2017-03-28 10:19:07
Ήσουν ακόμη ένας άνθρωπος που πέρασε και δεν ακούμπησε σχεδόν. Ένας θυελλώδεις ερωτάκος, που με το ζόρι μόλις άγγιζε τα δύο μποφόρ Απλά με βρήκες ήδη γκρεμισμένη απ’ την προηγούμενή μου καταιγίδα και με τελείωσες. Μου έδωσες μια κλωτσιά με όλη σου τη δύναμη και με έστειλες στο διάολο.
Δε χωράω εγώ με τους ερωτευμένους, αποφάνθηκα πλέον. Η αυτοκαταστροφική μου φύση, ήμουν πεπεισμένη, πως δε με άφηνε να καταταγώ σε αυτούς και να καμαρώνω τα παράσημά μου. Αλλά ήρθες εσύ και μου άλλαξες τα μυαλά.
Πάντα πίστευα πως όλα τέλειωναν επειδή έκανα λάθος κινήσεις. Αλλά στην περίπτωση τη δική μας, καυχιέμαι σαν τρελή που βγήκα η πιο μπέσα. Γιατί στην τελική ποτέ δεν τα αρνήθηκα τα λάθη μου, τα εξήγησα όλα φόρα παρτίδα κι ήμουν διατεθειμένη να μπω σε αυτή τη χαζή προσπάθεια επιδιόρθωσης της καρδιάς και της εμπιστοσύνης σου.
Μέγα λάθος, μόνο σε Γολγοθά θα κατέληγε και μετά σε μια σταύρωση με αργοπορημένη ανάσταση. Γι’ αυτό, μακριά μου να φύγεις και να μη σε ξαναδώ. Γιατί κατάλαβα πως μισόλογα και δικαιολογίες δε χωράνε πουθενά, μόνο σε ανθρώπους δειλούς και μικροπρεπείς, κάτι σαν εσένα.
Και μπορεί να σου ακούγεται κακό που σε «εκθειάζω» με τον τρόπο αυτό, αλλά πιστέψέ με, δεν μπόρεσες να με κάνεις να κρατήσω κάτι απ’ τα καλά σου στοιχεία, τα οποία τα είχα και για μπόλικα. Μέσα σε ένα λεπτό, ενώ ήσουν το πονεμένο μου θύμα, έγινες ξαφνικά ο θύτης που φεύγει κι αφήνει πίσω του έναν σωρό στοιχεία για να εξιχνιάσεις την υπόθεση.
Γιατί όσο αυθεντία και να είσαι στο να πουλάς παραμύθια, όσο καλή ήμουν κι εγώ στο να τα χωνεύω, οι λόγοι πάντα βγάζουν μάτι κι αποκαλύπτονται με τον καιρό. Όσες δικαιολογίες και ψέματα να πεις, πάντα στο τέλος βγαίνει η αλήθεια. Κι αφού εγώ ούτε την αλήθεια σου δεν άξιζα, άστο να πάει στα κομμάτια.
Είσαι άνθρωπος σκληρός, ικανός για εκδίκηση μεγατόνων. Είσαι χαρακτήρας αμείλικτος, με άπειρο νεύρο πάνω σου και χαζή πονηριά. Κι έτσι δυστυχώς επέλεξες να σε αποθηκεύσω στις αναμνήσεις μου. Δεν είπα ποτέ πως εγώ ήμουν αναμάρτητη, αλλά τουλάχιστον μπροστά στη μεγάλη κρίση, ομολόγησα.
Τίμησα το τέλος μας όπως του άξιζε. Χωρίς να το υπερτιμώ, χωρίς να το υποτιμώ. Ακριβώς έτσι όπως έπρεπε. Εσύ έπαιξες τελικά το θέατρο κι εγώ έδωσα το χειροκρότημα. Πρέπει και κάποιος να υπάρχει να κρατάει τα προσχήματα και να δείχνει τον απαιτούμενο σεβασμό.
Να χαθείς απ’ τη ζωή μου, το πέτυχες. Ούτε τηλέφωνα, ούτε μηνύματα, ούτε ξεφτιλισμένες ενοχλήσεις τα χαράματα πια. Κι άλλωστε για ποιον λόγο; Επειδή εσύ δεν ερωτεύτηκες ποτέ, δε σημαίνει πως θα σου δείξω εγώ πώς καίγονται οι ερωτευμένοι. Με το μυαλό έχουμε μόνο ένα θέμα που σε θυμάται πού και πού και ντοπάρεται μοναχό του στα χαμένα.
Σου έδωσα το χέρι μου να σε πάω κάπου που δεν είχες ξαναπάει κι όταν για λίγο το άφησες, πάλι έτρεξα από πίσω σου να σε προλάβω. Αλλά είχε ήδη η παλάμη σου γεμίσει με ένα χέρι που δεν ήταν δικό μου. Δεν είναι ο έρωτας χαρτάκι, να το αφήνεις στο περβάζι και με την πρώτη μπόρα, να το παίρνει ο αέρας και να το βουτάει στη λάσπη. Αυτό να θυμάσαι.
