2017-02-28 13:47:13
Η κρίση στα σούπερ μάρκετ, με κορύφωση το δράμα για το μέλλον της αλυσίδας Μαρινόπουλος, έχει «χτυπήσει κόκκινο» Η επιστολή που έστειλε εργαζόμενος μιας -προς διάσωση- αλυσίδας καταδεικνύει με γλαφυρό τρόπο την αγωνία, τις σκέψεις αλλά και κάποιες φορές τις φοβίες που ζουν οι εργαζόμενοι κάποιων σουπέρ μάρκετ, ειδικά οι εργαζόμενοι στις μεγάλες -προς πτώχευση- αλυσίδες.
Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή:
«Αξιότιμε Κύριε,
Είναι η πρώτη φορά που στέλνω επιστολή σε ΜΜΕ. Σας παρακολουθώ καθημερινά και γνωρίζω ότι καλύπτετε με εξαιρετικές λεπτομέρειες το χώρο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Είμαι εργαζόμενος για περισσότερο από 10 χρόνια σε σούπερ μάρκετ επαρχιακής πόλης του Carrefour Μαρινόπουλου.
Νωπή είναι ακόμα η εικόνα των άδειων ραφιών που γεμίζουν με νερά και σχεδόν κοντά στην λήξη τους προϊόντων. Νωπή είναι και η εικόνα των πελατών μας που αγοράζουν μόνο φρούτα και λαχανικά.
Δεν ξεχνιέται και η αγωνία για τις πληρωμές μας που καθυστερούν εδώ και μήνες. Να περνάνε γιορτές, αργίες και να ελπίζουμε σε ένα θαύμα. Γιατί δεν ολοκληρώνεται η συμφωνία; Γιατί μας εμπαίζουν έτσι; Γιατί τελικά στην Ελλάδα υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων;
Συγγενής μου που δουλεύει σήμερα στα My Market μου περιέγραψε πώς φέρθηκαν στους εργαζόμενους της Βερόπουλος που αντιμετώπιζε παρεμφερή προβλήματα πριν την συγχώνευση.
Έγινε η εξαγορά και όλοι οι εργαζόμενοι πληρώθηκαν κανονικά και μάλιστα πήραν και αυξήσεις. Στην εποχή της κρίσης και των απολύσεων. Συγχρόνως, εξοφλήθηκαν όλοι οι προμηθευτές χωρίς μειώσεις και κουρέματα. Επιπροσθέτως, πολλά καταστήματα ανακαινίστηκαν δίνοντας μια νέα πνοή ελπίδας σε εργαζόμενους και πελάτες.
Δεν το κρύβω ζηλεύω και στεναχωριέμαι. Ζηλεύω γιατί θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων, εργαζόμενοι που έχουν δικαίωμα να ελπίζουν και άλλοι που μπορούν μόνο να φοβούνται.
Γιατί κάνεις δεν παίρνει την πρωτοβουλία να μπει στο επίκεντρο η ευημερία των εργαζομένων; Γιατί τα τάχα επιχειρηματικά τους σχέδια «τσακίζουν» το δικαίωμά μας να ταΐσουμε τις οικογένειες μας;
Άραγε, σκέφτομαι φωναχτά, τι χρειάζεται για να ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμα των My Market;
Σας ευχαριστώ για πιθανή φιλοξενία».
Tromaktiko
Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή:
«Αξιότιμε Κύριε,
Είναι η πρώτη φορά που στέλνω επιστολή σε ΜΜΕ. Σας παρακολουθώ καθημερινά και γνωρίζω ότι καλύπτετε με εξαιρετικές λεπτομέρειες το χώρο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Είμαι εργαζόμενος για περισσότερο από 10 χρόνια σε σούπερ μάρκετ επαρχιακής πόλης του Carrefour Μαρινόπουλου.
Νωπή είναι ακόμα η εικόνα των άδειων ραφιών που γεμίζουν με νερά και σχεδόν κοντά στην λήξη τους προϊόντων. Νωπή είναι και η εικόνα των πελατών μας που αγοράζουν μόνο φρούτα και λαχανικά.
Δεν ξεχνιέται και η αγωνία για τις πληρωμές μας που καθυστερούν εδώ και μήνες. Να περνάνε γιορτές, αργίες και να ελπίζουμε σε ένα θαύμα. Γιατί δεν ολοκληρώνεται η συμφωνία; Γιατί μας εμπαίζουν έτσι; Γιατί τελικά στην Ελλάδα υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων;
Συγγενής μου που δουλεύει σήμερα στα My Market μου περιέγραψε πώς φέρθηκαν στους εργαζόμενους της Βερόπουλος που αντιμετώπιζε παρεμφερή προβλήματα πριν την συγχώνευση.
Έγινε η εξαγορά και όλοι οι εργαζόμενοι πληρώθηκαν κανονικά και μάλιστα πήραν και αυξήσεις. Στην εποχή της κρίσης και των απολύσεων. Συγχρόνως, εξοφλήθηκαν όλοι οι προμηθευτές χωρίς μειώσεις και κουρέματα. Επιπροσθέτως, πολλά καταστήματα ανακαινίστηκαν δίνοντας μια νέα πνοή ελπίδας σε εργαζόμενους και πελάτες.
Δεν το κρύβω ζηλεύω και στεναχωριέμαι. Ζηλεύω γιατί θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων, εργαζόμενοι που έχουν δικαίωμα να ελπίζουν και άλλοι που μπορούν μόνο να φοβούνται.
Γιατί κάνεις δεν παίρνει την πρωτοβουλία να μπει στο επίκεντρο η ευημερία των εργαζομένων; Γιατί τα τάχα επιχειρηματικά τους σχέδια «τσακίζουν» το δικαίωμά μας να ταΐσουμε τις οικογένειες μας;
Άραγε, σκέφτομαι φωναχτά, τι χρειάζεται για να ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμα των My Market;
Σας ευχαριστώ για πιθανή φιλοξενία».
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έλλη: Μια ιστορία. από ένα παιδί για 30.000 παιδιά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
