2017-05-19 19:35:03
Στην ευρύτερη περιοχή της Κοίλης Συρίας οι Μακεδόνες Έλληνες έκτισαν πολλές πόλεις, πάνω από 100, οι μεγαλύτερες μάλιστα δημιούργησαν μία ομοσπονδία, την ΔΕΚΑΠΟΛΗ, που έζησε και μεγαλούργησε για 1000 χρόνια πριν τις καταστρέψουν οι Άραβες. Η Δεκάπολη αποτελούνταν, συνολικά, από 18 ελληνικές πόλεις με καθαρό ελληνικό πληθυσμό πού μιλούσε ελληνικά, έγραφε ελληνικά, πήγαινε σε ελληνικά θέατρα και παρακολουθούσε Αισχύλο και Σοφοκλή, πήγαινε σε ελληνικά γυμναστήρια και τελικά δεν διέφερε σε τίποτε από μία τυπική ελληνική πόλη της μητροπολιτικής Ελλάδος
Ο όρος Δεκάπολις (δέκα πόλεις) αναφέρεται σε μια γεωγραφική περιοχή της Κοίλης Συρίας, επί το πλείστον ανατολικά του ποταμού Ιορδάνη, όπου κατά την «ελληνιστική» και ρωμαϊκή εποχή υπήρχε ένας αριθμός «ελληνιστικών» πόλεων. Ορισμένες πηγές αναφέρουν τις πόλεις σαν δέκα σε αριθμό και άλλες ως περισσότερες. Υπήρχε και άλλη Δεκάπολις, στην Ισαυρία της νότιας Μικράς Ασίας.
Η Δεκάπολις της Κοίλης Συρίας δεν ήταν απαραίτητα συνασπισμός ή συμμαχία πόλεων. Στις πηγές αναφέρεται πάντα με την έννοια γεωγραφικής περιφέρειας ως «περιοχή Δεκαπόλεως» (Regio Decapolitana). Σε κάποια βιβλιογραφία αναφέρεται και ως συνασπισμός, ομοσπονδία ή συμμαχία πόλεων, αλλά αυτό δεν προκύπτει από τις πρωτογενείς πηγές. Η περιοχή της Δεκάπολις έχει σημαντική θέση στην ιστορία των πρώτων χριστιανικών αιώνων.
Στην ομοσπονδία αυτή των δέκα ελληνικών πόλεων της Κοίλης Συρίας ζούσαν κατά εποχές και τόσοι άλλοι λαοί σε μικρές η περαστικές περιόδους, ως υπήκοοι πλέων των ελληνικών βασιλείων .
Ο Ναός του Ηρακλή στην αρχαία Ελληνική πόλη Φιλαδέλφεια.το σημερινό Αμμάν της Ιορδανίας
Οι πόλεις αυτές αποτελούσαν αργότερα και τμήμα του ευρύτερου αποικισμού του Πομπήιου το 64-63 π.Χ. Γραπτή αναφορά στη Δεκάπολη απαντά στην Καινή Διαθήκη, αλλά και από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο .Παρά την ονομασία της ομοσπονδίας, ο αριθμός των πόλεων δεν ήταν σταθερός και αρχαίοι συγγραφείς δεν συμφωνούν ως προς τις πόλεις που την αποτελούσαν.
Ο Πλίνιος αναφέρει ότι την Δεκάπολη συνιστούσαν οι πόλεις Δαμασκός, πλάι στον Χρυσόροο ποταμό προς τα βόρεια και η Φιλαδέλφεια προς τα νότια , τα Ραφανά, η ελληνίδα Σκυθόπολις όπου οι κάτοικοί τις ανέφεραν ότι την ίδρυσε ο Διόνυσος και η μοναδική ευρισκόμενη δυτικά του ποταμού Ιορδάνη , τα Γάδαρα, η Ιππών δηλαδή η Αντιόχεια παρά τον Ίππο ,το Δίον, η Πέλλα η πόλη του Μ Αλέξανδρου προς τιμήν της εν Μακεδονία Ελληνίδας Πέλλας ,η Γέρασα και η πόλη Καναθά, ενώ ο Πτολεμαίος αγνοεί τη Ραφανά και στις προαναφερθείσες προσθέτει τα Άβηλα, τις Λυσιανές και την Καπιτωλιάδα .
.
Η περιοχή της Δεκάπολις περιλάμβανε κατοικήσεις που θεωρούνταν πόλεις από κάθε άποψη. Δηλαδή με εκκλησία του Δήμου και συμμετοχή των πολιτών στην κοινωνία της και την πολιτική της ζωή ο ελληνικός τρόπος ζωής δηλαδή και όχι απλή συνάθροιση και συγκατοίκησή ανθρώπων .Υπάρχουν επιγραφές που αναφέρουν την λέξη ...«πόλη», αλλά και επιγραφές με λέξεις όπως ... «αγορανόμος» Αποτελούσαν μια εδαφική συνέχεια που εκτεινόταν από το Δίον και την Δαμασκό προς τον Βορρά έως τη Φιλαδέλφεια (σημερινό Αμμάν) στο Νότο και από τη Σκυθόπολη , στα Δυτικά μέχρι τα όρια της ερήμου στα Ανατολικά. Οι περισσότερες από τις πόλεις ιδρύθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου των Σελευκιδών, αλλά τα Γάδαρα, η Σκυθόπολις, η Πέλλα και η Φιλαδέλφεια ιδρύθηκαν από τους Πτολεμαίους.
[ Σημ.: Πιθανότατα υπήρχε και άλλη πόλη με το όνομα Γάδαρα, ή Γαδαρίς στην Ιουδαία, η οποία και αναφέρεται στην Π. Διαθήκη. Τα Γάδαρα της Καινής Διαθήκης πιστεύεται ότι είναι η πόλη της Δεκάπολης. Μ. Σιώτης, "Γάδαρα - Εκκλησιαστική Ιστορία", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, Αθήνα, 1964, τ. 4, σ. 135-137. Αναφέρεται στο http://ikee.lib.auth.gr/record/132877/files/GRI-2013-11125.pdf Bsharah Dahabreh, "Η δικαιοδοσία της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων στις πέραν του Ιορδάνου Επαρχίες της (1ος αι. - 16ος αι.) Μεταπτυχιακή εργασία, Θεολογική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 2012, σ. 50.]]….
Έναν κατάλογο πόλεων δίνει και ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος(Αρχαιότητες, XIV, 76). Η πιο αρχαία και αξιόπιστη ιστορική πηγή για τη Δεκάπολη είναι ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (περίπου 23-79 μ.Χ). Στο βιβλίο του Naturalis Historia (V. xvi. 74) αναφέρει ότι κοντά στην Ιουδαία, προς την κατεύθυνση της Συρίας, εκτείνεται η «περιοχή της Δεκάπολης», που ονομάστηκε έτσι λόγω του αριθμού των πόλεων που περιείχε. Ο ίδιος σημειώνει ότι δεν συμφωνούν όλοι στο ποιες είναι αυτές οι πόλεις, αλλά ότι οι περισσότεροι αναφέρονται στις εξής:
1. Γέρασα,
2. Σκυθόπολη,
3. Αντιόχεια (του Ίππου),
4. Γάδαρα,
5. Πέλλα,
6. Φιλαδέλφεια (το σημερινό Αμμάν, πρωτεύουσα της Ιορδανίας)
7. Δίον
8. Καναβάτη Συρίας
9. Ραφάνα Ιορδανίας ,( Άβιλα, Σελεύκεια )
10. Δαμασκός, η πρωτεύουσα της σημερινής Συρίας (βορειότερα από τις άλλες πόλεις)
Η Κοίλη Συρία
Η περιοχή της Κοίλης Συρίας
Το τμήμα αυτό της Συρίας διετέλεσε διαρκώς το μήλον της έριδος μεταξύ Σελευκιδών και Λαγιδών. Έτσι εδώ ιδρύθηκαν πόλεις και από τους μεν και από τους δε.
Οι πόλεις της Δεκάπολης με τις περιφέρειες τους
Πόλεις της Κοίλης Συρίας
-Λαοδίκεια η προς Λιβάνω-Απολλωνία-Δαμασκός,η οποία ανοικοδομήθηκε από τους Μακεδόνες και τους Πτολεμαίους. Οι παραδόσεις της μαρτυρούν τον εξελληνισμό της.-Λευκάς-Δίον- Καπιτωλιάς-Πέλλα-Γέρασα-Ίππος-Γάδαρα-Αντιόχεια-Αντιόχεια άλλη (Δάφνης ;)-Αίνος-Φιλαδέλφεια-Φιλωτέρα-Άζωτος-Απολλωνία-Ανθηδών-Στράτωνος Πύργος (Δημητριάς ; )( Καισάρεια του Ηρώδη)-Βερενίκη-Πτολεμαίς, (Άκρα) αξιολογώτατο φρούριο σε εκείνη την παραλία, που κτίσθηκε κατά τα φαινόμενα από τον δεύτερο Λαγίδη.
Ίδρυση της «Ομοσπονδίας» της Δεκαπόλεως.
Η έννοια του συνασπισμού πόλεων ήταν γνωστή στον ελληνικό κόσμο από την αρχαϊκή μέχρι τη ρωμαϊκή περίοδο, αλλά ο χαρακτήρας και ο σκοπός τους άλλαζαν από εποχή σε εποχή και από περιοχή σε περιοχή.
Πιθανότατα στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην κατάκτηση της περιοχής από τον Πομπήιο και στο θάνατο του Ηρώδη του Μεγάλου (περ. 1 μ.Χ.), δέκα από αυτές τις ελληνιστικές πόλεις συνενώθηκαν σε έναν χαλαρό συνασπισμό γνωστό ως Δεκάπολη. Το κίνητρο πίσω από αυτή την ένωση φαίνεται πως ήταν το αμοιβαίο ενδιαφέρον αυτών των πόλεων για στενές εμπορικές σχέσεις καθώς και η προφύλαξή τους από ανθελληνικές δυνάμεις μέσα στην Κοίλη Συρία ή από τις επιθέσεις των νομαδικών φυλών που κατοικούσαν στις ερήμους στα Ανατολικά .
Ο όρος «Δεκάπολη» πρωτοεμφανίζεται και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές και στα συγγράμματα του Ιώσηπου και του Πλίνιου του Πρεσβυτέρου (οι οποίοι έζησαν τον πρώτο αιώνα μ.Χ.). Ο Πλίνιος, αν και αναγνωρίζει ότι υπήρχε ήδη διάσταση απόψεων, κατονόμασε τις ακόλουθες πόλεις ως τις αρχικές δέκα: τη Δαμασκό, τη Φιλαδέλφεια, τη Ραφανά, τη Σκυθόπολη, τα Γάδαρα, την Ιππώνη, το Δίον, την Πέλλα, τα Γέρασα και την Καναθά. (Φυσική Ιστορία [Naturalis Historia], V, XVI, 74) Από αυτές, μόνο η Σκυθόπολη βρισκόταν Δυτικά του Ιορδάνη, και μάλιστα λόγω της στρατηγικής θέσης της Κοιλάδας της Εσδρηλών χρησίμευε ως σημαντικός συνδετικός κρίκος με τα παράλια και τα λιμάνια της Μεσογείου.
Η Δαμασκός, πολύ βορειότερα στη Συρία, προφανώς είχε περιληφθεί στη Δεκάπολη λόγω της σπουδαιότητας που κατείχε ως κέντρο εμπορίου. Η Φιλαδέλφεια (η αρχαία Ραββά, το σημερινό Αμμάν) ήταν η νοτιότερη αυτών των δέκα πόλεων, καθώς βρισκόταν μόνο γύρω στα 40 χλμ. ΒΑ του βόρειου άκρου της Νεκράς Θαλάσσης.
Οι υπόλοιπες πόλεις βρίσκονταν στην εύφορη περιοχή της Γαλαάδ ή της γειτονικής Βασάν. Οι περισσότερες από αυτές πιστεύεται ότι βρίσκονταν πάνω ή κοντά στους κύριους δρόμους αυτής της περιοχής. Η Καναθά είναι πιθανώς η Κενάθ του εδαφίου Αριθμοί 32:42.
ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΛΙΝΙΟ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΚΛ. ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ
Το δεύτερο αιώνα μ.Χ., ο Κλαύδιος Πτολεμαίος κατονομάζει 18 πόλεις ως μέλη της «Δεκάπολης», πράγμα που μπορεί να υποδηλώνει ότι η ονομασία αυτή έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιείται με γενικό τρόπο και ότι ο αριθμός των πόλεων ποίκιλλε. Μερικοί λόγιοι θεωρούν ότι η Άβιλα, την οποία αναφέρει ο Πτολεμαίος, περιλαμβανόταν στις αρχικές δέκα πόλεις αντί της Ραφανά. Όπως και να έχουν τα πράγματα, καθίσταται προφανές ότι η περιοχή της Δεκάπολης δεν είχε επακριβώς καθορισμένα όρια και ότι η εξουσία των πόλεων της Δεκάπολης δεν επεκτεινόταν σε όλα τα ενδιάμεσα εδάφη αλλά ασκούνταν μόνο εντός της περιφέρειας της εκάστοτε πόλης.
