2017-05-27 18:00:19
Βαρέα μέταλλα στο πιάτο μας.
Ένας υπαρκτός διατροφικός κίνδυνος!Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται σε σημαντικό βαθμό η συσσώρευση βαρέων μετάλλων στα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα και μάλιστα χωρίς κάποια ιδιαίτερη μείωση, σε αντίθεση με άλλες τοξικές οργανικές ενώσεις. Αφού αυτά τα προϊόντα αποτελούν το βασικότερο κρίκο στην τροφική αλυσίδα, η είσοδος των βαρέων μετάλλων στα αγροτικά οικοσυστήματα θεωρείται, από τους επιστήμονες, θεμελιώδους σημασίας, καθώς η επιβάρυνση της υγείας του καταναλωτή είναι ιδιαίτερα σημαντική, αθροιστικά.
Βαρέα μέταλλα είναι τα μέταλλα εκείνα που έχουν ειδικό βάρος μεγαλύτερο από αυτό του σιδήρου και είναι τοξικά σε χαμηλές συγκεντρώσεις.
Βαρέα ονομάζονται τα μέταλλα με ατομικό βάρος μεγαλύτερο αυτού του σιδήρου (Fe). Ο όρος “βαρέα μέταλλα”, παρότι περιλαμβάνει πολλά άλλα, αναφέρεται κυρίως στον μόλυβδο (Pb), τον υδράργυρο (Hg), τον χαλκό (Cu), το κάδμιο (Cd), και το χρώμιο (Cr). Τα βαρέα μέταλλα είναι φυσικά συστατικά του φλοιού της γης. Δεν μπορούν να διασπαστούν σε απλούστερες μορφές ή να καταστραφούν. Πολλά από αυτά τα μέταλλα σε μικρές ποσότητες είναι απαραίτητα για τη δράση των βιταμινών και τις ζωτικές λειτουργίες. Σε μεγάλες ποσότητες προκαλούν σειρά δυσμενών επιδράσεων.
Τα βαρέα μέταλλα τα ανευρίσκουμε στη φύση είτε διαλυμένα ως ιόντα στο νερό, είτε ως μεταλλεύματα στους βράχους, είτε ακόμα προσκολλημένα σε μόρια του αέρα. Τα βαρέα μέταλλα, σε γενικές γραμμές δεν αποβάλλονται από τον οργανισμό, όση αποτοξίνωση και να κάνει κάποιος, και θεωρούνται μια από τις αιτίες για πολλές χρόνιες ασθένειες όπως πονοκέφαλοι, κατάθλιψη, ανία, σκλήρυνση κατά πλάκας, αλζχάιμερ, καρκίνοι αυτοάνοσα κλπ.
Η επιβάρυνση της τροφικής αλυσίδας με βαρέα μέταλλα οφείλεται στη ρύπανση του περιβάλλοντος από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, όπως η διάθεση ανεπεξέργαστων λυμάτων στους υδάτινους αποδέκτες, καύση στερεών απορριμμάτων, η ανεξέλεγκτη διάθεση στερεών απορριμμάτων (περιέχοντα βαρέα μέταλλα) στο έδαφος, η καύση συμβατικών καυσίμων κ.α.
Οι χημικοί ρύποι (οργανοχλωριωμένες ενώσεις, βαρέα μέταλλα) βιοσυσσωρεύονται στους ιστούς των οργανισμών και μεταφέρονται μέσω της τροφικής αλυσίδας, για να συγκεντρωθούν τελικά σε αυτούς που βρίσκονται στα ανώτερα επίπεδα της αλυσίδας. Όταν οι χημικοί ρύποι φτάνουν στη θάλασσα, περνούν αρχικά στους μικροοργανισμούς (π.χ. στο πλαγκτόν) μέσω της τροφικής αλυσίδας στα ψάρια και στα θαλασσινά και τελικά στον άνθρωπο. Σύμφωνα με την κυρία Μαρουδιώ Κεντούρη, καθηγήτρια στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, «οι θαλάσσιοι οργανισμοί δύνανται να υποστούν τις επιπτώσεις κάποιων ισχυρών ρυπαντών και να γίνουν τοξικοί για τον άνθρωπο. Αυτό όμως συμβαίνει σε εξαιρετικά υποβαθμισμένες περιοχές, στις οποίες ούτως ή άλλως απαγορεύεται η αλιεία και η εκτροφή θαλάσσιων οργανισμών. Και είναι πιθανότερο η ρύπανση να επηρεάσει ψάρια ελευθέρας βοσκής, λόγω των ανεξέλεγκτων μετακινήσεων που αυτά εκτελούν, παρά εκτρεφόμενα, τα οποία είναι περιορισμένα σε περιοχές “χαμηλού επιχειρηματικού κινδύνου”».
Οι επιπτώσεις που αναφέρονται για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι πολλές: βλάβες στο αναπαραγωγικό και ανοσοποιητικό σύστημα, στο συκώτι, στα νεφτά, αναστολή της ανάπτυξης κλπ. Κάποιες από τις οργανοχλωριωμένες ενώσεις έχουν την ιδιότητα να μεταφέρονται από γενιά σε γενιά μέσω του πλακούντα της μήτρας και του μητρικού γάλακτος. Στην Ελλάδα τα ελάχιστα διαθέσιμα στοιχεία φανερώνουν υψηλές συγκεντρώσεις οργανοχλωριωμένων ενώσεων στο μητρικό γάλα στις περιοχές της Καβάλας και της Ξάνθης (1990).
Πρόσφατες αναλύσεις στους ιστούς και στο μητρικό γάλα των Ινδιάνων που ζουν στις αρκτικές περιοχές του Καναδά έδειξαν παρουσία υψηλών συγκεντρώσεων οργανοχλωριωμένων ενώσεων χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την παραγωγή και τη χρήση των ουσιών αυτών. Εχει υπολογιστεί ότι αν έπαυε σήμερα οποιαδήποτε έκθεση σε PCBs (κλοφέν), θα ήταν δυνατή η ανίχνευσή τους σε ανθρώπινους ιστούς επί έξι ακόμη γενιές.
Η συσσώρευση των βαρέων μετάλλων στα ψάρια πραγματοποιείται διά μέσου της τροφής ή των βραγχίων. Ερευνητικές εργασίες του ΕΚΘΕ στον ελληνικό χώρο αποκαλύπτουν ότι η συσσώρευση των πιο σημαντικών βαρέων μετάλλων στους ιστούς των ψαριών βρίσκονται σε κανονικά επίπεδα ανεξαρτήτως περιοχής και βιολογίας των ψαριών, συγκρίνοντας τις τιμές συσσώρεσης με άλλες περιοχές της Μεσογείου και κυρίως της Ανατολικής. Αντίθετα, ο διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, κ. Στέλιος Ψωμάς, θεωρεί ότι η σύγκριση αυτή είναι χωρίς νόημα, δεδομένου ότι οι ουσίες αυτές βρίσκονται σε θαλάσσιους οργανισμούς και καταναλώνονται από όλους μας, «ανεξάρτητα αν έχουν αλιευθεί στο Αιγαίο ή στην Αδριατική.
Το σημαντικό τελικά είναι να μειώσουμε τις απορρίψεις τοξικών ουσιών στο θαλάσσιο περιβάλλον, πράγμα που καθιστά τη μοναδική διέξοδο. Το γεγονός ότι ενδεχομένως σε κάποιες άλλες χώρες τρώνε πιο ρυπασμένα ψάρια δεν λύνει ούτε αναιρεί το δικό μας πρόβλημα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να τρώμε ψάρια. Απλώς, προστατεύοντας τη θαλάσσια ζωή από τη ρύπανση, προστατεύουμε την υγεία μας».
Αντίστοιχη έρευνα που πραγματοποίησε το 1993 ιδιωτική εταιρεία για λογαριασμό του Ολλανδικού υπουργείου Περιβάλλοντος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα οι συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων στα φυτά της θάλασσας είναι στα ίδια επίπεδα με άλλες περιοχές στον κόσμο, με ιδιαίτερα υψηλές τιμές στις επιβαρημένες από ανθρώπινες δραστηριότητες περιοχές.
Ανάλογα ήταν και τα αποτελέσματα για τα ψάρια και τα θαλασσινά. Στις έρευνες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως κουτσομούρες και μύδια. Υψηλές συγκεντρώσεις σε βαρέα μέταλλα παρατηρήθηκαν στον Στυμονικό, στον Θερμαϊκό και στον Σαρωνικό. Εν τούτοις, στο ΕΚΘΕ, ύστερα από 10 χρόνια μελέτης στον Σαρωνικό, σε μύδια και ψάρια, οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι όσον αφορά τα πιο πολλά μέταλλα (χαλκός, χρώμιο, νικέλιο, ψευδάργυρος) η ρύπανση μειώνεται και θεωρούν ότι η τάση μείωσης πιθανόν να συνδέεται με τη λειτουργία μονάδων καθαρισμού λυμάτων και αποβλήτων.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια δειγματοληψιών που ξεκίνησαν το 1994 και συνεχίζονται, αρκετές φορές τα αλιεύματα από σταθμούς του εσωτερικού μέρους του κόλπου βρέθηκαν καλυμμένα από πετρέλαιο. Πιθανότατα αυτό οφειλόταν σε πετρελαιοκηλίδες της επιφάνειας της θάλασσας, οι οποίες με τη χρήση χημικών μέσων «καθαρίστηκαν» από την επιφάνεια και συσσωρεύτηκαν στον βυθό. Συμπερασματικά, οι μελέτες του ΕΚΘΕ δείχνουν ότι ο Σαρωνικός έχει μεν πληγεί από τη ρύπανση αλλά τα προβλήματα είναι εντοπισμένα σε συγκεκριμένες περιοχές (ανατολική Ελευσίνα, Κερατσίνι, Ψυττάλεια).
Σε κάθε περίπτωση, τα οστρακοειδή είναι πιο επικίνδυνα από τα ψάρια, διότι συσσωρεύουν τις τοξικές ουσίες στο εδώδιμο μέρος τους (σε αντίθεση με τα ψάρια που τις συσσωρεύουν κατά κύριο λόγο στους ιστούς, οι οποίοι δεν καταναλώνονται από τον άνθρωπο) και τρέφονται μη επιλεκτικά από φυτοπλαγκτονικούς οργανισμούς, μεταξύ των οποίων είναι πιθανόν να υπάρξουν σε κάποιες περιπτώσεις τοξικά για τον άνθρωπο είδη. Για τον λόγο αυτό η κοινοτική νομοθεσία επιβάλλει την «αποτοξίνωσή» τους προτού διατεθούν στο εμπόριο. Στην Ελλάδα όμως οι σταθμοί «αποτοξίνωσης» επαρκούν για πολύ μικρό ποσοστό οστρακοειδών. Τα υπόλοιπα είτε εξάγονται κυρίως σε Ιταλία και Ισπανία , αποτοξινώνονται και επιστρέφουν στην Ελλάδα σε διπλάσια τιμή, είτε διατίθενται ως έχουν στο εμπόριο.
Στις υδατοκαλλιέργειες ως σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζονται οι «ερυθρές παλίρροιες». Η αλλαγή του χρώματος του νερού δημιουργεί προβλήματα στις υδατοκαλλιέργειες και στη δημόσια υγεία, εφόσον κάποια είδη μικροφυκών (αυτά προκαλούν το φαινόμενο) έχουν την ικανότητα να παράγουν δραστικές τοξίνες, οι οποίες μπορεί να καταλήξουν μέσω της τροφικής αλυσίδας και στον άνθρωπο. Αναφορές ανίχνευσής τους σε οστρακοειδή (υδατοκαλλιεργειών και φυσικών πληθυσμών) έχουν γίνει κατ’ επανάληψη σε χώρες της Μεσογείου (π.χ. το 1981 είχαν αναφερθεί 5.000 περιστατικά δηλητηρίασης στην Ισπανία).
Στην Ελλάδα οστρακοκαλλιέργειες έχουμε κυρίως στον Θερμαϊκό. Σύμφωνα με αναφορά του επίκουρου καθηγητή Υδροβοτανικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Γ. Νικολαΐδη και του υδροβιολόγου κ. Α. Ευαγγελόπουλου, ως τώρα δεν έχει αναφερθεί παρουσία πάνω από τα επιτρεπτά όρια των δύο πιο επικίνδυνων τοξινών (PSP και DSP) στα οστρακόδερμα, από το Ινστιτούτο Υγιεινής Τροφίμων Θεσσαλονίκη παρ’ ότι τα μικροφύκη που είναι υπεύθυνα γι’ αυτές τις τοξίνες είναι παρόντα στον κόλπο.
Δεδομένου ότι τα βαρέα μέταλλα δεν αποικοδομούνται, συσσωρεύονται στο έδαφος και τα νερά (γλυκά και αλμυρά), με αποτέλεσμα να περνούν στην τροφική αλυσίδα. Η τοξικότητά τους εξαρτάται από το είδος του βαρέως μετάλλου, τη συγκέντρωσή του, την συνύπαρξη του με άλλα βαρέα μέταλλα, και το είδος του μεγαοργανισμού.
Αρσενικό: Το ανόργανο αρσενικό συγκεντρώνεται στους μύες, τον εγκέφαλο, τον σπλήνα, τους νεφρούς, την καρδιά, τα μαλλιά και τα νύχια. Δηλητηρίαση από αρσενικό προκαλεί παράλυση του νευρικού συστήματος, κώμα και θάνατο, ενώ χρόνια έκθεση προκαλεί μυϊκή ατονία, απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους, τριχόπτωση και καρκινογένεση.
Κάδμιο: Το κάδμιο σε τοξικές συγκεντρώσεις και χρόνια έκθεση, είναι δυνατόν να προκαλέσει νεφρικές και ηπατικές βλάβες, υπογονιμότητα στους άνδρες, και καρκινογένεση.
