2017-07-17 23:46:10
Και ποιος δεν ξέρει τα παγωτά Häagen-Dazs -έστω και αν δεν έχει φάει ποτέ του. Τι να σημαίνει όμως το όνομα;
Ίσως η εταιρία να ξεκίνησε σε κάποιο γραφικό δανέζικο χωριό, με μια συνταγή που πέρασε από γενιά σε γενιά στην οικογένεια Häagen. Ή ίσως το Häagen-Dazs μεταφράζεται σε κάτι σαν "απόλαυση" ή "ευτυχία".
Λάθος! Η γνωστή εταιρία δεν ξεκίνησε σε κάποιο αλπικό χωριό αλλά στο Μπρονξ και το όνομά της δεν έχει απολύτως κανένα νόημα.
Η ιστορία πίσω από την Häagen-Dazs έχει να κάνει με την αποφασιστικότητα (τί πρότυπο για τις ΗΠΑ...) και το μάρκετινγκ. Ο ιδρυτής της, Πολωνο-εβραίος Reuben Mattus, μετανάστευσε στις ΗΠΑ από τη Λευκορωσία το 1921, με την μητέρα του, Lea, και την αδελφή του. Μετά την εγκατάστασή τους στο Μπρούκλιν, ο Reuben και η Lea εργάστηκαν στον αδελφό της μητέρας του, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης μιας ιταλικής εταιρείας παγωτών. Κάθε μέρα, οι δυο τους έστυβαν λεμόνια για να φτιάξουν παγωτά και τριγυρνούσαν στη γειτονιά για να τα πουλήσουν -με ένα κάρο που το έσερνε ένα άλογο
. Αυτό ήταν την εποχή που ο πάγος έπρεπε να αποκολληθεί με το χέρι από τεράστια μπλοκ που είχαν σταλεί κατά τη διάρκεια του χειμώνα από τη λίμνη Μίτσιγκαν. Μέχρι το 1929, μητέρα και γιος είχαν βγάλει αρκετά χρήματα. Έτσι η Lea άνοιξε τη δική της εταιρεία, τη Senator Frozen Products. Ο Mattus εργάστηκε στην εταιρία πουλώντας γρανίτες, παγωτά και σάντουιτς παγωτού. Το 1936 παντρεύτηκε και μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση.
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να ψωνίζουν από τα παντοπωλεία όπου κυριαρχούσαν οι μεγάλοι εταιρείες παγωτών, κάτι που δεν ήταν καλό για μικρές εταιρίες όπως η Senator. Ο Mattus γνώριζε ότι η εταιρεία, η οποία κατά κύριο λόγο πωλούσε σε καταστήματα καραμελών, δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τους μεγάλους στην τιμή αλλά και στην ποιότητα. Για χρόνια, πίεζε τη μητέρα του να αναβαθμίσει το παγωτό της Senator σε κάτι πιο πλούσιο -με λιγότερο αέρα και περισσότερο λίπος βουτύρου. Για χρόνια, η Lea τον απέτρεπε υποστηρίζοντας ότι η οικογένεια έπρεπε να μείνει προσηλωμένη σε αυτό που έκανε καλύτερα.
Απογοητευμένος, ο Mattus -ο οποίος εξειδικεύονταν περισσότερο στην εμπορική πλευρά της επιχείρησης- άρχισε να ερευνά μόνος του το παγωτό.
"Το πρώτο πράγμα που είπα στη μητέρα μου ήταν να απολύσει τον παγωτατζή μας", είχε δηλώσει ο Mattus.
Μέχρι τη δεκαετία του 1950, η Senator είχε χάσει μεγάλο μερίδιο από την αγορά κάτι που έκανε τη Lea τελικά να κάμψει την αντίστασή της επιτρέποντας στον Mattus να αναπτύξει ένα εμπορικό σήμα που ονόμασε Ciro. Ήταν το πρώτο προϊόν της Senator που μπήκε στην αρένα των σούπερ μάρκετ και για δύο χρόνια πωλούσε πολύ καλά. Στην πραγματικότητα, τράβηξε την προσοχή των μεγάλων κατασκευαστών, οι οποίοι προσπάθησαν να το απομακρύνουν από τα ράφια.