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΠΟΛΕΩΣ
Το Δίον, μία αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας και η Καπιτωλιάς
Ιδρύθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο που εγκατέστησε εκεί Μακεδόνες απόμαχους από το Δίον της Πιερίας. Οι ντόπιοι Σημίτες παρέφθειραν την ελληνική ονομασία σε Adun, Idoun, ή Aydoun. Από τον Στέφανο τον Βυζάντιο μαθαίνουμε ότι τα ύδατα της πόλεως ήταν μολυσμένα. Από τον κατάλογο του Βυζαντινού γραμματικού Ιεροκλέους, στον Συνέκδημό του, μαθαίνουμε πως το Δίον ανήκε στην επαρχία Αραβίας με έδρα την Σκυθόπολη.
Η πόλη καταστράφηκε από τον βασιλιά των Ιουδαίων Αλέξανδρο Ιανναίο το 83/2 π.Χ. (103 -73 π.Χ.), επειδή οι Μακεδόνες κάτοικοί της αρνήθηκαν και αυτοί να ασπασθούν τον Ιουδαϊσμό. Έτσι διασκορπίστηκαν στις γύρω πόλεις, όπως και οι Πελλαίοι. Με την ρωμαϊκή κατάκτηση (64 π.Χ.) ο Πομπήιος ανοικοδόμησε το Δίον και οι Μακεδόνες επέστρεψαν στην πόλη τους.
Νόμισμα από το Δίον της Δεκαπόλης στην Κοίλη Συρία περιόδου Αυτοκράτορα Καρακάλλα 198-217 μ.Χ. με ελληνική γραφή .
Οι σημερινοί επιστήμονες αδυνατούν να ταυτίσουν την ελληνιστική/μακεδονική πόλη του Δίου. Μονάχα εικασίες μπορούν να διατυπώσουν. Αρκετοί συγκλίνουν στην πόλη της Ιορδανίας Al Husn που παράγει κρασί, δημητριακά και ελαιόλαδο, πράγματα απαραίτητα για το εμπόριο μιας τυπικής αρχαιοελληνικής πόλης.
Χάρτης από το Βερολίνο του Heinrich Kiepert.Asia citerior.-Coele_Syria
Πρόκειται για έναν προσχωσιγενή τόπο (ήδη από την 3η χιλιετία π.Χ.), με ταφικά μνημεία όλων των περιόδων έως και της βυζαντινής. Άλλοι ερευνητές ταυτίζουν το Δίον με τον λόφο Tell al-Ash'arī. Αρκετοί επίσης υποστηρίζουν ότι η εν λόγω πόλη είναι η μεταγενέστερη ρωμαϊκή Καπιτωλιάς, των χρόνων του Νέρβα και Τραϊανού.
Νόμισμα από την Δεκάπολη Καπιτωλιάς με ελληνική γραφή επί του Μάρκου Αυριλίου 161-180 μ.Χ.
Τέλος η ύπαρξη επιβλητικού ελληνιστικού φρουρίου στο Qalat al Rambadh της δυτικής Ιορδανίας, οδηγεί σε μια επιπλέον συνταύτιση με την αγνώστου τοποθεσίας αρχαία πόλη. Σώθηκαν πάντως νομίσματα με γυναικείες μορφές και την επιγραφή ΔΕΙΗΝΩΝ.
Ο Στέφανος Βυζάντιος εθνικά στο λήμμα Δίον: ...ζ' κοίλης Συρίας, κτίσμα Αλεξάνδρου, η και Πέλλα, ης το ύδωρ νοσερόν. Και το εθνικόν Διηνός, ως δηλοί το επίγραμμα: νάμα το Διηνόν, γλυκερόν ποτόν, ην δε γε πίης, παύση μεν δίψης, ευθύ δε και βιότου.
Σελεύκεια (Άβιλα ) η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.
Τα Άβιλα Δεκαπόλεως, (ονομασία και ως Ραφάνα ) μεταγενέστερα Σελεύκεια {και αυτή] Δεκαπόλεως, ήταν αρχαία πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας. Η ονομασία Άβιλα ίσως προέρχεται από τη σημιτική λέξη 'Αβελ (λιβάδι στα Σημιτικά) . Βρισκόταν κοντά στον παραπόταμο Γιαρμούκ (Yarmouk) του Ιορδάνη. Ο Ευσέβιος τοποθετεί την πόλη 19 χλμ ανατολικά των Γαδάρων.
Αποτύπωση του 1982 με ένα θυσιαστήριο από τον ανασκαφικό χώρο της Σελεύκειας (Άβιλα) της Δεκαπόλεως στην Κοίλη Συρία
Η περιοχή των Αβίλων-Σελεύκειας είχε κατοικηθεί ήδη από το 3000 π.Χ. κατά την εποχή του Χαλκού. Από τότε και μέχρι σήμερα η ανθρώπινη παρουσία είναι διαρκής, όπως αποδεικνύεται από τις ανασκαφές .
Τα Άβιλα απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία κατά την ελληνιστική περίοδο. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) πέρασε στην Πτολεμαϊκή κατοχή. Η πόλη φαίνεται ότι αρχικά αποικίστηκε από αυτή τη μακεδονική δυναστεία της Αιγύπτου. Το 218 π.Χ. ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος Γ΄ κατανίκησε τις Πτολεμαϊκές ενισχύσεις του στρατηγού Νικία και κατέκτησε την πόλη.
Η πόλη περιήλθε και πάλι στον Πτολεμαϊκό έλεγχο, αλλά πέρασε οριστικά στην Σελευκιδική κατοχή μετά την νίκη στο Πάνειον όρος (198 π.Χ.) και ίσως τότε να επανιδρύθηκε ως ελληνική πόλη με το όνομα Σελεύκεια. Έκτοτε οι κάτοικοι της πόλεως καλούνταν Σελευκεῑς Ἀβιληνοί.
Το 83/2 π.Χ. η πόλη πέρασε στην κατοχή του Αλεξάνδρου Ιανναίου (103-76 π.Χ.) βασιλιά των Ιουδαίων. Το 64 π.Χ. μετά από είκοσι έτη έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων του Πομπήιου, ο οποίος την κατέστησε αυτόνομη. Από την περίοδο εκείνη έγινε τμήμα της Δεκαπόλεως και έκοψε τα νομίσματά της. Στην εποχή του Καρακάλλα έφερε τον τίτλο Σελεύκεια Άβιλα. Κατά τη βυζαντινή περίοδο ανήκε στην επαρχία Palestina Secunda (Παλαιστίνη Β΄).
Την θέση της Ιορδανικής Σελεύκειας κατέχει το χωριό Τελλ Αμπίλ (αγγλικά: Tell Abil) της Ιορδανίας. Παρόλο που αρκετές από τις αρχαίες δομές της έχουν ανασκαφεί όπως υδραγωγεία, τάφοι, πύλες και δημόσια κτίρια, τα Άβιλα είναι ιδιαίτερα συναρπαστικά, επειδή τόσο μεγάλο μέρος των λειψάνων τους είναι ακόμα θαμμένα στο έδαφος.
Ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκέφθηκε την τοποθεσία ήταν ο Ούλριχ Τζάσπερ Seetzen το 1806. Τα ερείπια έχουν περιγραφεί σε δημοσιευμένη βιβλιογραφία ήδη από το 1889 από τον Guy Le Strange. Η περιοχή χωρίζεται σε ξεχωριστές περιοχές με βάση τη θέση τους και τα αρχαιολογικά χαρακτηριστικά. Οι περιοχές αυτές ορίζονται ως εξής: Περιοχή Α, πεδίο AA, Χώρος Β, Περιοχή Γ, Τομέας Δ, Περιοχή DD, E Χώρος και Χώρος Η.
Αρχαιολογικός χώρος της Σελεύκειας- Άβιλα 1982
Μεγαλιθικές στήλες υπάρχουν στο Ουμ Ελ-Αμάντ (η μητέρα των στηλών). Ο χώρος έχει ανασκαφεί σε μεγάλο βαθμό από το 1980. Οι ανασκαφές έχουν δείξει διηνεκή κατοίκηση στην Σελεύκεια από το 4000 π.Χ. έως το 1500 και έχουν έλθει στο φως πολλά έργα τέχνης, τμήματα των τειχών της πόλης, θέατρο και εκκλησία του 6ου αιώνα. Η πόλη παραμένει έδρα επισκόπου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, με τον τίτλο Abilenus. Η επισκοπική έδρα παραμένει κενή από το 1977. Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ένα ναό στην περιοχή που χρησιμοποιήθηκε για τη λατρεία του Ηρακλή, της Τύχης και της Αθηνάς. Περαιτέρω στοιχεία έχουν δείξει ότι ο χώρος χρησιμοποιήθηκε για τη χριστιανική λατρεία, τουλάχιστον τον έβδομο έως τον όγδοο αιώνα.
Φιλαδέλφεια η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.
Φιλαδέλφεια -Ο ναός του Ηρακλέους.
Ακολούθως περιήλθε στη κατοχή των Ασσύριων, των Περσών και στη συνέχεια των Ελλήνων. Μετά την κατάκτηση της από τον Πτολεμαίο Β΄ το Φιλάδελφο (285 π.Χ.)τον Έλληνα άρχοντα της Αιγύπτου μετονομάστηκε προς τιμήν του σε Φιλαδέλφεια.
Τοπογραφικό της Φιλαδέλφειας
Ακρόπολη της Φιλαδέλφειας κτίσματα της «Βυζαντινής » εποχής
Βασιλική βυζαντινής εποχής στην ακρόπολη της Φιλαδέλφειας
Η Φιλαδέλφεια έγινε τμήμα του βασιλείου των Ναβαταίων μέχρι και το 106 μ.Χ. όποτε κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους ενώ διατήρησε την ονομασία της μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια.
ΣΥΡΙΑ, . Φιλαδέλφεια Δεκάπολης. Αδριανός. 117-138. μ.Χ. προτομή του Αδριανού δεξιά / η θεά Τύχης
Την περίοδο εκείνη η πόλη ανήκε στη Δεκάπολη των λεγομένων « Ελληνιστικών» Χρόνων (1ος αίωνας π.Χ. - 2ος αιώνας μ.Χ.). Οι Ρωμαίοι ανοικοδόμησαν την πόλη και μερικά εξαιρετικά ερείπια αυτής της εποχής διασώζονται μέχρι σήμερα.
Το αρχαίο θέατρο της πόλεως Γενική άποψη του χώρου του θεάτρου
Το 324, ο Χριστιανισμός γίνεται επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους, συνεπώς και της Φιλαδέλφειας η οποία μάλιστα έγινε και έδρα μιας επισκοπής στις αρχές του Βυζαντίου. Μια από τις εκκλησίες τις εποχής διασώζεται μέχρι σήμερα στην ακρόπολη της αρχαίας ελληνικής Φιλαδέλφειας του σημερινού Αμμάν.
Ο ναός του Ηρακλέους στην Φιλαδέλφεια Ο ναός του Ηρακλέους στην Φιλαδέλφεια -Αναπαράσταση της αρχικής του μορφής
Άποψη του ναού του Ηρακλέους
Δαμασκός η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.
Νόμισμα από την Δαμασκό επί Αυτοκράτορα Καρακάλλα 198-217 μ.Χ.
Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη της Δαμασκού αναφέρονται στο 16ο αιώνα π.Χ., όταν ακόμη βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Φαραώ της Αιγύπτου. Αργότερα, τον 10ο αιώνα περίπου π.Χ. έγινε το κέντρο του βασιλείου της Δαμασκού. Κατά την εποχή των Σελευκιδών, η πόλη -ή μέρος της- μετονομάστηκε σε Δημητριάδα. Μέσα από αυτήν διέρχεται ο Χρυσορρόας ποταμός , όπως τον ονομάζουν οι αρχαίοι Έλληνες.
Ο ναός του Τιμίου Προδρόμου εν Δαμασκώ ,νύν μουσουλμανικο τέμενος
Δαμασκός κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο . Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου το 323 π.Χ., η Δαμασκός έγινε η περιοχή ενός αγώνα μεταξύ των Σελευκιδών και των Πτολεμαίων . Ο έλεγχος της πόλης συχνά περνάει από την μία αυτοκρατορία στην άλλη. Σέλευκος Α Νικάτωρ , ένας από τους στρατηγούς του Αλεξάνδρου, έκανε την Αντιόχεια πρωτεύουσα της αχανούς αυτοκρατορίας του, η οποία οδήγησε στην πτώση της σημασίας της Δαμασκού σε σχέση με τις νέες πόλεις Σελευκιδών όπως η Λατάκια στον βορρά. Αργότερα, ο Δημήτριος III Φιλοπάτορας ξανάχτισε την πόλη, σύμφωνα με το ελληνικό ιπποδάμειο σύστημα και την μετονόμασε σε «Δημητριάδα»
Η Πύλη του Ήλιου, όπως ήταν γνωστή στους ρωμαϊκούς χρόνους, χρονολογείται περίπου το 200 μ.Χ Η πύλη είχε μικρές αμυντικές δομές, αλλά μάλλον πλαισιώνεται από πύργους και από τις δύο πλευρές.
