2017-09-15 11:00:20
Η διακυβέρνηση Σύριζα, όπως συνέχεια επαναλαμβάνουμε στο Άρδην[1], συμβολίζει το τέλος μιας εποχής. Η Μεταπολίτευση, έτσι όπως τη ζήσαμε για πάνω από σαράντα χρόνια, μετά τη διακυβέρνηση Σύριζα θα έχει κλείσει ολοκληρωτικά.
Η Μεταπολίτευση, παρά τα πολλά αρνητικά της, που προετοίμασαν εν τέλει τη χρεοκοπία του 2010, είχε και κάποια θετικά, όπως η αίσθηση, ισχυρή τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και την εποχή Σημίτη, ότι η Ελλάδα ήταν μια ημιανεξάρτητη χώρα, που είχε κάποια περιθώρια ελιγμών.
Η αντίσταση στα πρώτα χρόνια των μνημονίων αποτέλεσε στον πυρήνα της έναν αγώνα για να μην εκπέσει η χώρα, από το καθεστώς της ημιανεξαρτησίας, σε αυτό της μοντέρνας αποικίας, αγώνας που, εν τέλει, χάθηκε. Μιας και ο Σύριζα, με τρόπο ολοκληρωτικό και τελεσίδικο, σφράγισε το αποτέλεσμα. Οι επιπτώσεις της διακυβέρνησης Σύριζα θα φανούν σε όλη τους τη διάσταση όταν θα πέσει ο Σύριζα και το τι δουλειά δεκαετιών θα απαιτηθεί για να κατορθώσει (αν το κατορθώσει) η χώρα να επανέλθει στο επίπεδο της προηγούμενης δεκαετίας.
Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται με τον πιο κραυγαλέο τρόπο στον χώρο του Τύπου. Δεν νοείται πια όχι μεγάλος, αλλά και μεσαίος επιχειρηματίας, που να μην έχει τον δικό του όμιλο ΜΜΕ και να μην προσπαθεί να επηρεάζει την πολιτική εξουσία μέσω των μέσων του[2]. Από την άλλη, η συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια τεσσάρων, πέντε επιχειρηματιών είναι πρωτόγνωρη. Οι ιδιοκτήτες των τεσσάρων μεγαλύτερων ποδοσφαιρικών ομάδων της χώρας είναι όλοι τους από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της χώρας, που παράλληλα διαθέτουν ή χτίζουν τεράστιους ομίλους ΜΜΕ. Στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα, ο Ιβάν Σαββίδης δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος: «Αν δεν έχεις σχέση με μίντια δεν μπορείς να ασχοληθείς με μεγάλες επιχειρήσεις». Επομένως, φροντίζουν να διαθέτουν κάθε είδους ΜΜΕ.
Η πρωτοφανής συγκέντρωση ΜΜΕ στα χέρια λίγων επιχειρηµατιών
Η οικογένεια Αλαφούζου διαθέτει τηλεοπτικό σταθμό (Σκάι), εφημερίδα (Καθημερινή) και ραδιόφωνα (Σκάι, Σπορ FM, Μελωδία). Ο Β. Μαρινάκης, μέσα σε λίγα χρόνια κατέκτησε μια εντυπωσιακή παρουσία στα ΜΜΕ μετά και την εξαγορά του ΔΟΛ (έναντι του σημαντικού τιμήματος των 22,89 εκατ. ευρώ). Διαθέτει το 22% του Μέγκα, επτά εφημερίδες (Νέα, Βήμα, Παραπολιτικά, Ελευθερία του Τύπου, Επένδυση, Καρφί, και την αθλητική εφημερίδα Γαύρος), τα ραδιόφωνα, Παραπολιτικά FM και Βήμα FM και μία σειρά από ιστοσελίδες (in.gr, parapolitika.gr κ.α.).
