2017-08-12 22:45:20
Πάνω από 140 μέρες ομηρίας και οι απαγωγείς του, σύμφωνα με το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του patris.gr, γίνονται όλο και πιο εριστικοί
απέναντι στην αδύναμη οικογένειά του και ένα κράτος-σούργελο που δείχνει ανίκανο να τους αντιμετωπίσει ενώ στο μεταξύ οι ελληνικές αρχές δεν έχουν ζητήσεη την βοήθεια Αγγλων επιθεωρητών που ειδικεύονται στις δύσκολες υποθέσεις.
Η ομηρία του Λεμπιδάκη ξεπέρασε σε διάρκεια ακόμη και εκείνη της κράτησης του Ιταλού πρωθυπουργού Αλντο Μόρο ο οποίος κρατήθηκε για 55 μέρες και στην συνέχεια εκτελέστηκε από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες.
Πως είναι δυνατόν από την στιγμή που χρησιμοποιούνται κινητά, αγοράζονται τρόφιμα, οι ελληνικές αρχές να μην έχουν εντοπίσει ακόμη το σημείο που βρίσκεται ο Λεμπιδάκης;
Πως είναι δυνατόν να μην έχουν ερευνηθεί εξαντλητικά όσοι γνώριζαν για το ταξίδι του Λεμπιδάκη. Ο επιχειρηματίας είχε επιστρέψει πρόωρα από ταξίδι του σε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης ενώ είχε προγραμματίσει, για λίγες ημέρες αργότερα, ταξίδι στη Μέση Ανατολή.
Με μια συγκλονιστική επιστολή της η οικογένεια Λεμπιδάκη θα ανακοίνωνε πως σταματά τις διαπραγματεύσεις με τους απαγωγείς για την απελευθέρωση του Μιχάλη Λεμπιδάκη. Τότε είχαν συμπληρωθεί 53 μέρες ομηρίας του.
Ολόκληρη η τότε επιστολή της οικογένειας
Ύστερα από 80 εφιαλτικές μέρες και παρ’ όλες τις ανθρωπίνως δυνατές προσπάθειες, ο Μιχάλης μας δεν επέστρεψε κοντά μας. Σήμερα, συμπληρώνονται 53 μέρες χωρίς νέα για την κατάσταση του και η οικογένεια μας βυθίζεται σε απόγνωση.
Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε θερμά την κοινωνία του Ηρακλείου, για τη συμπαράσταση και τη διακριτικότητα που έχει επιδείξει όλο αυτό το διάστημα.
Με το πέρας των διαπραγματεύσεων, ευχαριστούμε επίσης την Ελληνική Αστυνομία, η οποία κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, προκειμένου να επιστρέψει πίσω στην οικογένεια μας ο Μιχάλης.
Στις δύσκολες αυτές στιγμές, παρακαλούμε όλους να διατηρήσουν την ίδια διακριτική στάση, για να μην επιβαρύνεται περαιτέρω η ψυχολογική μας κατάσταση.
Οικογένεια Μιχάλη Λεμπιδάκη
Το χρονικό της απαγωγής
Η απαγωγή Λεμπιδάκη έγινε νωρίς το απόγευμα της Πέμπτης 30 Μαρτίου, και ενώ ο 54χρονος επιχειρηματίας βρισκόταν καθ’ οδόν από το Ηράκλειο προς τα Καλέσσα – ένα οικισμό έξω από την πόλη. Ο συναγερμός σήμανε μετά τον εντοπισμό του πολυτελούς αυτοκινήτου του επιχειρηματία, που βρέθηκε εγκαταλελειμμένο, με ανοιχτές τις πόρτες στον επαρχιακό δρόμο και τρακαρισμένο. Η αστυνομία διαπίστωσε ότι επρόκειτο για το αυτοκίνητο του συγκεκριμένου προσώπου και επικοινώνησε με την οικογένειά του, που δήλωσε άγνοια για το τι είχε συμβεί. Αμέσως σήμανε συναγερμός, ενώ η οικογένεια κάλεσε μια φορά στο κινητό του 54χρονου. Το τηλέφωνο ήταν ακόμη ανοιχτό εκείνη την ώρα, αλλά «σίγησε» από εκείνη τη στιγμή και μετά.
