2017-07-17 08:37:06
Τα όσα διαμείφθηκαν στο Κραν Μοντάνα αναλύουν στον «ΑΝΤΙΛΟΓΟ» του κυριακάτικου «Φιλελευθέρου», ο Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του ΔΗΣΥ Αλέξανδρος Σίνκα και ο Ειδικός σύμβουλος για θέματα Άμυνας, Ενέργειας & Διπλωματίας του υποψηφίου ΠτΔ, Νικόλα Παπαδόπουλου Θεόδωρος Τσακίρης.
H επανενωμένη Κύπρος ένα φυσιολογικό ανεξάρτητο κράτος
Αλέξανδρος Σίνκα (Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του ΔΗΣΥ)
«Η Διάσκεψη για την Κύπρο στο Κραν Μοντάνα άφησε στους Κύπριους πολίτες και την ηγεσία τους μια σημαντικότατη παρακαταθήκη. Για πρώτη φορά, η διεθνής κοινότητα, τα Ηνωμένα Έθνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και εγγυήτριες δυνάμεις Ελλάδα και Βρετανία, αναγνώρισαν την ανάγκη να καταστεί η Κύπρος, η επανενωμένη Κύπρος, ένα φυσιολογικό, ανεξάρτητο κράτος.
Μπορεί η διάσκεψη να μην κατέληξε σε λύση, λόγω της στάσης της Τουρκίας. Ανέδειξε, όμως, ξεκάθαρα τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό την οδό που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι προκειμένου να πετύχουμε την επανένωση του τόπου μας. Κι αυτή η οδός δεν είναι άλλη από την ομοσπονδιακή διευθέτηση εντός των παραμέτρων του ΟΗΕ.
Η απογοήτευση, η πικρία, που διακατέχει τους πολίτες της Κύπρου, και στις δυο πλευρές της πράσινης γραμμής, έπειτα από την επίπονη δεκαήμερη διαπραγμάτευση στο Κραν Μοντάνα ενδεχομένως να φέρνει στο νου σκέψεις αποσχιστικές ή σκέψεις αποδοχής όρων ασύμφορων για τη δική μας πλευρά.
Σε πολιτικές συζητήσεις ακούγονται μαξιμαλιστικές θέσεις, που πολλές φορές στην ουσία αποτελούν θέσεις συγκεκαλυμμένου διαχωρισμού, θέσεις που στην ουσία παραπέμπουν ξεκάθαρα σε συμφωνημένη ή και μη συμφωνημένη διχοτόμηση. Είναι ιδέες που ακούστηκαν και στο παρελθόν, σε δύσκολες για το Κυπριακό στιγμές, όταν το σύνθημα «εσείς ποτζεί κ’ εμείς ποδά» έβρισκε σοβαρό έρεισμα μεταξύ του κόσμου. Είναι ιδέες που στην ουσία και στην εξέλιξή τους χαρίζουν τη μισή Κύπρο στην Άγκυρα για πάντα. Μπορεί όχι αμέσως, αλλά σε διάρκεια χρόνου, όταν οι συνθήκες και το διεθνές περιβάλλον θα επιτρέψουν την ντε φάκτο ή ακόμα και ντε γιούρε ενσωμάτωση των κατεχομένων στη «μητέρα πατρίδα».
Η Τουρκία έχει ήδη αρχίσει σταδιακή διαδικασία ενσωμάτωσης στη βάση της ασφυκτικής οικονομικής εξάρτησης, με χρήμα, νερό και αργότερα ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και της θρησκευτικής επιρροής των νέων μέσω ισλαμικών σχολείων και «πολιτιστικών» συλλόγων.
Υπάρχουν και οι άλλες φωνές που ζητούν λύση ανεξαρτήτως όρων. Φωνές που παραγνωρίζουν τις εύλογες ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων, την ανάγκη ύπαρξης αισθήματος ασφάλειας και τη βιωσιμότητα της λύσης. Αυτές οι φωνές πρέπει να λάβουν υπόψη πως ένα δεύτερο Όχι σε δημοψήφισμα θα έχει ως αποτέλεσμα την οριστική διχοτόμηση.
Οριστικοποίηση της διχοτόμησης, είτε με ή χωρίς την έγκριση των Ελληνοκυπρίων, αφήνει την Κυπριακή Δημοκρατία κουτσουρεμένη εσαεί, ενώ ταυτόχρονα της στερεί τη δυνατότητα να καταστεί περιφερειακό οικονομικό κέντρο, πείθοντας το διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον πως είναι ώριμη πλέον να διευθετήσει το μακρόχρονο και μεγαλύτερο πρόβλημά της. Το πιστεύω ακράδαντα. Το παρόν και το μέλλον της Κύπρου είναι συνυφασμένο με την προσπάθεια να γίνει επιτέλους η κοινή μας πατρίδα, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, μια λειτουργική ομοσπονδία.