O Ιβάν Σαββίδης απέκτησε από τον Μπόμπολα το 20% του Μέγκα, διεκδίκησε αλλά δεν κατόρθωσε να πάρει– τον ΔΟΛ και να γίνει έτσι μεγαλομέτοχος στο Μέγκα και ακούγεται ότι θα αποκτήσει τον Πήγασο με τα τεράστια χρέη, που η οικογένεια Μπόμπολα θέλει να ξεφορτωθεί. Τέλος, ο Δ. Μελισσανίδης, όπως αποκαλύφθηκε από πλήθος ιστοσελίδων, μεταξύ των οποίων και το pontos-news.gr[3], έκανε τη δεύτερη καλύτερη προσφορά για την αγορά του ΔΟΛ, μέσω της κυπριακής εταιρείας Vegata holdings και έχασε τον διαγωνισμό για μόλις 1,89 εκατ. ευρώ. Μέχρι στιγμής διατηρεί κάποιο ποσοστό στις εφημερίδες του Γ. Φιλιππάκη (Δημοκρατία, Εσπρέσο και Εστία). Το μεγάλο πλεονέκτημα του Μελισσανίδη είναι ότι διαθέτει το 33% της εταιρείας Emma Delta, που είναι μεγαλομέτοχος στον ΟΠΑΠ. Τις σχέσεις στοιχήματος και μεγαλοεπιχειρηματιών θα τις δούμε παρακάτω λεπτομερέστερα, για τον Μελισσανίδη να προσθέσουμε μόνο ότι, πριν μήνες, τα Παραπολιτικά του Μαρινάκη είχαν δημοσίευμα ότι ετοιμάζει νέο μιντιακό όμιλο με τον Κοντομηνά του Άλφα και τον Φιλιππάκη.
Ενδεικτικό του νέου ήθους που εκπροσωπούν τα ΜΜΕ των συγκεκριμένων επιχειρηματιών είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι-υπάλληλοι τους αντιπάλους των αφεντικών τους. Τα παραδείγματα πολυάριθμα και καθημερινά: Ο Σκάι, για παράδειγμα, για μεγάλο διάστημα κάλυπτε σε πολύ συχνή βάση την υπόθεση με το ναρκοπλοίο Noor One[4] και άφηνε σαφείς υπαινιγμούς ότι σχετίζεται η υπόθεση με τον Β. Μαρινάκη. Το τελευταίο διάστημα, που οι σχέσεις Μαρινάκη-Αλαφούζου έχουν μερικώς εξομαλυνθεί τέτοια ένδειξη είναι ότι η εφημερίδα Παραπολιτικά τυπώνεται, από τις αρχές Απριλίου, στις εκτυπωτικές εγκαταστάσεις της Καθημερινής, τέτοιου είδους δημοσιεύματα εξαφανίστηκαν.
Από την άλλη, στον Σκάι πληθαίνουν τα δημοσιεύματα σχετικά με τα πλοία που διεξάγουν λαθρεμπόριο τσιγάρων, γεγονός που δεν είναι καθόλου άσχετο με το ότι οι σχέσεις Αλαφούζου-Σαββίδη βρίσκονται πια σε κάκιστο σημείο. Παλαιότερα τα Παραπολιτικά ασχολούνταν σε σταθερή βάση με τις επιχειρήσεις του Αλαφούζου και προέβαιναν σε «αποκαλύψεις» περί φοροδιαφυγής. Μετά την ανακωχή με τον Αλαφούζο, μπήκε στο κάδρο ο ανταγωνιστής για τη διεκδίκηση του ΔΟΛ, Σαββίδης.
Ο τρόπος που κάλυψαν αυτά τα ΜΜΕ τον διαγωνισμό για την εξαγορά του ΔΟΛ είναι χαρακτηριστικός για το πώς θα λειτουργεί ο Τύπος στο μέλλον. Οι ύβρεις των δημοσιογράφων-υπαλλήλων, ακόμα και των θεωρούμενων σοβαρών, προς τον αντίπαλο του αφεντικού τους, δεν είχαν προηγούμενο. Ο Τράγκας, που στο παρελθόν εκθείαζε τον επιχειρηματία Σαββίδη, την επόμενη του διαγωνισμού, από το μικρόφωνο των Παραπολιτικών Fm, ειρωνευόταν τον Σαββίδη για την πολύ χαμηλή προσφορά του, που δεν έφτανε «ούτε για να αγοράσει ένα πακέτο Μάλμπορο».
