2017-08-11 01:23:55
Της Αντιγόνης Ιωαννίδου
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μέρος της εισήγησης στο 8ο Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη, 5-6 Αυγούστου 2017 .
Α. Η ΩΣ ΕΔΩ ΠΟΡΕΙΑ
Πέρασε ήδη ένας αιώνας από τότε που συντελέστηκε σε βάρος του ποντιακού Ελληνισμού μία γενοκτονία. Οι Πόντιοι ήρθαμε ως εδώ, συνεχιστές ενός τρισχιλιόχρονου πολιτισμού και κληρονόμοι ενός Ζητήματος που οι διαστάσεις του υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια του εθνικού. Μπορούμε συνεπώς να θεωρήσουμε πως ο παλιός κύκλος κλείνει κι ανοίγει ένας καινούριος. Στο μεταίχμιο αυτό οφείλουμε να αξιολογήσουμε την ως τώρα πορεία μας, και να προσδιορίσουμε το πώς θα πορευτούμε στο νέο κύκλο που ανοίγεται .
Ήρθαμε ως εδώ έχοντας να διαχειριστούμε ένα πολύ μεγάλο Ζήτημα. Ωστόσο χάσαμε πολύτιμο χρόνο καθώς από την πρώτη στιγμή της εδώ έλευσής μας, όλα μάς καλούσαν να ξεχάσουμε. Μάς καλούσε το πένθος, οι βιοτικές ανάγκες και ο φόβος της πρώτης γενιάς προσφύγων. Μάς καλούσε όμως και η ίδια η εξαρτημένη μας χώρα, που από την πρώτη στιγμή μάς επέβαλε τη σιωπή, συνήθως επειδή αυτό της επέβαλε το γράμμα και το πνεύμα των διεθνών δεσμεύσεών της . Η γενοκτόνος Τουρκία παράλληλα έχαιρε διαχρονικά συμμαχικής ασυλίας για τα πεπραγμένα της.
Ο ξεριζωμός συνέπεσε με την εμφάνιση καινοφανών πολιτικών θεωριών που στην πορεία έριξαν αλλού το κέντρο βάρους του δράματός μας. Με την μεταπολίτευση και την οργανωτική αναβάθμιση του χώρου επικράτησε μια γενική ευφορία, ειδικά μετά τη θέσπιση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Στο μεταξύ η πτώση του διπολισμού έφερνε στη χώρα σημαντικό ρεύμα Ποντίων που εγκατέλειπαν τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες για να εγκατασταθούν εδώ. Ο χώρος για πολλούς λόγους παραδόθηκε στον κομματισμό , και παράλληλα αποξενώθηκε από την πολιτική διάσταση του Ποντιακού Ζητήματος στη βάση της οποίας και μόνο μπορεί να έχει υπόσταση και να προωθείται.
Ό,τι έχει επιτευχθεί, όπως όλοι γνωρίζουμε, βασίστηκε στις αποτελεσματικές παρεμβάσεις προσωπικοτήτων του χώρου μας και κάποιων πολιτικών προσώπων στη βάση των αποφάσεων του ιστορικού δεύτερου Συνεδρίου του Ποντιακού Ελληνισμού το 1988. Όπως γνωρίζουμε η Ημέρα Μνήμης θεσπίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το 1994. Δυστυχώς όμως από τότε ελληνική Πολιτεία όχι μόνο έδειξε απροθυμία να φανεί συνεπής προς την ιστορική της απόφαση , αναλαμβάνοντας εκείνη τις ευθύνες που θα έδιναν στην Ημέρα Μνήμης περιεχόμενο και προοπτική, αλλά αντίθετα μάς έκλεισε δρόμους και υπέσκαψε θεμέλια. Ποια άλλη από τις χώρες που οι λαοί τους υπέστησαν τις μείζονες γενοκτονίες του εικοστού αιώνα αδιαφόρησε; Καμιά πολιτισμένη χώρα. Καμιά χώρα που σέβεται τον εαυτό της και τους ανθρώπους της.
Έτσι από τότε ως τώρα το Ζήτημά μας παρουσιάζει σημαντική υστέρηση καθώς αντιμετωπίζεται με κρατική αδιαφορία, ή ακόμα και εχθρότητα. Συνένοχοι γι’ αυτήν την υστέρηση και οι κομματικοί του χώρου επειδή ποτέ δεν προέταξαν το Ποντιακό στις βουλήσεις τους και ποτέ δεν διακινδύνευσαν μια πιθανή ρήξη προκειμένου να το υπερασπιστούν. Έτσι για πολλές από τις πλευρές του Ζητήματος αυτού αποφύγαμε έως τώρα να εκφραστούμε. Ωστόσο καταφέραμε να παραμένει ως κεντρική στόχευση των προσπαθειών μας η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Συνεπώς είναι μεγάλες οι ευθύνες των κομμάτων , αλλά και του χώρου μας για ό,τι επικράτησε στη συνέχεια. Ο κομματισμός λειτούργησε στην περίπτωσή μας πάντα διαιρετικά, αποπροσανατολιστικά, καθηλωτικά, έως και υπονομευτικά, προσχηματικά και ψηφοθηρικά. Αντί να αναδεικνύει το Ζήτημά μας, ανέδειξε ευνοουμένους και συμφέροντα και ως Ποντίους μάς εξέθεσε. Εξάλλου ας παραδεχτούμε πως ο χώρος μας υπολείπεται σε επίπεδο ανάληψης των ευθυνών του. Είναι πολλές οι δυνάμεις γύρω μας που δεν θέλουν τη δικαίωση του Πόντου και τη μάχονται. Ελπίζω στο τέλος να μη αποδειχθούν και κάποιοι από εμάς συνοδοιπόροι αυτών των δυνάμεων, βαδίζοντας προς την ίδια κατεύθυνση από άλλο δρόμο!
Πέραν της θέσπισης της Ημέρας Μνήμης , κατά τις τελευταίες δεκαετίες συνέβησαν σημαντικά ιστορικά γεγονότα με αποτελέσματα που αξιολογούνται ως πολύ θετικές εξελίξεις για την πορεία μας: Ανοίξαμε κανάλια επικοινωνίας με τους ομογενείς μας του Ιστορικού Πόντου, των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών και των όπου γης Ποντίων. Κάποιων από αυτές τις κοινότητες αγνοούσαμε ακόμα και την ύπαρξη. Σήμερα συνομιλούμε με όλους. Ο δρόμος της συσπείρωσης και της επανασύνταξης του λαού μας, αν και τραχύς, ήδη ξεκίνησε. Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα είχαμε και τις πρώτες διεθνείς αναγνωρίσεις.
Ας ξεκαθαρίσουμε όμως στο σημείο αυτό κάποια πράγματα.