Το 64 π.Χ., ο Ρωμαίος Πομπήιος προσάρτησε το δυτικό τμήμα της Συρίας. Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τη Δαμασκό και στη συνέχεια άφησαν να ενσωματωθεί στο ελληνικό σύστημα των δέκα πόλεων γνωστή ως Δεκάπολη που οι ίδιοι είχαν ενσωματώσει στην επαρχία της Συρίας και τους χορηγήθηκε αυτονομία.
Μία από της 7 αρχαίες πύλες της Δαμασκού Το τείχος της χτίστηκε κατά τη Ρωμαϊκή εποχή και ήταν αφιερωμένη στον Κρόνο.
Η πόλη της Δαμασκού ήταν εντελώς επανασχεδιασμένη από τους Ρωμαίους αφού ο Πομπήιος κατέκτησε την περιοχή. Ακόμα και σήμερα η παλιά πόλη της Δαμασκού διατηρεί το ορθογώνιο σχήμα της ρωμαϊκής πόλης, με δύο κύριους άξονες της: το Decumanus Maximus (ανατολή-δύση) Γνωστή σήμερα ως Via Recta ) και το Cardo (βορρά-νότου), η Decumanus είναι περίπου διπλάσια σε μήκος. Οι Έλληνες κάτοικοι την ρωμαϊκή περίοδο έχτισαν μια μνημειακή πύλη που σώζεται στο ανατολικό άκρο της Decumanus Μαξίμου. Η πύλη είχε αρχικά τρία τόξα: η κεντρική αψίδα ήταν για άρματα ενώ οι πλευρικές αψίδες ήταν για τους πεζούς.
Η Αρχαία Πόλη της Δαμασκού H Δαμασκός μετονομάστηκε Ιερή Δημητριάδα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Δημητρίου ΙΙΙ (97-88 π.Χ.) και με αυτό το όνομα παρέμεινε μέχρι το 36 π.Χ., όταν επανήλθε πίσω στο Δαμασκός.
Στο 23 π.Χ. ο Ηρώδης ο Μέγας πήρε ως δώρο Από τον Αύγουστο καίσαρα τα εδάφη που ελέγχονται από τον Ζηνόδωρο και ορισμένοι μελετητές πιστεύουν στον Ηρώδη χορηγήθηκε επίσης ο έλεγχος της Δαμασκού . Ο έλεγχος της Δαμασκού επανήλθε στη Συρία, μετά το θάνατο του Ηρώδη του Μεγάλου και ήταν μέρος των εδαφών δόθηκε στον Ηρώδη Φιλίππου, που δόθηκαν στη Συρία με το θάνατό του το 33/34 μ.Χ..
Δαμασκός έγινε μια μητρόπολη από τις αρχές του 2ου αιώνα και στο 222 αναβαθμίστηκε σε Colonia από τον αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σεβήρο . Κατά τη διάρκεια της Pax Romana , η Δαμασκός και η ρωμαϊκή επαρχία της Συρίας σε γενικές γραμμές άρχισαν να ευημερούν. Σημασία της Δαμασκού ως κεντρική πόλη ήταν εμφανής με τους εμπορικούς δρόμους από τη νότια Αραβία , Παλμύρα , Πέτρα , και τα δρομολόγια του μεταξιού από την Κίνα όλα συγκλίνουν σε αυτό. Η πόλη πληρούσε τις Ρωμαϊκές απαιτήσεις για τις ανατολικές πολυτέλειες. Γύρω στο 125 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός προώθησε την πόλη της Δαμασκού σε «Μητρόπολη της Κοίλης Συρίας ».
Ερείπια του ναού του Δία στην είσοδο της Al-Hamidiyah Souq
Μικρά ερείπια της αρχιτεκτονικής των Ρωμαίων υπάρχουν , αλλά η πολεοδομία της παλιάς πόλης πριν από αυτούς είχε μια μόνιμη επίδραση. Οι αρχιτέκτονες κατά την ρωμαϊκή περίοδο συγκέντρωσαν τα Ελληνικά και αραμαϊκά θεμέλια της πόλης συντήκοντάς τα σε μια νέα διάταξη πόλεως με διαστάσεις περίπου 1.500 από 750 μ. και που περιβάλλεται η πόλη αυτή από ένα τείχος . Το τείχος της πόλης περιείχε επτά πύλες, αλλά μόνο η ανατολική πύλη (Bab Sharqi) παραμένει από τη ρωμαϊκή περίοδο. Η Δαμασκός της ρωμαϊκής περιόδου βρίσκεται κυρίως σε βάθη έως και πέντε μέτρα (16,4 πόδια) κάτω από τη σύγχρονη πόλη.
.
Νόμισμα -Δαμασκός ως Δημητριάδα, 97 - 36 π.Χ., δαφνοστεφανωμένη κεφαλή του Απόλλωνα (;) δεξιά /ΔΗΜΗΤΡΙΕΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ο Δίας στέκεται αριστερά, κρατώντας σκήπτρο, όλα μέσα σε δάφνινο στεφάνι.
Την εποχή του Χριστού αναφέρεται σαν μεγάλο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο, γνωστή άλλωστε και από την ιστορία του Απόστολου Παύλου. Στη Δαμασκό βρίσκεται από το 1343 η έδρα του Πατριαρχείου Αντιοχείας.
Τείχη της Δαμασκού Φωτ. προηγούμενου αιώνα
Η θεά Τύχη σε νόμισμα της Δαμασκού επί Κλεοπάτρας 7ης
Η πύλη Bab Tuma στην Δαμασκό
Ο παλαιός Δήμος της Bab Tuma αναπτύχθηκε στα τέλη της Ρωμαϊκής / Βυζαντινής εποχής από την τοπική Ανατολική Ορθόδοξη κοινότητα. Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων , του Αγίου Παύλου και Αγίου Θωμά και έζησε σε αυτή τη γειτονιά. Ρωμαιοκαθολικοί ιστορικοί θεωρούν επίσης την Bab Tuma να είναι η γενέτειρα πολλών παπών , όπως τον Ιωάννη Ε ' και Γρηγορίου του 3ου
ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ
Τα Γάδαρα η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.Η Αντιόχεια του Ίππου η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.Η Γέρασα η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.Πέλα η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.Σκυθόπολη η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.
ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ
Η ΓΑΛΙΛΑΙΑ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: Την εποχή του Χριστού σε ολόκληρη την Παλαιστίνη, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ζούσαν 500.000 Ιουδαίοι και 3.000.000. Έλληνες! Μόνο στην πόλη της Καισαρείας ζούσαν 700.000 Έλληνες και 200.000 Ιουδαίοι. Η ξακουστή Ελληνική Δεκάπολη η κατ’ άλλους Δωδεκάπολη, αυτό το διαμάντι του Ελληνικού Πολιτισμού στην Μέση Ανατολή, αποτελούνταν από τις εξής ελληνικές πόλεις, που έσφυζαν από ζωή, δημιουργία, προκοπή, πρόοδο:
- Δαμασκός, - Φιλαδέλφεια, - Ράφανα, - Σκιθούπολη, - Γάδαρα, - Ίππος, - Δίον, - Πέλλα, - Κάνατα, - Ηλιούπολη, - Άβυλα, - Σόανα, - Ίνα, - Άδρα, - Γάδορα
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: Η επαρχία της Γαλιλαίας στην οποία γεννήθηκε μεγάλωσε και δίδαξε ο Ιησούς όπως και οι γειτονικές επαρχίες της Δεκαπόλεως και της Περαίας, ήταν κατά την εποχή εκείνη πλήρως εξελληνισμένες καθώς για διάστημα τριών αιώνων προ της Ελεύσεως του Χριστού, ευρίσκοντο... υπό την διοίκηση αρχικά των Πτολεμαίων και αργότερα των Σελευκιδών απογόνων της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η Ελληνιστική περίοδος διήρκεσε στην....Παλαιστίνη κατά την περίοδο 332-63 π Χ. Η πλειονότητα λοιπόν των πόλεων της Γαλιλαίας όπως και των άλλων επαρχιών που συνόρευαν με την Ιουδαία ήταν Ελληνιστικές χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σ’ αυτές κατοικούσαν μόνον Έλληνες.
Στις ίδιες πόλεις κατοικούσαν Ιουδαίοι, Σύροι, Παλαιστίνιοι και Άραβες, όμως η οργάνωση των πόλεων και ο τρόπος ζωής ήταν Ελληνικά.
Επίσης με σύσταση του Πτολεμαίου διατάχθηκαν οι γειτονικές Ελληνικές πόλεις να υποχρεώνουν τους Ιουδαίους να τηρούν τα έθιμα των Ελλήνων, ψήφισμα δε εξέπεσεν είς τας αστυγείτονας πόλεις Ελληνίδας Πτολεμαίου υποτιθεμένου την αυτήν αγωγήν κατά των Ιουδαίων άγειν και σπλαγνίζειν
Β' Μακκαβαίων 6. 8.
Οι ίδιοι οι Ιουδαίοι καταγράφουν στην Βίβλο ότι γύρω από την Ιουδαία υπήρχαν Ελληνικές πόλεις.
Η εποχή στην οποία αναφέρεται το απόσπασμα είναι περί το 170 π Χ και ο Κυβερνήτης που έδωσε την διαταγή να τηρούνται τα Ελληνικά έθιμα ήταν ο Πτολεμαίος ο Δ΄.
Ακριβώς την ίδια διαταγή κατά την ίδια χρονική περίοδο είχε δώσει και ο φιλέλληνας Αρχιερέας των Ιουδαίων Ιάσων αυτή την φορά όχι για τις γειτονικές Ελληνικές πόλεις αλλά για τις ίδιες τις πόλεις της Ιουδαίας: Κι ο Ιάσων με την εξουσία που του δόθηκε υποχρέωσε τους συμπατριώτες του να ζουν όπως οι Έλληνες.
( Β΄ Μακκαβαίων 4. 10 ).
Ακόμη και οι ίδιοι οι Ιουδαίοι είχαν αρχίσει να ακολουθούν τον Ελληνικό τρόπο ζωής. Ο φιλέλλην Αρχιερέας των Ιουδαίων Yeshua ο οποίος μετέτρεψε το όνομά του στο Ελληνικό Ιάσων ζήτησε από τον Βασιλέα Αντίοχο τον Επιφανή την άδεια αλλά και την βοήθειά του να μετατρέψει την Ιερουσαλήμ σε πόλη Ελληνική ,και την έλαβε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ίδρυσε στην Ακρόπολη της πόλης Ελληνικό Γυμνάσιο Παλαίστρα και Εφηβείο και ώθησε τους «κράτιστους των εφήβων» να ακολουθούν τα Ελληνικά ιδεώδη.
Όπως καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη την εποχή εκείνη ( 170 π Χ ) οι έφηβοι Ιουδαίοι «έτρεχαν να συμμετάσχουν στην απαγορευμένη από τον νόμο χορηγία της παλαίστρας όταν τους καλούσε ο ήχος του δίσκου. Περιφρονούσαν τις πατροπαράδοτες αξίες και εκτιμούσαν αφάνταστα τις Ελληνικές τιμές» Δύο αιώνες λοιπόν πριν από την έλευση του Χριστού η Ιερουσαλήμ είχε μετατραπεί σε μία πόλη Ελληνιστική.
Βεβαίως τα επόμενα χρόνια η Ελληνική ακμή εξασθένησε με την επανάσταση των Μακκαβαίων, όμως ο Ελληνικός σπόρος είχε ήδη πέσει σε ολόκληρη την Παλαιστίνη και ο σπόρος αυτός ωρίμασε στην Γαλιλαία την εποχή του Χριστού.
Ο Άγιος Κύριλλος καταγράφει ότι κατά την εποχή του Χριστού στις πόλεις της Γαλιλαίας κατοικούσαν Έλληνες. Επειδή ευρίσκεται κοντά η χώρα των Ιουδαίων προς την χώρα των Γαλιλαίων και επειδή έχουν πόλεις και κωμοπόλεις γειτονικές μεταξύ τους οι Έλληνες και εκείνοι ( οι Ιουδαίοι ) έκαναν συχνές τις αναμίξεις, σύχναζαν δε οι μεν προς τους δε
( Κύριλλος Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον τόμος 2 σελίδα 308 ).
