2012-05-21 22:35:15
Γράφει ο Χρήστος Η.Χαλαζιάς
Το επισιτιστικό πρόβλημα θα είναι οξύ χωρίς άλλο, διότι οι χώρες του Τρίτου Κόσμου δεν θα σημειώσουν τόσο μεγάλη παραγωγική βελτίωση ώστε να πούμε πως θα μπορούν να χορτάσουν την πείνα τους. Οι έγχρωμοι θα εξακολουθήσουν να είναι φτωχοί ακόμη και σε αυτήν την περίοδο. Ίσως μάλιστα να είναι πιο φτωχοί από όσο είναι σήμερα. Αυτό το λέει και ο οργανισμός τροφίμων και γεωργίας του Ο.Η.Ε. Διαπιστώνει ότι οι χώρες του Τρίτου Κόσμου περιορίζονται στην καλλιέργεια τροπικών προϊόντων και όχι σιτηρών και δημητριακών, τα οποία θα μπορούσαν να καλύψουν σε μεγάλο βαθμό τις επισιτιστικές ανάγκες τους. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο θα εξαρτούνται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές που θα κάνουν οι βιομηχανικές χώρες.(21) Υπολογίζεται παραδείγματος χάρη ότι στο Σάο Πάολο στην Βραζιλία τοθ έτος 2000 θα υπάρχουν 30.000.000 κάτοικοι, ενώ στο Ρίο Ντεζανειρο 20.000.000 και η Καλκούτα και η Τζακάρτα από 16.000.000 κατοίκους η καθεμία.
Μπροστά σε αυτή τη δημογραφική έκρηξη είναι φυσικό να ανησυχούν οι κυβερνήσεις. Μεγαλουπόλεις μπορεί να συντηρήσει μια βιομηχανική χώρα, αλλά πως θα διατραφεί ο πληθυσμός σε μια πολιτεία του Τρίτου Κόσμου, όπου τα τρόφιμα σπανίζουν, η βιομηχανία είναι περιορισμένη και οι υπηρεσίες σε πρωτόγονη κατάσταση; Πώς θα μπορέσουν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών να εξασφαλίσουν τα χρέη τους, να αγοράσουν προϊόντα και αγαθά από πολλές χώρες, ενώ δεν θα είναι σε θέση να κάνουν παραγωγικές επενδύσεις; Η μόνη ελπίδα χωρίς άλλο θα είναι η μετανάστευση. Και φυσικά θα κατακλύσουν τα προπύργια των λευκών δηλαδή την Ευρώπη και την Αμερική. (22)
Στην περίπτωση αυτή θα υπάρξουν ορισμένοι κίνδυνοι και δεν αποκλείεται να συγκεκριμενοποιηθούν οι κίνδυνοι για τον λευκό άνθρωπο. Θα αναφέρουμε εδώ για ένα παράδειγμα: οι Η.Π.Α παίρνουν όλα τα μέτρα για να μειώσουν τη μετανάστευση που γίνεται λαθραία από την Ισπανία. Τι θα προκύψει αργότερα αν πραγματοποιηθεί μια μαζική εισβολή μεταναστών από α νότια σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής; Αυτοί οι μετανάστες θα είναι πεινασμένοι άνθρωποι που δυναμικά θα εισβάλουν στις Η.Π.Α για να εξασφαλίζουν τον επιούσιο και είναι πιθανό το ίδιο φαινόμενο να προκύψει και στις ευρωπαϊκές χώρες, αν στην Αφρική γενικευτεί η κατάσταση της πείνας που υπάρχει παραδείγματος χάρη στην Αιθιοπία, στο Σουδάν, στη Σομαλία, το Ζαΐρ και αλλού. Βέβαια θα είναι μια μετανάστευση απελπισίας, ασφαλώς πιο δυναμική και πιο αποφασιστική. Όλα αυτά είναι προβλήματα που αντιμετωπίζονται, αλλά προϋποθέτουν την διεθνή συνεργασία και ένα παγκόσμιο πρόγραμμα για τη βελτίωση της επισιτιστικής κατάστασης στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Αν υπάρξει αυτή η βελτίωση χωρίς άλλο θα περιοριστεί η μετανάστευση προς τις χώρες των λευκών. Δυστυχώς όμως η πολιτική που ακολουθούν οι χώρες του Βορρά είναι πολύ εγωιστική και δεν μας επιτρέπει καμιά αισιοδοξία. Είναι λοιπόν απαραίτητο να υπάρξει μια αφύπνιση των λαών στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής η οποία θα συγκεκριμενοποιηθεί σε μια αύξηση πιέσεως προς τις κυβερνήσεις τους ώστε να αλλάξουν πολιτική και πορεία απέναντι στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Και αυτό πρέπει να γίνει τώρα προτού να είναι αργά. Χάνει βέβαια τη μάχη τη δημογραφική ο λευκός άνθρωπος. Αλίμονο όμως αν χάσει και την πολιτική και την οικονομική μάχη.
Το δημογραφικό πρόβλημα θα κάνει οξύτερο ένα άλλο πρόβλημα, το φυλετικό. Γιατί η αύξηση του πληθυσμού σε παγκόσμια κλίμακα γίνεται τώρα σε βάρος των λευκών και υπέρ των εγχρώμων λαών. Αν ήταν όμως μονάχα πρόβλημα χρώματος όλα θα μπορούσαν να διευθετηθούν, αλλά θα υπάρξουν μεγάλες συνέπειες. Και οι σπουδαιότερη είναι ότι η πληθυσμιακή έκρηξη στους έγχρωμους σημαίνει πολλαπλασιασμός της αθλιότητας, της στέρησης και της πείνας. Ακριβώς διότι ο δυτικός κόσμος δηλαδή η λευκή φυλή, τα πλούσια έθνη δεν κάνουν τώρα το καθήκον τους απέναντι στους πεινασμένους και φτωχούς λαούς, δεν βοηθούν, δεν συνεργάζονται και το χάσμα γίνεται βαθύτερο. Η ιστορική πείρα δείχνει ότι ο πλούσιος είναι εγωιστής, θέλει τα πάντα για τον εαυτό του και μόνο και δεν κοιτάζει πέρα από τη μύτη του.
Η αλήθεια είναι, ότι από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και εδώ, από τότε που ιδρύθηκαν τα Ηνωμένα Έθνη, έπρεπε δυο προβλήματα να αντιμετωπίζονταν σε διεθνή βάση και με προσπάθειες των πλούσιων κρατών. Τα προβλήματα αυτά ήταν ο περιορισμός των γεννήσεων για να μην έχουμε σήμερα ένα τόσο μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα. Η δικαιότερη κατανομή του πλούτου με την έννοια ότι τρόφιμα και τεχνική βοήθεια έπρεπε να διαθέτουν για τους λαούς του Τρίτου Κόσμου και για να αντιμετωπίσουν τον εφιάλτη της πείνας, αλλά και για να κινήσουν το παραγωγικό τους μηχανισμό, κυρίως μάλιστα για να αναπτύξουν τη γεωργία ώστε να μπορέσουν να διατραφούν. (23) Αυτό δεν έγινε ως τώρα. Αλλά αντίθετα, οι πλούσιες χώρες στην περίοδο της ανάπτυξης τους επιδίωξαν να διευκολύνουν μια μετανάστευση από τις χώρες των εγχρώμων για να επιτυγχάνουν κάλυψη των αναγκών τους σε εργατικά χέρια με ελάχιστα οικονομικά μέσα. Αυτό όμως δημιούργησε ένα προηγούμενο, την αύξηση του μεταναστευτικού ρεύματος. Η αθλιότητα των πληθυσμών στις χώρες του Τρίτου Κόσμου θα συντελέσει με κάθε μέσον να ενισχυθεί το ρεύμα ξένων εργατών, προσφύγων που θέλουν να γλιτώσουν από τη φτώχεια και από την αθλιότητα και να ζήσουν κάτω από καλύτερες συνθήκες.
