2017-08-16 00:36:18
FILE PHOTO: Ο Ταγίπ Ερντογάν στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί στα εγκαίνια του τμήματος του έργου μεταφοράς νερού από την Τουρκία. Φωτογραφία Αρχείου ΚΥΠΕ, ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΕΔΡΙΑ
ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Επειδή και δικαιολογημένα ασχολούμαστε με τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής του 1974, αγνοούμε πως ως πολιτική επιχείρηση η εισβολή υπήρξε μια παταγώδης πολιτική αποτυχία εκ μέρους της Τουρκίας και όσων από τους πάτρωνές της επεδίωκαν τον ίδιο στόχο.
Ποιός υπήρξε ο στρατηγικός στόχος της Άγκυρας το 1974;
Αυτός ήταν η κατάλυση του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ). Οι Τούρκοι προσπάθησαν τον Ιούλιο και απέτυχαν. Ξαναπροσπάθησαν και τον Αύγουστο αλλά και πάλι απέτυχαν. Από τότε βυσσοδομούν ενάντια στην ΚΔ χωρίς όμως απολύτως κανένα αποτέλεσμα.
Στο μεσοδιάστημα η ΚΔ ζεί και βασιλεύει. Κατάφερε ενάντια σε κάθε αντιξοότητα να πετύχει το ύψιστο που είναι η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ διατηρεί όλα τα προνόμια και τις υποχρεώσεις της συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς, με την Τουρκία να την πολεμά καταϊδρωμένη αλλά χωρίς αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια.
Χίλια χρόνια τουρκικά και να περάσουν ο πολιτικός στόχος της Τουρκίας δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ, να υλοποιηθεί. Και το γεγονός αυτό μας παραπέμπει στο πιό σημαντικό για εμάς πολιτικό συμπέρασμα. Η Κυπριακή Δημοκτατία αποτελεί το μέγιστο πολιτικό και θεσμικό μας όπλο το οποίο δεν πρέπει να παραδώσουμε σε κανένα Άιντα να το διαχειρίζεται ωσάν να είναι νορβηγικά στραγάλια.
Τον Αύγουστο του 1974 φθάσαμε στο παρά πέντε για την κατάλυση του κυπριακού κράτους με το περιβόητο σχέδιο του τότε Τούρκου ΥΠΕΞ, Γκιουνές. Το σχέδιο αυτό προνοούσε διάφορα καντόνια σε όλη την Κύπρο και την κατάλυση του κράτους.
Ευτυχώς δεν έγινε αποδεκτό και έτσι διασώθηκε το κυπριακό κράτος.
Η τουρκική εισβολή του 1974 υπήρξε η τελευταία προσπάθεια των Τούρκων και των πατρώνων της να κατάλυσουν το κράτος με τη χρήση βίας. Ως στρατηγική, η εισβολή πληρούσε απόλυτα τον ορισμό του Πρώσσου Στρατηγού Κλαούσεβιτς πως ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Οι Τούρκοι συνέχισαν την πολιτική τους με πόλεμο και απέτυχαν παταγωδώς.
Αυτό που ιστορικά πρέπει να μας γίνει κατανοητό είναι πως η ανεξαρτησία της Κύπρου θεωρήθηκε εξαρχής από τη Δύση ως μια στρατηγικά λανθασμένη απόφαση με το σκεπτικό πως η Κύπρος, με ένα μεγάλο μερος των ψηφοφόρων της να πρόσκεινται προς το ΑΚΕΛ, θα γίνονταν κουμουνιστική μέσω της κάλπης και σχετικών δημοκρατικών διαδικασιών.
Όχι τυχαία το 1960 οι αμερικάνοι θεωρούσαν την Κύπρο ως την “Τσεχοσλοβακία” του μεταπολέμου. Αυτό κράτησε μέχρι το 1964. Τότε ο αμερικανός πράκτορας T.W. Adams (συγγραφέας του AKEL: The Communist Party of Cyprus) περηφανόμενος, όπως προσωπικά μου παραδέχθηκε στην Ουάσινκτον, την ονόμασε “Κούβα της Μεσογείου” και τον Πρόεδρό της “Κάστρο της Μεσογείου”.
Υπό τις συνθήκες αυτές ήταν θέμα χρόνου να χρηματοδοτηθούν και να αναπτυχθούν αντιμακαριακές δυνάμεις στην Κύπρο από το 1964 μέχρι το μοιραίο 1974, με τα παλλικάρια της φακής και της αμερικανικής δεξιάς να μας φέρνουν το προδοτικό πραξικόπημα του Ιουλίου.
