2012-05-22 03:48:37
..."Καθαρές πολιτικές και προσωπικότητες χωρίς βαρίδια".
Είναι αυτό που χρειάζεται η «Νέα Ελλάδα» σύμφωνα με τον Πέτρο Τατούλη. Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου σε συνέντευξή του στην «Πελοπόννησο» την Κυριακή εκτιμά ότι από τις επαναληπτικές εκλογές η χώρα θα βγει «περισσότερο διχασμένη και βαθύτερα πληγωμένη».
Ο Π. Τατούλης δηλώνει παρών στην κεντρική πολιτική σκηνή και δεν αποκλείει επιστροφή του, χωρίς επί του παρόντος να θέτει και τις προϋποθέσεις. Σε ό,τι αφορά την Περιφέρεια περιμένει την Ολυμπία Οδό να φτάσει ως την Τσακώνα, θεωρεί εφικτή την επέκταση του αγωγού φυσικού αερίου ως την Αχαΐα, με πόρους του ΕΣΠΑ, και βλέπει ότι, στην επόμενη φάση του Καλλικράτη, η Πελοπόννησος θα είναι μία και αδιαίρετη.Πώς θα σχολιάζατε τις προσπάθειες για σχηματισμό Κυβέρνησης και τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις; Εκτιμάτε ότι τα αποτελέσματα στις επερχόμενες επαναληπτικές εκλογές θα είναι διαφορετικά;
Η χώρα είναι αντιμέτωπη με μια τραγική μοίρα. Να πρέπει να κυβερνηθεί από ένα πολιτικό προσωπικό που είναι αποκομμένο από την κοινωνική πραγματικότητα και κλεισμένο μέσα στις κομματικές Βερσαλλίες της μεταπολίτευσης.
Μιας πολιτικής και κοινωνικής εξέγερσης της κοινωνίας που έσβησε με αργούς και βασανιστικούς ρυθμούς 40 χρόνια μετά.
Ενα τέλος που σηματοδοτήθηκε από την υπογραφή των δύο μνημονίων που ενταφίασαν οριστικά εκείνο το όραμα. Των δύο μνημονίων που θα καθορίσουν το μέλλον του τόπου, είτε με την εφαρμογή τους είτε με την καταγγελία τους.
Παρακολουθούμε όμως τους ίδιους πολιτικούς που σχεδίασαν τα μνημόνια, αντιμέτωπους με αυτούς που με τη θεατρική τους αντιπαλότητα έδωσαν το άλλοθι στη δημιουργία των συνθηκών που τα προκάλεσαν, να σπεκουλάρουν πάνω στην ψήφο των πολιτών. Και βλέπουμε να το κάνουν αυτό με την υποκρισία που κυριάρχησε καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Υποκρισία στη διακυβέρνηση, αλλά υποκρισία και στην αντιπολίτευση.
Καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ την Κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά με δημαγωγικούς όρους παρακάμπτοντας τις εγκληματικές ευθύνες που ο ίδιος έχει με τον μηδενισμό κάθε πρωτοβουλίας εξυγίανσης και μεταρρύθμισης στο όνομα «δημοκρατικών ευαισθησιών» και «προοδευτικών» οραμάτων μιας ουτοπίας. Και όλα αυτά μέσα από το «παλάτι» του δημόσιου τομέα που χτίστηκε στα σπιρτόξυλα της κομματικής πελατείας, με ελλειμματικούς προϋπολογισμούς για δεκαετίες. Μέσα από το «παλάτι» των συνδικάτων και των συντεχνιών ενός τεράστιου δημοσίου τομέα αποθήκευσης ψυχών. Με ένα όραμα κρατισμού και κρατικού καπιταλισμού βασισμένο σε τριτοκοσμικά μοντέλα χωρίς αρχές διακυβέρνησης, χωρίς στόχους και ευθύνες. Και αυτό το κακό παρελθόν, σήμερα την πιο κρίσιμη ώρα για τη χώρα, αποτελεί την πρόταση της Αριστεράς για διέξοδο.
