2017-08-10 07:57:13
Γράφει για το kranosgr ο Γιάννης Ελαφρός
Αντισυνταγματάρχης (ε.α) Αεροπορίας Στρατού
Διανύουμε τον Αύγουστο, το μήνα της Παναγίας! Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου, της προστάτιδας των Ενόπλων Δυνάμεων! Ορμώμενος από το πιο πρόσφατο κρεσέντο μίσους του κ. Πάγκαλου για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και την ταυτόχρονη αναφορά του σε προσευχές, μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό η προστάτιδα των Ενόπλων Δυνάμεων και μου γεννήθηκε η εξής απορία και αγανάκτηση μαζί: Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να βρίζει και ν’ απαξιώνει τους προστατευόμενους αυτού στον οποίο αμέσως μετά ο ίδιος προσεύχεται;
Συγκεκριμένα, σε ραδιοφωνικό σταθμό είπε ο κ. Πάγκαλος: «Ο στρατός του κ. Καμμένου είναι ατσαλάκωτος, δεν πάει πουθενά, δεν πάει στους σεισμούς, δεν πάει στις πυρκαγιές, δεν πάει πουθενά που μπορεί να εκτεθεί» και συνέχισε: «Κάνει μόνο παρελάσεις και παρουσιάσεις όπλων στον υπουργό». «Είναι στρατός οπερέτας, ενώνω τις ευχές μου, τις προσευχές μου με τις δικές σας να μην μας δοθεί η ευκαιρία να δοκιμάσουμε το αξιόμαχό του» κατέληξε ο κ. Πάγκαλος.
Κατ’ αρχάς, ο στρατός δεν είναι κανενός Καμμένου. Είναι της Ελλάδος, είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις του Έθνους. Αυτό το καταλαβαίνει και κάθε παιδάκι δημοτικού, με ή χωρίς κλήρωση σημαιοφόρου.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα λεγόμενα του πολιτικού που κυβέρνησε αυτή τη χώρα, θα ήθελα να σας αφηγηθώ μια από τις αρκετές προσωπικές ιστορίες της ατσαλάκωτης καριέρας μου στην οπερέτα των Ενόπλων Δυνάμεων, σύμφωνα με τον παραπάνω κύριο:
Ήταν το 2005, ήμουν κυβερνήτης και αρχηγός σχηματισμού στα ελικόπτερα Απάτσι έχοντας τον βαθμό του Ταγματάρχη. Είχα τα καθήκοντα του Διοικητή Λόχου Επιθετικών Ελικοπτέρων και την ευθύνη για την οργάνωση αποστολών, πτήση και συντήρηση ελικοπτέρων Απάτσι και ελικοπτέρου Χιούι ως ελικοπτέρου υποστήριξης. Συνολικό κόστος του υλικού το οποίο χρησιμοποιούσα καθημερινά και για το οποίο λογοδοτούσα, γύρω στα 180 εκατομμύρια δολάρια, χωρίς το κόστος των πυρομαχικών που κυμαίνεται γύρω στα 4 με 5 εκατομμύρια ανά ελικόπτερο. Από πλευράς προσωπικού είχα υπό τις διαταγές μου περίπου 30 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, ιπτάμενους και μηχανικούς. Αυτά τα γράφω για να καταλάβουν όσοι το διαβάσουν, τι ευθύνη κουβαλάει στους ώμους του ένας ατσαλάκωτος αξιωματικός της οπερέτας των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, σύμφωνα πάντα με τους πολιτικούς μας.
Σε μια εκπαιδευτική αποστολή λοιπόν, έπρεπε να απογειωθεί νύχτα ο λόχος μου από τη βάση μας στη Θεσσαλία κατευθυνόμενος σε αεροδρόμιο της Μακεδονίας. Οι νυχτερινές πτήσεις είναι οι πιο επικίνδυνες κυρίως λόγω των συνθηκών του σκότους. Όμως η εκπαίδευση, που κάνουν οι στρατιωτικοί των Ενόπλων Δυνάμεων όλων των χωρών του κόσμου σε καιρό ειρήνης, επιβάλλει την νυχτερινή πτήση αφού αυτή θα είναι κατά βάση και η επιχειρησιακή πτήση που θα πραγματοποιηθεί, σε περίπτωση απειλής.
