2017-07-21 15:30:29
Γράφει ο Πέτρος Χασάπης
Θα το έχετε ήδη προσέξει πως οι ασχολούμενοι με τα πολιτικά θέματα μέσα στο διαδίκτυο έχουν αγριέψει και μαζί μ’ αυτούς, δεν το κρύβω, κι εγώ. Και όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο αγριεμένα.
Στο παρελθόν, ακόμα και το πιο πρόσφατο, όλοι οι φίλοι στο διαδίκτυο ήταν πιο ευγενικοί, πιο υπομονετικοί και κυρίως πιο διαλλακτικοί. Οι περισσότεροι μάλιστα πίστευαν ότι θα γίνει εφικτό να δημιουργηθούν ομάδες κινηματικές που θα ξεσήκωναν υποτίθεται την κοινωνία. Κάποιοι μπορεί να το πιστεύουν ακόμα.
Όμως, ξαφνικά τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ιδιαίτερα μετά την τελευταία αξιολόγηση και την πλήρη παράδοση κυβέρνησης, χώρας και λαού μέχρι το 2060 (και βλέπουμε), τα πράγματα έχουν αγριέψει. Σχεδόν όλοι συνειδητοποίησαν ότι κτίζουμε στην άμμο. Ο κάθε αρθρογράφος και ο κάθε σχολιαστής δύσκολα πλέον δέχεται αντιρρήσεις. Η μοναδική αλήθεια του καθενός, αντί να υποχωρήσει προ μιας κοινής επιδίωξης, αντίθετα οξύνθηκε σε βαθμό που δεν δέχεται καμία αντίρρηση. Τα σκελετικά δόγματα ξαναβγήκαν μέσα από τις ντουλάπες και όλοι στρέφονται πλέον εναντίον όλων. Προς απόλυτη τέρψη φυσικά του συστήματος που κατάφερε να σπάσει τα νεύρα και να γονατίσει το λαό.
Έτσι, όλοι θα έχετε παρατηρήσει ότι, προ ετών φίλοι με τους οποίους ανταλλάσσατε ευγενικά απόψεις και ίσως να είχατε συναντηθεί σε κοινές προσπάθειες, ξαφνικά να γίνονται βίαιοι και υβριστικοί σχολιαστές, απαιτώντας υποταγή στην άποψή τους εδώ και τώρα ή πόλεμο με τον αρθρογράφο ή τους άλλους σχολιαστές. Δεν σηκώνουν πλέον αντιρρήσεις στα πιστεύω τους.
Η πλήρης διάψευση κάθε ελπίδας και η πλήρης υποταγή της χώρας και του λαού μέχρι το 2060 (και βλέπουμε), αλλά και η πλήρης αποτυχία του διαδικτύου να δημιουργήσει λαϊκές συλλογικότητες αντίστασης, οδηγεί τον καθένα μας να βλέπει τον απέναντί του ως εξάρτημα του συστήματος και υπεύθυνο της προδοσίας.
Δεν ξέρω που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση, πάντως το διαδίκτυο δείχνει να ξεφεύγει και οι εκατέρωθεν αντεγκλίσεις και ύβρεις, μόνο καλό δεν κάνουν στην όποια, τέλος πάντων, κοινή προσπάθεια.
Προβλέπω πάντως ότι, η απογοήτευση θα συνεχιστεί και ο τωρινός εκνευρισμός γρήγορα θα παραχωρήσει τη θέση του στην παραίτηση και τελικά στην αποπολιτικοποίηση, παραμένοντας ο καθένας μας κλεισμένος στον εαυτό του και στη μόνη αλήθεια του.
Το σύστημα νίκησε;
Όχι, ο αγώνας πλέον θα πρέπει να δοθεί έξω από το εικονικό διαδίκτυο, με τα ίδια τα όπλα του συστήματος. Ας βγούμε όλοι από την εικονική πραγματικότητα στην πολιτική πραγματικότητα.
