2017-07-08 14:00:40
"Ο πιο αδύναμος πρέπει να διαθέτει κάτι που να του επιτρέπει να χτυπήσει και ν΄ απειλήσει τον αντίπαλό του".
Karl von Klausewitz, Περί πολέμου
Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης
“Κάνει τέτοια πράγματα η Coca Cola;” “Κάνει και αυτά και άλλα, πολύ χειρότερα”: μια από τις πολλές στιχομυθίες που έχω με φίλους ή και αγνώστους που συναντώ σε διάφορους κοινωνικούς χώρους, όποτε η συζήτηση καταλήγει στο “Ούτε γουλιά Coca Cola…”. Συχνάκις ακούγεται και η γνωστή επωδός: “να προσέχεις”.
Και οι εργαζόμενοι πρόσεχαν να είναι τυπικοί, να εργάζονται σκληρά, να μην δίνουν δικαιώματα, να φροντίζουν τις οικογένειές τους, να εργάζονται για τα κέρδη της εταιρείας “τους”, αλλά κάποιοι αποφάσισαν ότι όλα αυτά δεν αρκούν για να δικαιούται κάποιος μια θέση εργασίας και μαζί της μια θέση στην κοινωνία μας και να πορεύεται με σχετική αξιοπρέπεια στη ζωή του: ήταν εμπόδιο στα περισσότερα κέρδη τους.
Αλλά η ισχυρή Coca Cola δεν “πρόσεξε καλά”: η αλαζονεία καθιστά και τον πιο ισχυρό ευάλωτο, γιατί δεν προσέχει αν, πότε και πως μπορεί να τον πλήξει ο αδύναμος. Έτσι, φτάσαμε σήμερα ο Δαυίδ να λιθοβολεί ακατάπαυστα τον σαστισμένο Γολιάθ. Και καταλήξαμε εδώ, διότι κάποιοι τυφλωμένοι από την ισχύ τους και την υποτιθέμενη παντοδυναμία τους στην αγορά, θέλησαν να εφαρμόσουν κατά γράμμα ένα σχέδιο που είχε ξεπεραστεί από την πραγματικότητα. Τώρα πρέπει να μάθουν ότι και για τους ισχυρούς υπάρχει πάντοτε μια πρώτη φορά που αναγκάζονται να σκύψουν το κεφάλι: αν το κάνουν θα φανερώσουν σύνεση και σοφία, εάν το αποφύγουν από πείσμα και εμμονή θα πρέπει να υπολογίσουν συντόμως με την απώλεια της ισχύος τους.
Γιατί αποδείχτηκε ως τώρα ότι ο αδύναμος διαθέτει εκείνο το “κάτι” που “του επιτρέπει να χτυπήσει και ν΄ απειλήσει τον αντίπαλό του”. Νικητής δεν είναι πάντοτε εκείνος που επικρατεί, αλλά και εκείνος που εξέρχεται από μια αδιέξοδη σύγκρουση: η συντήρηση της ισχύος είναι πάντοτε δυσκολότερη από την απόκτησή της. Αυτά, όχι σαν εισαγωγή, αλλά κάτι σαν καλοκαιρινό δώρο για τους φανατικούς αναγνώστες μου στη λεωφόρο Κηφισίας στην Αθήνα: ναι, για αυτούς στα κεντρικά γραφεία της Coca Cola που νόμισαν ότι κανείς μαθαίνει να κολυμπάει βλέποντας σκίτσα σε πίνακες!
Στο θέμα μας τώρα: σε μια από τις “Αγωγές” (Σεπτέμβριος 2014) που έχει κάνει η Coca Cola, κατά των εργαζομένων, για να ποινικοποιήσει τον αγώνα τους, ο συντάκτης της αποκαλύπτει με εξαιρετικό κυνισμό την πολιτική των “λουκέτων” που ακολούθησε η αμερικανική πολυεθνική. Η διακοπή της λειτουργίας παραγωγικών μονάδων σε όλη τη χώρα, δε σχετίζεται με την οικονομική κρίση, αλλά αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου της Coca Cola, το οποίο είχε και εξακολουθεί να έχει ως απώτερο σκοπό του, την κατάργηση όλων των μονάδων παραγωγής στην Ελλάδα και τη μεταφορά της παραγωγής στην Βουλγαρία. Το γεγονός αυτό καταγγέλλουν από την πρώτη στιγμή οι απολυμένοι-απεργοί της Θεσσαλονίκης με διάφορους τρόπους και μαζί τους και το Κίνημα “Ούτε γουλιά Coca Cola μέχρι να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο”.
Δεν είναι η κρίση που προκάλεσε αυτόν τον σχεδιασμό, αλλά η επιθυμία για μεγιστοποίηση του κέρδους. Η Coca Cola μετά τη συμμετοχή στην λεηλασία των δανεικών με τα οποία πραγματοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες – η ανάμιξή της ήταν κάτι παραπάνω από έντονη στην όλη διαδικασία και στην εκμετάλλευση της συγκεκριμένης ευκαιρίας – θέλησε να κάνει το επόμενο βήμα και να μετατρέψει την Ελλάδα σε αποικία κατανάλωσης των προϊόντων της. Από τη μία το πρακτικό μονοπώλιο που ασκούσε στην ελληνική αγορά, από την άλλη το ενδεχόμενο να έρχονται όλα τα προϊόντα από το εξωτερικό και, κυρίως, από τη γειτονική Βουλγαρία, μπορούσαν να κάνουν αυτό το επιχειρηματικό όραμα των golden boys της πολυεθνικής πραγματικότητα.
