2017-02-23 11:18:41
Σε κάποια γωνία του πεζόδρομου της Ηγουμενίτσας, συνάντησε το Βούλγαρο φτωχό ζητιάνο. Τον έβλεπε πολλές φορές Και τον προσπερνούσε. Αυτή την ημέρα σκέφτηκε να τον βοηθήσει, δίνοντάς του λίγα χρήματα. Βάζει το χέρι στην τσέπη, αλλά διαπιστώνει εκείνη τη στιγμή ότι τα λεφτά του τα είχε ξεχάσει στο σπίτι. Είδε την ανυπομονησία στα μάτια του Βούλγαρου και λυπήθηκε, που ενώ το είχε αποφασίσει, τη συγκεκριμένη στιγμή, ενώ άλλες στιγμές τον προσπερνούσε αδιάφορα, να του δώσει χρήματα, δεν μπορούσε, γιατί δεν είχε μαζί του. Μη έχοντας τι άλλο να του προσφέρει, του χαμογέλασε, τον αγκάλιασε και τον ασπάστηκε. Και ο Βούλγαρος, αν και σαστισμένος, του είπε σε σπαστά ελληνικά: Ευχαριστώ, για την αγάπη σου. Δεν του έδωσε χρήματα, τον στήριξε όμως με άλλο τρόπο, που μέχρι τώρα δεν είχε γνωρίσει ο Βούλγαρος. Τον ενίσχυσε με την αγάπη του. Ήταν λίγο; Όχι... Γιατί, πέρα από τα υλικά, υπάρχει και κάτι άλλο, που μπορούμε να χαρίσουμε. Η αγάπη και η συμπόνια. Οι παρηγορητικές κινήσεις στις θλιμμένες, στις απελπισμένες ψυχές.
Tromaktiko
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το συλλυπητήριο μήνυμα Παυλόπουλου για τον Νίκο Κούνδουρο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
