2017-07-28 12:00:12
των Claudia Major και Christian Moelling
Carnegie Europe
Οι καλές ιστορίες περιλαμβάνουν συστατικά όπως εξουσία, μύθος και εκπληκτικά γεγονότα. Μία ιστορία που αυτή την περίοδο συζητιέται στα αμυντικά "πηγαδάκια” είναι ότι η Γερμανία κρυφά και συστηματικά χτίζει έναν ευρωπαϊκό στρατό. Είναι, προφανώς, ένας στρατός που θα είναι τόσο δυνατός που όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι θα ανησυχούν και -εδώ ξεφεύγει η ιστορία- θα είναι υπό πλήρη γερμανικό έλεγχο αλλά δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ, διότι οι Γερμανοί πολιτικοί παραμένουν αντί- ιμπεριαλιστές και φίλοι της ειρήνης. Το Βερολίνο έχει κάνει μάγια σε 16 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να δεχθούν τις δυνάμεις τους υπό γερμανική διοίκηση. Αυτό το master plan κρύβεται πίσω από έναν σκόπιμο τεχνητό, παραδοσιακά γερμανικό όρο: την έννοια των εθνικών πλαισίων (FNC).
Μπορεί κανείς να απολαύσει το παραμύθι ή να ακούσει την πραγματική αλλά πιο βαρετή ιστορία πίσω από τις πρόσφατες επικεφαλίδες. Ναι, η FNC είναι μια γερμανική ιδέα για την οργάνωση της αμυντικής συνεργασίας στην Ευρώπη. Αλλά ο στόχος δεν είναι να την αναλάβουν, αλλά να ενισχύσουν την ευρωπαϊκή άμυνα συνδέοντας τα μεγάλα και μικρά κράτη με έναν ουσιαστικό τρόπο. Εδώ είναι τα πέντε πιο σημαντικά δεδομένα πίσω από το μύθο.
Ξεκίνησε με ένα ατύχημα. Ο πρώην Γερμανός υπουργός Άμυνας Thomas de Maiziere διακήρυξε κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης του ΝΑΤΟ το 2013 ότι η Γερμανία θα παρουσίαζε μια νέα πρωτοβουλία για συνεργασία. Αυτή η ανακοίνωση εξέπληξε το ίδιο του το υπουργείο. Αλλά κάποιοι έξυπνοι άνθρωποι αναγνώρισαν την ευκαιρία να εξευρωπαϊστεί η Bundeswehr. Και έτσι, γεννήθηκε η FNC.
Στη συνέχεια, έρχεται η αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Δεν ήταν το όραμα ενός ευρωπαϊκού στρατού που ήταν η αφετηρία, αλλά μια συστηματική αξιολόγηση του επιδεινούμενου αμυντικού τοπίου στην Ευρώπη. Μεμονωμένες ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις ήταν πολύ μικρές για να κάνουν από μόνες τους τη διαφορά. Ενώ η Ρωσία έχει 1 εκατ. στρατιώτες, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ποικίλουν απο 6.400 (Εσθονία) μέχρι 200.000 (Γαλλία). Το ένα τρίτο των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ έχουν λιγότερους από 20.000 στρατιώρες, και οκτώ κράτη αντιστοιχούν σε περισσότερο από το 80% των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αυτή η ανισορροπία και τα σχετικά κενά και οι αποχωρήσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν ώστε να διασφαλιστεί πως οι Ευρωπαίοι μπορούν να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους.
Τρίτον, ήταν η επιθυμία η Ευρώπη να γίνει ισχυρή ξανά. Η FNC προσφέρει ένα μοντέλο για τη συστηματική οργάνωση της αμυντικής συνεργασίας στην Ευρώπη. Στόχο έχει να συνδέσει μεγάλα και μικρά κράτη και να τα μετατρέψει σε περισσότερο από το άθροισμα των μερών τους.
