2017-05-25 21:00:09
Γράφει ο Παπακασόλας Κωνσταντίνος
Εδώ και πολύ καιρό έχουν πάψει οι δικαιολογίες για οποιονδήποτε και πρώτα και καλύτερα για τον Σόιμπλε.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις τα δύο στρατόπεδα μνημονιακών και αντιμνημονιακών έκαναν ήδη πάρα πάρα πολλά στην Ελλάδα.
Όχι ότι δεν υπάρχουν κάποια στραβά να διορθωθούν αλλά είναι τα μισά πλέον μη οικονομικού χαρακτήρα και τα άλλα μισά που έχουν οικονομικό χαρακτήρα είναι λάθη του ΔΝΤ που πρέπει να διορθωθούν.
Ειδικότερα όσον αφορά τα ελληνικά στρατόπεδα η μεν κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν βασιλικότεροι του βασιλέως ως προς τις απαιτήσεις του Σόιμπλε, πλην όμως επιχείρησε να προστατεύσει το πελατειακό κράτος, τα δικά της κεκτημένα, επιτρέποντας την ύπαρξη μεγάλων δαπανών στο δημόσιο και καθυστερώντας τις ζητούμενες μεταρρυθμίσεις, βλέπε λίστες Λαγκαρντ και λοιπά.
Αντίθετα η κυβέρνηση του Σύριζα παρότι ξεκίνησε με υπερεπαναστατικο προφίλ έφαγε τα μούτρα της και αναγκάστηκε να υποχωρήσει όπως, παρότι η απαίτησή της για οριστική διευθέτηση του χρέους ήταν απολύτως σωστή .
Από απελπισία λοιπόν σημερινή κυβέρνηση δέχτηκε ανήκουστα πράγματα με την ελπίδα ότι οι δανειστές, αφού εμείς κάνουμε ό,τι ακριβώς μας πουν, θα αναδιαρθρώσουν τελικά το χρέος. Και άρα μετά θα πάρουμε μπροστά.
Το πρόβλημα με την κυβέρνηση της νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν ότι τελικά ήταν πολύ λιγότερο μνημονιακοί στην πράξη απ’ ό,τι στα λόγια, ενώ το οξύμωρο είναι ότι ο Σύριζα είναι στην πράξη πολύ περισσότερο Μνημονιακός –από ανάγκη βέβαια- απ’ ότι στις επαναστατικές του διακηρύξεις.
Το σφάλμα στον Σύριζα της πρώτης περιόδου ήταν ότι εκβίασε σε λάθος χρόνο τους δανειστές (έπρεπε να γίνει το 2011) και ότι στην στρατηγική Βαρουφάκη για τυχόν στάση πληρωμών στους δανειστές με εκμετάλλευση των δυνατοτήτων εικονικών συναλλαγών, θα έπληττε ανεπανόρθωτα και για επικίνδυνα απροσδιόριστο διάστημα τεράστιο μέρος του ελληνικού λαού που έχει μηδενική έως ελαχίστη ρευστότητα (άνεργοι συνταξιούχοι κλπ), με συνέπειες ανεπανόρθωτες για τη διαβίωση τους.
Άλλες δυνατότητες δεν χρησιμοποιήθηκαν.
Όλες αυτές οι συνθέσεις μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ανεξαρτήτως του ότι λέγει κάνεις, δυστυχώς η Ελλάδα ήταν προ τετελεσμένων τα οποία δε λένε να λήξουν υπαιτιότητα καθαρά του Σόιμπλε.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα όπου παρά το ότι έχουν ψηφιστεί τεράστιες περικοπές από τον ίδιο το Σύριζα πλέον στις συντάξεις, τεράστιες επιβολές νέων φόρων, όσο ακριβώς δηλαδή έχει ζητήσει το Δ.Ν.Τ., ο Σόιμπλε επιμένει να μεταθέτει το κούρεμα του χρέους.
Δυστυχώς βλέπουμε το ίδιο επεισόδιο που βλέπαμε και το 2012 και τούτο γιατί και τότε οι περικοπές που είχαν θεσπιστεί, μαζί με τη φορολογία, παρότι εξαιρετικά τσουχτερές, αφήνονταν να εννοηθεί ότι ήταν οι τελευταίες και άρα αναμενόταν ως εύλογη η υποσχεθείσα διευθέτηση του χρέους η οποία ούτε τότε ήρθε.
Είναι λοιπόν πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι ο Σόιμπλε παίζει επικίνδυνα παιχνίδια. Πολύ επικίνδυνα.
Εντός Ελλάδας δεν υπάρχει κανένας λόγος πλέον να υπάρχει ουδεμία διαμάχη ανάμεσα σε μνημονιακούς - αντιμνημονιακούς, μεταρρυθμιστές κι ούτω καθεξής.
Έστω και με αυτό τον παράδοξο τρόπο οι ελληνικές κυβερνήσεις παρά τα διαφορετικά πρόσημα τους έχουν αναγκαστικά ομογενοποιηθεί.