Δυο νέοι Αφρικανοί συγγραφείς ο Αλιούμ Φαντουρέ από τη Γουινέα και ο Τόνι Λαμπόυ Τένση από το Κονγκό λένε « Τι περιμένετε, αλήθεια από εμάς; Η μόνη φιλοδοξία μας είναι να ζήσουμε σαν άνθρωποι και για το λόγο αυτό αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας, όπου δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα. Αλλά βλέπουμε στην τηλεόραση τον πλούτο και την χλιδή των πλούσιων βιομηχανικών κρατών και βλέπουμε ακόμη πόσο διαφορετικό είναι το επίπεδο. Τώρα νιώθουμε αλληλεγγύη με τους έγχρωμους που ζουν στις αγγλικές πόλεις ή στη Γαλλία ή στην Ιταλία και στη Γερμανία, κάτω από άθλιες βιοτικές συνθήκες. Ο δυτικός κόσμος μπορεί να αντιληφθεί ότι οι έγχρωμοι ξύπνησαν.»
Στην πραγματικότητα λοιπόν τώρα έχουμε μια αναγκαστική εξαγωγή αθλιότητας των πληθυσμών από την Αφρική προς την Ευρώπη και από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας προς τις Η.Π.Α. Αυτή η μετανάστευση γίνεται με ποικίλους τρόπους και μπορεί να είναι νόμιμη ή παράνομη.
Αλλά δημιουργεί μια αναστάτωση στον κόσμο και αν συνεχιστεί πιθανόν να προκαλέσει οξύτερα προβλήματα. Για το λόγο αυτόν ακριβώς βλέπουμε ότι πολιτευτές. Βουλευτές, οργανώσεις ζητούν την απομάκρυνση των εγχρώμων από τις χώρες τους. Παραδείγματος χάρη στην Αγγλία ο πρώην υπουργός και συντηρητικός βουλευτής Γ. Πάουερ ηγήθηκε εκστρατείας για να φύγουν οι έγχρωμοι από τη χώρα του. Δεν το πέτυχε και τώρα λέει «δεν μου κάνει έκπληξη το γεγονός ότι στο Μέρμιγχαμ και σε άλλες αγγλικές πόλεις συμβαίνουν αυτά τα δραματικά επεισόδια και οι ταραχές με τους μαύρους. Οι μαύροι και οι Ινδοί είναι άνεργοι, ζουν σε φτωχές συνοικίες χωρίς τα απαραίτητα μέσα και κάποτε θα ξεσηκώνονταν εναντίον των αρχών και του λευκού πληθυσμού. Η ουσία ότι γεγονότος είναι ότι οι έγχρωμοι δεν μπορούν να συγχωνευθούν στην κοινωνία των λευκών. Δεν είναι δυνατόν να συγχρονιστούν μαζί. Θα δημιουργήσουν προβλήματα σε εμάς και σε τελευταία ανάλυση θα καταστραφούν και αυτοί. Η κυβέρνηση πρέπει να ενεργήσει για την απομάκρυνση τους προτού να είναι πολύ αργά.»
****
ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ (6)
Ένα συμπέρασμα μπορεί να βγει από όλα όσα είπαμε έως τώρα: Ότι όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να ενδιαφερθούν για τη διευθέτηση και αντιμετώπιση ορισμένων διεθνών προβλημάτων και όλοι πρέπει να κατανοήσουν ότι δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα. Πέρασε η εποχή της υποδούλωσης και της εκμετάλλευσης των ξένων λαών. Ο κόσμος γίνεται ενιαίος και τα προβλήματα είναι πλέον κοινά. Χρειάζεται αλληλοβοήθεια, δικαιοσύνη και ισοτιμία. Διαφορετικά θα δούμε σκηνές όμοιες με αυτές που περιέγραψε ο Απόστολος Ιωάννης στην Αποκάλυψη(24) Οι φυλετικές ιστορίες δεν είναι δυνατόν να ισχύσουν και ασφαλώς, όσο περνά ο καιρός θα βλέπουμε να επεκτείνεται ένα φαινόμενο, η συγχώνευση των λαών και η συνύπαρξη τους σε χώρες και της δύσης και της ανατολής αλλά και του βορρά και του νότου.
Αυτό είναι το συμπέρασμα Αμερικανών μελλοντολόγων που εξετάζουν τα παγκόσμια δημογραφικά προβλήματα και την πορεία του κόσμου. Και βλέπουν ακόμη και κάτι άλλο, ότι αυτό που γίνεται σήμερα στις Η.Π.Α θα επικρατήσει και αλλού. Βλέπουμε παραδείγματος χάρη στη Νέα Υόρκη, στο Λος Άντζελες, στον Άγιο Φραγκίσκο και σε άλλες πόλεις συνύπαρξη εγχρώμων, Κινέζων, Ιαπώνων, Λατινοαμερικανών, Αφρικανών που εργάζονται μαζί. Έχουν αναγνωρίσει ότι το φυλετικό πρόβλημα δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στη συνεργασία. Και είναι γεγονός ότι οι Η.Π.Α είναι η πρώτη χώρα που εκ των πραγμάτων ασφαλώς αναγκάστηκε να συνυπάρξει με διαφορετικούς λαούς, αφού άλλωστε όπως όλοι ξέρουμε είναι πανσπερμία προσφύγων από όλα τα μέρη του κόσμου.
Δεν έχετε παρά να ρίξετε μια μάτια στη Νέα Υόρκη, στο Μπρόντγουέι, και θα παρατηρήσετε ότι κυκλοφορούν στους δρόμους άνθρωποι από όλα τα έθνη του κόσμου. Θα δείτε έναν Ινδό να κουβεντιάζει με τον Πορτορικανό, έναν Κουβανό πλάι σε έναν Έλληνα, έναν κάτοικο της Ταϊλάνδης μαζί με έναν Κινέζο, έναν Μεξικανό με έναν Ιάπωνα. Αυτό το θέαμα είναι μοναδικό και δείχνει την αδελφότητα και την συνεργασία των ανθρώπων που ανήκουν σε διαφορετικές φυλές.