Η ιδέα είναι ότι οι Ευρωπαίοι δημιουργούν ομάδες για να συντονίσουν ποιος θα τους παράσχει με assets και στρατό σε μακροπρόθεσμη βάση. Το έθνος-πλαίσιο παίρνει το προβάδισμα σε μια τέτοια ομάδα. Κατέχει την ομάδα με την στρατιωτική ραχοκοκαλιά, η οποία αποτελείται από logistics και έλεγχο και διοίκηση. Σε αυτό το πλαίσιο, μικρότερα κράτη καλύπτουν τις εξειδικευμένες δυνατότητές τους όπως η αεράμυνα. Επομένως όλο το σύμπλεγμα θα είναι σε θέση να διεξάγει μακρύτερες και πιο περίπλοκες επιχειρήσεις από ό,τι μπορούν οι μεμονωμένες χώρες. Στο μέλλον, δεν θα μπορούν όλα τα κράτη να παρέχουν και να πληρώνουν για τα πάντα. Ως εκ τούτου, περισσότερα λεφτά θα ήταν διαθέσιμα για να προμηθεύσουν την κάθε ομάδα με αυτά που χρειάζεται.
Τέταρτον, γεννήθηκε μια ζωντανή έννοια. Η πρώτη έκδοση, FBC 1.0, εστίασε σε εξειδικευμένες δυνατότητες όπως η αεράμυνα. Η FNC 2.0 δημιουργήθηκε όταν η κρίση της Ουκρανίας και η Ρωσία έφεραν την αποτροπή και την άμυνα πίσω στην Ευρώπη. Έγινε σαφές ότι η κλασική προσέγγιση των μικρών, κινητών μονάδων, δεν θα ήταν αρκετή για να αποτρέψει μεγάλες, κρατικές δυνάμεις.
Ως εκ τούτου, η FNC επεκτάθηκε. Οι ομάδες κρατών θα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μεγαλύτερους σχηματισμούς -μονάδες των 15.000 στρατιωτών ή κάτι τέτοιο- σε πολυεθνική βάση. Η FNC 3.0, η επόμενη σειρά, θα ήταν η μακροπρόθεσμη εναρμόνιση και ο συγχρονισμός των αμυντικών τομέων πέρα από τις δομές των δυνάμεων. Θα περιλαμβάνει κοινή προμήθεια και βιομηχανική συνεργασία, όπως την γερμανό-νορβηγική συνεργασία στα υποβρύχια που ξεκίνησε προσφάτως.
Πέμπτον, θα υπάρξει αμοιβαία εξάρτηση από το σχεδιασμό. Εάν εφαρμοστεί, η FNC θα μετατρέψει το Βερολίνο στο κέντρο της ευρωπαϊκής άμυνας., Η άμυνα της Ευρώπης θα εξαρτάται από τη Γερμανία αλλά όχι τόσο όσο η Γερμανία εξαρτάται από τις 16 χώρες που έχουν ενταχθεί στην FNC. Τα δύο τρίτα των ευρωπαίων συμμάχων του ΝΑΤΟ έχουν προσχωρήσει στην FNC. Τα κράτη εκτός του ΝΑΤΟ όπως η Φινλανδία είναι πρόθυμα να συμμετάσχουν. Ωστόσο η πρωτοβουλία στερείται της δέσμευσης άλλων μεγάλων χωρών όπως η Γαλλία που απέφυγαν να λειτουργήσουν ως ραχοκοκαλιά. Αυτό μετατρέπει τη Γερμανία σε ηγέτη by default.
Ελλείψει εναλλακτικών, η FNC αναγνωρίζει την ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία με έναν τρόπο που επηρεάζει τις δυνάμεις της Ευρώπης με αρνητικό τρόπο, όσο έκανε και η χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-2008. Η έννοια είναι πιθανό να αποτελέσει ένα μελλοντικό μοντέλο οργάνωσης για τη συνεργασία.
