2017-07-09 18:30:09
Γράφει ο +Vaggelis Episkopou
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται το φαινόμενο της επανεμφάνισης δημοφιλών τηλεοπτικών εκπομπών -γνωστά και ως reality show- τα οποία έκαναν "θραύση" προς τα τέλη της δεκαετίας του '90, αλλά και σχεδόν μέχρι το μέσο της δεκαετίας του '00. Όλοι νομίζω θυμόμαστε πολύ καλά τον "πάταγο" που είχε κάνει ο πρωτοεμφανιζόμενος (τότε) "Μεγάλος Αδελφός", και τα πρωτοφανή νούμερα τηλεθέασης τα οποία σημείωνε το κάθε επεισόδιο κατά την προβολή του. Κάθε βράδυ, οι περισσότεροι τηλεθεατές παρέμεναν συντονισμένοι στην τηλεοπτική συχνότητα του καναλιού που το παρουσίαζε, και αποσβολωμένοι παρακολουθούσαν τις "ζωές" των ατόμων που είχαν απομονωθεί σε ένα σπίτι για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με σκοπό να διεκδικήσουν ένα μεγάλο χρηματικό έπαθλο.
Στην συνέχεια, και μετά την επιτυχία που σημειώθηκε από το πρώτο, ακολούθησαν κάθε λογής "show" τα οποία πάνω-κάτω είχαν παρόμοιο "concept" με μικρές αλλαγές και διαφοροποιήσεις ανά περίπτωση
. Τραγουδιστικά show, κοινωνικά reality, trash εκπομπές, "φάρμες", "μπαρ", "τοίχοι" και "νησιά.... επιβίωσης", όλα με την σειρά τους κατέκλυσαν το τηλεοπτικό πρόγραμμα, κατακτώντας το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού. Και δεν ήταν βέβαια μόνο το γεγονός ότι τα show αυτά ήταν άκρως πρωτοποριακά ο λόγος για την επιτυχία τους, αλλά και η υπερδιαφήμιση και υπερέκθεση που εισέπρατταν και από άλλες εκπομπές επίσης. Όπως ήταν φυσικό, κάποια η στιγμή η φούσκα άρχισε να ξεφουσκώνει, και το ενδιαφέρον προς αυτό το είδος τηλεοπτικής ψυχαγωγίας "πήρε την κάτω βόλτα". Αναμφίβολα πολλοί ήταν οι παράγοντες που συντέλεσαν στο γεγονός αυτό, όμως προσωπικά πιστεύω ότι οι αιτίες βρίσκονται κάπου ανάμεσα στο μπούχτισμα του κόσμου, αλλά και την φθορά που είχε αρχίσει να υφίσταται και η τηλεόραση εν γένει.
Όπως όλα δείχνουν, όμως, η "μικρή οθόνη" δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της κουβέντα. Το διάστημα το οποίο ο κόσμος άρχισε να απαρνείται την τηλεόραση, χαρακτηρίζεται από την μεγάλη ακμή του Internet και των παροχών του, καθώς επίσης και από την οικονομική ευχέρεια και εικονική ευημερία που επικρατούσε, οι οποίες έδιναν στον κόσμο πιο πολυτελείς και εναλλακτικές μορφές διασκέδασης από το να μείνουν στο σπίτι και να παρακολουθήσουν τηλεόραση. "Και ύστερα, ήρθε η... κρίση". Τα όρια στενέψαμε και οι επιλογές διασκέδασης του κόσμου μειώθηκαν. Ανέσεις οι οποίες υπήρχαν έπαψαν υπάρχουν και ο κόσμος έπρεπε να στραφεί και πάλι σε οικονομικές μορφές ψυχαγωγίας, όπως η "παραμελημένη"... τηλεόραση". Και η αλήθεια είναι πως η επιστροφή αυτή δεν έγινε αμέσως. Το πλήγμα που επέφερε η οικονομική κρίση και στην τηλεοπτική showbiz ήταν αρκετά μεγάλο, με σειρές και εκπομπές να κόβονται η μια μετά την άλλη. Εργαζόμενοι έχαναν τις δουλειές τους και έμεναν απλήρωτοι, ενώ η λάμψη και η αίγλη που είχε ο χώρος αυτός ήταν πλέον μια θολή ανάμνηση.
Κάπου λοιπόν εκεί προς το τέλος που έμοιαζε να έρχεται, κάποιος ή κάποιοι είχαν την εξής ιδέα: "Αφού ο περισσότερος κόσμος πλέον δεν βγαίνει και μένει μέσα στο σπίτι, γιατί να μην επαναφέρουμε μια δοκιμασμένη-επιτυχημένη-ξεχασμένη συνταγή, έτσι ώστε να τον 'ξανακερδίσουμε';". Έτσι και αλλιώς, δεν είναι ότι θα έχει και άλλη επιλογή για κάποιο άλλο είδος διασκέδασης με την παρούσα κατάσταση που επικρατεί. Και να σου μετά από λίγο καιρό το "φαινόμενο Survivor".