Β. Η ΕΝΟΤΗΤΑ
Κάθε φορά που ο δημόσιος λόγος προσεγγίζει αυτή την περιοχή νοήματος συναντάται , είτε το θέλει, είτε όχι, με το πολυσυζητημένο, θέμα της «ενότητας των Ποντίων» που έχει στη δίνη του εγκλωβίσει το χώρο και καταφέρνει κάποτε να μονοπωλεί το δημόσιο λόγο μας. Τι εννοούμε λοιπόν όταν αναφερόμαστε σε αυτήν; Αν μιλάμε για ενότητα στόχων και βουλήσεων δεν χωρεί αμφιβολία, πως όχι μόνο έχουμε ενότητα, αλλά και αρραγής είναι. Είμαστε όλοι αμετακίνητοι στη βάση του κοινού μας στόχου που είναι η Διεθνής Αναγνώριση της Γενοκτονίας μας. Η ενότητά μας δεν είναι θέμα ποσοτικό, δεν είναι θέμα άθροισης υποκειμένων. Είναι θέμα ποιοτικό, θέμα αποτελεσματικότητας και ενιαίας έκφρασης του χώρου.
Έχουμε αναμφίβολα όλοι την ίδια βούληση. Ασφαλώς προϋπόθεση για την αποτελεσματική διεκδίκηση των αιτημάτων μας είναι η οριζόντια και κάθετη διάχυση της γνώσης για τα γεγονότα και την ιστορία στον ποντιακό αλλά και τον ευρύτερο ελληνικό χώρο . Χωρίς τη γνώση αυτή κανείς δεν μπορεί να είναι σοβαρός διεκδικητής των δικαίων του και εκεί χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα, καθώς έχουμε μείνει πίσω. Αναφερόμενοι στον ποντιακό χώρο εννοούμε όλους εκείνους που πέρα από την κοινή καταγωγή συμμετέχουν στα ποντιακά δρώμενα, έχουν κοινούς στόχους όσον αφορά στο Ποντιακό και εμφορούνται από τα ίδια ιδεώδη . Αυτός ο χώρος είναι ο φορέας στη βάση του οποίου οφείλει να δομηθεί η ενιαία έκφραση.
Ας δούμε τώρα και ποια είναι τα κύρια αιτήματα που θέτει το παρόν σε σχέση με την πορεία μας στον κύκλο που ανοίγεται.
Γ. Η ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
Η κορυφαία στο στόχευση που τίθεται εκ των πραγμάτων είναι η αναδόμηση της κοινής ταυτότητας όλων των Ποντίων: των ελλαδιτών, των ελληνογενών πληθυσμών του ιστορικού Πόντου και των Ποντίων της διασποράς.
Η κοινή ταυτότητα είναι ο συνεκτικός ιστός χωρίς τον οποίο δεν είναι δυνατή η συσπείρωση ενός λαού που έχει υποστεί γενοκτονία, βίαιο ξεριζωμό και διασπορά, όσον δε αφορά στους ελληνογενείς πληθυσμούς που υποχρεωτικά έμειναν πίσω, στα ιστορικά μας εδάφη, την βάναυση αποκοπή τους από την ιστορική τους ρίζα και συνέχεια. Συσπείρωση και προώθηση του Ζητήματός μας χωρίς κοινή ταυτότητα δεν είναι εφικτές.
Οι γεωπολιτικές εξελίξεις τρέχουν στην ευρύτερη περιοχή μας, όπως και στη γη των πατέρων μας. Στη βάση της κοινής μας ταυτότητας θα έπρεπε να μάς απασχολήσουν και οι περιπτώσεις συμπατριωτών μας που ζουν στην προγονική μας γη και διώκονται επειδή διεκδικούν την ποντιακότητα στα πλαίσια της Ρωμαιοσύνης τους, όπως αυτή του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλή, που ήδη βρίσκεται στη φυλακή. Ο πρόεδρος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Βασίλης Αλεξανδρής ανάρτησε στη σελίδα του Συλλόγου ψήφισμα της 26ης - Ιουλίου του 2017 στο οποίο αναφέρονται τα εξής:
Ο ΔΣΑ καταδικάζει την συνεχιζόμενη προσβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι μετά την καταστολή του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία οι δημοκρατικές ελευθερίες και το κράτος δικαίου τελούν υπό ανελέητο διωγμό. Οι διώξεις σε βάρος συναδέλφων μας δικηγόρων, οι απολύσεις δικαστικών λειτουργών και δημοσίων υπαλλήλων, έχουν μετατραπεί σε θλιβερή κανονικότητα, που δηλητηριάζει τη δημοκρατία. Οι συλλήψεις των επικεφαλής του γραφείου της Διεθνούς Αμνηστίας Ιντίλ Εζέρ, και προηγουμένως του Τανέρ Κιλίτς, αλλά και του ποντιακής καταγωγής ακτιβιστή Βασίλη-Γιάννη Γιαϊλαλί, χωρίς την τήρηση δικονομικών δικαιοκρατικών εγγυήσεων είναι πλήρως αποκαλυπτικές της θεσμικής κατάπτωσης στην οποία το τουρκικό καθεστώς έχει εγκλωβίσει τους πολίτες. Η έκφραση αλληλεγγύης του δικηγορικού σώματος και του ΔΣΑ είναι αυτονόητη και δεδομένη έναντι των ανθρώπων που δοκιμάζονται. Ομοίως αυτονόητη είναι η υποχρέωση της Ελληνικής Κυβέρνησης να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί και να προβεί στις δέουσες ενέργειες προς υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου και του δημοκρατικού κεκτημένου.
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.Α. Βασίλειος Ε. Αλεξανδρής
Οι παρόμοιες περιπτώσεις πρέπει να αναμένεται πως θα πυκνώσουν στο εγγύς μέλλον. Τα ιστορικά μας εδάφη αναδύονται από την λήθη και τη σιωπή και επανέρχονται με τρόπο δραματικό στην επικαιρότητα.
Δ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Μπροστά στα πιεστικά αιτήματα που παρόντος όμως ο Οργανωμένος Ποντιακός χώρος διαπιστώνει τις δομικές του ανεπάρκειες. Το Ζήτημα που διαχειριζόμαστε είναι πολύ μεγάλο και πολύπλευρο για να είναι δυνατή η προώθησή του μόνο από τα ολιγομελή συμβούλια των υπαρχόντων θεσμικών μας οργάνων. Η Πολιτεία και η Διπλωματία της είναι ουσιαστικά απούσες. Όμως πρόκειται για εθνικό Ζήτημα και η ελληνική Πολιτεία οφείλει να αναλάβει κάποτε τον κεντρικό ρόλο και την ευθύνη που της αναλογεί. Εδώ και δεκαετίες παρακολουθούμε πως το θέμα αυτό λείπει ολοσχερώς από την ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που παρακολουθούμε κινήσεις που μάς προσβάλλουν, μάς ταπεινώνουν, πληγώνουν την ευαισθησία και αντίληψή μας περί εθνικής αξιοπρέπειας.
Οι Έλληνες βιώνουμε με περισσή ανησυχία τη διαρκή συρρίκνωση του Ελληνισμού, ο οποίος έναν αιώνα πριν διέθετε εστίες σε τρεις Ηπείρους και μάλιστα τις πιο διακεκριμένες και δυναμικές εκτός Ελλάδας. Μια τέτοια εστία ήταν και ο Εύξεινος των Ελλήνων. Σήμερα η πορεία συρρίκνωσης της ελληνικής παρουσίας και απώλειας των εθνικών στηριγμάτων συνεχίζονται. Οι απειλές πυκνώνουν. Ο Πόντος είναι η περιοχή του τραύματός μας. Οι Πόντιοι δικαιούμαστε τη Δικαίωση και την απαιτούμε. Τώρα είναι η ώρα της ελλαδικής μας πατρίδας να αναλάβει τις δικές της ευθύνες!
