2017-03-13 10:17:46
Φοιτήτρια - Μάρτυρας σε ένα περιστατικό άγριας κακοποίησης! Με πανηγυρικό τρόπο υποδεχτήκαμε στην Κομοτηνή την παγκόσμια ήμερα γυναίκας όπως αναφέρει φοιτήτρια στον "Χρόνο". Ξημερώματα 8ης Μαρτίου και ενώ επέστρεφα σπίτι βρέθηκα αυτόπτης μάρτυρας μαζί με τέσσερις ακόμη κοπέλες σε περιστατικό κακοποίησης. Μία γυναίκα ηλικίας 25-30 ετών σερνόταν κυριολεκτικά στο δρόμο και προσπαθούσε να απομακρυνθεί από έναν άντρα, πιθανότατα σύντροφο της, ο οποίος την γρονθοκόπησε τρεις φορές ενώ παράλληλα επιχείρησε παρά τη θέληση της να την βάλει μέσα σε μια πολυκατοικία. Έπειτα από πέντε κλήσεις στην αστυνομία αυτή εμφανίστηκε με καθυστέρηση είκοσι λεπτών και ενώ ο άνδρας είχε ήδη βάλει την κοπέλα στην πολυκατοικία.
Το «ζευγάρι» οδηγήθηκε στο τμήμα, ενώ ακολουθήσαμε και εμείς ως αυτόπτες μάρτυρες παρόλο που σύμφωνα με την αστυνομία δεν ήταν απαραίτητη η κατάθεση μας. Ύστερα από δική μας απαίτηση κατέθεσε μια γυναίκα, φίλη του θύματος η όποια ήταν επίσης μπροστά στο περιστατικό και γνώριζε σημαντικές πληροφορίες για τη σχέση του «ζευγαριού»
. Εν τέλει η γυναίκα δεν προσπάθησε να εγείρει δικαστικές αξιώσεις εναντίον του θύτη. Στο σημείο αυτό δεν ξέρω ποιο θέμα να θίξω πρώτα, την πράξη της κακοποίησης, το ανεπαρκές ενδιαφέρον της αστυνομίας, ή την αδιαφορία των περαστικών για το συμβάν; Θεωρώ τουλάχιστον απαράδεκτο στα πολιτισμένα κράτη του 21ου αιώνα να εκδηλώνονται τέτοια κρούσματα βίας.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση το θύμα δεν ήταν Ελληνίδα και πιθανότητα υπήρχε οικονομική ίσως και συναισθηματική εξάρτηση με τον θύτη, γεγονός που εξηγεί την απροθυμία και τον φόβο της να κινηθεί δικαστικά. Δυστυχώς όμως αυτό ήταν ένα από τα χιλιάδες περιστατικά που διαδραματίζονται καθημερινά στη χώρα μας. Η κακοποίηση γυναικών δεν κοιτάζει εθνικότητα, μορφωτικό επίπεδο, οικονομικό ή κοινωνικό status. Τα θύματα είναι τόσο Ελληνίδες νοικοκυρές - εργαζόμενες, όσο και εθνικές μειονότητες, γυναίκες σε προσφυγικούς καταυλισμούς κλπ. Η αποχώρηση από μία σχέση κακοποίησης είναι δύσκολη, όπως φάνηκε και από το παραπάνω συμβάν. Γυναίκες που υφίστανται τέτοιου είδους βία μπορούν πάντοτε να απευθυνθούν στην τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 καθώς και στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Όσον αφορά το κοινωνικό κομμάτι, είναι απίστευτο το γεγονός ότι σε μια περιοχή με ανοιχτά μαγαζιά δεν έσπευσε κάποιος εργαζόμενος η έστω κάποιος άλλος περαστικός να βοηθήσει.
Είναι χρέος όλων μας να καταγγέλλουμε, σε κάθε περίπτωση τέτοιου είδους φαινόμενα, είτε αυτά συμβαίνουν στον δρόμο, είτε στο διπλανό διαμέρισμα. Με το να γνωρίζουμε ή να βρισκόμαστε παρόντες σε περιστατικό κακοποίησης και να αδρανούμε, γινόμαστε συνένοχοι όχι μόνο στο συγκεκριμένο συμβάν, αλλά και στη δημιουργία μιας ευρύτερα «κακοποιημένης» κοινωνίας. Αναφορικά με την στάση της αστυνομίας, μόνο ως απογοητευτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Σε μία μικρή πόλη, όπως η Κομοτηνή είναι δυσνόητο να εμφανίζεται μετά από είκοσι λεπτά, διάστημα στο οποίο θα μπορούσε να έχει μεσολαβήσει ο θάνατος του θύματος ή στην καλύτερη περίπτωση ο βαρύς τραυματισμός του.