Στις Eλληνικές πόλεις της Γαλιλαίας και της ευρύτερης περιοχής του Ισραήλ αναφέρεται και ο Γάλλος Aκαδημαϊκός Δανιήλ Ροπς: Μέσα στον οργανισμό του Ισραήλ υπήρχε και ένα άλλο ξένο σώμα οι Eλληνικές πόλεις. Ένας αριθμός από οικισμούς πολλοί από τους οποίους σημαντικοί ήταν Eλληνικοί όχι Eβραϊκοί.
Άλλοι είχαν ιδρυθεί την εποχή που οι απόγονοι των Στρατηγών του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι Λαγίδες από την Αίγυπτο και οι Σελευκίδες από την Συρία κρατούσαν στα χέρια τους την Παλαιστίνη όπου είχαν εγκαταστήσει διάφορους δήμους με Έλληνες μετανάστες.
Αποτελούσαν την Δεκάπολη μία Ομοσπονδία από δέκα πόλεις ο Ίππος η Γέρασα η Πέλλα τα Γάδαρα η Φιλαδέλφεια και άλλες Ελληνικές πόλεις είχαν ιδρυθεί στα παράλια από την Πτολεμαΐδα την παλιά Άκκα ως την Γάζα.
Η Καισάρεια που ο Ηρώδης ο Μέγας μετέτρεψε σε πρώτο λιμάνι της Παλαιστίνης ήταν κατά τα τρία τέταρτα Ελληνική. Και όταν ιδρύθηκε η Τιβεριάδα στις όχθες της λίμνης τον πληθυσμό της τον αποτελούσαν Έλληνες στο μεγαλύτερο μέρος του.
Η Σεπφωρίς, η πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, ήταν στην ουσία και αυτή Ελληνική πόλη
Δανιήλ Ροπς (Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη σελίδα 52-53)
Οι εξελληνισμένες πόλεις της Γαλιλαίας και ευρύτερα της Παλαιστίνης παρέμεναν ακμάζουσες και κατά την εποχή του Χριστού.
Αν και οι πόλεις ευρίσκοντο υπό Ρωμαϊκή διοίκηση το Ελληνικό στοιχείο εξακολουθούσε να είναι κυρίαρχο και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν Ελληνικής καταγωγής. Το αυτό συνέβαινε και με τους μαθητές του Χριστού οι οποίοι ήταν όλοι Γαλιλαίοι πλην ενός του Ιούδα ο οποίος ήταν Ιουδαίος.
Οι Γαλιλαίοι μαθητές του Χριστού είχαν ρίζες Ελληνικές και αυτό φανερώνεται όχι μόνον από την εξελληνισμένη περιοχή στην οποία κατοικούσαν ούτε από τα Αρχαία Ελληνικά ονόματά τους, -Φίλιππος Πέτρος Ανδρέας Σίμων Ιωάννης (εκ του Ίωνας) Θωμάς (εκ του θώμα=θαύμα) αλλά και από την ακριβή γενεαλογία τους η οποία καταγράφηκε στις αρχές του 3ου μ Χ αιώνα από τον Επίσκοπο Τύρου Δωρόθεο.
Η καταγραφή του Επισκόπου Δωροθέου ο οποίος έζησε μεταξύ 2ου και 3ου μ Χ αιώνα περιλαμβάνεται στην Χρονογραφία με τίτλο Chronicon Paschale (εκδόσεις Βόννης και Βενετίας) και αποκαλύπτει ότι όλες οι μητέρες των μαθητών του Χριστού είχαν Αρχαία Ελληνικά ονόματα:
Ιεροκλεία η μητέρα του Ιωάννη και του Ιακώβου Σοφία η μητέρα του Φιλίππου Ρέα η μητέρα του Θωμά Ουρανία η μητέρα του Βαρθολομαίου Ευτυχία η μητέρα του Ιακώβου του Αλφαίου Χειροθεία η μητέρα του Ματθαίου Αμμία (=μητέρα) η μητέρα του Σίμωνος του Κανανίτη Σελήνη η μητέρα του Θαδδαίου Ιωάννα (εκ του Ίωνα) η μητέρα του Πέτρου και του Ιακώβου (Στην καταγραφή του Δωροθέου δεν αναφέρονται τα ονόματα της μητέρας του Σίμωνα του ζηλωτή και της μητέρας του Ιούδα ).
Όσον αφορά στους πατέρες των μαθητών του Χριστού στην καταγραφή του Δωροθέου περιλαμβάνονται μερικές ακόμη Αρχαίες Ελληνικές ονομασίες όπως Διοφάνης Σωσθένης Άνδρωνας Ζήνων Αλφαίος Ιωνάς (εκ του Ίωνας) και Ζεβεδαίος (εκ του Ζευς+Ιδαίος) Πλάϊ τοποθετείται ο ιστορικός χάρτης των ελληνικών πόλεων της Παλαιστίνης, που σημειώνονται με την κόκκινη υπογράμμιση, που υπήρχαν, δέσποζαν και άνθιζαν την εποχή του Κυρίου ημών Χριστού:
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ
ΟΙ 154 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
του Άγγελου Σακκέτου,
Κατωτέρω παραθέτουμε έναν αλφαβητικό πίνακα του κ. Κων/νου Γεωργακόπουλου, Καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης, ο οποίος εμφανίζει τις μέχρι τούδε ανευρεθείσες 154 Ελληνικές πόλεις της Παλαιστίνης, κατά την εποχή του Ιησού Χριστού, η οποία περιλάμβανε τα σημερινά κράτη Ισραήλ, Ιορδανία, Λίβανο και Συρία.
Περιττό να πούμε ότι τις πόλεις αυτές μνημονεύουν πάρα πολλοί αρχαίοι Έλληνες, Λατίνοι και Ιουδαίοι ιστορικοί και συγγραφείς, όπως για παράδειγμα ο Ηρόδοτος, ο Διόδωρος Σικελιώτης, ο Πλούταρχος, ο Παυσανίας, ο Στοβαίος, ο Βιργίλιος , ο Ιώσηπος και άλλοι.
Η Παλαιστίνη την εποχή του Χριστού. m- Χάρτης του κ. Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου, Καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης, ο οποίος έγινε ειδικά για το έργο μας: "Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός".Ο πίνακας έχει ως ακολούθως:
1. Αβέλα Βαταναίας
2. Αβίλη (Ιορδάνης)
3. Αβίλη (Φοινίκη)
4. Αγκάλη
5. Άδρα
6. Άδουρα (Ιδουμαία)
7. Άζωτος (Ashdod: Πεντάπολις Φιλισταίων)
8. Αιαλών
9. Αιλία (Eyiat)
10. Αινών (Σαμάρεια)
11. Αίρη (Πεντάπολις Φιλισταίων)
12. Άκη
13. Ακκαρών (Πεντάπολις Φιλισταίων)
14. Ακράβατα
15. Αμάθη
16. Αμαθούς (Ιουδαία)
17. Ανθηδών (πλ. Γάζα)
18. Αντιόχεια η προ Ίππου (πλ. Τιβεριάς)
19. Αντιόχεια (Γέρασα)
20. Αντιπατρίς (Ιουδαία, ΒΔ Ιόππης)
21. Απολλωνία (μετ. Ιόππης-Καισαρείας )
22. Άραδος (εκβ. Ελευθέρου /ομοσπονδία: Τύρος, Σιδών, Άραδος)
23. Άρβηλα (Γαλιλαία)
24. Αρέθουσα (Ιδουμαία)
25. Αρέθουσα (Ιουδαία)
26. Αρεόπολις (επί Αρνώνος)
27. Αρίνδηλα (Ιτουραία)
28. Άρκη (Φοιν)
29. Αρχελαϊς (Ιουδαία)
30. Αρχελαίς (μετ. Ιεριχούς-Σκυθοπόλεως / Πτολεμαίος / Δ. Ιουδαία)
31. Ασκαλών (Asguelon /ΒΔ Γάζας)
32. Άστυρα
33. Βαιταρρούς
34. Βαλανέαι (: Λευκάς)
35. Βάλδας (Φοιν.)
36. Βάσηρα (Φοιν.)
37. Βηθανία (Δεκάπολις)
38. Βερενίκη – Πέλλα
39. Βόστρα
40. Βότρυς (Φοιν Β. Βύβλος .)
41. Bουκόλων πόλις
42. Γάβα (Ιουδαία / Α. Καισάρειας )
43. Γάβαλα (Φοιν.)
44. Γάδαρα (Δεκάπολις)
45. Γάδαρα (Ιουδαία /ΝΑ Ιόππης)
46. Γάδωρα (Δεκάπολις)
47. Γάζα (Φιλιστ. /τέως Καδύτις)
48. Γαζαίων Λιμήν (Επ. Nazle)
49. Γάζωρος
50. Γέθη (Φιλιστ. Tel – Es - Safi)
51. Γέραρα (Φιλιστ. / έδρα βασιλέων)
52. Γέρασα (Πολύβιος/30χιλ. β. Αman)
53. Γιγγλυμώτη (Φοιν)
54. Γίππα (ή Γίττα ;)
55. Γάαρα
56. Γυναικόσπολις
57. Δάβειρα (Γαλιλ. Τ. Φιλωτέρεια)
58. Δαμασκός (Δεκάπολις)
59. Δημητριάς (Ν. λίμνης Γεννησαρέτ)
60. Δίον (Δεκάπολις / Husn)
61. Διόσπολις (τ. Λύδδα / ΝΑ Ιόππης)
62. Δίφροι (Φοιν)
63. Δώρος (Φοιν.)
64. Έβοδα
65. Εκρών (Φιλιστ)
66. Ελαία (Φοιν. Μετ. Τύρου –Σιδώνος)
67. Ελευθερόπολις (μετ. Ιεροσόλυμα –Ασκαλόν)
68. Ελούσα (πλ. Αραβίας)
69. Έμεσα (Φοιν.)
70. Έμμαθα
71. Εσεβών
72. Επτάπηγον (Ettarga / B. λίμνης Γεννησαρέτ)
73. Ζόρα
74. Ηλιούπολις (Δεκάπολις)
75. Θήβαι
76. Θήνα (Σαμάρεια )
77. Ιάμνεια (Φιλιστ. Μετ. Αζωτη-Ιόππης/5 χιλ. ακτή / Iebna)
78. Ιεριχός (-ώς)
79. Ιήνυσας (λιμήν /Ηρόδοτος/ μετ. Γάζας –Αιγυπτ. συνόρων)
80. Ίμυρα
81. Ίνα (Δεκάπολις)
82. Ιόππη (Yafa)
83. Ιουλιάς (Βηθσαϊδά)
84. Ιππόνη (Δεκάπολις)
85. Ίππος (Δεκάπολις / πα. Γαλιλαία)
86. Ιτύκη
87. Ιωτάπατα (Γαλιλαία)
88. Κάδυτις (πλ. Θαλάσσης > Γάζα > Ιεροσόλυμα)
89. Καισάρεια (μετ. Ιόππης –Τύρου /τ. Στρατωνίς)
90. Καισάρεια η Φιλίππου (πηγές Ιορδάνου / τ. Πανιάς)
91. Κάναθα
92. Καναλά (Δεκάπολις)
93. Καπιτωλιάς
94. Κάρνη (= Κάρνιον /Φοιν.)
95. Κορεαί (Β. Ιουδαία, δεξ. Παραποτ. Ιορδάνου .Β. Ιεριχούς / Kurana)
96. Κροκοδείλων πόλις
97. Κρομμύων πόλις (πλ. Ασκαλών)
98. Λάρισα (Ιδουμαία)
99. Λαχίς
100. Λεοντόπολις (Φοιν. / μετ. Βηρυτ. – Σιδώνος)
101. Λήγιον (Leggio, πλ. Θαβώρ / 15 χιλ. Ναζαρέτ)
102. Λίσα
103. Λύδδα (Σαμάρεια (< Διόσπολις)
104. Μάζαινα
105. Μάμυις
106. Μαριαμμία (Φοιν)
107. Μάρμη
108. Μάρσιππος (Φοιν)
109. Μαρσύα (Μάρισα).
110. Μαχαιρούς (Ιουδαία / Mukawir / 60 σταδ. Ν. Θαλ.)
111. Μέδεβα
112. Νάζαρα (Ναζαρέτ / El Nazira)
113. Νεάπολις ( Nablus / Σαμάρεια)
114. Νέσσοινα
115. Νικόπολις (Emaus)
116. Νίειβις (Περαία, πλ. Τίγρητος)
117. Νόμβα (Ιουδαία)
118. Πανεάς (= Πάνειον /Φοιν)
119. Πάφανα (Δεκάπολις)
120. Πέλλα (Δεκάπολις)
121. Περιστερή (Φοιν)
122. Πέτρα (Περαία, πλ. Ιορδάνου)
123. Πέτρα (Ιδουμαία, πλ. Αραβίας)
124. Πηγαί
125. Πλάτανος (Φοιν.)
