2017-08-25 11:37:08
Γράφει ο Γιώργος Κωστόπουλος
Στην οριακή κατάσταση της ευρωζώνης έχουν ωριμάσει οι συνθήκες προκειμένου να συζητηθούν αλλά και να εφαρμοστούν εναλλακτικές πολιτικές. Το ζητούμενο στη δεδομένη χρονική στιγμή μεταφέρεται τόσο στην Γαλλία και στη νεοσύστατη κυβέρνηση Μακρόν όσο και στην κυβέρνηση που θα προκύψει μετά την διεξαγωγή των γερμανικών εκλογών τον προσεχή Σεπτέμβριο. Η συζήτηση για την εφαρμογή εναλλακτικών πολιτικών για το μέλλον της ευρωζώνης έχει δύο σκέλη: το πρώτο αφορά στις πολιτικές των δύο κυρίαρχων κρατών για το μέλλον της ευρωζώνης σε επίπεδο πρόληψης και το δεύτερο εκτείνεται στον πιθανό εξαναγκασμό για συναίνεση των δύο χωρών έπειτα από δυσάρεστο συμβάν, πολιτικής ή οικονομικής φύσης, στην Ιταλία και Ισπανία.
Η κυβέρνηση Μακρόν προωθεί τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου η Γαλλία να γίνει ανταγωνιστική σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες και ταυτόχρονα προσέγγιση της γερμανικής πλευράς για την εφαρμογή της πολιτικής διαχείρισης της ευρωζώνης
. Η συγκεκριμένη στρατηγική ή πολιτική εξισορρόπησης αποτέλεσε στόχο για την κυβέρνηση Σιράκ το 1995 καθώς επιχείρησε δημοσιονομικό έλεγχο, μεταρρυθμίσεις, σταδιακή εξοικείωση του εργατικού δυναμικού στην παγκοσμιοποίηση και πολιτική πλαισίωση για το μελλοντικό ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Η ίδια πολιτική ατζέντα ακολουθήθηκε τόσο από τον Σαρκοζί το 2007 όσο και από τον Ολάντ το 2012.
Η κυβέρνηση Μακρόν καλείται να υλοποιήσει όσα δεν κατάφεραν οι προκάτοχοί του για να διατηρήσει την πολιτική του αξιοπιστία. Ο πυλώνας του προγράμματος του Μακρόν είναι η δημιουργία ενός υπουργείου οικονομικών της Ευρώπης και το κοινοβούλιο της ευρωζώνης είτε ως παράρτημα των χωρών που μετέχουν στο ευρωκοινοβούλιο και ανήκουν στην ευρωζώνη, είτε ως εκπρόσωποι των εθνικών κοινοβουλίων.
Εάν οι πολιτικές συνθήκες μετά τη διεξαγωγή των γερμανικών εκλογών δεν επιτρέψουν ζυμώσεις προς την παραπάνω κατεύθυνση, οι πολιτικές συζητήσεις της Γαλλίας προς την Γερμανία θα στραφούν προς την εμβάθυνση και ενοποίηση προκειμένου να οριστεί το πεδίο σύγκλισης των δύο χωρών. Το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα, η κοινή ευρωπαϊκή άμυνα διαμορφώνουν ένα πρώτο στάδιο συναίνεσης για την συνέχιση των πολιτικών συζητήσεων γύρω από διαμόρφωση της ευρωζώνης ως χώρο πολιτικής ενοποίησης.
Η γερμανική πλευρά αντιμετωπίζει τις προτάσεις της γαλλικής κυβέρνησης με επιφύλαξη καθώς οι θέσεις Μακρόν για να υλοποιηθούν χρειάζεται αναθεώρηση των συνθηκών. Το ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν είναι γόνιμο για μια ομόφωνη συμφωνία των 27.
Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβώνας το 2009, μεταξύ άλλων προβλέπει και ενίσχυση των συνεργασιών η οποία πραγματώνεται με την εκατέρωθεν πολιτική βούληση.
