2018-10-31 10:30:51
Πλήθος ρεπορτάζ, σχολίων και αναλύσεων στον γερμανικό Τύπο αναφορικά με τα σενάρια διαδοχής της Άγκελα Μέρκελ στην προεδρία των Χριστιανοδημοκρατών (CDU). To βλέμμα των γερμανικών εφημερίδων επικεντρώνεται κυρίως στην υποψηφιότητα του Φρίντριχ Μερτς, ο οποίος αποχώρησε από την κεντρική πολιτική σκηνή το 2009, έχοντας διατελέσει μάλιστα ως το 2002 και επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της CDU/ CSU, για να αναλάβει στη συνέχεια υψηλόβαθμα πόστα ευθύνης σε μεγάλους ομίλους του ιδιωτικού τομέα.
Η Handelsblatt αναφέρει: «Ο Φρίντριχ Μερτς επιστρέφει στην πολιτική. Μετά από διακοπή δέκα χρόνων από την πολιτική σκηνή του Βερολίνου ο 62χρονος δικηγόρος ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για το αξίωμα του Προέδρου της CDU. Χρειαζόμαστε αφύπνιση και ανανέωση με νέες ηγετικές φυσιογνωμίες στην CDU. ''Eίμαι έτοιμος να αναλάβω την ευθύνη'', δήλωσε ο ίδιος (…) Mαζί με τον υπ. Υγείας Γενς Σπαν και τη γ.γ. του κόμματος Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουεραντ αγωνίζονται τρεις σημαντικοί πολιτικοί για τη διαδοχή της Μέρκελ, η οποία ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την ηγεσία του κόμματος μετά τις εκλογές στη Βαυαρία και την Έσση. (…)».
Όπως σημειώνει η εφημερίδα «η οικονομία αντέδρασε θετικά στην υποψηφιότητα Μερτς», αφού πολλοί οικονομικοί παράγοντες θα ήθελαν να τον δουν να μεταπηδά από την οικονομία σε ένα ανώτατο πολιτικό αξίωμα. Από την άλλη ωστόσο, «ενώ η οικονομία χαιρετίζει την υποψηφιότητά του, ο Μερτς δεν μπορεί να είναι ο ίδιος σίγουρος και για την πολιτική στήριξη στο δικό του το κόμμα».
Ποιος είναι ο Φρίντριχ Μερτς;
Η Süddeutsche Zeitung σε άρθρο της με τίτλο «Ο αντι-Μέρκελ» χαρακτηρίζει τον Φρίντριχ Μερτς ως «έναν συντηρητικό πολιτικό, που βρίσκεται κοντά στην οικονομία». Ένα ακόμη όμως χαρακτηριστικό του, σύμφωνα με την SZ, είναι ότι η σχέση του με τη Μέρκελ έχει προ πολλού διαρραγεί σοβαρά όταν εκείνη τον εκτόπισε το 2002 από την προεδρία της Κ.Ο. της CDU/CSU στη γερμανική βουλή. «Εάν εκλεγεί ο Μερτς στο συνέδριο του κόμματος, είναι πιθανό αυτό να σημάνει και το γρήγορο τέλος της καγκελαρίας της Μέρκελ. Και τουλάχιστον, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, δεν φαίνεται να έχει κακές πιθανότητες να επικρατήσει».
Από την πλευρά της η Kölner Stadt Anzeiger σχολιάζει σχετικά: «Από την αποχώρησή του από την ομοσπονδιακή πολιτική ο Μερτς έμοιαζε με έναν Μεσσία για τους αντιπάλους της Μέρκελ, οι οποίοι είχαν προβλήματα με την πρόεδρο αλλά δεν διέθεταν δική τους δύναμη για να αντιταχθούν σε αυτήν με μια δική τους αντιπρόταση. Στο εσωτερικό του κόμματος η υποψηφιότητα Μερτς είναι επίσης μια ψήφος δυσπιστίας προς τον Γενς Σπαν, για τον οποίο ακόμη και η προσκείμενη σε αυτόν πλευρά του κόμματος δεν φαίνεται να πιστεύει ότι μπορεί να νικήσει την Αν. Κραμπ-Καρενμπάουερ. Ένας Μεσσίας αντίθετα εμφανίζεται σαν πρότυπο ακόμα και όταν χρειάζεται να είναι εκδικητικός».