126. Πορφυρών (Φοιν,)
127. Πτολεμαίς (τ. Άκκα)
128. Πύργος Στράτωνος ( > Καισάρεια)
129. Ραφάνεια
130. Ραφία
131. Σαμουλίς
132. Σάρηπτα
133. Σεβάστεια ( thesecretrealtruth
Ο όρος Δεκάπολις (δέκα πόλεις) αναφέρεται σε μια γεωγραφική περιοχή της Κοίλης Συρίας, επί το πλείστον ανατολικά του ποταμού Ιορδάνη, όπου κατά την «ελληνιστική» και ρωμαϊκή εποχή υπήρχε ένας αριθμός «ελληνιστικών» πόλεων. Ορισμένες πηγές αναφέρουν τις πόλεις σαν δέκα σε αριθμό και άλλες ως περισσότερες. Υπήρχε και άλλη Δεκάπολις, στην Ισαυρία της νότιας Μικράς Ασίας.
Η Δεκάπολις της Κοίλης Συρίας δεν ήταν απαραίτητα συνασπισμός ή συμμαχία πόλεων. Στις πηγές αναφέρεται πάντα με την έννοια γεωγραφικής περιφέρειας ως «περιοχή Δεκαπόλεως» (Regio Decapolitana). Σε κάποια βιβλιογραφία αναφέρεται και ως συνασπισμός, ομοσπονδία ή συμμαχία πόλεων, αλλά αυτό δεν προκύπτει από τις πρωτογενείς πηγές. Η περιοχή της Δεκάπολις έχει σημαντική θέση στην ιστορία των πρώτων χριστιανικών αιώνων.
Στην ομοσπονδία αυτή των δέκα ελληνικών πόλεων της Κοίλης Συρίας ζούσαν κατά εποχές και τόσοι άλλοι λαοί σε μικρές η περαστικές περιόδους, ως υπήκοοι πλέων των ελληνικών βασιλείων .
Ο Ναός του Ηρακλή στην αρχαία Ελληνική πόλη Φιλαδέλφεια.το σημερινό Αμμάν της Ιορδανίας
Οι πόλεις αυτές αποτελούσαν αργότερα και τμήμα του ευρύτερου αποικισμού του Πομπήιου το 64-63 π.Χ. Γραπτή αναφορά στη Δεκάπολη απαντά στην Καινή Διαθήκη, αλλά και από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο .Παρά την ονομασία της ομοσπονδίας, ο αριθμός των πόλεων δεν ήταν σταθερός και αρχαίοι συγγραφείς δεν συμφωνούν ως προς τις πόλεις που την αποτελούσαν.
Ο Πλίνιος αναφέρει ότι την Δεκάπολη συνιστούσαν οι πόλεις Δαμασκός, πλάι στον Χρυσόροο ποταμό προς τα βόρεια και η Φιλαδέλφεια προς τα νότια , τα Ραφανά, η ελληνίδα Σκυθόπολις όπου οι κάτοικοί τις ανέφεραν ότι την ίδρυσε ο Διόνυσος και η μοναδική ευρισκόμενη δυτικά του ποταμού Ιορδάνη , τα Γάδαρα, η Ιππών δηλαδή η Αντιόχεια παρά τον Ίππο ,το Δίον, η Πέλλα η πόλη του Μ Αλέξανδρου προς τιμήν της εν Μακεδονία Ελληνίδας Πέλλας ,η Γέρασα και η πόλη Καναθά, ενώ ο Πτολεμαίος αγνοεί τη Ραφανά και στις προαναφερθείσες προσθέτει τα Άβηλα, τις Λυσιανές και την Καπιτωλιάδα .
.
Η περιοχή της Δεκάπολις περιλάμβανε κατοικήσεις που θεωρούνταν πόλεις από κάθε άποψη. Δηλαδή με εκκλησία του Δήμου και συμμετοχή των πολιτών στην κοινωνία της και την πολιτική της ζωή ο ελληνικός τρόπος ζωής δηλαδή και όχι απλή συνάθροιση και συγκατοίκησή ανθρώπων .Υπάρχουν επιγραφές που αναφέρουν την λέξη ...«πόλη», αλλά και επιγραφές με λέξεις όπως ... «αγορανόμος» Αποτελούσαν μια εδαφική συνέχεια που εκτεινόταν από το Δίον και την Δαμασκό προς τον Βορρά έως τη Φιλαδέλφεια (σημερινό Αμμάν) στο Νότο και από τη Σκυθόπολη , στα Δυτικά μέχρι τα όρια της ερήμου στα Ανατολικά. Οι περισσότερες από τις πόλεις ιδρύθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου των Σελευκιδών, αλλά τα Γάδαρα, η Σκυθόπολις, η Πέλλα και η Φιλαδέλφεια ιδρύθηκαν από τους Πτολεμαίους.
[ Σημ.: Πιθανότατα υπήρχε και άλλη πόλη με το όνομα Γάδαρα, ή Γαδαρίς στην Ιουδαία, η οποία και αναφέρεται στην Π. Διαθήκη. Τα Γάδαρα της Καινής Διαθήκης πιστεύεται ότι είναι η πόλη της Δεκάπολης. Μ. Σιώτης, "Γάδαρα - Εκκλησιαστική Ιστορία", Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, Αθήνα, 1964, τ. 4, σ. 135-137. Αναφέρεται στο http://ikee.lib.auth.gr/record/132877/files/GRI-2013-11125.pdf Bsharah Dahabreh, "Η δικαιοδοσία της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων στις πέραν του Ιορδάνου Επαρχίες της (1ος αι. - 16ος αι.) Μεταπτυχιακή εργασία, Θεολογική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 2012, σ. 50.]]….
Έναν κατάλογο πόλεων δίνει και ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος(Αρχαιότητες, XIV, 76). Η πιο αρχαία και αξιόπιστη ιστορική πηγή για τη Δεκάπολη είναι ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (περίπου 23-79 μ.Χ). Στο βιβλίο του Naturalis Historia (V. xvi. 74) αναφέρει ότι κοντά στην Ιουδαία, προς την κατεύθυνση της Συρίας, εκτείνεται η «περιοχή της Δεκάπολης», που ονομάστηκε έτσι λόγω του αριθμού των πόλεων που περιείχε. Ο ίδιος σημειώνει ότι δεν συμφωνούν όλοι στο ποιες είναι αυτές οι πόλεις, αλλά ότι οι περισσότεροι αναφέρονται στις εξής:
1. Γέρασα,
2. Σκυθόπολη,
3. Αντιόχεια (του Ίππου),
4. Γάδαρα,
5. Πέλλα,
6. Φιλαδέλφεια (το σημερινό Αμμάν, πρωτεύουσα της Ιορδανίας)
7. Δίον
8. Καναβάτη Συρίας
9. Ραφάνα Ιορδανίας ,( Άβιλα, Σελεύκεια )
10. Δαμασκός, η πρωτεύουσα της σημερινής Συρίας (βορειότερα από τις άλλες πόλεις)
Η Κοίλη Συρία
Η περιοχή της Κοίλης Συρίας
Το τμήμα αυτό της Συρίας διετέλεσε διαρκώς το μήλον της έριδος μεταξύ Σελευκιδών και Λαγιδών. Έτσι εδώ ιδρύθηκαν πόλεις και από τους μεν και από τους δε.
Οι πόλεις της Δεκάπολης με τις περιφέρειες τους
Πόλεις της Κοίλης Συρίας
-Λαοδίκεια η προς Λιβάνω-Απολλωνία-Δαμασκός,η οποία ανοικοδομήθηκε από τους Μακεδόνες και τους Πτολεμαίους. Οι παραδόσεις της μαρτυρούν τον εξελληνισμό της.-Λευκάς-Δίον- Καπιτωλιάς-Πέλλα-Γέρασα-Ίππος-Γάδαρα-Αντιόχεια-Αντιόχεια άλλη (Δάφνης ;)-Αίνος-Φιλαδέλφεια-Φιλωτέρα-Άζωτος-Απολλωνία-Ανθηδών-Στράτωνος Πύργος (Δημητριάς ; )( Καισάρεια του Ηρώδη)-Βερενίκη-Πτολεμαίς, (Άκρα) αξιολογώτατο φρούριο σε εκείνη την παραλία, που κτίσθηκε κατά τα φαινόμενα από τον δεύτερο Λαγίδη.
Ίδρυση της «Ομοσπονδίας» της Δεκαπόλεως.
Η έννοια του συνασπισμού πόλεων ήταν γνωστή στον ελληνικό κόσμο από την αρχαϊκή μέχρι τη ρωμαϊκή περίοδο, αλλά ο χαρακτήρας και ο σκοπός τους άλλαζαν από εποχή σε εποχή και από περιοχή σε περιοχή.
Πιθανότατα στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην κατάκτηση της περιοχής από τον Πομπήιο και στο θάνατο του Ηρώδη του Μεγάλου (περ. 1 μ.Χ.), δέκα από αυτές τις ελληνιστικές πόλεις συνενώθηκαν σε έναν χαλαρό συνασπισμό γνωστό ως Δεκάπολη. Το κίνητρο πίσω από αυτή την ένωση φαίνεται πως ήταν το αμοιβαίο ενδιαφέρον αυτών των πόλεων για στενές εμπορικές σχέσεις καθώς και η προφύλαξή τους από ανθελληνικές δυνάμεις μέσα στην Κοίλη Συρία ή από τις επιθέσεις των νομαδικών φυλών που κατοικούσαν στις ερήμους στα Ανατολικά .
Ο όρος «Δεκάπολη» πρωτοεμφανίζεται και στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές και στα συγγράμματα του Ιώσηπου και του Πλίνιου του Πρεσβυτέρου (οι οποίοι έζησαν τον πρώτο αιώνα μ.Χ.). Ο Πλίνιος, αν και αναγνωρίζει ότι υπήρχε ήδη διάσταση απόψεων, κατονόμασε τις ακόλουθες πόλεις ως τις αρχικές δέκα: τη Δαμασκό, τη Φιλαδέλφεια, τη Ραφανά, τη Σκυθόπολη, τα Γάδαρα, την Ιππώνη, το Δίον, την Πέλλα, τα Γέρασα και την Καναθά. (Φυσική Ιστορία [Naturalis Historia], V, XVI, 74) Από αυτές, μόνο η Σκυθόπολη βρισκόταν Δυτικά του Ιορδάνη, και μάλιστα λόγω της στρατηγικής θέσης της Κοιλάδας της Εσδρηλών χρησίμευε ως σημαντικός συνδετικός κρίκος με τα παράλια και τα λιμάνια της Μεσογείου.
Η Δαμασκός, πολύ βορειότερα στη Συρία, προφανώς είχε περιληφθεί στη Δεκάπολη λόγω της σπουδαιότητας που κατείχε ως κέντρο εμπορίου. Η Φιλαδέλφεια (η αρχαία Ραββά, το σημερινό Αμμάν) ήταν η νοτιότερη αυτών των δέκα πόλεων, καθώς βρισκόταν μόνο γύρω στα 40 χλμ. ΒΑ του βόρειου άκρου της Νεκράς Θαλάσσης.
Οι υπόλοιπες πόλεις βρίσκονταν στην εύφορη περιοχή της Γαλαάδ ή της γειτονικής Βασάν. Οι περισσότερες από αυτές πιστεύεται ότι βρίσκονταν πάνω ή κοντά στους κύριους δρόμους αυτής της περιοχής. Η Καναθά είναι πιθανώς η Κενάθ του εδαφίου Αριθμοί 32:42.
ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΛΙΝΙΟ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΚΛ. ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ
Το δεύτερο αιώνα μ.Χ., ο Κλαύδιος Πτολεμαίος κατονομάζει 18 πόλεις ως μέλη της «Δεκάπολης», πράγμα που μπορεί να υποδηλώνει ότι η ονομασία αυτή έφτασε στο σημείο να χρησιμοποιείται με γενικό τρόπο και ότι ο αριθμός των πόλεων ποίκιλλε. Μερικοί λόγιοι θεωρούν ότι η Άβιλα, την οποία αναφέρει ο Πτολεμαίος, περιλαμβανόταν στις αρχικές δέκα πόλεις αντί της Ραφανά. Όπως και να έχουν τα πράγματα, καθίσταται προφανές ότι η περιοχή της Δεκάπολης δεν είχε επακριβώς καθορισμένα όρια και ότι η εξουσία των πόλεων της Δεκάπολης δεν επεκτεινόταν σε όλα τα ενδιάμεσα εδάφη αλλά ασκούνταν μόνο εντός της περιφέρειας της εκάστοτε πόλης.
ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΠΟΛΕΩΣ
Το Δίον, μία αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας και η Καπιτωλιάς
Ιδρύθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο που εγκατέστησε εκεί Μακεδόνες απόμαχους από το Δίον της Πιερίας. Οι ντόπιοι Σημίτες παρέφθειραν την ελληνική ονομασία σε Adun, Idoun, ή Aydoun. Από τον Στέφανο τον Βυζάντιο μαθαίνουμε ότι τα ύδατα της πόλεως ήταν μολυσμένα. Από τον κατάλογο του Βυζαντινού γραμματικού Ιεροκλέους, στον Συνέκδημό του, μαθαίνουμε πως το Δίον ανήκε στην επαρχία Αραβίας με έδρα την Σκυθόπολη.