Μόλυβδος: Ο μόλυβδος προκαλεί βλάβες στο νευρικό σύστημα (και κυρίως στον παιδικό πληθυσμό σχετίζεται με προβλήματα πνευματικής καθυστέρησης), ηπατικές και νεφρικές βλάβες, ευνοεί την εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων, και καρκινογένεση.
Υδράργυρος: Ο υδράργυρος ανιχνεύεται κατά κύριο λόγο στα αλιεύματα που προέρχονται από ρυπασμένες περιοχές, και συγκεντρώνεται στο ήπαρ και τους νεφρούς προκαλώντας αντιστοίχως βλάβες, προσβάλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί προβλήματα που σχετίζονται με την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών, και καρκινογένεση.
Χρώμιο: Το εξασθενές χρώμιο προκαλεί καρκινογένεση, ηπατικές και νεφρικές διαταραχές, δερματίτιδες, και όταν εισέρχεται από την αναπνευστική οδό είναι δυνατόν να προκαλέσει εκτός από καρκίνο των πνευμόνων και χρόνια βρογχίτιδα.
Χαλκός: Ο χαλκός είναι ένα μέταλλο το οποίο είναι απαραίτητο στον ανθρώπινο οργανισμό αφού συμμετέχει στην ανάπτυξη του αγγειακού και σκελετικού συστήματος, βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου, βοηθά στη λειτουργία του νευρικού συστήματος, όμως αν υπερβούμε την ημερήσια διαιτητική πρόσληψη σε χαλκό είναι δυνατόν να εμφανιστούν νεφρικές και ηπατικές διαταραχές.
Βαρέα μέταλλα και καρκίνοςΤα μέταλλα μπορεί άμεσα και έμμεσα να προκαλέσουν βλάβες στο DNA τους και αυτό σημαίνει αυξημένο κίνδυνο καρκίνου (αυτό το ονομάζουμε γονοτοξικότητας). Υπάρχουν, επίσης, πιθανόν μη γονιδιοτοξικοί οδοί, λόγω ερεθισμού ή ανοσο-τοξικότητας. Σίγουρα, ορισμένα μέταλλα είναι γνωστά ότι είναι καρκινογόνα.
Συνήθης στόχος είναι ο πνεύμονας, αν και το αρσενικό έχει μια μοναδική σχέση με τους καρκίνους του δέρματος που έχει αναγνωριστεί εδώ και πολλά χρόνια. Είναι γεγονός ότι τα εμφυτεύματα από μέταλλο στο σώμα (όπως στα οστά) μπορεί να σχετίζονται με παρακείμενους καρκίνους, που προκαλείται από ερεθισμό των ιστών. Ο Patric Stortebecker στο ίδρυμα Karolinska στη Στοκχόλμη, τόνισε τη συχνότητα με την οποία ο καρκίνος του σαγονιού βρέθηκε σε συνδυασμό με σφραγίσματα αμαλγάματος από μέταλλο. Αυτό είναι ανησυχητικό, δεδομένου ότι αυτό το ιδιαίτερο είδος «προσθετικής» τείνει να είναι μακροχρόνιο και συχνό. Μια σημαντική εξέλιξη στον τομέα της οδοντιατρικής είναι το εμφύτευμα τιτανίου.
Στη μεγαλύτερη έρευνα που έγινε το 2001 στη Μεγάλη Βρετανία και η οποία αφορούσε 22.000 άτομα (όχι ασθενείς), προέκυψαν τα εξής στοιχεία: το 76% δήλωσε ανεξήγητη κόπωση, το 58% ανέφερε μεταπτώσεις ψυχισμού, το 52% απάθεια, έλλειψη ενδιαφέροντος και διάθεσης, το 50% άγχος, ανησυχία, φοβίες, το 47% κακή ποιότητα ύπνου και αϋπνίες, το 42% κακή μνήμη και το 42% κατάθλιψη. Είναι ολοφάνερο πως οι ζημιές που κάναμε και δυστυχώς συνεχίζουμε να κάνουμε στο περιβάλλον, η κακή διατροφή και η κακή ποιότητα νερού που πίνουμε, ο αέρας που αναπνέουμε και η γενικότερη επιβάρυνση από μόλυνση, ευθύνονται σε σημαντικό βαθμό για την επιδείνωση της υγείας μας.
Χρόνιες «ασθένειες» που δύσκολα αντιμετωπίζονται έχουν ως αιτία τις επιπτώσεις από τις περιβαλλοντικές τοξίνες, τα βαρέα μέταλλα, την κακή διατροφή κι άλλους τοξικούς παράγοντες. Τα βαρέα μέταλλα Υδράργυρος, Μόλυβδος, Κάδμιο, Αλουμίνιο κ.α. τα παίρνουμε αθροιστικά με τα εμβόλια, τα φάρμακα, αυτά που τρώμε, πίνουμε και εισπνέουμε, όπως επίσης και από τα σφραγίσματα στα δόντια, από καλλυντικά και αρκούν ελάχιστες ποσότητες για να μας βλάψουν.
Οι περιβαλλοντικές τοξίνες όπως διοξίνες, αμίαντος, PCB, αρωματικοί υδρογονάνθρακες, DDT, μεταβολικοί DDE κ.α. συσσωρεύονται στους ιστούς όπως ο νευρικός, ο συνθετικός, ο λιπώδης και έχουν αθροιστική δράση. Οι τοξίνες από το ίδιο μας το παχύ έντερο, λόγω αλλαγής της χλωρίδας, λόγω κακής διατροφής, λόγω σήψης, δυσβίωσης, κακών συνηθειών προσθέτουν τοξικότητα.
Η επιβάρυνση από μαγνητικά, γεωπαθητικά, ηλεκτρομαγνητικά πεδία, από ακτινοβολία, διαταράσσουν περαιτέρω τη λειτουργία των κυττάρων και κατά συνέπεια του οργανισμού. Αν προσθέσουμε και την επιβάρυνση από χημικά φάρμακα, από εθιστικές ουσίες όπως τσιγάρο, καφές και συντηρητικά τροφίμων, γίνεται ολοφάνερο πως η αποτοξίνωση από όλους τους παραπάνω παράγοντες είναι επιτακτική ανάγκη. Αυτό όμως γίνεται δύσκολα σήμερα επειδή η επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη, πολύπλοκη και πολύπλευρη. Επίσης η συσσώρευση σε ιστούς-κρύπτες που δεν έχουν μεγάλη μεταβολική δραστηριότητα ή καλή κυκλοφορία αίματος είναι χρόνια και συσσωρευτική.
Επίσης σημαντικό μέρος από βαρέα μέταλλα και ουσίες μπορεί να διαπεράσει την κυτταρική μεμβράνη και να αποθηκευτεί στο κυτταρόπλασμα. Έτσι διαταράσσεται η διαπερατότητα της μεμβράνης (αντλίες) και η λειτουργία των οργανιδίων του κυττάρου. Για αυτό σε κάθε θεραπευτική προσέγγιση η οποία προσανατολίζεται στα αίτια, θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στη διάγνωση και στην αποτοξίνωση από βαρέα μέταλλα, χημικές ουσίες και τοξίνες.
Τα βαρέα μέταλλα συσσωρεύονται σε πρωτεϊνικούς ιστούς και τα οστάΟι καταναλωτές πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση ύδατος από ρυπασμένες περιοχές, καθώς και την κατανάλωση συκωτιού και νεφρών από μεγάλης ηλικίας ζώα, και ζώα που προέρχονται από ρυπασμένες περιοχές, καθώς επίσης και τρόφιμα βολβούς (πατάτες, κρεμμύδια, καρότα), που παρήχθησαν σε επιβαρυμένες με βαρέα μέταλλα περιοχές.
Στο περιβάλλον έχουν ανιχνευθεί άνω των 40 στοιχείων που ανήκουν στην κατηγορία των μετάλλων. Επικίνδυνα είναι τα αποκαλούμενα βαρέα μέταλλα όπως βηρύλλιο, κάδμιο, μόλυβδος, υδράργυρος, νικέλιο, άργυρος, χρυσός, χρώμιο, ψευδάργυρος και χαλκός. Τα πολύτιμα μέταλλα (άργυρος, χρυσός) ανακτώνται από τα υγρά απόβλητα λόγω της τιμής τους και έτσι δεν είναι πρακτικά ρύποι. Θεωρούνται τοξικά όσα μέταλλα έχουν δυσμενή επίδραση στους οργανισμούς ακόμη και όταν βρίσκονται σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις.
Η κυριότερη πηγή μετάλλων στο περιβάλλον είναι το έδαφος της γης όπου βρίσκονται όλα σχεδόν τα μέταλλα και τα οποία με διάφορους γεωχημικούς κύκλους και ανθρωπογενείς επεμβάσεις ανακατανέμονται στα διάφορα περιβαλλοντικά διαμερίσματα. Η βιομηχανική, τεχνολογική και γεωργική δραστηριότητα αποτελούν σημαντικούς παράγοντες ρύπανσης από μέταλλα, από την απόρριψη βιομηχανικώνα αποβλήτων, μεταλλευτικές εκμεταλλεύσεις, εμπλουτισμό και παραγωγή μεταλλικών αντικειμένων, χρήση λιπασμάτων, κλπ. Η καύση στερεών καυσίμων είναι μία άλλη πηγή εκπομπής μετάλλων στην ατμόσφαιρα που τελικά εναποτίθενται στο έδαφος και τα νερά.
Τα μέταλλα δεν αφομοιώνονται, λόγω αδυναμίας των οργανισμών να τα «αναγνωρίσουν», ούτε όμως αποβάλλονται από το σύστημα των οργανισμών, κατά συνέπεια συσσωρεύονται και μάλιστα εκλεκτικά σε ορισμένους ιστούς (συκώτι, νεφρά) εμφανίζοντας έτσι υψηλές συγκεντρώσεις. Οι κυριότερες δράσεις τους είναι και καρκινογόνες.
Η καρκινογόνος δράση των μετάλλων έχει μελετηθεί με μεγάλο αριθμό τοξικολογικών ερευνών και έχει βρεθεί ότι ο μηχανισμός της άμεσης προσθήκης σε κυτταρικό DNA (που προκαλεί μεταλλάξεις) είναι δευτερεύουσας σημασίας, σε σχέση με τη δράση μέσω οξειδωτικών βλαβών στο DNA που προκαλούνται από την παραγωγή ελευθέρων ριζών.
Η Σπατάλη για ένα κιλό βοδινό κρέαςΣε ένα βιομηχανικό σύστημα παραγωγής βοδινού κρέατος, χρειάζονται κατά μέσο όρο τρία χρόνια πριν να σφαγεί ένα ζώο για να παράσχει γύρω στα 200 κιλά βοδινού κρέατος χωρίς κόκκαλο. Το ζώο καταναλώνει σχεδόν 1300 κιλά σπόρους, 7200 κιλά ζωοτροφές, 24 κυβικά μέτρα πόσιμου νερού και 7 κυβικά μέτρα νερού για καθαριότητα. Αυτό σημαίνει ότι για να παραχθεί ένα κιλό βοδινού κρέατος χωρίς κόκκαλο, χρησιμοποιούμε γύρω στα 6,5 κιλά σπόρων, 36 κιλά ζωοτροφές και 155 λίτρα νερού (μόνο για κατάποση και καθαριότητα).
Η παραγωγή του όγκου τροφής απαιτεί περίπου 15300 λίτρα νερού κατά μέσο όρο και μετά μιλάμε για πείνα στον πλανήτη !!! Ενώ τρώγοντας εμείς αυτά που τρώνε τα «ζώα» θα ήμασταν απόλυτα υγιείς !!! «Δεν τρώγονται» ακούω κάποιους να λένε. Δεν μπορώ παρά να γελάσω με την ανοησία !!! Μην ξεχάσω τα παράσιτα, δεν πειράζει σας τρώνε ζωντανούς από μέσα, αφού δεν μπορείτε να φάτε «ζωοτροφές»
Διατροφικά ΔηλητήριαΕπιδημιολογική μελέτη της καθηγήτριας του πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αθηνάς Λινού στα Οινόφυτα, έφερε στην επιφάνεια ένα φοβερό μυστικό για το οποίο κανείς δε μιλάει εδώ και χρόνια. Πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που φθάνουν καθημερινά στο τραπέζι σου, κρύβουν θανατηφόρα δηλητήρια, μολυσμένα με επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που συχνά είναι 1000% πιο πάνω από τα επιτρεπτά όρια.
Περιοχές στον κάμπο των Θηβών και των Οινοφύτων που παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες κρεμμυδιών, καρότων και πατάτας σε όλη την Ελλάδα, έχουν δηλητηριαστεί από τα νερά του ποταμού Ασωπού που δέχονται τα απόβλητα δεκάδων βιομηχανιών της περιοχής. Η επικινδυνότητα των προϊόντων της περιοχής Οινοφύτων προκύπτει και από μελέτη του Εργαστηρίου Χημείας Τροφίμων του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παρουσιάστηκε στο 7ο Διεθνές Συνέδριο «Ημέρες Αναλυτικής Χημείας» στη Μυτιλήνη.
Η μελετητική ομάδα [Χ. Κιρκίληης, Γ. Πασσιάς, Σ. Μηνιάδου – Μειμάρογλου, Ν. Θωμαϊδης και Γ. Ζαμπετάκης] αγόρασε και σύγκρινε τρόφιμα – βολβούς δηλ. καρότα, κρεμμύδια, πατάτες από την Θήβα και τα Οινόφυτα με άλλα που έχουν παραχθεί σε περιοχές με μικρή ή καθόλου βιομηχανική δραστηριότητα. Η ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αγόρασε 13 παρτίδες παραγωγής από καθένα από τα παραπάνω τρία τρόφιμα που καλλιεργήθηκαν στη Θήβα, από 13 σούπερ μάρκετ της Αθήνας και το κάθε ένα από αυτά αναλύθηκε 3 φορές συγκρίθηκε με 2 δείγματα από «καθαρές» περιοχές κάθε ένα από τα οποία αναλύθηκε επίσης 3 φορές.