Μόλις περάσαμε πάνω από τις ανατολικές παρυφές του Πήλιου, μπήκαμε στο Αιγαίο πέλαγος. Επόμενο σημείο στην πτήση μας, κάπου στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής. Έξω, απόλυτο σκοτάδι και ύψος πτήσης του σχηματισμού των ελικοπτέρων τα 1000 πόδια, δηλαδή περίπου 300 μέτρα. Η νυχτερινή πτήση στο Απάτσι γίνεται με μόνο εφόδιο το νυχτερινό σύστημα όρασης. Πρόκειται για σύστημα που προβάλει μια αχνή εικόνα με αποχρώσεις πράσινου-μαύρου-άσπρου στο δεξί μάτι, που μέσω της ανάλογης εκπαίδευσης καταλαβαίνει κανείς το τι αυτή μπορεί να απεικονίζει (θάλασσα, έδαφος, κατοικίες, περίγραμμα ανθρώπου). Το αριστερό μάτι αντικρίζει το απόλυτο σκοτάδι έξω από την καλύπτρα του ελικοπτέρου, αναμένοντας κάποιο φωτεινό αντικείμενο στο έδαφος για να βοηθήσει στη ναυτιλία και προσανατολισμό. Περίπου στα μισά της απόστασης για Κασσάνδρα, καταμεσής του Αιγαίου, ανάβει φως ένδειξης για πρόβλημα στο κιβώτιο μετάδοσης ισχύος και ταυτόχρονα αφή φωτός επικινδυνότητας (master caution) που σημαίνει πρόβλημα σοβαρό.
Απαιτούμενη ενέργεια για την συγκεκριμένη βλάβη; Άμεση προσγείωση. Άμεση προσγείωση που ακριβώς όμως, όταν βρίσκομαι πάνω από το Αιγαίο πέλαγος μέσα στην νύχτα; Όλα είναι απλούστερα στον εξομοιωτή, όταν ξέρεις ότι δεν κινδυνεύει η ζωή σου. Στον εξομοιωτή δοκιμάζεις και την προσθαλάσσωση με την ανάλογη διαδικασία που επίσης εκπαιδευόμαστε οι ατσαλάκωτοι και αντιπαραγωγικοί. Στην πραγματικότητα όμως, όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, πιστέψτε με, δεν είναι απλό, ιδίως τη νύχτα. Αντιθέτως, πιθανώς να αποβεί μοιραίο για τους πιλότους και το ελικόπτερο. Έτσι, σε συνεννόηση με τον συγκυβερνήτη μου, εφόσον βλέπαμε αχνά τα φώτα μπροστά μας στην Κασσάνδρα, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε και να προσγειωθούμε στο πρώτο κατάλληλο για προσγείωση έδαφος που θα βρίσκαμε, εκτιμώντας ότι το ελικόπτερο θα αντέξει μερικά ακόμη λεπτά πτήσης έτσι ώστε τόσο να σώσουμε τους εαυτούς μας όσο και το ίδιο το ελικόπτερο. Ανάμεσα στα όργανα πτήσης, υπάρχει μια μικρή εικονίτσα της Παναγίας. Μέσα σε όλα που προσπαθούσα να παρακολουθώ, το βλέμμα μου έπεσε ασυναίσθητα και στη Παναγία μας.
Η αγωνία, το άγχος, οι σκέψεις μας ήταν μόνο στην αναζήτηση λύσης. Είπα στον υπόλοιπο σχηματισμό με τον νούμερο 2 επικεφαλής πια, να συνεχίσει την πορεία του προς τον τελικό προορισμό, ενώ έμεινε μαζί μου ένα ακόμη Απάτσι να με ακολουθεί ως το ζευγάρι μου και να γνωρίζει την ακριβή θέση μου, στην περίπτωση που δεν θα υπήρχε αίσια έκβαση.
