2017-09-19 09:06:39
Έχει γίνει άβατο.Ότι θέλουν κάνουν οι Ρομά. Ποια αστυνομία;Αφού τα παίρνουν οι ίδιοι για να κανουν τα στραβά μάτια λένε πολλοί πάρα πολλοί πολίτες του Μενιδίου.
Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τι κάνει;
Νύχτες τρόμου με διακίνηση ναρκωτικών, χρήση όπλων, κλοπές και ληστείες, λίγους μήνες μετά τον φόνο του μικρού Μάριου
Από τον
Μίλτο Σακελλάρη
Τρόμος και ανατριχίλα εξακολουθούν να βασιλεύουν, όταν πέφτει το σκοτάδι στην ευρύτερη περιοχή του Μενιδίου, σχεδόν τρεις μήνες από την ημέρα που ο 11χρονος μαθητής Μάριος Σουλούπος έχασε τη ζωή του από αδέσποτη σφαίρα, κατά τη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας γιορτής στο σχολείο του.
Η παρουσία αστυνομικών, που ήταν εμφανής μετά το φονικό, δεν υπάρχει πια, η εγκληματικότητα συνεχίζει να χτυπάει «κόκκινο» και δεν είναι λίγοι οι κάτοικοι της περιοχής των Αχαρνών που αφήνουν αιχμές για δοσοληψίες μεταξύ αστυνομικών και Ρομά, προκειμένου οι τελευταίοι να δρουν ανενόχλητοι!
Διακίνηση ναρκωτικών, χρήση όπλων, κλοπές και ληστείες συνεχίζουν να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, και οι διαμαρτυρίες των κατοίκων για την έλλειψη αστυνόμευσης βρίσκουν «τοίχο»! Είναι λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, όταν η «Espresso» πατάει για πρώτη φορά στα σημεία του γκέτο, όπου η Αστυνομία είναι άφαντη. Στην οδό Βαρδουσίων, λίγο πριν από τον καταυλισμό της Αυλίζας, όλα δείχνουν ήρεμα. Ωστόσο, δεν είναι Επίδειξη δύναμης
Στην άκρη του καταυλισμού, μια ομάδα Ρομά έχει βάλει φωτιά σε ένα όχημα, που έχει τυλιχτεί στις φλόγες. Περιμένουμε στο σημείο για να διαπιστώσουμε αν θα έρθει η Πυροσβεστική για να σβήσει τη φωτιά, όμως περνούν 20 λεπτά στο ίδιο σημείο και κανείς δεν εμφανίζεται, με αποτέλεσμα η φωτιά να εξακολουθήσει να καίει.
Μπαίνοντας στον καταυλισμό εντυπωσιάζουν τα τεράστια, υπερπολυτελή σπίτια των Ρομά. Σε δύο από αυτά, το γλέντι έχει ξεκινήσει από νωρίς. Η μουσική είναι στη διαπασών και κάποιοι έξω από το σπίτι κρατούν όπλα και φαίνεται ότι εξακολουθούν να… διασκεδάζουν, κάνοντας επίδειξη δύναμης στους κατοίκους της περιοχής, ενώ ακόμη είναι νωπές οι μνήμες από την τραγωδία με θύμα τον μικρό Μάριο! Οταν μας αντιλαμβάνονται να περνάμε, μας κοιτάζουν καχύποπτα.
Προχωρώντας ευθεία στον ίδιο δρόμο επικρατεί απόλυτο σκοτάδι. Δεξιά, στην οδό Ρίτσου, βλέπουμε τους διακινητές να μοιράζουν απλόχερα τον θάνατο. Ηρωίνη, κοκαΐνη, φθηνό σίσα και φυσικά άφθονο χασίς διατίθεται σε κοινή θέα, ενώ μπροστά στους διακινητές παίζουν αμέριμνα μικρά παιδιά!
Λίγο πιο πέρα αντικρίζουμε το αποτρόπαιο θέαμα ενός ανήλικου παιδιού που έχει σωριαστεί αναίσθητο στον δρόμο. Δίπλα του περπατούν άλλα παιδιά, αλλά και ενήλικες, αλλά κανείς τους δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την κατάστασή του! Αγνωστο παραμένει τι ακριβώς συνέβη στο μικρό παιδί που είναι πεσμένο στο έδαφος, αβοήθητο. Και, φυσικά, κανείς δεν φροντίζει να καλέσει την Αστυνομία...