Ε. Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ
Οι δυνατότητες του Οργανωμένου Ποντιακού χώρου για αποτελεσματικές παρεμβάσεις με τις υπάρχουσες ανεπάρκειες είναι περιορισμένη. Ζητήματα σαν το δικό μας για να τεθούν στο τραπέζι και να οδηγηθούν στη δικαίωση χρειάζονται τη συνδρομή μόνιμων θεσμοθετημένων επιτελείων ειδικών συμβούλων: νομικών διεθνολόγων, ιστορικών, πολιτικών, διπλωματών, ώστε να έχουν την επεξεργασία και προώθηση που απαιτείται, οι δυνατότητες που έχουμε να μην παραμένουν ανεκμετάλλευτες, ή να αντιμετωπίζονται έως και ερασιτεχνικά κάποτε.
Επισημάναμε ήδη μια δομική ανεπάρκεια του ισχύοντος οργανωτικού σχήματος του χώρου. Θα επισημάνουμε επίσης την ανάγκη να ξεπεράσει την οικονομική του καχεξία. Οι σχεδιασμοί και οι ενέργειες μακράς πνοής είναι αδύνατον να προχωρήσουν χωρίς την εξασφάλιση πόρων. Μια ειδική Επιτροπή θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξεύρεση πόρων, από πηγές που ενδεχομένως παραμένουν ανεκμετάλλευτες.
ΣΤ. Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ - ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Η επέτειος των εκατό χρόνων από τη γενοκτονία των Ποντίων, που ήδη βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής, αποτελεί σταθμό και εφαλτήριο. Για το λόγο αυτό πιστεύουμε πως θα πρέπει να τιμηθεί στη βάση ενός ιδεολογικού περιγράμματος . Νομίζω συμφωνούμε όλοι πως επέτειος για την επέτειο δεν έχει καμιά αξία κι εμείς δεν θα έπρεπε να αφήσουμε μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Το ιδεολογικό περίγραμμα που θα τεθεί δεν πρέπει να αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις ως προς την αντιπροσωπευτικότητα και εγκυρότητά του και θα πρέπει να έχει πλήρη αποδοχή από τους Ποντίους καθώς θα αποτελέσει εν τέλει οδικό χάρτη της παραπέρα πορείας και νέα στοχοθεσία.
Ο χώρος θα πρέπει να κληθεί να εκφραστεί όσον αφορά σε νέα αιτήματα, διότι είναι φανερό πως ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε κατά πόσο θα εντάξουμε στον άμεσο βηματισμό μας τα θέματα που ως τώρα ολιγωρήσαμε ή και αποφύγαμε να θέσουμε και να διατυπώσουμε μια νέα στρατηγική. Να καταλήξουμε έτσι σε μια κοινή ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΘΕΣΕΩΝ για το Ποντιακό η οποία προτείνουμε να συμπεριληφθεί σε ειδική επετειακή έκδοση μαζί με τα σχετικά ψηφίσματα διαφόρων φορέων, όπως και να γίνει αναφορά στις τιμητικές εκδηλώσεις.
Οι εκδηλώσεις για την επέτειο των 100 χρόνων από τη γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού δεν θα έπρεπε να έχουν αποκλειστικά ενδοποντιακό χαρακτήρα, ενώ η διάρκειά τους θα έπρεπε να καλύπτει όλο το έτος και η γεωγραφική τους κατανομή κάθε περιοχή όπου υπάρχουν εστίες Ποντίων. Το Ποντιακό είναι εθνικό θέμα και αφορά εμάς όπως και όλους τους άλλους Έλληνες. Στη διάσταση της Ρωμαιοσύνης κατακτά τον φυσικό του χώρο. Στη διάσταση της δικαίωσης υπογραμμίζει τα εκκρεμή ζητήματα, υπενθυμίζει το χρέος και δείχνει δρόμους. Στη διάσταση των δικαιωμάτων του ανθρώπου καθίσταται πανανθρώπινο, ενώ στη διάσταση του ανθρωπισμού κατακτά το φωτοστέφανό του. Είναι οι διαστάσεις που οφείλουμε να αναδείξουμε με την ευκαιρία αυτής της ιστορικής επετείου. Ασφαλώς έχουμε αργήσει πολύ όπως επισημαίνουν κι άλλοι και φθάσαμε σε αυτό το ορόσημο με τις χειρότερες προϋποθέσεις.
Όσον αφορά στους σχεδιασμούς μας επισημαίνουμε πως το έτος αυτό μπορεί να είναι και έτος εκλογικής αναμέτρησης. Με μια πιθανή αλλαγή κυβέρνησης μπορεί να αντιμετωπίσουμε αλλαγή και της πολιτικής για την επέτειο. Συνεπώς ενδείκνυται η προσπάθεια δέσμευσης από τώρα όλων των πολιτικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του Προέδρου της Δημοκρατίας πως θα τηρηθούν οι προγραμματικές συμφωνίες.
Όσον αφορά στις ενέργειες, προτείνουμε τις εξής:
Άμεση συγκρότηση διευρυμένου Επιτελείου Επετειακών Διοργανώσεων , στελεχωμένου με ειδικούς διαφόρων ειδικοτήτων και Επιτροπή Οικονομικών. Τα μέλη θα πρέπει να είναι άτομα αναγνωρισμένης αξίας και αποδοχής, με εμπειρία και γνώση των θεμάτων. Υποβολή αιτήματος προς όλους τους πολιτειακούς, εκκλησιαστικούς και ακαδημαϊκούς θεσμούς να τιμήσουν την επέτειο σε ειδικές συνεδρίες και με την έκδοση ψηφισμάτων. Οι τοπικοί σύλλογοι να το ζητήσουν επίσημα από τα δημοτικά συμβούλια των περιοχών τους. Υποβολή αιτήματος στο ελληνικό Κοινοβούλιο να τιμήσει την επέτειο σε ειδική συνεδρία στις 24 Φεβρουαρίου του 2019, ημέρα που αποτελεί επίσης επέτειο της θέσπισης της 19 Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Υποβολή αιτήματος προς Επιμελητήρια, Ομοσπονδίες, Οργανισμούς διεθνείς και εθνικούς, κόμματα, επαγγελματικές οργανώσεις να εκδώσουν ψηφίσματα για την επέτειο των εκατό χρόνων. Ήδη ο Δικηγορικός σύλλογος Αθηνών έχει επίσημα προσκαλέσει τους Έλληνες Ευρωβουλευτές να εργαστούν για την προώθηση του θέματος της Διεθνούς Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων [1] καθώς και την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Υποβολή αιτήματος προς τα Κοινοβούλια χωρών να τιμήσουν την επέτειο και να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Συμπερίληψη όλων αυτών των ψηφισμάτων όπως και της κοινής Διακήρυξης σε μια ειδική επετειακή έκδοση του παγκοσμίου οργάνου. Εξασφάλιση κατά το δυνατόν στήριξης από τα ΜΜΕ. Υποβολή αιτήματος προς το Υπουργείο Παιδείας να εκδώσει εγκύκλιο με την οποία θα προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να διοργανώσουν επετειακές εκδηλώσεις για την γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού στα σχολεία τους.
