2017-09-10 09:00:31
Παρακάτω παραθέτω απόσπασμα από το καλύτερο βιβλίο επί των διεθνών σχέσεων κατά πολλούς του Κένεθ Βαλτζ το "Ο άνθρωπος, το κράτος και ο πόλεμος".
Emeric Cruce: "ο πόλεμος δεν φέρνει κέρδος / war does not pay"
Αυτό που λένε είναι ότι, τελικά, η ευημερία των ανθρώπων όλου του κόσμου μπορεί να αυξηθεί μόνο στον βαθμό που αυξάνεται η παραγωγή.
Η παραγωγή ευδοκιμεί σε καιρό ειρήνης και η κατανομή των προϊόντων θα είναι δίκαιη, αν όλοι οι πολίτες των κρατών του κόσμου είναι ελεύθεροι να επιδιώξουν τα συμφέροντα τους οπουδήποτε στον κόσμο. Ο πόλεμος είναι καταστροφή, και ως εκ τούτου ο πλουτισμός από τον πόλεμο δεν μπορεί παρά να είναι αυταπάτη (41).
(41) Βλ., πχ., Bright, Speeches, Rogers (επιμ.), σ. 469. "δεν γνωρίζουν όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι, όπως γνωρίζετε εσείς [οι εκλογείς μου], ότι στην ειρήνη, μπορεί να στηριχθεί η επιτυχημένη βιομηχανία ενός έθνους και ότι μόνο με την επιτυχημένη βιομηχανία μπορεί να δημιουργηθεί ο πλούτος που... τόσο έντονα προωθεί την άνεση, την ευτυχία και την ευχαρίστηση ενός έθνους" (σελίδα 136)
Ο φιλελευθερισμός ως νοοτροπία στην ελληνική εξωτερική πολιτική κυρίαρχα ξεκίνησε να ασκείται επί της περιόδου της πρωθυπουργίας του Σημίτη, υπήρξε δίχως αμφιβολία ο κύριος εκφραστής της πολιτικής αυτής. Ξεκίνησε ένας βαλκανικός ειρηνικός επεκτατισμός στις γύρω περιοχές μέσω των ελληνικών επιχειρήσεων. Μάλιστα είχαν πάρει τότε πολλές επιχειρήσεις, βιομηχανίες κρατικά κονδύλια για την αναβάθμιση τους κι πολλές εξ αυτών μετακόμισαν μέσω αυτών των χρημάτων στις γύρω άλλες χώρες της Ελλάδας αντί να παραμείνουν και να αναπτυχθούν εντός των συνόρων. Ουδέποτε η κυβέρνηση Σημίτη αλλά ούτε κι οι επόμενες κυβερνήσεις δεν ζήτησαν να επιστραφούν αυτά τα χρήματα καθώς δόθηκαν για άλλον σκοπό ως όφειλαν.
Η φιλοσοφία που ακολουθήθηκε ήταν του φιλελευθερισμού όπου οι ελληνικές επιχειρήσεις θα αντικαθιστούσαν τη διπλωματία και την άμυνα καθώς οι όσες όποιες οφειλόμενες χώρες θα συναισθανόντουσαν αυτό το αμοιβαίο όφελος που θα 'χαν μεταξύ μας αυτές, όπως τα Σκόπια [2], η Αλβανία [3] κι η Τουρκία [4] στις εμπορικές τους σχέσεις κι αυτό θα λειτουργούσε ανασταλτικά στις όποιες επιθετικές τους βλέψεις για επέκταση των συνόρων τους ως προς εμάς.
Μάλιστα επικράτησε μέσω αυτής της πολιτικής και η νοοτροπία ότι έπρεπε να γίνουν βήματα προς μίας άλλης κουλτούρας των λαών, ξεκινώντας από τους λαούς, εξ ου ως κορωνίδα αυτών η συμφωνία του Γιλμάζ και του Γιώργου Παπανδρέου για αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων ώστε να σβηστεί η ιστορία και να ξαναγραφεί ώστε να μην υπάρξει μία συνείδηση επί της καταγεγραμμένης πραγματικότητας στις δύο κοινωνίες τους αλλά επί της κατασκευασμένης αναθεωρημένης ιστορίας, ως πλαστογράφοι αυτής.
