2012-05-22 13:28:42
«Ώρα για ένα βελούδινο διαζύγιο» των χωρών μελών της ευρωζώνης εκτιμά ότι είναι πια ο αρθρογράφος των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, Γκίντεον Ράχμαν. Όπως τονίζει, δεν είναι μόνο η Ελλάδα που πρέπει να φύγει από τη νομισματική ένωση, αλλά και όλες οι υπόλοιπες χώρες που δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν στην κυριαρχία της Γερμανίας και ορισμένων άλλων χωρών του πυρήνα της ευρωζώνης.
Σημειώνει ότι το βασικό πρόβλημα του ευρώ είναι πολιτικό, πέρα του ότι τα δομικά προβλήματα της νομισματικής ένωσης δεν πρόκειται να λυθούν. Ακόμα και η περίπτωση μιας στενότερης δημοσιονομικής και πολιτικής ένωσης, που θεωρητικά θα μπορούσε να καλύψει οικονομικά τα εγγενή ελαττώματα της ευρωζώνης, θα αντιμετώπιζε έντονες αντιδράσεις από τους λαούς της Ευρώπης, όπως θα όριζαν τα εθνικιστικά τους αντανακλαστικά.
Αν αποφασιζόταν η έξοδος μόνο της Ελλάδας, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δε θα μπορούσαν να συγκρατήσουν την εξάπλωση της κρίση, καθώς θα υπήρχε το προηγούμενο που θα αποδείκνυε ότι η συμμετοχή στο ευρώ δεν είναι μόνιμη. Παραδέχεται πάντως ότι ακόμα και το «βελούδινο διαζύγιο» εμπεριέχει τεράστιους κινδύνους. Παρόλα αυτά, ο κ. Ράχμαν εμμένει στην άποψή του καταλήγοντας με ένα γερμανικό ρητό: «Καλύτερα ένα φρικτό τέλος με τρόμο, παρά φρίκη δίχως τέλος».
Ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αργεντινής, Μάριο Μπλέχερ, επίσης γράφοντας στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς τάσσεται μεν κατά της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και τη διάλυση της ευρωζώνης, αλλά παραδέχεται τα εγγενή οικονομικής φύσης ελαττώματα της νομισματικής ένωσης. Πεποίθηση του κ. Μπλέχερ είναι ότι η ευρωζώνη υφίσταται κυρίως ως πολιτικό εγχείρημα και ως τέτοιο μπορεί να διασωθεί.
Στο πλαίσιο αυτό ο Αργεντινός αξιωματούχος τονίζει εξ αρχής ότι το τίμημα της διατήρησης της ευρωζώνης πρέπει να το πληρώσουν οι ισχυρότεροι, όπως η Γερμανία. «Μπορεί κανείς να προσποιείται ότι το ευρώ είναι βιώσιμο αν όλες οι χώρες τηρούν συγκεκριμένους αυθαίρετους κανόνες (θυμηθείτε το Μάαστριχτ), αλλά η αλήθεια είναι πως η απόρριψη δημιουργίας μιας ‘ένωσης μεταφορών κεφαλαίων’ καταδικάζει ολόκληρο το εγχείρημα», γράφει χαρακτηριστικά ο Μάριο Μπλέχερ.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το συμπέρασμα τονίζει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αργεντινής και ότι έχει το δικαίωμα να αναμένει στήριξη από τους εταίρους της στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Ο κ. Μπλέχερ υπογραμμίζει λοιπόν ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην ευρωζώνη για το δικό της όφελος και το όφελος της ευρωζώνης, αλλά θέτει τρία προαπαιτούμενα.