Μετά την οδό Ρίτσου κατευθυνόμαστε προς την οδό Μόρνου, όπου οι πληροφορίες αναφέρουν ότι γίνεται εκτεταμένη διακίνηση ναρκωτικών. Από τα γύρω στενά ξεπετάγονται με ασταθείς κινήσεις νέα παιδιά, που έχουν γίνει «ζόμπι» από την εξάρτηση. Δύο από αυτά σέρνονται προς τον καταυλισμό για να «ψωνίσουν» ηρωίνη. Βγαίνουμε στην οδό Κιλελέρ, από την οποία σε καμία περίπτωση δεν περνάει χωρίς λόγο «άγνωστο» αυτοκίνητο. Εκεί συναντάμε για πρώτη φορά ένα περιπολικό, το οποίο κάνει βόλτες. Ξαφνικά, σταματάει, το πλησιάζει ένας άνδρας και αρχίζει να συνομιλεί με τον αστυνομικό οδηγό του.
Αμέσως μετά, το περιπολικό συνεχίζει την πορεία του και σταματάει λίγα μέτρα πιο κάτω, πιθανώς για έλεγχο. Ομως, το πλήρωμα δεν κατεβαίνει από το όχημα. Συνομιλεί και πάλι με δύο άγνωστα άτομα σε αρκετά «χαλαρή» διάθεση, όπως αποτυπώνεται στην εικόνα.
Φεύγοντας από την περιοχή διαπιστώνουμε ότι σε αρκετά σπίτια υπάρχουν κόκκινα χαλιά, απλωμένα στα μπαλκόνια.
Οπως δηλώνουν κάτοικοι στην «Espresso», αυτό δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για ένα «συνθηματικό» για τους χρήστες οι οποίοι φτάνουν στο συγκεκριμένο σημείο για να αγοράσουν ναρκωτικά και σημαίνει ότι κυκλοφορούν αστυνομικοί!
Λίγα μέτρα πιο κάτω, στην πολύ κεντρική οδό Σουλίου, υπάρχει ένα σπίτι που θυμίζει.... ανάκτορο! Μέσα από την πύλη ακούγονται φωνές και δυνατή μουσική, ενώ στο μπαλκόνι του «παλατιού», στο οποίο κατοικούν Ρομά, παίζουν μικρά παιδιά.
«Κάθε μέρα φοβόμαστε ότι μπορεί να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα
Στον αγιασμό του 6ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών, όπου πριν από τρεις μήνες βρήκε τραγικό θάνατο ο 11χρονος Μάριος, οι γονείς εξακολουθούν να είναι τρομοκρατημένοι, ενώ φοβούνται για την ασφάλεια των παιδιών τους. Αλλωστε, ο δολοφόνος δεν έχει βρεθεί ακόμη...
«Το εγγόνι μου ήταν συμμαθητής με τον Μάριο. Τις πρώτες ημέρες δεν ήθελε να επιστρέψει στο σχολείο. Και την ημέρα του αγιασμού δεν ήθελε να έρθει. Του λείπει ο Μάριος... Η Πολιτεία ασχολήθηκε περίπου για έναν μήνα. Μετά, μας ξέχασαν όλοι! Κάντε μια βόλτα και θα τα διαπιστώσετε όλα μόνοι σας. Οταν πέφτει το σκοτάδι, τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα βρίσκονται στα ύψη» καταγγέλλει στην «Espresso» η γιαγιά ενός 11χρονου αγοριού.
