2017-05-25 14:17:12
Ζω ένα δράμα και θέλω τη βοήθειά σας. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να σας γράψω. Η μητέρα μου θέλει να με χωρίσει με το άντρα μου γιατί έμεινε άνεργος Είμαι παντρεμένη 9 χρόνια με έναν υπέροχο σύζυγο και πατέρα των παιδιών μας. Ο άντρας μου δούλευε σε μια φαρμακευτική εταιρία ως υπεύθυνος πωλήσεων και εγώ πήγαινα 3 φορές την εβδομάδα στο δικηγορικό γραφείο του πατέρα μου προκειμένου να ασχοληθώ με κάποιες δικογραφίες.
Τις υπόλοιπες ημέρες προκειμένου να μην απουσιάζω από το σπίτι και τα παιδιά μου δουλεύω από το σπίτι.
Ο άντρας μου λόγω αντικειμένου εργασίας ήταν αναγκασμένος να κάνει πολλά ταξίδια, οπότε εγώ έπρεπε να κρατώ τις ισορροπίες και να εργάζομαι εντός των τειχών του σπιτιού μου όταν τα παιδιά είναι στο σχολείο.
Δεν με πείραζε γιατί ήταν και ο μοναδικός τρόπος να κερδίζουμε αξιοπρεπώς τις ζωές μας.
Πριν από 4 μήνες ο άντρας μου έμεινε άνεργος.
Απέλυσαν μεγάλο μέρος από το προσωπικό της φαρμακευτικής και μετέφεραν την έδρα τους στο εξωτερικό. Τα capital controls και γενικά η όλη κρίση έκανε πολλούς ανθρώπους να χάσουν τη δουλειά τους.
Ο σύζυγός μου πήρε αποζημίωση και ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά. Με τα χρήματα της ανεργίας και τα χρήματα της απόλυσης προσπαθούμε να τα βγάλουμε εις πέρας.
Συγχρόνως και εγώ έβαλα “πλάτη” δουλεύοντας περισσότερες ώρες και πηγαίνοντας, πλέον, καθημερινά στο γραφείο.
Η ζωή μας δυσκόλεψε πολύ. Ο άντρας μου έχει πέσει σε μελαγχολία και τα βράδια που συναντιόμαστε βλέπω έναν καταρρακωμένο άνθρωπο που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του.
Για να μπορέσει, δε, να κοιμηθεί πίνει 2-3 ποτήρια ουίσκι.
Φοβάμαι και δεν ξέρω πώς να αντιδράσω. Δεν μπορώ να κάνω σκηνές, ούτε και να γκρινιάζω. Τον βλέπω να στέλνει βιογραφικά και για άσχετες δουλειές, να μιλάει με εταιρίες στο εξωτερικό, σε φίλους και σε γνωστούς.
Στεναχωριέμαι που τον βλέπω να κλείνεται στον εαυτό του και αρκετές φορές όταν βγαίνει από το μπάνιο τα μάτια του είναι κόκκινα σαν το αίμα.
Η μητέρα μου ημάς βοηθάει όσο μπορεί και μου δίνει κρυφά χρήματα για να πληρώνω τα τρέχοντα έξοδα και τις υποχρεώσεις της οικογένειας. Αυτό, όμως, αποτελεί και την πηγή του προβλήματος.
Δε χάνει ευκαιρία να γκρινιάζει, να τον βρίζει και να τον υποτιμά και συνέχεια βάζει λόγια για να τσακωνόμαστε. Προσπαθεί να μου τον παρουσιάσει ως αποτυχημένο, μεθύστακα για να χωρίσουμε.
Αγνοεί τα αισθήματά μου, δε δέχεται πως είναι μια κρίση που κανείς από τους δύο μας δεν είναι υπεύθυνος και βγάζει όση χολή μπορεί.
Ποτέ δεν τον συμπάθησε και τώρα όλη αυτή η ιστορία είναι ΄βούτυρο στο ψωμί της”.
