2017-03-06 08:33:48
Η αχίλλειος τενοντίτιδα προσβάλλει τους άνδρες με αναλογία 4 προς 1, συγκριτικά με τις γυναίκες Υπολογίζεται ότι το 75% όλων των οξέων ρήξεων του αχιλλείου τένοντα συμβαίνουν σε άνδρες ηλικίας 30-40 ετών, κατά τη διάρκεια διαφόρων αθλημάτων.
Οι επιστήμονες παρατηρούν μεγάλη αύξηση των περιστατικών κατά τους μήνες Μάρτιο έως Αύγουστο σε σχέση με τους μήνες Σεπτέμβριο έως Φεβρουάριο, λόγω της αύξησης της συμμετοχής στα αθλήματα. Επίσης oι τενοντίτιδες εμφανίζονται πιο συχνά στο αριστερό πόδι.
Ο 1 στους 4 σοβαρούς τραυματισμούς, δηλαδή ένα ποσοστό 24%, δεν διαγιγνώσκονται κλινικά, ιδίως στους παχύσαρκους ασθενείς, στους ηλικιωμένους και σε όσους δεν τραυματίζονται στη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
Πάνω από το 50% των τραυματισμών συμβαίνει κατά την άσκηση πίεσης στο πόδι, κατά την έκταση του γόνατος ή κατά την εκτέλεση κάποιου άλματος, ενώ το 52% των τραυματισμών συμβαίνουν στη διάρκεια κάποιας αθλητικής δραστηριότητας, το 8%-20% σε ερασιτέχνες αθλητές, το 37% στη διάρκεια της εργασίας και το 20% στη διάρκεια καθημερινών δραστηριοτήτων.
Σύμφωνα με τον δρα Γιώργο Γουδέβενο, φυσικοθεραπευτή και επιστημονικό συνεργάτη του Πανεπιστημίου Κρήτης, αυτό που πρέπει να γνωρίζουν όλοι, είναι ότι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για μία τενοντίτιδα αποτελούν:
- τα λάθος παπούτσια που στην πλειονότητά τους δεν απορροφούν τους κραδασμούς
- η απουσία προθέρμανσης όταν γυμναζόμαστε και
- οι κακές καιρικές συνθήκες.
Η τενοντίτιδα είναι φλεγμονή του Αχιλλείου τένοντα και χωρίζεται, σε δύο κατηγορίες, στην οξεία τενοντίτιδα, η οποία εφόσον αντιμετωπισθεί έγκαιρα θεραπεύεται σε μικρό χρονικό διάστημα (1-2 εβδομάδες) και στη χρόνια τενοντίτιδα, η οποία είναι επακόλουθο της μη έγκαιρης ή της λανθασμένης ή της πλημμελούς αντιμετώπισης της οξείας τενοντίτιδας. Αυτή η δεύτερη κατηγορία είναι και η πιο δύσκολη, περίπλοκη και μακροχρόνια στην αντιμετώπισή της και σε μερικές ακραίες περιπτώσεις μπορεί να χρειασθεί χειρουργική επέμβαση.
Η αντιμετώπιση της τενοντίτιδας προϋποθέτει την αποφυγή όλων των δραστηριοτήτων γιατί αυξάνουν τον πόνο, τη χρήση αντικραδασμικών παπουτσιών και τη χρήση ορθοτικών μέσων.
Επίσης, συνιστάται φυσικοθεραπεία σε διάφορες μορφές όπως: παγοθεραπεία, ψυχρά επιθέματα, υδροθεραπεία, υπέρηχοι, ρεύματα αναλγησίας (σταματάνε τον πόνο), laser, μαγνητικά πεδία (θεραπευτική συσκευή) κτλ, που ασκούν επουλωτική και αναλγητική δράση.
Σύμφωνα με τον δρα Γουδέβενο, η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή αντιμετώπιση της τενοντίτιδας βοηθούν στο να ξεπεραστεί το πρόβλημα αποτελεσματικά. Και μπορεί η θεραπεία να είναι λίγο χρονοβόρα, όμως, αν δεν γίνει σωστά και με υπομονή τότε υπάρχει κίνδυνος υποτροπής της φλεγμονής.