«Ως πότε θα πρέπει να θρηνούμε θύματα σε αυτή την περιοχή; Φοβόμαστε για τα παιδιά μας. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με το Μενίδι; Δυστυχώς, η κατάσταση είναι ίδια εδώ και 50 χρόνια και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ... Δεν ενδιαφέρεται κανείς για εμάς και τα παιδιά μας. Κάθε μέρα φοβόμαστε ότι μπορεί να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα, αφού δεν έχει αλλάξει τίποτα» προσθέτει με πίκρα. Espresso
epixirimatias
Το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τι κάνει;
Νύχτες τρόμου με διακίνηση ναρκωτικών, χρήση όπλων, κλοπές και ληστείες, λίγους μήνες μετά τον φόνο του μικρού Μάριου
Από τον
Μίλτο Σακελλάρη
Τρόμος και ανατριχίλα εξακολουθούν να βασιλεύουν, όταν πέφτει το σκοτάδι στην ευρύτερη περιοχή του Μενιδίου, σχεδόν τρεις μήνες από την ημέρα που ο 11χρονος μαθητής Μάριος Σουλούπος έχασε τη ζωή του από αδέσποτη σφαίρα, κατά τη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας γιορτής στο σχολείο του.
Η παρουσία αστυνομικών, που ήταν εμφανής μετά το φονικό, δεν υπάρχει πια, η εγκληματικότητα συνεχίζει να χτυπάει «κόκκινο» και δεν είναι λίγοι οι κάτοικοι της περιοχής των Αχαρνών που αφήνουν αιχμές για δοσοληψίες μεταξύ αστυνομικών και Ρομά, προκειμένου οι τελευταίοι να δρουν ανενόχλητοι!
Διακίνηση ναρκωτικών, χρήση όπλων, κλοπές και ληστείες συνεχίζουν να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, και οι διαμαρτυρίες των κατοίκων για την έλλειψη αστυνόμευσης βρίσκουν «τοίχο»! Είναι λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, όταν η «Espresso» πατάει για πρώτη φορά στα σημεία του γκέτο, όπου η Αστυνομία είναι άφαντη. Στην οδό Βαρδουσίων, λίγο πριν από τον καταυλισμό της Αυλίζας, όλα δείχνουν ήρεμα. Ωστόσο, δεν είναι Επίδειξη δύναμης
Στην άκρη του καταυλισμού, μια ομάδα Ρομά έχει βάλει φωτιά σε ένα όχημα, που έχει τυλιχτεί στις φλόγες. Περιμένουμε στο σημείο για να διαπιστώσουμε αν θα έρθει η Πυροσβεστική για να σβήσει τη φωτιά, όμως περνούν 20 λεπτά στο ίδιο σημείο και κανείς δεν εμφανίζεται, με αποτέλεσμα η φωτιά να εξακολουθήσει να καίει.
Μπαίνοντας στον καταυλισμό εντυπωσιάζουν τα τεράστια, υπερπολυτελή σπίτια των Ρομά. Σε δύο από αυτά, το γλέντι έχει ξεκινήσει από νωρίς. Η μουσική είναι στη διαπασών και κάποιοι έξω από το σπίτι κρατούν όπλα και φαίνεται ότι εξακολουθούν να… διασκεδάζουν, κάνοντας επίδειξη δύναμης στους κατοίκους της περιοχής, ενώ ακόμη είναι νωπές οι μνήμες από την τραγωδία με θύμα τον μικρό Μάριο! Οταν μας αντιλαμβάνονται να περνάμε, μας κοιτάζουν καχύποπτα.
Προχωρώντας ευθεία στον ίδιο δρόμο επικρατεί απόλυτο σκοτάδι. Δεξιά, στην οδό Ρίτσου, βλέπουμε τους διακινητές να μοιράζουν απλόχερα τον θάνατο. Ηρωίνη, κοκαΐνη, φθηνό σίσα και φυσικά άφθονο χασίς διατίθεται σε κοινή θέα, ενώ μπροστά στους διακινητές παίζουν αμέριμνα μικρά παιδιά!
Λίγο πιο πέρα αντικρίζουμε το αποτρόπαιο θέαμα ενός ανήλικου παιδιού που έχει σωριαστεί αναίσθητο στον δρόμο. Δίπλα του περπατούν άλλα παιδιά, αλλά και ενήλικες, αλλά κανείς τους δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για την κατάστασή του! Αγνωστο παραμένει τι ακριβώς συνέβη στο μικρό παιδί που είναι πεσμένο στο έδαφος, αβοήθητο. Και, φυσικά, κανείς δεν φροντίζει να καλέσει την Αστυνομία...
