2012-05-23 08:57:07
Kάποιος φίλος μου επισήμανε χθές ότι δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε στον κομματικό λόγο για αυτό και θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου.
Πρώτα πρώτα δεν είναι κακό να πιστεύεις σε κόμματα που είναι κοντά στις ιδέες σου. Κομματόσκυλο να μην είσαι.
Ας μην απαξιώνουμε τελείως τα κόμματα, γιατί έτσι λειτουργεί η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Εκτός αν θέλουμε κάποιον άλλο τρόπο διακυβέρνησης.
Τα κόμματα, με τα όποια λάθη τους στη ροή της ιστορίας, έφεραν αλλαγές και καινούρια πράγματα για το κοινό συμφέρον.
Βέβαια δεν μπορώ να παραβλέψω και το κακό που μπορούν να κάνουν και να οδηγήσουν μια χώρα σε εξαθλίωση, λόγω λάθους χειρισμών, ηθελημένα ή άθελα.
Όμως τα κόμματα μήπως είμαστε όλοι εμείς;
Γι αυτό, στη δεδομένη στιγμή μίλησα για τη Ν.Δ. και το Σαμαρά τον οποίο πιστεύω και τον ξεχωρίζω απ΄ τους άλλους. Δικαίωμά μου εξ άλλου να εκτίθεμαι και να δέχομαι σχόλια, θετικά ή αρνητικά.
Έτσι, με τα σημερινά δεδομένα έχουμε ένα δίπολο. Κοινωνικός φιλελευθερισμός από τη μια και ροζ σοσιαλκομμουνισμός , δηλαδή κρατισμός από την άλλη.
Και επειδή πρέπει να επιλέξω κάνω συγκρίσεις.
Σαμαράς ή Τσίπρας; Πρέπει να γίνει η επιλογή. Τελεία.
Κι επειδή πιστεύω στο Σαμαρά, γι αυτό και τον στηρίζω, σε αντίθεση με τον Τσίπρα, που δεν τον εμπιστεύομαι, αλλά τον στηρίζουν ακόμα και τα αμερικάνικα ΜΜΕ προβάλλοντάς τον συνεχώς και που μόνο τυχαίο δεν είναι.
Λέω λοιπόν:
Πρέπει να απενοχοποιήσουμε το μνημόνιο.
Αυτό, δε σημαίνει ότι ήταν σωστό το μνημόνιο όπως εφαρμόστηκε δυο χρόνια. Σε καμιά περίπτωση.
Σημαίνει όμως, ότι πρέπει να δεχτούμε πως είναι προτιμότερο να αλλάξει, παρά να ακυρωθεί, να καταγγελθεί. Γιατί είναι σημαντικές οι συνέπειες ακύρωσης του μνημονίου που στην ουσία δείχνει έξοδο από το ευρώ και το οποίο προέκυψε ως πιθανό γεγονός εξ' αιτίας των κατ' εξακολούθηση λανθασμένων χειρισμών των Παπανδρέου-Βενιζέλου.
Σημαίνει ακόμα, ότι η στροφή της Ευρώπης, για την οποία πρώτος μίλησε ο Α. Σαμαράς, είναι μια ευκαιρία για εμάς, να την εκμεταλλευτούμε και έτσι να είμαστε σίγουρα πιο αξιόπιστοι από τον Τσίπρα που δεν ξέρει τι θέλει.
Ξεκάθαρα και απλά, πρέπει να αλλάξει στο μνημόνιο. Και νομίζω ότι έχουμε σαν χώρος, πολύ καλύτερο σχέδιο από τον Συριζα, πιο κατανοητό και ρεαλιστικό, έναντι του νεφελώδους των συνιστωσών του που η μια αντικρούει την άλλη. Άρα πιο σίγουρο.
Σημαίνει επίσης ότι το μνημόνιο θα γίνει ένα κομμάτι της συζήτησης για την οικονομία, δεν θα είναι όλη η συζήτηση για την οικονομία.
Η σκέψη μας πρέπει να είναι, με ποιο οικονομικό-παραγωγικό μοντέλο η Ελλάδα θα σταματήσει να έχει ανάγκη δανεισμού: Φιλελεύθερη οικονομία με κοινωνικό πρόσωπο ή κρατισμό;
Ο κρατισμός που απερίσκεπτα ευαγγελίζεται ο κ. Τσίπρας έφερε το μνημόνιο και εμποδίζει την έξοδο από το μνημόνιο Γιατί όσο μεγαλώνεις το κράτος αυξάνεις την ανάγκη δανεισμού και ο δανεισμός φέρνει μνημόνια. Το είδαμε. Επομένως πρέπει να ρωτήσουμε: Γιατί ο κ. Τσίπρας θέλει τον κρατισμό; Και γιατί τα Αμερικανικά ΜΜΕ τον προβάλλουν τόσο πολύ;
Ο Σαμαράς είπε ακόμα ,αλλά ποιος τον άκουσε, ότι θα δώσει προτεραιότητα στην κοινωνική ανακούφιση. Μίλησε για όλους που δεν ξέρουν αν θα βγάλουν τη μέρα, όχι το μήνα παρουσιάζοντας πιο χειροπιαστή λύση απ’τις ρουκέτες των άλλων. Η οργή του κόσμου, δικαιολογημένη μέχρις ενός σημείου, δε θέλησε να τα ακούσει.
