2017-05-27 12:00:42
Της Μαρίας Χαρίτου.
Σεβασμός, μια τόσο μικρή λέξη που κρύβει ένα τεράστιο νόημα.
Ο σεβασμός κερδίζεται λένε, δεν απαιτείται! Και είναι πολύ σωστή κουβέντα αυτή, μα ας το πάρουμε το θέμα από την αρχή.
Σαν ορισμό θα κρατήσω τον εξής:
«Είναι η εκτίμηση που δείχνουμε σε κάποιο πρόσωπο για τα ψυχικά και τα πνευματικά του χαρίσματα και προσόντα».
Βασικά, έχω μάθει να σέβομαι την οποιαδήποτε οντότητα. Οτιδήποτε ζει, αξίζει σεβασμό. Θεωρώ πως έτσι αντιμετωπίζω τα πάντα γύρω μου με κάποιου είδους ευγένεια. Ειδικά στους ανθρώπους, δείχνω τον απαιτούμενο σεβασμό, είτε τον αξίζουν είτε όχι, γιατί όπως λέει και ο ορισμός, « είναι η εκτίμηση που δείχνουμε για τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα», και εγώ θα συμπληρώσω πως «είναι δεν είναι αξιοσέβαστα», είναι αρκετά, για αυτόν που τα διαθέτει.
Σέβομαι ένα μικρό παιδί, το αντιμετωπίζω πάντα ως ενήλικα, του δίνω την αμέριστη προσοχή μου όταν μιλάει, δε γελάω, δε μορφάζω, και του δίνω πάντα την ευθύνη της απόφασης. Ρωτάω τη γνώμη του, πάντα ακούω τα επιχειρήματά του. κάνω διάλογο.
Ακόμα και αυτούς που θεωρώ ηλίθιους τους σέβομαι, γιατί πρωτίστως σέβομαι τον εαυτό μου. γιατί ακόμα και αν ακούω τη μεγαλύτερη ασυναρτησία, εκείνη τη στιγμή κερδίζω κι εγώ το σεβασμό του συνομιλητή μου.
Σέβομαι τα φυτά, τα λουλούδια. Τους φέρομαι με αγάπη. Τα μυρίζω, τα χαϊδεύω, τους μιλάω, τους τραγουδάω, και αυτά με ανταμείβουν με τα άνθη τους. Τα σέβομαι γιατί δεν έχουν το δικαίωμα της επιλογής, σέβομαι γενικά τους αδύναμους.
Τέλος, σέβομαι τα ζώα, που επικοινωνούν μαζί μας με το δικό τους τρόπο, σέβομαι ότι χρειάζονται το χώρο τους, τη φροντίδα μα και την αγάπη μας. δε μπορώ να μη παρατηρήσω ότι, σέβονται, και το δείχνουν με τον τρόπο τους, όποιον τους δείχνει σεβασμό. Μη ξεχνάμε πως έχουν κι αυτά προσωπικότητα.
Σέβομαι τους πάντες, γιατί πρώτα έμαθα να σέβομαι τον εαυτό μου, και θυμάμαι πάντα ότι … στη ζωή, ό,τι δίνεις παίρνεις.
αναπνοές thesecretrealtruth
Σεβασμός, μια τόσο μικρή λέξη που κρύβει ένα τεράστιο νόημα.
Ο σεβασμός κερδίζεται λένε, δεν απαιτείται! Και είναι πολύ σωστή κουβέντα αυτή, μα ας το πάρουμε το θέμα από την αρχή.
Σαν ορισμό θα κρατήσω τον εξής:
«Είναι η εκτίμηση που δείχνουμε σε κάποιο πρόσωπο για τα ψυχικά και τα πνευματικά του χαρίσματα και προσόντα».
Βασικά, έχω μάθει να σέβομαι την οποιαδήποτε οντότητα. Οτιδήποτε ζει, αξίζει σεβασμό. Θεωρώ πως έτσι αντιμετωπίζω τα πάντα γύρω μου με κάποιου είδους ευγένεια. Ειδικά στους ανθρώπους, δείχνω τον απαιτούμενο σεβασμό, είτε τον αξίζουν είτε όχι, γιατί όπως λέει και ο ορισμός, « είναι η εκτίμηση που δείχνουμε για τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα», και εγώ θα συμπληρώσω πως «είναι δεν είναι αξιοσέβαστα», είναι αρκετά, για αυτόν που τα διαθέτει.
Σέβομαι ένα μικρό παιδί, το αντιμετωπίζω πάντα ως ενήλικα, του δίνω την αμέριστη προσοχή μου όταν μιλάει, δε γελάω, δε μορφάζω, και του δίνω πάντα την ευθύνη της απόφασης. Ρωτάω τη γνώμη του, πάντα ακούω τα επιχειρήματά του. κάνω διάλογο.
Ακόμα και αυτούς που θεωρώ ηλίθιους τους σέβομαι, γιατί πρωτίστως σέβομαι τον εαυτό μου. γιατί ακόμα και αν ακούω τη μεγαλύτερη ασυναρτησία, εκείνη τη στιγμή κερδίζω κι εγώ το σεβασμό του συνομιλητή μου.
Σέβομαι τα φυτά, τα λουλούδια. Τους φέρομαι με αγάπη. Τα μυρίζω, τα χαϊδεύω, τους μιλάω, τους τραγουδάω, και αυτά με ανταμείβουν με τα άνθη τους. Τα σέβομαι γιατί δεν έχουν το δικαίωμα της επιλογής, σέβομαι γενικά τους αδύναμους.
Τέλος, σέβομαι τα ζώα, που επικοινωνούν μαζί μας με το δικό τους τρόπο, σέβομαι ότι χρειάζονται το χώρο τους, τη φροντίδα μα και την αγάπη μας. δε μπορώ να μη παρατηρήσω ότι, σέβονται, και το δείχνουν με τον τρόπο τους, όποιον τους δείχνει σεβασμό. Μη ξεχνάμε πως έχουν κι αυτά προσωπικότητα.
Σέβομαι τους πάντες, γιατί πρώτα έμαθα να σέβομαι τον εαυτό μου, και θυμάμαι πάντα ότι … στη ζωή, ό,τι δίνεις παίρνεις.
αναπνοές thesecretrealtruth
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Τσίμιροτ σηκώνει όλο το βάρος του ΠΑΟΚ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
