2012-05-22 15:03:07
Ο Στέφανος Τριαντάφυλλος εξηγεί με τις τρεις απλούς λόγους το πως (και το γιατί) κέρδισε ο Ολυμπιακός αυτό το πρώτο επεισόδιο της μάχης για τον... ελληνικό θρόνο. Ο πολύτιμος Χάινς, το παράδοξο των τελευταίων φάσεων και οι δύο όψεις του ίδιο νομίσματος στο χέρι του Σπανούλη.
Καμιά φορά τα πράγματα είναι απλά. Είτε τα δείχνουν οι αριθμοί, είτε δεν τα δείχνουν. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Παναθηναϊκό για τρεις λόγους, που είναι οι φαίνονται απλοί.
Πρώτον κέρδισε γιατί έτρεξε, πήδηξε και έσπρωξε περισσότερο. Έβγαλε με άλλα λόγια μεγαλύτερη ενέργεια. Αυτή εκφράστηκε με πολλούς τρόπους: με αιφνιδιασμούς στο πρώτο ημίχρονο, με επιθετικά ριμπάουντ, με έξτρα κατοχές και hustle points από διεκδικήσεις, όπως για παράδειγμα το γκολ-φάουλ του Κέσελι στην αρχή του ημιχρόνου. Και αντιστρέφοντας την κινέζικη παροιμία που θέλει την εικόνα να ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, θα αδράξω την ευκαιρία για... ξεκούραση. Η παρακάτω φωτογραφία, άλλωστε, αποτυπώνει όλο το ματς:
Δεύτερον κέρδισε γιατί γιατί ήταν πιο εύστοχος σε κρίσιμα σημεία. Ο Γκετσεβίτσιους κι ο Παπανικολάου έβαλαν "μεγάλα" σουτ, που έφεραν τους Πειραιώτες μπροστά στο σκορ σε κρίσιμο σημείο. Στο ίδιο διάστημα ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ άστοχος (είχε ένα τρίποντο στο τρίτο δεκάλεπτο κι ένα στο τέταρτο - αμφότερα με τον Διαμαντίδη - και 4/17 συνολικά). Και το χειρότερο για μια ομάδα δεν είναι αυτό. Το πραγματικά κακό είναι όταν η ομάδα βγάζει ένα αμαρκάριστο σουτ, αλλά ο παίκτη "αρνείται" να το πάρει και προτιμά να ψάξει κάτι "καλύτερο", το οποίο βέβαια ποτέ δεν έρχεται.
Τρίτον κέρδισε γιατί οι παίκτες του είναι σε καλύτερη κατάσταση, με ότι συνεπάγεται αυτό. Όσο καλή κι αν είναι η ομαδική λειτουργία, το σύνολο δεν μπορεί να "τραβήξει" αν δεν παίξουν καλά οι μονάδες. Και ερωτώ: ποιος παίκτης του Παναθηναϊκού (που δεν λέγεται Ίαν Βουγιούκας) ανήκει σε αυτή την κατηγορία του "βρίσκομαι σε καλή κατάσταση";
Ο Διαμαντίδης μοιάζει με τον παίκτη που πέρσι... απέκλεισε τη Μπαρτσελόνα; Όχι. Ο Μπατίστ αν και "πατούσε" πιο δυνατά από οποιαδήποτε άλλο ματς της χρονιάς, θυμίζει τον παλιό καλό εαυτό του; Όχι. Ο Περπέρογλου; Ο Γιασικεβίτσιους; Ο Τσαρτσαρής; Παρότι συνεχίζουν να παίζουν καλά σε ομαδικό επίπεδο κι εξακολουθούν να βγάζουν φάσεις, οι "πράσινοι" δείχνουν ότι κάτι τους λείπει. Ίσως αυτό που βγάζει ο Πρίντεζης κι ο Παπανικολάου: αυτοπεποίθηση.
Τι σημαίνει αυτό το 1-0;
Πέρα από το λογικό πρώτο-από-τα-τρία-βήματα-για-τον-τίτλο που έκανε ο Ολυμπιακός, δίνει ένα μεγάλο ψυχολογικό αβαντάζ στους "ερυθρολεύκους", που δείχνουν να έχουν το πάνω χέρι στο ΣΕΦ. Και σε σχέση με ορισμένες από τις προηγούμενες χρονιές αυτό αρκεί. Ίσως είναι η πρώτη χρονιά που το Φάληρο μοιάζει... βουνό για τον Παναθηναϊκό.
Από την άλλη θα πει κανείς ότι το ματς στο ΟΑΚΑ είναι μια διαφορετική ιστορία. Ναι, δεν διαφωνώ. Μόνο που οι "πράσινοι" φαίνεται να παίζουν με μειονέκτημα: με την πλάτη στον τοίχο και με έναν αντίπαλο που μέχρι τώρα που δείχνει καλύτερος. Άλλο το μέχρι τώρα, βέβαια κι άλλο το τι θα γίνει στους επόμενους τελικούς. Για να εξηγούμαστε.