Φτάνοντας στις ακτές της Κασσάνδρας υπήρχε μεν έδαφος αλλά όχι το κατάλληλο για προσγείωση, λόγω παντελούς έλλειψης φωτισμού και ύπαρξης πολλών εμποδίων όπως δέντρων και καλωδίων. Κάποια στιγμή, από εκείνες που μου φάνηκαν αιώνες, είδα με το αριστερό μου μάτι που βρισκόταν εκτός του νυχτερινού συστήματος οράσεως του ελικοπτέρου, ένα εντονότερο φως από τα άλλα, λίγο μακρύτερα και αριστερά μας. Κατευθυνόμενοι προς τα εκεί, τελικά ήταν στάδιο ποδοσφαίρου και το έντονο φως ήταν οι προβολείς του.
Με το ζευγάρι μου προσεγγίσαμε και είδαμε ότι διεξαγόταν ποδοσφαιρικός αγώνας και υπήρχαν και οπαδοί στις κερκίδες! Επειδή δεν βρίσκαμε άλλο κατάλληλο μέρος για προσγείωση και ο χρόνος πίεζε, αφού η βλάβη θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να εξελιχθεί μοιραία, ξεκινήσαμε την προσέγγιση στο στάδιο. Γνωρίζοντας ότι το Απάτσι δεν είναι εύκολα ορατό τη νύχτα αλλά ούτε και ακούγεται παρά μόνο όταν είναι κανείς κοντά του, προσπάθησα και προσέγγισα αργά περνώντας ανάμεσα στους προβολείς του σταδίου και κάνοντας σχεδόν αιώρηση ώστε να γίνω ορατός και να ειδοποιήσω τους έκπληκτους παίχτες, ότι έχω την πρόθεση να προσγειωθώ. Όταν έφτασα πάνω από το τέρμα είχε ήδη διακοπεί το παιχνίδι και οι παίχτες είχαν βγει εκτός του σταδίου. Με όλα τα βλέμματα των θεατών πάνω μας συνεχίσαμε και προσγειωθήκαμε και τα 2 Απάτσι με ασφάλεια.
Μετά από λίγη ώρα ήρθε και το Χιούι με τους μηχανικούς, όπως προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις, οι οποίοι επισκεύασαν τη βλάβη, επιθεώρησαν το αεροσκάφος και το ξημέρωμα απογειωθήκαμε για τον τελικό μας προορισμό. Πίσω μας αφήσαμε προσωρινά μόνο, 6 λακουβίτσες στο γκαζόν του σταδίου από τα ελαστικά των Απάτσι και σημάδια από τα σκι του Χιούι ως μοναδικά αποδεικτικά της παρουσίας μας εκεί, τα οποία και αυτά θα εξαφανίζονταν σε μερικές ώρες. Κανένας πέρα από την τοπική κοινωνία δεν κατάλαβε τίποτα. Μια απλή καθημερινή μέρα ατσαλάκωτων και αντιπαραγωγικών. Δεν το έχω ξαναγράψει το περιστατικό αυτό, ούτε καν το έχω διηγηθεί. Το κρατώ μέσα μου 12 χρόνια τώρα, όπως πολλά άλλα, γιατί θεωρώ ότι αυτή είναι η δουλειά μου και είμαι περήφανος γι’ αυτήν. Και θα συνέχιζα να το κρατώ μέσα μου, αν δεν υπήρχαν τόσο προκλητικά αισχροί άνθρωποι που δεν σέβονται κανέναν.
Η Παναγία πιστεύω πως μας βοήθησε εκείνη τη νύχτα. Όπως με βοήθησε και άλλες φορές που κινδύνεψα. Φυσικά, δεν φτάνει μόνο η βοήθεια της Παναγίας για τον επαγγελματία στρατιωτικό, αλλά και για κάθε επαγγελματία. Χρειάζεται να υπάρχει και ανάλογη κατάρτιση και μόρφωση. Μόνο οι ενσυνείδητα άεργοι των κομματικών στρατών και οι επαγγελματίες πολιτικοί δεν χρειάζονται επαγγελματική κατάρτιση, αφού ο νεποτισμός σε συνδυασμό με τις πομφόλυγες και τα φληναφήματα αρκούν για να πείσουν...
