2017-08-09 08:30:15
του Thomas de Waal
Carnegie Europe
Η Γεωργία δεν έχει υπάρξει ποτέ τόσο ανοιχτή στον κόσμο. Με τη βοήθεια περισσότερων άμεσων πτήσεων από και προς την Ευρώπη, η χώρα δέχθηκε αριθμό-ρεκόρ επισκεπτών, 1,3 εκατ. στο α΄ εξάμηνο του 2017, 29% περισσότερους από ό,τι την ίδια περίοδο πέρυσι. Στην κύρια θερινή περίοδο θα υπάρξουν αφίξεις ακόμη περισσότερων επισκεπτών. Στο μεταξύ, 55.000 Γεωργιανοί έχουν επωφεληθεί από την ελεύθερη visa των 90 ημερών που τους χορήγησε η ΕΕ από τον Μάρτιο.
Δυστυχώς ωστόσο, αυτό το κύμα ταξιδιωτών λαμβάνει χώρα τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα μοιάζει όλο και πιο κλειστό και αδιαφανές, από ό,τι εδώ και πολλά χρόνια. Τα προβλήματα προκύπτουν από την μεγάλη πλειοψηφία που έλαβε το κυβερνών κόμμα "Γεωργιανό Όνειρο” στις εκλογές του 2016. Χάρη σε μεγάλο βαθμό, στη δυσλειτουργία της αντιπολίτευσης καθώς και στην ίδια την εκστρατεία του κόμματος, το Γεωργιανό Όνειρο έλαβε 115 από τις 150 έδρες του κοινοβουλίου, ουσιαστικά κερδίζοντας την ευκαιρία να κυβερνήσει ανεξέλεγκτα.
Είναι η τρίτη φορά από την ανεξαρτησία της το 1991 που η Γεωργία έχει γίνει ένα de facto μονοκομματικό κράτος. Το 1999, το κυβερνών κόμμα του τότε προέδρου Eduard Shevardnadze είχε μια μεγάλη πλειοψηφία στη βουλή, και το Εθνικό Κίνημα του Mikheil Saakashvili είχε το ίδιο στο διάστημα 2004-2012. Και στις δύο περιπτώσεις, η μονοκομματική κυριαρχία έπληξε τη γεωργιανή δημοκρατία.
Όπως οι δύο προκάτοχοί του, το Γεωργιανό Όνειρο είναι κάτι ευρύ. Δημιουργήθηκε το 2012 ως ένας συνασπισμός για να αντιπολιτευθεί τον Saakashvili. Η μία πτέρυγα, η πιο ανοιχτή, θα μπορούσε να πει κανείς, είναι πιο δημόσια, πιο ορατή στους ξένους και υπερήφανα φιλοευρωπαϊκή. Εκπροσωπείται καλά στην κυβέρνηση στο πρόσωπο του πρωθυπουργού Giorgi Kvirikashvili. Αυτή η ομάδα τελικά κέρδισα πρόσβαση χωρίς visa για τους Γεωργιανούς που ταξιδεύουν στην ΕΕ και εργάζονται για την εφαρμογή του άλλου βασικού στοιχείου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τη συμφωνία για μια Βαθιά και Συνολική Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών με την ΕΕ.
Η άλλη πτέρυγα του κόμματος είναι πιο εθνικιστική, και πιο κοντά στα σκληροπυρηνικά στοιχεία της Γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κάποια από τα άτομα με τη μεγαλύτερη επιρροή που συνδέονται με αυτή την πτέρυγα, είναι πίσω από τη σκηνή και όχι στη βουλή ή στην κυβέρνηση.
Τρία ζητήματα στη Γεωργία έχουν προκαλέσει συναγερμό τους τελευταίους μήνες. Πρώτον, το κυβερνών κόμμα έχει προτείνει αλλαγές στο σύνταγμα. Οι αμφιλεγόμενες τροποποιήσεις στο εκλογικό σύστημα θα κατανέμουν περισσότερες επιπλέον έδρες της Βουλής, στο κόμμα που έρχεται πρώτο στις εκλογές και θα καταργεί την άμεση εκλογή του προέδρου, ο οποίος τώρα θα επιλέγεται από τη Βουλή. Θα υπάρξει επίσης ένα τέλος στην οικοδόμηση συμμαχιών -που συμβαίνει να είναι το μέσο με το οποίο ήρθε στην εξουσία το Γεωργιανό Όνειρο.