Λίγα λεπτά αργότερα, όμως, η Πυροσβεστική ειδοποιήθηκε να επέμβει καθώς δύο αυτοκίνητα καίγονταν στο δρόμο προς τον οικισμό Καλέσσα, κοντά στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Επρόκειτο για μία BMW και ένα αγροτικό, που κάηκαν, ωστόσο, ολοσχερώς. Όπως εκτιμάται, το ένα αυτοκίνητο το είχαν χρησιμοποιήσει για να «κλείσουν» το όχημα του επιχειρηματία, ενώ στο δεύτερο, κατά πάσα πιθανότητα τον επιβίβασαν αρχικά, μέχρι να φτάσουν στο σημείο όπου έκαψαν και τα δύο αυτοκίνητα και εξαφανίσθηκαν με άλλο.
Ο επιχειρηματίας είχε πέσει σε καλοστημένη ενέδρα. Αφού τον ακινητοποίησαν, τον έβγαλαν δια της βίας από το όχημά του, τον επιβίβασαν σε άλλο και εξαφανίστηκαν.
Οι δράστες έβαλαν φωτιά και στα δύο αυτοκίνητα για να εξαφανίσουν τα ίχνη τους. Οι κάτοικοι της περιοχής, που είδαν τον πυκνό καπνό, ειδοποίησαν την Πυροσβεστική και αμέσως έφτασαν δύο οχήματα με οκτώ πυροσβέστες που έσβησαν τις φλόγες. Όμως, τα οχήματα είχαν ήδη καταστραφεί και πλέον εξετάζονται από ειδικούς της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας, σε μια προσπάθεια να βρεθούν τυχόν αποτυπώματα και ίχνη γενετικού υλικού, τόσο στα αυτοκίνητα, όσο και στον περιβάλλοντα χώρο. Ωστόσο, το γεγονός ότι στην περιοχή έβρεχε, περιορίζει σημαντικά τις ελπίδες για κάτι τέτοιο.
Στενεύουν τα περιθώρια στην απαγωγή του 54χρονου Κρητικού επιχειρηματία, Μιχάλη Λεμπιδάκη, ο οποίος βρίσκεται πλέον στον 5ο μήνα ομηρείας του. Και μπορεί να υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις ότι βρίσκεται στη ζωή, όμως ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την ψυχολογική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Και ο πιο δυνατός χαρακτήρας θα είχε «λυγίσει» μετά από 135 ημέρες κράτησης υπό αυτές τις απειλητικές συνθήκες για τη ζωή του.
Οι επαφές των απαγωγέων με την οικογένεια μοιάζουν με φαύλο κύκλο με επίκεντρο το οικονομικό και την απαίτηση που υπάρχει για το ύψος των λύτρων. Υπάρχουν μεγάλες περίοδοι στασιμότητας με μικρές «αναζωπυρώσεις», που όμως μέχρι στιγμής δεν έχουν οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα που φυσικά δεν είναι άλλο από την απελευθέρωση του Μ. Λεμπιδάκη.
Οι απαγωγείς παραμένουν κάθετοι στις απαιτήσεις τους, ειρωνικοί και αδιάλλακτοι και διατεθειμένοι να τον κρατήσουν για όσο χρονικό διάστημα κρίνουν. Από την άλλη, η οικογένεια έχει διαμηνύσει (και δημόσια) ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις εξωφρενικές απαιτήσεις που προβάλλουν και επί της ουσίας σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Σε κάθε περίπτωση το ρίσκο είναι μεγάλο και κάποιοι παίζουν με τη φωτιά όσο παρατείνεται αυτό το θρίλερ, που όμοιο του δεν έχει προηγούμενο στην Ελλάδα. Η πίεση πλέον είναι ασφυκτική, όχι μόνο για την οικογένεια, αλλά και για τους ίδιους τους απαγωγείς, οι οποίοι όσο και αν εμφανίζονται «σίγουροι και αλάνθαστοι», δεν μπορεί να μην έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τους έχει διαφύγει κάτι.