Αλλά ακόμη και αυτό το φαινόμενο που τόσο αισιόδοξα περιγράψαμε πιο πάνω, δείχνει χωρίς άλλο ότι υπάρχει τουλάχιστον μια αλήθεια, δηλαδή ότι ο λευκός άνθρωπος είναι μια μειοψηφία ανάμεσα στους εγχρώμους. Και αυτό είναι μια αλήθεια αναμφισβήτητη. Αυτό άλλωστε ομολογούν και οι αριθμοί: οι λευκοί αποτελούν την μειοψηφία στον κόσμο και από τότε που κατέρρευσαν οι αυτοκρατορίες δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για κυριαρχία της λευκής φυλής στην υδρόγειο. Πρόκειται για παρελθόν που τώρα οφείλουμε να ξεχάσουμε.
Ταυτόχρονα οφείλουμε να αναγνωρίσουμε μερικές άλλες αλήθειες. Η λευκή φυλή βρίσκεται σε κάμψη, η μείωση των γεννήσεων σε Ευρώπη και Αμερική θα οδηγήσει κατ’ ανάγκη σε μια ακόμη μεγαλύτερη διαφορά πληθυσμών ανάμεσα στους λευκούς και τους έγχρωμους. Και στην Αμερική παρά την απαγόρευση και τα μέτρα που παίρνονται, υπάρχει το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα, με αποτέλεσμα ο λευκός άνθρωπος να βρίσκεται όχι μόνο σε παρακμή αλλά και σε κατηφόρα. Και αυτή η τάση θα συνεχιστεί ακόμα περισσότερο. Το 1964 ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Λ. Τζόνσον που είχε συντηρητικές αρχές αναγνώρισε ότι αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα δεν πρέπει να συνεχιστεί γιατί θα διαταραχθούν οι πληθυσμιακές ιστορίες μέσα στη χώρα. Τελικά η έντονη παρουσία των εγχρώμων θα βαρύνει το επίπεδο ζωής των Αμερικανών και θα έχει επιπτώσεις. Αλλά ο πρόεδρος Τζόνσον δεν μπόρεσε να εφαρμόσει το πρόγραμμα του, δεν κατόρθωσε με άλλα λόγια να υποστηρίξει την πολιτική του, που ήταν φυλετική πολιτική.(25)
Οι παλαιότερες πολιτικές των Η.Π.Α ήθελαν μετανάστες κυρίως από την Ευρώπη, ακριβώς γιατί επεδίωκαν να διατηρήσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Από τότε όμως που οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έγιναν παγκόσμια δύναμη είναι δύσκολο να εφαρμοστεί μια τέτοια αρχή. Έτσι η σύνθεση του πληθυσμού των Η.Π.Α αλλάζει υπέρ των Λατινοαμερικανών και των Ασιατών. Σε οποιαδήποτε περίπτωση οι λευκοί λιγοστεύουν και οι έγχρωμοι πολλαπλασιάζονται. Αυτό έχει γίνει φανερό σε όλες τις αμερικανικές πόλεις. Πέρα από τις κινεζικές συνοικίες έχουν και ιαπωνικές! Το Λος Άντζελες έχει τη δική του «Κορέα τάουν» που αποτελείται από Κορεάτες. Το Όρεντ στην Καλιφόρνια έχει μεταβληθεί σε μια μικρή Σαϊγκόν και ο Άγιος Φραγκίσκος σε μια μικρή Μανίλα. Όσο για το Μαϊάμι όλοι αναγνωρίζουν ότι σήμερα είναι μια μικρή Αβάνα. Μόνο στην Καλιφόρνια το 48% των Ασιατών που ζουν στις Η.Π.Α, είναι τώρα μόνιμοι κάτοικοι και βέβαια κανείς δεν πρόκειται να τους μετακινήσει.
Ας δούμε όμως και ορισμένους αριθμούς. Στο Λος Άντζελες μένουν 2.000.000 Μεξικανοί και 300.000 κάτοικοι του Σαλβαδόρ. Το Μαϊάμι κατοικείται σε ποσοστό 64% από Λατινοαμερικανούς. Στην πόλη Μοντρώ Πάρκ της Καλιφόρνια ο δήμαρχος που εξελέγχει είναι Κινέζος. Στα δημοτικά συμβούλια πολλών άλλων πόλεων, έχουν εκλεγεί Λατινοαμερικανοί ή Ασιάτες πολίτες. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ξένος πληθυσμός όχι μόνο εξακολουθεί να καταφθάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αλλά ταυτόχρονα συγχωνεύεται με τον ντόπιο πληθυσμό και επέρχεται μια διαφοροποίηση. Το κύριο χαρακτηριστικό είναι όμως ότι οι λευκοί γίνονται μειοψηφία και οι έγχρωμοι αυξάνονται διαρκώς, και πρέπει να διερωτηθεί κανείς, ακόμη και για τις Η.Π.Α τι θα συμβεί αν θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Ο κυβερνήτης του Κολοράντο Ρίτσαρντ Λάμ. λέει ότι με την εξέλιξη που έχει πάρει η μετανάστευση θα πρέπει να καταργηθούν τα σύνορα. Διαφορετικά κάθε κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να αναθεωρεί τον εαυτό της και να παίρνει αποφάσεις αντίθετες με τις αρχές που ισχύσουν σε παγκόσμια κλίμακα. Και ο γερουσιαστής της Φλόριντα Λωτόν Τσαίλς αναγνωρίζει: «Έχω τη γνώμη λέει ότι το μέλλον μας, το μέλλον των λευκών ανθρώπων δεν είναι εξασφαλισμένο. Πρέπει να λάβουμε αυστηρά μέτρα και να κλείσουμε τα σύνορα.»
Πολλές κυβερνήσεις βρίσκονται στο δίλλημα. Πρέπει να αφήσουν ανοιχτά τα σύνορα τους; Ή να τα κλείσουν; Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό το πρόβλημα παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Στην Ευρώπη όμως οι κυβερνήσεις βρίσκονται σε δύσκολη θέση προκειμένου να απαντήσουν στο ερώτημα: κλειστά ή ανοιχτά σύνορα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής μόνο το 27% των πολιτών εμφανίστηκε υπέρ των ανοιχτών συνόρων. Αντίθετα τα 2/3 του πληθυσμού θέλουν να ληφθούν μέτρα για την παράνομη μετανάστευση.
Ο καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Σικάγου Μέλβιν Χόλι λέει οότι θα αλλάξει όχι μόνο η οικονομική μορφή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής αλλά και η κοινωνική δραστηριότητα της χώρας. Και τούτο διότι οι νέοι μετανάστες που έρχονται κυρίως από τις ασιατικές χώρες είναι περισσότερο φιλόδοξοι και τολμηροί. Δεν αποκλείεται να προωθηθούν σε καίριες θέσεις σε επιχειρήσεις και να γίνουν πλούσιοι. Συνεπώς σε αυτό το οικονομικό μέτωπο ο λευκός αντιμετωπίζει πιέσεις.
Από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου υπολογίζεται ότι βρίσκονται σήμερα στις Η.Π.Α 26.000.000 άτομα που αποτελούν το 11% του συνόλου του πληθυσμού της χώρας. Ο αριθμός είναι μεγάλος και θα αυξηθεί περισσότερο αν συνεχιστεί η μετανάστευση.