Όσον αφορά στις επετειακές εκδηλώσεις πέρα από τις κεντρικές ομιλίες προτείνουμε να γίνουν και τα εξής :
Υποβολή αιτήματος προς το Μέγαρο Μουσικής, και το Ίδρυμα Νιάρχου για ανέβασμα της όπερας του Μότσαρτ: «Μιθριδάτης, βασιλιάς του Πόντου». Για κάτι τέτοιο από πλευράς χρόνου τα περιθώριά μας είναι οριακά. Πραγματοποίηση ενός φεστιβάλ κινηματογράφου με έργα ποντιακού ενδιαφέροντος. Έχουν γυριστεί κάποια τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους κινηματογραφιστές . Ασφαλώς δεν έχουμε όσα θα έπρεπε. Υποβολή αιτήματος προς ΜΜΕ , Ιδρύματα και φορείς να ετοιμάσουν αφιερώματα για τους Ποντίους και τη γενοκτονία τους . Αθλοθέτηση βραβείων για την παραγωγή καλλιτεχνικών έργων με θέμα τον Πόντο, τη συγγραφή κειμένων, τη διενέργεια ερευνών κλπ. Να τιμηθούν κάποιοι άνθρωποι που βοήθησαν το λαό μας στην κρίσιμη ώρα και ποτέ δεν τιμήθηκαν, όπως κάποιοι διπλωμάτες του καιρού εκείνου, γυναίκες νοσοκόμες των ξένων αποστολών, ποντιακές προσωπικότητες, καπεταναίοι του αντάρτικου κλπ. αλλά και άτομα από την Τουρκία, όπως οι σύγχρονοι ιστορικοί, συγγραφείς και εκδότες που ασχολούνται αντικειμενικά με το ζήτημα της Γενοκτονίας. Να γίνουν καταθέσεις στεφάνων στη Μακρόνησο και στον Άη Γιώργη, όπου βρίσκονται θαμμένοι οι πρόγονοί μας που πέθαναν όντας σε καραντίνα. Να προβληθεί το θέμα της κατάστασης των μνημείων μας στα πατρώα εδάφη.
Το κόστος όλων των εκδηλώσεων θα πρέπει τιμητικά να το αναλάβει το κράτος. Αυτό δεν μας εμποδίζει να ζητήσουμε την στήριξη και μεμονωμένων προσωπικοτήτων που ενδιαφέρονται να συνδράμουν.
Η. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
Τοπικού χαρακτήρα θα είναι οι εκδηλώσεις των συλλόγων μας. Οι σύλλογοι θα μπορούσαν με την ευκαιρία της επετείου να βοηθήσουν ουσιαστικά, ώστε οι Πόντιοι και οι τοπικές κοινωνίες να αποκτήσουν μια πολύ καλή γνώση της Ιστορίας του Πόντου και των δραματικών γεγονότων που σχετίζονται με τη γενοκτονία. Ειδικά για τους μαθητές των σχολείων της περιοχής τους θα πρέπει να συνομιλήσουν με τους Διευθυντές τους και τους εκπαιδευτικούς, προτρέποντάς τους να διοργανώσουν αφιερώματα για τον Πόντο στα σχολεία τους.
Τελειώνοντας θα ήθελα να διευκρινίσω πως με την παρούσα εισήγηση, παρουσιάζονται οι θέσεις μιας ομάδας Ποντίων στην οποία συμμετέχω, που συναντώνται τακτικά και επεξεργάζονται διάφορα ποντιακά θέματα. Προσπαθήσαμε να αναφερθούμε εν συντομία σε ένα μικρό ιστορικό της ως τώρα πορείας μας και σε μερικά τρέχοντα ζητήματα. Επίσης όσον αφορά στις προτεινόμενες επετειακού χαρακτήρα ενέργειες και εκδηλώσεις τονίσαμε την ανάγκη διατύπωσης ενός ιδεολογικού περιγράμματος .
Στα πλαίσια αυτού του περιγράμματος, συνοψίζοντας θα αναφερθώ στις θέσεις που θεωρούμε κορυφαίες. Αυτές είναι:
Η ανάγκη ενιαίας έκφρασης του χώρου Η αναδόμηση της κοινής ποντιακής μας ταυτότητας Οι προοπτικές του Ποντιακού Ζητήματος με βάση τις γεωπολιτικές εξελίξεις.
Εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνουν πραγματικότητα έστω και κάποια από αυτά που αναφέραμε πιο πάνω, ή που θα προτείνει ο χώρος στη πορεία με δεδομένες τις επικρατούσες συνθήκες, είναι ένα ερώτημα, αλλά η ηττοπάθεια δεν είναι στοιχείο του ψυχισμού του αυθεντικά Πόντιου. Στο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε θα κριθούμε από την δυνατότητά μας για υπερβάσεις και την απόφασή μας να προχωράμε σε νέες συνθέσεις. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή από την Επέτειο που έχουμε μπροστά μας και είναι κορυφαία η υποχρέωσή μας να ανταποκριθούμε με κύρος , σοβαρότητα κι αξιοπρέπεια. Η τιμή του Πόντου και η πορεία του σε αυτό το νέο κύκλο επαφίενται περισσότερο παρά ποτέ στον πατριωτισμό των Ποντίων!
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
5-7-2017
[1] Εκδήλωση του ΔΣΑ για την Ποντιακή γενοκτονία και την Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης όλων των θυμάτων του κεμαλισμού, στις 22/9/2016 «Σε συνέχεια της από 19-11-2015 ομόφωνης απόφασης- πρόσκλησης του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. προς τους Έλληνες Βουλευτές μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους Έλληνες Βουλευτές που εκπροσωπούν την Βουλή των Ελλήνων στο Συμβούλιο της Ευρώπης, για τη διεθνοποίηση της ημέρας μνήμης της ποντιακής γενοκτονίας, ο Δ.Σ.Α. διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό Ζήτημα. Η 19η Μαϊου Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης όλων των θυμάτων του κεμαλισμού».
Σε συνέχεια της από 19-11-2015 ομόφωνης απόφασης- πρόσκλησης του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. προς τους Έλληνες Βουλευτές μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους Έλληνες Βουλευτές που εκπροσωπούν την Βουλή των Ελλήνων στο Συμβούλιο της Ευρώπης, για τη διεθνοποίηση της ημέρας μνήμης της ποντιακής γενοκτονίας, ο Δ.Σ.Α. διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό Ζήτημα. Η 19η Μαϊου Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης όλων των θυμάτων του κεμαλισμού». Η εκδήλωση θα γίνει στις 22-9-2016 και ώρα 19:00 στην αίθουσα τελετών του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μέρος της εισήγησης στο 8ο Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη, 5-6 Αυγούστου 2017 .