Αν ιδωθούν μεμονωμένα, αυτές οι αλλαγές έχουν όλες αναλογίες στις χώρες της ΕΕ και είναι δύσκολο να αντιδράσει κανείς για αυτές. Αν ιδωθούν συνολικά ως πακέτο και σε συνδυασμό με την έλλειψη προόδου της γεωργίας στην μεταρρύθμιση της δικαστικής εξουσίας, μοιάζουν σαν μια προσπάθεια να αποδυναμωθούν οι έλεγχοι και οι ισορροπίες και να παγιωθεί η κυριαρχία του Γεωργιανού Ονείρου για τα επόμενα χρόνια. Και όπως μου είπε ένας διπλωμάτης στην Τιφλίδα, δεν είναι οι μεταρρυθμίσεις αυτές καθ' αυτές που είναι ανησυχητικές, όσο η πολιτική διαδικασία γύρω από αυτές, που την περιέγραψε ως "φρικτή”. Αυτό που εννοούσε ήταν πως υπάρχει μια νοοτροπία ο-νικητής-τα-παιρνει-όλα γύρω από το Γεωργιανό Όνειρο, και το κόμμα δεν έχει συμβουλευτεί ούτε την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση ούτε την κοινωνία, η οποία με σθένος και σχεδόν ομόφωνα, αντιτίθεται στις προτεινόμενες αλλαγές.
Η δεύτερη ανησυχητική τάση είναι μια αυξανόμενη ξενοφοβική ρητορική. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο στη μετά-σοβιετική Γεωργία, αλλά έχει παραδόξως πάρει νέα παράταση χάρη στο πρόσφατο διεθνές άνοιγμα της Γεωργίας. Αυτή η τάση εκδηλώθηκε τον λεγόμενο "Γεωργιανό Μάρτιο” στις 14 Ιουλίου, όταν περίπου 2.000 διαδηλωτές διαδήλωσαν στο κέντρο της Τιφλίδας, φωνάζοντας οργισμένα συνθήματα εναντίον των ξένων γενικότερα, και εναντίον των Ιρανών και των Τούρκων ειδικότερα.
Η ξενοφοβία είναι επίσης σημαντική κινητήρια δύναμη μιας πρότασης για την συνταγματική απαγόρευση της ξένης ιδιοκτησίας σε γεωργικές εκτάσεις, μια κίνηση την οποία ο Kvirikashvili έχει υποστηρίξει και που έχει εξοργίσει την επιχειρηματική κοινότητα, η οποία δηλώνει ότι θα μπορούσε να σκοτώσει τις ξένες επενδύσεις. Και πάλι εδώ, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Πολλές χώρες έχουν νόμους που απαγορεύουν την πώληση γης στους ξένους υπό ορισμένες συνθήκες. Πολύ λίγες κυβερνήσεις δίνουν την ιδέα να το αποτυπώσουν αυτό στο σύνταγμα.
Το τρίτο ζήτημα που έχει συγκλονίσει τη Γεωργία αυτό το καλοκαίρι είναι η εξωδικαστική απαγωγή του Afghan Mukhtarli, του δημοσιογράφου της αντιπολίτευσης από το Αζερμπαϊτζάν, ο οποίος βρήκε καταφύγιο στην Τιφλίδα. Στις 29 Μαΐου εξαφανίστηκε και σύντομα εμφανίστηκε να βρίσκεται υπό κράτηση στ Αζερμπαϊτζάν, αφού τον συνέλαβαν στο δρόμο. Αυτή η εξωφρενική ενέργεια έγινε σχεδόν σίγουρα για να ευχαριστήσει τον πλούσιο και δυνατό γείτονα της Γεωργίας με τη συνενοχή ή την πλήρη συνεργασία με τις υπηρεσίες ασφάλειας της Γεωργίας, και χωρίς τη γνώση ανώτερων αξιωματούχων της κυβέρνησης. Η υπόθεση του Mukhtarli είναι το πρωταρχικό παράδειγμα του τι ανέδειξε ένας άλλος διπλωμάτης ως την μεγαλύτερη ανησυχία των δυτικών φίλων της Γεωργίας: "την έλλειψη πολιτικής εποπτείας στις υπηρεσίες ασφαλείας”.