πηγή koukfamily
Θα το έχετε ήδη προσέξει πως οι ασχολούμενοι με τα πολιτικά θέματα μέσα στο διαδίκτυο έχουν αγριέψει και μαζί μ’ αυτούς, δεν το κρύβω, κι εγώ. Και όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο αγριεμένα.
Στο παρελθόν, ακόμα και το πιο πρόσφατο, όλοι οι φίλοι στο διαδίκτυο ήταν πιο ευγενικοί, πιο υπομονετικοί και κυρίως πιο διαλλακτικοί. Οι περισσότεροι μάλιστα πίστευαν ότι θα γίνει εφικτό να δημιουργηθούν ομάδες κινηματικές που θα ξεσήκωναν υποτίθεται την κοινωνία. Κάποιοι μπορεί να το πιστεύουν ακόμα.
Όμως, ξαφνικά τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ιδιαίτερα μετά την τελευταία αξιολόγηση και την πλήρη παράδοση κυβέρνησης, χώρας και λαού μέχρι το 2060 (και βλέπουμε), τα πράγματα έχουν αγριέψει. Σχεδόν όλοι συνειδητοποίησαν ότι κτίζουμε στην άμμο. Ο κάθε αρθρογράφος και ο κάθε σχολιαστής δύσκολα πλέον δέχεται αντιρρήσεις. Η μοναδική αλήθεια του καθενός, αντί να υποχωρήσει προ μιας κοινής επιδίωξης, αντίθετα οξύνθηκε σε βαθμό που δεν δέχεται καμία αντίρρηση. Τα σκελετικά δόγματα ξαναβγήκαν μέσα από τις ντουλάπες και όλοι στρέφονται πλέον εναντίον όλων. Προς απόλυτη τέρψη φυσικά του συστήματος που κατάφερε να σπάσει τα νεύρα και να γονατίσει το λαό.
Έτσι, όλοι θα έχετε παρατηρήσει ότι, προ ετών φίλοι με τους οποίους ανταλλάσσατε ευγενικά απόψεις και ίσως να είχατε συναντηθεί σε κοινές προσπάθειες, ξαφνικά να γίνονται βίαιοι και υβριστικοί σχολιαστές, απαιτώντας υποταγή στην άποψή τους εδώ και τώρα ή πόλεμο με τον αρθρογράφο ή τους άλλους σχολιαστές. Δεν σηκώνουν πλέον αντιρρήσεις στα πιστεύω τους.
Η πλήρης διάψευση κάθε ελπίδας και η πλήρης υποταγή της χώρας και του λαού μέχρι το 2060 (και βλέπουμε), αλλά και η πλήρης αποτυχία του διαδικτύου να δημιουργήσει λαϊκές συλλογικότητες αντίστασης, οδηγεί τον καθένα μας να βλέπει τον απέναντί του ως εξάρτημα του συστήματος και υπεύθυνο της προδοσίας.
Δεν ξέρω που θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση, πάντως το διαδίκτυο δείχνει να ξεφεύγει και οι εκατέρωθεν αντεγκλίσεις και ύβρεις, μόνο καλό δεν κάνουν στην όποια, τέλος πάντων, κοινή προσπάθεια.
Προβλέπω πάντως ότι, η απογοήτευση θα συνεχιστεί και ο τωρινός εκνευρισμός γρήγορα θα παραχωρήσει τη θέση του στην παραίτηση και τελικά στην αποπολιτικοποίηση, παραμένοντας ο καθένας μας κλεισμένος στον εαυτό του και στη μόνη αλήθεια του.
Το σύστημα νίκησε;
Όχι, ο αγώνας πλέον θα πρέπει να δοθεί έξω από το εικονικό διαδίκτυο, με τα ίδια τα όπλα του συστήματος. Ας βγούμε όλοι από την εικονική πραγματικότητα στην πολιτική πραγματικότητα.
πηγή koukfamily
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