Η εκτόνωση της κοινωνικής συμπίεσης του γαλλικού λαού, όπως εκφράστηκε μέσα από την δημοκρατική πάλη των τάξεων στις εκλογές του 2017, αποτελεί μονόδρομο για την κυβέρνηση Μακρόν. Για πρώτη φορά στην γαλλική κοινωνία η διαιρετική τομή του εκλογικού σώματος, από κοινωνιολογική σκοπιά, αριστερά-δεξιά μετατράπηκε σε παγκοσμιοποίηση (Μακρόν) έναντι πατριωτισμού (Λεπέν). Η υπό διαμόρφωση τομή της γαλλικής κοινωνίας είναι άξια παρατήρησης στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις με το ζητούμενο να διαμορφώνεται εάν η τομή αυτή αποκτήσει σταθεροποίηση και μόνιμο χαρακτήρα ή όχι.
Οι γερμανικές δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν ένα ευμετάβλητο εκλογικό σώμα καθώς από την αρχική άνοδο Σουλτς μεταφέρθηκε στην πρωτιά της Μέρκελ και των Χριστιανοδημοκρατικών διαμορφώνοντας ένα νέο πλαίσιο κυβερνητικών συνασπισμών εκτοπίζοντας, τουλάχιστον δημοκοπικά, την ακροδεξιά της Εναλλακτικής για την Γερμανία και την άνοδο των Φιλελευθέρων.
Οι επικοινωνιακές προϋποθέσεις για την διεξαγωγή του γαλλογερμανικού διαλόγου μειώνονται εξαιτίας των χρονοβόρων μετεκλογικών διαδικασιών στην Γερμανία και την συγκρότηση εθνικής κυβέρνησης. Οι πολιτικές θέσεις του Μακρόν την δεδομένη χρονική στιγμή βρίσκουν την Γερμανία απομονωμένη στις εσωτερικές εκλογικές διαδικασίες με αποτέλεσμα να ενισχύεται η τάση ακινησίας σχετικά με το μέλλον της ευρωζώνης.
Οι προθέσεις της Γερμανίας και συγκεκριμένα η γραμμή Σόιμπλε, έγινε γνωστή την περίοδο της κορύφωσης του ελληνικού ζητήματος το καλοκαίρι του 2015, η οποία περιλαμβάνει την άρση των αρμοδιοτήτων της εποπτείας εφαρμογής των Συνθηκών (όριο των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στο 3%) από την ευέλικτη Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Commission) και την ένταξή της στον ESM. Η Επιτροπή προσμετρά στις αποφάσεις που λαμβάνει πολιτικούς παράγοντες (προσφυγικό) στα πρόστιμα που επιβάλλει, ενώ ο ESM θα μετατρέπει αυτομάτως τις παραβάσεις των Συνθηκών σε κυρώσεις. Η θέση της αυστηρής δημοσιονομικής επιτήρησης μένει να διαπιστωθεί εάν πιστωθεί πολιτικά στις προσεχείς γερμανικές εκλογές.
Συνεπώς ο διάλογος για την επόμενη μέρα της ευρωζώνης ανάμεσα στον γαλλογερμανικό άξονα εξαρτάται από το χρονικό διάστημα που ο Μακρόν θα κρατά ψηλά στην ατζέντα τις προαναφερθείσες πολιτικές θέσεις, ακκά και από το χρονικό διάστημα που θα διανύσει η Γερμάνια μετά τις εκλογές και την δημιουργία συσχετισμών για την συγκρότηση κυβέρνησης.
Στάσιμο σε επίπεδο πολιτικού διαλόγου το χρονικό σημείο που βρισκόμαστε, με την κοινωνική συμπίεση να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και ταυτόχρονα να αυξάνονται οι πιθανότητες αποσταθεροποίησης της ευρωζώνης τόσο στην γειτονική Ιταλία όσο και στην Ισπανία.
Στην Μαδρίτη είναι πιθανή η μονομερής ανακήρυξη ανεξαρτησίας της Καταλανίας σύμφωνα με δημοσίευμα της ισπανικής εφημερίδας El Pais. Το μυστικό σχέδιο της Καταλανικής κυβέρνησης είναι να προχωρήσει άμεσα στην απόσχιση απ’ την Ισπανία, αν η Μαδρίτη την εμποδίσει να κάνει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία -στη Βαρκελώνη το προγραμματίζουν κάπου το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο. Στην περίπτωση αυτή το πρώτο νομοσχέδιο που αφορά σε δημοσιονομικές κοινωνικές περικοπές που θα έρθει προς ψήφιση από την κυβέρνηση Ραχόι είναι πιθανό να μην υπερψηφιστεί (διαφοροποίηση Σάντσεθ). Επομένως η πιθανότητα της πολιτικής αποσταθεροποίησης της Ισπανίας είναι αυξημένη καθώς ο Ραχόι ή θα επιλέξει την προσφυγή στις κάλπες ή θα αναζητήσει νέες συμμαχίες (όπως οι Βάσκοι εθνικιστές) που θα του εξασφαλίσουν κυβερνητική πλειοψηφία.