Είναι γεγονός ότι οι Κύπριοι συζητάμε εδώ και δεκαετίες το μοντέλο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, χωρίς να έχουμε καταφέρει ακόμα να το υλοποιήσουμε. Να το δούμε να δουλεύει στην πράξη. Ακόμα και πριν δέκα μέρες, στην Ελβετία, δεν μπορέσαμε να δώσουμε πνοή ζωής στο πλαίσιο λύσης που ορίζουν δεκάδες ψηφίσματα και εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών και πολλά εδάφια σε συμπεράσματα Ευρωπαϊκών Συμβουλίων.
Αυτό το πλαίσιο λύσης, όμως, στις παραμέτρους του ΟΗΕ και τις αποφάσεις της ΕΕ, μας έχει οδηγήσει εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Μας βοήθησε να πετύχουμε πολλά, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας παραμένει μοιρασμένη, παρόλα τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουμε και σήμερα.
Η προοπτική διευθέτησης του πολιτικού προβλήματος, πάντα στο πλαίσιο του ΟΗΕ, συνέβαλε τα μέγιστα για να γίνει αποδεκτή η Κύπρος ως πλήρες μέλος της ΕΕ. Γεγονός που της προσέδωσε κύρος και υπόσταση αρκετά μεγαλύτερη από άλλα κράτη της περιοχής.
Η αποδεδειγμένη αποφασιστικότητα για λύση, και η ευρωπαϊκή ιδιότητα, δημιούργησαν συνθήκες ανάπτυξης και σταθερότητας, έφεραν ισορροπία και προοπτική σε ένα ιδιαίτερα ασταθές γεωστρατηγικό περιβάλλον. Επιπλέον, έθεσαν τη διεθνή κοινότητα στο πλευρό της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν έπαιρνε τις κρίσιμες αποφάσεις να εισέλθει στο ενεργειακό γίγνεσθαι της Ανατολικής Μεσογείου, αψηφώντας τις απειλές και τους παλικαρισμούς της Τουρκίας.
Μόλις προχθές η Total άρχισε διερευνητική γεώτρηση στο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ. Ο γαλλικός κολοσσός, αλλά και οι άλλες παγκόσμιες εταιρείες που συμμετείχαν στον τρίτο γύρο αδειοδότησης της κυβέρνησης Αναστασιάδη, βλέπουν ότι η επανενωμένη Κύπρος θα μπορούσε να γίνει ένα ενεργειακό κέντρο, ένας φάρος σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το Κραν Μοντάνα ήταν ένας ακόμα σταθμός. Δεν πέτυχε τον στόχο, αλλά οδήγησε στο να κατοχυρώσουμε κάτι πολύ σημαντικό. Η ασφάλεια και εγγυήσεις τέθηκαν για πρώτη φορά σε μεγάλο, διεθνές τραπέζι. Στην παρουσία της Τουρκίας, κι ας ήταν αμετακίνητη. Είναι η πρώτη φορά που Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ θέτει ο ίδιος πλαίσιο διαπραγμάτευσης του Κυπριακού και αναφέρει ρητά πως η Κύπρος πρέπει να γίνει μια φυσιολογική χώρα, χωρίς εγγυητές-κηδεμόνες και επεμβατικά δικαιώματα.
Είναι, πιστεύω, χρέος όλων μας να συνεχίσουμε αταλάντευτοι στην ίδια οδό, να διευρύνουμε ακόμα περισσότερο την ομοσπονδιακή προοπτική που οδηγεί στη λεωφόρο της επανένωσης, της πραγματικής ανεξαρτησίας».
Τι μάθαμε από το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα
Θεόδωρος Τσακίρης (Ειδικός σύμβουλος για θέματα Άμυνας, Ενέργειας & Διπλωματίας του υποψηφίου ΠτΔ, Νικόλα Παπαδόπουλου)
«Η διαπραγματευτική Οδύσσεια του Κραν Μοντάνα, που κατέληξε σε ένα δυστυχές αλλά προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο, θα πρέπει να αποτελέσει αφετηρία ουσιαστικής περισυλλογής και δημιουργικής ενδοσκόπησης. Εάν υπήρξε κάτι το θετικό από το δράμα του Κραν Μοντάνα, αυτό ήταν ότι η διεθνής κοινή γνώμη ήρθε αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της τουρκικής αδιαλλαξίας την οποία βιώνουμε στο πετσί μας ως Κυπριακός Ελληνισμός εδώ και πάνω από 40 χρόνια. Η διαδικασία αυτή ανέδειξε ότι το επίκεντρο του κυπριακού προβλήματος δεν είναι άλλο από το ζήτημα της ασφάλειας και του εδαφικού επί των οποίων δεν είχε γίνει εδώ και 9 χρόνια καμία ουσιαστική συζήτηση.