Και σε αυτό το στάδιο ο Σύριζα έχει ωριμάσει πολύ περισσότερο πολιτικά από τα κόμματα του παλαιού κατεστημένου, χωρίς να σημαίνει ότι μπορεί να είναι αποτελεσματικός.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων έχει φτωχοποιηθεί, μόνοι που γλίτωσαν είναι οι μεγαλοκαταθετες και τα βύσματα του παλαιού πολιτικού συστήματος οι οποίοι είναι μειοψηφία.
Όλοι υπόλοιποι Έλληνες δεν έχουν κανένα λόγο να ασχολούνται πλέον με ειδικότερα ζητήματα όπως τη δήθεν μεταρρύθμιση του κράτους τους και λοιπά και λοιπά καθώς έχουν γίνει ήδη πάρα πολλές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, χωρίς να είναι ούτε οι πιο επείγουσες ούτε και να εξευμενίζουν τον Σόιμπλε.
Αφού έγιναν αυτές οι μεταρρυθμίσεις είδαμε ότι ούτε η ζωή μας άλλαξε πως το καλύτερο αλλά και ότι όλες οι χώρες έχουν επίσης μεγάλα προβλήματα στο ασφαλιστικό τους, στην ανεργία τους, στη διαφθορά τους, τα οποία όμως δεν οδήγησαν καμία από αυτές τις χώρες να λάβει το μείγμα των εκρηκτικών αυτών μέτρων που έλαβε η Ελλάδα.
Κανένα νόημα δεν έχει λοιπόν αυτομαστιγώνονται οι έλληνες πλέον για το πόσο καλοί / κακοί είναι, για το πόση διαφθορά και φοροδιαφυγή έχουν, κλπ καθώς ανάλογα φαινόμενα βλέπουμε ότι συμβαίνουν σε όλες τις χώρες, από τις γερμανικές εταιρείες στη Μάλτα μέχρι τις αμερικανικές εταιρείες που έχουν τα κέρδη τους σε οφσόρ και ούτω καθεξής .
Όλ’ αυτά δικαίως σαν αυτοκριτική απασχόλησαν τους έλληνες την περίοδο 2009 - 2012. Από κει και μετά όμως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για σχετικές συζητήσεις- αερολογίες.
Η χώρα πρέπει να αναπνεύσει από το βραχνά του δημόσιου χρέους.
Σημαντικό μέρος απ’ αυτό το δημόσιο χρέος επέτρεψε Ευρωπαϊκή Ένωση να δημιουργηθεί στις εποχές των παχιών αγελάδων από παροχές στην προηγούμενη γενιά ελλήνων ενώ επίσης σημαντικό μέρος του δημοσίου χρέους δημιουργήθηκε από τα την καταστροφική πολιτική Σόιμπλε Μέρκελ την περίοδο 2010 - 17 .
Μάλιστα για τα δάνεια που χορηγούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση αφειδώς στις εποχές των παλαιών αγελάδων ουδεμία διασφάλιση ζητούσε από τη χώρα και ουδεμία διασφάλιση έκανε για την ανάπτυξη της ούτε τότε ούτε σήμερα.
Το έχουν ομολογήσει γερμανοί αξιωματούχοι επανειλημμένα ότι «αφήσαμε την Ελλάδα να τη λυμαίνονται μερικές οικογένειες»κλπ.
Όλ’ αυτά το μόνο σηματοδοτούν την αυξημένη ευθύνη της Γερμανίας για διαγραφή δημόσιου ελληνικού χρέους αλλά και την ηθική υποχρέωση των γερμανών ψηφοφόρων να εννοήσουν ΚΑΙ τη δική τους ευθύνη για την κατάντια της Ελλάδος και να απομακρύνουν κάθε πολίτικο τους που άμεσα η έμμεσα διεμβολιζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, και κάθε δυνατότητα να ανανήψει η Ελλάδα.
Πιο μεταρρυθμισμένοι ήμασταν το 2009. Τα λάθη του ΔΝΤ:
Το πλαίσιο για τα των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων ήταν διαχρονικά απλό.
-Περιορισμός όμως του δημοσίου και της διαφθοράς δεν έγινε κανείς επί 7 χρόνια δήθεν μεταρρυθμίσεων, πάρα μονο γενναία μισθολογική μείωση που δεν έπληξε όμως αρκετά άτρωτα πόστα του δημοσίου.
-Ταυτόχρονα ο εκμηδενισμός του κατώτατου μισθού σε τίποτα δεν ωφέλησε την απασχόληση. Πάλι λάθος.
Αντίθετα των ελεύθερων επαγγελματιών, οι οποίοι σε μη βιομηχανικές χώρες όπως η δική μας είναι ο βασικός εργασιακός πυρήνας, το πλαίσιο τους είναι πιο σύνθετο.
Το πλαίσιο αυτό πρέπει να διέπεται απαρέγκλιτα από τους εξής κανόνες.
Κανόνας πρώτος.
Αφορολόγητο απαρέγκλιτο στα 10.000 €.
Στην Κύπρο που δεν έκαναν βλακείες με το αφορολόγητο τους, ήταν και είναι ακόμα 19.500 ευρώ.