Αυτό έχει δείξει η εμπειρία από προηγούμενες υποθέσεις. Από την άλλη, είναι πραγματικά εντυπωσιακή η τόση μεγάλη επιμονή τους ως προς το ύψος των λύτρων, που διεκδικούν για να τερματίσουν αυτήν την υπόθεση που έχει σοκάρει τους πάντες.
Λες και ο βαθύτερος στόχος τους είναι να «αφανίσουν» τη συγκεκριμένη οικογένεια, να την εξοντώσουν πλήρως. Ενίοτε το ύφος το οποίο χρησιμοποιούν στις επαφές τους με τον αδελφό του απαχθέντος είναι ανατριχιαστικό. Μπορεί όμως και να είναι η εμμονή στην αλαζονική προσδοκία τους για τη μεγάλη «μπάζα», όπως ήλπιζαν όταν ξεκινούσαν την εκτέλεση αυτού του σχεδίου.
9 maggio 1978 La Renault 4 con lo sportello posteriore aperto e quello posteriore ancora intatto. ANSA
Ρώμη 16 Μαρτίου 1978. Ώρα 9 το πρωί. Δύο αυτοκίνητα έβγαιναν από την κατοικία της οδού forte Trionfale. Στο ένα επέβαινε ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Άλντο Μόρο και στο άλλο η πάνοπλη συνοδεία του. Ήταν μια σημαντική ημέρα, καθώς επρόκειτο να συζητηθεί η πρόταση για τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό τον Τζούλιο Αντρεότι, με τη συμμετοχή για πρώτη φορά στην ιταλική ιστορία και των κομμουνιστών. Μόνο ένας κατάφερε να τραβήξει όπλο, αλλά σκοτώθηκε και αυτός. Οι εκτελεστές έσκυψαν πάνω από τους φρουρούς του Μόρο και τους έδωσαν από μια χαριστική βολή Όλα έδειχναν κανονικά μέχρι τη στιγμή που τα δύο οχήματα έφτασαν στη οδό Mario Fani. Η Ρίτα Αλγκρανάτι, μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών που παρακολουθούσε το δρομολόγιο του πρωθυπουργού, έκανε το σινιάλο στους συνεργάτες της για την παγίδα θανάτου που είχαν στήσει.
Με γρήγορες κινήσεις, δύο αυτοκίνητα έκλεισαν από μπροστά και από πίσω τα οχήματα του Μόρο και των συνοδών του. Ταυτόχρονα, από διάφορα σημεία του δρόμου πετάχθηκαν μια ντουζίνα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών ντυμένοι οι περισσότεροι με φόρμες της Alitalia και αυτόματα στα χέρια, που γάζωσαν με 91 σφαίρες τους πέντε σωματοφύλακες του πρωθυπουργού. Σχεδόν κανένας δεν πρόλαβε να αντιδράσει.
Μόνο ένας κατάφερε να τραβήξει όπλο, αλλά σκοτώθηκε και αυτός. aldo-moro 2 Οι εκτελεστές έσκυψαν πάνω από τους φρουρούς του Μόρο και τους έδωσαν τη χαριστική βολή. Ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν έπαθε το παραμικρό. Οι τρομοκράτες τον έβαλαν μέσα σε ένα αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν. Η επιχείρηση απαγωγής κράτησε λιγότερο από τρία λεπτά, αλλά η συνωμοσιολογία για το τι συνέβη διαρκεί 36 χρόνια. Μετά από αυτό, άρχισαν όλοι να μιλάνε για κατασκόπους, πράκτορες, μυστικές υπηρεσίες, κομάντος, πολιτικά πρόσωπα, Μαφία, κόμματα, κυβερνήσεις, συμφέροντα.