Το πρώτο κατάστημα της Häagen-Dazs στην 120 Montague Street του Μπρούκλιν - πηγή
Ο Mattus δημιούργησε ένα παγωτό εξαιρετικής ποιότητας που θα πρόσφερε περισσότερη γεύση για περισσότερα χρήματα, την ώρα που οι άλλες εταιρείες επικεντρώνονταν σε πιο φθηνά παγωτά. Ήταν μια επικίνδυνη ιδέα, αλλά ο Mattus ήταν σίγουρος ότι ο κόσμος θα πλήρωνε για μια καλύτερη γεύση. Για λίγο, εργάστηκε με τη συνταγή, επιδιώκοντας καλύτερη υφή και γεύση. Αγόρασε νέο εξοπλισμό και ήταν έτοιμος να ξεκινήσει τη δική του εταιρεία με τη σύζυγό του, Rose, που εργαζόταν ως λογιστής στη Senator.
Ως άνθρωπος του μάρκετινγκ όμως, ο Mattus ήξερε ότι η επιτυχία χρειαζόταν κάτι περισσότερο από σκληρή δουλειά και ένα παγωτό με καλή γεύση. Το νέο του εμπορικό σήμα έπρεπε να είναι εύκολα αναγνωρίσιμο.
Όπως ανέφερε η κόρη του Mattus, Doris, αργά ένα βράδυ, θυμόταν τον πατέρα της να κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας προφέροντας διάφορα φτιαγμένα ονόματα, προσπαθώντας να βρει ένα εύηχο, ένα "πιασάρικο". Ο ίδιος έλεγε ότι ήθελε το όνομα να ακούγεται δανέζικο, επειδή έμοιαζε "φανταχτερό" και επειδή ήθελε να αναγνωρίσει την καλοσύνη των Δανών προς τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τελικά επέλεξε το Häagen-Dazs. Στα δανέζικα όμως δεν υπάρχει το γράμμα "ä" -κάτι που προφανώς αφήνει αδιάφορο τον καταναλωτή. Μάλιστα, στα πρώτα παγωτά του νέου σήματος, ο Mattus εκτύπωσε χάρτες της Σκανδιναβίας στη συσκευασία τους. Το 1959 ίδρυσε την εταιρεία και το 1961 έκαναν την εμφάνισή τους στα καταστήματα οι τρεις πρώτες γεύσεις: σοκολάτα, βανίλια και καφές -η σοκολάτα ήταν από το Βέλγιο, η βανίλια από τη Μαδαγασκάρη και ο καφές από την Κολομβία. Όταν άλλα εμπορικά σήματα πουλούσαν έναντι 50 λεπτών μια πίντα, η Häagen-Dazs πωλούσε για 75 λεπτά.
Το στοίχημα απέδωσε. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, τα παγωτά της Häagen-Dazs ήταν στα σούπερ μάρκετ και τα καταστήματα ευρείας κατανάλωσης στις ΗΠΑ. Το 1976, η Doris ανέλαβε το πρώτο κατάστημα της εταιρείας, ξεκινώντας μια αλυσίδα που οδήγησε σε περισσότερα από 900 καταστήματα σε 50 διαφορετικές χώρες. Η μικρή εταιρεία από το Μπρονξ είχε μπει στον κόσμο της διατροφής. Το 1983, η Pillsbury αγόρασε την Häagen-Dazs και το 2001 η General Mills απορρόφησε την Pillsbury. Στη συνέχεια, πούλησε στη Nestlé την άδεια παγωτών για την Βόρεια Αμερική. Σήμερα, είναι ένα από τα καλύτερα εμπορικά σήματα παγωτού στον κόσμο.