Η μελέτη φέρνει στο φως συγκλονιστικά στοιχεία: Καρότα που παράχθηκαν στη Θήβα και αγοράστηκαν από σούπερ μάρκετ της Αθήνας, βρέθηκαν να έχουν έως και 700% νικέλιο παραπάνω από καρότα που παράχθηκαν σε μη βιομηχανικές περιοχές. Επίσης, ενώ στα καρότα από άλλες περιοχές το χρώμιο ήταν κατά μέσο όρο 20 μg/kg, στα καρότα Θήβας έφτασε μέχρι 76 μg/kg. Ακόμα, εντοπίστηκε μόλυβδος μέχρι και 43 μg/kg, ενώ ο μέσος όρος στα καρότα από άλλες περιοχές είναι 35 μg/kg.
Διπλάσιο είναι το κάδμιο στα καρότα Θήβας από τα καρότα άλλων περιοχών. Κρεμμύδια που παράχθηκαν στη Θήβα περιέχουν έως 688 μg/kg νικελίου, ενώ ο μέσος όρος στα κρεμμύδια άλλων περιοχών είναι μόλις 57 μg/kg, δηλαδή 640% παραπάνω. Στα κρεμμύδια άλλων περιοχών το χρώμιο ήταν κάτω από το όριο ανίχνευσης. Παρόλα αυτά σε κρεμμύδια Θήβας βρέθηκε έως και 26 μg/kg. Επίσης, ενώ στα κρεμμύδια άλλων περιοχών ο μόλυβδος είναι κατά μέσο όρο 24 μg/kg σε αυτά της Θήβας βρέθηκε έως και 72 μg/kg.
Αυξημένες ήταν οι τιμές του καδμίου στα κρεμμύδια Θήβας σε σχέση με άλλες περιοχές: Πατάτες που παράχθηκαν στη Θήβα περιέχουν έως 1.894 μg/kg νικελίου, ενώ στις άλλες περιοχές ο μέσος όρος είναι 78 μg/kg, δηλαδή 926% πάνω! Κι εδώ το χρώμιο σε άλλες περιοχές ήταν κάτω από τα ανιχνεύσιμα όρια, αλλά στη Θήβα έφτασε μέχρι και 170 μg/kg. Δηλαδή 350% παραπάνω. Βρέθηκε ακόμη στις πατάτες Θήβας έως 36 μg/kg μολύβδου, ενώ στις άλλες περιοχές ο μέσος όρος είναι 18 μg/kg. Σε λογικά επίπεδα εντοπίστηκε κάδμιο.
Με βάση αυτά τα αποτελέσματα προκύπτει ότι τα καρότα, κρεμμύδια και πατάτες Θήβας είναι κατά υπερβολικό βαθμό επιβαρημένα με πολύ επικίνδυνα βαρέα μέταλλα και κυρίως με νικέλιο, χρώμιο και κάδμιο. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η επιμόλυνση αυτή οφείλεται στη ρύπανση του Ασωπού και του υπόγειου υδροφορέα της ευρύτερης περιοχής. Το θέμα είναι πόσο επικίνδυνα είναι τα επίπεδα νικελίου και χρωμίου στα τρόφιμα αυτά για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Με πολύ απλά λόγια, είναι σαν να καλλιεργούν λαχανικά δίπλα σε βρώμικη και μολυσμένη περιοχή και να τα διοχετεύουν στην αγορά προς κατανάλωση !! ΝΑΙ αυτό ακριβώς κάνουν.
Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αν λάβουμε υπόψη την ανεκτή ημερήσια πρόσληψη νικελίου για παιδιά που είναι 300 μg την ημέρα, τότε από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι αρκούν λίγα γραμμάρια καρότου, κρεμμυδιού και πατάτας Θήβας για να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία ενός παιδιού ή ενός ενήλικα ειδικά αυτών που είναι χορτοφάγοι και καταναλώνουν πολλούς χυμούς λαχανικών. Αρα δεν έχει σημασία μόνο να μην τρώμε, τροφές αίματος, δηλ. κρέατα και γαλακτοκομικά, ή να τρώμε ελάχιστα, που σημαίνει 1-2 φορές τον χρόνο και μόνο αν διαθέτουμε δυνατό ανοσοποιητικό, αλλά είναι το ίδιο σημαντικό να καταλανώνουμε ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ
ΛΑΧΑΝΙΚΆ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ.
MSG: Ένας δολοφόνος στην διατροφή μαςΤο MSG(monosodium glutamate / γλουταμινικό μονονάτριο) είναι ένα χημικό πρόσθετο ενισχυτής γεύσης που χρησιμοποιείται στα προπαρασκευασμένα φαγητά, ιδιαίτερα στην κινεζική κουζίνα, στα κονσερβοποιημένα λαχανικά, ψάρια και σάλτσες, στις σούπες και στα επεξεργασμένα κρέατα. Επίσης, βρίσκεται στα κράκερ και τα πατατάκια με γεύση τυρί, στα νούντλς, στα ντρέσινγκ για σαλάτες, στα διάφορα ντιπ κλπ. Βελτιώνει τη γεύση, με αποτέλεσμα να καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες από τις τροφές και να δημιουργούνται θέματα παχυσαρκίας.
Καταναλώνοντας περισσότερα από 3 γραμμάρια MSG την ημέρα, αντιμετωπίζουμε διάφορα προβλήματα υγείας, όπως ναυτίες, πονοκεφάλους, αρρυθμίες, κνησμό στο δέρμα, υπερβολική δίψα, υπνηλία, κατατονία, ανία, κ.λ.π. Ο άγνωστος αυτός και σιωπηλός δολοφόνος είναι χειρότερος για την υγεία, απ’ ό,τι το αλκοόλ, η νικοτίνη και πολλές άλλες ουσίες.
Τι είναι ακριβώς το MSG;Η εφεύρεσή του έγινε το 1908, από τον Ιάπωνα Κικουνάε Ικέντα, που ανακάλυψε στα φύκια έναν φυσικό ενισχυτή γεύσης. Χρησιμοποιώντας μία μικρή ποσότητα από αυτή την ουσία, ο ίδιος δημιούργησε τεχνητά το πρόσθετο MSG και στη συνέχεια ίδρυσε την εταιρεία Ajinomoto, η οποία σήμερα είναι ο μεγαλύτερος παρασκευαστής MSG στον κόσμο και, όσο και αν φαίνεται περίεργο, και σημαντικός κατασκευαστής φαρμάκων.
Αυτό το συστατικό διαδόθηκε ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο στρατός των ΗΠΑ συνειδητοποίησε ότι τα ιαπωνικά φαγητά ήταν πολύ πιο γευστικά από τα αμερικάνικα λόγω του MSG. Σε ό,τι αφορά τη χημική του σύσταση, το MSG είναι περίπου 78% γλουταμινικό οξύ, 21% νάτριο και έως 1% άλλες προσμείξεις.
Λανθασμένη αντίληψη αποτελεί ότι το MSG είναι αρωματικό ή μαλακώνει το κρέας. Στην πραγματικότητα, το MSG έχει ήπια πικρή γεύση και όταν το καταναλώνεις, νομίζεις ότι το φαγητό που τρως έχει περισσότερη πρωτεΐνη και είναι πιο νόστιμο. Αυτό επιτυγχάνεται χάρη στην ικανότητά του να μπερδεύει του γευστικούς κάλυκες, χρησιμοποιώντας την ελάχιστα γνωστή πέμπτη γεύση, την ουμάμι (η ουμάμι είναι η γεύση του γλουταμινικού, η οποία δίνει την αίσθηση του πικάντικου σε πολλά ιαπωνικά τρόφιμα, στο μπέικον, καθώς επίσης και στα τρόφιμα που περιέχουν MSG).
Το 1959, ο Αμερικάνικος Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) χαρακτήρισε το MSG ως «γενικά ασφαλή ουσία- GRAS» θέση στην οποία παρέμεινε για 10 χρόνια, μέχρι που εισήλθε στην ιατρική βιβλιογραφία το «Σύνδρομο των Κινέζικων Εστιατορίων» όπου αναφέρονται πολλές παρενέργειες μετά την κατανάλωση MSG, όπως μούδιασμα και καρδιακές αρρυθμίες. Σήμερα, αυτό το σύνδρομο έχει μετονομαστεί σε «Σύμπλεγμα Συμπτωμάτων MSG», με τον FDA να το χαρακτηρίζει ως «βραχυπρόθεσμη αντίδραση» στο MSG. Με λίγα λόγια, χρειάζεται έρευνα για να διαπιστωθούν οι παρενέργειές της ενισχυτικής νευροτοξίνης.
Γιατί το MSG είναι τόσο επικίνδυνοΜία από τις καλύτερες επισκοπήσεις των πραγματικών κινδύνων του MSG προέρχεται από τον δρα Russell Blaylock, πιστοποιημένο νευροχειρουργό και συγγραφέα του βιβλίου «Διεγερτικές νευροτοξίνες: Η γεύση που σκοτώνει». Σε αυτήν, ο ίδιος εξηγεί ότι το MSG ανήκει στις παραπάνω τοξίνες, πράγμα που σημαίνει ότι υπερδιεγείρει τη λειτουργία των κυττάρων σε σημείο βλάβης (ακόμη και θανάτου) προκαλεί εγκεφαλική βλάβη σε διαφορετικά επίπεδα και ενδεχομένως συνδέεται ακόμη και με την ενεργοποίηση ή επιδείνωση μαθησιακών δυσκολιών, του Αλτσχάιμερ, του Πάρκινσον και της νόσου του Λου Γκέριγκ.
Επίσης, μέρος του προβλήματος είναι και το ότι το ελεύθερο γλουταμινικό οξύ είναι ο νευροδιαβιβαστής που ο εγκέφαλος, το νευρικό σύστημα, τα μάτια, το πάγκρεας και άλλα όργανα χρησιμοποιούν για την έναρξη ορισμένων διαδικασιών στο σώμα.
Ακόμη και ο FDA δηλώνει ότι «μελέτες έχουν δείξει ότι το σώμα χρησιμοποιεί το αμινοξύ γλουταμινικό ως νευροδιαβιβαστή στον εγκέφαλο και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, όπου υπάρχουν ιστοί που διαθέτουν υποδοχείς για αυτό. Η ανώμαλη λειτουργία των υποδοχέων του γλουταμινικού έχει συνδεθεί με ορισμένες νευρολογικές ασθένειες, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ και η χορεία του Χάντινγκτον. Ενέσεις γλουταμινικού σε πειραματόζωα έχουν οδηγήσει σε βλάβη των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου τους».
Αν και ο FDA συνεχίζει να ισχυρίζεται (γιατί άραγε) ότι η κατανάλωση MSG στα τρόφιμα δεν προκαλεί τα παραπάνω, πολλοί ειδικοί επιστήμονες υποστηρίζουν το αντίθετο.
Σύμφωνα με τον δρα Blaylock, πολλοί υποδοχείς γλουταμινικού έχουν βρεθεί τόσο στο εσωτερικό ηλεκτρικό σύστημα αγωγιμότητας της καρδιάς όσο και στον ίδιο τον μυ της καρδιάς. Αυτό μπορεί να είναι επιζήμιο για την καρδιά και μπορεί να εξηγήσει ακόμη και τους αιφνίδιους θανάτους -σε ορισμένες περιπτώσεις- νέων αθλητών. Συγκεκριμένα ο ίδιος αναφέρει ότι η υπερβολική κατανάλωση τροφίμων με διεγερτικές νευροτοξίνες όπως το MSG, η υδρολυμένη πρωτεΐνη σόγιας, η απομονωμένη πρωτεΐνη, τα φυσικά αρωματικά, τα καζεϊνικά άλατα του νατρίου και το ασπαρτικό από την ασπαρτάμη, ενεργοποιούν τους υποδοχείς του γλουταμινικού, προκαλώντας καρδιακές αρρυθμίες.
Όταν οι αποθήκες μαγνησίου είναι άδειες, όπως παρατηρείται σε αθλητές, οι υποδοχείς γλουταμινικού είναι τόσο ευαίσθητοι, ώστε ακόμη και χαμηλά επίπεδα αυτών των νευροτοξινών μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιακές αρρυθμίες και θάνατο.
Πολλές άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν επίσης συνδεθεί με την τακτική κατανάλωση MSG, όπως: -παχυσαρκία -βλάβη στους οφθαλμούς -πονοκέφαλοι -κόπωση και αποπροσανατολισμός – κατάθλιψη. Ακόμη και ο FDA παραδέχεται ότι «βραχυπρόθεσμες αντιδράσεις» γνωστές και ως «Σύμπλεγμα Συμπτωμάτων MSG» μπορούν να εμφανιστούν σε ορισμένες ομάδες του πληθυσμού, δηλαδή σε εκείνες που έχουν καταναλώσει «μεγάλες ποσότητες» MSG ή όσους έχουν άσθμα.
Σύμφωνα με τον FDA, το «Σύμπλεγμα Συμπτωμάτων MSG» μπορεί να περιλαμβάνει τις ακόλουθες παρενέργειες: -μούδιασμα -αίσθημα καύσου -τσούξιμο -πίεση προσώπου ή σφίξιμο -πόνος στο στήθος ή δυσκολία στην αναπνοή -πονοκέφαλος -ναυτία -ταχυκαρδία -υπνηλία -αδυναμία.
Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα πόσοι άνθρωποι μπορεί να είναι ευαίσθητοι στην νευροτοξίνη MSG, αλλά πρώιμες μελέτες από τη δεκαετία του 1970 είχαν ήδη δείξει ότι το 25-30% του πληθυσμού των ΗΠΑ ήταν δυσανεκτικοί στο MSG, στα επίπεδα που είχαν βρεθεί τότε στα τρόφιμα. Δεδομένου ότι η χρήση του MSG έχει επεκταθεί δραματικά έκτοτε, θεωρείται ότι μέχρι και το 40% του πληθυσμού μπορεί να εμφανίσει τα παραπάνω συμπτώματα σε περιπτώσεις υπερκατανάλωσής του.
Πώς να βγάλεις το MSG από τη διατροφή σουΣε γενικές γραμμές, εάν ένα τρόφιμο έχει υποστεί επεξεργασία, μπορείς να θεωρήσεις σε μεγάλο ποσοστό ότι περιέχει MSG (ή ένα από τα ψευδοσυστατικά του). Έτσι, αν επιλέγεις ακατέργαστα τρόφιμα, το πιθανότερο είναι η διατροφή σου να έχει «γλιτώσει» από το MSG. Το άλλο μέρος όπου θα πρέπει να προσέξεις, είναι τα εστιατόρια. Μπορείς να ρωτήσεις τον σεφ ποια φαγητά από το μενού δεν περιέχουν MSG, καθώς επίσης να ζητήσεις να μην προστεθεί το MSG στο γεύμα σου.
Πώς θα διαπιστώσεις αν υπάρχει MSG στο φαγητό σου;Σε καμία περίπτωση δεν θα δεις το MSG να αναγράφεται στην ετικέτα τροφίμων. Γι’ αυτό τον λόγο είναι σημαντικό να γνωρίζεις τα ονόματα των συστατικών που υπονοούν το γλουταμινικό μονονάτριο. Κάτι τέτοιο κρίνεται απαραίτητο, μιας και ο FDA υποχρεώνει τις εταιρείες να αναγράφουν το MSG αλλά όχι και εκείνες τις ουσίες που περιέχουν γλουταμινικό οξύ, ακόμα κι αν αυτό είναι το κύριο συστατικό του MSG. Υπάρχουν πάνω από 40 χαρακτηρισμένα συστατικά που περιέχουν γλουταμινικό οξύ, καθώς και άλλα πολλά τρόφιμα που η συγκεκριμένη ουσία σχηματίζεται κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας τους και πάλι δεν χρειάζεται να αναγράφεται στην ετικέτα.
Για να είσαι απόλυτα ασφαλής, θα πρέπει επίσης να γνωρίζεις ποια συστατικά στα συσκευασμένα τρόφιμα περιέχουν πάντα MSG: -άλατα καζεϊνικού νατρίου -ασβέστιο καζεϊνικών αλάτων – αυτολυμένη ζύμη -γλουταμικό οξύ -γλουταμινικό κάλιο -γλουταμινικό νάτριο -γλουταμινικό οξύ -εκχύλισμα ζύμης -ζελατίνη -μαγιά -πρωτεΐνη σόγιας -υδρολυμένη πρωτεΐνη
Αυτά τα συστατικά περιέχουν ή παράγουν κατά την επεξεργασία τους MSG: -άμυλο καλαμποκιού -απομονωμένη πρωτεΐνη σόγιας -βύνη κριθαριού -γάλα σε σκόνη -γεύση βύνης -εκχύλισμα βύνης -ενισχυτικά γεύσης & αρωματικές ουσίες -ζωμός -ζωμός κρέατος -καρογενίνη -καρυκεύματα -κιτρικό οξύ -μαλτοδεξτρίνη -πηκτίνη -πρωτεάση -πρωτεΐνη σόγιας -σάλτσα σόγιας -φυσικό άρωμα βοδινού -φυσικό άρωμα κοτόπουλου -φυσικό άρωμα χοιρινού -οτιδήποτε υπερβολικά παστεριωμένο -οτιδήποτε με εμπλουτισμένη πρωτεΐνη.
Έτσι, αν τρως επεξεργασμένα τρόφιμα, θυμήσου να ψάχνεις στην ετικέτα για τις κρυμμένες ουσίες που υποδηλώνουν την παρουσία MSG.
Ζωή χωρίς Νευροτοξίνες & βαρέα Μέταλλα.Η απόφαση να ακολουθείς μια διατροφή χωρίς MSG είναι μια σοφή επιλογή για όλους. Σίγουρα χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να μαγειρεύεις στο σπίτι, χρησιμοποιώντας φρέσκα υλικά. Ωστόσο, αξίζει τον κόπο για να γνωρίζεις ότι το φαγητό σου είναι καθαρό και απαλλαγμένο από τοξικά πρόσθετα.
Η αποφυγή έκθεσης σε βαρέα μέταλλα είναι αδύνατη. Η πραγματικότητα είναι ότι είναι αδύνατο σε αυτή την εποχή που ζούμε να μην εκτιθέμεθα σε βαρέα μέταλλα. Είναι απλά θέμα του πόσο και πόσο συχνά. Πρέπει λοιπόν να απαλλαγούμε απ’ αυτό το δολοφόνο. Πως θα το κάνουμε; Η απάντηση είναι αποτοξίνωση. Mε τα κατάλληλα μέτρα μπορείς να βοηθήσεις τον οργανισμό σου να αποβάλλει ένα μεγάλο μέρος τους.
Είναι πολύ σημαντικό να δώσεις μεγάλη βαρύτητα στην διατροφή γιατί η έλλειψη βασικών θρεπτικών συστατικών δεν επιτρέπει στο ήπαρ να κάνει σωστά την δουλειά του. Το ήπαρ είναι το κύριο όργανο του οργανισμού που θα φιλτράρει τα βαρέα μέταλλα και στην συνέχεια θα φροντίσει να φύγουν από το σώμα. Προκειμένου να το βοηθήσεις αυτές τις λειτουργίες είναι σημαντικό να κάνεις τις παρακάτω απλές αλλά αναγκαίες διαιτητικές αλλαγές:
>Περιόρισε την κατανάλωση των επεξεργασμένων και ραφιναρισμένων τροφίμων, στο ελάχιστο.
>Τρώγε άφθονα φρέσκα φρούτα και λαχανικά.
>Απόφυγε τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα – ιδίως τις κονσέρβες οι οποίες έχουν υποστεί φθορά.
>Κατανάλωνε καθημερινά λιπαρά οξέα όπως το λινέλαιο που βοηθά στην μείωση της επίδρασης των βαρέων μετάλλων στον εγκέφαλο.
>Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C που βοηθούν τα βαρέα μέταλλα να απομακρυνθούν από το σώμα.
>Τροφές πλούσιες σε σελήνιο που επίσης βοηθά στην απομάκρυνση των βαρέων μετάλλων από το σώμα. Η μεγαλύτερη φυσική πηγή σελήνιου είναι τα βραζιλιάνικα φιστίκια.
>Η βιταμίνη Ε είναι ένα φυσικό αντιοξειδωτικό και βοηθά στην καταπολέμηση των τοξικών ουσιών που βρίσκονται στον οργανισμό.
>Το χόρτο από σιτάρι ή κριθάρι επίσης μπορούν να αποτοξινώσουν τον οργανισμό.
>Το σκόρδο με το θείο που περιέχει βοηθά στην απομάκρυνση των τοξικών μετάλλων από τον οργανισμό. Το Άγριο Σκόρδο είναι αποτελεσματικό για τον καθαρισμό του αίματος, του στομάχου και των εντέρων. Απαλλάσσει τον οργανισμό από τα επίμονα κατάλοιπα του μεταβολισμού, καταστρέφει και απομακρύνει τις δηλητηριώδεις ουσίες, ιδιαίτερα από τον νευρικό ιστό, χρήσιμη ιδιότητα για αυτοάνοσες παθήσεις.
>Η πικραλίδα (Taraxacum officinale) βοηθάει το ήπαρ να λειτουργεί κανονικά ώστε να είναι σε καλύτερη θέση να αφαιρεί τοξίνες από το αίμα.
>Η κολλιτσίδα (Άρκτιο – Arctium lappa) είναι ένα εξαιρετικό καθαριστικό για το αίμα και λειτουργεί συνδυαστικά με την πικραλίδα για καλύτερα αποτελέσματα.
>Το αγριολάπαθο (Rumex crispus) βοηθά στον καθαρισμό του αίματος και δρα βοηθητικά με την πικραλίδα.
>Τα φύκια (Laminariales) μειώνουν την απορρόφηση των ραδιενεργών υλικών και των βαρέων μετάλλων από τον οργανισμό.
>Οι φύτρες άλφα-άλφα επίσης μειώνουν την απορρόφηση των ραδιενεργών ουσιών και των βαρέων μετάλλων.
>Ο κόλιαντρος βοηθά στην απομάκρυνση του υδραργύρου από τον εγκέφαλο και το σώμα. Ο Κορίανδρος είναι γενικά επωφελής για το νευρικό σύστημα. Χρησιμοποιείται θεραπευτικά ως βότανο που βοηθά και καταπραΰνει το πεπτικό σύστημα. Έχει την ικανότητα να περνά τον αιματο-εγκεφαλιδικό φραγμό και να καθαρίζει τους ιστούς από τοξίνες, φαρμακευτικές ουσίες, χημικές ουσίες, βαρέα μέταλλα.
>Χρησιμοποίησε ένα καλό φίλτρο νερού που να αφαιρεί το χλώριο και βαρέα μέταλλα από το νερό που χρησιμοποιείς. Να πλένεις και τα φρούτα και τα λαχανικά με φιλτραρισμένο νερό για να αποφεύγεις τα κατάλοιπα του νερού βρύσης.
> Πίνε νερό ΖΩΝΤΑΝΟ με τον Οργονίτη Drink Charger MWO Νέας Γενιάς του orgonodrome (εικ. κάτω)
>Προτίμησε τα βιολογικά προϊόντα και απέφυγε αυτά που έρχονται από περιοχές που είναι γνωστές για την τεράστια μόλυνση τους.
>Μην χρησιμοποιείς μαγειρικά σκεύη από αλουμίνιο ή χαλκό γιατί τα μέταλλα αυτά εύκολα διαφεύγουν και στο φαγητό.
>Αν η εργασία σου ή οι συνθήκες διαβίωσης σε εκθέσουν σε βαρέα μέταλλα, θα πρέπει να ελαχιστοποιήσεις ή να εξαλείψεις την έκθεσής σου όσο το δυνατόν περισσότερο. Να γνωρίζεις ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για αυτές τις τοξίνες που μπορεί να απορροφηθούν στο σώμα σου – μέσω της διατροφής και ποτών, την έκθεση του δέρματος, καθώς και μέσω του αέρα που αναπνέεις. Έτσι, όποτε είναι δυνατόν, να φοράς γάντια, η χρήση προστατευτικών αναπνευστικών συσκευών και συστήματα εξαερισμού.
>Το Celldetox είναι ένα ιδανικό σκεύασμα για την κυτταρική αποτοξίνωση και την αποβολή βαρέων μετάλλων και τοξινών. Ο συνδυασμός των ουσιών που περιέχονται στο Celldetox είναι μοναδικός και καθιστά το σκεύασμα πολύ αποτελεσματικό σε περιπτώσεις ανάγκης για βαθιά αποτοξίνωση από βαρέα μέταλλα και τοξίνες. Σύνθεση: Σκόνη από Άγριο Σκόρδο 23 mg, Σκόνη από Κορίανδρο 9 mg. Σκόνη από φύκι. Σπιρουλίνα 175 mg. Σκόνη από φύκι. Χλωρέλλα 220 mg, Φυσικός Ζεόλιθος 43 mg.
>Η Σπιρουλίνα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυσικά θρεπτικά συστατικά έχει ιδιαίτερη δράση στην αποβολή τοξινών και βαρέων μετάλλων που επικάθονται στον συνδετικό ιστό. Η φυκοκυανίνη που περιέχει η Σπιρουλίνα συμβάλλει στον έλεγχο φλεγμονών και μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης κακοηθειών. «Η Σπιρουλίνα διεγείρει το τμήμα του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού ώστε να καταπολεμά ιούς, να μελετά το εσωτερικό των ιστών μας και να ανιχνεύει και να εξουδετερώνει καρκινικούς ιστούς», δηλώνει ο Dr Bradley.
>Η Χλωρέλλα ενεργοποιεί το φυσικό μηχανισμό άμυνας του οργανισμού για την καταπολέμηση των βακτηρίων και των ιών, και ενισχύει την άμυνα του οργανισμού. Η Χλωρέλλα έχει υψηλά επίπεδα απορροφητικότητας λόγω της κυτταρικής της δομής. Αποτελείται από Σελλουλόζη και είναι εξαιρετικά δύσπεπτη. Έτσι «κλειδώνει» τα βαρέα μέταλλα, αλλά και άλλες βλαβερές τοξίνες και ακαθαρσίες, οι οποίες αποβάλλονται με φυσικό τρόπο μέσω του εντέρου μας.
>Ο Ζεόλιθος αποτελεί μια νέα ουσία η οποία λειτουργεί σαν σφουγγάρι και επιτυγχάνει σε μεγάλο βαθμό την απορρόφηση και αποβολή των δηλητηρίων και των βαρέων μετάλλων, (όχι όμως και των ελαφρών μετάλλων) ρυθμίζει προς το ουδέτερο το ph των υδάτων και εμπλουτίζει τα ύδατα με οξυγόνο. Περιέχει όλες τις ουσίες του περιοδικού πίνακα σε μορφή ανόθευτη όπως βρίσκονται μόνο στο βάθος της thesecretrealtruth
Ένας υπαρκτός διατροφικός κίνδυνος!Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται σε σημαντικό βαθμό η συσσώρευση βαρέων μετάλλων στα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα και μάλιστα χωρίς κάποια ιδιαίτερη μείωση, σε αντίθεση με άλλες τοξικές οργανικές ενώσεις. Αφού αυτά τα προϊόντα αποτελούν το βασικότερο κρίκο στην τροφική αλυσίδα, η είσοδος των βαρέων μετάλλων στα αγροτικά οικοσυστήματα θεωρείται, από τους επιστήμονες, θεμελιώδους σημασίας, καθώς η επιβάρυνση της υγείας του καταναλωτή είναι ιδιαίτερα σημαντική, αθροιστικά.