Οι τρομοκράτες φωτογράφησαν τον Μόρο με φόντο το αστέρι ανάμεσα στις λέξεις «Brigate Rosse» Ο Άλντο Μόρο κρατήθηκε όμηρος από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες για 55 ημέρες. Σε όλο αυτό το διάστημα φυλασσόταν σε ένα σπίτι που είχε αγοράσει για λογαριασμό της οργάνωσης η Άννα Λάουρα Μπραγκέτι.
Η Μπραγκέτι προσχώρησε στις Ερυθρές Ταξιαρχίες το 1977 δηλαδή ένα μόλις χρόνο πριν από την απαγωγή του πολιτικού. Όπως αναφέρει στο βιβλίο της «Άλντο Μόρο: Η ομηρία», ήταν εκείνη που φρόντιζε τον κρατούμενο, σερβίροντας το φαγητό σε δίσκο με τραπεζομάντιλο και αγοράζοντας τα αγαπημένα του μπισκότα για πρωινό. Πήγαινε κανονικά στη δουλειά της το πρωί για να μη δημιουργήσει υποψίες, αφήνοντας τους ένοπλους συντρόφους στο σπίτι της.
H Άννα Λάουρα Μπραγκέτι σήμερα δουλεύει στο πλαίσιο προγράμματος κοινωνικής εργασίας έξω από τη φυλακή και επιστρέφει καθημερινά στο κελί της το βράδυ. Δέχτηκε να απαντήσει σε γραπτές ερωτήσεις της δημοσιογράφου Λώρη Kέζα η οποία την ρώτησε γιατί γράφει στο βιβλίο της ότι «η απόφαση να σκοτώσουμε τον Αλντο Μόρο δεν πάρθηκε μόνο από το εκτελεστικό γραφείο, αλλά από ολόκληρη την οργάνωση». Η απάντησή της ήταν αποστομωτική: «Ναι, υπάρχει συλλογική ευθύνη. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι υπεύθυνος μιας πολιτικής δολοφονίας μόνο αυτός που πάτησε τη σκανδάλη, μα και εκείνοι που συνεργάστηκαν, ενέκριναν, οργάνωσαν, αποφάσισαν. Θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο για τον θάνατο του Αλντο Μόρο αν και δεν τον σκότωσα εγώ, αν και ήμουν αντίθετη με την εκτέλεσή του».
Στο διαμέρισμα της οδού Μονταλτσίνι, οι τρομοκράτες φωτογράφησαν τον Μόρο με φόντο το αστέρι ανάμεσα στις λέξεις «Brigate Rosse». Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ζητούσαν την απελευθέρωση 13 φυλακισμένων συντρόφων τους σε αντάλλαγμα για τον χριστιανοδημοκράτη ηγέτη, ενώ ανακοίνωναν ότι θα περνούσαν τον Μόρο από λαϊκό δικαστήριο.
Οι διαπραγματεύσεις των ιταλικών αρχών με τους τρομοκράτες άρχισαν και επέτρεπαν στον Μόρο να στέλνει ιδιόχειρες επιστολές σε πολιτικούς και κομματικά στελέχη, στον Πάπα και τα μέλη της οικογένειάς του. Η ιταλική κυβέρνηση αρνούνταν να διαπραγματευθεί με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και ο Μόρο όπως και η οικογένειά του, έστελναν επιστολές κατά του Αντρεότι. aldo-moro Στις 9 Μαΐου του 1978, ο Μόρο βρέθηκε νεκρός στο πορτμπαγκάζ ενός Ρενό 5. Οι τρομοκράτες τον εκτέλεσαν με 10 σφαίρες. … πηγή
epixirimatias
απέναντι στην αδύναμη οικογένειά του και ένα κράτος-σούργελο που δείχνει ανίκανο να τους αντιμετωπίσει ενώ στο μεταξύ οι ελληνικές αρχές δεν έχουν ζητήσεη την βοήθεια Αγγλων επιθεωρητών που ειδικεύονται στις δύσκολες υποθέσεις.