Πολλοί φοβούνται ότι αυτό το επεισόδιο είναι η απόδειξη ότι το "βαθύ κράτος” έχει μείνει ανέγγιχτο στη Γεωργία, όπως αποκαλούν οι Τούρκοι το φαινόμενο ενός σκιώδους τομέα ασφάλειας που δεν δίνει λογαριασμό. Αναφέρονται τα ονόματα αυτών που φέρεται να το εκπροσωπούν, όπως ο επιχειρηματίας Ucha Mamatsashvili, εξάδελφος του ιδρυτού του Γεωργιανού Ονείρου και της ισχύος πίσω από το θρόνο Bidzina Ivanishvili, και ο πρώην γενικός εισαγγελέας Otar Partskhaladze. Όμως, καθώς κανείς δεν είναι δημόσιο πρόσωπο, η πραγματική τους επιρροή είναι δύσκολο να προσδιοριστεί.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν μικρότερη μόχλευση να κάνουν τις γεωργιανές κυβερνήσεις να είναι υπόλογες, από ό,τι είχαν πριν από κάποια χρόνια. Εξάλλου, τα ταξίδια χωρίς visa ήταν η τελευταία σημαντική παραχώρηση που θα μπορούσε να δώσει η Γεωργία στην ΕΕ, και η Ουάσιγκτον υπό τον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump είναι λιγότερο επικεντρωμένη σε θέματα δημοκρατίας από ό,τι ήταν ο προκάτοχός της. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Mike Pence επρόκειτο να επισκεφθεί την Γεωργία στις 31 Ιουλίου, αλλά με κύρια εστίαση την ασφάλεια και της αμερικανό-γεωργιανές στρατιωτικές σχέσεις.
Η σύγχρονη Γεωργία και πάλι υπολογίζεται ως ένα πρότυπο διαφάνειας και success story σε μια απολυταρχική γειτονιά. Αλλά οι πρόσφατες τάσεις είναι μια υπενθύμιση ότι πολλά από τα στοιχεία αυτής της ιστορίας είναι αναστρέψιμα.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
Carnegie Europe
Η Γεωργία δεν έχει υπάρξει ποτέ τόσο ανοιχτή στον κόσμο. Με τη βοήθεια περισσότερων άμεσων πτήσεων από και προς την Ευρώπη, η χώρα δέχθηκε αριθμό-ρεκόρ επισκεπτών, 1,3 εκατ. στο α΄ εξάμηνο του 2017, 29% περισσότερους από ό,τι την ίδια περίοδο πέρυσι. Στην κύρια θερινή περίοδο θα υπάρξουν αφίξεις ακόμη περισσότερων επισκεπτών. Στο μεταξύ, 55.000 Γεωργιανοί έχουν επωφεληθεί από την ελεύθερη visa των 90 ημερών που τους χορήγησε η ΕΕ από τον Μάρτιο.
Δυστυχώς ωστόσο, αυτό το κύμα ταξιδιωτών λαμβάνει χώρα τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα μοιάζει όλο και πιο κλειστό και αδιαφανές, από ό,τι εδώ και πολλά χρόνια. Τα προβλήματα προκύπτουν από την μεγάλη πλειοψηφία που έλαβε το κυβερνών κόμμα "Γεωργιανό Όνειρο” στις εκλογές του 2016. Χάρη σε μεγάλο βαθμό, στη δυσλειτουργία της αντιπολίτευσης καθώς και στην ίδια την εκστρατεία του κόμματος, το Γεωργιανό Όνειρο έλαβε 115 από τις 150 έδρες του κοινοβουλίου, ουσιαστικά κερδίζοντας την ευκαιρία να κυβερνήσει ανεξέλεγκτα.
Είναι η τρίτη φορά από την ανεξαρτησία της το 1991 που η Γεωργία έχει γίνει ένα de facto μονοκομματικό κράτος. Το 1999, το κυβερνών κόμμα του τότε προέδρου Eduard Shevardnadze είχε μια μεγάλη πλειοψηφία στη βουλή, και το Εθνικό Κίνημα του Mikheil Saakashvili είχε το ίδιο στο διάστημα 2004-2012. Και στις δύο περιπτώσεις, η μονοκομματική κυριαρχία έπληξε τη γεωργιανή δημοκρατία.