Το περιστατικό που σας ανέφερα ήταν ένα από εκείνα που σημάδεψαν την καριέρα μου και τη ζωή μου, χωρίς να είναι το μοναδικό. Μπορώ να σας διηγηθώ και άλλα, χρόνο να έχουμε. Είμαι σίγουρος πως συνάδελφοί μου στις Ένοπλες Δυνάμεις έχουν παρόμοια περιστατικά να αναφέρουν, είτε είναι στην αεροπορία, είτε στο στρατό ξηράς, είτε στο ναυτικό. Όλοι μας έχουμε δει και έχουμε νιώσει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό την ένταση, την αδρεναλίνη να μας πλημμυρίζει παραπάνω από όσο πρέπει, την κακιά στιγμή να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και να την αισθανόμαστε. Όμως όλοι μας, έχουμε κάπου κοντά μας ή και επάνω μας, κάτι στο οποίο να πιστεύουμε ως Θεϊκό που μας προστατεύει. Αυτό μπορεί να είναι μια εικόνα της Παναγίας μας, η Αγία Βαρβάρα, ο Άγιος Γεώργιος.
Αντιληφθείτε το εσείς οι πολιτικοί δεινόσαυροι της τσάμπα ζωής:
Κανένας λογικός και έντιμος άνθρωπος δεν σας υπολογίζει πια. Έπαψαν οι χαραμοφάηδες να είναι της μόδας. Όσον αφορά τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, είναι ένα με την Ορθοδοξία και την Πολιτεία και δεν μπορείτε να εφαρμόσετε τον κοινωνικό αυτοματισμό. Δεν πιάνει το κόλπο. Πάλιωσε.
ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!
kranos
Αντισυνταγματάρχης (ε.α) Αεροπορίας Στρατού
Διανύουμε τον Αύγουστο, το μήνα της Παναγίας! Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου, της προστάτιδας των Ενόπλων Δυνάμεων! Ορμώμενος από το πιο πρόσφατο κρεσέντο μίσους του κ. Πάγκαλου για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και την ταυτόχρονη αναφορά του σε προσευχές, μου ήρθε αυτόματα στο μυαλό η προστάτιδα των Ενόπλων Δυνάμεων και μου γεννήθηκε η εξής απορία και αγανάκτηση μαζί: Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να βρίζει και ν’ απαξιώνει τους προστατευόμενους αυτού στον οποίο αμέσως μετά ο ίδιος προσεύχεται;
Συγκεκριμένα, σε ραδιοφωνικό σταθμό είπε ο κ. Πάγκαλος: «Ο στρατός του κ. Καμμένου είναι ατσαλάκωτος, δεν πάει πουθενά, δεν πάει στους σεισμούς, δεν πάει στις πυρκαγιές, δεν πάει πουθενά που μπορεί να εκτεθεί» και συνέχισε: «Κάνει μόνο παρελάσεις και παρουσιάσεις όπλων στον υπουργό». «Είναι στρατός οπερέτας, ενώνω τις ευχές μου, τις προσευχές μου με τις δικές σας να μην μας δοθεί η ευκαιρία να δοκιμάσουμε το αξιόμαχό του» κατέληξε ο κ. Πάγκαλος.
