2017-05-23 15:07:22
Με λένε Έλεανα και είμαι 30 ετών. Ντρέπομαι για αυτά που θα γράψω, αλλά είναι η αλήθεια Το να στείλω ανώνυμα κάτι και να πω αυτό το βάρος που κουβαλάω μέσα μου, με βοηθά να ξαλαφρώσω για λίγο, γιατί δυστυχώς δεν μπορώ να τα πω πουθενά αλλού.
Πριν από περίπου ενάμισι χρόνο, φθάσαμε με τον άνδρα μου σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, όπως πολύς κόσμος άλλωστε.
Αυτός είχε έναν καλό μισθό, αλλά δυστυχώς μας έφαγε η μεγαλομανία μας, (θέλαμε μεγάλη ζωή, τρομάρα μας), με αποτέλεσμα να αποκτήσουμε πάρα πολλά χρέη.
Εγώ φυσικά δε δούλευα, είχα βολευτεί και μου άρεσε να κάθομαι. Σε ποιον δεν αρέσει άλλωστε;
Τελοσπάντων, μετά από πολλούς τσακωμούς και διάφορες καταστάσεις έπρεπε να δουλέψω και γω.Επειδή ήμουν ιδιαίτερα εμφανίσιμη και είχα βγάλει παλιότερα και μια ιδιωτική σχολή αεροσυνοδών, αλλά ποτέ βέβαια δεν εργάστηκα, τώρα έπρεπε να το κάνω.
Με τα πάρα πολλά, επειδή ήξερα και δύο ξένες γλώσσες, είχα τα απαραίτητα προσόντα, πέρασα από συνεντεύξεις και με προσέλαβαν σε γνωστή αεροπορική εταιρία ως αεροσυνοδός.
Στην παρούσα φάση, είναι κάτι το οποίο έχει πολλή ζήτηση στην Ελλάδα, αλλά κυρίως στο εξωτερικό και ειδικά σε χώρες τύπου Ντουμπάι.
Απλώς είναι δύσκολο να σε πάρουν, γιατί θέλει πάρα πολλά προσόντα.
Εγώ για καλή μου τύχη όμως τα κατάφερα.
Όπως καταλαβαίνετε, τα λεφτά ήταν πάρα πολλά, ταξίδια, έξοδα πληρωμένα και γενικά ωραία ζωή και πλούσιες εμπειρίες!
Στην αρχή όλα ήταν καλά, ώσπου μια μέρα παρατήρησα έναν πιλότο (ΚΟΥΚΛΟ οφείλω να πω), να κοιτάει συνέχεια πολύ έντονα.
Με τα πάρα πολλά, μου ζήτησε να πάω στο δωμάτιο του το βραδάκι μετά από μια πτήση, όπου θα διανυκτερεύαμε, με την πρόφαση να πιούμε ένα ποτό και να τα πούμε!
Υποψιάστηκα, ότι προφανώς το πήγαινε αλλού όμως γούσταρα και γω! Στο τέλος έγινε η δουλειά…!
Ντρέπομαι που θα το πω, αλλα το εκανα!! Σιγά σιγά, αυτό άρχισε να γίνεται όλο και πιο συχνά, γιατί ταξιδεύαμε συνέχεια.
Ένα βραδάκι, που πήγα στο δωμάτιό του όμως, ήταν εκεί κι ο συγκυβερνήτης του αεροπλάνου (απίστευτα ωραίος κι αυτός)!
Μόλις τον είδα, να κάθεται στην πολυθρόνα και να πίνει ουίσκι, κοιτάζοντας με από πάνω μέχρι κάτω, ήξερα τι θα γινοταν εκείνο το βραδάκι!
Και όντως έτσι έγινε! Το θέμα είναι ότι αυτό άρχισε να γίνεται κι άλλα βράδια. Το αποτέλεσμα; Έφθασα σε σημείο να πάω με άλλα δύο μέλη του πληρώματος.
Δεν είναι μόνο το ότι γούσταρα αλλά σιγά σιγά άρχισαν να μου παίρνουν πανάκριβα δώρα, ρούχα, κοσμήματα, καλλυντικά και εγώ είχα ΤΡΕΛΑΘΕΙ.