Ίδιο κλίμα και στον Σκάι, που οι Πορτοσάλτε-Παπαδημητρίου εξανίσταντο ότι δεν μπορεί τον ΔΟΛ να τον αποκτήσει ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος των ρωσικών συμφερόντων, ένας Ρώσος πολίτης κ.ά. Τον Σαββίδη έσπευσε να υπερασπιστεί, μιας και δεν διαθέτει ακόμα δικά του μέσα, η Εφημερίδα των Συντακτών, χτυπώντας τον Μαρινάκη! Η Εφ.Συν. μετέφερε τον εκνευρισμό του Μαξίμου, που το συγκρότημα κατέληξε στον Μαρινάκη, και το φύλλο της επομένης του διαγωνισμού είχε πολυσέλιδο αφιέρωμα στις σχέσεις του Μαρινάκη με τον Κ. Μητσοτάκη και την Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και τον φόβο ότι ο Μαρινάκης έλκεται από το παράδειγμα του Μπερλουσκόνι, που από πανίσχυρος επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης πολυάριθμων ΜΜΕ μεταπήδησε στην πολιτική.
Τον κίνδυνο περί μπερλουσκονισμού του Μαρινάκη η εφημερίδα (και κατ’ επέκταση το Μαξίμου) δεν τον έβλεπαν στις δημοτικές εκλογές του 2014, όταν έγινε η περίφημη συναλλαγή μεταξύ Δούρου-Μώραλη, για αλληλοϋποστήριξη σε περιφέρεια Αττικής και δήμο Πειραιά; Ή όταν, στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ο Μαρινάκης δήλωνε, την ημέρα των βουλευτικών εκλογών, ως να ήταν υποψήφιος συγκεκριμένου κόμματος: «Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός σήμερα, από ένστικτο, θα ψηφίσει το καλύτερο για την οικογένειά του, για την κοινωνία, για την πατρίδα. Αυτό που είδαμε είναι ότι με το φόβο, τρόμο και εκβιασμούς της πλάκας, οι Έλληνες δεν καταλαβαίνουν από αυτά και θα ψηφίσουν, επαναλαμβάνω, για το καλύτερο. Εύχομαι, λοιπόν, ότι από αύριο, με σκληρή δουλειά, θα γίνει μία αλλαγή για τη χώρα και θα προσπαθήσουμε όλοι μαζί για το καλύτερο». Τότε ο Μαρινάκης ήταν ο χρήσιμος μιντιάρχης που χτυπούσε τον Σαμαρά και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για να εκλεγεί η Δούρου περιφερειάρχης Αττικής και να μη μετατραπούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 σε ολοκληρωτικό φιάσκο για τον Σύριζα[5].
Συνέχεια
http://ardin-rixi.gr/archives/205330
Η Μεταπολίτευση, παρά τα πολλά αρνητικά της, που προετοίμασαν εν τέλει τη χρεοκοπία του 2010, είχε και κάποια θετικά, όπως η αίσθηση, ισχυρή τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και την εποχή Σημίτη, ότι η Ελλάδα ήταν μια ημιανεξάρτητη χώρα, που είχε κάποια περιθώρια ελιγμών.
Η αντίσταση στα πρώτα χρόνια των μνημονίων αποτέλεσε στον πυρήνα της έναν αγώνα για να μην εκπέσει η χώρα, από το καθεστώς της ημιανεξαρτησίας, σε αυτό της μοντέρνας αποικίας, αγώνας που, εν τέλει, χάθηκε. Μιας και ο Σύριζα, με τρόπο ολοκληρωτικό και τελεσίδικο, σφράγισε το αποτέλεσμα. Οι επιπτώσεις της διακυβέρνησης Σύριζα θα φανούν σε όλη τους τη διάσταση όταν θα πέσει ο Σύριζα και το τι δουλειά δεκαετιών θα απαιτηθεί για να κατορθώσει (αν το κατορθώσει) η χώρα να επανέλθει στο επίπεδο της προηγούμενης δεκαετίας.
Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται με τον πιο κραυγαλέο τρόπο στον χώρο του Τύπου. Δεν νοείται πια όχι μεγάλος, αλλά και μεσαίος επιχειρηματίας, που να μην έχει τον δικό του όμιλο ΜΜΕ και να μην προσπαθεί να επηρεάζει την πολιτική εξουσία μέσω των μέσων του[2]. Από την άλλη, η συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια τεσσάρων, πέντε επιχειρηματιών είναι πρωτόγνωρη. Οι ιδιοκτήτες των τεσσάρων μεγαλύτερων ποδοσφαιρικών ομάδων της χώρας είναι όλοι τους από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες της χώρας, που παράλληλα διαθέτουν ή χτίζουν τεράστιους ομίλους ΜΜΕ. Στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα, ο Ιβάν Σαββίδης δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος: «Αν δεν έχεις σχέση με μίντια δεν μπορείς να ασχοληθείς με μεγάλες επιχειρήσεις». Επομένως, φροντίζουν να διαθέτουν κάθε είδους ΜΜΕ.