Ουσιαστικά η λογική του ΔΝΤ είναι βλακωδώς παιδαριώδης:
Βάλτε οριζόντιους φόρους σε όλους ακόμα και αν δεν έχουν να πληρώσουν. Έτσι παίρνει την ευθύνη το ΔΝΤ και νίπτει τας χείρας της η πολιτισμένη Ευρώπη του Σόιμπλε.
Τα αποτελέσματα του ΣΔΟΕ/ΚΕΦΟΜΕΠ έχουν αποδείξει ότι στην Ελλάδα φοροδιαφεύγουν όλοι οι κλάδοι μηδενός εξαιρουμένου και μισθωτοί, συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι ακόμα και άνεργοι (διπλές δουλειές, μαύρα ενοίκια, φακελάκια κλπ) άρα κακώς τιμωρούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες .
Mια απόκλιση υπάρχει αλλά όχι τέτοια ώστε να είναι λόγος τόσο διαφορετικής φορολογίας.
Υπάρχουν τα μέσα πλέον να πιάνονται άμεσα όσοι έχουν προσαύξηση περιουσίας.
Προκειμένου να πιάσεις 3 στους 10 που φοροδιαφεύγουν σοβαρά δεν μπορείς να υπερφορολογήσεις τους 7 στους 10 δηλαδή όσους
α) είτε δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν αντικειμενικά και
β) όσους είναι υποαπασχολούμενοι.
Σε κάθε περίπτωση φοροδιαφυγή έκανε η προηγούμενη γενιά, αλλά τιμωρείται σήμερα η νεότερη που ασκεί δραστηριότητα σε μια χρεοκοπημένη χωρά.
Κανόνας δεύτερος
Εισφορές αποκλειστικά με το εισόδημα.
Είναι το μόνο μέτρο που επέβαλε η κοινωνία στην εξουσία και το συμπρότειναν μετά και οι ευρωπαίοι δανειστές (ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΔΝΤ) καθώς εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη .
Εξ ου η λυσσώδης αντίδραση των πιο πλούσιων επαγγελματιών.
Μόνη διορθωτική παρέμβαση πρέπει να είναι ότι το σύνολο του ποσοστού των εισφορών πρέπει να κατέλθει από το 38% (ΕΤΑΑ) και 26% (ΟΑΕΕ) αντίστοιχα, στο 18%, δηλαδή ανάμεσα στο σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών του εργαζομένου και του εργοδότη όπου εννοιολογικά και εισοδηματικά βρίσκεται ο ελεύθερος επαγγελματίας.
Οι εισφορές συντάξεως και υγείας είναι οι θεμελιώδεις.
Επικουρικές και εφάπαξ είναι πολυτέλειες που θέσπισε η προηγουμένη γενιά και οι σχετικές εισφορές πρέπει να καταργηθούν άμεσα η να γίνουν προαιρετικές από το ίδιο το κράτος και να μην επαφίενται στη θέληση άλλων, ΝΠΔΔ κλπ.
Κανόνας τρίτος
Κατάργηση των μυριάδων γραφειοκρατικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων που πολλαπλασίασε η κυβέρνηση Σαμαρά - Θεοχάρη και επαναφορά του παλαιού απλού συστήματος των συγκεντρωτικών που θα γίνεται από ένα ποσό αποδείξεων και πάνω, και αποκλειστικά ηλεκτρονικά.
Καμία άλλη υποχρέωση.
Κανόνας τέταρτος
Φορολογία με πολλούς συντελεστές όπως ήταν παλαιότερα που θα ξεκινάει από 8-10% για όλους, μετά τα πρώτα 10.000 ευρώ.
Πέμπτος κανόνας
Να δοθεί η δυνατότητα της στιγμιαίας - άμεσης διακοπής δραστηριότητας στις επιχειρήσεις.
Μια φορά το χρόνο δηλαδή τουλάχιστον να δίνεται η δυνατότητα με το πάτημα ενός κουμπιού καθένας να κλείνει οριστικά η προσωρινά την επιχείρηση του για όσο διάστημα επιθυμεί και κατά το διάστημα αυτό να μην έχει καμία φορολογική ή ασφαλιστική υποχρέωση ως είναι αυτονόητο.
Μέχρι σήμερα το κράτος δεν δίνει τη δυνατότητα σε περιόδους που αρκετοί επαγγελματίες δεν έχουν λόγο λειτουργίας πχ θερινούς μήνες, να μη χρεώνονται.
Οι μισθωτοί θεωρούνται ότι παύουν να εργάζονται με την λήξη της σχέσης εργασίας τους, ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες όχι μόνο δεν μπορούν να πάρουν ανάσα από πουθενά αλλά χρειάζονται ολόκληρο γραφειοκρατικό κυκεώνα εάν ποτέ θελήσουν να κάνουν προσωρινή ή οριστική διακοπή απ’ το επάγγελμά τους.
Πάρα τη δήθεν απελευθέρωση επαγγελμάτων, ακόμα και σήμερα είναι τρομερός μπελάς για οποίον από ελεύθερος επαγγελματίας θέλει να γίνει μισθωτός και το ανάποδο, με μεγάλα γραφειοκρατικά, οικονομικά και χρονικά κόστη.