Κατ’ αρχάς, ο στρατός δεν είναι κανενός Καμμένου. Είναι της Ελλάδος, είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις του Έθνους. Αυτό το καταλαβαίνει και κάθε παιδάκι δημοτικού, με ή χωρίς κλήρωση σημαιοφόρου.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα λεγόμενα του πολιτικού που κυβέρνησε αυτή τη χώρα, θα ήθελα να σας αφηγηθώ μια από τις αρκετές προσωπικές ιστορίες της ατσαλάκωτης καριέρας μου στην οπερέτα των Ενόπλων Δυνάμεων, σύμφωνα με τον παραπάνω κύριο:
Ήταν το 2005, ήμουν κυβερνήτης και αρχηγός σχηματισμού στα ελικόπτερα Απάτσι έχοντας τον βαθμό του Ταγματάρχη. Είχα τα καθήκοντα του Διοικητή Λόχου Επιθετικών Ελικοπτέρων και την ευθύνη για την οργάνωση αποστολών, πτήση και συντήρηση ελικοπτέρων Απάτσι και ελικοπτέρου Χιούι ως ελικοπτέρου υποστήριξης. Συνολικό κόστος του υλικού το οποίο χρησιμοποιούσα καθημερινά και για το οποίο λογοδοτούσα, γύρω στα 180 εκατομμύρια δολάρια, χωρίς το κόστος των πυρομαχικών που κυμαίνεται γύρω στα 4 με 5 εκατομμύρια ανά ελικόπτερο. Από πλευράς προσωπικού είχα υπό τις διαταγές μου περίπου 30 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, ιπτάμενους και μηχανικούς. Αυτά τα γράφω για να καταλάβουν όσοι το διαβάσουν, τι ευθύνη κουβαλάει στους ώμους του ένας ατσαλάκωτος αξιωματικός της οπερέτας των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, σύμφωνα πάντα με τους πολιτικούς μας.
Σε μια εκπαιδευτική αποστολή λοιπόν, έπρεπε να απογειωθεί νύχτα ο λόχος μου από τη βάση μας στη Θεσσαλία κατευθυνόμενος σε αεροδρόμιο της Μακεδονίας. Οι νυχτερινές πτήσεις είναι οι πιο επικίνδυνες κυρίως λόγω των συνθηκών του σκότους. Όμως η εκπαίδευση, που κάνουν οι στρατιωτικοί των Ενόπλων Δυνάμεων όλων των χωρών του κόσμου σε καιρό ειρήνης, επιβάλλει την νυχτερινή πτήση αφού αυτή θα είναι κατά βάση και η επιχειρησιακή πτήση που θα πραγματοποιηθεί, σε περίπτωση απειλής.
Μόλις περάσαμε πάνω από τις ανατολικές παρυφές του Πήλιου, μπήκαμε στο Αιγαίο πέλαγος. Επόμενο σημείο στην πτήση μας, κάπου στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής. Έξω, απόλυτο σκοτάδι και ύψος πτήσης του σχηματισμού των ελικοπτέρων τα 1000 πόδια, δηλαδή περίπου 300 μέτρα. Η νυχτερινή πτήση στο Απάτσι γίνεται με μόνο εφόδιο το νυχτερινό σύστημα όρασης. Πρόκειται για σύστημα που προβάλει μια αχνή εικόνα με αποχρώσεις πράσινου-μαύρου-άσπρου στο δεξί μάτι, που μέσω της ανάλογης εκπαίδευσης καταλαβαίνει κανείς το τι αυτή μπορεί να απεικονίζει (θάλασσα, έδαφος, κατοικίες, περίγραμμα ανθρώπου). Το αριστερό μάτι αντικρίζει το απόλυτο σκοτάδι έξω από την καλύπτρα του ελικοπτέρου, αναμένοντας κάποιο φωτεινό αντικείμενο στο έδαφος για να βοηθήσει στη ναυτιλία και προσανατολισμό. Περίπου στα μισά της απόστασης για Κασσάνδρα, καταμεσής του Αιγαίου, ανάβει φως ένδειξης για πρόβλημα στο κιβώτιο μετάδοσης ισχύος και ταυτόχρονα αφή φωτός επικινδυνότητας (master caution) που σημαίνει πρόβλημα σοβαρό.