Ο δημοσιογράφος του οργανισμού Ράντ, Κέβιν Μακάθρου γράφει σε ένα άρθρο του ότι οι « Ασιάτες είναι καλά προετοιμασμένοι για οποιαδήποτε δουλεία αναλάβουν και είναι αποδοτικοί. Γι’ αυτό το λόγο τους προτιμούν στα εργοστάσια. Οι πιο αποδοτικοί μάλιστα είναι αυτοί που προέρχονται από το Βιετνάμ, τις άλλες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας και από την Ταϊβάν και την Κίνα.
******
ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ (7)
Υπάρχει ασφαλώς ένα θέμα που προκαλεί εντύπωση και θαυμασμό. Είναι η λειτουργά της αμερικανικής κοινωνάς και οι δυνατότητες συγχώνευσης που υπάρχουν. Χωρίς αμφιβολία οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είναι μια χώρα ευκαιρίας. Το βιοτικό επίπεδο είναι πολύ υψηλό και σε σύγκριση με αυτό που έχουν οι λαοί της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Γι’ αυτό άλλωστε συνεχίζεται και μάλιστα κατά τρόπο μαχητικό με νόμιμο ή παράνομο τρόπο η μετανάστευση από της χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. Αργότερα όμως αν υπάρξει νέα οικονομική κρίση στις Η.Π.Α, χωρίς άλλο τότε θα αντιμετωπισθεί το πρόβλημα των ξένων εργατών. Αλλά τότε θα είναι πράγματι δύσκολο να λυθεί.
Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη Νότιο Αφρική συγκεντρώνουν την προσοχή του κόσμου. Υπάρχει μια σχεδόν επαναστατική κατάσταση των μαύρων οι οποίοι έχουν ξεσηκωθεί και διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Καθημερινά γίνονται συγκρούσεις με θύματα. Είναι φανερό πλέον ότι το φυλετικό καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει η κυβέρνηση του πρωθυπουργού της Νοτίου Αφρικής Μπόλα δεν αντέχει τις νέες δοκιμασίες. Αργά ή γρήγορα ο φυλετικός πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να κάνει παραχωρήσεις, να δώσει ίσα δικαιώματα στους μαύρους και να αποχωρήσει τελικά από την εξουσία. Η κατάσταση στο Νότιο Αφρική είναι ιδιόρρυθμη. (26) Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε άλλες πρώην αποικιοκρατούμενες χώρες στη Νότιο Αφρική ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού είναι γηγενής κάτοικοι και αυτό σημαίνει ότι ζουν στην πατρίδα τους και δεν είναι εύκολο κανείς να τους εκδιώξει. Αλλά αυτοί οι λευκοί θέλουν να είναι απόλυτοι κύριοι και να διατηρούν όλα τα προνόμια. Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ήλθε πράγματι η ώρα ώστε και οι μαύροι να ανακτήσουν τα δικαιώματα τους και να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Το θέμα της Νοτίου Αφρικής είναι σήμερα στην καθημερινή ειδησεογραφία. Αλλά βέβαια η επιτυχία των μαύρων και του Νέλσον Μαντέλα έχει μεγάλο αντίκτυπο. Ουσιαστικά δεν θα υπάρχει κανένα πλέον φυλετικό καθεστώς στις διάφορες χώρες τους κόσμου. Εκείνο όμως που θα εξακολουθεί να υπάρχει γιατί δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί είναι ασφαλώς το ψυχολογικό φράγμα του φυλετισμού.
Χωρίς αμφιβολία οι λευκοί ακόμη και όταν αναγνωρίσουν ότι δεν πρέπει να υπάρχουν φυλετικές διακρίσεις, δεν θα αισθάνονται άνετα όταν ζουν ανάμεσα σε εγχρώμους. Το ομολογούν αυτό και οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. Και είναι αναμφισβήτητο ότι θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια για να ξεπεραστούν οι φυλετικές προκαταλήψεις και να ζουν οι άνθρωποι σαν μια οικογένεια , πέρα από το χρώμα της επιδερμίδας τους.
Πράγματι αυτό δεν είναι εύκολο. Τα εμπόδια είναι πολλά. Είναι οι διαφορές στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής, η διαφορά στην γλώσσα και κυρίως το βιοτικό επίπεδο. Οι έγχρωμοι νιώθουν ότι είναι κατώτεροι από τους λευκούς. Ότι δεν έχουν την ίδια μόρφωση και τις ίδιες ευκαιρίες στη ζωή και ότι διακατέχονται από άγνοια για τις συνήθειες και τα έθιμα των λευκών ανθρώπων. Στη βάση του όμως το πρόβλημα είναι οικονομικό. Έχει διαπιστωθεί στις Η.Π.Α οι πλούσιοι νέγροι είναι αυτοί που ανέπτυξαν επιχειρηματική δραστηριότητα και διευθύνουν τώρα εταιρείες και έχουν άνετο τρόπο ζωής, γίνονται ευκολότερα αποδεχτεί από τους λευκούς Αμερικανούς. Ακριβώς γιατί το βιοτικό επίπεδο είναι κατά βάση το ίδιο αλλά και το μορφωτικό επίπεδο πιο ανεβασμένο σε σύγκριση με άλλους μαύρους.
Χωρίς αμφιβολία παίζει σημαντικό ρόλο και το πρόβλημα της θρησκείας. Αρκετοί λευκοί έδειξαν διάθεση να ασπαστούν θρησκείες της Ασίας αλλά οι Ασιάτες θέλουν να διατηρήσουν τη δική τους θρησκευτική πεποίθηση. Πολλοί από αυτούς δεν επιθυμούν να γίνουν χριστιανοί. Και αν υποχωρήσουν αυτό θα οφείλεται σε άλλες πιέσεις, που θα τους υποχρεώσουν να αλλαξοπιστήσουν. Είναι όμως γεγονός ότι η θρησκευτική πίστη σε όλες τις χώρες του κόσμου παρουσιάζει μια καθίζηση. Δεν υπάρχουν πια θρησκευτικοί πόλεμοι, διαμάχες και έριδες. Με εξαίρεση τη Μέση Ανατολή, δεν υπάρχει θρησκευτικός φανατισμός στον κόσμο. Έτσι αυτός ο παράγοντας δεν είναι καθοριστικός στο θέμα της συγχώνευσης εγχρώμων στην κοινωνία των λευκών.
Το συμπέρασμα από όλα αυτά που είπαμε είναι ότι οι λευκοί άνθρωποι γεωγραφικά περιορίζονται μόνο στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και αποτελούν μια συμπαγή δύναμη η οποία όμως με την πάροδο του χρόνου και με την μετανάστευση των εγχρώμων κλονίζεται.
Μέχρι που θα φτάσει όμως αυτή η έγχρωμη απειλή; Θα δημιουργήσει και άλλα προβλήματα στους λευκούς; Χωρίς αμφιβολία θα πρέπει να χωνέψουμε ένα πράγμα: ότι ο κόσμος προχωράει σε μια νέα ανακατανομή του παγκόσμιου εισοδήματος η οποία ασφαλώς θα γίνει σε βάρος των λευκών. Οι έγχρωμοι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τους αγώνες τους.
