2017-04-28 21:50:48
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την θλίψη για την απώλεια του μωρού. Η καρδιά είναι τόσο βαριά, σχεδόν ασήκωτη από την θλίψη Κάθε γυναίκα, πριν γεννηθεί το μωράκι της, έχει αρχίσει να ενστερνίζεται την ιδέα ότι πρόκειται να αποκτήσει παιδί και να αναδιαμορφώνει τον τρόπο ζωή της και την εικόνα που έχει για τον εαυτό της γύρω από αυτό τον άξονα.
Από μια κατάσταση προσμονής ευτυχίας σε μια κατάσταση δυστυχίας Δεν μπορώ να πω ότι ανήκα στην κατηγορία των γυναικών που ανυπομονούσαν να γίνουν μαμάδες. Το έβλεπα σαν κάτι μακρινό, ωραίο, μαγικό αλλά μακρινό.
Θα ερχόταν όταν και αν…
Ξαφνικά λοιπόν βρέθηκα να κρατάω ένα θετικό τεστ. Το παράτησα πάνω στη μπανιέρα και για περίπου μισή ώρα πηγαινοερχόμουν για να δω μήπως κάτι είχε αλλάξει. Το τεστ δεν άλλαξε ποτέ.. εγώ ναι!
Το αρχικό σοκ διαδέχτηκε μια ηρεμία, σαν να ξεκλείδωσα μέσα μου… αυτό που συνέβαινε ήταν υπέροχο και απλά θα το ζούσα.
Οι μέρες περνούσαν, το σώμα μου άλλαζε η διάθεση στα ύψη. Θα έπρεπε σύντομα να φύγω για επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό .
Στους εργοδότες μου δεν είχα πει ότι είμαι έγκυος, το project αυτό το δουλεύαμε 3 μήνες και δεν θα μπορούσα τώρα να μην πάω..
Εξάλλου πέντε – έξι μέρες θα έλειπα, όλα θα πήγαιναν μια χαρά.
Η Ιταλία με υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες, η δουλεία βέβαια αρκετά κουραστική και ο καιρός χάλια.
Ένα βράδυ ξύπνησα από τρομερούς εφιάλτες , με είχε πιάσει ταχυκαρδία και όλα ξαφνικά μου φάνηκαν τόσο καταθλιπτικά, το μικρό δωμάτιο με τη μοκέτα , η κόκκινη βαριά κουρτίνα, όλα εκεί μέσα.
Προσπάθησα να χαλαρώσω και ξανακοιμήθηκα.
Το πρωί ένιωσα ότι κάτι είχε αλλάξει, πονούσα, έπιασα το ξεφούσκωτο στήθος μου κι αυτή η μεταλλική γεύση που είχα απλά εξαφανίστηκε.
Πόση μοναξιά μπορεί να χωρέσει σε ένα πρωινό; Ήθελα τόσο πολύ να σκεφτώ θετικά και απλά να γυρίσω Ελλάδα.
Έτσι κι έγινε.., γύρισα Ελλάδα και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω στο γιατρό.
Περίμενα με λαχτάρα να ακούσω τη μικρούλα καρδιά του.
Τα λεπτά έμοιαζαν αιώνες… και μετά η απόλυτη ησυχία.
Ο γιατρός απλά με κοίταξε στα μάτια.. κι ενώ προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, αυτά έτρεχαν ρυάκια, χωρίς καν να τα ανοιγοκλείνω.
Κι εγώ που στην αρχή πάγωσα με το θετικό τεστ, πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα αυτό το τεράστιο κενό, μια τόση δα καρδία είχε πάψει να χτυπάει μέσα στο σώμα μου .
Αυτές οι 12 εβδομάδες ήταν αρκετές για να νιώσω μαμά…
Πηγή
Tromaktiko
Από μια κατάσταση προσμονής ευτυχίας σε μια κατάσταση δυστυχίας Δεν μπορώ να πω ότι ανήκα στην κατηγορία των γυναικών που ανυπομονούσαν να γίνουν μαμάδες. Το έβλεπα σαν κάτι μακρινό, ωραίο, μαγικό αλλά μακρινό.
Θα ερχόταν όταν και αν…
Ξαφνικά λοιπόν βρέθηκα να κρατάω ένα θετικό τεστ. Το παράτησα πάνω στη μπανιέρα και για περίπου μισή ώρα πηγαινοερχόμουν για να δω μήπως κάτι είχε αλλάξει. Το τεστ δεν άλλαξε ποτέ.. εγώ ναι!
Το αρχικό σοκ διαδέχτηκε μια ηρεμία, σαν να ξεκλείδωσα μέσα μου… αυτό που συνέβαινε ήταν υπέροχο και απλά θα το ζούσα.
Οι μέρες περνούσαν, το σώμα μου άλλαζε η διάθεση στα ύψη. Θα έπρεπε σύντομα να φύγω για επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό .
Στους εργοδότες μου δεν είχα πει ότι είμαι έγκυος, το project αυτό το δουλεύαμε 3 μήνες και δεν θα μπορούσα τώρα να μην πάω..
Εξάλλου πέντε – έξι μέρες θα έλειπα, όλα θα πήγαιναν μια χαρά.
Η Ιταλία με υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες, η δουλεία βέβαια αρκετά κουραστική και ο καιρός χάλια.
Ένα βράδυ ξύπνησα από τρομερούς εφιάλτες , με είχε πιάσει ταχυκαρδία και όλα ξαφνικά μου φάνηκαν τόσο καταθλιπτικά, το μικρό δωμάτιο με τη μοκέτα , η κόκκινη βαριά κουρτίνα, όλα εκεί μέσα.
Προσπάθησα να χαλαρώσω και ξανακοιμήθηκα.
Το πρωί ένιωσα ότι κάτι είχε αλλάξει, πονούσα, έπιασα το ξεφούσκωτο στήθος μου κι αυτή η μεταλλική γεύση που είχα απλά εξαφανίστηκε.
Πόση μοναξιά μπορεί να χωρέσει σε ένα πρωινό; Ήθελα τόσο πολύ να σκεφτώ θετικά και απλά να γυρίσω Ελλάδα.
Έτσι κι έγινε.., γύρισα Ελλάδα και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω στο γιατρό.
Περίμενα με λαχτάρα να ακούσω τη μικρούλα καρδιά του.
Τα λεπτά έμοιαζαν αιώνες… και μετά η απόλυτη ησυχία.
Ο γιατρός απλά με κοίταξε στα μάτια.. κι ενώ προσπαθούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, αυτά έτρεχαν ρυάκια, χωρίς καν να τα ανοιγοκλείνω.
Κι εγώ που στην αρχή πάγωσα με το θετικό τεστ, πρώτη φορά στη ζωή μου ένιωσα αυτό το τεράστιο κενό, μια τόση δα καρδία είχε πάψει να χτυπάει μέσα στο σώμα μου .
Αυτές οι 12 εβδομάδες ήταν αρκετές για να νιώσω μαμά…
Πηγή
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
O πιο απλός τρόπος για να καις περισσότερο λίπος στο γυμναστήριο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