«Η υποψηφιότητα Μερτς για την ηγεσία του CDU είναι καλό νέο όχι μόνο για το κόμμα αλλά για όλο το φάσμα του μεσαίου πολιτικού χώρου» σχολιάζει επίσης η Welt σημειώνοντας: «Πράγματι στο πλαίσιο της όλο και πιο εμφανούς κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης μπορεί κανείς να πει: Αυτή η υποψηφιότητα δεν δίνει στη Χριστιανική Ένωση τη δυνατότητα να επιστρέψει στο παρελθόν, αλλά την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το μέλλον της. Κι αυτό διότι με τον Μερτς, ο οποίος είναι πάντα σε θέση να πολώσει, δεν τίθεται προς επιλογή μόνο ένα πρόσωπο αλλά ένα πολιτικό στιλ: Την επεξεργασία των ουσιωδών διαφορών που υπάρχουν εντός του κεντρώου χώρου (αντί της λείανσης αυτών των διαφορών για δημοσκοπικούς λόγους) και τη διάθεση για πολιτική αντιπαράθεση, από την οποία και μόνο προέρχεται ο πολιτικός διάλογος (αντί της ύπνωσης των ψηφοφόρων λόγω έλλειψης εναλλακτικών λύσεων)».
SPD: δυσοίωνες προβλέψεις και αναβρασμός στη βάση
Τις διεργασίες εντός των Σοσιαλδημοκρατών μετά τις εκλογές της Έσσης αλλά και στον απόηχο των εξελίξεων στους κόλπους των Χριστιανοδημοκρατών και του μεγάλου συνασπισμού σχολιάζει τέλος η αυστριακή Die Presse: «Εάν γίνονταν αυτή τη στιγμή εκλογές θα ήταν εγγυημένη η συντριβή του SPD, μια oμαδική αυτοκτονία, όπως την χαρακτηρίζουν οι φωνές της λογικής εντός του κόμματος. Στη βάση ωστόσο του κόμματος γίνονται ζυμώσεις και υπάρχει αναβρασμός συναισθημάτων, τόσο μεγάλη είναι η κόπωση από τη συμμετοχή στον μεγάλο συνασπισμό. Σε ένα χρόνο από τώρα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Νάλες και των συνεργατών της, το ασθενικό SPD θα πρέπει να σταθεί πάλι στα πόδια του».
Ευρώπη χωρίς την Άγκελα Μέρκελ;
Για πολλούς αναλυτές στις Βρυξέλλες η προαναγγελθείσα σταδιακή αποχώρηση της Άγκελα Μέρκελ δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το καλοκαίρι και μετά την αποτυχημένη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. για την προσφυγική κρίση, το Politico είχε προβλέψει το επικείμενο πολιτικό τέλος της καγκελαρίου. «Πώς η Μέρκελ διχάζει την Ευρώπη», είχε γράψει το περιοδικό, συνδέοντας, όπως πολλοί άλλοι, την προσφυγική της πολιτική με την άνοδο των λαϊκιστών σε πολλές χώρες μέλη.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, και κυρίως στην Πολωνία, την Ουγγαρία και την Ιταλία, δεν πρόκειται να λυπηθεί κανείς όταν η Μέρκελ εγκαταλείψει οριστικά και την καγκελαρία. Και σε άλλες χώρες όμως πολιτικοί τής επιρρίπτουν έναν μη εποικοδομητικό, αν όχι και καταστροφικό, ρόλο στη διαχείριση της κρίσης χρέους σε Ελλάδα, Κύπρο, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, θεωρώντας ότι η πολιτική της ήταν αυστηρώς και μονομερώς προσανατολισμένη σε περικοπές.
«Πολλοί θα χαρούν, αλλά…»
«Φυσικά η Ευρώπη μπορεί και χωρίς τη Μέρκελ», σχολιάζει ο Γιάννης Εμμανουηλίδης, επικεφαλής του Think Tank των Βρυξελλών European Policy Centre. «Όταν έχεις ηγετικό ρόλο, ως καγκελάριος μιας χώρας όπως είναι Γερμανία, τότε θα υπάρξουν φυσικά και χώρες και κυβερνήσεις στις οποίες δεν θα αρέσει πάντα η δράση σου. Γι΄ αυτό και υπάρχουν άνθρωποι, όχι μόνον στην ανατολική αλλά και στη νότια Ευρώπη, που χαίρονται που θα φύγει η Μέρκελ».