Οποία υποκρισία.
Το μέλλον της χώρας να βρίσκεται στις βαθύτερες και σκοτεινότερες σπηλιές του χειρότερου τέρατος που γέννησε η μεταπολίτευση, και το οποίο καθορίζει την νοοτροπία ενός ολόκληρου λαού με τις αρχές της ήσσονος προσπάθειας. Του τέρατος αυτού στο οποίο φώλιασε η διαφθορά μέσω της εξάρτησης, της συνενοχής και της συναλλαγής ανάμεσα στους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές και τις συντεχνίες.
Εσχάτως και μέσα στη θολούρα και το αλισβερίσι των εντολών σχηματισμού Κυβέρνησης, η Προεδρεία της Ελληνικής Δημοκρατίας, το τελευταίο ανάχωμα που θα έπρεπε να σταθεί ως σημείο στήριξης για έναν λαό κυνηγημένο και τιμωρημένο, κατέρρευσε στη συνείδηση των Ελλήνων από μια ύποπτη διαδικασία περαιτέρω χειραγώγησης των επιλογών τους.
Σε ένα τέτοιο θολό σκηνικό οι προδιαγραφές για ένα θετικό αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές, που θα πάει τον τόπο μπροστά, δεν φαίνεται να διαμορφώνονται ούτε σε πολιτικό επίπεδο, αλλά κυριότερα δεν φαίνεται να συγκλίνουν σε κοινωνικό επίπεδο, σε μια κοινή συνισταμένη. Η επόμενη ημέρα των επερχόμενων εκλογών θα βρει τη χώρα περισσότερο διχασμένη και βαθύτερα πληγωμένη, αδύναμη να αντιμετωπίσει τα στοιχειώδη για τους πολίτες. Στις επόμενες 30 ημέρες θα βιώσουμε έναν ακραίο ανταγωνισμό λαϊκισμού με κοινωνικό αντίκτυπο που θα θολώσει ακόμα περισσότερο την εκλογική διαδικασία.
Η Νέα Ελλάδα όμως δεν μπορεί να βρει διέξοδο σε ένα τέτοιο σαθρό πολιτικό πεδίο αν δεν υπάρξει ριζική και υπεύθυνη ανανέωση των προσώπων αλλά κυρίως των θεσμών που και αυτοί έχουν φτάσει στα όριά τους. Η Νέα Ελλάδα δεν μπορεί να αντιπροσωπευτεί στην κοινωνία ούτε από αυτούς που απέτυχαν ούτε από εκείνους που θέλουν να γυρίσουν τη χώρα στο χάος. Και ακόμα περισσότερο η Νέα Ελλάδα δεν μπορεί να αποτυπωθεί στην εικόνα που περιφέρουν σε όλο τον πλανήτη οι αριστεροί Μεσσίες.
Μετά την αναμέτρηση της 6ης Μαΐου είχατε ζητήσει «οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις να αναλάβουν τις ευθύνες με καθαρό σχέδιο». Τελικά τι συνέβη; Δεν υπήρχε καθαρό σχέδιο ή δεν υπήρχαν οι κατάλληλες δυνάμεις;
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια στιγμή ιστορικής ευθύνης απέναντι στον τόπο και είναι αναγκαίο να κινηθούμε θεσμικά. Και αυτό πρέπει να το κάνουμε με ταχύτητες που θα δώσουν τον χρόνο και τον χώρο στην κεντρική πολιτική σκηνή να ανανεώσει την πρότασή της και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Με τις μεθοδολογίες ενός νέου Μέγα Ιερού Εξεταστή που ακολουθούν όλα τα κόμματα, και με τις οποίες ερμηνεύουν κατά το δοκούν τας γραφάς προχωρώντας με διλήμματα και αδιέξοδα, οδηγούν τη χώρα σε έναν βαθύ πολιτικό Μεσαίωνα. Σε μια κοινωνικοπολιτική κατάσταση όπου δεν μπορεί να διαμορφωθεί υγιής προοπτική διεξόδου από το τέλμα. Και αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα πριν να είναι αργά για τον τόπο.