Η ομηρία του Λεμπιδάκη ξεπέρασε σε διάρκεια ακόμη και εκείνη της κράτησης του Ιταλού πρωθυπουργού Αλντο Μόρο ο οποίος κρατήθηκε για 55 μέρες και στην συνέχεια εκτελέστηκε από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες.
Πως είναι δυνατόν από την στιγμή που χρησιμοποιούνται κινητά, αγοράζονται τρόφιμα, οι ελληνικές αρχές να μην έχουν εντοπίσει ακόμη το σημείο που βρίσκεται ο Λεμπιδάκης;
Πως είναι δυνατόν να μην έχουν ερευνηθεί εξαντλητικά όσοι γνώριζαν για το ταξίδι του Λεμπιδάκη. Ο επιχειρηματίας είχε επιστρέψει πρόωρα από ταξίδι του σε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης ενώ είχε προγραμματίσει, για λίγες ημέρες αργότερα, ταξίδι στη Μέση Ανατολή.
Με μια συγκλονιστική επιστολή της η οικογένεια Λεμπιδάκη θα ανακοίνωνε πως σταματά τις διαπραγματεύσεις με τους απαγωγείς για την απελευθέρωση του Μιχάλη Λεμπιδάκη. Τότε είχαν συμπληρωθεί 53 μέρες ομηρίας του.
Ολόκληρη η τότε επιστολή της οικογένειας
Ύστερα από 80 εφιαλτικές μέρες και παρ’ όλες τις ανθρωπίνως δυνατές προσπάθειες, ο Μιχάλης μας δεν επέστρεψε κοντά μας. Σήμερα, συμπληρώνονται 53 μέρες χωρίς νέα για την κατάσταση του και η οικογένεια μας βυθίζεται σε απόγνωση.
Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε θερμά την κοινωνία του Ηρακλείου, για τη συμπαράσταση και τη διακριτικότητα που έχει επιδείξει όλο αυτό το διάστημα.
Με το πέρας των διαπραγματεύσεων, ευχαριστούμε επίσης την Ελληνική Αστυνομία, η οποία κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, προκειμένου να επιστρέψει πίσω στην οικογένεια μας ο Μιχάλης.
Στις δύσκολες αυτές στιγμές, παρακαλούμε όλους να διατηρήσουν την ίδια διακριτική στάση, για να μην επιβαρύνεται περαιτέρω η ψυχολογική μας κατάσταση.
Οικογένεια Μιχάλη Λεμπιδάκη
Το χρονικό της απαγωγής
Η απαγωγή Λεμπιδάκη έγινε νωρίς το απόγευμα της Πέμπτης 30 Μαρτίου, και ενώ ο 54χρονος επιχειρηματίας βρισκόταν καθ’ οδόν από το Ηράκλειο προς τα Καλέσσα – ένα οικισμό έξω από την πόλη. Ο συναγερμός σήμανε μετά τον εντοπισμό του πολυτελούς αυτοκινήτου του επιχειρηματία, που βρέθηκε εγκαταλελειμμένο, με ανοιχτές τις πόρτες στον επαρχιακό δρόμο και τρακαρισμένο. Η αστυνομία διαπίστωσε ότι επρόκειτο για το αυτοκίνητο του συγκεκριμένου προσώπου και επικοινώνησε με την οικογένειά του, που δήλωσε άγνοια για το τι είχε συμβεί. Αμέσως σήμανε συναγερμός, ενώ η οικογένεια κάλεσε μια φορά στο κινητό του 54χρονου. Το τηλέφωνο ήταν ακόμη ανοιχτό εκείνη την ώρα, αλλά «σίγησε» από εκείνη τη στιγμή και μετά.