Πρώτον, τη χαλάρωση των πολιτικά μη-βιώσιμων συνθηκών λιτότητας, τις μεταφορές κεφαλαίων για τόνωση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας και τρίτον την περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Ως προς την ανταγωνιστικότητα, ο Μάριο Μπλέχερ τονίζει ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει δυνατότητα περαιτέρω μείωσης των μισθών για την απαραίτητη μείωση του κόστους παραγωγής, θα πρέπει να εξεταστεί μία πολιτική προσωρινών μισθολογικών επιδοτήσεων, εν μέρει χρηματοδοτούμενων από εξωτερικούς πόρους. Η πολιτική αυτή θα πρέπει να ισχύσει έως ότου οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αυξήσουν την παραγωγικότητα. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξουν και δημόσιες επενδύσεις με κονδύλια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Όσο για τη διαγραφή χρέους, υποστηρίζει την εξίσωση των επισήμων με τους ιδιώτες πιστωτές που συμμετείχαν στο PSI, με την αναβολή όλης της εξυπηρέτησης του χρέους προς αυτούς.
Όλα αυτά πάντως δε θα αναιρούν τη δέσμευση της Ελλάδας στις μεταρρυθμίσεις και την προσαρμογή «με ένα λογικό ρυθμό». Τα πάντα δε, κατά τον κ. Μπλέχερ, εξαρτώνται από την πολιτική βούληση που ίσως να μην υπάρχει στη Γερμανία η οποία πρέπει έστω προσωρινά να επιδοτήσει την ελληνική αγορά εργασίας. Εν τω μεταξύ, προειδοποιεί ο συντάκτης, τα κεφάλαια από τις ελληνικές τράπεζες φεύγουν με ταχύτερο ρυθμό από όσο στην Αργεντινή πριν το κίνημα της κατσαρόλας.
Λάβρος κατά των Ευρωπαίων αξιωματούχων που απειλούν την Ελλάδα εμφανίζεται ο αναλυτής της Ντέιλι Τέλεγκραφ, Άμπροουζ Έβανς-Πρίτσαρντ, γράφοντας για «σκιάχτρα της δραχμής και μύθους της ελληνικής εξόδου». Όπως τονίζει, κάνουν λάθος όσοι δηλώνουν ότι η Ελλάδα δε θα μπορέσει να επιβάλλει ελέγχους στη ροή κεφαλαίων και συναλλάγματος σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή και ότι η χώρα θα πρέπει να βγει από την ΕΕ αν βγει από το ευρώ.
Για το πρώτο επικαλείται έκθεση της ΕΕ που αναφέρει ότι η συνθήκη του Μάαστριχτ επιτρέπει επιβολή περιορισμών στη ροή του χρήματος, κατόπιν έγκρισης από ενισχυμένη πλειοψηφία του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών.
Στο θέμα της εξόδου από την ΕΕ ως αποτέλεσμα ή προϋπόθεση εξόδου από το ευρώ, όπως πρόσφατα είχε δηλώσει η Αυστριακή υπουργός Οικονομικών, ο συντάκτης εκτιμά ότι οι συνθήκες είναι ασαφείς και ότι η υπόθεση βασίζεται σε παλαιότερο έγγραφο Έλληνα αξιωματούχου της ΕΚΤ που κατέληξε σε λανθασμένα συμπεράσματα.
Τα παραδείγματα της σχέσης της Πολωνίας και της Σουηδίας ή των Βαλτικών χωρών με την ΕΕ και το ευρώ προσφέρουν δύο οδικούς χάρτες για μια Ελλάδα εκτός ευρωζώνης. Τονίζει πάντως ότι για να γίνει κάτι τέτοιο αποδεκτό από τις ευρωπαϊκές αρχές πρέπει στην Αθήνα να υπάρχει μία κυβέρνηση υπεύθυνη που δε θα δοκιμάσει την υπομονή των εταίρων.
Η εκτίμηση του κ. Έβανς-Πρίτσαρντ είναι ότι αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ «δε θα πέσει στους λύκους». Μετά από την αρχική αναστάτωση θα αποκαταστήσει μία βιώσιμη συναλλαγματική αξία για το εθνικό νόμισμα και στη συνέχεια οι πλούσιοι Έλληνες θα επιστρέψουν τα κεφάλαιά τους, μαζί με επενδύσεις από Κίνα, Ρωσία και Γερμανία. «Οι κρίσεις υποτίμησης είναι συνηθισμένες (…) και συνήθως οι χώρες ανακάμπτουν γρήγορα», είναι η άποψη του αναλυτή της Τέλεγκραφ.