Ωστόσο, δεν είναι όλα λαμπρά. Τα κράτη που είναι πρόθυμα να δεσμευτούν αναρωτιούνται εάν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ικανότητές τους εάν δεσμεύονται στο Βερολίνο. Εξάλλου, αισθάνονται ότι εξαρτώνται από την πολιτική ασφάλειας της Γερμανίας. Αν και το Βερολίνο έχει γίνει πιο ενεργό στη διεθνή ασφάλεια, παραμένει απρόθυμο να ασκήσει δύναμη. Υπάρχει επίσης ο φόβος πως η FNC αφοπλίζει χώρες ικανές στρατιωτικά στην Ευρώπη όπως η Ολλανδία, εάν συνδέονται στενά με τη Γερμανία.
Τέλος, ορισμένοι υποστηρίουν ότι με το να εστιάσουν σε μεγαλύτερους σχηματισμούς που θα χρησιμοποιηθούν σε εδαφική άμυνα και αποτροπή, το Βερολίνο εστιάζει σε δυνάμεις που δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ -αποφεύγοντας για μία ακόμη φορά το ερώτημα της πραγματικά άσκησης βίας. Τα κράτη είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν κινητούς σχηματισμούς για την αντιμετώπιση κρίσεων, όποως η Γαλλία στο Μάλι.
Και πάλι, εκτός απο το γερμανικό σχέδιο για να κυβερνήσει την Ευρώπη, η FNC αφορά στο να αξιοποιήσει στο έπακρο το ελάχιστο που έμεινε από τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις μετά από την κρίση. ξεκινώντας συεργασία με άλλους, η Γερμανία εξαρτάται από αυτούς.
Το γερμανικό ερώτημα επέστρεψε -αλλά αυτή τη φορά, το Βερολίνο είναι ένα μέσο για την ευρωπαϊκή άμυνα. Οι Ευρωπαίοι χρειάζονται τη Γερμανία να εξασφαλίσει αποτελεσματική άμυνα στην Ευρώπη.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
Carnegie Europe
Οι καλές ιστορίες περιλαμβάνουν συστατικά όπως εξουσία, μύθος και εκπληκτικά γεγονότα. Μία ιστορία που αυτή την περίοδο συζητιέται στα αμυντικά "πηγαδάκια” είναι ότι η Γερμανία κρυφά και συστηματικά χτίζει έναν ευρωπαϊκό στρατό. Είναι, προφανώς, ένας στρατός που θα είναι τόσο δυνατός που όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι θα ανησυχούν και -εδώ ξεφεύγει η ιστορία- θα είναι υπό πλήρη γερμανικό έλεγχο αλλά δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ, διότι οι Γερμανοί πολιτικοί παραμένουν αντί- ιμπεριαλιστές και φίλοι της ειρήνης. Το Βερολίνο έχει κάνει μάγια σε 16 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να δεχθούν τις δυνάμεις τους υπό γερμανική διοίκηση. Αυτό το master plan κρύβεται πίσω από έναν σκόπιμο τεχνητό, παραδοσιακά γερμανικό όρο: την έννοια των εθνικών πλαισίων (FNC).
Μπορεί κανείς να απολαύσει το παραμύθι ή να ακούσει την πραγματική αλλά πιο βαρετή ιστορία πίσω από τις πρόσφατες επικεφαλίδες. Ναι, η FNC είναι μια γερμανική ιδέα για την οργάνωση της αμυντικής συνεργασίας στην Ευρώπη. Αλλά ο στόχος δεν είναι να την αναλάβουν, αλλά να ενισχύσουν την ευρωπαϊκή άμυνα συνδέοντας τα μεγάλα και μικρά κράτη με έναν ουσιαστικό τρόπο. Εδώ είναι τα πέντε πιο σημαντικά δεδομένα πίσω από το μύθο.
