2017-09-19 12:21:42
Γράφει ο Νίκος Τοπούζης
Ιστορικός- Συγγραφέας
Έχω μιλήσει πολλές φορές με σχεδόν θαυμασμό για τον μεγάλο μας στρατηγικό αντίπαλο, τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Αυτή τη φορά, όμως, οι εξελίξεις ξεπέρασαν τις πιο τολμηρές προβλέψεις για την πορεία του Νεοθωμανισμού, ως στρατηγικό πλάνο της Άγκυρας για τον 21ο αιώνα. Η Μέση Ανατολή είναι ο τόπος όπου η θεωρία του Μέρφι βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή της. Ο τόπος όπου όλοι οι μεγάλοι στρατηγικοί αναλυτές πέφτουν πάντα έξω. Όλοι εκτός από τον Νταβούτογλου Η Υψηλή Στρατηγική ενός κράτους πρέπει να έχει έναν απώτερο σκοπό αλλά πολλές διαφορετικές/εναλλακτικές διαδρομές που οδηγούν στον επιθυμητό αποτέλεσμα. Εναλλακτικές διαδρομές που προϋποθέτουν συμφωνίες και συμμαχίες με τους πιο απίθανους οργανισμούς, κρατικούς και μη, αλλά και εγκατάληψη συμμαχιών με αδύναμους αντιπάλους που δεν εξυπηρετούν πλέον τις ανάγκες του κράτους. Στην άσκηση Εξωτερικής Πολιτικής άλλωστε δεν υπάρχουν φιλίες ή έχθρες. Μόνο ισχύς και συμφέροντα.
Ήμουν από τους πρώτους που διέβλεψα την συντριβή των στηριζόμενων από Τουρκία ισλαμιστών στο Χαλέπι, είχα χαρακτηρίσει την οικονομική πρωτεύουσα της Συρίας ως «το Στάλινγκραντ του Νεοθωμανισμού»
( https://twitter.com/niktop/status/412617229075636224 )
Είχα μιλήσει για την επιβίωση του προέδρου Άσαντ και για τη συντριβή των ισλαμιστών μαχητών στη Συρία. Δεν μπορούσα όμως να υπολογίσω τις ευρύτερες εξελίξεις στη Μ.Ανατολή και πως ο καθηγητής Νταβούτογλου (πολύ πιο επικίνδυνος άλλωστε από τον πρωθυπουργό Νταβούτογλου αφού κινείται πλέον στο παρασκήνιο) θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη ρευστή κατάσταση για να σώσει το κύρος του αλλά και την πατρίδα του από τον εξευτελισμό.
Η πρώτη και σημαντική εξέλιξη ήταν η απίστευτη διαμάχη μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ. Ο Περσικός Κόλπος βρίσκεται εντός των μακρόπνοων σχεδιασμών της νέας Οθωμανικής ελίτ και η Άγκυρα έχει προχωρήσει στη δημιουργία στρατιωτικής βάσης στο Κατάρ. Το εμπάργκο Σ.Αραβίας, ΗΑΕ, Μπαχρέιν και Αιγύπτου ανάγκασε το Κατάρ να αναζητήσει συμμάχους στην περιοχή. Ο μεγάλος στρατηγικός αντίπαλος της Ντόχα, το Ιράν, έσπευσε για βοήθεια καθώς οι proxies wars μεταξύ της Τεχεράνης και του Ριάντ ταλαιπωρούν τη Μ.Ανατολή τα τελευταία χρόνια. Δεύτερος σύμμαχος της Ντόχα αναδείχθηκε η Άγκυρα, κίνηση που την έφερε αντιμέτωπη, σε ένα ακόμη πεδίο με τον ΆλΣίσι της Αιγύπτου. Επιπλέον κέρδος για τους νεοθωμανούς ήταν η σύμπλευση με το Ιράν σε αυτή την κρίση, μια ευκαιρία για εξομάλυνση των σχέσεων τους μετά τη Συριακή τραγωδία. Σε αντάλλαγμα η Τουρκία δεν επιδιώκει πλέον την ανατροπή Άσσαντ, που και να την επιθυμούσε βέβαια είναι σενάριο πλέον επιστημονικής φαντασίας.