Οι βασανισμένοι πολίτες από δόγματα και πολιτικές δεν περιμένουν τον Μεσσία που ως από μηχανής θεός θα μεταφέρει τη χώρα σε ένα ασφαλές μέλλον άκοπα, χωρίς ρίσκο και χωρίς τη συμμετοχή τους. Οι βασανισμένοι πολίτες δεν επιζητούν τον βασανιστή τους μετά από 40 χρόνια παρελκυστικών πολιτικών. Ζητούν δικαίωση και «αίμα» στην πολιτική αρένα. Ενα αίσθημα μίσους στο οποίο στοιχηματίζουν οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας σήμερα. Με ένα και μοναδικό στόχο. Το δρόμο του διχασμού και του μίσους για να θωρακίσουν τις μαζικές θυσίες στην πυρά μιας νέας σύγχρονης μεσαιωνικής Σεβίλλης.
Κανένας όμως δεν δείχνει τον δρόμο μιας πολιτικής διεξόδου που θα καλύπτει το τεράστιο κενό στους δύο μεγάλους πόλους της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς στη χώρα.
Και από εκεί ξεκινά το διακύβευμα.
Να αντισταθούμε στην κατάρρευση της κρατικής μας οντότητας με πολιτικούς όρους άδολου και ακομμάτιστου πατριωτισμού. Να αντισταθούμε στην κατάρρευση είτε αυτή γίνει μέσω της εφαρμογής των αδικιών του μνημονίου ή από την ανεύθυνη καταχρηστική ρητορική με την οποία η Αριστερά προσπαθεί να χειραγωγήσει την κοινωνία και τους δανειστές. Και να το κάνουμε αυτό με μια ευρεία πολιτική συναίνεση, πάνω σε ένα συμφωνημένο σχέδιο.
Οι επερχόμενες εκλογές με τα ίδια υλικά θα φέρουν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα τέλματος και λαϊκισμού. Αν δεν αλλάξει η πρόταση, η ομάδα και τα πολιτικά χαρακτηριστικά απέναντι στο αριστερό μηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στη βάση μιας παραγωγικής πολιτικής συναίνεσης, η χώρα θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο σε υποσχέσεις μαγικών λύσεων που σύντομα θα καταρρεύσουν και αυτές και θα οδηγήσουν σε μια ανεξέλεγκτη κοινωνική εξέγερση.
Η Νέα Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα επιθετικό Σχέδιο Δράσης και όχι από κυβέρνηση της αριστεράς και του μηδενισμού. Και κάτι τέτοιο μόνο καθαρές πολιτικές και προσωπικότητες χωρίς βαρίδια, μπορούν να εγγυηθούν για τον τόπο.
Με τις συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα, θα σας ενδιέφερε να επιστρέψετε στην κεντρική πολιτική σκηνή;
Μέσα σε ένα κλίμα ακραίας πόλωσης, ουτοπικών προσεγγίσεων και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, οι πιθανότητες καταστροφικής χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ έχουν πλέον αυξηθεί δραματικά. Οι ευθύνες των πολιτικών κομμάτων, αλλά και προσωπικά πολιτικών αρχηγών, είναι βαρύτατες.
Η Νέα Ελλάδα, για να πάει μπροστά, για να αποτελέσει το κομβικό σημείο επανένωσης όλων εκείνων που πιστεύουν στην αστική δημοκρατία και οι οποίοι θα γίνουν η ραχοκοκαλιά του αστικού πολιτικού ιστού, πρέπει να βασιστεί σε ένα μίνιμουμ θέσεων και απόψεων. Σε μια συμφωνία στην οποία θα στηριχτεί η σωτηρία της χώρας, αλλά και της ευρωπαϊκής ιδέας. Μια τέτοια συμφωνία, ένα τέτοιο Σχέδιο Δράσης μπορεί να αποτελέσει ένα ελκυστικό διακύβευμα για τους πολίτες και τους καθαρούς πολιτικούς στις επόμενες εκλογές.
