2012-05-22 19:02:06
Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς
Με πιάνει σύγκρυο όταν σκέφτομαι ότι είναι πιθανό το ενδεχόμενο στις 18 Ιουνίου να μη μπορεί να σχηματισθεί (ξανά!) καμιά κυβέρνηση. Είτε γιατί τα κουκιά δεν θα βγαίνουν είτε γιατί τα κόμματα δεν θα θέλουν. Τα είχα γράψει και προεκλογικά και μετεκλογικά , και ελάχιστοι τα πίστευαν. Χώρια που τότε ήταν καλύτερα τα πράγματα. Ενώ μετά τις νέες εκλογές η χώρα θα καταρρεύσει κυριολεκτικά, αν δεν ληφθούν αμέσως αποφάσεις. Δεν χρειάζεται να μας διώξουν από το ευρώ, θα διαλυθούν τα....... πάντα εκ των έσω, αν παραταθεί η ακυβερνησία.
Γι’ αυτό οι περισσότεροι νουνεχείς άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό δεν θα συμβεί. Μακάρι, αλλά εγώ παρατηρώ ορισμένα ανησυχητικά σημάδια.
Ποιος θα κυβερνήσει; Πιο ορθό είναι ποιοι θα κυβερνήσουν, αφού φαίνεται ότι ούτε αυτή τη φορά θα έχουμε αυτοδυναμία. Δυο απαντήσεις φαίνονται πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Η ΠΡΩΤΗ: Θα κυβερνήσει το «μέτωπο της Δεξιάς». Προσπαθεί να το συγκροτήσει ο Σαμαράς, γιατί ξέρει ότι είναι η τελευταία ελπίδα του να μείνει αρχηγός. Πρόκειται για μα τεχνητή προεκλογική συγκόλληση, που δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη. Όμως, ακόμη κι αν καταφέρει να έρθει στην πρώτη θέση και να πάρει το μπόνους το 50 εδρών, θα έχει στη Βουλή το πολύ 125-130 έδρες. Πού θα βρει τις υπόλοιπες; Λογικά από το συγγενικό κόμμα του Καμένου. Όμως, αυτός έχει δηλώσει ότι δεν συνεργάζεται «ούτε νεκρός» με την ΝΔ του Σαμαρά.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ: Θα συγκροτηθεί μια «κυβέρνηση της Αριστεράς», με κορμό τον ενισχυμένο ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι λέει ο Τσίπρας. Κι αυτός, όμως, θα χρειαστεί συμμάχους. Πιο λογικό είναι να συνεργαστεί με την Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη. Όμως, είναι πολύ πιθανό να μην αρκεί το άθροισμα των βουλευτικών εδρών τους. Επιπλέον, βλέπω ότι στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένα με αυτήν την προοπτική. Και τότε; Θα απομένει η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Όμως, και τα δυο κόμματα της Αριστεράς-απόλυτα ο ΣΥΡΙΖΑ-έχουν αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο. Άρα, αδιέξοδο;
Βεβαίως, απομένει η λύση της συγκυβέρνησης των δύο τέως μονομάχων του δικομματισμού (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ). Όμως, αυτό προϋποθέτει ότι ένα από τα δυο (ρεαλιστικά η ΝΔ) θα είναι πρώτο κόμμα, αλλά και πάλι τίποτα δεν είναι βέβαιο. Χώρια που μια τέτοια συγκόλληση θα είναι προβληματική, πιο προβληματική απ’ ό, τι ήταν στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Στις 6 Μαίου οι ψηφοφόροι ψήφισαν με πλήθος κριτηρίων, μεταξύ των οποίων τελευταίο ήταν ο κίνδυνος της ακυβερνησίας. Δεν γνωρίζουμε τι θα προτάξουν στις 17 Ιουνίου. Όμως, αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πιο καθαρά. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Μέχρι τις 17 Ιουνίου θα τα γνωρίζουμε όλα. Και όλα θα είναι στα χέρια μας.