Απαιτούμενη ενέργεια για την συγκεκριμένη βλάβη; Άμεση προσγείωση. Άμεση προσγείωση που ακριβώς όμως, όταν βρίσκομαι πάνω από το Αιγαίο πέλαγος μέσα στην νύχτα; Όλα είναι απλούστερα στον εξομοιωτή, όταν ξέρεις ότι δεν κινδυνεύει η ζωή σου. Στον εξομοιωτή δοκιμάζεις και την προσθαλάσσωση με την ανάλογη διαδικασία που επίσης εκπαιδευόμαστε οι ατσαλάκωτοι και αντιπαραγωγικοί. Στην πραγματικότητα όμως, όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, πιστέψτε με, δεν είναι απλό, ιδίως τη νύχτα. Αντιθέτως, πιθανώς να αποβεί μοιραίο για τους πιλότους και το ελικόπτερο. Έτσι, σε συνεννόηση με τον συγκυβερνήτη μου, εφόσον βλέπαμε αχνά τα φώτα μπροστά μας στην Κασσάνδρα, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε και να προσγειωθούμε στο πρώτο κατάλληλο για προσγείωση έδαφος που θα βρίσκαμε, εκτιμώντας ότι το ελικόπτερο θα αντέξει μερικά ακόμη λεπτά πτήσης έτσι ώστε τόσο να σώσουμε τους εαυτούς μας όσο και το ίδιο το ελικόπτερο. Ανάμεσα στα όργανα πτήσης, υπάρχει μια μικρή εικονίτσα της Παναγίας. Μέσα σε όλα που προσπαθούσα να παρακολουθώ, το βλέμμα μου έπεσε ασυναίσθητα και στη Παναγία μας.
Η αγωνία, το άγχος, οι σκέψεις μας ήταν μόνο στην αναζήτηση λύσης. Είπα στον υπόλοιπο σχηματισμό με τον νούμερο 2 επικεφαλής πια, να συνεχίσει την πορεία του προς τον τελικό προορισμό, ενώ έμεινε μαζί μου ένα ακόμη Απάτσι να με ακολουθεί ως το ζευγάρι μου και να γνωρίζει την ακριβή θέση μου, στην περίπτωση που δεν θα υπήρχε αίσια έκβαση.
Φτάνοντας στις ακτές της Κασσάνδρας υπήρχε μεν έδαφος αλλά όχι το κατάλληλο για προσγείωση, λόγω παντελούς έλλειψης φωτισμού και ύπαρξης πολλών εμποδίων όπως δέντρων και καλωδίων. Κάποια στιγμή, από εκείνες που μου φάνηκαν αιώνες, είδα με το αριστερό μου μάτι που βρισκόταν εκτός του νυχτερινού συστήματος οράσεως του ελικοπτέρου, ένα εντονότερο φως από τα άλλα, λίγο μακρύτερα και αριστερά μας. Κατευθυνόμενοι προς τα εκεί, τελικά ήταν στάδιο ποδοσφαίρου και το έντονο φως ήταν οι προβολείς του.
Με το ζευγάρι μου προσεγγίσαμε και είδαμε ότι διεξαγόταν ποδοσφαιρικός αγώνας και υπήρχαν και οπαδοί στις κερκίδες! Επειδή δεν βρίσκαμε άλλο κατάλληλο μέρος για προσγείωση και ο χρόνος πίεζε, αφού η βλάβη θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να εξελιχθεί μοιραία, ξεκινήσαμε την προσέγγιση στο στάδιο. Γνωρίζοντας ότι το Απάτσι δεν είναι εύκολα ορατό τη νύχτα αλλά ούτε και ακούγεται παρά μόνο όταν είναι κανείς κοντά του, προσπάθησα και προσέγγισα αργά περνώντας ανάμεσα στους προβολείς του σταδίου και κάνοντας σχεδόν αιώρηση ώστε να γίνω ορατός και να ειδοποιήσω τους έκπληκτους παίχτες, ότι έχω την πρόθεση να προσγειωθώ. Όταν έφτασα πάνω από το τέρμα είχε ήδη διακοπεί το παιχνίδι και οι παίχτες είχαν βγει εκτός του σταδίου. Με όλα τα βλέμματα των θεατών πάνω μας συνεχίσαμε και προσγειωθήκαμε και τα 2 Απάτσι με ασφάλεια.