Η προσπάθεια στην Περιφέρεια Πελοποννήσου με γεμίζει, αλλά δεν έχω αποκοπεί από την κεντρική πολιτική σκηνή, καθώς δεν υπάρχει ασυμβίβαστο των δύο ιδιοτήτων. Από την αρχή της προεκλογικής περιόδου επισημαίνω σε όλους τους τόνους ότι το εκλογικό αποτέλεσμα δεν έχει ενδιαφέρον ως προς την καταγραφή των ποσοστών ούτε ως προς τη θέση κατάταξης των πολιτικών κομμάτων. Αντίθετα, το εκλογικό αποτέλεσμα συνομολογεί την απαξίωση του πολιτικού συστήματος από τους πολίτες και την άρση της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος από την εικόνα αδύναμων ηγετών.
Η Νέα Ελλάδα μόνο μέσα από την ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ των Περιφερειών μπορεί να ανατρέψει το FACE LOSS που έχει υποστεί η χώρα και σύντομα να δώσει ασφάλεια στους πολίτες και προοπτική ευημερίας. Οι υγιείς δυνάμεις, και μάλιστα με θεσμική θωράκιση, βρίσκονται ήδη στη θέση τους. Το πολιτικό πείραμα που οδήγησε στην νίκη της «Νέας Πελοποννήσου», που όμως σήμερα είναι μια ρεαλιστική πραγματικότητα, δείχνει τον δρόμο μιας συναίνεσης των πολιτικών παραγωγικά δυνάμεων του τόπου, στο χώρο της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Αυτό το πείραμα που λοιδόρησαν αυτοί που σήμερα αναζητούν να συνθέσουν το τοπίο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, στις αρχές και στις αξίες που η Πελοπόννησος σήμερα οδεύει.
ppel.gov.gr
Είναι αυτό που χρειάζεται η «Νέα Ελλάδα» σύμφωνα με τον Πέτρο Τατούλη. Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου σε συνέντευξή του στην «Πελοπόννησο» την Κυριακή εκτιμά ότι από τις επαναληπτικές εκλογές η χώρα θα βγει «περισσότερο διχασμένη και βαθύτερα πληγωμένη».
Ο Π. Τατούλης δηλώνει παρών στην κεντρική πολιτική σκηνή και δεν αποκλείει επιστροφή του, χωρίς επί του παρόντος να θέτει και τις προϋποθέσεις. Σε ό,τι αφορά την Περιφέρεια περιμένει την Ολυμπία Οδό να φτάσει ως την Τσακώνα, θεωρεί εφικτή την επέκταση του αγωγού φυσικού αερίου ως την Αχαΐα, με πόρους του ΕΣΠΑ, και βλέπει ότι, στην επόμενη φάση του Καλλικράτη, η Πελοπόννησος θα είναι μία και αδιαίρετη.Πώς θα σχολιάζατε τις προσπάθειες για σχηματισμό Κυβέρνησης και τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις; Εκτιμάτε ότι τα αποτελέσματα στις επερχόμενες επαναληπτικές εκλογές θα είναι διαφορετικά;
Η χώρα είναι αντιμέτωπη με μια τραγική μοίρα. Να πρέπει να κυβερνηθεί από ένα πολιτικό προσωπικό που είναι αποκομμένο από την κοινωνική πραγματικότητα και κλεισμένο μέσα στις κομματικές Βερσαλλίες της μεταπολίτευσης.
Μιας πολιτικής και κοινωνικής εξέγερσης της κοινωνίας που έσβησε με αργούς και βασανιστικούς ρυθμούς 40 χρόνια μετά.
Ενα τέλος που σηματοδοτήθηκε από την υπογραφή των δύο μνημονίων που ενταφίασαν οριστικά εκείνο το όραμα. Των δύο μνημονίων που θα καθορίσουν το μέλλον του τόπου, είτε με την εφαρμογή τους είτε με την καταγγελία τους.