Τέλος, σχετικά με το κομμάτι της κατάθεσης δεν ξέρω αν η αδιαφορία της αρχής οφείλονταν στην καταγωγή της γυναίκας ή σε άλλο παράγοντα, πάντως όπως και να ‘χει η κατάθεση των μαρτύρων πόσο μάλλον σε τέτοιες περιπτώσεις είναι υποχρέωση που πηγάζει από το νόμο και όχι επιλογή. Ραφαέλα Βασιλακοπούλου, Φοιτήτρια
Πηγή
Tromaktiko
Το «ζευγάρι» οδηγήθηκε στο τμήμα, ενώ ακολουθήσαμε και εμείς ως αυτόπτες μάρτυρες παρόλο που σύμφωνα με την αστυνομία δεν ήταν απαραίτητη η κατάθεση μας. Ύστερα από δική μας απαίτηση κατέθεσε μια γυναίκα, φίλη του θύματος η όποια ήταν επίσης μπροστά στο περιστατικό και γνώριζε σημαντικές πληροφορίες για τη σχέση του «ζευγαριού»
Στην συγκεκριμένη περίπτωση το θύμα δεν ήταν Ελληνίδα και πιθανότητα υπήρχε οικονομική ίσως και συναισθηματική εξάρτηση με τον θύτη, γεγονός που εξηγεί την απροθυμία και τον φόβο της να κινηθεί δικαστικά. Δυστυχώς όμως αυτό ήταν ένα από τα χιλιάδες περιστατικά που διαδραματίζονται καθημερινά στη χώρα μας. Η κακοποίηση γυναικών δεν κοιτάζει εθνικότητα, μορφωτικό επίπεδο, οικονομικό ή κοινωνικό status. Τα θύματα είναι τόσο Ελληνίδες νοικοκυρές - εργαζόμενες, όσο και εθνικές μειονότητες, γυναίκες σε προσφυγικούς καταυλισμούς κλπ. Η αποχώρηση από μία σχέση κακοποίησης είναι δύσκολη, όπως φάνηκε και από το παραπάνω συμβάν. Γυναίκες που υφίστανται τέτοιου είδους βία μπορούν πάντοτε να απευθυνθούν στην τηλεφωνική γραμμή SOS 15900 καθώς και στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Όσον αφορά το κοινωνικό κομμάτι, είναι απίστευτο το γεγονός ότι σε μια περιοχή με ανοιχτά μαγαζιά δεν έσπευσε κάποιος εργαζόμενος η έστω κάποιος άλλος περαστικός να βοηθήσει.
Είναι χρέος όλων μας να καταγγέλλουμε, σε κάθε περίπτωση τέτοιου είδους φαινόμενα, είτε αυτά συμβαίνουν στον δρόμο, είτε στο διπλανό διαμέρισμα. Με το να γνωρίζουμε ή να βρισκόμαστε παρόντες σε περιστατικό κακοποίησης και να αδρανούμε, γινόμαστε συνένοχοι όχι μόνο στο συγκεκριμένο συμβάν, αλλά και στη δημιουργία μιας ευρύτερα «κακοποιημένης» κοινωνίας. Αναφορικά με την στάση της αστυνομίας, μόνο ως απογοητευτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Σε μία μικρή πόλη, όπως η Κομοτηνή είναι δυσνόητο να εμφανίζεται μετά από είκοσι λεπτά, διάστημα στο οποίο θα μπορούσε να έχει μεσολαβήσει ο θάνατος του θύματος ή στην καλύτερη περίπτωση ο βαρύς τραυματισμός του.
Τέλος, σχετικά με το κομμάτι της κατάθεσης δεν ξέρω αν η αδιαφορία της αρχής οφείλονταν στην καταγωγή της γυναίκας ή σε άλλο παράγοντα, πάντως όπως και να ‘χει η κατάθεση των μαρτύρων πόσο μάλλον σε τέτοιες περιπτώσεις είναι υποχρέωση που πηγάζει από το νόμο και όχι επιλογή. Ραφαέλα Βασιλακοπούλου, Φοιτήτρια
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
7.200.000 ευρώ δαπανήθηκαν για συντήρηση απεικονιστικών μηχανημάτων
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Drag Day Ξάνθης στις 18-19 Μαρτίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