Συνέχεια
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2017/07/coca-cola.html
Karl von Klausewitz, Περί πολέμου
Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης
“Κάνει τέτοια πράγματα η Coca Cola;” “Κάνει και αυτά και άλλα, πολύ χειρότερα”: μια από τις πολλές στιχομυθίες που έχω με φίλους ή και αγνώστους που συναντώ σε διάφορους κοινωνικούς χώρους, όποτε η συζήτηση καταλήγει στο “Ούτε γουλιά Coca Cola…”. Συχνάκις ακούγεται και η γνωστή επωδός: “να προσέχεις”.
Και οι εργαζόμενοι πρόσεχαν να είναι τυπικοί, να εργάζονται σκληρά, να μην δίνουν δικαιώματα, να φροντίζουν τις οικογένειές τους, να εργάζονται για τα κέρδη της εταιρείας “τους”, αλλά κάποιοι αποφάσισαν ότι όλα αυτά δεν αρκούν για να δικαιούται κάποιος μια θέση εργασίας και μαζί της μια θέση στην κοινωνία μας και να πορεύεται με σχετική αξιοπρέπεια στη ζωή του: ήταν εμπόδιο στα περισσότερα κέρδη τους.
Αλλά η ισχυρή Coca Cola δεν “πρόσεξε καλά”: η αλαζονεία καθιστά και τον πιο ισχυρό ευάλωτο, γιατί δεν προσέχει αν, πότε και πως μπορεί να τον πλήξει ο αδύναμος. Έτσι, φτάσαμε σήμερα ο Δαυίδ να λιθοβολεί ακατάπαυστα τον σαστισμένο Γολιάθ. Και καταλήξαμε εδώ, διότι κάποιοι τυφλωμένοι από την ισχύ τους και την υποτιθέμενη παντοδυναμία τους στην αγορά, θέλησαν να εφαρμόσουν κατά γράμμα ένα σχέδιο που είχε ξεπεραστεί από την πραγματικότητα. Τώρα πρέπει να μάθουν ότι και για τους ισχυρούς υπάρχει πάντοτε μια πρώτη φορά που αναγκάζονται να σκύψουν το κεφάλι: αν το κάνουν θα φανερώσουν σύνεση και σοφία, εάν το αποφύγουν από πείσμα και εμμονή θα πρέπει να υπολογίσουν συντόμως με την απώλεια της ισχύος τους.
Γιατί αποδείχτηκε ως τώρα ότι ο αδύναμος διαθέτει εκείνο το “κάτι” που “του επιτρέπει να χτυπήσει και ν΄ απειλήσει τον αντίπαλό του”. Νικητής δεν είναι πάντοτε εκείνος που επικρατεί, αλλά και εκείνος που εξέρχεται από μια αδιέξοδη σύγκρουση: η συντήρηση της ισχύος είναι πάντοτε δυσκολότερη από την απόκτησή της. Αυτά, όχι σαν εισαγωγή, αλλά κάτι σαν καλοκαιρινό δώρο για τους φανατικούς αναγνώστες μου στη λεωφόρο Κηφισίας στην Αθήνα: ναι, για αυτούς στα κεντρικά γραφεία της Coca Cola που νόμισαν ότι κανείς μαθαίνει να κολυμπάει βλέποντας σκίτσα σε πίνακες!
Στο θέμα μας τώρα: σε μια από τις “Αγωγές” (Σεπτέμβριος 2014) που έχει κάνει η Coca Cola, κατά των εργαζομένων, για να ποινικοποιήσει τον αγώνα τους, ο συντάκτης της αποκαλύπτει με εξαιρετικό κυνισμό την πολιτική των “λουκέτων” που ακολούθησε η αμερικανική πολυεθνική. Η διακοπή της λειτουργίας παραγωγικών μονάδων σε όλη τη χώρα, δε σχετίζεται με την οικονομική κρίση, αλλά αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου της Coca Cola, το οποίο είχε και εξακολουθεί να έχει ως απώτερο σκοπό του, την κατάργηση όλων των μονάδων παραγωγής στην Ελλάδα και τη μεταφορά της παραγωγής στην Βουλγαρία. Το γεγονός αυτό καταγγέλλουν από την πρώτη στιγμή οι απολυμένοι-απεργοί της Θεσσαλονίκης με διάφορους τρόπους και μαζί τους και το Κίνημα “Ούτε γουλιά Coca Cola μέχρι να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο”.
Δεν είναι η κρίση που προκάλεσε αυτόν τον σχεδιασμό, αλλά η επιθυμία για μεγιστοποίηση του κέρδους. Η Coca Cola μετά τη συμμετοχή στην λεηλασία των δανεικών με τα οποία πραγματοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες – η ανάμιξή της ήταν κάτι παραπάνω από έντονη στην όλη διαδικασία και στην εκμετάλλευση της συγκεκριμένης ευκαιρίας – θέλησε να κάνει το επόμενο βήμα και να μετατρέψει την Ελλάδα σε αποικία κατανάλωσης των προϊόντων της. Από τη μία το πρακτικό μονοπώλιο που ασκούσε στην ελληνική αγορά, από την άλλη το ενδεχόμενο να έρχονται όλα τα προϊόντα από το εξωτερικό και, κυρίως, από τη γειτονική Βουλγαρία, μπορούσαν να κάνουν αυτό το επιχειρηματικό όραμα των golden boys της πολυεθνικής πραγματικότητα.
Συνέχεια
http://anemosantistasis.blogspot.gr/2017/07/coca-cola.html
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Άρης εξετάζει τον Πετρόπουλο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