Προσθέτει ότι ο κίνδυνος αποπληθωρισμού επαφίεται στην ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπιστεί με σωστές κινήσεις και επισημαίνει ότι το πρωτογενές έλλειμμα είναι μόλις 1%, γεγονός που δεν δικαιολογεί τους φόβους για κατάρρευση του κυβερνητικού μηχανισμού. Σημειώνει δε ότι το ΔΝΤ υπάρχει ακριβώς για να βοηθά σε τέτοιες καταστάσεις.
Καταλήγει επισημαίνοντας τον κίνδυνο χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία να ζήσουν τη δική τους ελληνική τραγωδία. «Δεν πρόκειται για μετάδοση της κρίσης, αλλά για αναπαραγωγή της», καταλήγει το άρθρο.
Εν τω μεταξύ, δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας Γκάρντιαν δείχνει ότι το 72% των Βρετανών πιστεύει πως η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη, έναντι 20% που κάνει διαφορετική πρόβλεψη. Το 52% πιστεύει ότι ανάλογη τύχη θα έχουν και άλλες χώρες-μέλη της νομισματικής ένωσης, ενώ το 26% θεωρεί ότι η ευρωζώνη οδεύει προς πλήρη διάλυση.
Στην ίδια δημοσκόπηση επιβεβαιώνεται το προβάδισμα των Εργατικών της αντιπολίτευσης στην πρόθεση ψήφου με 41% έναντι 36% των Συντηρητικών και μόλις 11% των Φιλελεύθερων Δημοκρατών της συγκυβέρνησης.
Η δημοτικότητα του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον έχει πέσει στο χαμηλότεροι σημείο, με το ποσοστό αυτών που έχουν αρνητική γνώμη να υπερβαίνει κατά 11% αυτό των θετικών απόψεων. Στο -12% αλλά ενισχυμένη βρίσκεται και η δημοτικότητα του Εντ Μίλιμπαντ, ηγέτη των Εργατικών.
πηγη:skai.gr
Σημειώνει ότι το βασικό πρόβλημα του ευρώ είναι πολιτικό, πέρα του ότι τα δομικά προβλήματα της νομισματικής ένωσης δεν πρόκειται να λυθούν. Ακόμα και η περίπτωση μιας στενότερης δημοσιονομικής και πολιτικής ένωσης, που θεωρητικά θα μπορούσε να καλύψει οικονομικά τα εγγενή ελαττώματα της ευρωζώνης, θα αντιμετώπιζε έντονες αντιδράσεις από τους λαούς της Ευρώπης, όπως θα όριζαν τα εθνικιστικά τους αντανακλαστικά.
Αν αποφασιζόταν η έξοδος μόνο της Ελλάδας, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δε θα μπορούσαν να συγκρατήσουν την εξάπλωση της κρίση, καθώς θα υπήρχε το προηγούμενο που θα αποδείκνυε ότι η συμμετοχή στο ευρώ δεν είναι μόνιμη. Παραδέχεται πάντως ότι ακόμα και το «βελούδινο διαζύγιο» εμπεριέχει τεράστιους κινδύνους. Παρόλα αυτά, ο κ. Ράχμαν εμμένει στην άποψή του καταλήγοντας με ένα γερμανικό ρητό: «Καλύτερα ένα φρικτό τέλος με τρόμο, παρά φρίκη δίχως τέλος».
Ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αργεντινής, Μάριο Μπλέχερ, επίσης γράφοντας στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς τάσσεται μεν κατά της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ και τη διάλυση της ευρωζώνης, αλλά παραδέχεται τα εγγενή οικονομικής φύσης ελαττώματα της νομισματικής ένωσης. Πεποίθηση του κ. Μπλέχερ είναι ότι η ευρωζώνη υφίσταται κυρίως ως πολιτικό εγχείρημα και ως τέτοιο μπορεί να διασωθεί.