Ξεκίνησε με ένα ατύχημα. Ο πρώην Γερμανός υπουργός Άμυνας Thomas de Maiziere διακήρυξε κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης του ΝΑΤΟ το 2013 ότι η Γερμανία θα παρουσίαζε μια νέα πρωτοβουλία για συνεργασία. Αυτή η ανακοίνωση εξέπληξε το ίδιο του το υπουργείο. Αλλά κάποιοι έξυπνοι άνθρωποι αναγνώρισαν την ευκαιρία να εξευρωπαϊστεί η Bundeswehr. Και έτσι, γεννήθηκε η FNC.
Στη συνέχεια, έρχεται η αντιμετώπιση της πραγματικότητας. Δεν ήταν το όραμα ενός ευρωπαϊκού στρατού που ήταν η αφετηρία, αλλά μια συστηματική αξιολόγηση του επιδεινούμενου αμυντικού τοπίου στην Ευρώπη. Μεμονωμένες ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις ήταν πολύ μικρές για να κάνουν από μόνες τους τη διαφορά. Ενώ η Ρωσία έχει 1 εκατ. στρατιώτες, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις ποικίλουν απο 6.400 (Εσθονία) μέχρι 200.000 (Γαλλία). Το ένα τρίτο των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ έχουν λιγότερους από 20.000 στρατιώρες, και οκτώ κράτη αντιστοιχούν σε περισσότερο από το 80% των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αυτή η ανισορροπία και τα σχετικά κενά και οι αποχωρήσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν ώστε να διασφαλιστεί πως οι Ευρωπαίοι μπορούν να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους.
Τρίτον, ήταν η επιθυμία η Ευρώπη να γίνει ισχυρή ξανά. Η FNC προσφέρει ένα μοντέλο για τη συστηματική οργάνωση της αμυντικής συνεργασίας στην Ευρώπη. Στόχο έχει να συνδέσει μεγάλα και μικρά κράτη και να τα μετατρέψει σε περισσότερο από το άθροισμα των μερών τους.
Η ιδέα είναι ότι οι Ευρωπαίοι δημιουργούν ομάδες για να συντονίσουν ποιος θα τους παράσχει με assets και στρατό σε μακροπρόθεσμη βάση. Το έθνος-πλαίσιο παίρνει το προβάδισμα σε μια τέτοια ομάδα. Κατέχει την ομάδα με την στρατιωτική ραχοκοκαλιά, η οποία αποτελείται από logistics και έλεγχο και διοίκηση. Σε αυτό το πλαίσιο, μικρότερα κράτη καλύπτουν τις εξειδικευμένες δυνατότητές τους όπως η αεράμυνα. Επομένως όλο το σύμπλεγμα θα είναι σε θέση να διεξάγει μακρύτερες και πιο περίπλοκες επιχειρήσεις από ό,τι μπορούν οι μεμονωμένες χώρες. Στο μέλλον, δεν θα μπορούν όλα τα κράτη να παρέχουν και να πληρώνουν για τα πάντα. Ως εκ τούτου, περισσότερα λεφτά θα ήταν διαθέσιμα για να προμηθεύσουν την κάθε ομάδα με αυτά που χρειάζεται.
Τέταρτον, γεννήθηκε μια ζωντανή έννοια. Η πρώτη έκδοση, FBC 1.0, εστίασε σε εξειδικευμένες δυνατότητες όπως η αεράμυνα. Η FNC 2.0 δημιουργήθηκε όταν η κρίση της Ουκρανίας και η Ρωσία έφεραν την αποτροπή και την άμυνα πίσω στην Ευρώπη. Έγινε σαφές ότι η κλασική προσέγγιση των μικρών, κινητών μονάδων, δεν θα ήταν αρκετή για να αποτρέψει μεγάλες, κρατικές δυνάμεις.