Εν κατακλείδι, το όνομα μπορεί να μην σημαίνει τίποτα, είναι όμως σίγουρα αναγνωρίσιμο. Και όπως -σωστά- είχε προβλέψει ο Mattus (ο οποίος απεβίωσε το 1994), αυτό είναι που έχει πραγματικά σημασία.
από: mental floss
grizosgatos
Ίσως η εταιρία να ξεκίνησε σε κάποιο γραφικό δανέζικο χωριό, με μια συνταγή που πέρασε από γενιά σε γενιά στην οικογένεια Häagen. Ή ίσως το Häagen-Dazs μεταφράζεται σε κάτι σαν "απόλαυση" ή "ευτυχία".
Λάθος! Η γνωστή εταιρία δεν ξεκίνησε σε κάποιο αλπικό χωριό αλλά στο Μπρονξ και το όνομά της δεν έχει απολύτως κανένα νόημα.
Η ιστορία πίσω από την Häagen-Dazs έχει να κάνει με την αποφασιστικότητα (τί πρότυπο για τις ΗΠΑ...) και το μάρκετινγκ. Ο ιδρυτής της, Πολωνο-εβραίος Reuben Mattus, μετανάστευσε στις ΗΠΑ από τη Λευκορωσία το 1921, με την μητέρα του, Lea, και την αδελφή του. Μετά την εγκατάστασή τους στο Μπρούκλιν, ο Reuben και η Lea εργάστηκαν στον αδελφό της μητέρας του, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης μιας ιταλικής εταιρείας παγωτών. Κάθε μέρα, οι δυο τους έστυβαν λεμόνια για να φτιάξουν παγωτά και τριγυρνούσαν στη γειτονιά για να τα πουλήσουν -με ένα κάρο που το έσερνε ένα άλογο
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να ψωνίζουν από τα παντοπωλεία όπου κυριαρχούσαν οι μεγάλοι εταιρείες παγωτών, κάτι που δεν ήταν καλό για μικρές εταιρίες όπως η Senator. Ο Mattus γνώριζε ότι η εταιρεία, η οποία κατά κύριο λόγο πωλούσε σε καταστήματα καραμελών, δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τους μεγάλους στην τιμή αλλά και στην ποιότητα. Για χρόνια, πίεζε τη μητέρα του να αναβαθμίσει το παγωτό της Senator σε κάτι πιο πλούσιο -με λιγότερο αέρα και περισσότερο λίπος βουτύρου. Για χρόνια, η Lea τον απέτρεπε υποστηρίζοντας ότι η οικογένεια έπρεπε να μείνει προσηλωμένη σε αυτό που έκανε καλύτερα.
Απογοητευμένος, ο Mattus -ο οποίος εξειδικεύονταν περισσότερο στην εμπορική πλευρά της επιχείρησης- άρχισε να ερευνά μόνος του το παγωτό.
"Το πρώτο πράγμα που είπα στη μητέρα μου ήταν να απολύσει τον παγωτατζή μας", είχε δηλώσει ο Mattus.
Μέχρι τη δεκαετία του 1950, η Senator είχε χάσει μεγάλο μερίδιο από την αγορά κάτι που έκανε τη Lea τελικά να κάμψει την αντίστασή της επιτρέποντας στον Mattus να αναπτύξει ένα εμπορικό σήμα που ονόμασε Ciro. Ήταν το πρώτο προϊόν της Senator που μπήκε στην αρένα των σούπερ μάρκετ και για δύο χρόνια πωλούσε πολύ καλά. Στην πραγματικότητα, τράβηξε την προσοχή των μεγάλων κατασκευαστών, οι οποίοι προσπάθησαν να το απομακρύνουν από τα ράφια.