Η πόλη καταστράφηκε από τον βασιλιά των Ιουδαίων Αλέξανδρο Ιανναίο το 83/2 π.Χ. (103 -73 π.Χ.), επειδή οι Μακεδόνες κάτοικοί της αρνήθηκαν και αυτοί να ασπασθούν τον Ιουδαϊσμό. Έτσι διασκορπίστηκαν στις γύρω πόλεις, όπως και οι Πελλαίοι. Με την ρωμαϊκή κατάκτηση (64 π.Χ.) ο Πομπήιος ανοικοδόμησε το Δίον και οι Μακεδόνες επέστρεψαν στην πόλη τους.
Νόμισμα από το Δίον της Δεκαπόλης στην Κοίλη Συρία περιόδου Αυτοκράτορα Καρακάλλα 198-217 μ.Χ. με ελληνική γραφή .
Οι σημερινοί επιστήμονες αδυνατούν να ταυτίσουν την ελληνιστική/μακεδονική πόλη του Δίου. Μονάχα εικασίες μπορούν να διατυπώσουν. Αρκετοί συγκλίνουν στην πόλη της Ιορδανίας Al Husn που παράγει κρασί, δημητριακά και ελαιόλαδο, πράγματα απαραίτητα για το εμπόριο μιας τυπικής αρχαιοελληνικής πόλης.
Χάρτης από το Βερολίνο του Heinrich Kiepert.Asia citerior.-Coele_Syria
Πρόκειται για έναν προσχωσιγενή τόπο (ήδη από την 3η χιλιετία π.Χ.), με ταφικά μνημεία όλων των περιόδων έως και της βυζαντινής. Άλλοι ερευνητές ταυτίζουν το Δίον με τον λόφο Tell al-Ash'arī. Αρκετοί επίσης υποστηρίζουν ότι η εν λόγω πόλη είναι η μεταγενέστερη ρωμαϊκή Καπιτωλιάς, των χρόνων του Νέρβα και Τραϊανού.
Νόμισμα από την Δεκάπολη Καπιτωλιάς με ελληνική γραφή επί του Μάρκου Αυριλίου 161-180 μ.Χ.
Τέλος η ύπαρξη επιβλητικού ελληνιστικού φρουρίου στο Qalat al Rambadh της δυτικής Ιορδανίας, οδηγεί σε μια επιπλέον συνταύτιση με την αγνώστου τοποθεσίας αρχαία πόλη. Σώθηκαν πάντως νομίσματα με γυναικείες μορφές και την επιγραφή ΔΕΙΗΝΩΝ.
Ο Στέφανος Βυζάντιος εθνικά στο λήμμα Δίον: ...ζ' κοίλης Συρίας, κτίσμα Αλεξάνδρου, η και Πέλλα, ης το ύδωρ νοσερόν. Και το εθνικόν Διηνός, ως δηλοί το επίγραμμα: νάμα το Διηνόν, γλυκερόν ποτόν, ην δε γε πίης, παύση μεν δίψης, ευθύ δε και βιότου.
Σελεύκεια (Άβιλα ) η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.
Τα Άβιλα Δεκαπόλεως, (ονομασία και ως Ραφάνα ) μεταγενέστερα Σελεύκεια {και αυτή] Δεκαπόλεως, ήταν αρχαία πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας. Η ονομασία Άβιλα ίσως προέρχεται από τη σημιτική λέξη 'Αβελ (λιβάδι στα Σημιτικά) . Βρισκόταν κοντά στον παραπόταμο Γιαρμούκ (Yarmouk) του Ιορδάνη. Ο Ευσέβιος τοποθετεί την πόλη 19 χλμ ανατολικά των Γαδάρων.
Αποτύπωση του 1982 με ένα θυσιαστήριο από τον ανασκαφικό χώρο της Σελεύκειας (Άβιλα) της Δεκαπόλεως στην Κοίλη Συρία
Η περιοχή των Αβίλων-Σελεύκειας είχε κατοικηθεί ήδη από το 3000 π.Χ. κατά την εποχή του Χαλκού. Από τότε και μέχρι σήμερα η ανθρώπινη παρουσία είναι διαρκής, όπως αποδεικνύεται από τις ανασκαφές .
Τα Άβιλα απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία κατά την ελληνιστική περίοδο. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) πέρασε στην Πτολεμαϊκή κατοχή. Η πόλη φαίνεται ότι αρχικά αποικίστηκε από αυτή τη μακεδονική δυναστεία της Αιγύπτου. Το 218 π.Χ. ο Σελευκίδης βασιλιάς Αντίοχος Γ΄ κατανίκησε τις Πτολεμαϊκές ενισχύσεις του στρατηγού Νικία και κατέκτησε την πόλη.
Η πόλη περιήλθε και πάλι στον Πτολεμαϊκό έλεγχο, αλλά πέρασε οριστικά στην Σελευκιδική κατοχή μετά την νίκη στο Πάνειον όρος (198 π.Χ.) και ίσως τότε να επανιδρύθηκε ως ελληνική πόλη με το όνομα Σελεύκεια. Έκτοτε οι κάτοικοι της πόλεως καλούνταν Σελευκεῑς Ἀβιληνοί.
Το 83/2 π.Χ. η πόλη πέρασε στην κατοχή του Αλεξάνδρου Ιανναίου (103-76 π.Χ.) βασιλιά των Ιουδαίων. Το 64 π.Χ. μετά από είκοσι έτη έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων του Πομπήιου, ο οποίος την κατέστησε αυτόνομη. Από την περίοδο εκείνη έγινε τμήμα της Δεκαπόλεως και έκοψε τα νομίσματά της. Στην εποχή του Καρακάλλα έφερε τον τίτλο Σελεύκεια Άβιλα. Κατά τη βυζαντινή περίοδο ανήκε στην επαρχία Palestina Secunda (Παλαιστίνη Β΄).
Την θέση της Ιορδανικής Σελεύκειας κατέχει το χωριό Τελλ Αμπίλ (αγγλικά: Tell Abil) της Ιορδανίας. Παρόλο που αρκετές από τις αρχαίες δομές της έχουν ανασκαφεί όπως υδραγωγεία, τάφοι, πύλες και δημόσια κτίρια, τα Άβιλα είναι ιδιαίτερα συναρπαστικά, επειδή τόσο μεγάλο μέρος των λειψάνων τους είναι ακόμα θαμμένα στο έδαφος.
Ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκέφθηκε την τοποθεσία ήταν ο Ούλριχ Τζάσπερ Seetzen το 1806. Τα ερείπια έχουν περιγραφεί σε δημοσιευμένη βιβλιογραφία ήδη από το 1889 από τον Guy Le Strange. Η περιοχή χωρίζεται σε ξεχωριστές περιοχές με βάση τη θέση τους και τα αρχαιολογικά χαρακτηριστικά. Οι περιοχές αυτές ορίζονται ως εξής: Περιοχή Α, πεδίο AA, Χώρος Β, Περιοχή Γ, Τομέας Δ, Περιοχή DD, E Χώρος και Χώρος Η.
Αρχαιολογικός χώρος της Σελεύκειας- Άβιλα 1982
Μεγαλιθικές στήλες υπάρχουν στο Ουμ Ελ-Αμάντ (η μητέρα των στηλών). Ο χώρος έχει ανασκαφεί σε μεγάλο βαθμό από το 1980. Οι ανασκαφές έχουν δείξει διηνεκή κατοίκηση στην Σελεύκεια από το 4000 π.Χ. έως το 1500 και έχουν έλθει στο φως πολλά έργα τέχνης, τμήματα των τειχών της πόλης, θέατρο και εκκλησία του 6ου αιώνα. Η πόλη παραμένει έδρα επισκόπου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, με τον τίτλο Abilenus. Η επισκοπική έδρα παραμένει κενή από το 1977. Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ένα ναό στην περιοχή που χρησιμοποιήθηκε για τη λατρεία του Ηρακλή, της Τύχης και της Αθηνάς. Περαιτέρω στοιχεία έχουν δείξει ότι ο χώρος χρησιμοποιήθηκε για τη χριστιανική λατρεία, τουλάχιστον τον έβδομο έως τον όγδοο αιώνα.
Φιλαδέλφεια η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.
Φιλαδέλφεια -Ο ναός του Ηρακλέους.
Ακολούθως περιήλθε στη κατοχή των Ασσύριων, των Περσών και στη συνέχεια των Ελλήνων. Μετά την κατάκτηση της από τον Πτολεμαίο Β΄ το Φιλάδελφο (285 π.Χ.)τον Έλληνα άρχοντα της Αιγύπτου μετονομάστηκε προς τιμήν του σε Φιλαδέλφεια.
Τοπογραφικό της Φιλαδέλφειας
Ακρόπολη της Φιλαδέλφειας κτίσματα της «Βυζαντινής » εποχής
Βασιλική βυζαντινής εποχής στην ακρόπολη της Φιλαδέλφειας
Η Φιλαδέλφεια έγινε τμήμα του βασιλείου των Ναβαταίων μέχρι και το 106 μ.Χ. όποτε κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους ενώ διατήρησε την ονομασία της μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια.
ΣΥΡΙΑ, . Φιλαδέλφεια Δεκάπολης. Αδριανός. 117-138. μ.Χ. προτομή του Αδριανού δεξιά / η θεά Τύχης
Την περίοδο εκείνη η πόλη ανήκε στη Δεκάπολη των λεγομένων « Ελληνιστικών» Χρόνων (1ος αίωνας π.Χ. - 2ος αιώνας μ.Χ.). Οι Ρωμαίοι ανοικοδόμησαν την πόλη και μερικά εξαιρετικά ερείπια αυτής της εποχής διασώζονται μέχρι σήμερα.
Το αρχαίο θέατρο της πόλεως Γενική άποψη του χώρου του θεάτρου
Το 324, ο Χριστιανισμός γίνεται επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους, συνεπώς και της Φιλαδέλφειας η οποία μάλιστα έγινε και έδρα μιας επισκοπής στις αρχές του Βυζαντίου. Μια από τις εκκλησίες τις εποχής διασώζεται μέχρι σήμερα στην ακρόπολη της αρχαίας ελληνικής Φιλαδέλφειας του σημερινού Αμμάν.
Ο ναός του Ηρακλέους στην Φιλαδέλφεια Ο ναός του Ηρακλέους στην Φιλαδέλφεια -Αναπαράσταση της αρχικής του μορφής
Άποψη του ναού του Ηρακλέους
Δαμασκός η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.
Νόμισμα από την Δαμασκό επί Αυτοκράτορα Καρακάλλα 198-217 μ.Χ.
Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη της Δαμασκού αναφέρονται στο 16ο αιώνα π.Χ., όταν ακόμη βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία των Φαραώ της Αιγύπτου. Αργότερα, τον 10ο αιώνα περίπου π.Χ. έγινε το κέντρο του βασιλείου της Δαμασκού. Κατά την εποχή των Σελευκιδών, η πόλη -ή μέρος της- μετονομάστηκε σε Δημητριάδα. Μέσα από αυτήν διέρχεται ο Χρυσορρόας ποταμός , όπως τον ονομάζουν οι αρχαίοι Έλληνες.
Ο ναός του Τιμίου Προδρόμου εν Δαμασκώ ,νύν μουσουλμανικο τέμενος
Δαμασκός κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο . Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου το 323 π.Χ., η Δαμασκός έγινε η περιοχή ενός αγώνα μεταξύ των Σελευκιδών και των Πτολεμαίων . Ο έλεγχος της πόλης συχνά περνάει από την μία αυτοκρατορία στην άλλη. Σέλευκος Α Νικάτωρ , ένας από τους στρατηγούς του Αλεξάνδρου, έκανε την Αντιόχεια πρωτεύουσα της αχανούς αυτοκρατορίας του, η οποία οδήγησε στην πτώση της σημασίας της Δαμασκού σε σχέση με τις νέες πόλεις Σελευκιδών όπως η Λατάκια στον βορρά. Αργότερα, ο Δημήτριος III Φιλοπάτορας ξανάχτισε την πόλη, σύμφωνα με το ελληνικό ιπποδάμειο σύστημα και την μετονόμασε σε «Δημητριάδα»
Η Πύλη του Ήλιου, όπως ήταν γνωστή στους ρωμαϊκούς χρόνους, χρονολογείται περίπου το 200 μ.Χ Η πύλη είχε μικρές αμυντικές δομές, αλλά μάλλον πλαισιώνεται από πύργους και από τις δύο πλευρές.