Όπως οι δύο προκάτοχοί του, το Γεωργιανό Όνειρο είναι κάτι ευρύ. Δημιουργήθηκε το 2012 ως ένας συνασπισμός για να αντιπολιτευθεί τον Saakashvili. Η μία πτέρυγα, η πιο ανοιχτή, θα μπορούσε να πει κανείς, είναι πιο δημόσια, πιο ορατή στους ξένους και υπερήφανα φιλοευρωπαϊκή. Εκπροσωπείται καλά στην κυβέρνηση στο πρόσωπο του πρωθυπουργού Giorgi Kvirikashvili. Αυτή η ομάδα τελικά κέρδισα πρόσβαση χωρίς visa για τους Γεωργιανούς που ταξιδεύουν στην ΕΕ και εργάζονται για την εφαρμογή του άλλου βασικού στοιχείου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τη συμφωνία για μια Βαθιά και Συνολική Ζώνη Ελεύθερων Συναλλαγών με την ΕΕ.
Η άλλη πτέρυγα του κόμματος είναι πιο εθνικιστική, και πιο κοντά στα σκληροπυρηνικά στοιχεία της Γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κάποια από τα άτομα με τη μεγαλύτερη επιρροή που συνδέονται με αυτή την πτέρυγα, είναι πίσω από τη σκηνή και όχι στη βουλή ή στην κυβέρνηση.
Τρία ζητήματα στη Γεωργία έχουν προκαλέσει συναγερμό τους τελευταίους μήνες. Πρώτον, το κυβερνών κόμμα έχει προτείνει αλλαγές στο σύνταγμα. Οι αμφιλεγόμενες τροποποιήσεις στο εκλογικό σύστημα θα κατανέμουν περισσότερες επιπλέον έδρες της Βουλής, στο κόμμα που έρχεται πρώτο στις εκλογές και θα καταργεί την άμεση εκλογή του προέδρου, ο οποίος τώρα θα επιλέγεται από τη Βουλή. Θα υπάρξει επίσης ένα τέλος στην οικοδόμηση συμμαχιών -που συμβαίνει να είναι το μέσο με το οποίο ήρθε στην εξουσία το Γεωργιανό Όνειρο.
Αν ιδωθούν μεμονωμένα, αυτές οι αλλαγές έχουν όλες αναλογίες στις χώρες της ΕΕ και είναι δύσκολο να αντιδράσει κανείς για αυτές. Αν ιδωθούν συνολικά ως πακέτο και σε συνδυασμό με την έλλειψη προόδου της γεωργίας στην μεταρρύθμιση της δικαστικής εξουσίας, μοιάζουν σαν μια προσπάθεια να αποδυναμωθούν οι έλεγχοι και οι ισορροπίες και να παγιωθεί η κυριαρχία του Γεωργιανού Ονείρου για τα επόμενα χρόνια. Και όπως μου είπε ένας διπλωμάτης στην Τιφλίδα, δεν είναι οι μεταρρυθμίσεις αυτές καθ' αυτές που είναι ανησυχητικές, όσο η πολιτική διαδικασία γύρω από αυτές, που την περιέγραψε ως "φρικτή”. Αυτό που εννοούσε ήταν πως υπάρχει μια νοοτροπία ο-νικητής-τα-παιρνει-όλα γύρω από το Γεωργιανό Όνειρο, και το κόμμα δεν έχει συμβουλευτεί ούτε την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση ούτε την κοινωνία, η οποία με σθένος και σχεδόν ομόφωνα, αντιτίθεται στις προτεινόμενες αλλαγές.
Η δεύτερη ανησυχητική τάση είναι μια αυξανόμενη ξενοφοβική ρητορική. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο στη μετά-σοβιετική Γεωργία, αλλά έχει παραδόξως πάρει νέα παράταση χάρη στο πρόσφατο διεθνές άνοιγμα της Γεωργίας. Αυτή η τάση εκδηλώθηκε τον λεγόμενο "Γεωργιανό Μάρτιο” στις 14 Ιουλίου, όταν περίπου 2.000 διαδηλωτές διαδήλωσαν στο κέντρο της Τιφλίδας, φωνάζοντας οργισμένα συνθήματα εναντίον των ξένων γενικότερα, και εναντίον των Ιρανών και των Τούρκων ειδικότερα.