Το γεγονός ότι πήγαμε σε αμφότερες τις συσκέψεις απροετοίμαστοι κατά τρόπο βεβιασμένο ήταν κάτι περισσότερο από εμφανές. Αρκεί κανείς να θυμηθεί τις συνεχείς αυτο-διαψεύσεις του κ. Αναστασιάδη και τις αυτο-αναιρέσεις των κόκκινων γραμμών που ο ίδιος έθετε δημοσίως, αρχικά στο δείπνο της 1η Δεκεμβρίου που οδήγησε στη Γενεύη και εν συνεχεία κατά τις εβδομάδες που προηγήθηκαν του επιβλαβέστερου δείπνου που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Ιούνιο. Εκεί ο κ. Αναστασιάδης αποδέχθηκε να δώσει στον κ. Άιντε ρόλο οιωνοί επιδιαιτητή με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να θεωρήσει μια ημέρα πριν την έναρξη του Κραν Μοντάνα ότι το κείμενο του κ. Άιντε δεν ήταν ούτε κοινό ούτε δεσμευτικό και ούτε καν κείμενο επί των οποίων θα συζητούσαν οι πέντε πλευρές της διάσκεψης. Το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης είχε εξουσιοδοτήσει τον κ. Άιντε για να συντάξει το κείμενο αυτό προφανώς διέλαθε της προσοχής του προεδρικού επιτελείου.
Το φιλοτουρκικά ετεροβαρές κείμενο Άιντε προφανώς και έμεινε στο τραπέζι και αποτέλεσε τη βάση των βρετανο-τουρκικών προτάσεων που επανέφεραν στο προσκήνιο τις ιδέες του Σχεδίου Ανάν περί μιας Συνθήκης Εφαρμογής με βασικό γνώμονα να πάρουν όλες οι εγγυήτριες δυνάμεις από μια στρατιωτική βάση και να αναβαπτιστεί το αποικιοκρατικό σύστημα που δημιούργησαν οι συνθήκες εγγυήσεων και συμμαχίας. Προφανώς και ο κ. Αναστασιάδης, όπως και κανένας προκάτοχος ή διάδοχός του, δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί κάτι τέτοιο, αλλά κανένας από τους προκατόχους του κ. Αναστασιάδη, του κ. Χριστόφια συμπεριλαμβανομένου, δεν έδωσε βήμα στο ψευδοκράτος για να συζητήσει την κατάργηση διεθνών συνθηκών της Κυπριακής Δημοκρατίας, να συναινέσει δηλαδή σε 5μερή διάσκεψη. Η κακή κληρονομιά του 5μερούς πλαισίου συζήτησης του ζητήματος των Εγγυήσεων αποτελεί το πρώτο τουρκικό κεκτημένο που μένει από αυτή τη διαδικασία «διαπραγμάτευσης», αλλά δυστυχώς δεν ήταν το μόνο. Οι προτάσεις της 4ης Ιουλίου του κ. Αναστασιάδη αποτελούν μνημείο διαπραγματευτικής προχειρότητας χαρακτηριζόμενης από αβελτηρία ανάλογη αυτής του επικεφαλής του Τιτανικού που δεν είδε το παγόβουνο. Οι προτάσεις του κ. Αναστασιάδη περί αποδοχής της εκ περιτροπής προεδρίας, η παραχώρηση του πρώτου λόγου στους παράνομους χρήστες των περιουσιών των προσφύγων, σε περιοχές υπό μελλοντική υπό τ/κ διοίκηση περιοχή, και η αποδοχή βέτο για τους Τ/κ μέσω της διάταξης για απαραίτητη θετική τουρκοκυπριακή ψήφο για όλες τις αποφάσεις παραβιάζουν ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ιδίου του κ. Αναστασιάδη, ο οποίος στο προεκλογικό του πρόγραμμα το 2013 είχε πει ότι δεν δεσμεύεται από την πρόταση του προκατόχου του για την εκ περιτροπής προεδρία.