Το 64 π.Χ., ο Ρωμαίος Πομπήιος προσάρτησε το δυτικό τμήμα της Συρίας. Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τη Δαμασκό και στη συνέχεια άφησαν να ενσωματωθεί στο ελληνικό σύστημα των δέκα πόλεων γνωστή ως Δεκάπολη που οι ίδιοι είχαν ενσωματώσει στην επαρχία της Συρίας και τους χορηγήθηκε αυτονομία.
Μία από της 7 αρχαίες πύλες της Δαμασκού Το τείχος της χτίστηκε κατά τη Ρωμαϊκή εποχή και ήταν αφιερωμένη στον Κρόνο.
Η πόλη της Δαμασκού ήταν εντελώς επανασχεδιασμένη από τους Ρωμαίους αφού ο Πομπήιος κατέκτησε την περιοχή. Ακόμα και σήμερα η παλιά πόλη της Δαμασκού διατηρεί το ορθογώνιο σχήμα της ρωμαϊκής πόλης, με δύο κύριους άξονες της: το Decumanus Maximus (ανατολή-δύση) Γνωστή σήμερα ως Via Recta ) και το Cardo (βορρά-νότου), η Decumanus είναι περίπου διπλάσια σε μήκος. Οι Έλληνες κάτοικοι την ρωμαϊκή περίοδο έχτισαν μια μνημειακή πύλη που σώζεται στο ανατολικό άκρο της Decumanus Μαξίμου. Η πύλη είχε αρχικά τρία τόξα: η κεντρική αψίδα ήταν για άρματα ενώ οι πλευρικές αψίδες ήταν για τους πεζούς.
Η Αρχαία Πόλη της Δαμασκού H Δαμασκός μετονομάστηκε Ιερή Δημητριάδα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Δημητρίου ΙΙΙ (97-88 π.Χ.) και με αυτό το όνομα παρέμεινε μέχρι το 36 π.Χ., όταν επανήλθε πίσω στο Δαμασκός.
Στο 23 π.Χ. ο Ηρώδης ο Μέγας πήρε ως δώρο Από τον Αύγουστο καίσαρα τα εδάφη που ελέγχονται από τον Ζηνόδωρο και ορισμένοι μελετητές πιστεύουν στον Ηρώδη χορηγήθηκε επίσης ο έλεγχος της Δαμασκού . Ο έλεγχος της Δαμασκού επανήλθε στη Συρία, μετά το θάνατο του Ηρώδη του Μεγάλου και ήταν μέρος των εδαφών δόθηκε στον Ηρώδη Φιλίππου, που δόθηκαν στη Συρία με το θάνατό του το 33/34 μ.Χ..
Δαμασκός έγινε μια μητρόπολη από τις αρχές του 2ου αιώνα και στο 222 αναβαθμίστηκε σε Colonia από τον αυτοκράτορα Σεπτίμιο Σεβήρο . Κατά τη διάρκεια της Pax Romana , η Δαμασκός και η ρωμαϊκή επαρχία της Συρίας σε γενικές γραμμές άρχισαν να ευημερούν. Σημασία της Δαμασκού ως κεντρική πόλη ήταν εμφανής με τους εμπορικούς δρόμους από τη νότια Αραβία , Παλμύρα , Πέτρα , και τα δρομολόγια του μεταξιού από την Κίνα όλα συγκλίνουν σε αυτό. Η πόλη πληρούσε τις Ρωμαϊκές απαιτήσεις για τις ανατολικές πολυτέλειες. Γύρω στο 125 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός προώθησε την πόλη της Δαμασκού σε «Μητρόπολη της Κοίλης Συρίας ».
Ερείπια του ναού του Δία στην είσοδο της Al-Hamidiyah Souq
Μικρά ερείπια της αρχιτεκτονικής των Ρωμαίων υπάρχουν , αλλά η πολεοδομία της παλιάς πόλης πριν από αυτούς είχε μια μόνιμη επίδραση. Οι αρχιτέκτονες κατά την ρωμαϊκή περίοδο συγκέντρωσαν τα Ελληνικά και αραμαϊκά θεμέλια της πόλης συντήκοντάς τα σε μια νέα διάταξη πόλεως με διαστάσεις περίπου 1.500 από 750 μ. και που περιβάλλεται η πόλη αυτή από ένα τείχος . Το τείχος της πόλης περιείχε επτά πύλες, αλλά μόνο η ανατολική πύλη (Bab Sharqi) παραμένει από τη ρωμαϊκή περίοδο. Η Δαμασκός της ρωμαϊκής περιόδου βρίσκεται κυρίως σε βάθη έως και πέντε μέτρα (16,4 πόδια) κάτω από τη σύγχρονη πόλη.
.
Νόμισμα -Δαμασκός ως Δημητριάδα, 97 - 36 π.Χ., δαφνοστεφανωμένη κεφαλή του Απόλλωνα (;) δεξιά /ΔΗΜΗΤΡΙΕΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ο Δίας στέκεται αριστερά, κρατώντας σκήπτρο, όλα μέσα σε δάφνινο στεφάνι.
Την εποχή του Χριστού αναφέρεται σαν μεγάλο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο, γνωστή άλλωστε και από την ιστορία του Απόστολου Παύλου. Στη Δαμασκό βρίσκεται από το 1343 η έδρα του Πατριαρχείου Αντιοχείας.
Τείχη της Δαμασκού Φωτ. προηγούμενου αιώνα
Η θεά Τύχη σε νόμισμα της Δαμασκού επί Κλεοπάτρας 7ης
Η πύλη Bab Tuma στην Δαμασκό
Ο παλαιός Δήμος της Bab Tuma αναπτύχθηκε στα τέλη της Ρωμαϊκής / Βυζαντινής εποχής από την τοπική Ανατολική Ορθόδοξη κοινότητα. Σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων , του Αγίου Παύλου και Αγίου Θωμά και έζησε σε αυτή τη γειτονιά. Ρωμαιοκαθολικοί ιστορικοί θεωρούν επίσης την Bab Tuma να είναι η γενέτειρα πολλών παπών , όπως τον Ιωάννη Ε ' και Γρηγορίου του 3ου
ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ
Τα Γάδαρα η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.Η Αντιόχεια του Ίππου η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.Η Γέρασα η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.Πέλα η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.Σκυθόπολη η αρχαία ελληνική πόλη στη Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.
ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ
Η ΓΑΛΙΛΑΙΑ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: Την εποχή του Χριστού σε ολόκληρη την Παλαιστίνη, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ζούσαν 500.000 Ιουδαίοι και 3.000.000. Έλληνες! Μόνο στην πόλη της Καισαρείας ζούσαν 700.000 Έλληνες και 200.000 Ιουδαίοι. Η ξακουστή Ελληνική Δεκάπολη η κατ’ άλλους Δωδεκάπολη, αυτό το διαμάντι του Ελληνικού Πολιτισμού στην Μέση Ανατολή, αποτελούνταν από τις εξής ελληνικές πόλεις, που έσφυζαν από ζωή, δημιουργία, προκοπή, πρόοδο:
- Δαμασκός, - Φιλαδέλφεια, - Ράφανα, - Σκιθούπολη, - Γάδαρα, - Ίππος, - Δίον, - Πέλλα, - Κάνατα, - Ηλιούπολη, - Άβυλα, - Σόανα, - Ίνα, - Άδρα, - Γάδορα
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ: Η επαρχία της Γαλιλαίας στην οποία γεννήθηκε μεγάλωσε και δίδαξε ο Ιησούς όπως και οι γειτονικές επαρχίες της Δεκαπόλεως και της Περαίας, ήταν κατά την εποχή εκείνη πλήρως εξελληνισμένες καθώς για διάστημα τριών αιώνων προ της Ελεύσεως του Χριστού, ευρίσκοντο... υπό την διοίκηση αρχικά των Πτολεμαίων και αργότερα των Σελευκιδών απογόνων της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η Ελληνιστική περίοδος διήρκεσε στην....Παλαιστίνη κατά την περίοδο 332-63 π Χ. Η πλειονότητα λοιπόν των πόλεων της Γαλιλαίας όπως και των άλλων επαρχιών που συνόρευαν με την Ιουδαία ήταν Ελληνιστικές χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σ’ αυτές κατοικούσαν μόνον Έλληνες.
Στις ίδιες πόλεις κατοικούσαν Ιουδαίοι, Σύροι, Παλαιστίνιοι και Άραβες, όμως η οργάνωση των πόλεων και ο τρόπος ζωής ήταν Ελληνικά.
Επίσης με σύσταση του Πτολεμαίου διατάχθηκαν οι γειτονικές Ελληνικές πόλεις να υποχρεώνουν τους Ιουδαίους να τηρούν τα έθιμα των Ελλήνων, ψήφισμα δε εξέπεσεν είς τας αστυγείτονας πόλεις Ελληνίδας Πτολεμαίου υποτιθεμένου την αυτήν αγωγήν κατά των Ιουδαίων άγειν και σπλαγνίζειν
Β' Μακκαβαίων 6. 8.
Οι ίδιοι οι Ιουδαίοι καταγράφουν στην Βίβλο ότι γύρω από την Ιουδαία υπήρχαν Ελληνικές πόλεις.
Η εποχή στην οποία αναφέρεται το απόσπασμα είναι περί το 170 π Χ και ο Κυβερνήτης που έδωσε την διαταγή να τηρούνται τα Ελληνικά έθιμα ήταν ο Πτολεμαίος ο Δ΄.
Ακριβώς την ίδια διαταγή κατά την ίδια χρονική περίοδο είχε δώσει και ο φιλέλληνας Αρχιερέας των Ιουδαίων Ιάσων αυτή την φορά όχι για τις γειτονικές Ελληνικές πόλεις αλλά για τις ίδιες τις πόλεις της Ιουδαίας: Κι ο Ιάσων με την εξουσία που του δόθηκε υποχρέωσε τους συμπατριώτες του να ζουν όπως οι Έλληνες.
( Β΄ Μακκαβαίων 4. 10 ).
Ακόμη και οι ίδιοι οι Ιουδαίοι είχαν αρχίσει να ακολουθούν τον Ελληνικό τρόπο ζωής. Ο φιλέλλην Αρχιερέας των Ιουδαίων Yeshua ο οποίος μετέτρεψε το όνομά του στο Ελληνικό Ιάσων ζήτησε από τον Βασιλέα Αντίοχο τον Επιφανή την άδεια αλλά και την βοήθειά του να μετατρέψει την Ιερουσαλήμ σε πόλη Ελληνική ,και την έλαβε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ίδρυσε στην Ακρόπολη της πόλης Ελληνικό Γυμνάσιο Παλαίστρα και Εφηβείο και ώθησε τους «κράτιστους των εφήβων» να ακολουθούν τα Ελληνικά ιδεώδη.
Όπως καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη την εποχή εκείνη ( 170 π Χ ) οι έφηβοι Ιουδαίοι «έτρεχαν να συμμετάσχουν στην απαγορευμένη από τον νόμο χορηγία της παλαίστρας όταν τους καλούσε ο ήχος του δίσκου. Περιφρονούσαν τις πατροπαράδοτες αξίες και εκτιμούσαν αφάνταστα τις Ελληνικές τιμές» Δύο αιώνες λοιπόν πριν από την έλευση του Χριστού η Ιερουσαλήμ είχε μετατραπεί σε μία πόλη Ελληνιστική.
Βεβαίως τα επόμενα χρόνια η Ελληνική ακμή εξασθένησε με την επανάσταση των Μακκαβαίων, όμως ο Ελληνικός σπόρος είχε ήδη πέσει σε ολόκληρη την Παλαιστίνη και ο σπόρος αυτός ωρίμασε στην Γαλιλαία την εποχή του Χριστού.
Ο Άγιος Κύριλλος καταγράφει ότι κατά την εποχή του Χριστού στις πόλεις της Γαλιλαίας κατοικούσαν Έλληνες. Επειδή ευρίσκεται κοντά η χώρα των Ιουδαίων προς την χώρα των Γαλιλαίων και επειδή έχουν πόλεις και κωμοπόλεις γειτονικές μεταξύ τους οι Έλληνες και εκείνοι ( οι Ιουδαίοι ) έκαναν συχνές τις αναμίξεις, σύχναζαν δε οι μεν προς τους δε
( Κύριλλος Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον τόμος 2 σελίδα 308 ).
Στις Eλληνικές πόλεις της Γαλιλαίας και της ευρύτερης περιοχής του Ισραήλ αναφέρεται και ο Γάλλος Aκαδημαϊκός Δανιήλ Ροπς: Μέσα στον οργανισμό του Ισραήλ υπήρχε και ένα άλλο ξένο σώμα οι Eλληνικές πόλεις. Ένας αριθμός από οικισμούς πολλοί από τους οποίους σημαντικοί ήταν Eλληνικοί όχι Eβραϊκοί.
Άλλοι είχαν ιδρυθεί την εποχή που οι απόγονοι των Στρατηγών του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι Λαγίδες από την Αίγυπτο και οι Σελευκίδες από την Συρία κρατούσαν στα χέρια τους την Παλαιστίνη όπου είχαν εγκαταστήσει διάφορους δήμους με Έλληνες μετανάστες.