Οι δύο όψεις του Σπανούλη, το παράδοξο κι ο Χάινς
Αν ο Πρίντεζης κι ο Παπανικολάου έβαλαν τις βάσεις αυτός που "καθάρισε" το παιχνίδι ήταν ο Κάιλ Χάινς. Όχι στην επίθεση, αλλά στην άμυνα: έκανε καθοριστικά κοψίματα σε βοήθειες και κυρίως αναχαίτισε (ή τουλάχιστον δυσκόλεψε) τα "πράσινα" πικ-εν-ρολ παίζοντας πολύ καλά στα πόδια τον Διαμαντίδη.
Έτσι κάπως κατάφερε ο Ολυμπιακός να κρατήσει τη διαφορά στα τελευταία λεπτά και να πάρει τη νίκη, όταν ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να σταμάτα το χρόνο από το 1.40'. Και το μόνο ψεγάδι που μπορεί να προσάψει κανείς στους Πειραιώτες είναι ότι σε αυτό το διάστημα έμοιαζαν σαν να είναι αυτοί το... ποντίκι κι όχι η γάτα με το προβάδισμα και το momentum. Πάσες στα όρια του λάθους, επιπόλαιες επιλογές και μια βιασύνη που σε έκανε να μπερδεύεσαι για το ποιος τελικά κερδίζει και ποιος κυνηγάει στο σκορ.
Κι επιτρέψτε μου αντί επιλόγου ένα σχόλιο διπλής... ανάγνωσης. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει με τον Σπανούλη σε μια μέτρια μέρα (κακή για τα δικά του δεδομένα). Αυτή είναι μια όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι ότι ακόμη κι αυτός ο Σπανούλης είναι όχι απλά απαραίτητος, αλλά ζωτικός για τους "ερυθρολεύκους". Δύο φορές κάθισε στον πάγκο (3 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και μόλις ένα στην επανάληψη) και σε αυτό το διάστημα οι παίκτες του Ίβκοβιτς δεν έκαναν καλά-καλά... σουτ, αλλά αντίθετα έδινε τη μια μπάλα μετά την άλλη στα χέρια των φιλοξενούμενων.
Θα παίξει αυτό ρόλο στη συνέχεια; Θα παρουσιαστεί το ίδιο κακός ο Παναθηναϊκός; Θα συνεχίσουν να παίζουν το καλύτερο τους μπάσκετ Παπανικολάου-Πρίντεζης; Οι απαντήσεις στο γήπεδο. Μόλις ξεκινήσαμε εξάλλου.
πηγή: sport24.gr
Καμιά φορά τα πράγματα είναι απλά. Είτε τα δείχνουν οι αριθμοί, είτε δεν τα δείχνουν. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Παναθηναϊκό για τρεις λόγους, που είναι οι φαίνονται απλοί.
Πρώτον κέρδισε γιατί έτρεξε, πήδηξε και έσπρωξε περισσότερο. Έβγαλε με άλλα λόγια μεγαλύτερη ενέργεια. Αυτή εκφράστηκε με πολλούς τρόπους: με αιφνιδιασμούς στο πρώτο ημίχρονο, με επιθετικά ριμπάουντ, με έξτρα κατοχές και hustle points από διεκδικήσεις, όπως για παράδειγμα το γκολ-φάουλ του Κέσελι στην αρχή του ημιχρόνου. Και αντιστρέφοντας την κινέζικη παροιμία που θέλει την εικόνα να ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, θα αδράξω την ευκαιρία για... ξεκούραση. Η παρακάτω φωτογραφία, άλλωστε, αποτυπώνει όλο το ματς:
Δεύτερον κέρδισε γιατί γιατί ήταν πιο εύστοχος σε κρίσιμα σημεία. Ο Γκετσεβίτσιους κι ο Παπανικολάου έβαλαν "μεγάλα" σουτ, που έφεραν τους Πειραιώτες μπροστά στο σκορ σε κρίσιμο σημείο. Στο ίδιο διάστημα ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ άστοχος (είχε ένα τρίποντο στο τρίτο δεκάλεπτο κι ένα στο τέταρτο - αμφότερα με τον Διαμαντίδη - και 4/17 συνολικά). Και το χειρότερο για μια ομάδα δεν είναι αυτό. Το πραγματικά κακό είναι όταν η ομάδα βγάζει ένα αμαρκάριστο σουτ, αλλά ο παίκτη "αρνείται" να το πάρει και προτιμά να ψάξει κάτι "καλύτερο", το οποίο βέβαια ποτέ δεν έρχεται.