Η πρότασή του με την οποία θα εξισώνονταν οι Ελλαδίτες που διαμένουν ως Ευρωπαίοι πολίτες στην Κύπρο έναντι των πολιτών ενός μη κράτους μέλους της Ε.Ε. παραβίαζε τα δικαιώματά τους ως Ευρωπαίων πολιτών, και επειδή εξισώνονταν με τους Τούρκους αλλά και επειδή θα ήταν οι μόνοι πολίτες κράτους μέλους της Ε.Ε. που θα υφίσταντο αυτή τη διάκριση. Μια τέτοια πρόταση θα κατέπιπτε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εκτός και εάν γινόταν -όπως απαίτησαν οι Τούρκοι στο Κραν Μοντάνα και τη Γενεύη- τμήμα του πρωτογενούς ευρωπαϊκού δικαίου. Οι λεόντειες υποχωρήσεις του κ. Ανατασιάδη στα εσωτερικά κεφάλαια θα καθιστούσαν τη λύση θνησιγενή ακόμη και εάν περνούσε από τους Ε/κ στο δημοψήφισμα, κάτι εξαιρετικά αμφίβολο ακόμη και εάν ο κ. Αναστασιάδης κέρδιζε από την Τουρκία αυτά που πρότεινε στο ζήτημα της ασφάλειας· τι όμως ακριβώς πρότεινε; Πρότεινε κάτι χειρότερο ακόμη και από τις προτάσεις που ο ίδιος υπέβαλλε τον Σεπτέμβριο του 2016 στον δικοινοτικό διάλογο και τον Ιανουάριο του 2017 στη Γενεύη καθώς στο Κραν Μοντάνα σε αντίθεση με τότε:
• Αποδέχθηκε την ύπαρξη Τούρκων αστυνομικών στην πολυεθνική αστυνομική δύναμη που θα παρέμεινε στο διηνεκές στην Κύπρο. Αποδέχθηκε όχι την άμεση κατάργηση/αποχώρηση των αγημάτων της ΤΟΥΡΔΥΚ και της ΕΛΔΥΚ μετά την εφαρμογή της λύσης αλλά τον επανακαθορισμό του αριθμού τους με απροσδιόριστη ρήτρα λήξης της παραμονής τους. Η βασική του διαφωνία με τους Τούρκους ήταν το εάν θα υπήρχε review όπως θέλαμε εμείς ή sunset clause όπως θέλανε οι Τούρκοι.
• Αποδέχθηκε την παραμονή απροσδιόριστου αριθμού τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα ακόμη και ΜΕΤΑ την έναρξη εφαρμογής της συμφωνίας και ενώ στο μεταξύ θα έχουν αποκτήσει δικαιώματα βέτο οι Τ/κ στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων της ΚΔ κατά δική του παραχώρηση.
• Δεν έκανε λόγο για ποσοστό αποχώρησης του 75% αλλά μιλούσε απλά για δραστική μεν, απροσδιόριστη δε απόσυρση τουρκικών στρατευμάτων την πρώτη ημέρα της εφαρμογής της λύσης, δηλαδή την πρώτη ημέρα μετά τη δημοψηφίσματα.
• Απαιτούσε την έναρξη της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων όχι έως την πρώτη ημέρα εφαρμογής της συμφωνίας αλλά από ή κατά την πρώτη ημέρα εφαρμογής, κάτι που είναι και πρακτικά και διαδικαστικά αδύνατον, καθώς πρέπει να περάσει ειδικός νόμος από την τουρκική Βουλή που θα επιτρέψει την αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων από μια άλλη χώρα.
• Απαιτούσε την κατάργηση της συνθήκης των εγγυήσεων όχι πριν αλλά κατά την πρώτη ημέρα εφαρμογής της λύσης, κάτι που επίσης δεν θα μπορούσε να γίνει κατά τρόπο αυτόματο.
•Δεν έλαβε καμία πρόνοια, όπως του πρότειναν οι αρχηγοί των 3 κομμάτων των δυνάμεων της αλλαγής, να υπάρξει μια μεταβατική περίοδος μετά το δημοψήφισμα εντός της οποίας δεν θα τίθεται σε εφαρμογή η συμφωνία λύσης έως ότου αποχωρήσουν από την Κύπρο όλες οι τουρκικές δυνάμεις.
• Δεν έλαβε καμία πρόνοια για μηχανισμό εξακρίβωσης και επαλήθευσης της διαδικασίας αποχώρησης των τουρκικών δυνάμεων και του οπλισμού τους.
Το αποτέλεσμα αυτών των προτάσεων θα ήταν ότι την ώρα που οι Τ/κ θα έχουν αποκτήσει δικαιώματα βέτο, 24 ώρες μετά τα δημοψηφίσματα, μέσω της εφαρμογής των προνοιών της συμφωνίας που ο κ. Αναστασιάδης πρότεινε, η συνθήκη εγγυήσεων δεν θα είχε καταργηθεί ενώ θα βρίσκονταν στην Κύπρο όλοι οι Τούρκοι στρατιώτες…».