I-Reporter
Το επισιτιστικό πρόβλημα θα είναι οξύ χωρίς άλλο, διότι οι χώρες του Τρίτου Κόσμου δεν θα σημειώσουν τόσο μεγάλη παραγωγική βελτίωση ώστε να πούμε πως θα μπορούν να χορτάσουν την πείνα τους. Οι έγχρωμοι θα εξακολουθήσουν να είναι φτωχοί ακόμη και σε αυτήν την περίοδο. Ίσως μάλιστα να είναι πιο φτωχοί από όσο είναι σήμερα. Αυτό το λέει και ο οργανισμός τροφίμων και γεωργίας του Ο.Η.Ε. Διαπιστώνει ότι οι χώρες του Τρίτου Κόσμου περιορίζονται στην καλλιέργεια τροπικών προϊόντων και όχι σιτηρών και δημητριακών, τα οποία θα μπορούσαν να καλύψουν σε μεγάλο βαθμό τις επισιτιστικές ανάγκες τους. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο θα εξαρτούνται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές που θα κάνουν οι βιομηχανικές χώρες.(21) Υπολογίζεται παραδείγματος χάρη ότι στο Σάο Πάολο στην Βραζιλία τοθ έτος 2000 θα υπάρχουν 30.000.000 κάτοικοι, ενώ στο Ρίο Ντεζανειρο 20.000.000 και η Καλκούτα και η Τζακάρτα από 16.000.000 κατοίκους η καθεμία.
Μπροστά σε αυτή τη δημογραφική έκρηξη είναι φυσικό να ανησυχούν οι κυβερνήσεις. Μεγαλουπόλεις μπορεί να συντηρήσει μια βιομηχανική χώρα, αλλά πως θα διατραφεί ο πληθυσμός σε μια πολιτεία του Τρίτου Κόσμου, όπου τα τρόφιμα σπανίζουν, η βιομηχανία είναι περιορισμένη και οι υπηρεσίες σε πρωτόγονη κατάσταση; Πώς θα μπορέσουν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών να εξασφαλίσουν τα χρέη τους, να αγοράσουν προϊόντα και αγαθά από πολλές χώρες, ενώ δεν θα είναι σε θέση να κάνουν παραγωγικές επενδύσεις; Η μόνη ελπίδα χωρίς άλλο θα είναι η μετανάστευση. Και φυσικά θα κατακλύσουν τα προπύργια των λευκών δηλαδή την Ευρώπη και την Αμερική. (22)
Στην περίπτωση αυτή θα υπάρξουν ορισμένοι κίνδυνοι και δεν αποκλείεται να συγκεκριμενοποιηθούν οι κίνδυνοι για τον λευκό άνθρωπο. Θα αναφέρουμε εδώ για ένα παράδειγμα: οι Η.Π.Α παίρνουν όλα τα μέτρα για να μειώσουν τη μετανάστευση που γίνεται λαθραία από την Ισπανία. Τι θα προκύψει αργότερα αν πραγματοποιηθεί μια μαζική εισβολή μεταναστών από α νότια σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής; Αυτοί οι μετανάστες θα είναι πεινασμένοι άνθρωποι που δυναμικά θα εισβάλουν στις Η.Π.Α για να εξασφαλίζουν τον επιούσιο και είναι πιθανό το ίδιο φαινόμενο να προκύψει και στις ευρωπαϊκές χώρες, αν στην Αφρική γενικευτεί η κατάσταση της πείνας που υπάρχει παραδείγματος χάρη στην Αιθιοπία, στο Σουδάν, στη Σομαλία, το Ζαΐρ και αλλού. Βέβαια θα είναι μια μετανάστευση απελπισίας, ασφαλώς πιο δυναμική και πιο αποφασιστική. Όλα αυτά είναι προβλήματα που αντιμετωπίζονται, αλλά προϋποθέτουν την διεθνή συνεργασία και ένα παγκόσμιο πρόγραμμα για τη βελτίωση της επισιτιστικής κατάστασης στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Αν υπάρξει αυτή η βελτίωση χωρίς άλλο θα περιοριστεί η μετανάστευση προς τις χώρες των λευκών. Δυστυχώς όμως η πολιτική που ακολουθούν οι χώρες του Βορρά είναι πολύ εγωιστική και δεν μας επιτρέπει καμιά αισιοδοξία. Είναι λοιπόν απαραίτητο να υπάρξει μια αφύπνιση των λαών στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής η οποία θα συγκεκριμενοποιηθεί σε μια αύξηση πιέσεως προς τις κυβερνήσεις τους ώστε να αλλάξουν πολιτική και πορεία απέναντι στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Και αυτό πρέπει να γίνει τώρα προτού να είναι αργά. Χάνει βέβαια τη μάχη τη δημογραφική ο λευκός άνθρωπος. Αλίμονο όμως αν χάσει και την πολιτική και την οικονομική μάχη.
Το δημογραφικό πρόβλημα θα κάνει οξύτερο ένα άλλο πρόβλημα, το φυλετικό. Γιατί η αύξηση του πληθυσμού σε παγκόσμια κλίμακα γίνεται τώρα σε βάρος των λευκών και υπέρ των εγχρώμων λαών. Αν ήταν όμως μονάχα πρόβλημα χρώματος όλα θα μπορούσαν να διευθετηθούν, αλλά θα υπάρξουν μεγάλες συνέπειες. Και οι σπουδαιότερη είναι ότι η πληθυσμιακή έκρηξη στους έγχρωμους σημαίνει πολλαπλασιασμός της αθλιότητας, της στέρησης και της πείνας. Ακριβώς διότι ο δυτικός κόσμος δηλαδή η λευκή φυλή, τα πλούσια έθνη δεν κάνουν τώρα το καθήκον τους απέναντι στους πεινασμένους και φτωχούς λαούς, δεν βοηθούν, δεν συνεργάζονται και το χάσμα γίνεται βαθύτερο. Η ιστορική πείρα δείχνει ότι ο πλούσιος είναι εγωιστής, θέλει τα πάντα για τον εαυτό του και μόνο και δεν κοιτάζει πέρα από τη μύτη του.
Η αλήθεια είναι, ότι από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και εδώ, από τότε που ιδρύθηκαν τα Ηνωμένα Έθνη, έπρεπε δυο προβλήματα να αντιμετωπίζονταν σε διεθνή βάση και με προσπάθειες των πλούσιων κρατών. Τα προβλήματα αυτά ήταν ο περιορισμός των γεννήσεων για να μην έχουμε σήμερα ένα τόσο μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα. Η δικαιότερη κατανομή του πλούτου με την έννοια ότι τρόφιμα και τεχνική βοήθεια έπρεπε να διαθέτουν για τους λαούς του Τρίτου Κόσμου και για να αντιμετωπίσουν τον εφιάλτη της πείνας, αλλά και για να κινήσουν το παραγωγικό τους μηχανισμό, κυρίως μάλιστα για να αναπτύξουν τη γεωργία ώστε να μπορέσουν να διατραφούν. (23) Αυτό δεν έγινε ως τώρα. Αλλά αντίθετα, οι πλούσιες χώρες στην περίοδο της ανάπτυξης τους επιδίωξαν να διευκολύνουν μια μετανάστευση από τις χώρες των εγχρώμων για να επιτυγχάνουν κάλυψη των αναγκών τους σε εργατικά χέρια με ελάχιστα οικονομικά μέσα. Αυτό όμως δημιούργησε ένα προηγούμενο, την αύξηση του μεταναστευτικού ρεύματος. Η αθλιότητα των πληθυσμών στις χώρες του Τρίτου Κόσμου θα συντελέσει με κάθε μέσον να ενισχυθεί το ρεύμα ξένων εργατών, προσφύγων που θέλουν να γλιτώσουν από τη φτώχεια και από την αθλιότητα και να ζήσουν κάτω από καλύτερες συνθήκες.