Ως εκ τούτου, η FNC επεκτάθηκε. Οι ομάδες κρατών θα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μεγαλύτερους σχηματισμούς -μονάδες των 15.000 στρατιωτών ή κάτι τέτοιο- σε πολυεθνική βάση. Η FNC 3.0, η επόμενη σειρά, θα ήταν η μακροπρόθεσμη εναρμόνιση και ο συγχρονισμός των αμυντικών τομέων πέρα από τις δομές των δυνάμεων. Θα περιλαμβάνει κοινή προμήθεια και βιομηχανική συνεργασία, όπως την γερμανό-νορβηγική συνεργασία στα υποβρύχια που ξεκίνησε προσφάτως.
Πέμπτον, θα υπάρξει αμοιβαία εξάρτηση από το σχεδιασμό. Εάν εφαρμοστεί, η FNC θα μετατρέψει το Βερολίνο στο κέντρο της ευρωπαϊκής άμυνας., Η άμυνα της Ευρώπης θα εξαρτάται από τη Γερμανία αλλά όχι τόσο όσο η Γερμανία εξαρτάται από τις 16 χώρες που έχουν ενταχθεί στην FNC. Τα δύο τρίτα των ευρωπαίων συμμάχων του ΝΑΤΟ έχουν προσχωρήσει στην FNC. Τα κράτη εκτός του ΝΑΤΟ όπως η Φινλανδία είναι πρόθυμα να συμμετάσχουν. Ωστόσο η πρωτοβουλία στερείται της δέσμευσης άλλων μεγάλων χωρών όπως η Γαλλία που απέφυγαν να λειτουργήσουν ως ραχοκοκαλιά. Αυτό μετατρέπει τη Γερμανία σε ηγέτη by default.
Ελλείψει εναλλακτικών, η FNC αναγνωρίζει την ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία με έναν τρόπο που επηρεάζει τις δυνάμεις της Ευρώπης με αρνητικό τρόπο, όσο έκανε και η χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-2008. Η έννοια είναι πιθανό να αποτελέσει ένα μελλοντικό μοντέλο οργάνωσης για τη συνεργασία.
Ωστόσο, δεν είναι όλα λαμπρά. Τα κράτη που είναι πρόθυμα να δεσμευτούν αναρωτιούνται εάν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις ικανότητές τους εάν δεσμεύονται στο Βερολίνο. Εξάλλου, αισθάνονται ότι εξαρτώνται από την πολιτική ασφάλειας της Γερμανίας. Αν και το Βερολίνο έχει γίνει πιο ενεργό στη διεθνή ασφάλεια, παραμένει απρόθυμο να ασκήσει δύναμη. Υπάρχει επίσης ο φόβος πως η FNC αφοπλίζει χώρες ικανές στρατιωτικά στην Ευρώπη όπως η Ολλανδία, εάν συνδέονται στενά με τη Γερμανία.
Τέλος, ορισμένοι υποστηρίουν ότι με το να εστιάσουν σε μεγαλύτερους σχηματισμούς που θα χρησιμοποιηθούν σε εδαφική άμυνα και αποτροπή, το Βερολίνο εστιάζει σε δυνάμεις που δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ -αποφεύγοντας για μία ακόμη φορά το ερώτημα της πραγματικά άσκησης βίας. Τα κράτη είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν κινητούς σχηματισμούς για την αντιμετώπιση κρίσεων, όποως η Γαλλία στο Μάλι.
Και πάλι, εκτός απο το γερμανικό σχέδιο για να κυβερνήσει την Ευρώπη, η FNC αφορά στο να αξιοποιήσει στο έπακρο το ελάχιστο που έμεινε από τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις μετά από την κρίση. ξεκινώντας συεργασία με άλλους, η Γερμανία εξαρτάται από αυτούς.
Το γερμανικό ερώτημα επέστρεψε -αλλά αυτή τη φορά, το Βερολίνο είναι ένα μέσο για την ευρωπαϊκή άμυνα. Οι Ευρωπαίοι χρειάζονται τη Γερμανία να εξασφαλίσει αποτελεσματική άμυνα στην Ευρώπη.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Κουλούρης ανανεώνει με τον ΠΑΟΚ και φεύγει δανεικός
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