Στο πλαίσιο αυτό ο Αργεντινός αξιωματούχος τονίζει εξ αρχής ότι το τίμημα της διατήρησης της ευρωζώνης πρέπει να το πληρώσουν οι ισχυρότεροι, όπως η Γερμανία. «Μπορεί κανείς να προσποιείται ότι το ευρώ είναι βιώσιμο αν όλες οι χώρες τηρούν συγκεκριμένους αυθαίρετους κανόνες (θυμηθείτε το Μάαστριχτ), αλλά η αλήθεια είναι πως η απόρριψη δημιουργίας μιας ‘ένωσης μεταφορών κεφαλαίων’ καταδικάζει ολόκληρο το εγχείρημα», γράφει χαρακτηριστικά ο Μάριο Μπλέχερ.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το συμπέρασμα τονίζει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αργεντινής και ότι έχει το δικαίωμα να αναμένει στήριξη από τους εταίρους της στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Ο κ. Μπλέχερ υπογραμμίζει λοιπόν ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην ευρωζώνη για το δικό της όφελος και το όφελος της ευρωζώνης, αλλά θέτει τρία προαπαιτούμενα.
Πρώτον, τη χαλάρωση των πολιτικά μη-βιώσιμων συνθηκών λιτότητας, τις μεταφορές κεφαλαίων για τόνωση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας και τρίτον την περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Ως προς την ανταγωνιστικότητα, ο Μάριο Μπλέχερ τονίζει ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει δυνατότητα περαιτέρω μείωσης των μισθών για την απαραίτητη μείωση του κόστους παραγωγής, θα πρέπει να εξεταστεί μία πολιτική προσωρινών μισθολογικών επιδοτήσεων, εν μέρει χρηματοδοτούμενων από εξωτερικούς πόρους. Η πολιτική αυτή θα πρέπει να ισχύσει έως ότου οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αυξήσουν την παραγωγικότητα. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξουν και δημόσιες επενδύσεις με κονδύλια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Όσο για τη διαγραφή χρέους, υποστηρίζει την εξίσωση των επισήμων με τους ιδιώτες πιστωτές που συμμετείχαν στο PSI, με την αναβολή όλης της εξυπηρέτησης του χρέους προς αυτούς.
Όλα αυτά πάντως δε θα αναιρούν τη δέσμευση της Ελλάδας στις μεταρρυθμίσεις και την προσαρμογή «με ένα λογικό ρυθμό». Τα πάντα δε, κατά τον κ. Μπλέχερ, εξαρτώνται από την πολιτική βούληση που ίσως να μην υπάρχει στη Γερμανία η οποία πρέπει έστω προσωρινά να επιδοτήσει την ελληνική αγορά εργασίας. Εν τω μεταξύ, προειδοποιεί ο συντάκτης, τα κεφάλαια από τις ελληνικές τράπεζες φεύγουν με ταχύτερο ρυθμό από όσο στην Αργεντινή πριν το κίνημα της κατσαρόλας.
Λάβρος κατά των Ευρωπαίων αξιωματούχων που απειλούν την Ελλάδα εμφανίζεται ο αναλυτής της Ντέιλι Τέλεγκραφ, Άμπροουζ Έβανς-Πρίτσαρντ, γράφοντας για «σκιάχτρα της δραχμής και μύθους της ελληνικής εξόδου». Όπως τονίζει, κάνουν λάθος όσοι δηλώνουν ότι η Ελλάδα δε θα μπορέσει να επιβάλλει ελέγχους στη ροή κεφαλαίων και συναλλάγματος σε περίπτωση επιστροφής στη δραχμή και ότι η χώρα θα πρέπει να βγει από την ΕΕ αν βγει από το ευρώ.
Για το πρώτο επικαλείται έκθεση της ΕΕ που αναφέρει ότι η συνθήκη του Μάαστριχτ επιτρέπει επιβολή περιορισμών στη ροή του χρήματος, κατόπιν έγκρισης από ενισχυμένη πλειοψηφία του συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών.