Δυο νέοι Αφρικανοί συγγραφείς ο Αλιούμ Φαντουρέ από τη Γουινέα και ο Τόνι Λαμπόυ Τένση από το Κονγκό λένε « Τι περιμένετε, αλήθεια από εμάς; Η μόνη φιλοδοξία μας είναι να ζήσουμε σαν άνθρωποι και για το λόγο αυτό αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας, όπου δεν έχουμε στον ήλιο μοίρα. Αλλά βλέπουμε στην τηλεόραση τον πλούτο και την χλιδή των πλούσιων βιομηχανικών κρατών και βλέπουμε ακόμη πόσο διαφορετικό είναι το επίπεδο. Τώρα νιώθουμε αλληλεγγύη με τους έγχρωμους που ζουν στις αγγλικές πόλεις ή στη Γαλλία ή στην Ιταλία και στη Γερμανία, κάτω από άθλιες βιοτικές συνθήκες. Ο δυτικός κόσμος μπορεί να αντιληφθεί ότι οι έγχρωμοι ξύπνησαν.»
Στην πραγματικότητα λοιπόν τώρα έχουμε μια αναγκαστική εξαγωγή αθλιότητας των πληθυσμών από την Αφρική προς την Ευρώπη και από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας προς τις Η.Π.Α. Αυτή η μετανάστευση γίνεται με ποικίλους τρόπους και μπορεί να είναι νόμιμη ή παράνομη.
Αλλά δημιουργεί μια αναστάτωση στον κόσμο και αν συνεχιστεί πιθανόν να προκαλέσει οξύτερα προβλήματα. Για το λόγο αυτόν ακριβώς βλέπουμε ότι πολιτευτές. Βουλευτές, οργανώσεις ζητούν την απομάκρυνση των εγχρώμων από τις χώρες τους. Παραδείγματος χάρη στην Αγγλία ο πρώην υπουργός και συντηρητικός βουλευτής Γ. Πάουερ ηγήθηκε εκστρατείας για να φύγουν οι έγχρωμοι από τη χώρα του. Δεν το πέτυχε και τώρα λέει «δεν μου κάνει έκπληξη το γεγονός ότι στο Μέρμιγχαμ και σε άλλες αγγλικές πόλεις συμβαίνουν αυτά τα δραματικά επεισόδια και οι ταραχές με τους μαύρους. Οι μαύροι και οι Ινδοί είναι άνεργοι, ζουν σε φτωχές συνοικίες χωρίς τα απαραίτητα μέσα και κάποτε θα ξεσηκώνονταν εναντίον των αρχών και του λευκού πληθυσμού. Η ουσία ότι γεγονότος είναι ότι οι έγχρωμοι δεν μπορούν να συγχωνευθούν στην κοινωνία των λευκών. Δεν είναι δυνατόν να συγχρονιστούν μαζί. Θα δημιουργήσουν προβλήματα σε εμάς και σε τελευταία ανάλυση θα καταστραφούν και αυτοί. Η κυβέρνηση πρέπει να ενεργήσει για την απομάκρυνση τους προτού να είναι πολύ αργά.»
****
ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ (6)
Ένα συμπέρασμα μπορεί να βγει από όλα όσα είπαμε έως τώρα: Ότι όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να ενδιαφερθούν για τη διευθέτηση και αντιμετώπιση ορισμένων διεθνών προβλημάτων και όλοι πρέπει να κατανοήσουν ότι δημιουργείται μια νέα πραγματικότητα. Πέρασε η εποχή της υποδούλωσης και της εκμετάλλευσης των ξένων λαών. Ο κόσμος γίνεται ενιαίος και τα προβλήματα είναι πλέον κοινά. Χρειάζεται αλληλοβοήθεια, δικαιοσύνη και ισοτιμία. Διαφορετικά θα δούμε σκηνές όμοιες με αυτές που περιέγραψε ο Απόστολος Ιωάννης στην Αποκάλυψη(24) Οι φυλετικές ιστορίες δεν είναι δυνατόν να ισχύσουν και ασφαλώς, όσο περνά ο καιρός θα βλέπουμε να επεκτείνεται ένα φαινόμενο, η συγχώνευση των λαών και η συνύπαρξη τους σε χώρες και της δύσης και της ανατολής αλλά και του βορρά και του νότου.
Αυτό είναι το συμπέρασμα Αμερικανών μελλοντολόγων που εξετάζουν τα παγκόσμια δημογραφικά προβλήματα και την πορεία του κόσμου. Και βλέπουν ακόμη και κάτι άλλο, ότι αυτό που γίνεται σήμερα στις Η.Π.Α θα επικρατήσει και αλλού. Βλέπουμε παραδείγματος χάρη στη Νέα Υόρκη, στο Λος Άντζελες, στον Άγιο Φραγκίσκο και σε άλλες πόλεις συνύπαρξη εγχρώμων, Κινέζων, Ιαπώνων, Λατινοαμερικανών, Αφρικανών που εργάζονται μαζί. Έχουν αναγνωρίσει ότι το φυλετικό πρόβλημα δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στη συνεργασία. Και είναι γεγονός ότι οι Η.Π.Α είναι η πρώτη χώρα που εκ των πραγμάτων ασφαλώς αναγκάστηκε να συνυπάρξει με διαφορετικούς λαούς, αφού άλλωστε όπως όλοι ξέρουμε είναι πανσπερμία προσφύγων από όλα τα μέρη του κόσμου.
Δεν έχετε παρά να ρίξετε μια μάτια στη Νέα Υόρκη, στο Μπρόντγουέι, και θα παρατηρήσετε ότι κυκλοφορούν στους δρόμους άνθρωποι από όλα τα έθνη του κόσμου. Θα δείτε έναν Ινδό να κουβεντιάζει με τον Πορτορικανό, έναν Κουβανό πλάι σε έναν Έλληνα, έναν κάτοικο της Ταϊλάνδης μαζί με έναν Κινέζο, έναν Μεξικανό με έναν Ιάπωνα. Αυτό το θέαμα είναι μοναδικό και δείχνει την αδελφότητα και την συνεργασία των ανθρώπων που ανήκουν σε διαφορετικές φυλές.
Αλλά ακόμη και αυτό το φαινόμενο που τόσο αισιόδοξα περιγράψαμε πιο πάνω, δείχνει χωρίς άλλο ότι υπάρχει τουλάχιστον μια αλήθεια, δηλαδή ότι ο λευκός άνθρωπος είναι μια μειοψηφία ανάμεσα στους εγχρώμους. Και αυτό είναι μια αλήθεια αναμφισβήτητη. Αυτό άλλωστε ομολογούν και οι αριθμοί: οι λευκοί αποτελούν την μειοψηφία στον κόσμο και από τότε που κατέρρευσαν οι αυτοκρατορίες δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για κυριαρχία της λευκής φυλής στην υδρόγειο. Πρόκειται για παρελθόν που τώρα οφείλουμε να ξεχάσουμε.