Στην ιταλική χώρα ο πολιτικός, δημοσιονομικός και χρηματοπιστωτικός κίνδυνος όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί αλλά βρίσκεται στην κορύφωσή του. Η θητεία της ιταλικής βουλής σύμφωνα με το Σύνταγμα λήγει το πρώτο τρίμηνο του 2018 και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο, χωρίς να αποκλείεται η εμφάνιση τέτοιων συνθηκών που να οδηγήσουν την χώρα σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Το Δημοκρατικό Κόμμα του επανεκλεγέντος Ματέο Ρέντσι και η κυβέρνηση Τζεντιλόνι αποτελούν τις μοναδικές δημοκρατικές δυνάμεις που επιθυμούν την συμμετοχή της Ιταλίας στην ευρωζώνη. Όλα τα υπόλοιπα κόμματα (Κίνημα 5 Αστέρων, Φόρτσα Ιτάλια, Λέγκα του Βορρά) προτάσσουν τόσο την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα της λιρέτας όσο και την εκδοχή του παράλληλου νομίσματος.
Οι κίνδυνοι για την ευρωζώνη τόσο στην περίπτωση της Ισπανίας όσο και της Ιταλίας δεν έχουν εξαλειφθεί και υπό προϋποθέσεις είναι εφικτό να σπεύσουν τις διαδικασίες πολιτικού διαλόγου μεταξύ της Γαλλίας και Γερμανίας, με υιοθέτηση των προτάσεων Μακρόν για μια συνολική πολιτική πλαισίωση της επόμενης μέρας της ευρωζώνης.
George A. Kostopoulos
BSc European Studies/Civilization
Hellenic Open University
MSc Political/Electoral Geography
Harokopio University
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
Στην οριακή κατάσταση της ευρωζώνης έχουν ωριμάσει οι συνθήκες προκειμένου να συζητηθούν αλλά και να εφαρμοστούν εναλλακτικές πολιτικές. Το ζητούμενο στη δεδομένη χρονική στιγμή μεταφέρεται τόσο στην Γαλλία και στη νεοσύστατη κυβέρνηση Μακρόν όσο και στην κυβέρνηση που θα προκύψει μετά την διεξαγωγή των γερμανικών εκλογών τον προσεχή Σεπτέμβριο. Η συζήτηση για την εφαρμογή εναλλακτικών πολιτικών για το μέλλον της ευρωζώνης έχει δύο σκέλη: το πρώτο αφορά στις πολιτικές των δύο κυρίαρχων κρατών για το μέλλον της ευρωζώνης σε επίπεδο πρόληψης και το δεύτερο εκτείνεται στον πιθανό εξαναγκασμό για συναίνεση των δύο χωρών έπειτα από δυσάρεστο συμβάν, πολιτικής ή οικονομικής φύσης, στην Ιταλία και Ισπανία.
Η κυβέρνηση Μακρόν προωθεί τις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου η Γαλλία να γίνει ανταγωνιστική σύμφωνα με τις προεκλογικές εξαγγελίες και ταυτόχρονα προσέγγιση της γερμανικής πλευράς για την εφαρμογή της πολιτικής διαχείρισης της ευρωζώνης
Η κυβέρνηση Μακρόν καλείται να υλοποιήσει όσα δεν κατάφεραν οι προκάτοχοί του για να διατηρήσει την πολιτική του αξιοπιστία. Ο πυλώνας του προγράμματος του Μακρόν είναι η δημιουργία ενός υπουργείου οικονομικών της Ευρώπης και το κοινοβούλιο της ευρωζώνης είτε ως παράρτημα των χωρών που μετέχουν στο ευρωκοινοβούλιο και ανήκουν στην ευρωζώνη, είτε ως εκπρόσωποι των εθνικών κοινοβουλίων.