Πηγή Tromaktiko
H επανενωμένη Κύπρος ένα φυσιολογικό ανεξάρτητο κράτος
Αλέξανδρος Σίνκα (Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του ΔΗΣΥ)
«Η Διάσκεψη για την Κύπρο στο Κραν Μοντάνα άφησε στους Κύπριους πολίτες και την ηγεσία τους μια σημαντικότατη παρακαταθήκη. Για πρώτη φορά, η διεθνής κοινότητα, τα Ηνωμένα Έθνη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και εγγυήτριες δυνάμεις Ελλάδα και Βρετανία, αναγνώρισαν την ανάγκη να καταστεί η Κύπρος, η επανενωμένη Κύπρος, ένα φυσιολογικό, ανεξάρτητο κράτος.
Μπορεί η διάσκεψη να μην κατέληξε σε λύση, λόγω της στάσης της Τουρκίας. Ανέδειξε, όμως, ξεκάθαρα τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό την οδό που πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι προκειμένου να πετύχουμε την επανένωση του τόπου μας. Κι αυτή η οδός δεν είναι άλλη από την ομοσπονδιακή διευθέτηση εντός των παραμέτρων του ΟΗΕ.
Η απογοήτευση, η πικρία, που διακατέχει τους πολίτες της Κύπρου, και στις δυο πλευρές της πράσινης γραμμής, έπειτα από την επίπονη δεκαήμερη διαπραγμάτευση στο Κραν Μοντάνα ενδεχομένως να φέρνει στο νου σκέψεις αποσχιστικές ή σκέψεις αποδοχής όρων ασύμφορων για τη δική μας πλευρά.
Σε πολιτικές συζητήσεις ακούγονται μαξιμαλιστικές θέσεις, που πολλές φορές στην ουσία αποτελούν θέσεις συγκεκαλυμμένου διαχωρισμού, θέσεις που στην ουσία παραπέμπουν ξεκάθαρα σε συμφωνημένη ή και μη συμφωνημένη διχοτόμηση. Είναι ιδέες που ακούστηκαν και στο παρελθόν, σε δύσκολες για το Κυπριακό στιγμές, όταν το σύνθημα «εσείς ποτζεί κ’ εμείς ποδά» έβρισκε σοβαρό έρεισμα μεταξύ του κόσμου. Είναι ιδέες που στην ουσία και στην εξέλιξή τους χαρίζουν τη μισή Κύπρο στην Άγκυρα για πάντα. Μπορεί όχι αμέσως, αλλά σε διάρκεια χρόνου, όταν οι συνθήκες και το διεθνές περιβάλλον θα επιτρέψουν την ντε φάκτο ή ακόμα και ντε γιούρε ενσωμάτωση των κατεχομένων στη «μητέρα πατρίδα».
Η Τουρκία έχει ήδη αρχίσει σταδιακή διαδικασία ενσωμάτωσης στη βάση της ασφυκτικής οικονομικής εξάρτησης, με χρήμα, νερό και αργότερα ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και της θρησκευτικής επιρροής των νέων μέσω ισλαμικών σχολείων και «πολιτιστικών» συλλόγων.
Υπάρχουν και οι άλλες φωνές που ζητούν λύση ανεξαρτήτως όρων. Φωνές που παραγνωρίζουν τις εύλογες ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων, την ανάγκη ύπαρξης αισθήματος ασφάλειας και τη βιωσιμότητα της λύσης. Αυτές οι φωνές πρέπει να λάβουν υπόψη πως ένα δεύτερο Όχι σε δημοψήφισμα θα έχει ως αποτέλεσμα την οριστική διχοτόμηση.
Οριστικοποίηση της διχοτόμησης, είτε με ή χωρίς την έγκριση των Ελληνοκυπρίων, αφήνει την Κυπριακή Δημοκρατία κουτσουρεμένη εσαεί, ενώ ταυτόχρονα της στερεί τη δυνατότητα να καταστεί περιφερειακό οικονομικό κέντρο, πείθοντας το διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον πως είναι ώριμη πλέον να διευθετήσει το μακρόχρονο και μεγαλύτερο πρόβλημά της. Το πιστεύω ακράδαντα. Το παρόν και το μέλλον της Κύπρου είναι συνυφασμένο με την προσπάθεια να γίνει επιτέλους η κοινή μας πατρίδα, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, μια λειτουργική ομοσπονδία.
