2017-08-06 12:47:31
Ο Αμάρανθος, όπως και τα συγγενή του βλήτα, είναι ένα από τα περίπου 50 μέλη της οικογένειας των αμαραντιδών και έλκει την καταγωγή του
από τη Νότια Αμερική, όπου οι Αζτέκοι και οι Ίνκας χρησιμοποιούσαν τους καρπούς του ως βασικό υλικό της διατροφής τους από αρχαιοτάτων χρόνων.
Λέγεται, μάλιστα, ότι σε ανασκαφές που έγιναν στα σπήλαια Oxcatlan στη Vera Cruz, βρέθηκαν ανάμεσα στα κτερίσματα σπόροι αμάρανθου, οι οποίοι χρονολογούνται μεταξύ του 6.700 π.Χ.-5.ΟΟΟ π.Χ.. Θεωρείται ότι οι σπόροι του αμάρανθου κάλυπταν το 80% των ημερήσιων θερμιδικών αναγκών των Αζτέκων. Χρησιμοποιούσαν ακόμη τους σπόρους του σε ιερές τελετές χαράς, τις επονομαζόμενες στα ισπανικά alegri, ενώ με αμάρανθο και μέλι κατασκεύαζαν βρώσιμα αγάλματα, τα οποία στη συνέχεια τα μοίραζαν στους πιστούς.
Καλλιεργείται επί εκατοντάδες χρόνια στο Μεξικό, το Περού και τη Γουατεμάλα. Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει καλλιέργειες στην Ινδία, το Νεπάλ, την Κίνα, την Ιαπωνία, σε χώρες της Αφρικής αλλά και της Ευρώπης. Υπάρχουν περίπου 70 γνωστές ποικιλίες – μια από αυτές τα γνωστά σε εμάς βλίτα. Μία δεύτερη ποικιλία που καλλιεργείται στην Ελλάδα κυρίως για καλλωπιστικούς λόγους, είναι το λεγόμενο λειρί του κόκορα.
Τελευταία, πολλοί χαρακτηρίζουν τον αμάρανθο ως το σιτάρι του μέλλοντος. Στην πραγματικότητα διάφορα είδη του αμάρανθου είναι γνωστά σε όλον τον κόσμο.
Οι λαοί που χρησιμοποιούσαν τον αμάρανθο ως βασικό στοιχείο της διατροφής τους έκαναν χυλό, τους αλευροποιούσαν και έφτιαχναν ψωμί, τους μούσκευαν και παρασκεύαζαν κάποιο είδος μπίρας. Αλλά δεν περιορίζονταν μόνο στους καρπούς, έτρωγαν και τα φύλλα του φυτού, που στη γεύση θυμίζουν σπανάκι, καθώς και τα κόκκινα άνθη του.
Ο αμάρανθος θεωρείται σήμερα υπερ-τροφή επειδή οι σπόροι του περιέχουν δυο βασικά αμινοξέα τα οποία σπάνια απαντώνται σε φυτικές τροφές: λυσίνη -πολύ περισσότερη από ότι τα άλλα δημητριακά- και μεθειονίνη, ένα σημαντικό αμινοξύ στην ανάπτυξη και επιδιόρθωση των ιστών.
Είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες, σε λινολεϊκό οξύ, σε σίδηρο, περιέχει ασβέστιο, μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο και βιταμίνες A και C. Να σημειωθεί ότι ο αμάραντος δεν περιέχει γλουτένη. Άρα αποτελεί ιδανική τροφή για τα άτομα που έχουν δυσανεξία σε αυτήν.
Βρήκαμε μερικούς τρόπους μαγειρέματος του αμάρανθου και σας τους παρουσιάζουμε
Ως δημητριακό πρωινού.
Τον αφήνουμε να σιγοβράσει. Χρησιμοποιούμε μια αναλογία από 1 1/2 φλυτζάνια υγρού προς 1/2 φλυτζάνι αμάρανθου. Ρίχνουμε τον αμάρανθο και το νερό ή χυμό μήλου σε μια μικρή κατσαρόλα. Μόλις πάρουν βράση χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε χωρίς καπάκι μέχρι να απορροφηθεί το νερό, για περίπου 20 λεπτά. Προσθέτουμε φρούτα, ξηρούς καρπούς, κανέλα και έχουμε ένα θρεπτικότατο πρωινό.
Σαν ποπ κορν.
Σε ένα ζεστό αντικολλητικό τηγάνι ρίχνουμε μια κουταλιά της σούπας σπόρους αμάρανθου, ανακατεύουμε μέχρι οι σπόροι να ανοίξουν. Τρώγονται ως σνακ ή τους ρίχνουμε από πάνω σε σούπες, σε σαλάτες και σε πιάτα λαχανικών.
Tips
Το αλεύρι του χρησιμοποιείται σε όσες συνταγές δεν χρειάζονται «φούσκωμα».
Ο αμάρανθος δημιουργεί μία ζελατίνη γι αυτό τον χρησιμοποιούμε για να «δέσουμε» τη σούπα. Θα χρειαστούμε περίπου δύο κουταλιές.