Λίγα λεπτά αργότερα, όμως, η Πυροσβεστική ειδοποιήθηκε να επέμβει καθώς δύο αυτοκίνητα καίγονταν στο δρόμο προς τον οικισμό Καλέσσα, κοντά στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Επρόκειτο για μία BMW και ένα αγροτικό, που κάηκαν, ωστόσο, ολοσχερώς. Όπως εκτιμάται, το ένα αυτοκίνητο το είχαν χρησιμοποιήσει για να «κλείσουν» το όχημα του επιχειρηματία, ενώ στο δεύτερο, κατά πάσα πιθανότητα τον επιβίβασαν αρχικά, μέχρι να φτάσουν στο σημείο όπου έκαψαν και τα δύο αυτοκίνητα και εξαφανίσθηκαν με άλλο.
Ο επιχειρηματίας είχε πέσει σε καλοστημένη ενέδρα. Αφού τον ακινητοποίησαν, τον έβγαλαν δια της βίας από το όχημά του, τον επιβίβασαν σε άλλο και εξαφανίστηκαν.
Οι δράστες έβαλαν φωτιά και στα δύο αυτοκίνητα για να εξαφανίσουν τα ίχνη τους. Οι κάτοικοι της περιοχής, που είδαν τον πυκνό καπνό, ειδοποίησαν την Πυροσβεστική και αμέσως έφτασαν δύο οχήματα με οκτώ πυροσβέστες που έσβησαν τις φλόγες. Όμως, τα οχήματα είχαν ήδη καταστραφεί και πλέον εξετάζονται από ειδικούς της Εγκληματολογικής Υπηρεσίας, σε μια προσπάθεια να βρεθούν τυχόν αποτυπώματα και ίχνη γενετικού υλικού, τόσο στα αυτοκίνητα, όσο και στον περιβάλλοντα χώρο. Ωστόσο, το γεγονός ότι στην περιοχή έβρεχε, περιορίζει σημαντικά τις ελπίδες για κάτι τέτοιο.
Στενεύουν τα περιθώρια στην απαγωγή του 54χρονου Κρητικού επιχειρηματία, Μιχάλη Λεμπιδάκη, ο οποίος βρίσκεται πλέον στον 5ο μήνα ομηρείας του. Και μπορεί να υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις ότι βρίσκεται στη ζωή, όμως ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί την ψυχολογική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Και ο πιο δυνατός χαρακτήρας θα είχε «λυγίσει» μετά από 135 ημέρες κράτησης υπό αυτές τις απειλητικές συνθήκες για τη ζωή του.
Οι επαφές των απαγωγέων με την οικογένεια μοιάζουν με φαύλο κύκλο με επίκεντρο το οικονομικό και την απαίτηση που υπάρχει για το ύψος των λύτρων. Υπάρχουν μεγάλες περίοδοι στασιμότητας με μικρές «αναζωπυρώσεις», που όμως μέχρι στιγμής δεν έχουν οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα που φυσικά δεν είναι άλλο από την απελευθέρωση του Μ. Λεμπιδάκη.
Οι απαγωγείς παραμένουν κάθετοι στις απαιτήσεις τους, ειρωνικοί και αδιάλλακτοι και διατεθειμένοι να τον κρατήσουν για όσο χρονικό διάστημα κρίνουν. Από την άλλη, η οικογένεια έχει διαμηνύσει (και δημόσια) ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις εξωφρενικές απαιτήσεις που προβάλλουν και επί της ουσίας σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Σε κάθε περίπτωση το ρίσκο είναι μεγάλο και κάποιοι παίζουν με τη φωτιά όσο παρατείνεται αυτό το θρίλερ, που όμοιο του δεν έχει προηγούμενο στην Ελλάδα. Η πίεση πλέον είναι ασφυκτική, όχι μόνο για την οικογένεια, αλλά και για τους ίδιους τους απαγωγείς, οι οποίοι όσο και αν εμφανίζονται «σίγουροι και αλάνθαστοι», δεν μπορεί να μην έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τους έχει διαφύγει κάτι.