Εντούτοις, στις περισσότερες χώρες εκτιμούν τη Γερμανίδα καγκελάριο απλώς και μόνον επειδή ως μακροβιότερη εκλεγμένη αρχηγός κράτους στην Ε.Ε. διαθέτει και τη μεγαλύτερη εμπειρία, πιστεύει ο Έλληνας ειδικός: «Επί της αρχής πιστεύω ότι οι υπόλοιποι εκτιμούσαν ότι υπήρχε μια σχετική σταθερότητα στο Βερολίνο […] που ήταν σημαντική από ευρωπαϊκή σκοπιά αλλά και τη σκοπιά των περισσοτέρων χωρών. Σε αβέβαιους καιρούς η σταθερότητα είναι ύψιστη αξία».
Τι θα γίνει με τις προτάσεις Μακρόν;
Η προαναγγελθείσα αποχώρηση αναμένεται να επηρεάσει πάντως σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό μια σειρά ευρωπαϊκών αποφάσεων. Πολλές από αυτές αναβάλλονται ούτως ή άλλως συνεχώς εδώ και μήνες λόγω και της πολιτικής αβεβαιότητας στο Βερολίνο. Αυτό αφορά τόσο το Brexit και το προσφυγικό όσο και τις προτάσεις Μακρόν για τη
μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης: «Σίγουρα θα υπάρξει και μια περίοδος ανασφάλειας. Ασφαλώς και δεν είναι αυτό στο οποίο ήλπιζε ο Πρόεδρος Μακρόν. Από την άλλη βέβαια διαπιστώσαμε ότι από τις πρώτες μέρες του νέου μεγάλου συνασπισμού στη Γερμανία, η καγκελάριος και η κυβέρνησή της δεν αντέδρασαν στις προτάσεις των Παρισίων ή αντέδρασαν με επιφύλαξη. Ο Μακρόν δεν είχε λοιπόν έναν ισχυρό εταίρο στο Βερολίνο για τη μεταρρυθμιστική του ατζέντα. Το ερώτημα είναι πώς θα εξελιχθεί αυτό μετά την αποχώρηση της κ. Μέρκελ».
D.Welle
«The New Daily Mail»
TheNewDailyMail
Η Handelsblatt αναφέρει: «Ο Φρίντριχ Μερτς επιστρέφει στην πολιτική. Μετά από διακοπή δέκα χρόνων από την πολιτική σκηνή του Βερολίνου ο 62χρονος δικηγόρος ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για το αξίωμα του Προέδρου της CDU. Χρειαζόμαστε αφύπνιση και ανανέωση με νέες ηγετικές φυσιογνωμίες στην CDU. ''Eίμαι έτοιμος να αναλάβω την ευθύνη'', δήλωσε ο ίδιος (…) Mαζί με τον υπ. Υγείας Γενς Σπαν και τη γ.γ. του κόμματος Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουεραντ αγωνίζονται τρεις σημαντικοί πολιτικοί για τη διαδοχή της Μέρκελ, η οποία ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την ηγεσία του κόμματος μετά τις εκλογές στη Βαυαρία και την Έσση. (…)».
Όπως σημειώνει η εφημερίδα «η οικονομία αντέδρασε θετικά στην υποψηφιότητα Μερτς», αφού πολλοί οικονομικοί παράγοντες θα ήθελαν να τον δουν να μεταπηδά από την οικονομία σε ένα ανώτατο πολιτικό αξίωμα. Από την άλλη ωστόσο, «ενώ η οικονομία χαιρετίζει την υποψηφιότητά του, ο Μερτς δεν μπορεί να είναι ο ίδιος σίγουρος και για την πολιτική στήριξη στο δικό του το κόμμα».