Εάν οι πολιτικές συνθήκες μετά τη διεξαγωγή των γερμανικών εκλογών δεν επιτρέψουν ζυμώσεις προς την παραπάνω κατεύθυνση, οι πολιτικές συζητήσεις της Γαλλίας προς την Γερμανία θα στραφούν προς την εμβάθυνση και ενοποίηση προκειμένου να οριστεί το πεδίο σύγκλισης των δύο χωρών. Το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα, η κοινή ευρωπαϊκή άμυνα διαμορφώνουν ένα πρώτο στάδιο συναίνεσης για την συνέχιση των πολιτικών συζητήσεων γύρω από διαμόρφωση της ευρωζώνης ως χώρο πολιτικής ενοποίησης.
Η γερμανική πλευρά αντιμετωπίζει τις προτάσεις της γαλλικής κυβέρνησης με επιφύλαξη καθώς οι θέσεις Μακρόν για να υλοποιηθούν χρειάζεται αναθεώρηση των συνθηκών. Το ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν είναι γόνιμο για μια ομόφωνη συμφωνία των 27.
Η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβώνας το 2009, μεταξύ άλλων προβλέπει και ενίσχυση των συνεργασιών η οποία πραγματώνεται με την εκατέρωθεν πολιτική βούληση.
Η εκτόνωση της κοινωνικής συμπίεσης του γαλλικού λαού, όπως εκφράστηκε μέσα από την δημοκρατική πάλη των τάξεων στις εκλογές του 2017, αποτελεί μονόδρομο για την κυβέρνηση Μακρόν. Για πρώτη φορά στην γαλλική κοινωνία η διαιρετική τομή του εκλογικού σώματος, από κοινωνιολογική σκοπιά, αριστερά-δεξιά μετατράπηκε σε παγκοσμιοποίηση (Μακρόν) έναντι πατριωτισμού (Λεπέν). Η υπό διαμόρφωση τομή της γαλλικής κοινωνίας είναι άξια παρατήρησης στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις με το ζητούμενο να διαμορφώνεται εάν η τομή αυτή αποκτήσει σταθεροποίηση και μόνιμο χαρακτήρα ή όχι.
Οι γερμανικές δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν ένα ευμετάβλητο εκλογικό σώμα καθώς από την αρχική άνοδο Σουλτς μεταφέρθηκε στην πρωτιά της Μέρκελ και των Χριστιανοδημοκρατικών διαμορφώνοντας ένα νέο πλαίσιο κυβερνητικών συνασπισμών εκτοπίζοντας, τουλάχιστον δημοκοπικά, την ακροδεξιά της Εναλλακτικής για την Γερμανία και την άνοδο των Φιλελευθέρων.
Οι επικοινωνιακές προϋποθέσεις για την διεξαγωγή του γαλλογερμανικού διαλόγου μειώνονται εξαιτίας των χρονοβόρων μετεκλογικών διαδικασιών στην Γερμανία και την συγκρότηση εθνικής κυβέρνησης. Οι πολιτικές θέσεις του Μακρόν την δεδομένη χρονική στιγμή βρίσκουν την Γερμανία απομονωμένη στις εσωτερικές εκλογικές διαδικασίες με αποτέλεσμα να ενισχύεται η τάση ακινησίας σχετικά με το μέλλον της ευρωζώνης.
Οι προθέσεις της Γερμανίας και συγκεκριμένα η γραμμή Σόιμπλε, έγινε γνωστή την περίοδο της κορύφωσης του ελληνικού ζητήματος το καλοκαίρι του 2015, η οποία περιλαμβάνει την άρση των αρμοδιοτήτων της εποπτείας εφαρμογής των Συνθηκών (όριο των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στο 3%) από την ευέλικτη Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Commission) και την ένταξή της στον ESM. Η Επιτροπή προσμετρά στις αποφάσεις που λαμβάνει πολιτικούς παράγοντες (προσφυγικό) στα πρόστιμα που επιβάλλει, ενώ ο ESM θα μετατρέπει αυτομάτως τις παραβάσεις των Συνθηκών σε κυρώσεις. Η θέση της αυστηρής δημοσιονομικής επιτήρησης μένει να διαπιστωθεί εάν πιστωθεί πολιτικά στις προσεχείς γερμανικές εκλογές.