Βαρέα μέταλλα είναι τα μέταλλα εκείνα που έχουν ειδικό βάρος μεγαλύτερο από αυτό του σιδήρου και είναι τοξικά σε χαμηλές συγκεντρώσεις.
Βαρέα ονομάζονται τα μέταλλα με ατομικό βάρος μεγαλύτερο αυτού του σιδήρου (Fe). Ο όρος “βαρέα μέταλλα”, παρότι περιλαμβάνει πολλά άλλα, αναφέρεται κυρίως στον μόλυβδο (Pb), τον υδράργυρο (Hg), τον χαλκό (Cu), το κάδμιο (Cd), και το χρώμιο (Cr). Τα βαρέα μέταλλα είναι φυσικά συστατικά του φλοιού της γης. Δεν μπορούν να διασπαστούν σε απλούστερες μορφές ή να καταστραφούν. Πολλά από αυτά τα μέταλλα σε μικρές ποσότητες είναι απαραίτητα για τη δράση των βιταμινών και τις ζωτικές λειτουργίες. Σε μεγάλες ποσότητες προκαλούν σειρά δυσμενών επιδράσεων.
Τα βαρέα μέταλλα τα ανευρίσκουμε στη φύση είτε διαλυμένα ως ιόντα στο νερό, είτε ως μεταλλεύματα στους βράχους, είτε ακόμα προσκολλημένα σε μόρια του αέρα. Τα βαρέα μέταλλα, σε γενικές γραμμές δεν αποβάλλονται από τον οργανισμό, όση αποτοξίνωση και να κάνει κάποιος, και θεωρούνται μια από τις αιτίες για πολλές χρόνιες ασθένειες όπως πονοκέφαλοι, κατάθλιψη, ανία, σκλήρυνση κατά πλάκας, αλζχάιμερ, καρκίνοι αυτοάνοσα κλπ.
Η επιβάρυνση της τροφικής αλυσίδας με βαρέα μέταλλα οφείλεται στη ρύπανση του περιβάλλοντος από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες, όπως η διάθεση ανεπεξέργαστων λυμάτων στους υδάτινους αποδέκτες, καύση στερεών απορριμμάτων, η ανεξέλεγκτη διάθεση στερεών απορριμμάτων (περιέχοντα βαρέα μέταλλα) στο έδαφος, η καύση συμβατικών καυσίμων κ.α.
Οι χημικοί ρύποι (οργανοχλωριωμένες ενώσεις, βαρέα μέταλλα) βιοσυσσωρεύονται στους ιστούς των οργανισμών και μεταφέρονται μέσω της τροφικής αλυσίδας, για να συγκεντρωθούν τελικά σε αυτούς που βρίσκονται στα ανώτερα επίπεδα της αλυσίδας. Όταν οι χημικοί ρύποι φτάνουν στη θάλασσα, περνούν αρχικά στους μικροοργανισμούς (π.χ. στο πλαγκτόν) μέσω της τροφικής αλυσίδας στα ψάρια και στα θαλασσινά και τελικά στον άνθρωπο. Σύμφωνα με την κυρία Μαρουδιώ Κεντούρη, καθηγήτρια στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, «οι θαλάσσιοι οργανισμοί δύνανται να υποστούν τις επιπτώσεις κάποιων ισχυρών ρυπαντών και να γίνουν τοξικοί για τον άνθρωπο. Αυτό όμως συμβαίνει σε εξαιρετικά υποβαθμισμένες περιοχές, στις οποίες ούτως ή άλλως απαγορεύεται η αλιεία και η εκτροφή θαλάσσιων οργανισμών. Και είναι πιθανότερο η ρύπανση να επηρεάσει ψάρια ελευθέρας βοσκής, λόγω των ανεξέλεγκτων μετακινήσεων που αυτά εκτελούν, παρά εκτρεφόμενα, τα οποία είναι περιορισμένα σε περιοχές “χαμηλού επιχειρηματικού κινδύνου”».
Οι επιπτώσεις που αναφέρονται για τον ανθρώπινο οργανισμό είναι πολλές: βλάβες στο αναπαραγωγικό και ανοσοποιητικό σύστημα, στο συκώτι, στα νεφτά, αναστολή της ανάπτυξης κλπ. Κάποιες από τις οργανοχλωριωμένες ενώσεις έχουν την ιδιότητα να μεταφέρονται από γενιά σε γενιά μέσω του πλακούντα της μήτρας και του μητρικού γάλακτος. Στην Ελλάδα τα ελάχιστα διαθέσιμα στοιχεία φανερώνουν υψηλές συγκεντρώσεις οργανοχλωριωμένων ενώσεων στο μητρικό γάλα στις περιοχές της Καβάλας και της Ξάνθης (1990).
Πρόσφατες αναλύσεις στους ιστούς και στο μητρικό γάλα των Ινδιάνων που ζουν στις αρκτικές περιοχές του Καναδά έδειξαν παρουσία υψηλών συγκεντρώσεων οργανοχλωριωμένων ενώσεων χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την παραγωγή και τη χρήση των ουσιών αυτών. Εχει υπολογιστεί ότι αν έπαυε σήμερα οποιαδήποτε έκθεση σε PCBs (κλοφέν), θα ήταν δυνατή η ανίχνευσή τους σε ανθρώπινους ιστούς επί έξι ακόμη γενιές.
Η συσσώρευση των βαρέων μετάλλων στα ψάρια πραγματοποιείται διά μέσου της τροφής ή των βραγχίων. Ερευνητικές εργασίες του ΕΚΘΕ στον ελληνικό χώρο αποκαλύπτουν ότι η συσσώρευση των πιο σημαντικών βαρέων μετάλλων στους ιστούς των ψαριών βρίσκονται σε κανονικά επίπεδα ανεξαρτήτως περιοχής και βιολογίας των ψαριών, συγκρίνοντας τις τιμές συσσώρεσης με άλλες περιοχές της Μεσογείου και κυρίως της Ανατολικής. Αντίθετα, ο διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace, κ. Στέλιος Ψωμάς, θεωρεί ότι η σύγκριση αυτή είναι χωρίς νόημα, δεδομένου ότι οι ουσίες αυτές βρίσκονται σε θαλάσσιους οργανισμούς και καταναλώνονται από όλους μας, «ανεξάρτητα αν έχουν αλιευθεί στο Αιγαίο ή στην Αδριατική.
Το σημαντικό τελικά είναι να μειώσουμε τις απορρίψεις τοξικών ουσιών στο θαλάσσιο περιβάλλον, πράγμα που καθιστά τη μοναδική διέξοδο. Το γεγονός ότι ενδεχομένως σε κάποιες άλλες χώρες τρώνε πιο ρυπασμένα ψάρια δεν λύνει ούτε αναιρεί το δικό μας πρόβλημα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να τρώμε ψάρια. Απλώς, προστατεύοντας τη θαλάσσια ζωή από τη ρύπανση, προστατεύουμε την υγεία μας».
Αντίστοιχη έρευνα που πραγματοποίησε το 1993 ιδιωτική εταιρεία για λογαριασμό του Ολλανδικού υπουργείου Περιβάλλοντος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα οι συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων στα φυτά της θάλασσας είναι στα ίδια επίπεδα με άλλες περιοχές στον κόσμο, με ιδιαίτερα υψηλές τιμές στις επιβαρημένες από ανθρώπινες δραστηριότητες περιοχές.
Ανάλογα ήταν και τα αποτελέσματα για τα ψάρια και τα θαλασσινά. Στις έρευνες χρησιμοποιήθηκαν κυρίως κουτσομούρες και μύδια. Υψηλές συγκεντρώσεις σε βαρέα μέταλλα παρατηρήθηκαν στον Στυμονικό, στον Θερμαϊκό και στον Σαρωνικό. Εν τούτοις, στο ΕΚΘΕ, ύστερα από 10 χρόνια μελέτης στον Σαρωνικό, σε μύδια και ψάρια, οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι όσον αφορά τα πιο πολλά μέταλλα (χαλκός, χρώμιο, νικέλιο, ψευδάργυρος) η ρύπανση μειώνεται και θεωρούν ότι η τάση μείωσης πιθανόν να συνδέεται με τη λειτουργία μονάδων καθαρισμού λυμάτων και αποβλήτων.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια δειγματοληψιών που ξεκίνησαν το 1994 και συνεχίζονται, αρκετές φορές τα αλιεύματα από σταθμούς του εσωτερικού μέρους του κόλπου βρέθηκαν καλυμμένα από πετρέλαιο. Πιθανότατα αυτό οφειλόταν σε πετρελαιοκηλίδες της επιφάνειας της θάλασσας, οι οποίες με τη χρήση χημικών μέσων «καθαρίστηκαν» από την επιφάνεια και συσσωρεύτηκαν στον βυθό. Συμπερασματικά, οι μελέτες του ΕΚΘΕ δείχνουν ότι ο Σαρωνικός έχει μεν πληγεί από τη ρύπανση αλλά τα προβλήματα είναι εντοπισμένα σε συγκεκριμένες περιοχές (ανατολική Ελευσίνα, Κερατσίνι, Ψυττάλεια).
Σε κάθε περίπτωση, τα οστρακοειδή είναι πιο επικίνδυνα από τα ψάρια, διότι συσσωρεύουν τις τοξικές ουσίες στο εδώδιμο μέρος τους (σε αντίθεση με τα ψάρια που τις συσσωρεύουν κατά κύριο λόγο στους ιστούς, οι οποίοι δεν καταναλώνονται από τον άνθρωπο) και τρέφονται μη επιλεκτικά από φυτοπλαγκτονικούς οργανισμούς, μεταξύ των οποίων είναι πιθανόν να υπάρξουν σε κάποιες περιπτώσεις τοξικά για τον άνθρωπο είδη. Για τον λόγο αυτό η κοινοτική νομοθεσία επιβάλλει την «αποτοξίνωσή» τους προτού διατεθούν στο εμπόριο. Στην Ελλάδα όμως οι σταθμοί «αποτοξίνωσης» επαρκούν για πολύ μικρό ποσοστό οστρακοειδών. Τα υπόλοιπα είτε εξάγονται κυρίως σε Ιταλία και Ισπανία , αποτοξινώνονται και επιστρέφουν στην Ελλάδα σε διπλάσια τιμή, είτε διατίθενται ως έχουν στο εμπόριο.
Στις υδατοκαλλιέργειες ως σοβαρό πρόβλημα αντιμετωπίζονται οι «ερυθρές παλίρροιες». Η αλλαγή του χρώματος του νερού δημιουργεί προβλήματα στις υδατοκαλλιέργειες και στη δημόσια υγεία, εφόσον κάποια είδη μικροφυκών (αυτά προκαλούν το φαινόμενο) έχουν την ικανότητα να παράγουν δραστικές τοξίνες, οι οποίες μπορεί να καταλήξουν μέσω της τροφικής αλυσίδας και στον άνθρωπο. Αναφορές ανίχνευσής τους σε οστρακοειδή (υδατοκαλλιεργειών και φυσικών πληθυσμών) έχουν γίνει κατ’ επανάληψη σε χώρες της Μεσογείου (π.χ. το 1981 είχαν αναφερθεί 5.000 περιστατικά δηλητηρίασης στην Ισπανία).
Στην Ελλάδα οστρακοκαλλιέργειες έχουμε κυρίως στον Θερμαϊκό. Σύμφωνα με αναφορά του επίκουρου καθηγητή Υδροβοτανικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Γ. Νικολαΐδη και του υδροβιολόγου κ. Α. Ευαγγελόπουλου, ως τώρα δεν έχει αναφερθεί παρουσία πάνω από τα επιτρεπτά όρια των δύο πιο επικίνδυνων τοξινών (PSP και DSP) στα οστρακόδερμα, από το Ινστιτούτο Υγιεινής Τροφίμων Θεσσαλονίκη παρ’ ότι τα μικροφύκη που είναι υπεύθυνα γι’ αυτές τις τοξίνες είναι παρόντα στον κόλπο.
Δεδομένου ότι τα βαρέα μέταλλα δεν αποικοδομούνται, συσσωρεύονται στο έδαφος και τα νερά (γλυκά και αλμυρά), με αποτέλεσμα να περνούν στην τροφική αλυσίδα. Η τοξικότητά τους εξαρτάται από το είδος του βαρέως μετάλλου, τη συγκέντρωσή του, την συνύπαρξη του με άλλα βαρέα μέταλλα, και το είδος του μεγαοργανισμού.
Αρσενικό: Το ανόργανο αρσενικό συγκεντρώνεται στους μύες, τον εγκέφαλο, τον σπλήνα, τους νεφρούς, την καρδιά, τα μαλλιά και τα νύχια. Δηλητηρίαση από αρσενικό προκαλεί παράλυση του νευρικού συστήματος, κώμα και θάνατο, ενώ χρόνια έκθεση προκαλεί μυϊκή ατονία, απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους, τριχόπτωση και καρκινογένεση.
Κάδμιο: Το κάδμιο σε τοξικές συγκεντρώσεις και χρόνια έκθεση, είναι δυνατόν να προκαλέσει νεφρικές και ηπατικές βλάβες, υπογονιμότητα στους άνδρες, και καρκινογένεση.