Στο θέμα της εξόδου από την ΕΕ ως αποτέλεσμα ή προϋπόθεση εξόδου από το ευρώ, όπως πρόσφατα είχε δηλώσει η Αυστριακή υπουργός Οικονομικών, ο συντάκτης εκτιμά ότι οι συνθήκες είναι ασαφείς και ότι η υπόθεση βασίζεται σε παλαιότερο έγγραφο Έλληνα αξιωματούχου της ΕΚΤ που κατέληξε σε λανθασμένα συμπεράσματα.
Τα παραδείγματα της σχέσης της Πολωνίας και της Σουηδίας ή των Βαλτικών χωρών με την ΕΕ και το ευρώ προσφέρουν δύο οδικούς χάρτες για μια Ελλάδα εκτός ευρωζώνης. Τονίζει πάντως ότι για να γίνει κάτι τέτοιο αποδεκτό από τις ευρωπαϊκές αρχές πρέπει στην Αθήνα να υπάρχει μία κυβέρνηση υπεύθυνη που δε θα δοκιμάσει την υπομονή των εταίρων.
Η εκτίμηση του κ. Έβανς-Πρίτσαρντ είναι ότι αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ «δε θα πέσει στους λύκους». Μετά από την αρχική αναστάτωση θα αποκαταστήσει μία βιώσιμη συναλλαγματική αξία για το εθνικό νόμισμα και στη συνέχεια οι πλούσιοι Έλληνες θα επιστρέψουν τα κεφάλαιά τους, μαζί με επενδύσεις από Κίνα, Ρωσία και Γερμανία. «Οι κρίσεις υποτίμησης είναι συνηθισμένες (…) και συνήθως οι χώρες ανακάμπτουν γρήγορα», είναι η άποψη του αναλυτή της Τέλεγκραφ.
Προσθέτει ότι ο κίνδυνος αποπληθωρισμού επαφίεται στην ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπιστεί με σωστές κινήσεις και επισημαίνει ότι το πρωτογενές έλλειμμα είναι μόλις 1%, γεγονός που δεν δικαιολογεί τους φόβους για κατάρρευση του κυβερνητικού μηχανισμού. Σημειώνει δε ότι το ΔΝΤ υπάρχει ακριβώς για να βοηθά σε τέτοιες καταστάσεις.
Καταλήγει επισημαίνοντας τον κίνδυνο χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία να ζήσουν τη δική τους ελληνική τραγωδία. «Δεν πρόκειται για μετάδοση της κρίσης, αλλά για αναπαραγωγή της», καταλήγει το άρθρο.
Εν τω μεταξύ, δημοσκόπηση για λογαριασμό της εφημερίδας Γκάρντιαν δείχνει ότι το 72% των Βρετανών πιστεύει πως η Ελλάδα θα βγει από την ευρωζώνη, έναντι 20% που κάνει διαφορετική πρόβλεψη. Το 52% πιστεύει ότι ανάλογη τύχη θα έχουν και άλλες χώρες-μέλη της νομισματικής ένωσης, ενώ το 26% θεωρεί ότι η ευρωζώνη οδεύει προς πλήρη διάλυση.
Στην ίδια δημοσκόπηση επιβεβαιώνεται το προβάδισμα των Εργατικών της αντιπολίτευσης στην πρόθεση ψήφου με 41% έναντι 36% των Συντηρητικών και μόλις 11% των Φιλελεύθερων Δημοκρατών της συγκυβέρνησης.
Η δημοτικότητα του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον έχει πέσει στο χαμηλότεροι σημείο, με το ποσοστό αυτών που έχουν αρνητική γνώμη να υπερβαίνει κατά 11% αυτό των θετικών απόψεων. Στο -12% αλλά ενισχυμένη βρίσκεται και η δημοτικότητα του Εντ Μίλιμπαντ, ηγέτη των Εργατικών.
πηγη:skai.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ VIDEO: Παιδί παγιδεύτηκε σε πλυντήριο!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συλλήψεις αξιωματικών του στρατού για μεταφορά καυσίμων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