Ταυτόχρονα οφείλουμε να αναγνωρίσουμε μερικές άλλες αλήθειες. Η λευκή φυλή βρίσκεται σε κάμψη, η μείωση των γεννήσεων σε Ευρώπη και Αμερική θα οδηγήσει κατ’ ανάγκη σε μια ακόμη μεγαλύτερη διαφορά πληθυσμών ανάμεσα στους λευκούς και τους έγχρωμους. Και στην Αμερική παρά την απαγόρευση και τα μέτρα που παίρνονται, υπάρχει το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα, με αποτέλεσμα ο λευκός άνθρωπος να βρίσκεται όχι μόνο σε παρακμή αλλά και σε κατηφόρα. Και αυτή η τάση θα συνεχιστεί ακόμα περισσότερο. Το 1964 ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Λ. Τζόνσον που είχε συντηρητικές αρχές αναγνώρισε ότι αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα δεν πρέπει να συνεχιστεί γιατί θα διαταραχθούν οι πληθυσμιακές ιστορίες μέσα στη χώρα. Τελικά η έντονη παρουσία των εγχρώμων θα βαρύνει το επίπεδο ζωής των Αμερικανών και θα έχει επιπτώσεις. Αλλά ο πρόεδρος Τζόνσον δεν μπόρεσε να εφαρμόσει το πρόγραμμα του, δεν κατόρθωσε με άλλα λόγια να υποστηρίξει την πολιτική του, που ήταν φυλετική πολιτική.(25)
Οι παλαιότερες πολιτικές των Η.Π.Α ήθελαν μετανάστες κυρίως από την Ευρώπη, ακριβώς γιατί επεδίωκαν να διατηρήσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Από τότε όμως που οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έγιναν παγκόσμια δύναμη είναι δύσκολο να εφαρμοστεί μια τέτοια αρχή. Έτσι η σύνθεση του πληθυσμού των Η.Π.Α αλλάζει υπέρ των Λατινοαμερικανών και των Ασιατών. Σε οποιαδήποτε περίπτωση οι λευκοί λιγοστεύουν και οι έγχρωμοι πολλαπλασιάζονται. Αυτό έχει γίνει φανερό σε όλες τις αμερικανικές πόλεις. Πέρα από τις κινεζικές συνοικίες έχουν και ιαπωνικές! Το Λος Άντζελες έχει τη δική του «Κορέα τάουν» που αποτελείται από Κορεάτες. Το Όρεντ στην Καλιφόρνια έχει μεταβληθεί σε μια μικρή Σαϊγκόν και ο Άγιος Φραγκίσκος σε μια μικρή Μανίλα. Όσο για το Μαϊάμι όλοι αναγνωρίζουν ότι σήμερα είναι μια μικρή Αβάνα. Μόνο στην Καλιφόρνια το 48% των Ασιατών που ζουν στις Η.Π.Α, είναι τώρα μόνιμοι κάτοικοι και βέβαια κανείς δεν πρόκειται να τους μετακινήσει.
Ας δούμε όμως και ορισμένους αριθμούς. Στο Λος Άντζελες μένουν 2.000.000 Μεξικανοί και 300.000 κάτοικοι του Σαλβαδόρ. Το Μαϊάμι κατοικείται σε ποσοστό 64% από Λατινοαμερικανούς. Στην πόλη Μοντρώ Πάρκ της Καλιφόρνια ο δήμαρχος που εξελέγχει είναι Κινέζος. Στα δημοτικά συμβούλια πολλών άλλων πόλεων, έχουν εκλεγεί Λατινοαμερικανοί ή Ασιάτες πολίτες. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ξένος πληθυσμός όχι μόνο εξακολουθεί να καταφθάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής αλλά ταυτόχρονα συγχωνεύεται με τον ντόπιο πληθυσμό και επέρχεται μια διαφοροποίηση. Το κύριο χαρακτηριστικό είναι όμως ότι οι λευκοί γίνονται μειοψηφία και οι έγχρωμοι αυξάνονται διαρκώς, και πρέπει να διερωτηθεί κανείς, ακόμη και για τις Η.Π.Α τι θα συμβεί αν θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Ο κυβερνήτης του Κολοράντο Ρίτσαρντ Λάμ. λέει ότι με την εξέλιξη που έχει πάρει η μετανάστευση θα πρέπει να καταργηθούν τα σύνορα. Διαφορετικά κάθε κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να αναθεωρεί τον εαυτό της και να παίρνει αποφάσεις αντίθετες με τις αρχές που ισχύσουν σε παγκόσμια κλίμακα. Και ο γερουσιαστής της Φλόριντα Λωτόν Τσαίλς αναγνωρίζει: «Έχω τη γνώμη λέει ότι το μέλλον μας, το μέλλον των λευκών ανθρώπων δεν είναι εξασφαλισμένο. Πρέπει να λάβουμε αυστηρά μέτρα και να κλείσουμε τα σύνορα.»
Πολλές κυβερνήσεις βρίσκονται στο δίλλημα. Πρέπει να αφήσουν ανοιχτά τα σύνορα τους; Ή να τα κλείσουν; Στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό το πρόβλημα παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Στην Ευρώπη όμως οι κυβερνήσεις βρίσκονται σε δύσκολη θέση προκειμένου να απαντήσουν στο ερώτημα: κλειστά ή ανοιχτά σύνορα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής μόνο το 27% των πολιτών εμφανίστηκε υπέρ των ανοιχτών συνόρων. Αντίθετα τα 2/3 του πληθυσμού θέλουν να ληφθούν μέτρα για την παράνομη μετανάστευση.
Ο καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Σικάγου Μέλβιν Χόλι λέει οότι θα αλλάξει όχι μόνο η οικονομική μορφή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής αλλά και η κοινωνική δραστηριότητα της χώρας. Και τούτο διότι οι νέοι μετανάστες που έρχονται κυρίως από τις ασιατικές χώρες είναι περισσότερο φιλόδοξοι και τολμηροί. Δεν αποκλείεται να προωθηθούν σε καίριες θέσεις σε επιχειρήσεις και να γίνουν πλούσιοι. Συνεπώς σε αυτό το οικονομικό μέτωπο ο λευκός αντιμετωπίζει πιέσεις.
Από τις χώρες του Τρίτου Κόσμου υπολογίζεται ότι βρίσκονται σήμερα στις Η.Π.Α 26.000.000 άτομα που αποτελούν το 11% του συνόλου του πληθυσμού της χώρας. Ο αριθμός είναι μεγάλος και θα αυξηθεί περισσότερο αν συνεχιστεί η μετανάστευση.