Δεύτερη εξέλιξη ήταν η απόφαση του ηγέτη του Ιρακινού Κουρδιστάν κ.Μπαρζανί για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας του Κουρδικού Λαού. ΗΠΑ-Ισραήλ στηρίζουν αυτή την κίνηση αλλά ΟΛΟΙ οι σημαντικοί παράγοντες στην περιοχή είναι ενάντια σε αυτό το ενδεχόμενο. Σε μια σπάνια συγκυρία, Τουρκία-Ιράν-Ιράκ-Συρία-Ρωσία συμφωνούν στη μη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, στην μη ανακήρυξη δηλαδή ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Η Συρία και το Ιράκ είναι πολύ αδύναμες χώρες πλέον για να αντισταθούν στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και το Ιράν δεν θέλει να ρισκάρει την ήδη δοκιμαζόμενη πυρηνική συμφωνία με μια ενδεχόμενη επέμβαση στο β.Ιράκ. Η μόνη χώρα που μπορεί να επέμβει στρατιωτικά γνωρίζοντας πως δεν θα έχει πολεμικά αντίποινα από τις ΗΠΑ δεν είναι άλλη από την Τουρκία! Εξάλλου έχει επέμβει στο Β.Ιράκ πολλές φορές με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, καθώς το PKK βρίσκεται στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων για την Δύση. Αυτό δίνει στους νεοθωμανούς την ευκαιρία να διατηρήσουν ζωντανό το τεράστιο επιχείρημα τους, την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αφού θα γίνουν οι πολυτιμότεροι σύμμαχοι όλων αυτών των σημαντικών χωρών της Μ.Ανατολής.
Τα στρατηγικά αντίποινα Ισραήλ και, κυρίως, ΗΠΑ προς Τουρκία θα είναι σοβαρά αλλά η Άγκυρα έχει πάψει εδώ και καιρό να νοιάζεται για την Δύση. Ήδη έχει δώσει σοβαρά δείγματα πως η «Ευρωπαϊκή Προοπτική» της ήταν ένα κακόγουστο ανέκδοτο του παρελθόντος...
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με φιλικούς δεσμούς τόσο με τους Κούρδους, κανείς δεν τους έχει στηρίξει όσο εμείς στο δίκαιο αγώνα τους για ανεξαρτησία, όσο και με τους Άραβες της Μεσογείου, κυρίως Σύριους και Αιγυπτίους. Θα πρέπει από κοινού με την Αίγυπτο να προβούμε σε ενέργειες ώστε να αποτρέψουμε τον πόλεμο του Συριακού Στρατού με τις δυνάμεις των Κούρδων της Συρίας. Ήδη στο παρελθόν έχουν γίνει κάποιες συγκούσεις βέβαια, αλλά θα πρέπει να τονιστεί και στις δύο πλευρές πως τυχόν πόλεμος θα θέσει και τις δύο παρατάξεις κάτω από το έλεος της Άγκυρας. Πως ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της διαμάχης θα είναι ο θανάσιμος αντίπαλος και των δύο, οι επεκτατικές βλέπεις της Νέας Οθωμανίας.
Το δόγμα που ανέπτυξε ο Νταβούτογλου έχει πολλές προοπτικές και εναλλακτικές, αυτό είναι άλλωστε το κριτήριο που ξεχωρίζει τις απλές γεωπολιτικές επιδιώξεις με τις μεγαλοφυείς. Έχουμε δυστυχώς μια Λερναία Ύδρα απέναντι και η δική μας γενιά θα κληθεί να την αντιμετωπίσει.
Χρειαζόμαστε τρεις παράγοντες για να είναι επιτυχής η προσπάθεια μας: Αποφασιστικότητα, Εξυπνάδα και Συμμάχους. Η αδράνεια των προηγούμενων Κυβερνήσεων να καταγγείλουν έστω την «αραβική άνοιξη» γιγάντωσε τις βλέψεις των Νεοθωμανών. Ας μην επαναλάβουμε το ίδιο λάθος να μην συγκρουστούμε με τη μεγαλύτερη απειλή που θα αντιμετωπίσει ο Ελληνισμός από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων.
Nίκος Τοπούζης για το Geopolitics and Daily News
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
Ιστορικός- Συγγραφέας
Έχω μιλήσει πολλές φορές με σχεδόν θαυμασμό για τον μεγάλο μας στρατηγικό αντίπαλο, τον Αχμέτ Νταβούτογλου. Αυτή τη φορά, όμως, οι εξελίξεις ξεπέρασαν τις πιο τολμηρές προβλέψεις για την πορεία του Νεοθωμανισμού, ως στρατηγικό πλάνο της Άγκυρας για τον 21ο αιώνα. Η Μέση Ανατολή είναι ο τόπος όπου η θεωρία του Μέρφι βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή της. Ο τόπος όπου όλοι οι μεγάλοι στρατηγικοί αναλυτές πέφτουν πάντα έξω. Όλοι εκτός από τον Νταβούτογλου Η Υψηλή Στρατηγική ενός κράτους πρέπει να έχει έναν απώτερο σκοπό αλλά πολλές διαφορετικές/εναλλακτικές διαδρομές που οδηγούν στον επιθυμητό αποτέλεσμα. Εναλλακτικές διαδρομές που προϋποθέτουν συμφωνίες και συμμαχίες με τους πιο απίθανους οργανισμούς, κρατικούς και μη, αλλά και εγκατάληψη συμμαχιών με αδύναμους αντιπάλους που δεν εξυπηρετούν πλέον τις ανάγκες του κράτους. Στην άσκηση Εξωτερικής Πολιτικής άλλωστε δεν υπάρχουν φιλίες ή έχθρες. Μόνο ισχύς και συμφέροντα.
