2017-07-04 08:30:27
Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
Μεγάλη αγωνία διακατέχει πολλούς Έλληνες πατριώτες για την τύχη της Κύπρου. Είναι προφανές ότι οι ισχυροί της περιοχής θέλουν τώρα λύση της αρεσκείας τους. Πριν από κάθε άλλο σχόλιο υπάρχει το ερώτημα: Γιατί οι Αμερικανοί επέτρεψαν στην Τουρκία να καταλάβει το 40% του νησιού και μετά καταδίκασαν τα Κατεχόμενα σε διεθνή απομόνωση επί σαράντα τόσα χρόνια;
Μήπως η απάντηση στο ερώτημα αποκαλύπτει το περίγραμμα της τελικής λύσης; Πράγματι, τα ποικίλα σχέδια επίλυσης, αυτά τα σαράντα τόσα χρόνια, κατέληγαν σε ένα «σχέδιο Ανάν» με διάφορες ονομασίες και μεταμφιέσεις. Στόχος ήταν ένας: Να καταργηθεί το κράτος, η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία.
Καμία από τις παραλλαγές (του εκάστοτε «σχεδίου Ανάν») δεν προέβλεπε ότι η Τουρκία θα είναι κυρίαρχος παράγων στο νησί. Διότι ΗΠΑ και Αγγλία δεν τρελάθηκαν να παραδώσουν ένα τεράστιο αβύθιστο αεροπλανοφόρο (την Κύπρο) στα χέρια της υπερφιλόδοξης και αστάθμητης Τουρκίας.
Η Τουρκία, με ή χωρίς Ερντογάν, είναι χρήσιμη ως αντίβαρο στο κυρίαρχο ελληνοκυπριακό στοιχείο του νησιού, αλλά ως εκεί. Οι Αγγλοαμερικανοί θέλουν να μην τους σκοτίζουν κάθε τόσο οι Ελληνοκύπριοι που αποδεικνύονται, ως τώρα, σκληρά καρύδια στον αγώνα της επιβίωσης.
Τα οφέλη που επιδιώκει ο Ερντογάν θα πρέπει να αφαιρεθούν από άλλα κράτη και –ακόμα χειρότερα γι’ αυτόν– από τις εταιρείες-μεγαθήρια που θα κάνουν τις έρευνες/εξορύξεις. Όλοι αυτοί, όμως, δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό.
Ψάχνουν για νέους προδότες
Ο ρόλος της Ελλάδας δεν είναι διόλου ασήμαντος. Η κυπριακή ηγεσία χρειάζεται απαραίτητα τη ρητή ελληνική συγκατάθεση, ή τουλάχιστον την ανοχή/συνενοχή της Αθήνας για να υπογράψει την όποια λύση.
Προφανώς γι’ αυτό τώρα, λένε κακές γλώσσες (ή μήπως καλά πληροφορημένες;) ότι ο Κίσινγκερ τάζει λαγούς με πετραχήλια σε αυτοπροβαλλόμενους υπέρ-πατριώτες ότι αυτός και δαχτυλίδι θα τους βάλει στο δάχτυλο, και στέμμα στο κεφάλι, όλες τις κρυφές τους επιθυμίες θα ικανοποιήσει ο «μάγος της διπλωματίας», αρκεί να «βοηθήσουν» να έχουμε λύση.
Δεν ζητάει συνεργάτες ο παλαίμαχος Αμερικανός διπλωμάτης. Για προδότες ψάχνει. Τους βρήκε τον Ιούλιο του 1974. Ελπίζει σε επανάληψη το 2017.
Η ευφυής κίνηση της Λευκωσίας να μοιράσει έγκαιρα στους ισχυρούς παίκτες τα θαλάσσια «οικόπεδα» δεν κάλυπτε προφανώς τις γεωπολιτικές απαιτήσεις των Αγγλοαμερικανών. Για τα συμφέροντά τους το καλύτερο είναι οι διευθετήσεις του «σχεδίου Ανάν». Αχυράνθρωποι θα καλύπτουν όσους έχουν την πραγματική εξουσία στο νησί. Η Κύπρος υπό τον έλεγχο των Αγγλοαμερικανών, με τις δύο κοινότητες να περιορίζονται σε καυγάδες καφενείου.