Η πρωτοφανής συγκέντρωση ΜΜΕ στα χέρια λίγων επιχειρηµατιών
Η οικογένεια Αλαφούζου διαθέτει τηλεοπτικό σταθμό (Σκάι), εφημερίδα (Καθημερινή) και ραδιόφωνα (Σκάι, Σπορ FM, Μελωδία). Ο Β. Μαρινάκης, μέσα σε λίγα χρόνια κατέκτησε μια εντυπωσιακή παρουσία στα ΜΜΕ μετά και την εξαγορά του ΔΟΛ (έναντι του σημαντικού τιμήματος των 22,89 εκατ. ευρώ). Διαθέτει το 22% του Μέγκα, επτά εφημερίδες (Νέα, Βήμα, Παραπολιτικά, Ελευθερία του Τύπου, Επένδυση, Καρφί, και την αθλητική εφημερίδα Γαύρος), τα ραδιόφωνα, Παραπολιτικά FM και Βήμα FM και μία σειρά από ιστοσελίδες (in.gr, parapolitika.gr κ.α.).
O Ιβάν Σαββίδης απέκτησε από τον Μπόμπολα το 20% του Μέγκα, διεκδίκησε αλλά δεν κατόρθωσε να πάρει– τον ΔΟΛ και να γίνει έτσι μεγαλομέτοχος στο Μέγκα και ακούγεται ότι θα αποκτήσει τον Πήγασο με τα τεράστια χρέη, που η οικογένεια Μπόμπολα θέλει να ξεφορτωθεί. Τέλος, ο Δ. Μελισσανίδης, όπως αποκαλύφθηκε από πλήθος ιστοσελίδων, μεταξύ των οποίων και το pontos-news.gr[3], έκανε τη δεύτερη καλύτερη προσφορά για την αγορά του ΔΟΛ, μέσω της κυπριακής εταιρείας Vegata holdings και έχασε τον διαγωνισμό για μόλις 1,89 εκατ. ευρώ. Μέχρι στιγμής διατηρεί κάποιο ποσοστό στις εφημερίδες του Γ. Φιλιππάκη (Δημοκρατία, Εσπρέσο και Εστία). Το μεγάλο πλεονέκτημα του Μελισσανίδη είναι ότι διαθέτει το 33% της εταιρείας Emma Delta, που είναι μεγαλομέτοχος στον ΟΠΑΠ. Τις σχέσεις στοιχήματος και μεγαλοεπιχειρηματιών θα τις δούμε παρακάτω λεπτομερέστερα, για τον Μελισσανίδη να προσθέσουμε μόνο ότι, πριν μήνες, τα Παραπολιτικά του Μαρινάκη είχαν δημοσίευμα ότι ετοιμάζει νέο μιντιακό όμιλο με τον Κοντομηνά του Άλφα και τον Φιλιππάκη.
Ενδεικτικό του νέου ήθους που εκπροσωπούν τα ΜΜΕ των συγκεκριμένων επιχειρηματιών είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι-υπάλληλοι τους αντιπάλους των αφεντικών τους. Τα παραδείγματα πολυάριθμα και καθημερινά: Ο Σκάι, για παράδειγμα, για μεγάλο διάστημα κάλυπτε σε πολύ συχνή βάση την υπόθεση με το ναρκοπλοίο Noor One[4] και άφηνε σαφείς υπαινιγμούς ότι σχετίζεται η υπόθεση με τον Β. Μαρινάκη. Το τελευταίο διάστημα, που οι σχέσεις Μαρινάκη-Αλαφούζου έχουν μερικώς εξομαλυνθεί τέτοια ένδειξη είναι ότι η εφημερίδα Παραπολιτικά τυπώνεται, από τις αρχές Απριλίου, στις εκτυπωτικές εγκαταστάσεις της Καθημερινής, τέτοιου είδους δημοσιεύματα εξαφανίστηκαν.