Τρίτον κέρδισε γιατί οι παίκτες του είναι σε καλύτερη κατάσταση, με ότι συνεπάγεται αυτό. Όσο καλή κι αν είναι η ομαδική λειτουργία, το σύνολο δεν μπορεί να "τραβήξει" αν δεν παίξουν καλά οι μονάδες. Και ερωτώ: ποιος παίκτης του Παναθηναϊκού (που δεν λέγεται Ίαν Βουγιούκας) ανήκει σε αυτή την κατηγορία του "βρίσκομαι σε καλή κατάσταση";
Ο Διαμαντίδης μοιάζει με τον παίκτη που πέρσι... απέκλεισε τη Μπαρτσελόνα; Όχι. Ο Μπατίστ αν και "πατούσε" πιο δυνατά από οποιαδήποτε άλλο ματς της χρονιάς, θυμίζει τον παλιό καλό εαυτό του; Όχι. Ο Περπέρογλου; Ο Γιασικεβίτσιους; Ο Τσαρτσαρής; Παρότι συνεχίζουν να παίζουν καλά σε ομαδικό επίπεδο κι εξακολουθούν να βγάζουν φάσεις, οι "πράσινοι" δείχνουν ότι κάτι τους λείπει. Ίσως αυτό που βγάζει ο Πρίντεζης κι ο Παπανικολάου: αυτοπεποίθηση.
Τι σημαίνει αυτό το 1-0;
Πέρα από το λογικό πρώτο-από-τα-τρία-βήματα-για-τον-τίτλο που έκανε ο Ολυμπιακός, δίνει ένα μεγάλο ψυχολογικό αβαντάζ στους "ερυθρολεύκους", που δείχνουν να έχουν το πάνω χέρι στο ΣΕΦ. Και σε σχέση με ορισμένες από τις προηγούμενες χρονιές αυτό αρκεί. Ίσως είναι η πρώτη χρονιά που το Φάληρο μοιάζει... βουνό για τον Παναθηναϊκό.
Από την άλλη θα πει κανείς ότι το ματς στο ΟΑΚΑ είναι μια διαφορετική ιστορία. Ναι, δεν διαφωνώ. Μόνο που οι "πράσινοι" φαίνεται να παίζουν με μειονέκτημα: με την πλάτη στον τοίχο και με έναν αντίπαλο που μέχρι τώρα που δείχνει καλύτερος. Άλλο το μέχρι τώρα, βέβαια κι άλλο το τι θα γίνει στους επόμενους τελικούς. Για να εξηγούμαστε.
Οι δύο όψεις του Σπανούλη, το παράδοξο κι ο Χάινς
Αν ο Πρίντεζης κι ο Παπανικολάου έβαλαν τις βάσεις αυτός που "καθάρισε" το παιχνίδι ήταν ο Κάιλ Χάινς. Όχι στην επίθεση, αλλά στην άμυνα: έκανε καθοριστικά κοψίματα σε βοήθειες και κυρίως αναχαίτισε (ή τουλάχιστον δυσκόλεψε) τα "πράσινα" πικ-εν-ρολ παίζοντας πολύ καλά στα πόδια τον Διαμαντίδη.
Έτσι κάπως κατάφερε ο Ολυμπιακός να κρατήσει τη διαφορά στα τελευταία λεπτά και να πάρει τη νίκη, όταν ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να σταμάτα το χρόνο από το 1.40'. Και το μόνο ψεγάδι που μπορεί να προσάψει κανείς στους Πειραιώτες είναι ότι σε αυτό το διάστημα έμοιαζαν σαν να είναι αυτοί το... ποντίκι κι όχι η γάτα με το προβάδισμα και το momentum. Πάσες στα όρια του λάθους, επιπόλαιες επιλογές και μια βιασύνη που σε έκανε να μπερδεύεσαι για το ποιος τελικά κερδίζει και ποιος κυνηγάει στο σκορ.
Κι επιτρέψτε μου αντί επιλόγου ένα σχόλιο διπλής... ανάγνωσης. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει με τον Σπανούλη σε μια μέτρια μέρα (κακή για τα δικά του δεδομένα). Αυτή είναι μια όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι ότι ακόμη κι αυτός ο Σπανούλης είναι όχι απλά απαραίτητος, αλλά ζωτικός για τους "ερυθρολεύκους". Δύο φορές κάθισε στον πάγκο (3 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο και μόλις ένα στην επανάληψη) και σε αυτό το διάστημα οι παίκτες του Ίβκοβιτς δεν έκαναν καλά-καλά... σουτ, αλλά αντίθετα έδινε τη μια μπάλα μετά την άλλη στα χέρια των φιλοξενούμενων.
Θα παίξει αυτό ρόλο στη συνέχεια; Θα παρουσιαστεί το ίδιο κακός ο Παναθηναϊκός; Θα συνεχίσουν να παίζουν το καλύτερο τους μπάσκετ Παπανικολάου-Πρίντεζης; Οι απαντήσεις στο γήπεδο. Μόλις ξεκινήσαμε εξάλλου.
πηγή: sport24.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σε λίγη ώρα ανακοινώνεται νέος ΄΄γάμος΄΄.
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Περιστέρα, η σιωπηλή σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα [εικόνες]](https://images.newsnowgreece.com/10/102202/peristera-i-siopili-syntrofos-tou-alexi-tsipra-eikones-1-124x78.jpg)