Μετά από λίγη ώρα ήρθε και το Χιούι με τους μηχανικούς, όπως προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις, οι οποίοι επισκεύασαν τη βλάβη, επιθεώρησαν το αεροσκάφος και το ξημέρωμα απογειωθήκαμε για τον τελικό μας προορισμό. Πίσω μας αφήσαμε προσωρινά μόνο, 6 λακουβίτσες στο γκαζόν του σταδίου από τα ελαστικά των Απάτσι και σημάδια από τα σκι του Χιούι ως μοναδικά αποδεικτικά της παρουσίας μας εκεί, τα οποία και αυτά θα εξαφανίζονταν σε μερικές ώρες. Κανένας πέρα από την τοπική κοινωνία δεν κατάλαβε τίποτα. Μια απλή καθημερινή μέρα ατσαλάκωτων και αντιπαραγωγικών. Δεν το έχω ξαναγράψει το περιστατικό αυτό, ούτε καν το έχω διηγηθεί. Το κρατώ μέσα μου 12 χρόνια τώρα, όπως πολλά άλλα, γιατί θεωρώ ότι αυτή είναι η δουλειά μου και είμαι περήφανος γι’ αυτήν. Και θα συνέχιζα να το κρατώ μέσα μου, αν δεν υπήρχαν τόσο προκλητικά αισχροί άνθρωποι που δεν σέβονται κανέναν.
Η Παναγία πιστεύω πως μας βοήθησε εκείνη τη νύχτα. Όπως με βοήθησε και άλλες φορές που κινδύνεψα. Φυσικά, δεν φτάνει μόνο η βοήθεια της Παναγίας για τον επαγγελματία στρατιωτικό, αλλά και για κάθε επαγγελματία. Χρειάζεται να υπάρχει και ανάλογη κατάρτιση και μόρφωση. Μόνο οι ενσυνείδητα άεργοι των κομματικών στρατών και οι επαγγελματίες πολιτικοί δεν χρειάζονται επαγγελματική κατάρτιση, αφού ο νεποτισμός σε συνδυασμό με τις πομφόλυγες και τα φληναφήματα αρκούν για να πείσουν...
Το περιστατικό που σας ανέφερα ήταν ένα από εκείνα που σημάδεψαν την καριέρα μου και τη ζωή μου, χωρίς να είναι το μοναδικό. Μπορώ να σας διηγηθώ και άλλα, χρόνο να έχουμε. Είμαι σίγουρος πως συνάδελφοί μου στις Ένοπλες Δυνάμεις έχουν παρόμοια περιστατικά να αναφέρουν, είτε είναι στην αεροπορία, είτε στο στρατό ξηράς, είτε στο ναυτικό. Όλοι μας έχουμε δει και έχουμε νιώσει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό την ένταση, την αδρεναλίνη να μας πλημμυρίζει παραπάνω από όσο πρέπει, την κακιά στιγμή να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και να την αισθανόμαστε. Όμως όλοι μας, έχουμε κάπου κοντά μας ή και επάνω μας, κάτι στο οποίο να πιστεύουμε ως Θεϊκό που μας προστατεύει. Αυτό μπορεί να είναι μια εικόνα της Παναγίας μας, η Αγία Βαρβάρα, ο Άγιος Γεώργιος.
Αντιληφθείτε το εσείς οι πολιτικοί δεινόσαυροι της τσάμπα ζωής:
Κανένας λογικός και έντιμος άνθρωπος δεν σας υπολογίζει πια. Έπαψαν οι χαραμοφάηδες να είναι της μόδας. Όσον αφορά τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, είναι ένα με την Ορθοδοξία και την Πολιτεία και δεν μπορείτε να εφαρμόσετε τον κοινωνικό αυτοματισμό. Δεν πιάνει το κόλπο. Πάλιωσε.
ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!
kranos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αστρολογία-Τα ζώδια σήμερα 10 Αυγούστου 2017
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