Δείτε πχ σχετικά τι χρειάζεται για να κάνει διαγράφη ένας μηχανικός και θα καταλάβετε (διαγράφη από ΤΕΕ/ΤΣΜΕΔΕ/νομαρχία, απαίτηση ρύθμισης ένα καρό οφειλών και πολλά ακόμα που κρατούν δέσμιους πολλούς σε εργασίες που επιθυμούν να αφήσουν, χωρίς να μπορούν).
Έκτος κανόνας:
Θέσπιση ορίου φορολογικής και ασφαλιστικής επιβάρυνσης στο 45%, (κόφτη).
Όλα τα δημόσια βάρη θα προστίθενται πρώτα, από φόρο εισοδήματος και έσουρες μέχρι δημοτικά τέλη και τέλη κυκλοφορίας και εισφορές επιμελητηρίων.
Όταν το άθροισμα του χαρατσώματος ξεπέρνα το 45% θα πέφτει κόφτης για να περισσεύει τουλάχιστον ένα 55% στον φορολογούμενο.
Φυσικά στα χαμηλά εισοδήματα είναι απαραίτητο το αφορολόγητο των 10.000 ευρώ ατομικά για να ζουν αξιοπρεπώς και να υπάρχει στοιχειώδης κατανάλωση.
Κανόνας έβδομος.
Αν όλα αυτά δεν φτάνουν, πρέπει να φορολογηθούν οι καταθέσεις, αδιακρίτως αν είναι σε Ελλάδα η εξωτερικό, ως μέρος της περιουσίας.
Αυτό θα επέτρεπε την δίκαιη φορολόγηση όλων, καθώς μέχρι σήμερα όσοι δεν είχαν καταθέσεις φορολογήθηκαν και περά από το 100% της περιουσίας και των εισοδημάτων τους, ενώ οι έχοντες καταθέσεις ΚΑΘΟΛΟΥ εάν δήλωναν άνεργοι και μη κάτοχοι ακινήτων η οχημάτων.
Φυσικά το Δ.Ν.Τ. που ανέλαβε (κατ εντολή Σόιμπλε) με εξαίρεση το κομμάτι των εισφορών να κάνει μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα έκανε τα ακριβώς αντίθετα από τα πιο πάνω.
Εφήρμοσε εντελώς άθλια μέτρα βασισμένο σε εντελώς λάθος στοιχεία και άγνοια της πραγματικότητας . Το έχει παραδεχτεί και το ίδιο .
Το μόνο που πρέπει να κάνει το Δ.Ν.Τ. στις τελευταίες συνάξεις του είναι να μαζέψει τους οικονομολόγους του μαζί με αυτούς της Deutschebank που είχαν προτείνει παλαιότερα εισφορά στις καταθέσεις και να βάλει φόρο περιουσίας στους πλουσιότερους Έλληνες να τελειώνουμε με τα πειράματα.
Η εφάπαξ αυτή εισφορά θα βοηθήσει να μειωθούν όλοι οι υπόλοιποι φόροι στη χώρα.
Το ίδιο εξήγγειλε και ο Τραμπ.
Ακολούθως μια γενναία σεισάχθεια που θα απαλλάξει αναδρομικά βάσει εισοδηματικών κριτηρίων τους μίσους Έλληνες που χρεωστάνε σήμερα στο δημόσιο, μιας και δε βλέπω τι είδους ανάπτυξη θα υπάρξει ποτέ με αυτό το δεδομένο, την ανεργία στο 40% και το μέσο μισθό & σύνταξη στα 500 ευρώ.
Ειδικά η ελληνική επαρχία, στην οποία κανονικά έπρεπε να παιχτεί η ανάπτυξη από εδώ και πέρα, έχει γονατίσει κυριολεκτικά από την ύφεση και είναι αντιμέτωπη με ερήμωση.
Όλα αυτά θα ήταν εκ του περισσού εάν το 2010-12 οι δανειστές όντως είχαν περιορίσει το δημόσιο, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, αλλά προφανώς δεν ήθελαν αυτό.
Αν τα ήθελαν θα τα είχαν κάνει όπως έκαναν και τόσες περικοπές ειδικά στα πιο ευάλωτα στρωματά.
Το ότι η Ελλάδα έχει φοροδιαφυγή δεν λύνεται με το να δίνεις συντάξεις 200 ευρώ και να πληρώνουν οι Έλληνες εξοντωτικούς φόρους.
Ούτε και πρώτο πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή και ούτε καν φοροδιαφεύγουν όλοι.
Και αν είχαν κάνει σωστές μεταρρυθμίσεις, τότε θα υλοποιούσαν και την υπεσχημένη αναδιάρθρωση χρέους, ώστε από 330 δις το χρέος να πέσει κάτω από τα 150 δις και κανένα μέτρο πλέον να μη χρειάζεται.
Το «κακό» με όλα αυτά είναι ότι η Ελλάδα θα απελευθερωνόταν.