Από το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού Σημίτη ευδοκίμησαν τα διάφορα φυντάνια αναθεωρητές πλαστογράφοι όπως η Μαρία Ρεπούση, η Θάλεια Δραγώνα, ο Νίκος Δήμου κι άλλοι. Επίσης η κοινή αμυντική πολιτική μεταξύ της Ελλάδας και της Κύπρου που καθιερώθηκε έπειτα από την προτροπή του καθηγητή πανεπιστημίου του Παναγιώτη Ήφαιστου και αποδέχθηκε ο τότε υπουργός Άμυνας ο Γεράσιμος Αρσένης, φυσικά δεν θα μπορούσε να γλιτώσει από την λαίλαπα αυτής της πολιτικής όπου ησύχως ενταφιάστηκε έως και σήμερα ακόμα.
Οι επόμενες κυβερνήσεις ακολούθησαν αυτή την πεπατημένη στην πολιτική, μοναδική παραφωνία ίσως ήταν ο υπουργός εξωτερικών ο Πέτρος Μολυβιάτης στην πολιτική διαδοχική συνέχεια αυτών. Η εξωτερική πολιτική ήταν οι μπίζνες που θα έχτιζαν τις γέφυρες και οι συμφωνίες αυτές θα έφερναν τον αφοπλισμό στην Τουρκία καθώς ο εξοπλισμός είναι ιδιαίτερα κοστοβόρος αντίθετα με την επιχειρηματική και την οικονομική ανάπτυξη, όπου θα την ενίσχυαν μη προβάλλοντας βέτο (νομική αντίρρηση) στην Ευρωπαϊκή ένωση για την ένταξη της, όπως επίσης και για την τελωνειακή της είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (που απείρως ενδιέφερε τούτο την Τουρκία και συνεχίζει, επίσης, δυστυχώς ακόμη κι σήμερα οι τσίμπλες των σημερινών υπευθύνων δεν έχουν φύγει απ' τα μάτια τους και δεν προβάλλουν το βέτο ή την απειλή του προς την Τουρκία, έστω). Καθώς πίστευαν ότι μία Τουρκία εντός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως θα άλλαζε ως μέλος της την συμπεριφορά της και θα έφερνε την πολυπόθητη ηρεμία και ειρήνη στην περιοχή, φευ, πλανώνται πλάνην οικτρά.
Συνέχειαhttp://anemosantistasis.blogspot.gr/2017/09/blog-post_443.html
Emeric Cruce: "ο πόλεμος δεν φέρνει κέρδος / war does not pay"
Αυτό που λένε είναι ότι, τελικά, η ευημερία των ανθρώπων όλου του κόσμου μπορεί να αυξηθεί μόνο στον βαθμό που αυξάνεται η παραγωγή.
Η παραγωγή ευδοκιμεί σε καιρό ειρήνης και η κατανομή των προϊόντων θα είναι δίκαιη, αν όλοι οι πολίτες των κρατών του κόσμου είναι ελεύθεροι να επιδιώξουν τα συμφέροντα τους οπουδήποτε στον κόσμο. Ο πόλεμος είναι καταστροφή, και ως εκ τούτου ο πλουτισμός από τον πόλεμο δεν μπορεί παρά να είναι αυταπάτη (41).
(41) Βλ., πχ., Bright, Speeches, Rogers (επιμ.), σ. 469. "δεν γνωρίζουν όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι, όπως γνωρίζετε εσείς [οι εκλογείς μου], ότι στην ειρήνη, μπορεί να στηριχθεί η επιτυχημένη βιομηχανία ενός έθνους και ότι μόνο με την επιτυχημένη βιομηχανία μπορεί να δημιουργηθεί ο πλούτος που... τόσο έντονα προωθεί την άνεση, την ευτυχία και την ευχαρίστηση ενός έθνους" (σελίδα 136)
Ο φιλελευθερισμός ως νοοτροπία στην ελληνική εξωτερική πολιτική κυρίαρχα ξεκίνησε να ασκείται επί της περιόδου της πρωθυπουργίας του Σημίτη, υπήρξε δίχως αμφιβολία ο κύριος εκφραστής της πολιτικής αυτής. Ξεκίνησε ένας βαλκανικός ειρηνικός επεκτατισμός στις γύρω περιοχές μέσω των ελληνικών επιχειρήσεων. Μάλιστα είχαν πάρει τότε πολλές επιχειρήσεις, βιομηχανίες κρατικά κονδύλια για την αναβάθμιση τους κι πολλές εξ αυτών μετακόμισαν μέσω αυτών των χρημάτων στις γύρω άλλες χώρες της Ελλάδας αντί να παραμείνουν και να αναπτυχθούν εντός των συνόρων. Ουδέποτε η κυβέρνηση Σημίτη αλλά ούτε κι οι επόμενες κυβερνήσεις δεν ζήτησαν να επιστραφούν αυτά τα χρήματα καθώς δόθηκαν για άλλον σκοπό ως όφειλαν.