Συνεπώς ο διάλογος για την επόμενη μέρα της ευρωζώνης ανάμεσα στον γαλλογερμανικό άξονα εξαρτάται από το χρονικό διάστημα που ο Μακρόν θα κρατά ψηλά στην ατζέντα τις προαναφερθείσες πολιτικές θέσεις, ακκά και από το χρονικό διάστημα που θα διανύσει η Γερμάνια μετά τις εκλογές και την δημιουργία συσχετισμών για την συγκρότηση κυβέρνησης.
Στάσιμο σε επίπεδο πολιτικού διαλόγου το χρονικό σημείο που βρισκόμαστε, με την κοινωνική συμπίεση να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και ταυτόχρονα να αυξάνονται οι πιθανότητες αποσταθεροποίησης της ευρωζώνης τόσο στην γειτονική Ιταλία όσο και στην Ισπανία.
Στην Μαδρίτη είναι πιθανή η μονομερής ανακήρυξη ανεξαρτησίας της Καταλανίας σύμφωνα με δημοσίευμα της ισπανικής εφημερίδας El Pais. Το μυστικό σχέδιο της Καταλανικής κυβέρνησης είναι να προχωρήσει άμεσα στην απόσχιση απ’ την Ισπανία, αν η Μαδρίτη την εμποδίσει να κάνει δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία -στη Βαρκελώνη το προγραμματίζουν κάπου το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο. Στην περίπτωση αυτή το πρώτο νομοσχέδιο που αφορά σε δημοσιονομικές κοινωνικές περικοπές που θα έρθει προς ψήφιση από την κυβέρνηση Ραχόι είναι πιθανό να μην υπερψηφιστεί (διαφοροποίηση Σάντσεθ). Επομένως η πιθανότητα της πολιτικής αποσταθεροποίησης της Ισπανίας είναι αυξημένη καθώς ο Ραχόι ή θα επιλέξει την προσφυγή στις κάλπες ή θα αναζητήσει νέες συμμαχίες (όπως οι Βάσκοι εθνικιστές) που θα του εξασφαλίσουν κυβερνητική πλειοψηφία.
Στην ιταλική χώρα ο πολιτικός, δημοσιονομικός και χρηματοπιστωτικός κίνδυνος όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί αλλά βρίσκεται στην κορύφωσή του. Η θητεία της ιταλικής βουλής σύμφωνα με το Σύνταγμα λήγει το πρώτο τρίμηνο του 2018 και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο, χωρίς να αποκλείεται η εμφάνιση τέτοιων συνθηκών που να οδηγήσουν την χώρα σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Το Δημοκρατικό Κόμμα του επανεκλεγέντος Ματέο Ρέντσι και η κυβέρνηση Τζεντιλόνι αποτελούν τις μοναδικές δημοκρατικές δυνάμεις που επιθυμούν την συμμετοχή της Ιταλίας στην ευρωζώνη. Όλα τα υπόλοιπα κόμματα (Κίνημα 5 Αστέρων, Φόρτσα Ιτάλια, Λέγκα του Βορρά) προτάσσουν τόσο την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα της λιρέτας όσο και την εκδοχή του παράλληλου νομίσματος.
Οι κίνδυνοι για την ευρωζώνη τόσο στην περίπτωση της Ισπανίας όσο και της Ιταλίας δεν έχουν εξαλειφθεί και υπό προϋποθέσεις είναι εφικτό να σπεύσουν τις διαδικασίες πολιτικού διαλόγου μεταξύ της Γαλλίας και Γερμανίας, με υιοθέτηση των προτάσεων Μακρόν για μια συνολική πολιτική πλαισίωση της επόμενης μέρας της ευρωζώνης.
George A. Kostopoulos
BSc European Studies/Civilization
Hellenic Open University
MSc Political/Electoral Geography
Harokopio University
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αιφνιδιαστικοί έλεγχοι στα νοσοκομεία του ΕΣΥ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Ινσούα είναι έτοιμος να παίξει στον Παναθηναϊκό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