Ποιος είναι ο Φρίντριχ Μερτς;
Η Süddeutsche Zeitung σε άρθρο της με τίτλο «Ο αντι-Μέρκελ» χαρακτηρίζει τον Φρίντριχ Μερτς ως «έναν συντηρητικό πολιτικό, που βρίσκεται κοντά στην οικονομία». Ένα ακόμη όμως χαρακτηριστικό του, σύμφωνα με την SZ, είναι ότι η σχέση του με τη Μέρκελ έχει προ πολλού διαρραγεί σοβαρά όταν εκείνη τον εκτόπισε το 2002 από την προεδρία της Κ.Ο. της CDU/CSU στη γερμανική βουλή. «Εάν εκλεγεί ο Μερτς στο συνέδριο του κόμματος, είναι πιθανό αυτό να σημάνει και το γρήγορο τέλος της καγκελαρίας της Μέρκελ. Και τουλάχιστον, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, δεν φαίνεται να έχει κακές πιθανότητες να επικρατήσει».
Από την πλευρά της η Kölner Stadt Anzeiger σχολιάζει σχετικά: «Από την αποχώρησή του από την ομοσπονδιακή πολιτική ο Μερτς έμοιαζε με έναν Μεσσία για τους αντιπάλους της Μέρκελ, οι οποίοι είχαν προβλήματα με την πρόεδρο αλλά δεν διέθεταν δική τους δύναμη για να αντιταχθούν σε αυτήν με μια δική τους αντιπρόταση. Στο εσωτερικό του κόμματος η υποψηφιότητα Μερτς είναι επίσης μια ψήφος δυσπιστίας προς τον Γενς Σπαν, για τον οποίο ακόμη και η προσκείμενη σε αυτόν πλευρά του κόμματος δεν φαίνεται να πιστεύει ότι μπορεί να νικήσει την Αν. Κραμπ-Καρενμπάουερ. Ένας Μεσσίας αντίθετα εμφανίζεται σαν πρότυπο ακόμα και όταν χρειάζεται να είναι εκδικητικός».
«Η υποψηφιότητα Μερτς για την ηγεσία του CDU είναι καλό νέο όχι μόνο για το κόμμα αλλά για όλο το φάσμα του μεσαίου πολιτικού χώρου» σχολιάζει επίσης η Welt σημειώνοντας: «Πράγματι στο πλαίσιο της όλο και πιο εμφανούς κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης μπορεί κανείς να πει: Αυτή η υποψηφιότητα δεν δίνει στη Χριστιανική Ένωση τη δυνατότητα να επιστρέψει στο παρελθόν, αλλά την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το μέλλον της. Κι αυτό διότι με τον Μερτς, ο οποίος είναι πάντα σε θέση να πολώσει, δεν τίθεται προς επιλογή μόνο ένα πρόσωπο αλλά ένα πολιτικό στιλ: Την επεξεργασία των ουσιωδών διαφορών που υπάρχουν εντός του κεντρώου χώρου (αντί της λείανσης αυτών των διαφορών για δημοσκοπικούς λόγους) και τη διάθεση για πολιτική αντιπαράθεση, από την οποία και μόνο προέρχεται ο πολιτικός διάλογος (αντί της ύπνωσης των ψηφοφόρων λόγω έλλειψης εναλλακτικών λύσεων)».
SPD: δυσοίωνες προβλέψεις και αναβρασμός στη βάση
Τις διεργασίες εντός των Σοσιαλδημοκρατών μετά τις εκλογές της Έσσης αλλά και στον απόηχο των εξελίξεων στους κόλπους των Χριστιανοδημοκρατών και του μεγάλου συνασπισμού σχολιάζει τέλος η αυστριακή Die Presse: «Εάν γίνονταν αυτή τη στιγμή εκλογές θα ήταν εγγυημένη η συντριβή του SPD, μια oμαδική αυτοκτονία, όπως την χαρακτηρίζουν οι φωνές της λογικής εντός του κόμματος. Στη βάση ωστόσο του κόμματος γίνονται ζυμώσεις και υπάρχει αναβρασμός συναισθημάτων, τόσο μεγάλη είναι η κόπωση από τη συμμετοχή στον μεγάλο συνασπισμό. Σε ένα χρόνο από τώρα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Νάλες και των συνεργατών της, το ασθενικό SPD θα πρέπει να σταθεί πάλι στα πόδια του».