Είναι γεγονός ότι οι Κύπριοι συζητάμε εδώ και δεκαετίες το μοντέλο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, χωρίς να έχουμε καταφέρει ακόμα να το υλοποιήσουμε. Να το δούμε να δουλεύει στην πράξη. Ακόμα και πριν δέκα μέρες, στην Ελβετία, δεν μπορέσαμε να δώσουμε πνοή ζωής στο πλαίσιο λύσης που ορίζουν δεκάδες ψηφίσματα και εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών και πολλά εδάφια σε συμπεράσματα Ευρωπαϊκών Συμβουλίων.
Αυτό το πλαίσιο λύσης, όμως, στις παραμέτρους του ΟΗΕ και τις αποφάσεις της ΕΕ, μας έχει οδηγήσει εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Μας βοήθησε να πετύχουμε πολλά, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας παραμένει μοιρασμένη, παρόλα τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουμε και σήμερα.
Η προοπτική διευθέτησης του πολιτικού προβλήματος, πάντα στο πλαίσιο του ΟΗΕ, συνέβαλε τα μέγιστα για να γίνει αποδεκτή η Κύπρος ως πλήρες μέλος της ΕΕ. Γεγονός που της προσέδωσε κύρος και υπόσταση αρκετά μεγαλύτερη από άλλα κράτη της περιοχής.
Η αποδεδειγμένη αποφασιστικότητα για λύση, και η ευρωπαϊκή ιδιότητα, δημιούργησαν συνθήκες ανάπτυξης και σταθερότητας, έφεραν ισορροπία και προοπτική σε ένα ιδιαίτερα ασταθές γεωστρατηγικό περιβάλλον. Επιπλέον, έθεσαν τη διεθνή κοινότητα στο πλευρό της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν έπαιρνε τις κρίσιμες αποφάσεις να εισέλθει στο ενεργειακό γίγνεσθαι της Ανατολικής Μεσογείου, αψηφώντας τις απειλές και τους παλικαρισμούς της Τουρκίας.
Μόλις προχθές η Total άρχισε διερευνητική γεώτρηση στο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ. Ο γαλλικός κολοσσός, αλλά και οι άλλες παγκόσμιες εταιρείες που συμμετείχαν στον τρίτο γύρο αδειοδότησης της κυβέρνησης Αναστασιάδη, βλέπουν ότι η επανενωμένη Κύπρος θα μπορούσε να γίνει ένα ενεργειακό κέντρο, ένας φάρος σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το Κραν Μοντάνα ήταν ένας ακόμα σταθμός. Δεν πέτυχε τον στόχο, αλλά οδήγησε στο να κατοχυρώσουμε κάτι πολύ σημαντικό. Η ασφάλεια και εγγυήσεις τέθηκαν για πρώτη φορά σε μεγάλο, διεθνές τραπέζι. Στην παρουσία της Τουρκίας, κι ας ήταν αμετακίνητη. Είναι η πρώτη φορά που Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ θέτει ο ίδιος πλαίσιο διαπραγμάτευσης του Κυπριακού και αναφέρει ρητά πως η Κύπρος πρέπει να γίνει μια φυσιολογική χώρα, χωρίς εγγυητές-κηδεμόνες και επεμβατικά δικαιώματα.
Είναι, πιστεύω, χρέος όλων μας να συνεχίσουμε αταλάντευτοι στην ίδια οδό, να διευρύνουμε ακόμα περισσότερο την ομοσπονδιακή προοπτική που οδηγεί στη λεωφόρο της επανένωσης, της πραγματικής ανεξαρτησίας».
Τι μάθαμε από το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα
Θεόδωρος Τσακίρης (Ειδικός σύμβουλος για θέματα Άμυνας, Ενέργειας & Διπλωματίας του υποψηφίου ΠτΔ, Νικόλα Παπαδόπουλου)
«Η διαπραγματευτική Οδύσσεια του Κραν Μοντάνα, που κατέληξε σε ένα δυστυχές αλλά προδιαγεγραμμένο αδιέξοδο, θα πρέπει να αποτελέσει αφετηρία ουσιαστικής περισυλλογής και δημιουργικής ενδοσκόπησης. Εάν υπήρξε κάτι το θετικό από το δράμα του Κραν Μοντάνα, αυτό ήταν ότι η διεθνής κοινή γνώμη ήρθε αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της τουρκικής αδιαλλαξίας την οποία βιώνουμε στο πετσί μας ως Κυπριακός Ελληνισμός εδώ και πάνω από 40 χρόνια. Η διαδικασία αυτή ανέδειξε ότι το επίκεντρο του κυπριακού προβλήματος δεν είναι άλλο από το ζήτημα της ασφάλειας και του εδαφικού επί των οποίων δεν είχε γίνει εδώ και 9 χρόνια καμία ουσιαστική συζήτηση.