Παρακολουθούμε όμως τους ίδιους πολιτικούς που σχεδίασαν τα μνημόνια, αντιμέτωπους με αυτούς που με τη θεατρική τους αντιπαλότητα έδωσαν το άλλοθι στη δημιουργία των συνθηκών που τα προκάλεσαν, να σπεκουλάρουν πάνω στην ψήφο των πολιτών. Και βλέπουμε να το κάνουν αυτό με την υποκρισία που κυριάρχησε καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Υποκρισία στη διακυβέρνηση, αλλά υποκρισία και στην αντιπολίτευση.
Καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ την Κεντροαριστερά και την Κεντροδεξιά με δημαγωγικούς όρους παρακάμπτοντας τις εγκληματικές ευθύνες που ο ίδιος έχει με τον μηδενισμό κάθε πρωτοβουλίας εξυγίανσης και μεταρρύθμισης στο όνομα «δημοκρατικών ευαισθησιών» και «προοδευτικών» οραμάτων μιας ουτοπίας. Και όλα αυτά μέσα από το «παλάτι» του δημόσιου τομέα που χτίστηκε στα σπιρτόξυλα της κομματικής πελατείας, με ελλειμματικούς προϋπολογισμούς για δεκαετίες. Μέσα από το «παλάτι» των συνδικάτων και των συντεχνιών ενός τεράστιου δημοσίου τομέα αποθήκευσης ψυχών. Με ένα όραμα κρατισμού και κρατικού καπιταλισμού βασισμένο σε τριτοκοσμικά μοντέλα χωρίς αρχές διακυβέρνησης, χωρίς στόχους και ευθύνες. Και αυτό το κακό παρελθόν, σήμερα την πιο κρίσιμη ώρα για τη χώρα, αποτελεί την πρόταση της Αριστεράς για διέξοδο.
Οποία υποκρισία.
Το μέλλον της χώρας να βρίσκεται στις βαθύτερες και σκοτεινότερες σπηλιές του χειρότερου τέρατος που γέννησε η μεταπολίτευση, και το οποίο καθορίζει την νοοτροπία ενός ολόκληρου λαού με τις αρχές της ήσσονος προσπάθειας. Του τέρατος αυτού στο οποίο φώλιασε η διαφθορά μέσω της εξάρτησης, της συνενοχής και της συναλλαγής ανάμεσα στους πολιτικούς, τους συνδικαλιστές και τις συντεχνίες.
Εσχάτως και μέσα στη θολούρα και το αλισβερίσι των εντολών σχηματισμού Κυβέρνησης, η Προεδρεία της Ελληνικής Δημοκρατίας, το τελευταίο ανάχωμα που θα έπρεπε να σταθεί ως σημείο στήριξης για έναν λαό κυνηγημένο και τιμωρημένο, κατέρρευσε στη συνείδηση των Ελλήνων από μια ύποπτη διαδικασία περαιτέρω χειραγώγησης των επιλογών τους.
Σε ένα τέτοιο θολό σκηνικό οι προδιαγραφές για ένα θετικό αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές, που θα πάει τον τόπο μπροστά, δεν φαίνεται να διαμορφώνονται ούτε σε πολιτικό επίπεδο, αλλά κυριότερα δεν φαίνεται να συγκλίνουν σε κοινωνικό επίπεδο, σε μια κοινή συνισταμένη. Η επόμενη ημέρα των επερχόμενων εκλογών θα βρει τη χώρα περισσότερο διχασμένη και βαθύτερα πληγωμένη, αδύναμη να αντιμετωπίσει τα στοιχειώδη για τους πολίτες. Στις επόμενες 30 ημέρες θα βιώσουμε έναν ακραίο ανταγωνισμό λαϊκισμού με κοινωνικό αντίκτυπο που θα θολώσει ακόμα περισσότερο την εκλογική διαδικασία.