Ταξίδευα σε όλο τον κόσμο, είχα πάρα πολλά λεφτά δικά μου και μου έπαιρναν συνεχώς πανάκριβα δώρα, άντρες που η καθεμία θα ζήλευε.
Γνώριζα συνεχώς κόσμο και γενικά ζούσα απίστευτα πράγματα.
Όποτε επιστρέφαμε στη βάση μας στην Αθήνα, έβλεπα τον άντρα μου και εκείνος δικαιολογημένα με ρώταγε πώς τα αγοράζω όλα αυτά και φυσικά του έλεγα ότι κάνω όσο μπορώ οικονομία, ότι σχεδόν τα πάντα είναι πληρωμένα (κάτι το οποίο είναι αλήθεια άλλωστε) και ότι τα παίρνω με τα λεφτά μου.
Όμως, ενώ καταλαβαίνα ότι τον ενοχλεί, δε μου έλεγε και πάρα πολλά, γιατί έδινα λεφτά στο σπίτι για τα έξοδα μας και για τα χρέη που υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα, οπότε δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς.
Το θέμα είναι, ότι δεν αντέχω άλλο να κάνω αυτή τη διπλή ζωή, κερατώνοντας τον άντρα μου και λέγοντας συνεχώς ψέμματα.
Από την άλλη, δε θέλω να σταματήσω να κάνω αυτή τη δουλειά, εκτός του ότι δεν μπορώ κιόλας αυτή τη στιγμή, πάνω που πάμε να πάρουμε μια ανάσα οικονομικά.
Αισθάνομαι πολύ άσχημα και είμαι σε αδιέξοδο Τι να κάνω;;; Το καλό ας πούμε της υπόθεσης είναι ότι δεν έχουμε παιδάκια.
Διότι ήμασταν μόλις μερικούς μήνες παντρεμένοι, όταν εγώ έφυγα για να κάνω αυτή τη δουλειά, οπότε μετά ήταν αδύνατο.
Είχαμε πει ότι θα το αφήναμε για αργότερα
Ξέρω ότι με αυτό που έκανα, οι περισσότεροι θα με θεωρούν πουτ. αλλά πριν με κρίνουν, αν ήταν αυτοί στη θέση μου, μπορούν να είναι σίγουροι ότι δεν θα υπέκυπταν;;;
Λεφτά, δώρα, ταξίδια, και γενικά μεγάλη ζωή.
Tromaktiko
Πριν από περίπου ενάμισι χρόνο, φθάσαμε με τον άνδρα μου σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, όπως πολύς κόσμος άλλωστε.
Αυτός είχε έναν καλό μισθό, αλλά δυστυχώς μας έφαγε η μεγαλομανία μας, (θέλαμε μεγάλη ζωή, τρομάρα μας), με αποτέλεσμα να αποκτήσουμε πάρα πολλά χρέη.
Εγώ φυσικά δε δούλευα, είχα βολευτεί και μου άρεσε να κάθομαι. Σε ποιον δεν αρέσει άλλωστε;
Τελοσπάντων, μετά από πολλούς τσακωμούς και διάφορες καταστάσεις έπρεπε να δουλέψω και γω.Επειδή ήμουν ιδιαίτερα εμφανίσιμη και είχα βγάλει παλιότερα και μια ιδιωτική σχολή αεροσυνοδών, αλλά ποτέ βέβαια δεν εργάστηκα, τώρα έπρεπε να το κάνω.
Με τα πάρα πολλά, επειδή ήξερα και δύο ξένες γλώσσες, είχα τα απαραίτητα προσόντα, πέρασα από συνεντεύξεις και με προσέλαβαν σε γνωστή αεροπορική εταιρία ως αεροσυνοδός.
Στην παρούσα φάση, είναι κάτι το οποίο έχει πολλή ζήτηση στην Ελλάδα, αλλά κυρίως στο εξωτερικό και ειδικά σε χώρες τύπου Ντουμπάι.
Απλώς είναι δύσκολο να σε πάρουν, γιατί θέλει πάρα πολλά προσόντα.
Εγώ για καλή μου τύχη όμως τα κατάφερα.
Όπως καταλαβαίνετε, τα λεφτά ήταν πάρα πολλά, ταξίδια, έξοδα πληρωμένα και γενικά ωραία ζωή και πλούσιες εμπειρίες!