Το γεγονός ότι πήγαμε σε αμφότερες τις συσκέψεις απροετοίμαστοι κατά τρόπο βεβιασμένο ήταν κάτι περισσότερο από εμφανές. Αρκεί κανείς να θυμηθεί τις συνεχείς αυτο-διαψεύσεις του κ. Αναστασιάδη και τις αυτο-αναιρέσεις των κόκκινων γραμμών που ο ίδιος έθετε δημοσίως, αρχικά στο δείπνο της 1η Δεκεμβρίου που οδήγησε στη Γενεύη και εν συνεχεία κατά τις εβδομάδες που προηγήθηκαν του επιβλαβέστερου δείπνου που έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη τον περασμένο Ιούνιο. Εκεί ο κ. Αναστασιάδης αποδέχθηκε να δώσει στον κ. Άιντε ρόλο οιωνοί επιδιαιτητή με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να θεωρήσει μια ημέρα πριν την έναρξη του Κραν Μοντάνα ότι το κείμενο του κ. Άιντε δεν ήταν ούτε κοινό ούτε δεσμευτικό και ούτε καν κείμενο επί των οποίων θα συζητούσαν οι πέντε πλευρές της διάσκεψης. Το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης είχε εξουσιοδοτήσει τον κ. Άιντε για να συντάξει το κείμενο αυτό προφανώς διέλαθε της προσοχής του προεδρικού επιτελείου.
Το φιλοτουρκικά ετεροβαρές κείμενο Άιντε προφανώς και έμεινε στο τραπέζι και αποτέλεσε τη βάση των βρετανο-τουρκικών προτάσεων που επανέφεραν στο προσκήνιο τις ιδέες του Σχεδίου Ανάν περί μιας Συνθήκης Εφαρμογής με βασικό γνώμονα να πάρουν όλες οι εγγυήτριες δυνάμεις από μια στρατιωτική βάση και να αναβαπτιστεί το αποικιοκρατικό σύστημα που δημιούργησαν οι συνθήκες εγγυήσεων και συμμαχίας. Προφανώς και ο κ. Αναστασιάδης, όπως και κανένας προκάτοχος ή διάδοχός του, δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί κάτι τέτοιο, αλλά κανένας από τους προκατόχους του κ. Αναστασιάδη, του κ. Χριστόφια συμπεριλαμβανομένου, δεν έδωσε βήμα στο ψευδοκράτος για να συζητήσει την κατάργηση διεθνών συνθηκών της Κυπριακής Δημοκρατίας, να συναινέσει δηλαδή σε 5μερή διάσκεψη. Η κακή κληρονομιά του 5μερούς πλαισίου συζήτησης του ζητήματος των Εγγυήσεων αποτελεί το πρώτο τουρκικό κεκτημένο που μένει από αυτή τη διαδικασία «διαπραγμάτευσης», αλλά δυστυχώς δεν ήταν το μόνο. Οι προτάσεις της 4ης Ιουλίου του κ. Αναστασιάδη αποτελούν μνημείο διαπραγματευτικής προχειρότητας χαρακτηριζόμενης από αβελτηρία ανάλογη αυτής του επικεφαλής του Τιτανικού που δεν είδε το παγόβουνο. Οι προτάσεις του κ. Αναστασιάδη περί αποδοχής της εκ περιτροπής προεδρίας, η παραχώρηση του πρώτου λόγου στους παράνομους χρήστες των περιουσιών των προσφύγων, σε περιοχές υπό μελλοντική υπό τ/κ διοίκηση περιοχή, και η αποδοχή βέτο για τους Τ/κ μέσω της διάταξης για απαραίτητη θετική τουρκοκυπριακή ψήφο για όλες τις αποφάσεις παραβιάζουν ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ιδίου του κ. Αναστασιάδη, ο οποίος στο προεκλογικό του πρόγραμμα το 2013 είχε πει ότι δεν δεσμεύεται από την πρόταση του προκατόχου του για την εκ περιτροπής προεδρία.