ΠΗΓΗ
thesecretrealtruth
Εδώ και πολύ καιρό έχουν πάψει οι δικαιολογίες για οποιονδήποτε και πρώτα και καλύτερα για τον Σόιμπλε.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις τα δύο στρατόπεδα μνημονιακών και αντιμνημονιακών έκαναν ήδη πάρα πάρα πολλά στην Ελλάδα.
Όχι ότι δεν υπάρχουν κάποια στραβά να διορθωθούν αλλά είναι τα μισά πλέον μη οικονομικού χαρακτήρα και τα άλλα μισά που έχουν οικονομικό χαρακτήρα είναι λάθη του ΔΝΤ που πρέπει να διορθωθούν.
Ειδικότερα όσον αφορά τα ελληνικά στρατόπεδα η μεν κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν βασιλικότεροι του βασιλέως ως προς τις απαιτήσεις του Σόιμπλε, πλην όμως επιχείρησε να προστατεύσει το πελατειακό κράτος, τα δικά της κεκτημένα, επιτρέποντας την ύπαρξη μεγάλων δαπανών στο δημόσιο και καθυστερώντας τις ζητούμενες μεταρρυθμίσεις, βλέπε λίστες Λαγκαρντ και λοιπά.
Αντίθετα η κυβέρνηση του Σύριζα παρότι ξεκίνησε με υπερεπαναστατικο προφίλ έφαγε τα μούτρα της και αναγκάστηκε να υποχωρήσει όπως, παρότι η απαίτησή της για οριστική διευθέτηση του χρέους ήταν απολύτως σωστή .
Από απελπισία λοιπόν σημερινή κυβέρνηση δέχτηκε ανήκουστα πράγματα με την ελπίδα ότι οι δανειστές, αφού εμείς κάνουμε ό,τι ακριβώς μας πουν, θα αναδιαρθρώσουν τελικά το χρέος. Και άρα μετά θα πάρουμε μπροστά.
Το πρόβλημα με την κυβέρνηση της νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν ότι τελικά ήταν πολύ λιγότερο μνημονιακοί στην πράξη απ’ ό,τι στα λόγια, ενώ το οξύμωρο είναι ότι ο Σύριζα είναι στην πράξη πολύ περισσότερο Μνημονιακός –από ανάγκη βέβαια- απ’ ότι στις επαναστατικές του διακηρύξεις.
Το σφάλμα στον Σύριζα της πρώτης περιόδου ήταν ότι εκβίασε σε λάθος χρόνο τους δανειστές (έπρεπε να γίνει το 2011) και ότι στην στρατηγική Βαρουφάκη για τυχόν στάση πληρωμών στους δανειστές με εκμετάλλευση των δυνατοτήτων εικονικών συναλλαγών, θα έπληττε ανεπανόρθωτα και για επικίνδυνα απροσδιόριστο διάστημα τεράστιο μέρος του ελληνικού λαού που έχει μηδενική έως ελαχίστη ρευστότητα (άνεργοι συνταξιούχοι κλπ), με συνέπειες ανεπανόρθωτες για τη διαβίωση τους.
Άλλες δυνατότητες δεν χρησιμοποιήθηκαν.
Όλες αυτές οι συνθέσεις μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ανεξαρτήτως του ότι λέγει κάνεις, δυστυχώς η Ελλάδα ήταν προ τετελεσμένων τα οποία δε λένε να λήξουν υπαιτιότητα καθαρά του Σόιμπλε.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα όπου παρά το ότι έχουν ψηφιστεί τεράστιες περικοπές από τον ίδιο το Σύριζα πλέον στις συντάξεις, τεράστιες επιβολές νέων φόρων, όσο ακριβώς δηλαδή έχει ζητήσει το Δ.Ν.Τ., ο Σόιμπλε επιμένει να μεταθέτει το κούρεμα του χρέους.
Δυστυχώς βλέπουμε το ίδιο επεισόδιο που βλέπαμε και το 2012 και τούτο γιατί και τότε οι περικοπές που είχαν θεσπιστεί, μαζί με τη φορολογία, παρότι εξαιρετικά τσουχτερές, αφήνονταν να εννοηθεί ότι ήταν οι τελευταίες και άρα αναμενόταν ως εύλογη η υποσχεθείσα διευθέτηση του χρέους η οποία ούτε τότε ήρθε.
Είναι λοιπόν πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι ο Σόιμπλε παίζει επικίνδυνα παιχνίδια. Πολύ επικίνδυνα.
Εντός Ελλάδας δεν υπάρχει κανένας λόγος πλέον να υπάρχει ουδεμία διαμάχη ανάμεσα σε μνημονιακούς - αντιμνημονιακούς, μεταρρυθμιστές κι ούτω καθεξής.
Έστω και με αυτό τον παράδοξο τρόπο οι ελληνικές κυβερνήσεις παρά τα διαφορετικά πρόσημα τους έχουν αναγκαστικά ομογενοποιηθεί.
Και σε αυτό το στάδιο ο Σύριζα έχει ωριμάσει πολύ περισσότερο πολιτικά από τα κόμματα του παλαιού κατεστημένου, χωρίς να σημαίνει ότι μπορεί να είναι αποτελεσματικός.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων έχει φτωχοποιηθεί, μόνοι που γλίτωσαν είναι οι μεγαλοκαταθετες και τα βύσματα του παλαιού πολιτικού συστήματος οι οποίοι είναι μειοψηφία.
