2017-08-23 23:48:31
Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Μια πραγματικότητα που συστηματικά αποσιωπάται και δεν αφορά μόνο ρωσοφοβικούς Εσθονούς ή Λετονούς, όπως ισχυρίζονται κάποιοι που εξετάζουν την ιστορία με ιδεοληπτικές παρωπίδες, δεξιές ή αριστερές. Εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες από διάφορα κράτη συμμετείχαν εθελοντικά στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και αυτό παρά την φανφαρονική απαίτηση του Χίτλερ, το 1941, ότι «όπλα θα κρατούν μόνο Γερμανοί».
Συνδετικός κρίκος όλων: αντικομουνισμός, αντισημιτισμός, φασισμός, ευκαιρία για λεηλασίες, ελπίδα εθνικής αποκατάστασης, πεποίθηση υπεροχής της αρείας φυλής, τάση για περιπέτεια.
Στους στρατιώτες του Χίτλερ από «ξένους λαούς» περιλαμβάνονταν : Γάλλοι (μεραρχία «Καρλομάγνος»), Ολλανδοί, Φλαμανδοί, Βαλώνοι, Δανοί, Ιταλοί, Λευκορώσοι, Ρώσοι (Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός / Rona), Ουκρανοί, Ούγγροι, Λετονοί, Εσθονοί, Ελβετοί, Φινλανδοί, Νορβηγοί (Μεραρχία «Βίκινγκς»), Τάταροι, Αλβανοί (Μεραρχία «Σκεντέρμπεης»), Κοζάκοι, Βόσνιοι μουσουλμάνοι (Μεραρχία «Χατζάρ») κ.α.. Ακόμη και Ινδοί.
Ανάμεσά τους ξεχωρίζει για την αποτελεσματικότητά του το ουκρανικό «Σύνταγμα της Γαλικίας», οι λεγόμενοι “Banderowzy”, όπως αναφέρονται σήμερα επαινετικά στην Ουκρανία, που διακρίθηκε κυρίως στις σφαγές Πολωνών και Εβραίων αμάχων έχοντας την αρχή : «Αντιμετώπιζε τους εχθρούς του έθνους σου με μίσος και χωρίς διακριτικότητα». Ο αρχηγός του, Στεπάν Μπαντέρα, είναι για το σημερινό ουκρανικό καθεστώς «εθνικός ήρωας».
Ο σημαντικότερος, σε στρατιωτικό επίπεδο, εθελοντής ήταν ο Βαλώνος Leon Degvolle. Σύμφωνα με τον Χίτλερ «ο μοναδικός πραγματικά χρήσιμος Βέλγος», ο οποίος κατάφερε λίγες μέρες πριν τη λήξη του πολέμου να καταφύγει στην Ισπανία του Φράγκο. Παρότι καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο στην πατρίδα του, εντούτοις έτυχε ασυλίας μέχρι το θάνατό του, το 1994. Αντίθετα, ο Ουκρανός Μπαντέρα, που κατέφυγε στο Μόναχο απολαμβάνοντας τη γερμανική προστασία, δολοφονήθηκε το 1951 από την KGB.
Προς το τέλος του πολέμου από τους εναπομείναντες 900 χιλιάδες στρατιώτες του Χίτλερ, μόνο οι μισοί περίπου ήταν Γερμανοί του Ράιχ. Οι τελευταίοι μάλιστα υπερασπιστές της καγκελαρίας, κι ενώ ο Χίτλερ είχε ήδη αυτοκτονήσει, ήταν Γάλλοι. Τελικά, από τους τελευταίους τετρακόσιους Γάλλους που ορκίστηκαν ότι θα αγωνιστούν «με πίστη και γενναιότητα μέχρι θανάτου», επέζησαν μόνο τριάντα.
ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/profile.php?id=100014553737849&hc_ref=ARSQ9vKAFmOdmnIJ4O1FgXaZ8UIBBR7bR69F4RJ6H9Hg3spTQHvUhrlVKMrlJYsO8Y8&pnref=story
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Μια πραγματικότητα που συστηματικά αποσιωπάται και δεν αφορά μόνο ρωσοφοβικούς Εσθονούς ή Λετονούς, όπως ισχυρίζονται κάποιοι που εξετάζουν την ιστορία με ιδεοληπτικές παρωπίδες, δεξιές ή αριστερές. Εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες από διάφορα κράτη συμμετείχαν εθελοντικά στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και αυτό παρά την φανφαρονική απαίτηση του Χίτλερ, το 1941, ότι «όπλα θα κρατούν μόνο Γερμανοί».
Συνδετικός κρίκος όλων: αντικομουνισμός, αντισημιτισμός, φασισμός, ευκαιρία για λεηλασίες, ελπίδα εθνικής αποκατάστασης, πεποίθηση υπεροχής της αρείας φυλής, τάση για περιπέτεια.
Στους στρατιώτες του Χίτλερ από «ξένους λαούς» περιλαμβάνονταν : Γάλλοι (μεραρχία «Καρλομάγνος»), Ολλανδοί, Φλαμανδοί, Βαλώνοι, Δανοί, Ιταλοί, Λευκορώσοι, Ρώσοι (Ρωσικός Απελευθερωτικός Στρατός / Rona), Ουκρανοί, Ούγγροι, Λετονοί, Εσθονοί, Ελβετοί, Φινλανδοί, Νορβηγοί (Μεραρχία «Βίκινγκς»), Τάταροι, Αλβανοί (Μεραρχία «Σκεντέρμπεης»), Κοζάκοι, Βόσνιοι μουσουλμάνοι (Μεραρχία «Χατζάρ») κ.α.. Ακόμη και Ινδοί.
Ανάμεσά τους ξεχωρίζει για την αποτελεσματικότητά του το ουκρανικό «Σύνταγμα της Γαλικίας», οι λεγόμενοι “Banderowzy”, όπως αναφέρονται σήμερα επαινετικά στην Ουκρανία, που διακρίθηκε κυρίως στις σφαγές Πολωνών και Εβραίων αμάχων έχοντας την αρχή : «Αντιμετώπιζε τους εχθρούς του έθνους σου με μίσος και χωρίς διακριτικότητα». Ο αρχηγός του, Στεπάν Μπαντέρα, είναι για το σημερινό ουκρανικό καθεστώς «εθνικός ήρωας».
Ο σημαντικότερος, σε στρατιωτικό επίπεδο, εθελοντής ήταν ο Βαλώνος Leon Degvolle. Σύμφωνα με τον Χίτλερ «ο μοναδικός πραγματικά χρήσιμος Βέλγος», ο οποίος κατάφερε λίγες μέρες πριν τη λήξη του πολέμου να καταφύγει στην Ισπανία του Φράγκο. Παρότι καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο στην πατρίδα του, εντούτοις έτυχε ασυλίας μέχρι το θάνατό του, το 1994. Αντίθετα, ο Ουκρανός Μπαντέρα, που κατέφυγε στο Μόναχο απολαμβάνοντας τη γερμανική προστασία, δολοφονήθηκε το 1951 από την KGB.
Προς το τέλος του πολέμου από τους εναπομείναντες 900 χιλιάδες στρατιώτες του Χίτλερ, μόνο οι μισοί περίπου ήταν Γερμανοί του Ράιχ. Οι τελευταίοι μάλιστα υπερασπιστές της καγκελαρίας, κι ενώ ο Χίτλερ είχε ήδη αυτοκτονήσει, ήταν Γάλλοι. Τελικά, από τους τελευταίους τετρακόσιους Γάλλους που ορκίστηκαν ότι θα αγωνιστούν «με πίστη και γενναιότητα μέχρι θανάτου», επέζησαν μόνο τριάντα.
ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/profile.php?id=100014553737849&hc_ref=ARSQ9vKAFmOdmnIJ4O1FgXaZ8UIBBR7bR69F4RJ6H9Hg3spTQHvUhrlVKMrlJYsO8Y8&pnref=story
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