Α. Η ΩΣ ΕΔΩ ΠΟΡΕΙΑ
Πέρασε ήδη ένας αιώνας από τότε που συντελέστηκε σε βάρος του ποντιακού Ελληνισμού μία γενοκτονία. Οι Πόντιοι ήρθαμε ως εδώ, συνεχιστές ενός τρισχιλιόχρονου πολιτισμού και κληρονόμοι ενός Ζητήματος που οι διαστάσεις του υπερβαίνουν κατά πολύ τα όρια του εθνικού. Μπορούμε συνεπώς να θεωρήσουμε πως ο παλιός κύκλος κλείνει κι ανοίγει ένας καινούριος. Στο μεταίχμιο αυτό οφείλουμε να αξιολογήσουμε την ως τώρα πορεία μας, και να προσδιορίσουμε το πώς θα πορευτούμε στο νέο κύκλο που ανοίγεται .
Ήρθαμε ως εδώ έχοντας να διαχειριστούμε ένα πολύ μεγάλο Ζήτημα. Ωστόσο χάσαμε πολύτιμο χρόνο καθώς από την πρώτη στιγμή της εδώ έλευσής μας, όλα μάς καλούσαν να ξεχάσουμε. Μάς καλούσε το πένθος, οι βιοτικές ανάγκες και ο φόβος της πρώτης γενιάς προσφύγων. Μάς καλούσε όμως και η ίδια η εξαρτημένη μας χώρα, που από την πρώτη στιγμή μάς επέβαλε τη σιωπή, συνήθως επειδή αυτό της επέβαλε το γράμμα και το πνεύμα των διεθνών δεσμεύσεών της . Η γενοκτόνος Τουρκία παράλληλα έχαιρε διαχρονικά συμμαχικής ασυλίας για τα πεπραγμένα της.
Ο ξεριζωμός συνέπεσε με την εμφάνιση καινοφανών πολιτικών θεωριών που στην πορεία έριξαν αλλού το κέντρο βάρους του δράματός μας. Με την μεταπολίτευση και την οργανωτική αναβάθμιση του χώρου επικράτησε μια γενική ευφορία, ειδικά μετά τη θέσπιση της 19ης Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Στο μεταξύ η πτώση του διπολισμού έφερνε στη χώρα σημαντικό ρεύμα Ποντίων που εγκατέλειπαν τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες για να εγκατασταθούν εδώ. Ο χώρος για πολλούς λόγους παραδόθηκε στον κομματισμό , και παράλληλα αποξενώθηκε από την πολιτική διάσταση του Ποντιακού Ζητήματος στη βάση της οποίας και μόνο μπορεί να έχει υπόσταση και να προωθείται.
Ό,τι έχει επιτευχθεί, όπως όλοι γνωρίζουμε, βασίστηκε στις αποτελεσματικές παρεμβάσεις προσωπικοτήτων του χώρου μας και κάποιων πολιτικών προσώπων στη βάση των αποφάσεων του ιστορικού δεύτερου Συνεδρίου του Ποντιακού Ελληνισμού το 1988. Όπως γνωρίζουμε η Ημέρα Μνήμης θεσπίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το 1994. Δυστυχώς όμως από τότε ελληνική Πολιτεία όχι μόνο έδειξε απροθυμία να φανεί συνεπής προς την ιστορική της απόφαση , αναλαμβάνοντας εκείνη τις ευθύνες που θα έδιναν στην Ημέρα Μνήμης περιεχόμενο και προοπτική, αλλά αντίθετα μάς έκλεισε δρόμους και υπέσκαψε θεμέλια. Ποια άλλη από τις χώρες που οι λαοί τους υπέστησαν τις μείζονες γενοκτονίες του εικοστού αιώνα αδιαφόρησε; Καμιά πολιτισμένη χώρα. Καμιά χώρα που σέβεται τον εαυτό της και τους ανθρώπους της.
Έτσι από τότε ως τώρα το Ζήτημά μας παρουσιάζει σημαντική υστέρηση καθώς αντιμετωπίζεται με κρατική αδιαφορία, ή ακόμα και εχθρότητα. Συνένοχοι γι’ αυτήν την υστέρηση και οι κομματικοί του χώρου επειδή ποτέ δεν προέταξαν το Ποντιακό στις βουλήσεις τους και ποτέ δεν διακινδύνευσαν μια πιθανή ρήξη προκειμένου να το υπερασπιστούν. Έτσι για πολλές από τις πλευρές του Ζητήματος αυτού αποφύγαμε έως τώρα να εκφραστούμε. Ωστόσο καταφέραμε να παραμένει ως κεντρική στόχευση των προσπαθειών μας η διεθνής αναγνώριση της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού.
Συνεπώς είναι μεγάλες οι ευθύνες των κομμάτων , αλλά και του χώρου μας για ό,τι επικράτησε στη συνέχεια. Ο κομματισμός λειτούργησε στην περίπτωσή μας πάντα διαιρετικά, αποπροσανατολιστικά, καθηλωτικά, έως και υπονομευτικά, προσχηματικά και ψηφοθηρικά. Αντί να αναδεικνύει το Ζήτημά μας, ανέδειξε ευνοουμένους και συμφέροντα και ως Ποντίους μάς εξέθεσε. Εξάλλου ας παραδεχτούμε πως ο χώρος μας υπολείπεται σε επίπεδο ανάληψης των ευθυνών του. Είναι πολλές οι δυνάμεις γύρω μας που δεν θέλουν τη δικαίωση του Πόντου και τη μάχονται. Ελπίζω στο τέλος να μη αποδειχθούν και κάποιοι από εμάς συνοδοιπόροι αυτών των δυνάμεων, βαδίζοντας προς την ίδια κατεύθυνση από άλλο δρόμο!
Πέραν της θέσπισης της Ημέρας Μνήμης , κατά τις τελευταίες δεκαετίες συνέβησαν σημαντικά ιστορικά γεγονότα με αποτελέσματα που αξιολογούνται ως πολύ θετικές εξελίξεις για την πορεία μας: Ανοίξαμε κανάλια επικοινωνίας με τους ομογενείς μας του Ιστορικού Πόντου, των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών και των όπου γης Ποντίων. Κάποιων από αυτές τις κοινότητες αγνοούσαμε ακόμα και την ύπαρξη. Σήμερα συνομιλούμε με όλους. Ο δρόμος της συσπείρωσης και της επανασύνταξης του λαού μας, αν και τραχύς, ήδη ξεκίνησε. Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα είχαμε και τις πρώτες διεθνείς αναγνωρίσεις.
Ας ξεκαθαρίσουμε όμως στο σημείο αυτό κάποια πράγματα.
Β. Η ΕΝΟΤΗΤΑ
Κάθε φορά που ο δημόσιος λόγος προσεγγίζει αυτή την περιοχή νοήματος συναντάται , είτε το θέλει, είτε όχι, με το πολυσυζητημένο, θέμα της «ενότητας των Ποντίων» που έχει στη δίνη του εγκλωβίσει το χώρο και καταφέρνει κάποτε να μονοπωλεί το δημόσιο λόγο μας. Τι εννοούμε λοιπόν όταν αναφερόμαστε σε αυτήν; Αν μιλάμε για ενότητα στόχων και βουλήσεων δεν χωρεί αμφιβολία, πως όχι μόνο έχουμε ενότητα, αλλά και αρραγής είναι. Είμαστε όλοι αμετακίνητοι στη βάση του κοινού μας στόχου που είναι η Διεθνής Αναγνώριση της Γενοκτονίας μας. Η ενότητά μας δεν είναι θέμα ποσοτικό, δεν είναι θέμα άθροισης υποκειμένων. Είναι θέμα ποιοτικό, θέμα αποτελεσματικότητας και ενιαίας έκφρασης του χώρου.