Η ξενοφοβία είναι επίσης σημαντική κινητήρια δύναμη μιας πρότασης για την συνταγματική απαγόρευση της ξένης ιδιοκτησίας σε γεωργικές εκτάσεις, μια κίνηση την οποία ο Kvirikashvili έχει υποστηρίξει και που έχει εξοργίσει την επιχειρηματική κοινότητα, η οποία δηλώνει ότι θα μπορούσε να σκοτώσει τις ξένες επενδύσεις. Και πάλι εδώ, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Πολλές χώρες έχουν νόμους που απαγορεύουν την πώληση γης στους ξένους υπό ορισμένες συνθήκες. Πολύ λίγες κυβερνήσεις δίνουν την ιδέα να το αποτυπώσουν αυτό στο σύνταγμα.
Το τρίτο ζήτημα που έχει συγκλονίσει τη Γεωργία αυτό το καλοκαίρι είναι η εξωδικαστική απαγωγή του Afghan Mukhtarli, του δημοσιογράφου της αντιπολίτευσης από το Αζερμπαϊτζάν, ο οποίος βρήκε καταφύγιο στην Τιφλίδα. Στις 29 Μαΐου εξαφανίστηκε και σύντομα εμφανίστηκε να βρίσκεται υπό κράτηση στ Αζερμπαϊτζάν, αφού τον συνέλαβαν στο δρόμο. Αυτή η εξωφρενική ενέργεια έγινε σχεδόν σίγουρα για να ευχαριστήσει τον πλούσιο και δυνατό γείτονα της Γεωργίας με τη συνενοχή ή την πλήρη συνεργασία με τις υπηρεσίες ασφάλειας της Γεωργίας, και χωρίς τη γνώση ανώτερων αξιωματούχων της κυβέρνησης. Η υπόθεση του Mukhtarli είναι το πρωταρχικό παράδειγμα του τι ανέδειξε ένας άλλος διπλωμάτης ως την μεγαλύτερη ανησυχία των δυτικών φίλων της Γεωργίας: "την έλλειψη πολιτικής εποπτείας στις υπηρεσίες ασφαλείας”.
Πολλοί φοβούνται ότι αυτό το επεισόδιο είναι η απόδειξη ότι το "βαθύ κράτος” έχει μείνει ανέγγιχτο στη Γεωργία, όπως αποκαλούν οι Τούρκοι το φαινόμενο ενός σκιώδους τομέα ασφάλειας που δεν δίνει λογαριασμό. Αναφέρονται τα ονόματα αυτών που φέρεται να το εκπροσωπούν, όπως ο επιχειρηματίας Ucha Mamatsashvili, εξάδελφος του ιδρυτού του Γεωργιανού Ονείρου και της ισχύος πίσω από το θρόνο Bidzina Ivanishvili, και ο πρώην γενικός εισαγγελέας Otar Partskhaladze. Όμως, καθώς κανείς δεν είναι δημόσιο πρόσωπο, η πραγματική τους επιρροή είναι δύσκολο να προσδιοριστεί.
Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν μικρότερη μόχλευση να κάνουν τις γεωργιανές κυβερνήσεις να είναι υπόλογες, από ό,τι είχαν πριν από κάποια χρόνια. Εξάλλου, τα ταξίδια χωρίς visa ήταν η τελευταία σημαντική παραχώρηση που θα μπορούσε να δώσει η Γεωργία στην ΕΕ, και η Ουάσιγκτον υπό τον Αμερικανό πρόεδρο Donald Trump είναι λιγότερο επικεντρωμένη σε θέματα δημοκρατίας από ό,τι ήταν ο προκάτοχός της. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Mike Pence επρόκειτο να επισκεφθεί την Γεωργία στις 31 Ιουλίου, αλλά με κύρια εστίαση την ασφάλεια και της αμερικανό-γεωργιανές στρατιωτικές σχέσεις.
Η σύγχρονη Γεωργία και πάλι υπολογίζεται ως ένα πρότυπο διαφάνειας και success story σε μια απολυταρχική γειτονιά. Αλλά οι πρόσφατες τάσεις είναι μια υπενθύμιση ότι πολλά από τα στοιχεία αυτής της ιστορίας είναι αναστρέψιμα.
Capital.gr
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τουρκία: Ο αγώνας του φιλοκουρδικού κόμματος HDP
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