Το πρώτο κατάστημα της Häagen-Dazs στην 120 Montague Street του Μπρούκλιν - πηγή
Ο Mattus δημιούργησε ένα παγωτό εξαιρετικής ποιότητας που θα πρόσφερε περισσότερη γεύση για περισσότερα χρήματα, την ώρα που οι άλλες εταιρείες επικεντρώνονταν σε πιο φθηνά παγωτά. Ήταν μια επικίνδυνη ιδέα, αλλά ο Mattus ήταν σίγουρος ότι ο κόσμος θα πλήρωνε για μια καλύτερη γεύση. Για λίγο, εργάστηκε με τη συνταγή, επιδιώκοντας καλύτερη υφή και γεύση. Αγόρασε νέο εξοπλισμό και ήταν έτοιμος να ξεκινήσει τη δική του εταιρεία με τη σύζυγό του, Rose, που εργαζόταν ως λογιστής στη Senator.
Ως άνθρωπος του μάρκετινγκ όμως, ο Mattus ήξερε ότι η επιτυχία χρειαζόταν κάτι περισσότερο από σκληρή δουλειά και ένα παγωτό με καλή γεύση. Το νέο του εμπορικό σήμα έπρεπε να είναι εύκολα αναγνωρίσιμο.
Όπως ανέφερε η κόρη του Mattus, Doris, αργά ένα βράδυ, θυμόταν τον πατέρα της να κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας προφέροντας διάφορα φτιαγμένα ονόματα, προσπαθώντας να βρει ένα εύηχο, ένα "πιασάρικο". Ο ίδιος έλεγε ότι ήθελε το όνομα να ακούγεται δανέζικο, επειδή έμοιαζε "φανταχτερό" και επειδή ήθελε να αναγνωρίσει την καλοσύνη των Δανών προς τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τελικά επέλεξε το Häagen-Dazs. Στα δανέζικα όμως δεν υπάρχει το γράμμα "ä" -κάτι που προφανώς αφήνει αδιάφορο τον καταναλωτή. Μάλιστα, στα πρώτα παγωτά του νέου σήματος, ο Mattus εκτύπωσε χάρτες της Σκανδιναβίας στη συσκευασία τους. Το 1959 ίδρυσε την εταιρεία και το 1961 έκαναν την εμφάνισή τους στα καταστήματα οι τρεις πρώτες γεύσεις: σοκολάτα, βανίλια και καφές -η σοκολάτα ήταν από το Βέλγιο, η βανίλια από τη Μαδαγασκάρη και ο καφές από την Κολομβία. Όταν άλλα εμπορικά σήματα πουλούσαν έναντι 50 λεπτών μια πίντα, η Häagen-Dazs πωλούσε για 75 λεπτά.
Το στοίχημα απέδωσε. Μέχρι τη δεκαετία του 1970, τα παγωτά της Häagen-Dazs ήταν στα σούπερ μάρκετ και τα καταστήματα ευρείας κατανάλωσης στις ΗΠΑ. Το 1976, η Doris ανέλαβε το πρώτο κατάστημα της εταιρείας, ξεκινώντας μια αλυσίδα που οδήγησε σε περισσότερα από 900 καταστήματα σε 50 διαφορετικές χώρες. Η μικρή εταιρεία από το Μπρονξ είχε μπει στον κόσμο της διατροφής. Το 1983, η Pillsbury αγόρασε την Häagen-Dazs και το 2001 η General Mills απορρόφησε την Pillsbury. Στη συνέχεια, πούλησε στη Nestlé την άδεια παγωτών για την Βόρεια Αμερική. Σήμερα, είναι ένα από τα καλύτερα εμπορικά σήματα παγωτού στον κόσμο.
Εν κατακλείδι, το όνομα μπορεί να μην σημαίνει τίποτα, είναι όμως σίγουρα αναγνωρίσιμο. Και όπως -σωστά- είχε προβλέψει ο Mattus (ο οποίος απεβίωσε το 1994), αυτό είναι που έχει πραγματικά σημασία.
από: mental floss
grizosgatos
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