Έχουμε αναμφίβολα όλοι την ίδια βούληση. Ασφαλώς προϋπόθεση για την αποτελεσματική διεκδίκηση των αιτημάτων μας είναι η οριζόντια και κάθετη διάχυση της γνώσης για τα γεγονότα και την ιστορία στον ποντιακό αλλά και τον ευρύτερο ελληνικό χώρο . Χωρίς τη γνώση αυτή κανείς δεν μπορεί να είναι σοβαρός διεκδικητής των δικαίων του και εκεί χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμα, καθώς έχουμε μείνει πίσω. Αναφερόμενοι στον ποντιακό χώρο εννοούμε όλους εκείνους που πέρα από την κοινή καταγωγή συμμετέχουν στα ποντιακά δρώμενα, έχουν κοινούς στόχους όσον αφορά στο Ποντιακό και εμφορούνται από τα ίδια ιδεώδη . Αυτός ο χώρος είναι ο φορέας στη βάση του οποίου οφείλει να δομηθεί η ενιαία έκφραση.
Ας δούμε τώρα και ποια είναι τα κύρια αιτήματα που θέτει το παρόν σε σχέση με την πορεία μας στον κύκλο που ανοίγεται.
Γ. Η ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
Η κορυφαία στο στόχευση που τίθεται εκ των πραγμάτων είναι η αναδόμηση της κοινής ταυτότητας όλων των Ποντίων: των ελλαδιτών, των ελληνογενών πληθυσμών του ιστορικού Πόντου και των Ποντίων της διασποράς.
Η κοινή ταυτότητα είναι ο συνεκτικός ιστός χωρίς τον οποίο δεν είναι δυνατή η συσπείρωση ενός λαού που έχει υποστεί γενοκτονία, βίαιο ξεριζωμό και διασπορά, όσον δε αφορά στους ελληνογενείς πληθυσμούς που υποχρεωτικά έμειναν πίσω, στα ιστορικά μας εδάφη, την βάναυση αποκοπή τους από την ιστορική τους ρίζα και συνέχεια. Συσπείρωση και προώθηση του Ζητήματός μας χωρίς κοινή ταυτότητα δεν είναι εφικτές.
Οι γεωπολιτικές εξελίξεις τρέχουν στην ευρύτερη περιοχή μας, όπως και στη γη των πατέρων μας. Στη βάση της κοινής μας ταυτότητας θα έπρεπε να μάς απασχολήσουν και οι περιπτώσεις συμπατριωτών μας που ζουν στην προγονική μας γη και διώκονται επειδή διεκδικούν την ποντιακότητα στα πλαίσια της Ρωμαιοσύνης τους, όπως αυτή του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλή, που ήδη βρίσκεται στη φυλακή. Ο πρόεδρος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Βασίλης Αλεξανδρής ανάρτησε στη σελίδα του Συλλόγου ψήφισμα της 26ης - Ιουλίου του 2017 στο οποίο αναφέρονται τα εξής:
Ο ΔΣΑ καταδικάζει την συνεχιζόμενη προσβολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι μετά την καταστολή του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία οι δημοκρατικές ελευθερίες και το κράτος δικαίου τελούν υπό ανελέητο διωγμό. Οι διώξεις σε βάρος συναδέλφων μας δικηγόρων, οι απολύσεις δικαστικών λειτουργών και δημοσίων υπαλλήλων, έχουν μετατραπεί σε θλιβερή κανονικότητα, που δηλητηριάζει τη δημοκρατία. Οι συλλήψεις των επικεφαλής του γραφείου της Διεθνούς Αμνηστίας Ιντίλ Εζέρ, και προηγουμένως του Τανέρ Κιλίτς, αλλά και του ποντιακής καταγωγής ακτιβιστή Βασίλη-Γιάννη Γιαϊλαλί, χωρίς την τήρηση δικονομικών δικαιοκρατικών εγγυήσεων είναι πλήρως αποκαλυπτικές της θεσμικής κατάπτωσης στην οποία το τουρκικό καθεστώς έχει εγκλωβίσει τους πολίτες. Η έκφραση αλληλεγγύης του δικηγορικού σώματος και του ΔΣΑ είναι αυτονόητη και δεδομένη έναντι των ανθρώπων που δοκιμάζονται. Ομοίως αυτονόητη είναι η υποχρέωση της Ελληνικής Κυβέρνησης να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί και να προβεί στις δέουσες ενέργειες προς υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου και του δημοκρατικού κεκτημένου.
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ.Α. Βασίλειος Ε. Αλεξανδρής
Οι παρόμοιες περιπτώσεις πρέπει να αναμένεται πως θα πυκνώσουν στο εγγύς μέλλον. Τα ιστορικά μας εδάφη αναδύονται από την λήθη και τη σιωπή και επανέρχονται με τρόπο δραματικό στην επικαιρότητα.
Δ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Μπροστά στα πιεστικά αιτήματα που παρόντος όμως ο Οργανωμένος Ποντιακός χώρος διαπιστώνει τις δομικές του ανεπάρκειες. Το Ζήτημα που διαχειριζόμαστε είναι πολύ μεγάλο και πολύπλευρο για να είναι δυνατή η προώθησή του μόνο από τα ολιγομελή συμβούλια των υπαρχόντων θεσμικών μας οργάνων. Η Πολιτεία και η Διπλωματία της είναι ουσιαστικά απούσες. Όμως πρόκειται για εθνικό Ζήτημα και η ελληνική Πολιτεία οφείλει να αναλάβει κάποτε τον κεντρικό ρόλο και την ευθύνη που της αναλογεί. Εδώ και δεκαετίες παρακολουθούμε πως το θέμα αυτό λείπει ολοσχερώς από την ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που παρακολουθούμε κινήσεις που μάς προσβάλλουν, μάς ταπεινώνουν, πληγώνουν την ευαισθησία και αντίληψή μας περί εθνικής αξιοπρέπειας.
Οι Έλληνες βιώνουμε με περισσή ανησυχία τη διαρκή συρρίκνωση του Ελληνισμού, ο οποίος έναν αιώνα πριν διέθετε εστίες σε τρεις Ηπείρους και μάλιστα τις πιο διακεκριμένες και δυναμικές εκτός Ελλάδας. Μια τέτοια εστία ήταν και ο Εύξεινος των Ελλήνων. Σήμερα η πορεία συρρίκνωσης της ελληνικής παρουσίας και απώλειας των εθνικών στηριγμάτων συνεχίζονται. Οι απειλές πυκνώνουν. Ο Πόντος είναι η περιοχή του τραύματός μας. Οι Πόντιοι δικαιούμαστε τη Δικαίωση και την απαιτούμε. Τώρα είναι η ώρα της ελλαδικής μας πατρίδας να αναλάβει τις δικές της ευθύνες!