πηγή: Σταύρος Λυγερός
Geopolitics
koukfamily
Μεγάλη αγωνία διακατέχει πολλούς Έλληνες πατριώτες για την τύχη της Κύπρου. Είναι προφανές ότι οι ισχυροί της περιοχής θέλουν τώρα λύση της αρεσκείας τους. Πριν από κάθε άλλο σχόλιο υπάρχει το ερώτημα: Γιατί οι Αμερικανοί επέτρεψαν στην Τουρκία να καταλάβει το 40% του νησιού και μετά καταδίκασαν τα Κατεχόμενα σε διεθνή απομόνωση επί σαράντα τόσα χρόνια;
Μήπως η απάντηση στο ερώτημα αποκαλύπτει το περίγραμμα της τελικής λύσης; Πράγματι, τα ποικίλα σχέδια επίλυσης, αυτά τα σαράντα τόσα χρόνια, κατέληγαν σε ένα «σχέδιο Ανάν» με διάφορες ονομασίες και μεταμφιέσεις. Στόχος ήταν ένας: Να καταργηθεί το κράτος, η διεθνώς αναγνωρισμένη Κυπριακή Δημοκρατία.
Καμία από τις παραλλαγές (του εκάστοτε «σχεδίου Ανάν») δεν προέβλεπε ότι η Τουρκία θα είναι κυρίαρχος παράγων στο νησί. Διότι ΗΠΑ και Αγγλία δεν τρελάθηκαν να παραδώσουν ένα τεράστιο αβύθιστο αεροπλανοφόρο (την Κύπρο) στα χέρια της υπερφιλόδοξης και αστάθμητης Τουρκίας.
Η Τουρκία, με ή χωρίς Ερντογάν, είναι χρήσιμη ως αντίβαρο στο κυρίαρχο ελληνοκυπριακό στοιχείο του νησιού, αλλά ως εκεί. Οι Αγγλοαμερικανοί θέλουν να μην τους σκοτίζουν κάθε τόσο οι Ελληνοκύπριοι που αποδεικνύονται, ως τώρα, σκληρά καρύδια στον αγώνα της επιβίωσης.
Τα οφέλη που επιδιώκει ο Ερντογάν θα πρέπει να αφαιρεθούν από άλλα κράτη και –ακόμα χειρότερα γι’ αυτόν– από τις εταιρείες-μεγαθήρια που θα κάνουν τις έρευνες/εξορύξεις. Όλοι αυτοί, όμως, δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό.
Ψάχνουν για νέους προδότες
Ο ρόλος της Ελλάδας δεν είναι διόλου ασήμαντος. Η κυπριακή ηγεσία χρειάζεται απαραίτητα τη ρητή ελληνική συγκατάθεση, ή τουλάχιστον την ανοχή/συνενοχή της Αθήνας για να υπογράψει την όποια λύση.
Προφανώς γι’ αυτό τώρα, λένε κακές γλώσσες (ή μήπως καλά πληροφορημένες;) ότι ο Κίσινγκερ τάζει λαγούς με πετραχήλια σε αυτοπροβαλλόμενους υπέρ-πατριώτες ότι αυτός και δαχτυλίδι θα τους βάλει στο δάχτυλο, και στέμμα στο κεφάλι, όλες τις κρυφές τους επιθυμίες θα ικανοποιήσει ο «μάγος της διπλωματίας», αρκεί να «βοηθήσουν» να έχουμε λύση.
Δεν ζητάει συνεργάτες ο παλαίμαχος Αμερικανός διπλωμάτης. Για προδότες ψάχνει. Τους βρήκε τον Ιούλιο του 1974. Ελπίζει σε επανάληψη το 2017.
Η ευφυής κίνηση της Λευκωσίας να μοιράσει έγκαιρα στους ισχυρούς παίκτες τα θαλάσσια «οικόπεδα» δεν κάλυπτε προφανώς τις γεωπολιτικές απαιτήσεις των Αγγλοαμερικανών. Για τα συμφέροντά τους το καλύτερο είναι οι διευθετήσεις του «σχεδίου Ανάν». Αχυράνθρωποι θα καλύπτουν όσους έχουν την πραγματική εξουσία στο νησί. Η Κύπρος υπό τον έλεγχο των Αγγλοαμερικανών, με τις δύο κοινότητες να περιορίζονται σε καυγάδες καφενείου.
πηγή: Σταύρος Λυγερός
Geopolitics
koukfamily
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πανελλήνιες 2017: "Σφαγή" στις βάσεις - Κάτω από 10 έγραψε η πλειοψηφία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ευρώπη vs Google
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