Δεν τον άκουσαν όταν αναφερόταν στους ανέργους ειδικά.
Και δεν τον άκουσαν γιατί οι νέοι και με το δίκιο τους έχασαν κάθε ελπίδα στο κράτος. Και έτσι από οργή ψήφισαν τα άκρα.
Σίγουρα δεν εξηγήθηκε σωστά, το πόσες θέσεις εργασίας μπορούν να γίνουν στον ιδιωτικό τομέα, με το πρόγραμμά που υπάρχει και έτσι να παρουσιαστεί ένας ρυθμός μείωσης της ανεργίας.
Και ειδικά στο θέμα της ανεργίας, οι αριστεροί του Συριζα δημαγωγώντας, υπόσχονται 100.000 προσλήψεις στο δημόσιο που δανείζεται. Δηλαδή κι άλλα δάνεια ή μήπως κάτι άλλο πιο επικίνδυνο;
Απαντώντας θα έλεγα ότι είναι εφικτό να δημιουργηθούν όσες περισσότερες θέσεις εργασίας γίνεται στην αγορά, χωρίς να επιβαρύνουμε το κράτος.
Και όλα αυτά χρειάζονται μια σταθερή κυβέρνηση και κυρίως υγιές επιχειρηματικόμ περιβάλλον και φορολογική νομοθεσία που δεν θα πνίγει την οικονομία.
Πιστεύω πως ο Σαμαράς, μπορεί να φτιάξει κυβέρνηση την επομένη των εκλογών, ώστε να εφαρμοστεί ένα τέτοιο σχέδιο, ενώ ο Τσίπρας δεν είναι εύκολο να φτιάξει κυβέρνηση της αριστεράς, που να συμφωνεί σε ένα σχέδιο λόγω των διαφορετικών απόψεων.
Αλαλούμ δηλαδή. Μέσα στο ευρώ έξω απ’το ευρώ, κρατικοποίηση τραπεζών, χέρι στις καταθέσεις και άλλα τόσα ανεφάρμοστα και άντε να βγάλεις άκρη.
Άρα αναπόφευκτες οι συγκρίσεις.
ΤΔ
liberals10
Πρώτα πρώτα δεν είναι κακό να πιστεύεις σε κόμματα που είναι κοντά στις ιδέες σου. Κομματόσκυλο να μην είσαι.
Ας μην απαξιώνουμε τελείως τα κόμματα, γιατί έτσι λειτουργεί η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Εκτός αν θέλουμε κάποιον άλλο τρόπο διακυβέρνησης.
Τα κόμματα, με τα όποια λάθη τους στη ροή της ιστορίας, έφεραν αλλαγές και καινούρια πράγματα για το κοινό συμφέρον.
Βέβαια δεν μπορώ να παραβλέψω και το κακό που μπορούν να κάνουν και να οδηγήσουν μια χώρα σε εξαθλίωση, λόγω λάθους χειρισμών, ηθελημένα ή άθελα.
Όμως τα κόμματα μήπως είμαστε όλοι εμείς;
Γι αυτό, στη δεδομένη στιγμή μίλησα για τη Ν.Δ. και το Σαμαρά τον οποίο πιστεύω και τον ξεχωρίζω απ΄ τους άλλους. Δικαίωμά μου εξ άλλου να εκτίθεμαι και να δέχομαι σχόλια, θετικά ή αρνητικά.
Έτσι, με τα σημερινά δεδομένα έχουμε ένα δίπολο. Κοινωνικός φιλελευθερισμός από τη μια και ροζ σοσιαλκομμουνισμός , δηλαδή κρατισμός από την άλλη.
Και επειδή πρέπει να επιλέξω κάνω συγκρίσεις.
Σαμαράς ή Τσίπρας; Πρέπει να γίνει η επιλογή. Τελεία.
Κι επειδή πιστεύω στο Σαμαρά, γι αυτό και τον στηρίζω, σε αντίθεση με τον Τσίπρα, που δεν τον εμπιστεύομαι, αλλά τον στηρίζουν ακόμα και τα αμερικάνικα ΜΜΕ προβάλλοντάς τον συνεχώς και που μόνο τυχαίο δεν είναι.
Λέω λοιπόν:
Πρέπει να απενοχοποιήσουμε το μνημόνιο.
Αυτό, δε σημαίνει ότι ήταν σωστό το μνημόνιο όπως εφαρμόστηκε δυο χρόνια. Σε καμιά περίπτωση.