Στην αρχή όλα ήταν καλά, ώσπου μια μέρα παρατήρησα έναν πιλότο (ΚΟΥΚΛΟ οφείλω να πω), να κοιτάει συνέχεια πολύ έντονα.
Με τα πάρα πολλά, μου ζήτησε να πάω στο δωμάτιο του το βραδάκι μετά από μια πτήση, όπου θα διανυκτερεύαμε, με την πρόφαση να πιούμε ένα ποτό και να τα πούμε!
Υποψιάστηκα, ότι προφανώς το πήγαινε αλλού όμως γούσταρα και γω! Στο τέλος έγινε η δουλειά…!
Ντρέπομαι που θα το πω, αλλα το εκανα!! Σιγά σιγά, αυτό άρχισε να γίνεται όλο και πιο συχνά, γιατί ταξιδεύαμε συνέχεια.
Ένα βραδάκι, που πήγα στο δωμάτιό του όμως, ήταν εκεί κι ο συγκυβερνήτης του αεροπλάνου (απίστευτα ωραίος κι αυτός)!
Μόλις τον είδα, να κάθεται στην πολυθρόνα και να πίνει ουίσκι, κοιτάζοντας με από πάνω μέχρι κάτω, ήξερα τι θα γινοταν εκείνο το βραδάκι!
Και όντως έτσι έγινε! Το θέμα είναι ότι αυτό άρχισε να γίνεται κι άλλα βράδια. Το αποτέλεσμα; Έφθασα σε σημείο να πάω με άλλα δύο μέλη του πληρώματος.
Δεν είναι μόνο το ότι γούσταρα αλλά σιγά σιγά άρχισαν να μου παίρνουν πανάκριβα δώρα, ρούχα, κοσμήματα, καλλυντικά και εγώ είχα ΤΡΕΛΑΘΕΙ.
Ταξίδευα σε όλο τον κόσμο, είχα πάρα πολλά λεφτά δικά μου και μου έπαιρναν συνεχώς πανάκριβα δώρα, άντρες που η καθεμία θα ζήλευε.
Γνώριζα συνεχώς κόσμο και γενικά ζούσα απίστευτα πράγματα.
Όποτε επιστρέφαμε στη βάση μας στην Αθήνα, έβλεπα τον άντρα μου και εκείνος δικαιολογημένα με ρώταγε πώς τα αγοράζω όλα αυτά και φυσικά του έλεγα ότι κάνω όσο μπορώ οικονομία, ότι σχεδόν τα πάντα είναι πληρωμένα (κάτι το οποίο είναι αλήθεια άλλωστε) και ότι τα παίρνω με τα λεφτά μου.
Όμως, ενώ καταλαβαίνα ότι τον ενοχλεί, δε μου έλεγε και πάρα πολλά, γιατί έδινα λεφτά στο σπίτι για τα έξοδα μας και για τα χρέη που υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα, οπότε δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς.
Το θέμα είναι, ότι δεν αντέχω άλλο να κάνω αυτή τη διπλή ζωή, κερατώνοντας τον άντρα μου και λέγοντας συνεχώς ψέμματα.
Από την άλλη, δε θέλω να σταματήσω να κάνω αυτή τη δουλειά, εκτός του ότι δεν μπορώ κιόλας αυτή τη στιγμή, πάνω που πάμε να πάρουμε μια ανάσα οικονομικά.
Αισθάνομαι πολύ άσχημα και είμαι σε αδιέξοδο Τι να κάνω;;; Το καλό ας πούμε της υπόθεσης είναι ότι δεν έχουμε παιδάκια.
Διότι ήμασταν μόλις μερικούς μήνες παντρεμένοι, όταν εγώ έφυγα για να κάνω αυτή τη δουλειά, οπότε μετά ήταν αδύνατο.
Είχαμε πει ότι θα το αφήναμε για αργότερα
Ξέρω ότι με αυτό που έκανα, οι περισσότεροι θα με θεωρούν πουτ. αλλά πριν με κρίνουν, αν ήταν αυτοί στη θέση μου, μπορούν να είναι σίγουροι ότι δεν θα υπέκυπταν;;;
Λεφτά, δώρα, ταξίδια, και γενικά μεγάλη ζωή.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προτάσεις για τον Μπουχαλάκη περιμένει ο Ολυμπιακός
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι διατροφικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