Ε. Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ
Οι δυνατότητες του Οργανωμένου Ποντιακού χώρου για αποτελεσματικές παρεμβάσεις με τις υπάρχουσες ανεπάρκειες είναι περιορισμένη. Ζητήματα σαν το δικό μας για να τεθούν στο τραπέζι και να οδηγηθούν στη δικαίωση χρειάζονται τη συνδρομή μόνιμων θεσμοθετημένων επιτελείων ειδικών συμβούλων: νομικών διεθνολόγων, ιστορικών, πολιτικών, διπλωματών, ώστε να έχουν την επεξεργασία και προώθηση που απαιτείται, οι δυνατότητες που έχουμε να μην παραμένουν ανεκμετάλλευτες, ή να αντιμετωπίζονται έως και ερασιτεχνικά κάποτε.
Επισημάναμε ήδη μια δομική ανεπάρκεια του ισχύοντος οργανωτικού σχήματος του χώρου. Θα επισημάνουμε επίσης την ανάγκη να ξεπεράσει την οικονομική του καχεξία. Οι σχεδιασμοί και οι ενέργειες μακράς πνοής είναι αδύνατον να προχωρήσουν χωρίς την εξασφάλιση πόρων. Μια ειδική Επιτροπή θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξεύρεση πόρων, από πηγές που ενδεχομένως παραμένουν ανεκμετάλλευτες.
ΣΤ. Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ - ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Η επέτειος των εκατό χρόνων από τη γενοκτονία των Ποντίων, που ήδη βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής, αποτελεί σταθμό και εφαλτήριο. Για το λόγο αυτό πιστεύουμε πως θα πρέπει να τιμηθεί στη βάση ενός ιδεολογικού περιγράμματος . Νομίζω συμφωνούμε όλοι πως επέτειος για την επέτειο δεν έχει καμιά αξία κι εμείς δεν θα έπρεπε να αφήσουμε μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη. Το ιδεολογικό περίγραμμα που θα τεθεί δεν πρέπει να αφήνει περιθώρια για αμφισβητήσεις ως προς την αντιπροσωπευτικότητα και εγκυρότητά του και θα πρέπει να έχει πλήρη αποδοχή από τους Ποντίους καθώς θα αποτελέσει εν τέλει οδικό χάρτη της παραπέρα πορείας και νέα στοχοθεσία.
Ο χώρος θα πρέπει να κληθεί να εκφραστεί όσον αφορά σε νέα αιτήματα, διότι είναι φανερό πως ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε κατά πόσο θα εντάξουμε στον άμεσο βηματισμό μας τα θέματα που ως τώρα ολιγωρήσαμε ή και αποφύγαμε να θέσουμε και να διατυπώσουμε μια νέα στρατηγική. Να καταλήξουμε έτσι σε μια κοινή ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΘΕΣΕΩΝ για το Ποντιακό η οποία προτείνουμε να συμπεριληφθεί σε ειδική επετειακή έκδοση μαζί με τα σχετικά ψηφίσματα διαφόρων φορέων, όπως και να γίνει αναφορά στις τιμητικές εκδηλώσεις.
Οι εκδηλώσεις για την επέτειο των 100 χρόνων από τη γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού δεν θα έπρεπε να έχουν αποκλειστικά ενδοποντιακό χαρακτήρα, ενώ η διάρκειά τους θα έπρεπε να καλύπτει όλο το έτος και η γεωγραφική τους κατανομή κάθε περιοχή όπου υπάρχουν εστίες Ποντίων. Το Ποντιακό είναι εθνικό θέμα και αφορά εμάς όπως και όλους τους άλλους Έλληνες. Στη διάσταση της Ρωμαιοσύνης κατακτά τον φυσικό του χώρο. Στη διάσταση της δικαίωσης υπογραμμίζει τα εκκρεμή ζητήματα, υπενθυμίζει το χρέος και δείχνει δρόμους. Στη διάσταση των δικαιωμάτων του ανθρώπου καθίσταται πανανθρώπινο, ενώ στη διάσταση του ανθρωπισμού κατακτά το φωτοστέφανό του. Είναι οι διαστάσεις που οφείλουμε να αναδείξουμε με την ευκαιρία αυτής της ιστορικής επετείου. Ασφαλώς έχουμε αργήσει πολύ όπως επισημαίνουν κι άλλοι και φθάσαμε σε αυτό το ορόσημο με τις χειρότερες προϋποθέσεις.
Όσον αφορά στους σχεδιασμούς μας επισημαίνουμε πως το έτος αυτό μπορεί να είναι και έτος εκλογικής αναμέτρησης. Με μια πιθανή αλλαγή κυβέρνησης μπορεί να αντιμετωπίσουμε αλλαγή και της πολιτικής για την επέτειο. Συνεπώς ενδείκνυται η προσπάθεια δέσμευσης από τώρα όλων των πολιτικών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του Προέδρου της Δημοκρατίας πως θα τηρηθούν οι προγραμματικές συμφωνίες.
Όσον αφορά στις ενέργειες, προτείνουμε τις εξής:
Άμεση συγκρότηση διευρυμένου Επιτελείου Επετειακών Διοργανώσεων , στελεχωμένου με ειδικούς διαφόρων ειδικοτήτων και Επιτροπή Οικονομικών. Τα μέλη θα πρέπει να είναι άτομα αναγνωρισμένης αξίας και αποδοχής, με εμπειρία και γνώση των θεμάτων. Υποβολή αιτήματος προς όλους τους πολιτειακούς, εκκλησιαστικούς και ακαδημαϊκούς θεσμούς να τιμήσουν την επέτειο σε ειδικές συνεδρίες και με την έκδοση ψηφισμάτων. Οι τοπικοί σύλλογοι να το ζητήσουν επίσημα από τα δημοτικά συμβούλια των περιοχών τους. Υποβολή αιτήματος στο ελληνικό Κοινοβούλιο να τιμήσει την επέτειο σε ειδική συνεδρία στις 24 Φεβρουαρίου του 2019, ημέρα που αποτελεί επίσης επέτειο της θέσπισης της 19 Μαΐου ως Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Υποβολή αιτήματος προς Επιμελητήρια, Ομοσπονδίες, Οργανισμούς διεθνείς και εθνικούς, κόμματα, επαγγελματικές οργανώσεις να εκδώσουν ψηφίσματα για την επέτειο των εκατό χρόνων. Ήδη ο Δικηγορικός σύλλογος Αθηνών έχει επίσημα προσκαλέσει τους Έλληνες Ευρωβουλευτές να εργαστούν για την προώθηση του θέματος της Διεθνούς Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων [1] καθώς και την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Υποβολή αιτήματος προς τα Κοινοβούλια χωρών να τιμήσουν την επέτειο και να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Συμπερίληψη όλων αυτών των ψηφισμάτων όπως και της κοινής Διακήρυξης σε μια ειδική επετειακή έκδοση του παγκοσμίου οργάνου. Εξασφάλιση κατά το δυνατόν στήριξης από τα ΜΜΕ. Υποβολή αιτήματος προς το Υπουργείο Παιδείας να εκδώσει εγκύκλιο με την οποία θα προτρέπει τους εκπαιδευτικούς να διοργανώσουν επετειακές εκδηλώσεις για την γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού στα σχολεία τους.