Η φιλοσοφία που ακολουθήθηκε ήταν του φιλελευθερισμού όπου οι ελληνικές επιχειρήσεις θα αντικαθιστούσαν τη διπλωματία και την άμυνα καθώς οι όσες όποιες οφειλόμενες χώρες θα συναισθανόντουσαν αυτό το αμοιβαίο όφελος που θα 'χαν μεταξύ μας αυτές, όπως τα Σκόπια [2], η Αλβανία [3] κι η Τουρκία [4] στις εμπορικές τους σχέσεις κι αυτό θα λειτουργούσε ανασταλτικά στις όποιες επιθετικές τους βλέψεις για επέκταση των συνόρων τους ως προς εμάς.
Μάλιστα επικράτησε μέσω αυτής της πολιτικής και η νοοτροπία ότι έπρεπε να γίνουν βήματα προς μίας άλλης κουλτούρας των λαών, ξεκινώντας από τους λαούς, εξ ου ως κορωνίδα αυτών η συμφωνία του Γιλμάζ και του Γιώργου Παπανδρέου για αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων ώστε να σβηστεί η ιστορία και να ξαναγραφεί ώστε να μην υπάρξει μία συνείδηση επί της καταγεγραμμένης πραγματικότητας στις δύο κοινωνίες τους αλλά επί της κατασκευασμένης αναθεωρημένης ιστορίας, ως πλαστογράφοι αυτής.
Από το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού Σημίτη ευδοκίμησαν τα διάφορα φυντάνια αναθεωρητές πλαστογράφοι όπως η Μαρία Ρεπούση, η Θάλεια Δραγώνα, ο Νίκος Δήμου κι άλλοι. Επίσης η κοινή αμυντική πολιτική μεταξύ της Ελλάδας και της Κύπρου που καθιερώθηκε έπειτα από την προτροπή του καθηγητή πανεπιστημίου του Παναγιώτη Ήφαιστου και αποδέχθηκε ο τότε υπουργός Άμυνας ο Γεράσιμος Αρσένης, φυσικά δεν θα μπορούσε να γλιτώσει από την λαίλαπα αυτής της πολιτικής όπου ησύχως ενταφιάστηκε έως και σήμερα ακόμα.
Οι επόμενες κυβερνήσεις ακολούθησαν αυτή την πεπατημένη στην πολιτική, μοναδική παραφωνία ίσως ήταν ο υπουργός εξωτερικών ο Πέτρος Μολυβιάτης στην πολιτική διαδοχική συνέχεια αυτών. Η εξωτερική πολιτική ήταν οι μπίζνες που θα έχτιζαν τις γέφυρες και οι συμφωνίες αυτές θα έφερναν τον αφοπλισμό στην Τουρκία καθώς ο εξοπλισμός είναι ιδιαίτερα κοστοβόρος αντίθετα με την επιχειρηματική και την οικονομική ανάπτυξη, όπου θα την ενίσχυαν μη προβάλλοντας βέτο (νομική αντίρρηση) στην Ευρωπαϊκή ένωση για την ένταξη της, όπως επίσης και για την τελωνειακή της είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (που απείρως ενδιέφερε τούτο την Τουρκία και συνεχίζει, επίσης, δυστυχώς ακόμη κι σήμερα οι τσίμπλες των σημερινών υπευθύνων δεν έχουν φύγει απ' τα μάτια τους και δεν προβάλλουν το βέτο ή την απειλή του προς την Τουρκία, έστω). Καθώς πίστευαν ότι μία Τουρκία εντός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως θα άλλαζε ως μέλος της την συμπεριφορά της και θα έφερνε την πολυπόθητη ηρεμία και ειρήνη στην περιοχή, φευ, πλανώνται πλάνην οικτρά.
Συνέχειαhttp://anemosantistasis.blogspot.gr/2017/09/blog-post_443.html
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