Από την άλλη, στον Σκάι πληθαίνουν τα δημοσιεύματα σχετικά με τα πλοία που διεξάγουν λαθρεμπόριο τσιγάρων, γεγονός που δεν είναι καθόλου άσχετο με το ότι οι σχέσεις Αλαφούζου-Σαββίδη βρίσκονται πια σε κάκιστο σημείο. Παλαιότερα τα Παραπολιτικά ασχολούνταν σε σταθερή βάση με τις επιχειρήσεις του Αλαφούζου και προέβαιναν σε «αποκαλύψεις» περί φοροδιαφυγής. Μετά την ανακωχή με τον Αλαφούζο, μπήκε στο κάδρο ο ανταγωνιστής για τη διεκδίκηση του ΔΟΛ, Σαββίδης.
Ο τρόπος που κάλυψαν αυτά τα ΜΜΕ τον διαγωνισμό για την εξαγορά του ΔΟΛ είναι χαρακτηριστικός για το πώς θα λειτουργεί ο Τύπος στο μέλλον. Οι ύβρεις των δημοσιογράφων-υπαλλήλων, ακόμα και των θεωρούμενων σοβαρών, προς τον αντίπαλο του αφεντικού τους, δεν είχαν προηγούμενο. Ο Τράγκας, που στο παρελθόν εκθείαζε τον επιχειρηματία Σαββίδη, την επόμενη του διαγωνισμού, από το μικρόφωνο των Παραπολιτικών Fm, ειρωνευόταν τον Σαββίδη για την πολύ χαμηλή προσφορά του, που δεν έφτανε «ούτε για να αγοράσει ένα πακέτο Μάλμπορο».
Ίδιο κλίμα και στον Σκάι, που οι Πορτοσάλτε-Παπαδημητρίου εξανίσταντο ότι δεν μπορεί τον ΔΟΛ να τον αποκτήσει ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος των ρωσικών συμφερόντων, ένας Ρώσος πολίτης κ.ά. Τον Σαββίδη έσπευσε να υπερασπιστεί, μιας και δεν διαθέτει ακόμα δικά του μέσα, η Εφημερίδα των Συντακτών, χτυπώντας τον Μαρινάκη! Η Εφ.Συν. μετέφερε τον εκνευρισμό του Μαξίμου, που το συγκρότημα κατέληξε στον Μαρινάκη, και το φύλλο της επομένης του διαγωνισμού είχε πολυσέλιδο αφιέρωμα στις σχέσεις του Μαρινάκη με τον Κ. Μητσοτάκη και την Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και τον φόβο ότι ο Μαρινάκης έλκεται από το παράδειγμα του Μπερλουσκόνι, που από πανίσχυρος επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης πολυάριθμων ΜΜΕ μεταπήδησε στην πολιτική.
Τον κίνδυνο περί μπερλουσκονισμού του Μαρινάκη η εφημερίδα (και κατ’ επέκταση το Μαξίμου) δεν τον έβλεπαν στις δημοτικές εκλογές του 2014, όταν έγινε η περίφημη συναλλαγή μεταξύ Δούρου-Μώραλη, για αλληλοϋποστήριξη σε περιφέρεια Αττικής και δήμο Πειραιά; Ή όταν, στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ο Μαρινάκης δήλωνε, την ημέρα των βουλευτικών εκλογών, ως να ήταν υποψήφιος συγκεκριμένου κόμματος: «Πιστεύω ότι ο ελληνικός λαός σήμερα, από ένστικτο, θα ψηφίσει το καλύτερο για την οικογένειά του, για την κοινωνία, για την πατρίδα. Αυτό που είδαμε είναι ότι με το φόβο, τρόμο και εκβιασμούς της πλάκας, οι Έλληνες δεν καταλαβαίνουν από αυτά και θα ψηφίσουν, επαναλαμβάνω, για το καλύτερο. Εύχομαι, λοιπόν, ότι από αύριο, με σκληρή δουλειά, θα γίνει μία αλλαγή για τη χώρα και θα προσπαθήσουμε όλοι μαζί για το καλύτερο». Τότε ο Μαρινάκης ήταν ο χρήσιμος μιντιάρχης που χτυπούσε τον Σαμαρά και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο για να εκλεγεί η Δούρου περιφερειάρχης Αττικής και να μη μετατραπούν οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 σε ολοκληρωτικό φιάσκο για τον Σύριζα[5].
Συνέχεια
http://ardin-rixi.gr/archives/205330
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δεν χωράει ο Δώνης στον Παναθηναϊκό
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Madonna: «Είμαι ο κακός μπάτσος, εκείνος που λέει ‘όχι’»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