Όσον αφορά στις επετειακές εκδηλώσεις πέρα από τις κεντρικές ομιλίες προτείνουμε να γίνουν και τα εξής :
Υποβολή αιτήματος προς το Μέγαρο Μουσικής, και το Ίδρυμα Νιάρχου για ανέβασμα της όπερας του Μότσαρτ: «Μιθριδάτης, βασιλιάς του Πόντου». Για κάτι τέτοιο από πλευράς χρόνου τα περιθώριά μας είναι οριακά. Πραγματοποίηση ενός φεστιβάλ κινηματογράφου με έργα ποντιακού ενδιαφέροντος. Έχουν γυριστεί κάποια τόσο από Έλληνες όσο και από ξένους κινηματογραφιστές . Ασφαλώς δεν έχουμε όσα θα έπρεπε. Υποβολή αιτήματος προς ΜΜΕ , Ιδρύματα και φορείς να ετοιμάσουν αφιερώματα για τους Ποντίους και τη γενοκτονία τους . Αθλοθέτηση βραβείων για την παραγωγή καλλιτεχνικών έργων με θέμα τον Πόντο, τη συγγραφή κειμένων, τη διενέργεια ερευνών κλπ. Να τιμηθούν κάποιοι άνθρωποι που βοήθησαν το λαό μας στην κρίσιμη ώρα και ποτέ δεν τιμήθηκαν, όπως κάποιοι διπλωμάτες του καιρού εκείνου, γυναίκες νοσοκόμες των ξένων αποστολών, ποντιακές προσωπικότητες, καπεταναίοι του αντάρτικου κλπ. αλλά και άτομα από την Τουρκία, όπως οι σύγχρονοι ιστορικοί, συγγραφείς και εκδότες που ασχολούνται αντικειμενικά με το ζήτημα της Γενοκτονίας. Να γίνουν καταθέσεις στεφάνων στη Μακρόνησο και στον Άη Γιώργη, όπου βρίσκονται θαμμένοι οι πρόγονοί μας που πέθαναν όντας σε καραντίνα. Να προβληθεί το θέμα της κατάστασης των μνημείων μας στα πατρώα εδάφη.
Το κόστος όλων των εκδηλώσεων θα πρέπει τιμητικά να το αναλάβει το κράτος. Αυτό δεν μας εμποδίζει να ζητήσουμε την στήριξη και μεμονωμένων προσωπικοτήτων που ενδιαφέρονται να συνδράμουν.
Η. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
Τοπικού χαρακτήρα θα είναι οι εκδηλώσεις των συλλόγων μας. Οι σύλλογοι θα μπορούσαν με την ευκαιρία της επετείου να βοηθήσουν ουσιαστικά, ώστε οι Πόντιοι και οι τοπικές κοινωνίες να αποκτήσουν μια πολύ καλή γνώση της Ιστορίας του Πόντου και των δραματικών γεγονότων που σχετίζονται με τη γενοκτονία. Ειδικά για τους μαθητές των σχολείων της περιοχής τους θα πρέπει να συνομιλήσουν με τους Διευθυντές τους και τους εκπαιδευτικούς, προτρέποντάς τους να διοργανώσουν αφιερώματα για τον Πόντο στα σχολεία τους.
Τελειώνοντας θα ήθελα να διευκρινίσω πως με την παρούσα εισήγηση, παρουσιάζονται οι θέσεις μιας ομάδας Ποντίων στην οποία συμμετέχω, που συναντώνται τακτικά και επεξεργάζονται διάφορα ποντιακά θέματα. Προσπαθήσαμε να αναφερθούμε εν συντομία σε ένα μικρό ιστορικό της ως τώρα πορείας μας και σε μερικά τρέχοντα ζητήματα. Επίσης όσον αφορά στις προτεινόμενες επετειακού χαρακτήρα ενέργειες και εκδηλώσεις τονίσαμε την ανάγκη διατύπωσης ενός ιδεολογικού περιγράμματος .
Στα πλαίσια αυτού του περιγράμματος, συνοψίζοντας θα αναφερθώ στις θέσεις που θεωρούμε κορυφαίες. Αυτές είναι:
Η ανάγκη ενιαίας έκφρασης του χώρου Η αναδόμηση της κοινής ποντιακής μας ταυτότητας Οι προοπτικές του Ποντιακού Ζητήματος με βάση τις γεωπολιτικές εξελίξεις.
Εάν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνουν πραγματικότητα έστω και κάποια από αυτά που αναφέραμε πιο πάνω, ή που θα προτείνει ο χώρος στη πορεία με δεδομένες τις επικρατούσες συνθήκες, είναι ένα ερώτημα, αλλά η ηττοπάθεια δεν είναι στοιχείο του ψυχισμού του αυθεντικά Πόντιου. Στο σταυροδρόμι που βρισκόμαστε θα κριθούμε από την δυνατότητά μας για υπερβάσεις και την απόφασή μας να προχωράμε σε νέες συνθέσεις. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή από την Επέτειο που έχουμε μπροστά μας και είναι κορυφαία η υποχρέωσή μας να ανταποκριθούμε με κύρος , σοβαρότητα κι αξιοπρέπεια. Η τιμή του Πόντου και η πορεία του σε αυτό το νέο κύκλο επαφίενται περισσότερο παρά ποτέ στον πατριωτισμό των Ποντίων!
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
5-7-2017
[1] Εκδήλωση του ΔΣΑ για την Ποντιακή γενοκτονία και την Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης όλων των θυμάτων του κεμαλισμού, στις 22/9/2016 «Σε συνέχεια της από 19-11-2015 ομόφωνης απόφασης- πρόσκλησης του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. προς τους Έλληνες Βουλευτές μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους Έλληνες Βουλευτές που εκπροσωπούν την Βουλή των Ελλήνων στο Συμβούλιο της Ευρώπης, για τη διεθνοποίηση της ημέρας μνήμης της ποντιακής γενοκτονίας, ο Δ.Σ.Α. διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό Ζήτημα. Η 19η Μαϊου Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης όλων των θυμάτων του κεμαλισμού».
Σε συνέχεια της από 19-11-2015 ομόφωνης απόφασης- πρόσκλησης του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α. προς τους Έλληνες Βουλευτές μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τους Έλληνες Βουλευτές που εκπροσωπούν την Βουλή των Ελλήνων στο Συμβούλιο της Ευρώπης, για τη διεθνοποίηση της ημέρας μνήμης της ποντιακής γενοκτονίας, ο Δ.Σ.Α. διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Το Ποντιακό ως Ευρωπαϊκό Ζήτημα. Η 19η Μαϊου Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης όλων των θυμάτων του κεμαλισμού». Η εκδήλωση θα γίνει στις 22-9-2016 και ώρα 19:00 στην αίθουσα τελετών του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
VIDEO
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η νεοαπολυταρχία της ΕΕ και η πολιτική Ευρώπη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