Όλοι υπόλοιποι Έλληνες δεν έχουν κανένα λόγο να ασχολούνται πλέον με ειδικότερα ζητήματα όπως τη δήθεν μεταρρύθμιση του κράτους τους και λοιπά και λοιπά καθώς έχουν γίνει ήδη πάρα πολλές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, χωρίς να είναι ούτε οι πιο επείγουσες ούτε και να εξευμενίζουν τον Σόιμπλε.
Αφού έγιναν αυτές οι μεταρρυθμίσεις είδαμε ότι ούτε η ζωή μας άλλαξε πως το καλύτερο αλλά και ότι όλες οι χώρες έχουν επίσης μεγάλα προβλήματα στο ασφαλιστικό τους, στην ανεργία τους, στη διαφθορά τους, τα οποία όμως δεν οδήγησαν καμία από αυτές τις χώρες να λάβει το μείγμα των εκρηκτικών αυτών μέτρων που έλαβε η Ελλάδα.
Κανένα νόημα δεν έχει λοιπόν αυτομαστιγώνονται οι έλληνες πλέον για το πόσο καλοί / κακοί είναι, για το πόση διαφθορά και φοροδιαφυγή έχουν, κλπ καθώς ανάλογα φαινόμενα βλέπουμε ότι συμβαίνουν σε όλες τις χώρες, από τις γερμανικές εταιρείες στη Μάλτα μέχρι τις αμερικανικές εταιρείες που έχουν τα κέρδη τους σε οφσόρ και ούτω καθεξής .
Όλ’ αυτά δικαίως σαν αυτοκριτική απασχόλησαν τους έλληνες την περίοδο 2009 - 2012. Από κει και μετά όμως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για σχετικές συζητήσεις- αερολογίες.
Η χώρα πρέπει να αναπνεύσει από το βραχνά του δημόσιου χρέους.
Σημαντικό μέρος απ’ αυτό το δημόσιο χρέος επέτρεψε Ευρωπαϊκή Ένωση να δημιουργηθεί στις εποχές των παχιών αγελάδων από παροχές στην προηγούμενη γενιά ελλήνων ενώ επίσης σημαντικό μέρος του δημοσίου χρέους δημιουργήθηκε από τα την καταστροφική πολιτική Σόιμπλε Μέρκελ την περίοδο 2010 - 17 .
Μάλιστα για τα δάνεια που χορηγούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση αφειδώς στις εποχές των παλαιών αγελάδων ουδεμία διασφάλιση ζητούσε από τη χώρα και ουδεμία διασφάλιση έκανε για την ανάπτυξη της ούτε τότε ούτε σήμερα.
Το έχουν ομολογήσει γερμανοί αξιωματούχοι επανειλημμένα ότι «αφήσαμε την Ελλάδα να τη λυμαίνονται μερικές οικογένειες»κλπ.
Όλ’ αυτά το μόνο σηματοδοτούν την αυξημένη ευθύνη της Γερμανίας για διαγραφή δημόσιου ελληνικού χρέους αλλά και την ηθική υποχρέωση των γερμανών ψηφοφόρων να εννοήσουν ΚΑΙ τη δική τους ευθύνη για την κατάντια της Ελλάδος και να απομακρύνουν κάθε πολίτικο τους που άμεσα η έμμεσα διεμβολιζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, και κάθε δυνατότητα να ανανήψει η Ελλάδα.
Πιο μεταρρυθμισμένοι ήμασταν το 2009. Τα λάθη του ΔΝΤ:
Το πλαίσιο για τα των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων ήταν διαχρονικά απλό.
-Περιορισμός όμως του δημοσίου και της διαφθοράς δεν έγινε κανείς επί 7 χρόνια δήθεν μεταρρυθμίσεων, πάρα μονο γενναία μισθολογική μείωση που δεν έπληξε όμως αρκετά άτρωτα πόστα του δημοσίου.
-Ταυτόχρονα ο εκμηδενισμός του κατώτατου μισθού σε τίποτα δεν ωφέλησε την απασχόληση. Πάλι λάθος.
Αντίθετα των ελεύθερων επαγγελματιών, οι οποίοι σε μη βιομηχανικές χώρες όπως η δική μας είναι ο βασικός εργασιακός πυρήνας, το πλαίσιο τους είναι πιο σύνθετο.
Το πλαίσιο αυτό πρέπει να διέπεται απαρέγκλιτα από τους εξής κανόνες.
Κανόνας πρώτος.
Αφορολόγητο απαρέγκλιτο στα 10.000 €.
Στην Κύπρο που δεν έκαναν βλακείες με το αφορολόγητο τους, ήταν και είναι ακόμα 19.500 ευρώ.
Ουσιαστικά η λογική του ΔΝΤ είναι βλακωδώς παιδαριώδης:
Βάλτε οριζόντιους φόρους σε όλους ακόμα και αν δεν έχουν να πληρώσουν. Έτσι παίρνει την ευθύνη το ΔΝΤ και νίπτει τας χείρας της η πολιτισμένη Ευρώπη του Σόιμπλε.