Kafeneio
Με πιάνει σύγκρυο όταν σκέφτομαι ότι είναι πιθανό το ενδεχόμενο στις 18 Ιουνίου να μη μπορεί να σχηματισθεί (ξανά!) καμιά κυβέρνηση. Είτε γιατί τα κουκιά δεν θα βγαίνουν είτε γιατί τα κόμματα δεν θα θέλουν. Τα είχα γράψει και προεκλογικά και μετεκλογικά , και ελάχιστοι τα πίστευαν. Χώρια που τότε ήταν καλύτερα τα πράγματα. Ενώ μετά τις νέες εκλογές η χώρα θα καταρρεύσει κυριολεκτικά, αν δεν ληφθούν αμέσως αποφάσεις. Δεν χρειάζεται να μας διώξουν από το ευρώ, θα διαλυθούν τα....... πάντα εκ των έσω, αν παραταθεί η ακυβερνησία.
Γι’ αυτό οι περισσότεροι νουνεχείς άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτό δεν θα συμβεί. Μακάρι, αλλά εγώ παρατηρώ ορισμένα ανησυχητικά σημάδια.
Ποιος θα κυβερνήσει; Πιο ορθό είναι ποιοι θα κυβερνήσουν, αφού φαίνεται ότι ούτε αυτή τη φορά θα έχουμε αυτοδυναμία. Δυο απαντήσεις φαίνονται πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Η ΠΡΩΤΗ: Θα κυβερνήσει το «μέτωπο της Δεξιάς». Προσπαθεί να το συγκροτήσει ο Σαμαράς, γιατί ξέρει ότι είναι η τελευταία ελπίδα του να μείνει αρχηγός. Πρόκειται για μα τεχνητή προεκλογική συγκόλληση, που δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη. Όμως, ακόμη κι αν καταφέρει να έρθει στην πρώτη θέση και να πάρει το μπόνους το 50 εδρών, θα έχει στη Βουλή το πολύ 125-130 έδρες. Πού θα βρει τις υπόλοιπες; Λογικά από το συγγενικό κόμμα του Καμένου. Όμως, αυτός έχει δηλώσει ότι δεν συνεργάζεται «ούτε νεκρός» με την ΝΔ του Σαμαρά.
Η ΔΕΥΤΕΡΗ: Θα συγκροτηθεί μια «κυβέρνηση της Αριστεράς», με κορμό τον ενισχυμένο ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι λέει ο Τσίπρας. Κι αυτός, όμως, θα χρειαστεί συμμάχους. Πιο λογικό είναι να συνεργαστεί με την Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη. Όμως, είναι πολύ πιθανό να μην αρκεί το άθροισμα των βουλευτικών εδρών τους. Επιπλέον, βλέπω ότι στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένα με αυτήν την προοπτική. Και τότε; Θα απομένει η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Όμως, και τα δυο κόμματα της Αριστεράς-απόλυτα ο ΣΥΡΙΖΑ-έχουν αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο. Άρα, αδιέξοδο;
Βεβαίως, απομένει η λύση της συγκυβέρνησης των δύο τέως μονομάχων του δικομματισμού (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ). Όμως, αυτό προϋποθέτει ότι ένα από τα δυο (ρεαλιστικά η ΝΔ) θα είναι πρώτο κόμμα, αλλά και πάλι τίποτα δεν είναι βέβαιο. Χώρια που μια τέτοια συγκόλληση θα είναι προβληματική, πιο προβληματική απ’ ό, τι ήταν στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Στις 6 Μαίου οι ψηφοφόροι ψήφισαν με πλήθος κριτηρίων, μεταξύ των οποίων τελευταίο ήταν ο κίνδυνος της ακυβερνησίας. Δεν γνωρίζουμε τι θα προτάξουν στις 17 Ιουνίου. Όμως, αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πιο καθαρά. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Μέχρι τις 17 Ιουνίου θα τα γνωρίζουμε όλα. Και όλα θα είναι στα χέρια μας.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τώρα έφτιαξαν και άγαλμα του Φιλίππου οι Σκοπιανοί!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γερμανία: Δεν αλλάζουμε στάση για το ευρωομόλογο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