Από τα παραπάνω αυτό που αναντίλεκτα προκύπτει είναι πως το μέλλον της Κύπρου και του λαού της είνα άρρηκτα συνδεδεμένο με την επιβίωση του κράτους. Το κράτος παραμένει ο μόνος διεθνής θεσμός που έχει τη διεθνή νομιμότητα να παράσχει ασφάλεια, ευημερία, προοπτική και μέλλον για τους πολίτες του.
Σκέψεις για κατάλυση του κράτους είναι πολιτικά εγκληματικές. Όσοι επιδιώκουν συμβιβασμούς σε θέματα ελευθερίας δεν τους αξίζει ούτε ελευθερία αλλά ούτε και ασφάλεια. Μόνο το άγος του σατράπη τους αξίζει.
Υ.Γ. Διάβασα στην εφημεριδα “Αλήθεια” πως έγιναν σκέψεις για διεκδίκηση της Προεδρίας του 2018 από το σημερινό Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου Δρ Κωνσταντίνο Χριστοφίδη, οπαδό της όποιας λύσης. Φαίνεται πως επικράτησαν δεύτερες σκέψεις και το θέμα δεν προχώρησε. Η εφημεριδα “Αλήθεια” δεν αμφισβήτησε τα πολιτικά προσόντα του κ. Χριστοφίδη. Συμβούλευσε όμως ενάντια με το σκεπτικό πως τα 4-5% των ψήφων που θα κέρδιζε θα έθεταν σε κίνδυνο την υποψηφιότητα Αναστασιάδη.
Δεν γνωρίζω με τί διοικητικά προσόντα ο κύριος αυτός εξελέγη πρύτανης ενός δημόσιου ιδρύματος. Ίσως να έχει κρυφά ταλέντα.
Όμως ιστορικά είναι ανερμάτιστος. Τον έχω ακούσει επανειλλημένα να μιλά για τα διεθνή δρώμενα, για ιστορικά ζητήματα και για το κυπριακό. Ο άνθρωπος είναι πολιτικά παντελώς άσχετος και βαθιά νυχτωμένος αναφορικά με την Κύπρο.
Προσωπικά λυπάμαι που δεν κατέβηκε ως υποψήφιος. Έτσι θα μπορούσε ο κόσμος να δεί και να κρίνει από μόνος του πως άτομα όπως ο κ. Χρισοφίδης καταλήγουν να αυτοπροσδιορίζονται κίνσορες σε ζητήματα για τα οποία είναι άσχετοι και που με τις πράξεις τους γίνονται και πολιτικά επικίνδυνοι.
ΠΗΓΗ: mignatiou.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Επειδή και δικαιολογημένα ασχολούμαστε με τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής του 1974, αγνοούμε πως ως πολιτική επιχείρηση η εισβολή υπήρξε μια παταγώδης πολιτική αποτυχία εκ μέρους της Τουρκίας και όσων από τους πάτρωνές της επεδίωκαν τον ίδιο στόχο.
Ποιός υπήρξε ο στρατηγικός στόχος της Άγκυρας το 1974;
Αυτός ήταν η κατάλυση του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ). Οι Τούρκοι προσπάθησαν τον Ιούλιο και απέτυχαν. Ξαναπροσπάθησαν και τον Αύγουστο αλλά και πάλι απέτυχαν. Από τότε βυσσοδομούν ενάντια στην ΚΔ χωρίς όμως απολύτως κανένα αποτέλεσμα.
Στο μεσοδιάστημα η ΚΔ ζεί και βασιλεύει. Κατάφερε ενάντια σε κάθε αντιξοότητα να πετύχει το ύψιστο που είναι η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ διατηρεί όλα τα προνόμια και τις υποχρεώσεις της συμμετοχής σε διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς, με την Τουρκία να την πολεμά καταϊδρωμένη αλλά χωρίς αποτέλεσμα όλα αυτά τα χρόνια.
Χίλια χρόνια τουρκικά και να περάσουν ο πολιτικός στόχος της Τουρκίας δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ, να υλοποιηθεί. Και το γεγονός αυτό μας παραπέμπει στο πιό σημαντικό για εμάς πολιτικό συμπέρασμα. Η Κυπριακή Δημοκτατία αποτελεί το μέγιστο πολιτικό και θεσμικό μας όπλο το οποίο δεν πρέπει να παραδώσουμε σε κανένα Άιντα να το διαχειρίζεται ωσάν να είναι νορβηγικά στραγάλια.
Τον Αύγουστο του 1974 φθάσαμε στο παρά πέντε για την κατάλυση του κυπριακού κράτους με το περιβόητο σχέδιο του τότε Τούρκου ΥΠΕΞ, Γκιουνές. Το σχέδιο αυτό προνοούσε διάφορα καντόνια σε όλη την Κύπρο και την κατάλυση του κράτους.