Είμαι απελπισμένη και απογοητευμένη όσο εκεί που δεν πάει. Το σπίτι και τις ισορροπίες τις κρατάει η γυναίκα και δίνω καθημερινά τη μάχη μου να στηρίξω τον άντρα μου και να κρατήσω την οικογένειά μου ενωμένη.
Tromaktiko
Τις υπόλοιπες ημέρες προκειμένου να μην απουσιάζω από το σπίτι και τα παιδιά μου δουλεύω από το σπίτι.
Ο άντρας μου λόγω αντικειμένου εργασίας ήταν αναγκασμένος να κάνει πολλά ταξίδια, οπότε εγώ έπρεπε να κρατώ τις ισορροπίες και να εργάζομαι εντός των τειχών του σπιτιού μου όταν τα παιδιά είναι στο σχολείο.
Δεν με πείραζε γιατί ήταν και ο μοναδικός τρόπος να κερδίζουμε αξιοπρεπώς τις ζωές μας.
Πριν από 4 μήνες ο άντρας μου έμεινε άνεργος.
Απέλυσαν μεγάλο μέρος από το προσωπικό της φαρμακευτικής και μετέφεραν την έδρα τους στο εξωτερικό. Τα capital controls και γενικά η όλη κρίση έκανε πολλούς ανθρώπους να χάσουν τη δουλειά τους.
Ο σύζυγός μου πήρε αποζημίωση και ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά. Με τα χρήματα της ανεργίας και τα χρήματα της απόλυσης προσπαθούμε να τα βγάλουμε εις πέρας.
Συγχρόνως και εγώ έβαλα “πλάτη” δουλεύοντας περισσότερες ώρες και πηγαίνοντας, πλέον, καθημερινά στο γραφείο.
Η ζωή μας δυσκόλεψε πολύ. Ο άντρας μου έχει πέσει σε μελαγχολία και τα βράδια που συναντιόμαστε βλέπω έναν καταρρακωμένο άνθρωπο που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του.
Για να μπορέσει, δε, να κοιμηθεί πίνει 2-3 ποτήρια ουίσκι.
Φοβάμαι και δεν ξέρω πώς να αντιδράσω. Δεν μπορώ να κάνω σκηνές, ούτε και να γκρινιάζω. Τον βλέπω να στέλνει βιογραφικά και για άσχετες δουλειές, να μιλάει με εταιρίες στο εξωτερικό, σε φίλους και σε γνωστούς.
Στεναχωριέμαι που τον βλέπω να κλείνεται στον εαυτό του και αρκετές φορές όταν βγαίνει από το μπάνιο τα μάτια του είναι κόκκινα σαν το αίμα.
Η μητέρα μου ημάς βοηθάει όσο μπορεί και μου δίνει κρυφά χρήματα για να πληρώνω τα τρέχοντα έξοδα και τις υποχρεώσεις της οικογένειας. Αυτό, όμως, αποτελεί και την πηγή του προβλήματος.
Δε χάνει ευκαιρία να γκρινιάζει, να τον βρίζει και να τον υποτιμά και συνέχεια βάζει λόγια για να τσακωνόμαστε. Προσπαθεί να μου τον παρουσιάσει ως αποτυχημένο, μεθύστακα για να χωρίσουμε.
Αγνοεί τα αισθήματά μου, δε δέχεται πως είναι μια κρίση που κανείς από τους δύο μας δεν είναι υπεύθυνος και βγάζει όση χολή μπορεί.
Ποτέ δεν τον συμπάθησε και τώρα όλη αυτή η ιστορία είναι ΄βούτυρο στο ψωμί της”.
Είμαι απελπισμένη και απογοητευμένη όσο εκεί που δεν πάει. Το σπίτι και τις ισορροπίες τις κρατάει η γυναίκα και δίνω καθημερινά τη μάχη μου να στηρίξω τον άντρα μου και να κρατήσω την οικογένειά μου ενωμένη.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ποντιακή διάλεκτος αρνείται να πεθάνει στη σημερινή Τουρκία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