Τα αποτελέσματα του ΣΔΟΕ/ΚΕΦΟΜΕΠ έχουν αποδείξει ότι στην Ελλάδα φοροδιαφεύγουν όλοι οι κλάδοι μηδενός εξαιρουμένου και μισθωτοί, συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι ακόμα και άνεργοι (διπλές δουλειές, μαύρα ενοίκια, φακελάκια κλπ) άρα κακώς τιμωρούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες .
Mια απόκλιση υπάρχει αλλά όχι τέτοια ώστε να είναι λόγος τόσο διαφορετικής φορολογίας.
Υπάρχουν τα μέσα πλέον να πιάνονται άμεσα όσοι έχουν προσαύξηση περιουσίας.
Προκειμένου να πιάσεις 3 στους 10 που φοροδιαφεύγουν σοβαρά δεν μπορείς να υπερφορολογήσεις τους 7 στους 10 δηλαδή όσους
α) είτε δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν αντικειμενικά και
β) όσους είναι υποαπασχολούμενοι.
Σε κάθε περίπτωση φοροδιαφυγή έκανε η προηγούμενη γενιά, αλλά τιμωρείται σήμερα η νεότερη που ασκεί δραστηριότητα σε μια χρεοκοπημένη χωρά.
Κανόνας δεύτερος
Εισφορές αποκλειστικά με το εισόδημα.
Είναι το μόνο μέτρο που επέβαλε η κοινωνία στην εξουσία και το συμπρότειναν μετά και οι ευρωπαίοι δανειστές (ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΔΝΤ) καθώς εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη .
Εξ ου η λυσσώδης αντίδραση των πιο πλούσιων επαγγελματιών.
Μόνη διορθωτική παρέμβαση πρέπει να είναι ότι το σύνολο του ποσοστού των εισφορών πρέπει να κατέλθει από το 38% (ΕΤΑΑ) και 26% (ΟΑΕΕ) αντίστοιχα, στο 18%, δηλαδή ανάμεσα στο σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών του εργαζομένου και του εργοδότη όπου εννοιολογικά και εισοδηματικά βρίσκεται ο ελεύθερος επαγγελματίας.
Οι εισφορές συντάξεως και υγείας είναι οι θεμελιώδεις.
Επικουρικές και εφάπαξ είναι πολυτέλειες που θέσπισε η προηγουμένη γενιά και οι σχετικές εισφορές πρέπει να καταργηθούν άμεσα η να γίνουν προαιρετικές από το ίδιο το κράτος και να μην επαφίενται στη θέληση άλλων, ΝΠΔΔ κλπ.
Κανόνας τρίτος
Κατάργηση των μυριάδων γραφειοκρατικών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων που πολλαπλασίασε η κυβέρνηση Σαμαρά - Θεοχάρη και επαναφορά του παλαιού απλού συστήματος των συγκεντρωτικών που θα γίνεται από ένα ποσό αποδείξεων και πάνω, και αποκλειστικά ηλεκτρονικά.
Καμία άλλη υποχρέωση.
Κανόνας τέταρτος
Φορολογία με πολλούς συντελεστές όπως ήταν παλαιότερα που θα ξεκινάει από 8-10% για όλους, μετά τα πρώτα 10.000 ευρώ.
Πέμπτος κανόνας
Να δοθεί η δυνατότητα της στιγμιαίας - άμεσης διακοπής δραστηριότητας στις επιχειρήσεις.
Μια φορά το χρόνο δηλαδή τουλάχιστον να δίνεται η δυνατότητα με το πάτημα ενός κουμπιού καθένας να κλείνει οριστικά η προσωρινά την επιχείρηση του για όσο διάστημα επιθυμεί και κατά το διάστημα αυτό να μην έχει καμία φορολογική ή ασφαλιστική υποχρέωση ως είναι αυτονόητο.
Μέχρι σήμερα το κράτος δεν δίνει τη δυνατότητα σε περιόδους που αρκετοί επαγγελματίες δεν έχουν λόγο λειτουργίας πχ θερινούς μήνες, να μη χρεώνονται.
Οι μισθωτοί θεωρούνται ότι παύουν να εργάζονται με την λήξη της σχέσης εργασίας τους, ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες όχι μόνο δεν μπορούν να πάρουν ανάσα από πουθενά αλλά χρειάζονται ολόκληρο γραφειοκρατικό κυκεώνα εάν ποτέ θελήσουν να κάνουν προσωρινή ή οριστική διακοπή απ’ το επάγγελμά τους.
Πάρα τη δήθεν απελευθέρωση επαγγελμάτων, ακόμα και σήμερα είναι τρομερός μπελάς για οποίον από ελεύθερος επαγγελματίας θέλει να γίνει μισθωτός και το ανάποδο, με μεγάλα γραφειοκρατικά, οικονομικά και χρονικά κόστη.