Ευτυχώς δεν έγινε αποδεκτό και έτσι διασώθηκε το κυπριακό κράτος.
Η τουρκική εισβολή του 1974 υπήρξε η τελευταία προσπάθεια των Τούρκων και των πατρώνων της να κατάλυσουν το κράτος με τη χρήση βίας. Ως στρατηγική, η εισβολή πληρούσε απόλυτα τον ορισμό του Πρώσσου Στρατηγού Κλαούσεβιτς πως ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Οι Τούρκοι συνέχισαν την πολιτική τους με πόλεμο και απέτυχαν παταγωδώς.
Αυτό που ιστορικά πρέπει να μας γίνει κατανοητό είναι πως η ανεξαρτησία της Κύπρου θεωρήθηκε εξαρχής από τη Δύση ως μια στρατηγικά λανθασμένη απόφαση με το σκεπτικό πως η Κύπρος, με ένα μεγάλο μερος των ψηφοφόρων της να πρόσκεινται προς το ΑΚΕΛ, θα γίνονταν κουμουνιστική μέσω της κάλπης και σχετικών δημοκρατικών διαδικασιών.
Όχι τυχαία το 1960 οι αμερικάνοι θεωρούσαν την Κύπρο ως την “Τσεχοσλοβακία” του μεταπολέμου. Αυτό κράτησε μέχρι το 1964. Τότε ο αμερικανός πράκτορας T.W. Adams (συγγραφέας του AKEL: The Communist Party of Cyprus) περηφανόμενος, όπως προσωπικά μου παραδέχθηκε στην Ουάσινκτον, την ονόμασε “Κούβα της Μεσογείου” και τον Πρόεδρό της “Κάστρο της Μεσογείου”.
Υπό τις συνθήκες αυτές ήταν θέμα χρόνου να χρηματοδοτηθούν και να αναπτυχθούν αντιμακαριακές δυνάμεις στην Κύπρο από το 1964 μέχρι το μοιραίο 1974, με τα παλλικάρια της φακής και της αμερικανικής δεξιάς να μας φέρνουν το προδοτικό πραξικόπημα του Ιουλίου.
Από τα παραπάνω αυτό που αναντίλεκτα προκύπτει είναι πως το μέλλον της Κύπρου και του λαού της είνα άρρηκτα συνδεδεμένο με την επιβίωση του κράτους. Το κράτος παραμένει ο μόνος διεθνής θεσμός που έχει τη διεθνή νομιμότητα να παράσχει ασφάλεια, ευημερία, προοπτική και μέλλον για τους πολίτες του.
Σκέψεις για κατάλυση του κράτους είναι πολιτικά εγκληματικές. Όσοι επιδιώκουν συμβιβασμούς σε θέματα ελευθερίας δεν τους αξίζει ούτε ελευθερία αλλά ούτε και ασφάλεια. Μόνο το άγος του σατράπη τους αξίζει.
Υ.Γ. Διάβασα στην εφημεριδα “Αλήθεια” πως έγιναν σκέψεις για διεκδίκηση της Προεδρίας του 2018 από το σημερινό Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κύπρου Δρ Κωνσταντίνο Χριστοφίδη, οπαδό της όποιας λύσης. Φαίνεται πως επικράτησαν δεύτερες σκέψεις και το θέμα δεν προχώρησε. Η εφημεριδα “Αλήθεια” δεν αμφισβήτησε τα πολιτικά προσόντα του κ. Χριστοφίδη. Συμβούλευσε όμως ενάντια με το σκεπτικό πως τα 4-5% των ψήφων που θα κέρδιζε θα έθεταν σε κίνδυνο την υποψηφιότητα Αναστασιάδη.
Δεν γνωρίζω με τί διοικητικά προσόντα ο κύριος αυτός εξελέγη πρύτανης ενός δημόσιου ιδρύματος. Ίσως να έχει κρυφά ταλέντα.
Όμως ιστορικά είναι ανερμάτιστος. Τον έχω ακούσει επανειλλημένα να μιλά για τα διεθνή δρώμενα, για ιστορικά ζητήματα και για το κυπριακό. Ο άνθρωπος είναι πολιτικά παντελώς άσχετος και βαθιά νυχτωμένος αναφορικά με την Κύπρο.
Προσωπικά λυπάμαι που δεν κατέβηκε ως υποψήφιος. Έτσι θα μπορούσε ο κόσμος να δεί και να κρίνει από μόνος του πως άτομα όπως ο κ. Χρισοφίδης καταλήγουν να αυτοπροσδιορίζονται κίνσορες σε ζητήματα για τα οποία είναι άσχετοι και που με τις πράξεις τους γίνονται και πολιτικά επικίνδυνοι.
ΠΗΓΗ: mignatiou.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θεωρίες συνωμοσίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