Πηγή
Tromaktiko
Οι επιστήμονες παρατηρούν μεγάλη αύξηση των περιστατικών κατά τους μήνες Μάρτιο έως Αύγουστο σε σχέση με τους μήνες Σεπτέμβριο έως Φεβρουάριο, λόγω της αύξησης της συμμετοχής στα αθλήματα. Επίσης oι τενοντίτιδες εμφανίζονται πιο συχνά στο αριστερό πόδι.
Ο 1 στους 4 σοβαρούς τραυματισμούς, δηλαδή ένα ποσοστό 24%, δεν διαγιγνώσκονται κλινικά, ιδίως στους παχύσαρκους ασθενείς, στους ηλικιωμένους και σε όσους δεν τραυματίζονται στη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
Πάνω από το 50% των τραυματισμών συμβαίνει κατά την άσκηση πίεσης στο πόδι, κατά την έκταση του γόνατος ή κατά την εκτέλεση κάποιου άλματος, ενώ το 52% των τραυματισμών συμβαίνουν στη διάρκεια κάποιας αθλητικής δραστηριότητας, το 8%-20% σε ερασιτέχνες αθλητές, το 37% στη διάρκεια της εργασίας και το 20% στη διάρκεια καθημερινών δραστηριοτήτων.
Σύμφωνα με τον δρα Γιώργο Γουδέβενο, φυσικοθεραπευτή και επιστημονικό συνεργάτη του Πανεπιστημίου Κρήτης, αυτό που πρέπει να γνωρίζουν όλοι, είναι ότι σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για μία τενοντίτιδα αποτελούν:
- τα λάθος παπούτσια που στην πλειονότητά τους δεν απορροφούν τους κραδασμούς
- η απουσία προθέρμανσης όταν γυμναζόμαστε και
- οι κακές καιρικές συνθήκες.
Η τενοντίτιδα είναι φλεγμονή του Αχιλλείου τένοντα και χωρίζεται, σε δύο κατηγορίες, στην οξεία τενοντίτιδα, η οποία εφόσον αντιμετωπισθεί έγκαιρα θεραπεύεται σε μικρό χρονικό διάστημα (1-2 εβδομάδες) και στη χρόνια τενοντίτιδα, η οποία είναι επακόλουθο της μη έγκαιρης ή της λανθασμένης ή της πλημμελούς αντιμετώπισης της οξείας τενοντίτιδας. Αυτή η δεύτερη κατηγορία είναι και η πιο δύσκολη, περίπλοκη και μακροχρόνια στην αντιμετώπισή της και σε μερικές ακραίες περιπτώσεις μπορεί να χρειασθεί χειρουργική επέμβαση.
Η αντιμετώπιση της τενοντίτιδας προϋποθέτει την αποφυγή όλων των δραστηριοτήτων γιατί αυξάνουν τον πόνο, τη χρήση αντικραδασμικών παπουτσιών και τη χρήση ορθοτικών μέσων.
Επίσης, συνιστάται φυσικοθεραπεία σε διάφορες μορφές όπως: παγοθεραπεία, ψυχρά επιθέματα, υδροθεραπεία, υπέρηχοι, ρεύματα αναλγησίας (σταματάνε τον πόνο), laser, μαγνητικά πεδία (θεραπευτική συσκευή) κτλ, που ασκούν επουλωτική και αναλγητική δράση.
Σύμφωνα με τον δρα Γουδέβενο, η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή αντιμετώπιση της τενοντίτιδας βοηθούν στο να ξεπεραστεί το πρόβλημα αποτελεσματικά. Και μπορεί η θεραπεία να είναι λίγο χρονοβόρα, όμως, αν δεν γίνει σωστά και με υπομονή τότε υπάρχει κίνδυνος υποτροπής της φλεγμονής.
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Με ποια συμπτώματα εκδηλώνεται η «αθόρυβη» παλινδρόμηση
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί οι άντρες πρέπει να πίνουν καφέ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