Δείτε πχ σχετικά τι χρειάζεται για να κάνει διαγράφη ένας μηχανικός και θα καταλάβετε (διαγράφη από ΤΕΕ/ΤΣΜΕΔΕ/νομαρχία, απαίτηση ρύθμισης ένα καρό οφειλών και πολλά ακόμα που κρατούν δέσμιους πολλούς σε εργασίες που επιθυμούν να αφήσουν, χωρίς να μπορούν).
Έκτος κανόνας:
Θέσπιση ορίου φορολογικής και ασφαλιστικής επιβάρυνσης στο 45%, (κόφτη).
Όλα τα δημόσια βάρη θα προστίθενται πρώτα, από φόρο εισοδήματος και έσουρες μέχρι δημοτικά τέλη και τέλη κυκλοφορίας και εισφορές επιμελητηρίων.
Όταν το άθροισμα του χαρατσώματος ξεπέρνα το 45% θα πέφτει κόφτης για να περισσεύει τουλάχιστον ένα 55% στον φορολογούμενο.
Φυσικά στα χαμηλά εισοδήματα είναι απαραίτητο το αφορολόγητο των 10.000 ευρώ ατομικά για να ζουν αξιοπρεπώς και να υπάρχει στοιχειώδης κατανάλωση.
Κανόνας έβδομος.
Αν όλα αυτά δεν φτάνουν, πρέπει να φορολογηθούν οι καταθέσεις, αδιακρίτως αν είναι σε Ελλάδα η εξωτερικό, ως μέρος της περιουσίας.
Αυτό θα επέτρεπε την δίκαιη φορολόγηση όλων, καθώς μέχρι σήμερα όσοι δεν είχαν καταθέσεις φορολογήθηκαν και περά από το 100% της περιουσίας και των εισοδημάτων τους, ενώ οι έχοντες καταθέσεις ΚΑΘΟΛΟΥ εάν δήλωναν άνεργοι και μη κάτοχοι ακινήτων η οχημάτων.
Φυσικά το Δ.Ν.Τ. που ανέλαβε (κατ εντολή Σόιμπλε) με εξαίρεση το κομμάτι των εισφορών να κάνει μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα έκανε τα ακριβώς αντίθετα από τα πιο πάνω.
Εφήρμοσε εντελώς άθλια μέτρα βασισμένο σε εντελώς λάθος στοιχεία και άγνοια της πραγματικότητας . Το έχει παραδεχτεί και το ίδιο .
Το μόνο που πρέπει να κάνει το Δ.Ν.Τ. στις τελευταίες συνάξεις του είναι να μαζέψει τους οικονομολόγους του μαζί με αυτούς της Deutschebank που είχαν προτείνει παλαιότερα εισφορά στις καταθέσεις και να βάλει φόρο περιουσίας στους πλουσιότερους Έλληνες να τελειώνουμε με τα πειράματα.
Η εφάπαξ αυτή εισφορά θα βοηθήσει να μειωθούν όλοι οι υπόλοιποι φόροι στη χώρα.
Το ίδιο εξήγγειλε και ο Τραμπ.
Ακολούθως μια γενναία σεισάχθεια που θα απαλλάξει αναδρομικά βάσει εισοδηματικών κριτηρίων τους μίσους Έλληνες που χρεωστάνε σήμερα στο δημόσιο, μιας και δε βλέπω τι είδους ανάπτυξη θα υπάρξει ποτέ με αυτό το δεδομένο, την ανεργία στο 40% και το μέσο μισθό & σύνταξη στα 500 ευρώ.
Ειδικά η ελληνική επαρχία, στην οποία κανονικά έπρεπε να παιχτεί η ανάπτυξη από εδώ και πέρα, έχει γονατίσει κυριολεκτικά από την ύφεση και είναι αντιμέτωπη με ερήμωση.
Όλα αυτά θα ήταν εκ του περισσού εάν το 2010-12 οι δανειστές όντως είχαν περιορίσει το δημόσιο, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, αλλά προφανώς δεν ήθελαν αυτό.
Αν τα ήθελαν θα τα είχαν κάνει όπως έκαναν και τόσες περικοπές ειδικά στα πιο ευάλωτα στρωματά.
Το ότι η Ελλάδα έχει φοροδιαφυγή δεν λύνεται με το να δίνεις συντάξεις 200 ευρώ και να πληρώνουν οι Έλληνες εξοντωτικούς φόρους.
Ούτε και πρώτο πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή και ούτε καν φοροδιαφεύγουν όλοι.
Και αν είχαν κάνει σωστές μεταρρυθμίσεις, τότε θα υλοποιούσαν και την υπεσχημένη αναδιάρθρωση χρέους, ώστε από 330 δις το χρέος να πέσει κάτω από τα 150 δις και κανένα μέτρο πλέον να μη χρειάζεται.
Το «κακό» με όλα αυτά είναι ότι η Ελλάδα θα απελευθερωνόταν.
ΠΗΓΗ
thesecretrealtruth
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τρομοκρατική επίθεση κατά Παπαδήμου: Πρώτη είδηση σε όλο τον κόσμο!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Παίζει" δυνατά ο Λεμονής για Ολυμπιακό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