Ο δημοσιογράφος του οργανισμού Ράντ, Κέβιν Μακάθρου γράφει σε ένα άρθρο του ότι οι « Ασιάτες είναι καλά προετοιμασμένοι για οποιαδήποτε δουλεία αναλάβουν και είναι αποδοτικοί. Γι’ αυτό το λόγο τους προτιμούν στα εργοστάσια. Οι πιο αποδοτικοί μάλιστα είναι αυτοί που προέρχονται από το Βιετνάμ, τις άλλες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας και από την Ταϊβάν και την Κίνα.
******
ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ (7)
Υπάρχει ασφαλώς ένα θέμα που προκαλεί εντύπωση και θαυμασμό. Είναι η λειτουργά της αμερικανικής κοινωνάς και οι δυνατότητες συγχώνευσης που υπάρχουν. Χωρίς αμφιβολία οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είναι μια χώρα ευκαιρίας. Το βιοτικό επίπεδο είναι πολύ υψηλό και σε σύγκριση με αυτό που έχουν οι λαοί της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Γι’ αυτό άλλωστε συνεχίζεται και μάλιστα κατά τρόπο μαχητικό με νόμιμο ή παράνομο τρόπο η μετανάστευση από της χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. Αργότερα όμως αν υπάρξει νέα οικονομική κρίση στις Η.Π.Α, χωρίς άλλο τότε θα αντιμετωπισθεί το πρόβλημα των ξένων εργατών. Αλλά τότε θα είναι πράγματι δύσκολο να λυθεί.
Τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη Νότιο Αφρική συγκεντρώνουν την προσοχή του κόσμου. Υπάρχει μια σχεδόν επαναστατική κατάσταση των μαύρων οι οποίοι έχουν ξεσηκωθεί και διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Καθημερινά γίνονται συγκρούσεις με θύματα. Είναι φανερό πλέον ότι το φυλετικό καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει η κυβέρνηση του πρωθυπουργού της Νοτίου Αφρικής Μπόλα δεν αντέχει τις νέες δοκιμασίες. Αργά ή γρήγορα ο φυλετικός πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να κάνει παραχωρήσεις, να δώσει ίσα δικαιώματα στους μαύρους και να αποχωρήσει τελικά από την εξουσία. Η κατάσταση στο Νότιο Αφρική είναι ιδιόρρυθμη. (26) Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε άλλες πρώην αποικιοκρατούμενες χώρες στη Νότιο Αφρική ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού είναι γηγενής κάτοικοι και αυτό σημαίνει ότι ζουν στην πατρίδα τους και δεν είναι εύκολο κανείς να τους εκδιώξει. Αλλά αυτοί οι λευκοί θέλουν να είναι απόλυτοι κύριοι και να διατηρούν όλα τα προνόμια. Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα. Ήλθε πράγματι η ώρα ώστε και οι μαύροι να ανακτήσουν τα δικαιώματα τους και να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Το θέμα της Νοτίου Αφρικής είναι σήμερα στην καθημερινή ειδησεογραφία. Αλλά βέβαια η επιτυχία των μαύρων και του Νέλσον Μαντέλα έχει μεγάλο αντίκτυπο. Ουσιαστικά δεν θα υπάρχει κανένα πλέον φυλετικό καθεστώς στις διάφορες χώρες τους κόσμου. Εκείνο όμως που θα εξακολουθεί να υπάρχει γιατί δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί είναι ασφαλώς το ψυχολογικό φράγμα του φυλετισμού.
Χωρίς αμφιβολία οι λευκοί ακόμη και όταν αναγνωρίσουν ότι δεν πρέπει να υπάρχουν φυλετικές διακρίσεις, δεν θα αισθάνονται άνετα όταν ζουν ανάμεσα σε εγχρώμους. Το ομολογούν αυτό και οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. Και είναι αναμφισβήτητο ότι θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια για να ξεπεραστούν οι φυλετικές προκαταλήψεις και να ζουν οι άνθρωποι σαν μια οικογένεια , πέρα από το χρώμα της επιδερμίδας τους.
Πράγματι αυτό δεν είναι εύκολο. Τα εμπόδια είναι πολλά. Είναι οι διαφορές στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής, η διαφορά στην γλώσσα και κυρίως το βιοτικό επίπεδο. Οι έγχρωμοι νιώθουν ότι είναι κατώτεροι από τους λευκούς. Ότι δεν έχουν την ίδια μόρφωση και τις ίδιες ευκαιρίες στη ζωή και ότι διακατέχονται από άγνοια για τις συνήθειες και τα έθιμα των λευκών ανθρώπων. Στη βάση του όμως το πρόβλημα είναι οικονομικό. Έχει διαπιστωθεί στις Η.Π.Α οι πλούσιοι νέγροι είναι αυτοί που ανέπτυξαν επιχειρηματική δραστηριότητα και διευθύνουν τώρα εταιρείες και έχουν άνετο τρόπο ζωής, γίνονται ευκολότερα αποδεχτεί από τους λευκούς Αμερικανούς. Ακριβώς γιατί το βιοτικό επίπεδο είναι κατά βάση το ίδιο αλλά και το μορφωτικό επίπεδο πιο ανεβασμένο σε σύγκριση με άλλους μαύρους.
Χωρίς αμφιβολία παίζει σημαντικό ρόλο και το πρόβλημα της θρησκείας. Αρκετοί λευκοί έδειξαν διάθεση να ασπαστούν θρησκείες της Ασίας αλλά οι Ασιάτες θέλουν να διατηρήσουν τη δική τους θρησκευτική πεποίθηση. Πολλοί από αυτούς δεν επιθυμούν να γίνουν χριστιανοί. Και αν υποχωρήσουν αυτό θα οφείλεται σε άλλες πιέσεις, που θα τους υποχρεώσουν να αλλαξοπιστήσουν. Είναι όμως γεγονός ότι η θρησκευτική πίστη σε όλες τις χώρες του κόσμου παρουσιάζει μια καθίζηση. Δεν υπάρχουν πια θρησκευτικοί πόλεμοι, διαμάχες και έριδες. Με εξαίρεση τη Μέση Ανατολή, δεν υπάρχει θρησκευτικός φανατισμός στον κόσμο. Έτσι αυτός ο παράγοντας δεν είναι καθοριστικός στο θέμα της συγχώνευσης εγχρώμων στην κοινωνία των λευκών.
Το συμπέρασμα από όλα αυτά που είπαμε είναι ότι οι λευκοί άνθρωποι γεωγραφικά περιορίζονται μόνο στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και αποτελούν μια συμπαγή δύναμη η οποία όμως με την πάροδο του χρόνου και με την μετανάστευση των εγχρώμων κλονίζεται.
Μέχρι που θα φτάσει όμως αυτή η έγχρωμη απειλή; Θα δημιουργήσει και άλλα προβλήματα στους λευκούς; Χωρίς αμφιβολία θα πρέπει να χωνέψουμε ένα πράγμα: ότι ο κόσμος προχωράει σε μια νέα ανακατανομή του παγκόσμιου εισοδήματος η οποία ασφαλώς θα γίνει σε βάρος των λευκών. Οι έγχρωμοι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τους αγώνες τους.
I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ξεκινούν τα δρομολόγια που θα συνδέουν Κρήτη με Σαντορίνη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ζημία 23,3 εκατ. ευρώ κατέγραψε το 2011 η ΕΛΒΟ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