Αυτό έχει δείξει η εμπειρία από προηγούμενες υποθέσεις. Από την άλλη, είναι πραγματικά εντυπωσιακή η τόση μεγάλη επιμονή τους ως προς το ύψος των λύτρων, που διεκδικούν για να τερματίσουν αυτήν την υπόθεση που έχει σοκάρει τους πάντες.
Λες και ο βαθύτερος στόχος τους είναι να «αφανίσουν» τη συγκεκριμένη οικογένεια, να την εξοντώσουν πλήρως. Ενίοτε το ύφος το οποίο χρησιμοποιούν στις επαφές τους με τον αδελφό του απαχθέντος είναι ανατριχιαστικό. Μπορεί όμως και να είναι η εμμονή στην αλαζονική προσδοκία τους για τη μεγάλη «μπάζα», όπως ήλπιζαν όταν ξεκινούσαν την εκτέλεση αυτού του σχεδίου.
9 maggio 1978 La Renault 4 con lo sportello posteriore aperto e quello posteriore ancora intatto. ANSA
Ρώμη 16 Μαρτίου 1978. Ώρα 9 το πρωί. Δύο αυτοκίνητα έβγαιναν από την κατοικία της οδού forte Trionfale. Στο ένα επέβαινε ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Άλντο Μόρο και στο άλλο η πάνοπλη συνοδεία του. Ήταν μια σημαντική ημέρα, καθώς επρόκειτο να συζητηθεί η πρόταση για τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό τον Τζούλιο Αντρεότι, με τη συμμετοχή για πρώτη φορά στην ιταλική ιστορία και των κομμουνιστών. Μόνο ένας κατάφερε να τραβήξει όπλο, αλλά σκοτώθηκε και αυτός. Οι εκτελεστές έσκυψαν πάνω από τους φρουρούς του Μόρο και τους έδωσαν από μια χαριστική βολή Όλα έδειχναν κανονικά μέχρι τη στιγμή που τα δύο οχήματα έφτασαν στη οδό Mario Fani. Η Ρίτα Αλγκρανάτι, μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών που παρακολουθούσε το δρομολόγιο του πρωθυπουργού, έκανε το σινιάλο στους συνεργάτες της για την παγίδα θανάτου που είχαν στήσει.
Με γρήγορες κινήσεις, δύο αυτοκίνητα έκλεισαν από μπροστά και από πίσω τα οχήματα του Μόρο και των συνοδών του. Ταυτόχρονα, από διάφορα σημεία του δρόμου πετάχθηκαν μια ντουζίνα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών ντυμένοι οι περισσότεροι με φόρμες της Alitalia και αυτόματα στα χέρια, που γάζωσαν με 91 σφαίρες τους πέντε σωματοφύλακες του πρωθυπουργού. Σχεδόν κανένας δεν πρόλαβε να αντιδράσει.
Μόνο ένας κατάφερε να τραβήξει όπλο, αλλά σκοτώθηκε και αυτός. aldo-moro 2 Οι εκτελεστές έσκυψαν πάνω από τους φρουρούς του Μόρο και τους έδωσαν τη χαριστική βολή. Ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν έπαθε το παραμικρό. Οι τρομοκράτες τον έβαλαν μέσα σε ένα αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν. Η επιχείρηση απαγωγής κράτησε λιγότερο από τρία λεπτά, αλλά η συνωμοσιολογία για το τι συνέβη διαρκεί 36 χρόνια. Μετά από αυτό, άρχισαν όλοι να μιλάνε για κατασκόπους, πράκτορες, μυστικές υπηρεσίες, κομάντος, πολιτικά πρόσωπα, Μαφία, κόμματα, κυβερνήσεις, συμφέροντα.