Ευρώπη χωρίς την Άγκελα Μέρκελ;
Για πολλούς αναλυτές στις Βρυξέλλες η προαναγγελθείσα σταδιακή αποχώρηση της Άγκελα Μέρκελ δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το καλοκαίρι και μετά την αποτυχημένη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. για την προσφυγική κρίση, το Politico είχε προβλέψει το επικείμενο πολιτικό τέλος της καγκελαρίου. «Πώς η Μέρκελ διχάζει την Ευρώπη», είχε γράψει το περιοδικό, συνδέοντας, όπως πολλοί άλλοι, την προσφυγική της πολιτική με την άνοδο των λαϊκιστών σε πολλές χώρες μέλη.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, και κυρίως στην Πολωνία, την Ουγγαρία και την Ιταλία, δεν πρόκειται να λυπηθεί κανείς όταν η Μέρκελ εγκαταλείψει οριστικά και την καγκελαρία. Και σε άλλες χώρες όμως πολιτικοί τής επιρρίπτουν έναν μη εποικοδομητικό, αν όχι και καταστροφικό, ρόλο στη διαχείριση της κρίσης χρέους σε Ελλάδα, Κύπρο, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία, θεωρώντας ότι η πολιτική της ήταν αυστηρώς και μονομερώς προσανατολισμένη σε περικοπές.
«Πολλοί θα χαρούν, αλλά…»
«Φυσικά η Ευρώπη μπορεί και χωρίς τη Μέρκελ», σχολιάζει ο Γιάννης Εμμανουηλίδης, επικεφαλής του Think Tank των Βρυξελλών European Policy Centre. «Όταν έχεις ηγετικό ρόλο, ως καγκελάριος μιας χώρας όπως είναι Γερμανία, τότε θα υπάρξουν φυσικά και χώρες και κυβερνήσεις στις οποίες δεν θα αρέσει πάντα η δράση σου. Γι΄ αυτό και υπάρχουν άνθρωποι, όχι μόνον στην ανατολική αλλά και στη νότια Ευρώπη, που χαίρονται που θα φύγει η Μέρκελ».
Εντούτοις, στις περισσότερες χώρες εκτιμούν τη Γερμανίδα καγκελάριο απλώς και μόνον επειδή ως μακροβιότερη εκλεγμένη αρχηγός κράτους στην Ε.Ε. διαθέτει και τη μεγαλύτερη εμπειρία, πιστεύει ο Έλληνας ειδικός: «Επί της αρχής πιστεύω ότι οι υπόλοιποι εκτιμούσαν ότι υπήρχε μια σχετική σταθερότητα στο Βερολίνο […] που ήταν σημαντική από ευρωπαϊκή σκοπιά αλλά και τη σκοπιά των περισσοτέρων χωρών. Σε αβέβαιους καιρούς η σταθερότητα είναι ύψιστη αξία».
Τι θα γίνει με τις προτάσεις Μακρόν;
Η προαναγγελθείσα αποχώρηση αναμένεται να επηρεάσει πάντως σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό μια σειρά ευρωπαϊκών αποφάσεων. Πολλές από αυτές αναβάλλονται ούτως ή άλλως συνεχώς εδώ και μήνες λόγω και της πολιτικής αβεβαιότητας στο Βερολίνο. Αυτό αφορά τόσο το Brexit και το προσφυγικό όσο και τις προτάσεις Μακρόν για τη
μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης: «Σίγουρα θα υπάρξει και μια περίοδος ανασφάλειας. Ασφαλώς και δεν είναι αυτό στο οποίο ήλπιζε ο Πρόεδρος Μακρόν. Από την άλλη βέβαια διαπιστώσαμε ότι από τις πρώτες μέρες του νέου μεγάλου συνασπισμού στη Γερμανία, η καγκελάριος και η κυβέρνησή της δεν αντέδρασαν στις προτάσεις των Παρισίων ή αντέδρασαν με επιφύλαξη. Ο Μακρόν δεν είχε λοιπόν έναν ισχυρό εταίρο στο Βερολίνο για τη μεταρρυθμιστική του ατζέντα. Το ερώτημα είναι πώς θα εξελιχθεί αυτό μετά την αποχώρηση της κ. Μέρκελ».
D.Welle
«The New Daily Mail»
TheNewDailyMail
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