Αποτελούσαν την Δεκάπολη μία Ομοσπονδία από δέκα πόλεις ο Ίππος η Γέρασα η Πέλλα τα Γάδαρα η Φιλαδέλφεια και άλλες Ελληνικές πόλεις είχαν ιδρυθεί στα παράλια από την Πτολεμαΐδα την παλιά Άκκα ως την Γάζα.
Η Καισάρεια που ο Ηρώδης ο Μέγας μετέτρεψε σε πρώτο λιμάνι της Παλαιστίνης ήταν κατά τα τρία τέταρτα Ελληνική. Και όταν ιδρύθηκε η Τιβεριάδα στις όχθες της λίμνης τον πληθυσμό της τον αποτελούσαν Έλληνες στο μεγαλύτερο μέρος του.
Η Σεπφωρίς, η πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, ήταν στην ουσία και αυτή Ελληνική πόλη
Δανιήλ Ροπς (Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη σελίδα 52-53)
Οι εξελληνισμένες πόλεις της Γαλιλαίας και ευρύτερα της Παλαιστίνης παρέμεναν ακμάζουσες και κατά την εποχή του Χριστού.
Αν και οι πόλεις ευρίσκοντο υπό Ρωμαϊκή διοίκηση το Ελληνικό στοιχείο εξακολουθούσε να είναι κυρίαρχο και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν Ελληνικής καταγωγής. Το αυτό συνέβαινε και με τους μαθητές του Χριστού οι οποίοι ήταν όλοι Γαλιλαίοι πλην ενός του Ιούδα ο οποίος ήταν Ιουδαίος.
Οι Γαλιλαίοι μαθητές του Χριστού είχαν ρίζες Ελληνικές και αυτό φανερώνεται όχι μόνον από την εξελληνισμένη περιοχή στην οποία κατοικούσαν ούτε από τα Αρχαία Ελληνικά ονόματά τους, -Φίλιππος Πέτρος Ανδρέας Σίμων Ιωάννης (εκ του Ίωνας) Θωμάς (εκ του θώμα=θαύμα) αλλά και από την ακριβή γενεαλογία τους η οποία καταγράφηκε στις αρχές του 3ου μ Χ αιώνα από τον Επίσκοπο Τύρου Δωρόθεο.
Η καταγραφή του Επισκόπου Δωροθέου ο οποίος έζησε μεταξύ 2ου και 3ου μ Χ αιώνα περιλαμβάνεται στην Χρονογραφία με τίτλο Chronicon Paschale (εκδόσεις Βόννης και Βενετίας) και αποκαλύπτει ότι όλες οι μητέρες των μαθητών του Χριστού είχαν Αρχαία Ελληνικά ονόματα:
Ιεροκλεία η μητέρα του Ιωάννη και του Ιακώβου Σοφία η μητέρα του Φιλίππου Ρέα η μητέρα του Θωμά Ουρανία η μητέρα του Βαρθολομαίου Ευτυχία η μητέρα του Ιακώβου του Αλφαίου Χειροθεία η μητέρα του Ματθαίου Αμμία (=μητέρα) η μητέρα του Σίμωνος του Κανανίτη Σελήνη η μητέρα του Θαδδαίου Ιωάννα (εκ του Ίωνα) η μητέρα του Πέτρου και του Ιακώβου (Στην καταγραφή του Δωροθέου δεν αναφέρονται τα ονόματα της μητέρας του Σίμωνα του ζηλωτή και της μητέρας του Ιούδα ).
Όσον αφορά στους πατέρες των μαθητών του Χριστού στην καταγραφή του Δωροθέου περιλαμβάνονται μερικές ακόμη Αρχαίες Ελληνικές ονομασίες όπως Διοφάνης Σωσθένης Άνδρωνας Ζήνων Αλφαίος Ιωνάς (εκ του Ίωνας) και Ζεβεδαίος (εκ του Ζευς+Ιδαίος) Πλάϊ τοποθετείται ο ιστορικός χάρτης των ελληνικών πόλεων της Παλαιστίνης, που σημειώνονται με την κόκκινη υπογράμμιση, που υπήρχαν, δέσποζαν και άνθιζαν την εποχή του Κυρίου ημών Χριστού:
Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ
ΟΙ 154 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
του Άγγελου Σακκέτου,
Κατωτέρω παραθέτουμε έναν αλφαβητικό πίνακα του κ. Κων/νου Γεωργακόπουλου, Καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης, ο οποίος εμφανίζει τις μέχρι τούδε ανευρεθείσες 154 Ελληνικές πόλεις της Παλαιστίνης, κατά την εποχή του Ιησού Χριστού, η οποία περιλάμβανε τα σημερινά κράτη Ισραήλ, Ιορδανία, Λίβανο και Συρία.
Περιττό να πούμε ότι τις πόλεις αυτές μνημονεύουν πάρα πολλοί αρχαίοι Έλληνες, Λατίνοι και Ιουδαίοι ιστορικοί και συγγραφείς, όπως για παράδειγμα ο Ηρόδοτος, ο Διόδωρος Σικελιώτης, ο Πλούταρχος, ο Παυσανίας, ο Στοβαίος, ο Βιργίλιος , ο Ιώσηπος και άλλοι.
Η Παλαιστίνη την εποχή του Χριστού. m- Χάρτης του κ. Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου, Καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης, ο οποίος έγινε ειδικά για το έργο μας: "Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός".Ο πίνακας έχει ως ακολούθως:
1. Αβέλα Βαταναίας
2. Αβίλη (Ιορδάνης)
3. Αβίλη (Φοινίκη)
4. Αγκάλη
5. Άδρα
6. Άδουρα (Ιδουμαία)
7. Άζωτος (Ashdod: Πεντάπολις Φιλισταίων)
8. Αιαλών
9. Αιλία (Eyiat)
10. Αινών (Σαμάρεια)
11. Αίρη (Πεντάπολις Φιλισταίων)
12. Άκη
13. Ακκαρών (Πεντάπολις Φιλισταίων)
14. Ακράβατα
15. Αμάθη
16. Αμαθούς (Ιουδαία)
17. Ανθηδών (πλ. Γάζα)
18. Αντιόχεια η προ Ίππου (πλ. Τιβεριάς)
19. Αντιόχεια (Γέρασα)
20. Αντιπατρίς (Ιουδαία, ΒΔ Ιόππης)
21. Απολλωνία (μετ. Ιόππης-Καισαρείας )
22. Άραδος (εκβ. Ελευθέρου /ομοσπονδία: Τύρος, Σιδών, Άραδος)
23. Άρβηλα (Γαλιλαία)
24. Αρέθουσα (Ιδουμαία)
25. Αρέθουσα (Ιουδαία)
26. Αρεόπολις (επί Αρνώνος)
27. Αρίνδηλα (Ιτουραία)
28. Άρκη (Φοιν)
29. Αρχελαϊς (Ιουδαία)
30. Αρχελαίς (μετ. Ιεριχούς-Σκυθοπόλεως / Πτολεμαίος / Δ. Ιουδαία)
31. Ασκαλών (Asguelon /ΒΔ Γάζας)
32. Άστυρα
33. Βαιταρρούς
34. Βαλανέαι (: Λευκάς)
35. Βάλδας (Φοιν.)
36. Βάσηρα (Φοιν.)
37. Βηθανία (Δεκάπολις)
38. Βερενίκη – Πέλλα
39. Βόστρα
40. Βότρυς (Φοιν Β. Βύβλος .)
41. Bουκόλων πόλις
42. Γάβα (Ιουδαία / Α. Καισάρειας )
43. Γάβαλα (Φοιν.)
44. Γάδαρα (Δεκάπολις)
45. Γάδαρα (Ιουδαία /ΝΑ Ιόππης)
46. Γάδωρα (Δεκάπολις)
47. Γάζα (Φιλιστ. /τέως Καδύτις)
48. Γαζαίων Λιμήν (Επ. Nazle)
49. Γάζωρος
50. Γέθη (Φιλιστ. Tel – Es - Safi)
51. Γέραρα (Φιλιστ. / έδρα βασιλέων)
52. Γέρασα (Πολύβιος/30χιλ. β. Αman)
53. Γιγγλυμώτη (Φοιν)
54. Γίππα (ή Γίττα ;)
55. Γάαρα
56. Γυναικόσπολις
57. Δάβειρα (Γαλιλ. Τ. Φιλωτέρεια)
58. Δαμασκός (Δεκάπολις)
59. Δημητριάς (Ν. λίμνης Γεννησαρέτ)
60. Δίον (Δεκάπολις / Husn)
61. Διόσπολις (τ. Λύδδα / ΝΑ Ιόππης)
62. Δίφροι (Φοιν)
63. Δώρος (Φοιν.)
64. Έβοδα
65. Εκρών (Φιλιστ)
66. Ελαία (Φοιν. Μετ. Τύρου –Σιδώνος)
67. Ελευθερόπολις (μετ. Ιεροσόλυμα –Ασκαλόν)
68. Ελούσα (πλ. Αραβίας)
69. Έμεσα (Φοιν.)
70. Έμμαθα
71. Εσεβών
72. Επτάπηγον (Ettarga / B. λίμνης Γεννησαρέτ)
73. Ζόρα
74. Ηλιούπολις (Δεκάπολις)
75. Θήβαι
76. Θήνα (Σαμάρεια )
77. Ιάμνεια (Φιλιστ. Μετ. Αζωτη-Ιόππης/5 χιλ. ακτή / Iebna)
78. Ιεριχός (-ώς)
79. Ιήνυσας (λιμήν /Ηρόδοτος/ μετ. Γάζας –Αιγυπτ. συνόρων)
80. Ίμυρα
81. Ίνα (Δεκάπολις)
82. Ιόππη (Yafa)
83. Ιουλιάς (Βηθσαϊδά)
84. Ιππόνη (Δεκάπολις)
85. Ίππος (Δεκάπολις / πα. Γαλιλαία)
86. Ιτύκη
87. Ιωτάπατα (Γαλιλαία)
88. Κάδυτις (πλ. Θαλάσσης > Γάζα > Ιεροσόλυμα)
89. Καισάρεια (μετ. Ιόππης –Τύρου /τ. Στρατωνίς)
90. Καισάρεια η Φιλίππου (πηγές Ιορδάνου / τ. Πανιάς)
91. Κάναθα
92. Καναλά (Δεκάπολις)
93. Καπιτωλιάς
94. Κάρνη (= Κάρνιον /Φοιν.)
95. Κορεαί (Β. Ιουδαία, δεξ. Παραποτ. Ιορδάνου .Β. Ιεριχούς / Kurana)
96. Κροκοδείλων πόλις
97. Κρομμύων πόλις (πλ. Ασκαλών)
98. Λάρισα (Ιδουμαία)
99. Λαχίς
100. Λεοντόπολις (Φοιν. / μετ. Βηρυτ. – Σιδώνος)
101. Λήγιον (Leggio, πλ. Θαβώρ / 15 χιλ. Ναζαρέτ)
102. Λίσα
103. Λύδδα (Σαμάρεια (< Διόσπολις)
104. Μάζαινα
105. Μάμυις
106. Μαριαμμία (Φοιν)
107. Μάρμη
108. Μάρσιππος (Φοιν)
109. Μαρσύα (Μάρισα).
110. Μαχαιρούς (Ιουδαία / Mukawir / 60 σταδ. Ν. Θαλ.)
111. Μέδεβα
112. Νάζαρα (Ναζαρέτ / El Nazira)
113. Νεάπολις ( Nablus / Σαμάρεια)
114. Νέσσοινα
115. Νικόπολις (Emaus)
116. Νίειβις (Περαία, πλ. Τίγρητος)
117. Νόμβα (Ιουδαία)
118. Πανεάς (= Πάνειον /Φοιν)
119. Πάφανα (Δεκάπολις)
120. Πέλλα (Δεκάπολις)
121. Περιστερή (Φοιν)
122. Πέτρα (Περαία, πλ. Ιορδάνου)
123. Πέτρα (Ιδουμαία, πλ. Αραβίας)
124. Πηγαί
125. Πλάτανος (Φοιν.)
126. Πορφυρών (Φοιν,)
127. Πτολεμαίς (τ. Άκκα)
128. Πύργος Στράτωνος ( > Καισάρεια)
129. Ραφάνεια
130. Ραφία
131. Σαμουλίς
132. Σάρηπτα
133. Σεβάστεια ( thesecretrealtruth
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η διατροφή που προκαλεί υπνηλία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Αυτή είναι η προκλητική ανάρτηση του Τούρκου παραγωγού του Survivor Acun Ilicaliω ανήμερα της Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων [photos]](https://images.newsnowgreece.com/101/1018086/afti-einai-i-proklitiki-anartisi-tou-tourkou-paragogou-tou-Survivor-Acun-Ilicalio-animera-tis-imeras-mnimis-gia-ti-genoktonia-ton-pontion-photos-1-124x78.jpg)