Η πρότασή του με την οποία θα εξισώνονταν οι Ελλαδίτες που διαμένουν ως Ευρωπαίοι πολίτες στην Κύπρο έναντι των πολιτών ενός μη κράτους μέλους της Ε.Ε. παραβίαζε τα δικαιώματά τους ως Ευρωπαίων πολιτών, και επειδή εξισώνονταν με τους Τούρκους αλλά και επειδή θα ήταν οι μόνοι πολίτες κράτους μέλους της Ε.Ε. που θα υφίσταντο αυτή τη διάκριση. Μια τέτοια πρόταση θα κατέπιπτε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εκτός και εάν γινόταν -όπως απαίτησαν οι Τούρκοι στο Κραν Μοντάνα και τη Γενεύη- τμήμα του πρωτογενούς ευρωπαϊκού δικαίου. Οι λεόντειες υποχωρήσεις του κ. Ανατασιάδη στα εσωτερικά κεφάλαια θα καθιστούσαν τη λύση θνησιγενή ακόμη και εάν περνούσε από τους Ε/κ στο δημοψήφισμα, κάτι εξαιρετικά αμφίβολο ακόμη και εάν ο κ. Αναστασιάδης κέρδιζε από την Τουρκία αυτά που πρότεινε στο ζήτημα της ασφάλειας· τι όμως ακριβώς πρότεινε; Πρότεινε κάτι χειρότερο ακόμη και από τις προτάσεις που ο ίδιος υπέβαλλε τον Σεπτέμβριο του 2016 στον δικοινοτικό διάλογο και τον Ιανουάριο του 2017 στη Γενεύη καθώς στο Κραν Μοντάνα σε αντίθεση με τότε:
• Αποδέχθηκε την ύπαρξη Τούρκων αστυνομικών στην πολυεθνική αστυνομική δύναμη που θα παρέμεινε στο διηνεκές στην Κύπρο. Αποδέχθηκε όχι την άμεση κατάργηση/αποχώρηση των αγημάτων της ΤΟΥΡΔΥΚ και της ΕΛΔΥΚ μετά την εφαρμογή της λύσης αλλά τον επανακαθορισμό του αριθμού τους με απροσδιόριστη ρήτρα λήξης της παραμονής τους. Η βασική του διαφωνία με τους Τούρκους ήταν το εάν θα υπήρχε review όπως θέλαμε εμείς ή sunset clause όπως θέλανε οι Τούρκοι.
• Αποδέχθηκε την παραμονή απροσδιόριστου αριθμού τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα ακόμη και ΜΕΤΑ την έναρξη εφαρμογής της συμφωνίας και ενώ στο μεταξύ θα έχουν αποκτήσει δικαιώματα βέτο οι Τ/κ στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων της ΚΔ κατά δική του παραχώρηση.
• Δεν έκανε λόγο για ποσοστό αποχώρησης του 75% αλλά μιλούσε απλά για δραστική μεν, απροσδιόριστη δε απόσυρση τουρκικών στρατευμάτων την πρώτη ημέρα της εφαρμογής της λύσης, δηλαδή την πρώτη ημέρα μετά τη δημοψηφίσματα.
• Απαιτούσε την έναρξη της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων όχι έως την πρώτη ημέρα εφαρμογής της συμφωνίας αλλά από ή κατά την πρώτη ημέρα εφαρμογής, κάτι που είναι και πρακτικά και διαδικαστικά αδύνατον, καθώς πρέπει να περάσει ειδικός νόμος από την τουρκική Βουλή που θα επιτρέψει την αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων από μια άλλη χώρα.
• Απαιτούσε την κατάργηση της συνθήκης των εγγυήσεων όχι πριν αλλά κατά την πρώτη ημέρα εφαρμογής της λύσης, κάτι που επίσης δεν θα μπορούσε να γίνει κατά τρόπο αυτόματο.
•Δεν έλαβε καμία πρόνοια, όπως του πρότειναν οι αρχηγοί των 3 κομμάτων των δυνάμεων της αλλαγής, να υπάρξει μια μεταβατική περίοδος μετά το δημοψήφισμα εντός της οποίας δεν θα τίθεται σε εφαρμογή η συμφωνία λύσης έως ότου αποχωρήσουν από την Κύπρο όλες οι τουρκικές δυνάμεις.
• Δεν έλαβε καμία πρόνοια για μηχανισμό εξακρίβωσης και επαλήθευσης της διαδικασίας αποχώρησης των τουρκικών δυνάμεων και του οπλισμού τους.
Το αποτέλεσμα αυτών των προτάσεων θα ήταν ότι την ώρα που οι Τ/κ θα έχουν αποκτήσει δικαιώματα βέτο, 24 ώρες μετά τα δημοψηφίσματα, μέσω της εφαρμογής των προνοιών της συμφωνίας που ο κ. Αναστασιάδης πρότεινε, η συνθήκη εγγυήσεων δεν θα είχε καταργηθεί ενώ θα βρίσκονταν στην Κύπρο όλοι οι Τούρκοι στρατιώτες…».
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μάθε για πρώτη φορά τι τρώνε τα top models και έχουν άψογη επιδερμίδα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