Πηγή: www.tasty-day.gr
από τη Νότια Αμερική, όπου οι Αζτέκοι και οι Ίνκας χρησιμοποιούσαν τους καρπούς του ως βασικό υλικό της διατροφής τους από αρχαιοτάτων χρόνων.
Λέγεται, μάλιστα, ότι σε ανασκαφές που έγιναν στα σπήλαια Oxcatlan στη Vera Cruz, βρέθηκαν ανάμεσα στα κτερίσματα σπόροι αμάρανθου, οι οποίοι χρονολογούνται μεταξύ του 6.700 π.Χ.-5.ΟΟΟ π.Χ.. Θεωρείται ότι οι σπόροι του αμάρανθου κάλυπταν το 80% των ημερήσιων θερμιδικών αναγκών των Αζτέκων. Χρησιμοποιούσαν ακόμη τους σπόρους του σε ιερές τελετές χαράς, τις επονομαζόμενες στα ισπανικά alegri, ενώ με αμάρανθο και μέλι κατασκεύαζαν βρώσιμα αγάλματα, τα οποία στη συνέχεια τα μοίραζαν στους πιστούς.
Καλλιεργείται επί εκατοντάδες χρόνια στο Μεξικό, το Περού και τη Γουατεμάλα. Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει καλλιέργειες στην Ινδία, το Νεπάλ, την Κίνα, την Ιαπωνία, σε χώρες της Αφρικής αλλά και της Ευρώπης. Υπάρχουν περίπου 70 γνωστές ποικιλίες – μια από αυτές τα γνωστά σε εμάς βλίτα. Μία δεύτερη ποικιλία που καλλιεργείται στην Ελλάδα κυρίως για καλλωπιστικούς λόγους, είναι το λεγόμενο λειρί του κόκορα.
Τελευταία, πολλοί χαρακτηρίζουν τον αμάρανθο ως το σιτάρι του μέλλοντος. Στην πραγματικότητα διάφορα είδη του αμάρανθου είναι γνωστά σε όλον τον κόσμο.
Οι λαοί που χρησιμοποιούσαν τον αμάρανθο ως βασικό στοιχείο της διατροφής τους έκαναν χυλό, τους αλευροποιούσαν και έφτιαχναν ψωμί, τους μούσκευαν και παρασκεύαζαν κάποιο είδος μπίρας. Αλλά δεν περιορίζονταν μόνο στους καρπούς, έτρωγαν και τα φύλλα του φυτού, που στη γεύση θυμίζουν σπανάκι, καθώς και τα κόκκινα άνθη του.
Ο αμάρανθος θεωρείται σήμερα υπερ-τροφή επειδή οι σπόροι του περιέχουν δυο βασικά αμινοξέα τα οποία σπάνια απαντώνται σε φυτικές τροφές: λυσίνη -πολύ περισσότερη από ότι τα άλλα δημητριακά- και μεθειονίνη, ένα σημαντικό αμινοξύ στην ανάπτυξη και επιδιόρθωση των ιστών.
Είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες, σε λινολεϊκό οξύ, σε σίδηρο, περιέχει ασβέστιο, μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο και βιταμίνες A και C. Να σημειωθεί ότι ο αμάραντος δεν περιέχει γλουτένη. Άρα αποτελεί ιδανική τροφή για τα άτομα που έχουν δυσανεξία σε αυτήν.
Βρήκαμε μερικούς τρόπους μαγειρέματος του αμάρανθου και σας τους παρουσιάζουμε
Ως δημητριακό πρωινού.
Τον αφήνουμε να σιγοβράσει. Χρησιμοποιούμε μια αναλογία από 1 1/2 φλυτζάνια υγρού προς 1/2 φλυτζάνι αμάρανθου. Ρίχνουμε τον αμάρανθο και το νερό ή χυμό μήλου σε μια μικρή κατσαρόλα. Μόλις πάρουν βράση χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε χωρίς καπάκι μέχρι να απορροφηθεί το νερό, για περίπου 20 λεπτά. Προσθέτουμε φρούτα, ξηρούς καρπούς, κανέλα και έχουμε ένα θρεπτικότατο πρωινό.
Σαν ποπ κορν.
Σε ένα ζεστό αντικολλητικό τηγάνι ρίχνουμε μια κουταλιά της σούπας σπόρους αμάρανθου, ανακατεύουμε μέχρι οι σπόροι να ανοίξουν. Τρώγονται ως σνακ ή τους ρίχνουμε από πάνω σε σούπες, σε σαλάτες και σε πιάτα λαχανικών.
Tips
Το αλεύρι του χρησιμοποιείται σε όσες συνταγές δεν χρειάζονται «φούσκωμα».
Ο αμάρανθος δημιουργεί μία ζελατίνη γι αυτό τον χρησιμοποιούμε για να «δέσουμε» τη σούπα. Θα χρειαστούμε περίπου δύο κουταλιές.
Πηγή: www.tasty-day.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χιροσίμα, 72 χρόνια μετά
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γαλλία: 271 τζιχαντιστές έχουν επιστρέψει στη χώρα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
