2017-07-10 20:49:07
Για 100 μέρες, στο πλαίσιο της Documenta 14, ο Παρθενώνας «καθρεφτίζεται» στον «Παρθενώνα των Βιβλίων» που η Αργεντινή καλλιτέχνις Μάρτα Μινουχίν ανήγειρε στο Κάσελ της Γερμανίας.
Το αντίγραφο του περίφημου ελληνικού ναού είναι «ενδεδυμένο» με 100.000 αντίτυπα 170 απαγορευμένων βιβλίων σε όλον τον κόσμο, από το 1500 μΧ ως τις ημέρες μας. Ανάμεσα σε αυτά, «Ο μικρός πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί (απαγορευμένο στην Αργεντινή), «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Λιούις Κάρολ (απαγορευμένο στην Κίνα), «Οι γυμνοί και οι νεκροί» του Νόρμαν Μέιλερ (απαγορευμένο στον Καναδά).
Η επιλογή της τοποθεσίας δεν είναι τυχαία. Το 1933, στην Friedrichsplatz του Κάσελ, οι Ναζί έκαψαν 2.000 βιβλία στο πλαίσιο της λεγόμενης «Εκστρατείας κατά του μη γερμανικού πνεύματος».
Το 1983, στο Μπουένος Άιρες, μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος στην πατρίδα της, η Μινουχίν είχε κατασκευάσει έναν παρόμοιο «Παρθενώνα». Το πρωτότυπο ήταν «ενδεδυμένο» με τα βιβλία που είχε απαγορεύσει η χούντα της Αργεντινής.
Στο τέλος της εγκατάστασης, η Μινουχίν άφησε το κοινό να πάρει όποιο βιβλίο θέλει σπίτι του (το ίδιο θα συμβεί και μετά το τέλος της εγκατάστασης στο Κάσελ). Αναφερόμενη στην εγκατάσταση του 1983, είχε πει ότι οι συμπολίτες της δεν γνώριζαν, μετά από χρόνια διακυβέρνησης των στρατιωτικών, τι ήταν η δημοκρατία. Γι’ αυτόν τον λόγο επιλέγει τον Παρθενώνα: ως διαρκή συμβολισμό της μακροχρόνιας δύναμης της δημοκρατίας.
Πηγή Tromaktiko
Το αντίγραφο του περίφημου ελληνικού ναού είναι «ενδεδυμένο» με 100.000 αντίτυπα 170 απαγορευμένων βιβλίων σε όλον τον κόσμο, από το 1500 μΧ ως τις ημέρες μας. Ανάμεσα σε αυτά, «Ο μικρός πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί (απαγορευμένο στην Αργεντινή), «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Λιούις Κάρολ (απαγορευμένο στην Κίνα), «Οι γυμνοί και οι νεκροί» του Νόρμαν Μέιλερ (απαγορευμένο στον Καναδά).
Η επιλογή της τοποθεσίας δεν είναι τυχαία. Το 1933, στην Friedrichsplatz του Κάσελ, οι Ναζί έκαψαν 2.000 βιβλία στο πλαίσιο της λεγόμενης «Εκστρατείας κατά του μη γερμανικού πνεύματος».
Το 1983, στο Μπουένος Άιρες, μετά την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος στην πατρίδα της, η Μινουχίν είχε κατασκευάσει έναν παρόμοιο «Παρθενώνα». Το πρωτότυπο ήταν «ενδεδυμένο» με τα βιβλία που είχε απαγορεύσει η χούντα της Αργεντινής.
Στο τέλος της εγκατάστασης, η Μινουχίν άφησε το κοινό να πάρει όποιο βιβλίο θέλει σπίτι του (το ίδιο θα συμβεί και μετά το τέλος της εγκατάστασης στο Κάσελ). Αναφερόμενη στην εγκατάσταση του 1983, είχε πει ότι οι συμπολίτες της δεν γνώριζαν, μετά από χρόνια διακυβέρνησης των στρατιωτικών, τι ήταν η δημοκρατία. Γι’ αυτόν τον λόγο επιλέγει τον Παρθενώνα: ως διαρκή συμβολισμό της μακροχρόνιας δύναμης της δημοκρατίας.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο επαναστάτης Λεβέντης πρότεινε...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