Μόλυβδος: Ο μόλυβδος προκαλεί βλάβες στο νευρικό σύστημα (και κυρίως στον παιδικό πληθυσμό σχετίζεται με προβλήματα πνευματικής καθυστέρησης), ηπατικές και νεφρικές βλάβες, ευνοεί την εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων, και καρκινογένεση.
Υδράργυρος: Ο υδράργυρος ανιχνεύεται κατά κύριο λόγο στα αλιεύματα που προέρχονται από ρυπασμένες περιοχές, και συγκεντρώνεται στο ήπαρ και τους νεφρούς προκαλώντας αντιστοίχως βλάβες, προσβάλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί προβλήματα που σχετίζονται με την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών, και καρκινογένεση.
Χρώμιο: Το εξασθενές χρώμιο προκαλεί καρκινογένεση, ηπατικές και νεφρικές διαταραχές, δερματίτιδες, και όταν εισέρχεται από την αναπνευστική οδό είναι δυνατόν να προκαλέσει εκτός από καρκίνο των πνευμόνων και χρόνια βρογχίτιδα.
Χαλκός: Ο χαλκός είναι ένα μέταλλο το οποίο είναι απαραίτητο στον ανθρώπινο οργανισμό αφού συμμετέχει στην ανάπτυξη του αγγειακού και σκελετικού συστήματος, βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου, βοηθά στη λειτουργία του νευρικού συστήματος, όμως αν υπερβούμε την ημερήσια διαιτητική πρόσληψη σε χαλκό είναι δυνατόν να εμφανιστούν νεφρικές και ηπατικές διαταραχές.
Βαρέα μέταλλα και καρκίνοςΤα μέταλλα μπορεί άμεσα και έμμεσα να προκαλέσουν βλάβες στο DNA τους και αυτό σημαίνει αυξημένο κίνδυνο καρκίνου (αυτό το ονομάζουμε γονοτοξικότητας). Υπάρχουν, επίσης, πιθανόν μη γονιδιοτοξικοί οδοί, λόγω ερεθισμού ή ανοσο-τοξικότητας. Σίγουρα, ορισμένα μέταλλα είναι γνωστά ότι είναι καρκινογόνα.
Συνήθης στόχος είναι ο πνεύμονας, αν και το αρσενικό έχει μια μοναδική σχέση με τους καρκίνους του δέρματος που έχει αναγνωριστεί εδώ και πολλά χρόνια. Είναι γεγονός ότι τα εμφυτεύματα από μέταλλο στο σώμα (όπως στα οστά) μπορεί να σχετίζονται με παρακείμενους καρκίνους, που προκαλείται από ερεθισμό των ιστών. Ο Patric Stortebecker στο ίδρυμα Karolinska στη Στοκχόλμη, τόνισε τη συχνότητα με την οποία ο καρκίνος του σαγονιού βρέθηκε σε συνδυασμό με σφραγίσματα αμαλγάματος από μέταλλο. Αυτό είναι ανησυχητικό, δεδομένου ότι αυτό το ιδιαίτερο είδος «προσθετικής» τείνει να είναι μακροχρόνιο και συχνό. Μια σημαντική εξέλιξη στον τομέα της οδοντιατρικής είναι το εμφύτευμα τιτανίου.
Στη μεγαλύτερη έρευνα που έγινε το 2001 στη Μεγάλη Βρετανία και η οποία αφορούσε 22.000 άτομα (όχι ασθενείς), προέκυψαν τα εξής στοιχεία: το 76% δήλωσε ανεξήγητη κόπωση, το 58% ανέφερε μεταπτώσεις ψυχισμού, το 52% απάθεια, έλλειψη ενδιαφέροντος και διάθεσης, το 50% άγχος, ανησυχία, φοβίες, το 47% κακή ποιότητα ύπνου και αϋπνίες, το 42% κακή μνήμη και το 42% κατάθλιψη. Είναι ολοφάνερο πως οι ζημιές που κάναμε και δυστυχώς συνεχίζουμε να κάνουμε στο περιβάλλον, η κακή διατροφή και η κακή ποιότητα νερού που πίνουμε, ο αέρας που αναπνέουμε και η γενικότερη επιβάρυνση από μόλυνση, ευθύνονται σε σημαντικό βαθμό για την επιδείνωση της υγείας μας.
Χρόνιες «ασθένειες» που δύσκολα αντιμετωπίζονται έχουν ως αιτία τις επιπτώσεις από τις περιβαλλοντικές τοξίνες, τα βαρέα μέταλλα, την κακή διατροφή κι άλλους τοξικούς παράγοντες. Τα βαρέα μέταλλα Υδράργυρος, Μόλυβδος, Κάδμιο, Αλουμίνιο κ.α. τα παίρνουμε αθροιστικά με τα εμβόλια, τα φάρμακα, αυτά που τρώμε, πίνουμε και εισπνέουμε, όπως επίσης και από τα σφραγίσματα στα δόντια, από καλλυντικά και αρκούν ελάχιστες ποσότητες για να μας βλάψουν.
Οι περιβαλλοντικές τοξίνες όπως διοξίνες, αμίαντος, PCB, αρωματικοί υδρογονάνθρακες, DDT, μεταβολικοί DDE κ.α. συσσωρεύονται στους ιστούς όπως ο νευρικός, ο συνθετικός, ο λιπώδης και έχουν αθροιστική δράση. Οι τοξίνες από το ίδιο μας το παχύ έντερο, λόγω αλλαγής της χλωρίδας, λόγω κακής διατροφής, λόγω σήψης, δυσβίωσης, κακών συνηθειών προσθέτουν τοξικότητα.
Η επιβάρυνση από μαγνητικά, γεωπαθητικά, ηλεκτρομαγνητικά πεδία, από ακτινοβολία, διαταράσσουν περαιτέρω τη λειτουργία των κυττάρων και κατά συνέπεια του οργανισμού. Αν προσθέσουμε και την επιβάρυνση από χημικά φάρμακα, από εθιστικές ουσίες όπως τσιγάρο, καφές και συντηρητικά τροφίμων, γίνεται ολοφάνερο πως η αποτοξίνωση από όλους τους παραπάνω παράγοντες είναι επιτακτική ανάγκη. Αυτό όμως γίνεται δύσκολα σήμερα επειδή η επιβάρυνση είναι πολύ μεγάλη, πολύπλοκη και πολύπλευρη. Επίσης η συσσώρευση σε ιστούς-κρύπτες που δεν έχουν μεγάλη μεταβολική δραστηριότητα ή καλή κυκλοφορία αίματος είναι χρόνια και συσσωρευτική.
Επίσης σημαντικό μέρος από βαρέα μέταλλα και ουσίες μπορεί να διαπεράσει την κυτταρική μεμβράνη και να αποθηκευτεί στο κυτταρόπλασμα. Έτσι διαταράσσεται η διαπερατότητα της μεμβράνης (αντλίες) και η λειτουργία των οργανιδίων του κυττάρου. Για αυτό σε κάθε θεραπευτική προσέγγιση η οποία προσανατολίζεται στα αίτια, θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στη διάγνωση και στην αποτοξίνωση από βαρέα μέταλλα, χημικές ουσίες και τοξίνες.
Τα βαρέα μέταλλα συσσωρεύονται σε πρωτεϊνικούς ιστούς και τα οστάΟι καταναλωτές πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση ύδατος από ρυπασμένες περιοχές, καθώς και την κατανάλωση συκωτιού και νεφρών από μεγάλης ηλικίας ζώα, και ζώα που προέρχονται από ρυπασμένες περιοχές, καθώς επίσης και τρόφιμα βολβούς (πατάτες, κρεμμύδια, καρότα), που παρήχθησαν σε επιβαρυμένες με βαρέα μέταλλα περιοχές.
Στο περιβάλλον έχουν ανιχνευθεί άνω των 40 στοιχείων που ανήκουν στην κατηγορία των μετάλλων. Επικίνδυνα είναι τα αποκαλούμενα βαρέα μέταλλα όπως βηρύλλιο, κάδμιο, μόλυβδος, υδράργυρος, νικέλιο, άργυρος, χρυσός, χρώμιο, ψευδάργυρος και χαλκός. Τα πολύτιμα μέταλλα (άργυρος, χρυσός) ανακτώνται από τα υγρά απόβλητα λόγω της τιμής τους και έτσι δεν είναι πρακτικά ρύποι. Θεωρούνται τοξικά όσα μέταλλα έχουν δυσμενή επίδραση στους οργανισμούς ακόμη και όταν βρίσκονται σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις.
Η κυριότερη πηγή μετάλλων στο περιβάλλον είναι το έδαφος της γης όπου βρίσκονται όλα σχεδόν τα μέταλλα και τα οποία με διάφορους γεωχημικούς κύκλους και ανθρωπογενείς επεμβάσεις ανακατανέμονται στα διάφορα περιβαλλοντικά διαμερίσματα. Η βιομηχανική, τεχνολογική και γεωργική δραστηριότητα αποτελούν σημαντικούς παράγοντες ρύπανσης από μέταλλα, από την απόρριψη βιομηχανικώνα αποβλήτων, μεταλλευτικές εκμεταλλεύσεις, εμπλουτισμό και παραγωγή μεταλλικών αντικειμένων, χρήση λιπασμάτων, κλπ. Η καύση στερεών καυσίμων είναι μία άλλη πηγή εκπομπής μετάλλων στην ατμόσφαιρα που τελικά εναποτίθενται στο έδαφος και τα νερά.
Τα μέταλλα δεν αφομοιώνονται, λόγω αδυναμίας των οργανισμών να τα «αναγνωρίσουν», ούτε όμως αποβάλλονται από το σύστημα των οργανισμών, κατά συνέπεια συσσωρεύονται και μάλιστα εκλεκτικά σε ορισμένους ιστούς (συκώτι, νεφρά) εμφανίζοντας έτσι υψηλές συγκεντρώσεις. Οι κυριότερες δράσεις τους είναι και καρκινογόνες.
Η καρκινογόνος δράση των μετάλλων έχει μελετηθεί με μεγάλο αριθμό τοξικολογικών ερευνών και έχει βρεθεί ότι ο μηχανισμός της άμεσης προσθήκης σε κυτταρικό DNA (που προκαλεί μεταλλάξεις) είναι δευτερεύουσας σημασίας, σε σχέση με τη δράση μέσω οξειδωτικών βλαβών στο DNA που προκαλούνται από την παραγωγή ελευθέρων ριζών.
Η Σπατάλη για ένα κιλό βοδινό κρέαςΣε ένα βιομηχανικό σύστημα παραγωγής βοδινού κρέατος, χρειάζονται κατά μέσο όρο τρία χρόνια πριν να σφαγεί ένα ζώο για να παράσχει γύρω στα 200 κιλά βοδινού κρέατος χωρίς κόκκαλο. Το ζώο καταναλώνει σχεδόν 1300 κιλά σπόρους, 7200 κιλά ζωοτροφές, 24 κυβικά μέτρα πόσιμου νερού και 7 κυβικά μέτρα νερού για καθαριότητα. Αυτό σημαίνει ότι για να παραχθεί ένα κιλό βοδινού κρέατος χωρίς κόκκαλο, χρησιμοποιούμε γύρω στα 6,5 κιλά σπόρων, 36 κιλά ζωοτροφές και 155 λίτρα νερού (μόνο για κατάποση και καθαριότητα).
Η παραγωγή του όγκου τροφής απαιτεί περίπου 15300 λίτρα νερού κατά μέσο όρο και μετά μιλάμε για πείνα στον πλανήτη !!! Ενώ τρώγοντας εμείς αυτά που τρώνε τα «ζώα» θα ήμασταν απόλυτα υγιείς !!! «Δεν τρώγονται» ακούω κάποιους να λένε. Δεν μπορώ παρά να γελάσω με την ανοησία !!! Μην ξεχάσω τα παράσιτα, δεν πειράζει σας τρώνε ζωντανούς από μέσα, αφού δεν μπορείτε να φάτε «ζωοτροφές»
Διατροφικά ΔηλητήριαΕπιδημιολογική μελέτη της καθηγήτριας του πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Αθηνάς Λινού στα Οινόφυτα, έφερε στην επιφάνεια ένα φοβερό μυστικό για το οποίο κανείς δε μιλάει εδώ και χρόνια. Πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που φθάνουν καθημερινά στο τραπέζι σου, κρύβουν θανατηφόρα δηλητήρια, μολυσμένα με επικίνδυνα βαρέα μέταλλα που συχνά είναι 1000% πιο πάνω από τα επιτρεπτά όρια.
Περιοχές στον κάμπο των Θηβών και των Οινοφύτων που παράγουν τις μεγαλύτερες ποσότητες κρεμμυδιών, καρότων και πατάτας σε όλη την Ελλάδα, έχουν δηλητηριαστεί από τα νερά του ποταμού Ασωπού που δέχονται τα απόβλητα δεκάδων βιομηχανιών της περιοχής. Η επικινδυνότητα των προϊόντων της περιοχής Οινοφύτων προκύπτει και από μελέτη του Εργαστηρίου Χημείας Τροφίμων του Πανεπιστημίου της Αθήνας που παρουσιάστηκε στο 7ο Διεθνές Συνέδριο «Ημέρες Αναλυτικής Χημείας» στη Μυτιλήνη.
Η μελετητική ομάδα [Χ. Κιρκίληης, Γ. Πασσιάς, Σ. Μηνιάδου – Μειμάρογλου, Ν. Θωμαϊδης και Γ. Ζαμπετάκης] αγόρασε και σύγκρινε τρόφιμα – βολβούς δηλ. καρότα, κρεμμύδια, πατάτες από την Θήβα και τα Οινόφυτα με άλλα που έχουν παραχθεί σε περιοχές με μικρή ή καθόλου βιομηχανική δραστηριότητα. Η ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αγόρασε 13 παρτίδες παραγωγής από καθένα από τα παραπάνω τρία τρόφιμα που καλλιεργήθηκαν στη Θήβα, από 13 σούπερ μάρκετ της Αθήνας και το κάθε ένα από αυτά αναλύθηκε 3 φορές συγκρίθηκε με 2 δείγματα από «καθαρές» περιοχές κάθε ένα από τα οποία αναλύθηκε επίσης 3 φορές.