Συμπέρασμα;
Δεν είναι μόνο η νοσταλγία εκείνων των ημερών "ακμής" που έχει λείψει στον κόσμο και φαντασιώνεται να ξαναζεί. Είναι και η αδυναμία να οραματιστεί ένα καλό παρόν, όπως επίσης και ένα καλύτερο μέλλον. Και έτσι. εν τέλει, τουλάχιστον όπως όλα δείχνουν μέχρι τώρα, η τηλεόραση είναι αυτή που θα έχει το "τελευταίο γέλιο", μέσα από αυτήν την εξαναγκαστική επιλογή διασκέδασης που προσφέρει, και η οποία είναι για πολλούς (τους περισσότερους) μονόδρομος.
Εις το επανιδείν...
+Vaggelis Episkopou
yannidakis.net
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται το φαινόμενο της επανεμφάνισης δημοφιλών τηλεοπτικών εκπομπών -γνωστά και ως reality show- τα οποία έκαναν "θραύση" προς τα τέλη της δεκαετίας του '90, αλλά και σχεδόν μέχρι το μέσο της δεκαετίας του '00. Όλοι νομίζω θυμόμαστε πολύ καλά τον "πάταγο" που είχε κάνει ο πρωτοεμφανιζόμενος (τότε) "Μεγάλος Αδελφός", και τα πρωτοφανή νούμερα τηλεθέασης τα οποία σημείωνε το κάθε επεισόδιο κατά την προβολή του. Κάθε βράδυ, οι περισσότεροι τηλεθεατές παρέμεναν συντονισμένοι στην τηλεοπτική συχνότητα του καναλιού που το παρουσίαζε, και αποσβολωμένοι παρακολουθούσαν τις "ζωές" των ατόμων που είχαν απομονωθεί σε ένα σπίτι για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με σκοπό να διεκδικήσουν ένα μεγάλο χρηματικό έπαθλο.
Στην συνέχεια, και μετά την επιτυχία που σημειώθηκε από το πρώτο, ακολούθησαν κάθε λογής "show" τα οποία πάνω-κάτω είχαν παρόμοιο "concept" με μικρές αλλαγές και διαφοροποιήσεις ανά περίπτωση
Όπως όλα δείχνουν, όμως, η "μικρή οθόνη" δεν είχε πει ακόμα την τελευταία της κουβέντα. Το διάστημα το οποίο ο κόσμος άρχισε να απαρνείται την τηλεόραση, χαρακτηρίζεται από την μεγάλη ακμή του Internet και των παροχών του, καθώς επίσης και από την οικονομική ευχέρεια και εικονική ευημερία που επικρατούσε, οι οποίες έδιναν στον κόσμο πιο πολυτελείς και εναλλακτικές μορφές διασκέδασης από το να μείνουν στο σπίτι και να παρακολουθήσουν τηλεόραση. "Και ύστερα, ήρθε η... κρίση". Τα όρια στενέψαμε και οι επιλογές διασκέδασης του κόσμου μειώθηκαν. Ανέσεις οι οποίες υπήρχαν έπαψαν υπάρχουν και ο κόσμος έπρεπε να στραφεί και πάλι σε οικονομικές μορφές ψυχαγωγίας, όπως η "παραμελημένη"... τηλεόραση". Και η αλήθεια είναι πως η επιστροφή αυτή δεν έγινε αμέσως. Το πλήγμα που επέφερε η οικονομική κρίση και στην τηλεοπτική showbiz ήταν αρκετά μεγάλο, με σειρές και εκπομπές να κόβονται η μια μετά την άλλη. Εργαζόμενοι έχαναν τις δουλειές τους και έμεναν απλήρωτοι, ενώ η λάμψη και η αίγλη που είχε ο χώρος αυτός ήταν πλέον μια θολή ανάμνηση.
Κάπου λοιπόν εκεί προς το τέλος που έμοιαζε να έρχεται, κάποιος ή κάποιοι είχαν την εξής ιδέα: "Αφού ο περισσότερος κόσμος πλέον δεν βγαίνει και μένει μέσα στο σπίτι, γιατί να μην επαναφέρουμε μια δοκιμασμένη-επιτυχημένη-ξεχασμένη συνταγή, έτσι ώστε να τον 'ξανακερδίσουμε';". Έτσι και αλλιώς, δεν είναι ότι θα έχει και άλλη επιλογή για κάποιο άλλο είδος διασκέδασης με την παρούσα κατάσταση που επικρατεί. Και να σου μετά από λίγο καιρό το "φαινόμενο Survivor".
Συμπέρασμα;
Δεν είναι μόνο η νοσταλγία εκείνων των ημερών "ακμής" που έχει λείψει στον κόσμο και φαντασιώνεται να ξαναζεί. Είναι και η αδυναμία να οραματιστεί ένα καλό παρόν, όπως επίσης και ένα καλύτερο μέλλον. Και έτσι. εν τέλει, τουλάχιστον όπως όλα δείχνουν μέχρι τώρα, η τηλεόραση είναι αυτή που θα έχει το "τελευταίο γέλιο", μέσα από αυτήν την εξαναγκαστική επιλογή διασκέδασης που προσφέρει, και η οποία είναι για πολλούς (τους περισσότερους) μονόδρομος.
Εις το επανιδείν...
+Vaggelis Episkopou
yannidakis.net
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