Μετά την οδό Ρίτσου κατευθυνόμαστε προς την οδό Μόρνου, όπου οι πληροφορίες αναφέρουν ότι γίνεται εκτεταμένη διακίνηση ναρκωτικών. Από τα γύρω στενά ξεπετάγονται με ασταθείς κινήσεις νέα παιδιά, που έχουν γίνει «ζόμπι» από την εξάρτηση. Δύο από αυτά σέρνονται προς τον καταυλισμό για να «ψωνίσουν» ηρωίνη. Βγαίνουμε στην οδό Κιλελέρ, από την οποία σε καμία περίπτωση δεν περνάει χωρίς λόγο «άγνωστο» αυτοκίνητο. Εκεί συναντάμε για πρώτη φορά ένα περιπολικό, το οποίο κάνει βόλτες. Ξαφνικά, σταματάει, το πλησιάζει ένας άνδρας και αρχίζει να συνομιλεί με τον αστυνομικό οδηγό του.
Αμέσως μετά, το περιπολικό συνεχίζει την πορεία του και σταματάει λίγα μέτρα πιο κάτω, πιθανώς για έλεγχο. Ομως, το πλήρωμα δεν κατεβαίνει από το όχημα. Συνομιλεί και πάλι με δύο άγνωστα άτομα σε αρκετά «χαλαρή» διάθεση, όπως αποτυπώνεται στην εικόνα.
Φεύγοντας από την περιοχή διαπιστώνουμε ότι σε αρκετά σπίτια υπάρχουν κόκκινα χαλιά, απλωμένα στα μπαλκόνια.
Οπως δηλώνουν κάτοικοι στην «Espresso», αυτό δεν είναι τυχαίο. Πρόκειται για ένα «συνθηματικό» για τους χρήστες οι οποίοι φτάνουν στο συγκεκριμένο σημείο για να αγοράσουν ναρκωτικά και σημαίνει ότι κυκλοφορούν αστυνομικοί!
Λίγα μέτρα πιο κάτω, στην πολύ κεντρική οδό Σουλίου, υπάρχει ένα σπίτι που θυμίζει.... ανάκτορο! Μέσα από την πύλη ακούγονται φωνές και δυνατή μουσική, ενώ στο μπαλκόνι του «παλατιού», στο οποίο κατοικούν Ρομά, παίζουν μικρά παιδιά.
«Κάθε μέρα φοβόμαστε ότι μπορεί να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα
Στον αγιασμό του 6ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών, όπου πριν από τρεις μήνες βρήκε τραγικό θάνατο ο 11χρονος Μάριος, οι γονείς εξακολουθούν να είναι τρομοκρατημένοι, ενώ φοβούνται για την ασφάλεια των παιδιών τους. Αλλωστε, ο δολοφόνος δεν έχει βρεθεί ακόμη...
«Το εγγόνι μου ήταν συμμαθητής με τον Μάριο. Τις πρώτες ημέρες δεν ήθελε να επιστρέψει στο σχολείο. Και την ημέρα του αγιασμού δεν ήθελε να έρθει. Του λείπει ο Μάριος... Η Πολιτεία ασχολήθηκε περίπου για έναν μήνα. Μετά, μας ξέχασαν όλοι! Κάντε μια βόλτα και θα τα διαπιστώσετε όλα μόνοι σας. Οταν πέφτει το σκοτάδι, τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα βρίσκονται στα ύψη» καταγγέλλει στην «Espresso» η γιαγιά ενός 11χρονου αγοριού.
«Ως πότε θα πρέπει να θρηνούμε θύματα σε αυτή την περιοχή; Φοβόμαστε για τα παιδιά μας. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να ασχοληθεί κάποιος σοβαρά με το Μενίδι; Δυστυχώς, η κατάσταση είναι ίδια εδώ και 50 χρόνια και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ... Δεν ενδιαφέρεται κανείς για εμάς και τα παιδιά μας. Κάθε μέρα φοβόμαστε ότι μπορεί να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα, αφού δεν έχει αλλάξει τίποτα» προσθέτει με πίκρα. Espresso
epixirimatias
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πέτυχε η προσπάθεια για ρεκόρ Guinness στον Καλαματιανό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