Η Νέα Ελλάδα όμως δεν μπορεί να βρει διέξοδο σε ένα τέτοιο σαθρό πολιτικό πεδίο αν δεν υπάρξει ριζική και υπεύθυνη ανανέωση των προσώπων αλλά κυρίως των θεσμών που και αυτοί έχουν φτάσει στα όριά τους. Η Νέα Ελλάδα δεν μπορεί να αντιπροσωπευτεί στην κοινωνία ούτε από αυτούς που απέτυχαν ούτε από εκείνους που θέλουν να γυρίσουν τη χώρα στο χάος. Και ακόμα περισσότερο η Νέα Ελλάδα δεν μπορεί να αποτυπωθεί στην εικόνα που περιφέρουν σε όλο τον πλανήτη οι αριστεροί Μεσσίες.
Μετά την αναμέτρηση της 6ης Μαΐου είχατε ζητήσει «οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις να αναλάβουν τις ευθύνες με καθαρό σχέδιο». Τελικά τι συνέβη; Δεν υπήρχε καθαρό σχέδιο ή δεν υπήρχαν οι κατάλληλες δυνάμεις;
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια στιγμή ιστορικής ευθύνης απέναντι στον τόπο και είναι αναγκαίο να κινηθούμε θεσμικά. Και αυτό πρέπει να το κάνουμε με ταχύτητες που θα δώσουν τον χρόνο και τον χώρο στην κεντρική πολιτική σκηνή να ανανεώσει την πρότασή της και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Με τις μεθοδολογίες ενός νέου Μέγα Ιερού Εξεταστή που ακολουθούν όλα τα κόμματα, και με τις οποίες ερμηνεύουν κατά το δοκούν τας γραφάς προχωρώντας με διλήμματα και αδιέξοδα, οδηγούν τη χώρα σε έναν βαθύ πολιτικό Μεσαίωνα. Σε μια κοινωνικοπολιτική κατάσταση όπου δεν μπορεί να διαμορφωθεί υγιής προοπτική διεξόδου από το τέλμα. Και αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα πριν να είναι αργά για τον τόπο.
Οι βασανισμένοι πολίτες από δόγματα και πολιτικές δεν περιμένουν τον Μεσσία που ως από μηχανής θεός θα μεταφέρει τη χώρα σε ένα ασφαλές μέλλον άκοπα, χωρίς ρίσκο και χωρίς τη συμμετοχή τους. Οι βασανισμένοι πολίτες δεν επιζητούν τον βασανιστή τους μετά από 40 χρόνια παρελκυστικών πολιτικών. Ζητούν δικαίωση και «αίμα» στην πολιτική αρένα. Ενα αίσθημα μίσους στο οποίο στοιχηματίζουν οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας σήμερα. Με ένα και μοναδικό στόχο. Το δρόμο του διχασμού και του μίσους για να θωρακίσουν τις μαζικές θυσίες στην πυρά μιας νέας σύγχρονης μεσαιωνικής Σεβίλλης.
Κανένας όμως δεν δείχνει τον δρόμο μιας πολιτικής διεξόδου που θα καλύπτει το τεράστιο κενό στους δύο μεγάλους πόλους της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς στη χώρα.
Και από εκεί ξεκινά το διακύβευμα.
Να αντισταθούμε στην κατάρρευση της κρατικής μας οντότητας με πολιτικούς όρους άδολου και ακομμάτιστου πατριωτισμού. Να αντισταθούμε στην κατάρρευση είτε αυτή γίνει μέσω της εφαρμογής των αδικιών του μνημονίου ή από την ανεύθυνη καταχρηστική ρητορική με την οποία η Αριστερά προσπαθεί να χειραγωγήσει την κοινωνία και τους δανειστές. Και να το κάνουμε αυτό με μια ευρεία πολιτική συναίνεση, πάνω σε ένα συμφωνημένο σχέδιο.