Οι τρομοκράτες φωτογράφησαν τον Μόρο με φόντο το αστέρι ανάμεσα στις λέξεις «Brigate Rosse» Ο Άλντο Μόρο κρατήθηκε όμηρος από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες για 55 ημέρες. Σε όλο αυτό το διάστημα φυλασσόταν σε ένα σπίτι που είχε αγοράσει για λογαριασμό της οργάνωσης η Άννα Λάουρα Μπραγκέτι.
Η Μπραγκέτι προσχώρησε στις Ερυθρές Ταξιαρχίες το 1977 δηλαδή ένα μόλις χρόνο πριν από την απαγωγή του πολιτικού. Όπως αναφέρει στο βιβλίο της «Άλντο Μόρο: Η ομηρία», ήταν εκείνη που φρόντιζε τον κρατούμενο, σερβίροντας το φαγητό σε δίσκο με τραπεζομάντιλο και αγοράζοντας τα αγαπημένα του μπισκότα για πρωινό. Πήγαινε κανονικά στη δουλειά της το πρωί για να μη δημιουργήσει υποψίες, αφήνοντας τους ένοπλους συντρόφους στο σπίτι της.
H Άννα Λάουρα Μπραγκέτι σήμερα δουλεύει στο πλαίσιο προγράμματος κοινωνικής εργασίας έξω από τη φυλακή και επιστρέφει καθημερινά στο κελί της το βράδυ. Δέχτηκε να απαντήσει σε γραπτές ερωτήσεις της δημοσιογράφου Λώρη Kέζα η οποία την ρώτησε γιατί γράφει στο βιβλίο της ότι «η απόφαση να σκοτώσουμε τον Αλντο Μόρο δεν πάρθηκε μόνο από το εκτελεστικό γραφείο, αλλά από ολόκληρη την οργάνωση». Η απάντησή της ήταν αποστομωτική: «Ναι, υπάρχει συλλογική ευθύνη. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι υπεύθυνος μιας πολιτικής δολοφονίας μόνο αυτός που πάτησε τη σκανδάλη, μα και εκείνοι που συνεργάστηκαν, ενέκριναν, οργάνωσαν, αποφάσισαν. Θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο για τον θάνατο του Αλντο Μόρο αν και δεν τον σκότωσα εγώ, αν και ήμουν αντίθετη με την εκτέλεσή του».
Στο διαμέρισμα της οδού Μονταλτσίνι, οι τρομοκράτες φωτογράφησαν τον Μόρο με φόντο το αστέρι ανάμεσα στις λέξεις «Brigate Rosse». Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ζητούσαν την απελευθέρωση 13 φυλακισμένων συντρόφων τους σε αντάλλαγμα για τον χριστιανοδημοκράτη ηγέτη, ενώ ανακοίνωναν ότι θα περνούσαν τον Μόρο από λαϊκό δικαστήριο.
Οι διαπραγματεύσεις των ιταλικών αρχών με τους τρομοκράτες άρχισαν και επέτρεπαν στον Μόρο να στέλνει ιδιόχειρες επιστολές σε πολιτικούς και κομματικά στελέχη, στον Πάπα και τα μέλη της οικογένειάς του. Η ιταλική κυβέρνηση αρνούνταν να διαπραγματευθεί με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και ο Μόρο όπως και η οικογένειά του, έστελναν επιστολές κατά του Αντρεότι. aldo-moro Στις 9 Μαΐου του 1978, ο Μόρο βρέθηκε νεκρός στο πορτμπαγκάζ ενός Ρενό 5. Οι τρομοκράτες τον εκτέλεσαν με 10 σφαίρες. … πηγή
epixirimatias
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αυτοκτόνησε υποσμηναγός στο Βόλο! Τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