Σημαίνει όμως, ότι πρέπει να δεχτούμε πως είναι προτιμότερο να αλλάξει, παρά να ακυρωθεί, να καταγγελθεί. Γιατί είναι σημαντικές οι συνέπειες ακύρωσης του μνημονίου που στην ουσία δείχνει έξοδο από το ευρώ και το οποίο προέκυψε ως πιθανό γεγονός εξ' αιτίας των κατ' εξακολούθηση λανθασμένων χειρισμών των Παπανδρέου-Βενιζέλου.
Σημαίνει ακόμα, ότι η στροφή της Ευρώπης, για την οποία πρώτος μίλησε ο Α. Σαμαράς, είναι μια ευκαιρία για εμάς, να την εκμεταλλευτούμε και έτσι να είμαστε σίγουρα πιο αξιόπιστοι από τον Τσίπρα που δεν ξέρει τι θέλει.
Ξεκάθαρα και απλά, πρέπει να αλλάξει στο μνημόνιο. Και νομίζω ότι έχουμε σαν χώρος, πολύ καλύτερο σχέδιο από τον Συριζα, πιο κατανοητό και ρεαλιστικό, έναντι του νεφελώδους των συνιστωσών του που η μια αντικρούει την άλλη. Άρα πιο σίγουρο.
Σημαίνει επίσης ότι το μνημόνιο θα γίνει ένα κομμάτι της συζήτησης για την οικονομία, δεν θα είναι όλη η συζήτηση για την οικονομία.
Η σκέψη μας πρέπει να είναι, με ποιο οικονομικό-παραγωγικό μοντέλο η Ελλάδα θα σταματήσει να έχει ανάγκη δανεισμού: Φιλελεύθερη οικονομία με κοινωνικό πρόσωπο ή κρατισμό;
Ο κρατισμός που απερίσκεπτα ευαγγελίζεται ο κ. Τσίπρας έφερε το μνημόνιο και εμποδίζει την έξοδο από το μνημόνιο Γιατί όσο μεγαλώνεις το κράτος αυξάνεις την ανάγκη δανεισμού και ο δανεισμός φέρνει μνημόνια. Το είδαμε. Επομένως πρέπει να ρωτήσουμε: Γιατί ο κ. Τσίπρας θέλει τον κρατισμό; Και γιατί τα Αμερικανικά ΜΜΕ τον προβάλλουν τόσο πολύ;
Ο Σαμαράς είπε ακόμα ,αλλά ποιος τον άκουσε, ότι θα δώσει προτεραιότητα στην κοινωνική ανακούφιση. Μίλησε για όλους που δεν ξέρουν αν θα βγάλουν τη μέρα, όχι το μήνα παρουσιάζοντας πιο χειροπιαστή λύση απ’τις ρουκέτες των άλλων. Η οργή του κόσμου, δικαιολογημένη μέχρις ενός σημείου, δε θέλησε να τα ακούσει.
Δεν τον άκουσαν όταν αναφερόταν στους ανέργους ειδικά.
Και δεν τον άκουσαν γιατί οι νέοι και με το δίκιο τους έχασαν κάθε ελπίδα στο κράτος. Και έτσι από οργή ψήφισαν τα άκρα.
Σίγουρα δεν εξηγήθηκε σωστά, το πόσες θέσεις εργασίας μπορούν να γίνουν στον ιδιωτικό τομέα, με το πρόγραμμά που υπάρχει και έτσι να παρουσιαστεί ένας ρυθμός μείωσης της ανεργίας.
Και ειδικά στο θέμα της ανεργίας, οι αριστεροί του Συριζα δημαγωγώντας, υπόσχονται 100.000 προσλήψεις στο δημόσιο που δανείζεται. Δηλαδή κι άλλα δάνεια ή μήπως κάτι άλλο πιο επικίνδυνο;
Απαντώντας θα έλεγα ότι είναι εφικτό να δημιουργηθούν όσες περισσότερες θέσεις εργασίας γίνεται στην αγορά, χωρίς να επιβαρύνουμε το κράτος.
Και όλα αυτά χρειάζονται μια σταθερή κυβέρνηση και κυρίως υγιές επιχειρηματικόμ περιβάλλον και φορολογική νομοθεσία που δεν θα πνίγει την οικονομία.
Πιστεύω πως ο Σαμαράς, μπορεί να φτιάξει κυβέρνηση την επομένη των εκλογών, ώστε να εφαρμοστεί ένα τέτοιο σχέδιο, ενώ ο Τσίπρας δεν είναι εύκολο να φτιάξει κυβέρνηση της αριστεράς, που να συμφωνεί σε ένα σχέδιο λόγω των διαφορετικών απόψεων.
Αλαλούμ δηλαδή. Μέσα στο ευρώ έξω απ’το ευρώ, κρατικοποίηση τραπεζών, χέρι στις καταθέσεις και άλλα τόσα ανεφάρμοστα και άντε να βγάλεις άκρη.
Άρα αναπόφευκτες οι συγκρίσεις.
ΤΔ
liberals10
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σύνοδος Κορυφής με ελληνικό μενού
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι εξετάσεις
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