Η μελέτη φέρνει στο φως συγκλονιστικά στοιχεία: Καρότα που παράχθηκαν στη Θήβα και αγοράστηκαν από σούπερ μάρκετ της Αθήνας, βρέθηκαν να έχουν έως και 700% νικέλιο παραπάνω από καρότα που παράχθηκαν σε μη βιομηχανικές περιοχές. Επίσης, ενώ στα καρότα από άλλες περιοχές το χρώμιο ήταν κατά μέσο όρο 20 μg/kg, στα καρότα Θήβας έφτασε μέχρι 76 μg/kg. Ακόμα, εντοπίστηκε μόλυβδος μέχρι και 43 μg/kg, ενώ ο μέσος όρος στα καρότα από άλλες περιοχές είναι 35 μg/kg.
Διπλάσιο είναι το κάδμιο στα καρότα Θήβας από τα καρότα άλλων περιοχών. Κρεμμύδια που παράχθηκαν στη Θήβα περιέχουν έως 688 μg/kg νικελίου, ενώ ο μέσος όρος στα κρεμμύδια άλλων περιοχών είναι μόλις 57 μg/kg, δηλαδή 640% παραπάνω. Στα κρεμμύδια άλλων περιοχών το χρώμιο ήταν κάτω από το όριο ανίχνευσης. Παρόλα αυτά σε κρεμμύδια Θήβας βρέθηκε έως και 26 μg/kg. Επίσης, ενώ στα κρεμμύδια άλλων περιοχών ο μόλυβδος είναι κατά μέσο όρο 24 μg/kg σε αυτά της Θήβας βρέθηκε έως και 72 μg/kg.
Αυξημένες ήταν οι τιμές του καδμίου στα κρεμμύδια Θήβας σε σχέση με άλλες περιοχές: Πατάτες που παράχθηκαν στη Θήβα περιέχουν έως 1.894 μg/kg νικελίου, ενώ στις άλλες περιοχές ο μέσος όρος είναι 78 μg/kg, δηλαδή 926% πάνω! Κι εδώ το χρώμιο σε άλλες περιοχές ήταν κάτω από τα ανιχνεύσιμα όρια, αλλά στη Θήβα έφτασε μέχρι και 170 μg/kg. Δηλαδή 350% παραπάνω. Βρέθηκε ακόμη στις πατάτες Θήβας έως 36 μg/kg μολύβδου, ενώ στις άλλες περιοχές ο μέσος όρος είναι 18 μg/kg. Σε λογικά επίπεδα εντοπίστηκε κάδμιο.
Με βάση αυτά τα αποτελέσματα προκύπτει ότι τα καρότα, κρεμμύδια και πατάτες Θήβας είναι κατά υπερβολικό βαθμό επιβαρημένα με πολύ επικίνδυνα βαρέα μέταλλα και κυρίως με νικέλιο, χρώμιο και κάδμιο. Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η επιμόλυνση αυτή οφείλεται στη ρύπανση του Ασωπού και του υπόγειου υδροφορέα της ευρύτερης περιοχής. Το θέμα είναι πόσο επικίνδυνα είναι τα επίπεδα νικελίου και χρωμίου στα τρόφιμα αυτά για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Με πολύ απλά λόγια, είναι σαν να καλλιεργούν λαχανικά δίπλα σε βρώμικη και μολυσμένη περιοχή και να τα διοχετεύουν στην αγορά προς κατανάλωση !! ΝΑΙ αυτό ακριβώς κάνουν.
Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών αν λάβουμε υπόψη την ανεκτή ημερήσια πρόσληψη νικελίου για παιδιά που είναι 300 μg την ημέρα, τότε από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι αρκούν λίγα γραμμάρια καρότου, κρεμμυδιού και πατάτας Θήβας για να τεθεί σε κίνδυνο η υγεία ενός παιδιού ή ενός ενήλικα ειδικά αυτών που είναι χορτοφάγοι και καταναλώνουν πολλούς χυμούς λαχανικών. Αρα δεν έχει σημασία μόνο να μην τρώμε, τροφές αίματος, δηλ. κρέατα και γαλακτοκομικά, ή να τρώμε ελάχιστα, που σημαίνει 1-2 φορές τον χρόνο και μόνο αν διαθέτουμε δυνατό ανοσοποιητικό, αλλά είναι το ίδιο σημαντικό να καταλανώνουμε ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ
ΛΑΧΑΝΙΚΆ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΒΟΤΑΝΑ.
MSG: Ένας δολοφόνος στην διατροφή μαςΤο MSG(monosodium glutamate / γλουταμινικό μονονάτριο) είναι ένα χημικό πρόσθετο ενισχυτής γεύσης που χρησιμοποιείται στα προπαρασκευασμένα φαγητά, ιδιαίτερα στην κινεζική κουζίνα, στα κονσερβοποιημένα λαχανικά, ψάρια και σάλτσες, στις σούπες και στα επεξεργασμένα κρέατα. Επίσης, βρίσκεται στα κράκερ και τα πατατάκια με γεύση τυρί, στα νούντλς, στα ντρέσινγκ για σαλάτες, στα διάφορα ντιπ κλπ. Βελτιώνει τη γεύση, με αποτέλεσμα να καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες από τις τροφές και να δημιουργούνται θέματα παχυσαρκίας.
Καταναλώνοντας περισσότερα από 3 γραμμάρια MSG την ημέρα, αντιμετωπίζουμε διάφορα προβλήματα υγείας, όπως ναυτίες, πονοκεφάλους, αρρυθμίες, κνησμό στο δέρμα, υπερβολική δίψα, υπνηλία, κατατονία, ανία, κ.λ.π. Ο άγνωστος αυτός και σιωπηλός δολοφόνος είναι χειρότερος για την υγεία, απ’ ό,τι το αλκοόλ, η νικοτίνη και πολλές άλλες ουσίες.
Τι είναι ακριβώς το MSG;Η εφεύρεσή του έγινε το 1908, από τον Ιάπωνα Κικουνάε Ικέντα, που ανακάλυψε στα φύκια έναν φυσικό ενισχυτή γεύσης. Χρησιμοποιώντας μία μικρή ποσότητα από αυτή την ουσία, ο ίδιος δημιούργησε τεχνητά το πρόσθετο MSG και στη συνέχεια ίδρυσε την εταιρεία Ajinomoto, η οποία σήμερα είναι ο μεγαλύτερος παρασκευαστής MSG στον κόσμο και, όσο και αν φαίνεται περίεργο, και σημαντικός κατασκευαστής φαρμάκων.
Αυτό το συστατικό διαδόθηκε ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ο στρατός των ΗΠΑ συνειδητοποίησε ότι τα ιαπωνικά φαγητά ήταν πολύ πιο γευστικά από τα αμερικάνικα λόγω του MSG. Σε ό,τι αφορά τη χημική του σύσταση, το MSG είναι περίπου 78% γλουταμινικό οξύ, 21% νάτριο και έως 1% άλλες προσμείξεις.
Λανθασμένη αντίληψη αποτελεί ότι το MSG είναι αρωματικό ή μαλακώνει το κρέας. Στην πραγματικότητα, το MSG έχει ήπια πικρή γεύση και όταν το καταναλώνεις, νομίζεις ότι το φαγητό που τρως έχει περισσότερη πρωτεΐνη και είναι πιο νόστιμο. Αυτό επιτυγχάνεται χάρη στην ικανότητά του να μπερδεύει του γευστικούς κάλυκες, χρησιμοποιώντας την ελάχιστα γνωστή πέμπτη γεύση, την ουμάμι (η ουμάμι είναι η γεύση του γλουταμινικού, η οποία δίνει την αίσθηση του πικάντικου σε πολλά ιαπωνικά τρόφιμα, στο μπέικον, καθώς επίσης και στα τρόφιμα που περιέχουν MSG).
Το 1959, ο Αμερικάνικος Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) χαρακτήρισε το MSG ως «γενικά ασφαλή ουσία- GRAS» θέση στην οποία παρέμεινε για 10 χρόνια, μέχρι που εισήλθε στην ιατρική βιβλιογραφία το «Σύνδρομο των Κινέζικων Εστιατορίων» όπου αναφέρονται πολλές παρενέργειες μετά την κατανάλωση MSG, όπως μούδιασμα και καρδιακές αρρυθμίες. Σήμερα, αυτό το σύνδρομο έχει μετονομαστεί σε «Σύμπλεγμα Συμπτωμάτων MSG», με τον FDA να το χαρακτηρίζει ως «βραχυπρόθεσμη αντίδραση» στο MSG. Με λίγα λόγια, χρειάζεται έρευνα για να διαπιστωθούν οι παρενέργειές της ενισχυτικής νευροτοξίνης.
Γιατί το MSG είναι τόσο επικίνδυνοΜία από τις καλύτερες επισκοπήσεις των πραγματικών κινδύνων του MSG προέρχεται από τον δρα Russell Blaylock, πιστοποιημένο νευροχειρουργό και συγγραφέα του βιβλίου «Διεγερτικές νευροτοξίνες: Η γεύση που σκοτώνει». Σε αυτήν, ο ίδιος εξηγεί ότι το MSG ανήκει στις παραπάνω τοξίνες, πράγμα που σημαίνει ότι υπερδιεγείρει τη λειτουργία των κυττάρων σε σημείο βλάβης (ακόμη και θανάτου) προκαλεί εγκεφαλική βλάβη σε διαφορετικά επίπεδα και ενδεχομένως συνδέεται ακόμη και με την ενεργοποίηση ή επιδείνωση μαθησιακών δυσκολιών, του Αλτσχάιμερ, του Πάρκινσον και της νόσου του Λου Γκέριγκ.
Επίσης, μέρος του προβλήματος είναι και το ότι το ελεύθερο γλουταμινικό οξύ είναι ο νευροδιαβιβαστής που ο εγκέφαλος, το νευρικό σύστημα, τα μάτια, το πάγκρεας και άλλα όργανα χρησιμοποιούν για την έναρξη ορισμένων διαδικασιών στο σώμα.
Ακόμη και ο FDA δηλώνει ότι «μελέτες έχουν δείξει ότι το σώμα χρησιμοποιεί το αμινοξύ γλουταμινικό ως νευροδιαβιβαστή στον εγκέφαλο και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος, όπου υπάρχουν ιστοί που διαθέτουν υποδοχείς για αυτό. Η ανώμαλη λειτουργία των υποδοχέων του γλουταμινικού έχει συνδεθεί με ορισμένες νευρολογικές ασθένειες, όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ και η χορεία του Χάντινγκτον. Ενέσεις γλουταμινικού σε πειραματόζωα έχουν οδηγήσει σε βλάβη των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου τους».
Αν και ο FDA συνεχίζει να ισχυρίζεται (γιατί άραγε) ότι η κατανάλωση MSG στα τρόφιμα δεν προκαλεί τα παραπάνω, πολλοί ειδικοί επιστήμονες υποστηρίζουν το αντίθετο.
Σύμφωνα με τον δρα Blaylock, πολλοί υποδοχείς γλουταμινικού έχουν βρεθεί τόσο στο εσωτερικό ηλεκτρικό σύστημα αγωγιμότητας της καρδιάς όσο και στον ίδιο τον μυ της καρδιάς. Αυτό μπορεί να είναι επιζήμιο για την καρδιά και μπορεί να εξηγήσει ακόμη και τους αιφνίδιους θανάτους -σε ορισμένες περιπτώσεις- νέων αθλητών. Συγκεκριμένα ο ίδιος αναφέρει ότι η υπερβολική κατανάλωση τροφίμων με διεγερτικές νευροτοξίνες όπως το MSG, η υδρολυμένη πρωτεΐνη σόγιας, η απομονωμένη πρωτεΐνη, τα φυσικά αρωματικά, τα καζεϊνικά άλατα του νατρίου και το ασπαρτικό από την ασπαρτάμη, ενεργοποιούν τους υποδοχείς του γλουταμινικού, προκαλώντας καρδιακές αρρυθμίες.
Όταν οι αποθήκες μαγνησίου είναι άδειες, όπως παρατηρείται σε αθλητές, οι υποδοχείς γλουταμινικού είναι τόσο ευαίσθητοι, ώστε ακόμη και χαμηλά επίπεδα αυτών των νευροτοξινών μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιακές αρρυθμίες και θάνατο.
Πολλές άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν επίσης συνδεθεί με την τακτική κατανάλωση MSG, όπως: -παχυσαρκία -βλάβη στους οφθαλμούς -πονοκέφαλοι -κόπωση και αποπροσανατολισμός – κατάθλιψη. Ακόμη και ο FDA παραδέχεται ότι «βραχυπρόθεσμες αντιδράσεις» γνωστές και ως «Σύμπλεγμα Συμπτωμάτων MSG» μπορούν να εμφανιστούν σε ορισμένες ομάδες του πληθυσμού, δηλαδή σε εκείνες που έχουν καταναλώσει «μεγάλες ποσότητες» MSG ή όσους έχουν άσθμα.
Σύμφωνα με τον FDA, το «Σύμπλεγμα Συμπτωμάτων MSG» μπορεί να περιλαμβάνει τις ακόλουθες παρενέργειες: -μούδιασμα -αίσθημα καύσου -τσούξιμο -πίεση προσώπου ή σφίξιμο -πόνος στο στήθος ή δυσκολία στην αναπνοή -πονοκέφαλος -ναυτία -ταχυκαρδία -υπνηλία -αδυναμία.
Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα πόσοι άνθρωποι μπορεί να είναι ευαίσθητοι στην νευροτοξίνη MSG, αλλά πρώιμες μελέτες από τη δεκαετία του 1970 είχαν ήδη δείξει ότι το 25-30% του πληθυσμού των ΗΠΑ ήταν δυσανεκτικοί στο MSG, στα επίπεδα που είχαν βρεθεί τότε στα τρόφιμα. Δεδομένου ότι η χρήση του MSG έχει επεκταθεί δραματικά έκτοτε, θεωρείται ότι μέχρι και το 40% του πληθυσμού μπορεί να εμφανίσει τα παραπάνω συμπτώματα σε περιπτώσεις υπερκατανάλωσής του.
Πώς να βγάλεις το MSG από τη διατροφή σουΣε γενικές γραμμές, εάν ένα τρόφιμο έχει υποστεί επεξεργασία, μπορείς να θεωρήσεις σε μεγάλο ποσοστό ότι περιέχει MSG (ή ένα από τα ψευδοσυστατικά του). Έτσι, αν επιλέγεις ακατέργαστα τρόφιμα, το πιθανότερο είναι η διατροφή σου να έχει «γλιτώσει» από το MSG. Το άλλο μέρος όπου θα πρέπει να προσέξεις, είναι τα εστιατόρια. Μπορείς να ρωτήσεις τον σεφ ποια φαγητά από το μενού δεν περιέχουν MSG, καθώς επίσης να ζητήσεις να μην προστεθεί το MSG στο γεύμα σου.
Πώς θα διαπιστώσεις αν υπάρχει MSG στο φαγητό σου;Σε καμία περίπτωση δεν θα δεις το MSG να αναγράφεται στην ετικέτα τροφίμων. Γι’ αυτό τον λόγο είναι σημαντικό να γνωρίζεις τα ονόματα των συστατικών που υπονοούν το γλουταμινικό μονονάτριο. Κάτι τέτοιο κρίνεται απαραίτητο, μιας και ο FDA υποχρεώνει τις εταιρείες να αναγράφουν το MSG αλλά όχι και εκείνες τις ουσίες που περιέχουν γλουταμινικό οξύ, ακόμα κι αν αυτό είναι το κύριο συστατικό του MSG. Υπάρχουν πάνω από 40 χαρακτηρισμένα συστατικά που περιέχουν γλουταμινικό οξύ, καθώς και άλλα πολλά τρόφιμα που η συγκεκριμένη ουσία σχηματίζεται κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας τους και πάλι δεν χρειάζεται να αναγράφεται στην ετικέτα.
Για να είσαι απόλυτα ασφαλής, θα πρέπει επίσης να γνωρίζεις ποια συστατικά στα συσκευασμένα τρόφιμα περιέχουν πάντα MSG: -άλατα καζεϊνικού νατρίου -ασβέστιο καζεϊνικών αλάτων – αυτολυμένη ζύμη -γλουταμικό οξύ -γλουταμινικό κάλιο -γλουταμινικό νάτριο -γλουταμινικό οξύ -εκχύλισμα ζύμης -ζελατίνη -μαγιά -πρωτεΐνη σόγιας -υδρολυμένη πρωτεΐνη
Αυτά τα συστατικά περιέχουν ή παράγουν κατά την επεξεργασία τους MSG: -άμυλο καλαμποκιού -απομονωμένη πρωτεΐνη σόγιας -βύνη κριθαριού -γάλα σε σκόνη -γεύση βύνης -εκχύλισμα βύνης -ενισχυτικά γεύσης & αρωματικές ουσίες -ζωμός -ζωμός κρέατος -καρογενίνη -καρυκεύματα -κιτρικό οξύ -μαλτοδεξτρίνη -πηκτίνη -πρωτεάση -πρωτεΐνη σόγιας -σάλτσα σόγιας -φυσικό άρωμα βοδινού -φυσικό άρωμα κοτόπουλου -φυσικό άρωμα χοιρινού -οτιδήποτε υπερβολικά παστεριωμένο -οτιδήποτε με εμπλουτισμένη πρωτεΐνη.
Έτσι, αν τρως επεξεργασμένα τρόφιμα, θυμήσου να ψάχνεις στην ετικέτα για τις κρυμμένες ουσίες που υποδηλώνουν την παρουσία MSG.
Ζωή χωρίς Νευροτοξίνες & βαρέα Μέταλλα.Η απόφαση να ακολουθείς μια διατροφή χωρίς MSG είναι μια σοφή επιλογή για όλους. Σίγουρα χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να μαγειρεύεις στο σπίτι, χρησιμοποιώντας φρέσκα υλικά. Ωστόσο, αξίζει τον κόπο για να γνωρίζεις ότι το φαγητό σου είναι καθαρό και απαλλαγμένο από τοξικά πρόσθετα.
Η αποφυγή έκθεσης σε βαρέα μέταλλα είναι αδύνατη. Η πραγματικότητα είναι ότι είναι αδύνατο σε αυτή την εποχή που ζούμε να μην εκτιθέμεθα σε βαρέα μέταλλα. Είναι απλά θέμα του πόσο και πόσο συχνά. Πρέπει λοιπόν να απαλλαγούμε απ’ αυτό το δολοφόνο. Πως θα το κάνουμε; Η απάντηση είναι αποτοξίνωση. Mε τα κατάλληλα μέτρα μπορείς να βοηθήσεις τον οργανισμό σου να αποβάλλει ένα μεγάλο μέρος τους.
Είναι πολύ σημαντικό να δώσεις μεγάλη βαρύτητα στην διατροφή γιατί η έλλειψη βασικών θρεπτικών συστατικών δεν επιτρέπει στο ήπαρ να κάνει σωστά την δουλειά του. Το ήπαρ είναι το κύριο όργανο του οργανισμού που θα φιλτράρει τα βαρέα μέταλλα και στην συνέχεια θα φροντίσει να φύγουν από το σώμα. Προκειμένου να το βοηθήσεις αυτές τις λειτουργίες είναι σημαντικό να κάνεις τις παρακάτω απλές αλλά αναγκαίες διαιτητικές αλλαγές:
>Περιόρισε την κατανάλωση των επεξεργασμένων και ραφιναρισμένων τροφίμων, στο ελάχιστο.
>Τρώγε άφθονα φρέσκα φρούτα και λαχανικά.
>Απόφυγε τα κονσερβοποιημένα τρόφιμα – ιδίως τις κονσέρβες οι οποίες έχουν υποστεί φθορά.
>Κατανάλωνε καθημερινά λιπαρά οξέα όπως το λινέλαιο που βοηθά στην μείωση της επίδρασης των βαρέων μετάλλων στον εγκέφαλο.
>Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C που βοηθούν τα βαρέα μέταλλα να απομακρυνθούν από το σώμα.
>Τροφές πλούσιες σε σελήνιο που επίσης βοηθά στην απομάκρυνση των βαρέων μετάλλων από το σώμα. Η μεγαλύτερη φυσική πηγή σελήνιου είναι τα βραζιλιάνικα φιστίκια.
>Η βιταμίνη Ε είναι ένα φυσικό αντιοξειδωτικό και βοηθά στην καταπολέμηση των τοξικών ουσιών που βρίσκονται στον οργανισμό.
>Το χόρτο από σιτάρι ή κριθάρι επίσης μπορούν να αποτοξινώσουν τον οργανισμό.
>Το σκόρδο με το θείο που περιέχει βοηθά στην απομάκρυνση των τοξικών μετάλλων από τον οργανισμό. Το Άγριο Σκόρδο είναι αποτελεσματικό για τον καθαρισμό του αίματος, του στομάχου και των εντέρων. Απαλλάσσει τον οργανισμό από τα επίμονα κατάλοιπα του μεταβολισμού, καταστρέφει και απομακρύνει τις δηλητηριώδεις ουσίες, ιδιαίτερα από τον νευρικό ιστό, χρήσιμη ιδιότητα για αυτοάνοσες παθήσεις.
>Η πικραλίδα (Taraxacum officinale) βοηθάει το ήπαρ να λειτουργεί κανονικά ώστε να είναι σε καλύτερη θέση να αφαιρεί τοξίνες από το αίμα.
>Η κολλιτσίδα (Άρκτιο – Arctium lappa) είναι ένα εξαιρετικό καθαριστικό για το αίμα και λειτουργεί συνδυαστικά με την πικραλίδα για καλύτερα αποτελέσματα.
>Το αγριολάπαθο (Rumex crispus) βοηθά στον καθαρισμό του αίματος και δρα βοηθητικά με την πικραλίδα.
>Τα φύκια (Laminariales) μειώνουν την απορρόφηση των ραδιενεργών υλικών και των βαρέων μετάλλων από τον οργανισμό.
>Οι φύτρες άλφα-άλφα επίσης μειώνουν την απορρόφηση των ραδιενεργών ουσιών και των βαρέων μετάλλων.
>Ο κόλιαντρος βοηθά στην απομάκρυνση του υδραργύρου από τον εγκέφαλο και το σώμα. Ο Κορίανδρος είναι γενικά επωφελής για το νευρικό σύστημα. Χρησιμοποιείται θεραπευτικά ως βότανο που βοηθά και καταπραΰνει το πεπτικό σύστημα. Έχει την ικανότητα να περνά τον αιματο-εγκεφαλιδικό φραγμό και να καθαρίζει τους ιστούς από τοξίνες, φαρμακευτικές ουσίες, χημικές ουσίες, βαρέα μέταλλα.
>Χρησιμοποίησε ένα καλό φίλτρο νερού που να αφαιρεί το χλώριο και βαρέα μέταλλα από το νερό που χρησιμοποιείς. Να πλένεις και τα φρούτα και τα λαχανικά με φιλτραρισμένο νερό για να αποφεύγεις τα κατάλοιπα του νερού βρύσης.
> Πίνε νερό ΖΩΝΤΑΝΟ με τον Οργονίτη Drink Charger MWO Νέας Γενιάς του orgonodrome (εικ. κάτω)
>Προτίμησε τα βιολογικά προϊόντα και απέφυγε αυτά που έρχονται από περιοχές που είναι γνωστές για την τεράστια μόλυνση τους.
>Μην χρησιμοποιείς μαγειρικά σκεύη από αλουμίνιο ή χαλκό γιατί τα μέταλλα αυτά εύκολα διαφεύγουν και στο φαγητό.
>Αν η εργασία σου ή οι συνθήκες διαβίωσης σε εκθέσουν σε βαρέα μέταλλα, θα πρέπει να ελαχιστοποιήσεις ή να εξαλείψεις την έκθεσής σου όσο το δυνατόν περισσότερο. Να γνωρίζεις ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για αυτές τις τοξίνες που μπορεί να απορροφηθούν στο σώμα σου – μέσω της διατροφής και ποτών, την έκθεση του δέρματος, καθώς και μέσω του αέρα που αναπνέεις. Έτσι, όποτε είναι δυνατόν, να φοράς γάντια, η χρήση προστατευτικών αναπνευστικών συσκευών και συστήματα εξαερισμού.
>Το Celldetox είναι ένα ιδανικό σκεύασμα για την κυτταρική αποτοξίνωση και την αποβολή βαρέων μετάλλων και τοξινών. Ο συνδυασμός των ουσιών που περιέχονται στο Celldetox είναι μοναδικός και καθιστά το σκεύασμα πολύ αποτελεσματικό σε περιπτώσεις ανάγκης για βαθιά αποτοξίνωση από βαρέα μέταλλα και τοξίνες. Σύνθεση: Σκόνη από Άγριο Σκόρδο 23 mg, Σκόνη από Κορίανδρο 9 mg. Σκόνη από φύκι. Σπιρουλίνα 175 mg. Σκόνη από φύκι. Χλωρέλλα 220 mg, Φυσικός Ζεόλιθος 43 mg.
>Η Σπιρουλίνα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυσικά θρεπτικά συστατικά έχει ιδιαίτερη δράση στην αποβολή τοξινών και βαρέων μετάλλων που επικάθονται στον συνδετικό ιστό. Η φυκοκυανίνη που περιέχει η Σπιρουλίνα συμβάλλει στον έλεγχο φλεγμονών και μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης κακοηθειών. «Η Σπιρουλίνα διεγείρει το τμήμα του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού ώστε να καταπολεμά ιούς, να μελετά το εσωτερικό των ιστών μας και να ανιχνεύει και να εξουδετερώνει καρκινικούς ιστούς», δηλώνει ο Dr Bradley.
>Η Χλωρέλλα ενεργοποιεί το φυσικό μηχανισμό άμυνας του οργανισμού για την καταπολέμηση των βακτηρίων και των ιών, και ενισχύει την άμυνα του οργανισμού. Η Χλωρέλλα έχει υψηλά επίπεδα απορροφητικότητας λόγω της κυτταρικής της δομής. Αποτελείται από Σελλουλόζη και είναι εξαιρετικά δύσπεπτη. Έτσι «κλειδώνει» τα βαρέα μέταλλα, αλλά και άλλες βλαβερές τοξίνες και ακαθαρσίες, οι οποίες αποβάλλονται με φυσικό τρόπο μέσω του εντέρου μας.
>Ο Ζεόλιθος αποτελεί μια νέα ουσία η οποία λειτουργεί σαν σφουγγάρι και επιτυγχάνει σε μεγάλο βαθμό την απορρόφηση και αποβολή των δηλητηρίων και των βαρέων μετάλλων, (όχι όμως και των ελαφρών μετάλλων) ρυθμίζει προς το ουδέτερο το ph των υδάτων και εμπλουτίζει τα ύδατα με οξυγόνο. Περιέχει όλες τις ουσίες του περιοδικού πίνακα σε μορφή ανόθευτη όπως βρίσκονται μόνο στο βάθος της thesecretrealtruth
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έρχεται πρόταση της Μάλαγα για τον Μποτία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