Καλή καρδιά όμως, «αγάπη» μου!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πηγή
Tromaktiko
Δε χωράω εγώ με τους ερωτευμένους, αποφάνθηκα πλέον. Η αυτοκαταστροφική μου φύση, ήμουν πεπεισμένη, πως δε με άφηνε να καταταγώ σε αυτούς και να καμαρώνω τα παράσημά μου. Αλλά ήρθες εσύ και μου άλλαξες τα μυαλά.
Πάντα πίστευα πως όλα τέλειωναν επειδή έκανα λάθος κινήσεις. Αλλά στην περίπτωση τη δική μας, καυχιέμαι σαν τρελή που βγήκα η πιο μπέσα. Γιατί στην τελική ποτέ δεν τα αρνήθηκα τα λάθη μου, τα εξήγησα όλα φόρα παρτίδα κι ήμουν διατεθειμένη να μπω σε αυτή τη χαζή προσπάθεια επιδιόρθωσης της καρδιάς και της εμπιστοσύνης σου.
Μέγα λάθος, μόνο σε Γολγοθά θα κατέληγε και μετά σε μια σταύρωση με αργοπορημένη ανάσταση. Γι’ αυτό, μακριά μου να φύγεις και να μη σε ξαναδώ. Γιατί κατάλαβα πως μισόλογα και δικαιολογίες δε χωράνε πουθενά, μόνο σε ανθρώπους δειλούς και μικροπρεπείς, κάτι σαν εσένα.
Και μπορεί να σου ακούγεται κακό που σε «εκθειάζω» με τον τρόπο αυτό, αλλά πιστέψέ με, δεν μπόρεσες να με κάνεις να κρατήσω κάτι απ’ τα καλά σου στοιχεία, τα οποία τα είχα και για μπόλικα. Μέσα σε ένα λεπτό, ενώ ήσουν το πονεμένο μου θύμα, έγινες ξαφνικά ο θύτης που φεύγει κι αφήνει πίσω του έναν σωρό στοιχεία για να εξιχνιάσεις την υπόθεση.
Γιατί όσο αυθεντία και να είσαι στο να πουλάς παραμύθια, όσο καλή ήμουν κι εγώ στο να τα χωνεύω, οι λόγοι πάντα βγάζουν μάτι κι αποκαλύπτονται με τον καιρό. Όσες δικαιολογίες και ψέματα να πεις, πάντα στο τέλος βγαίνει η αλήθεια. Κι αφού εγώ ούτε την αλήθεια σου δεν άξιζα, άστο να πάει στα κομμάτια.
Είσαι άνθρωπος σκληρός, ικανός για εκδίκηση μεγατόνων. Είσαι χαρακτήρας αμείλικτος, με άπειρο νεύρο πάνω σου και χαζή πονηριά. Κι έτσι δυστυχώς επέλεξες να σε αποθηκεύσω στις αναμνήσεις μου. Δεν είπα ποτέ πως εγώ ήμουν αναμάρτητη, αλλά τουλάχιστον μπροστά στη μεγάλη κρίση, ομολόγησα.
Τίμησα το τέλος μας όπως του άξιζε. Χωρίς να το υπερτιμώ, χωρίς να το υποτιμώ. Ακριβώς έτσι όπως έπρεπε. Εσύ έπαιξες τελικά το θέατρο κι εγώ έδωσα το χειροκρότημα. Πρέπει και κάποιος να υπάρχει να κρατάει τα προσχήματα και να δείχνει τον απαιτούμενο σεβασμό.
Να χαθείς απ’ τη ζωή μου, το πέτυχες. Ούτε τηλέφωνα, ούτε μηνύματα, ούτε ξεφτιλισμένες ενοχλήσεις τα χαράματα πια. Κι άλλωστε για ποιον λόγο; Επειδή εσύ δεν ερωτεύτηκες ποτέ, δε σημαίνει πως θα σου δείξω εγώ πώς καίγονται οι ερωτευμένοι. Με το μυαλό έχουμε μόνο ένα θέμα που σε θυμάται πού και πού και ντοπάρεται μοναχό του στα χαμένα.
Σου έδωσα το χέρι μου να σε πάω κάπου που δεν είχες ξαναπάει κι όταν για λίγο το άφησες, πάλι έτρεξα από πίσω σου να σε προλάβω. Αλλά είχε ήδη η παλάμη σου γεμίσει με ένα χέρι που δεν ήταν δικό μου. Δεν είναι ο έρωτας χαρτάκι, να το αφήνεις στο περβάζι και με την πρώτη μπόρα, να το παίρνει ο αέρας και να το βουτάει στη λάσπη. Αυτό να θυμάσαι.
Καλή καρδιά όμως, «αγάπη» μου!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