Οι επερχόμενες εκλογές με τα ίδια υλικά θα φέρουν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα τέλματος και λαϊκισμού. Αν δεν αλλάξει η πρόταση, η ομάδα και τα πολιτικά χαρακτηριστικά απέναντι στο αριστερό μηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στη βάση μιας παραγωγικής πολιτικής συναίνεσης, η χώρα θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο σε υποσχέσεις μαγικών λύσεων που σύντομα θα καταρρεύσουν και αυτές και θα οδηγήσουν σε μια ανεξέλεγκτη κοινωνική εξέγερση.
Η Νέα Ελλάδα έχει ανάγκη από ένα επιθετικό Σχέδιο Δράσης και όχι από κυβέρνηση της αριστεράς και του μηδενισμού. Και κάτι τέτοιο μόνο καθαρές πολιτικές και προσωπικότητες χωρίς βαρίδια, μπορούν να εγγυηθούν για τον τόπο.
Με τις συνθήκες που διαμορφώνονται σήμερα, θα σας ενδιέφερε να επιστρέψετε στην κεντρική πολιτική σκηνή;
Μέσα σε ένα κλίμα ακραίας πόλωσης, ουτοπικών προσεγγίσεων και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, οι πιθανότητες καταστροφικής χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ έχουν πλέον αυξηθεί δραματικά. Οι ευθύνες των πολιτικών κομμάτων, αλλά και προσωπικά πολιτικών αρχηγών, είναι βαρύτατες.
Η Νέα Ελλάδα, για να πάει μπροστά, για να αποτελέσει το κομβικό σημείο επανένωσης όλων εκείνων που πιστεύουν στην αστική δημοκρατία και οι οποίοι θα γίνουν η ραχοκοκαλιά του αστικού πολιτικού ιστού, πρέπει να βασιστεί σε ένα μίνιμουμ θέσεων και απόψεων. Σε μια συμφωνία στην οποία θα στηριχτεί η σωτηρία της χώρας, αλλά και της ευρωπαϊκής ιδέας. Μια τέτοια συμφωνία, ένα τέτοιο Σχέδιο Δράσης μπορεί να αποτελέσει ένα ελκυστικό διακύβευμα για τους πολίτες και τους καθαρούς πολιτικούς στις επόμενες εκλογές.
Η προσπάθεια στην Περιφέρεια Πελοποννήσου με γεμίζει, αλλά δεν έχω αποκοπεί από την κεντρική πολιτική σκηνή, καθώς δεν υπάρχει ασυμβίβαστο των δύο ιδιοτήτων. Από την αρχή της προεκλογικής περιόδου επισημαίνω σε όλους τους τόνους ότι το εκλογικό αποτέλεσμα δεν έχει ενδιαφέρον ως προς την καταγραφή των ποσοστών ούτε ως προς τη θέση κατάταξης των πολιτικών κομμάτων. Αντίθετα, το εκλογικό αποτέλεσμα συνομολογεί την απαξίωση του πολιτικού συστήματος από τους πολίτες και την άρση της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος από την εικόνα αδύναμων ηγετών.
Η Νέα Ελλάδα μόνο μέσα από την ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ των Περιφερειών μπορεί να ανατρέψει το FACE LOSS που έχει υποστεί η χώρα και σύντομα να δώσει ασφάλεια στους πολίτες και προοπτική ευημερίας. Οι υγιείς δυνάμεις, και μάλιστα με θεσμική θωράκιση, βρίσκονται ήδη στη θέση τους. Το πολιτικό πείραμα που οδήγησε στην νίκη της «Νέας Πελοποννήσου», που όμως σήμερα είναι μια ρεαλιστική πραγματικότητα, δείχνει τον δρόμο μιας συναίνεσης των πολιτικών παραγωγικά δυνάμεων του τόπου, στο χώρο της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Αυτό το πείραμα που λοιδόρησαν αυτοί που σήμερα αναζητούν να συνθέσουν το τοπίο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, στις αρχές και στις αξίες που η Πελοπόννησος σήμερα οδεύει.
ppel.gov.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έρχονται και πάλι καταιγίδες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