Ήμουν από τους πρώτους που διέβλεψα την συντριβή των στηριζόμενων από Τουρκία ισλαμιστών στο Χαλέπι, είχα χαρακτηρίσει την οικονομική πρωτεύουσα της Συρίας ως «το Στάλινγκραντ του Νεοθωμανισμού»
( https://twitter.com/niktop/status/412617229075636224 )
Είχα μιλήσει για την επιβίωση του προέδρου Άσαντ και για τη συντριβή των ισλαμιστών μαχητών στη Συρία. Δεν μπορούσα όμως να υπολογίσω τις ευρύτερες εξελίξεις στη Μ.Ανατολή και πως ο καθηγητής Νταβούτογλου (πολύ πιο επικίνδυνος άλλωστε από τον πρωθυπουργό Νταβούτογλου αφού κινείται πλέον στο παρασκήνιο) θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί τη ρευστή κατάσταση για να σώσει το κύρος του αλλά και την πατρίδα του από τον εξευτελισμό.
Η πρώτη και σημαντική εξέλιξη ήταν η απίστευτη διαμάχη μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ. Ο Περσικός Κόλπος βρίσκεται εντός των μακρόπνοων σχεδιασμών της νέας Οθωμανικής ελίτ και η Άγκυρα έχει προχωρήσει στη δημιουργία στρατιωτικής βάσης στο Κατάρ. Το εμπάργκο Σ.Αραβίας, ΗΑΕ, Μπαχρέιν και Αιγύπτου ανάγκασε το Κατάρ να αναζητήσει συμμάχους στην περιοχή. Ο μεγάλος στρατηγικός αντίπαλος της Ντόχα, το Ιράν, έσπευσε για βοήθεια καθώς οι proxies wars μεταξύ της Τεχεράνης και του Ριάντ ταλαιπωρούν τη Μ.Ανατολή τα τελευταία χρόνια. Δεύτερος σύμμαχος της Ντόχα αναδείχθηκε η Άγκυρα, κίνηση που την έφερε αντιμέτωπη, σε ένα ακόμη πεδίο με τον ΆλΣίσι της Αιγύπτου. Επιπλέον κέρδος για τους νεοθωμανούς ήταν η σύμπλευση με το Ιράν σε αυτή την κρίση, μια ευκαιρία για εξομάλυνση των σχέσεων τους μετά τη Συριακή τραγωδία. Σε αντάλλαγμα η Τουρκία δεν επιδιώκει πλέον την ανατροπή Άσσαντ, που και να την επιθυμούσε βέβαια είναι σενάριο πλέον επιστημονικής φαντασίας.
Δεύτερη εξέλιξη ήταν η απόφαση του ηγέτη του Ιρακινού Κουρδιστάν κ.Μπαρζανί για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας του Κουρδικού Λαού. ΗΠΑ-Ισραήλ στηρίζουν αυτή την κίνηση αλλά ΟΛΟΙ οι σημαντικοί παράγοντες στην περιοχή είναι ενάντια σε αυτό το ενδεχόμενο. Σε μια σπάνια συγκυρία, Τουρκία-Ιράν-Ιράκ-Συρία-Ρωσία συμφωνούν στη μη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος, στην μη ανακήρυξη δηλαδή ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Η Συρία και το Ιράκ είναι πολύ αδύναμες χώρες πλέον για να αντισταθούν στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και το Ιράν δεν θέλει να ρισκάρει την ήδη δοκιμαζόμενη πυρηνική συμφωνία με μια ενδεχόμενη επέμβαση στο β.Ιράκ. Η μόνη χώρα που μπορεί να επέμβει στρατιωτικά γνωρίζοντας πως δεν θα έχει πολεμικά αντίποινα από τις ΗΠΑ δεν είναι άλλη από την Τουρκία! Εξάλλου έχει επέμβει στο Β.Ιράκ πολλές φορές με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, καθώς το PKK βρίσκεται στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων για την Δύση. Αυτό δίνει στους νεοθωμανούς την ευκαιρία να διατηρήσουν ζωντανό το τεράστιο επιχείρημα τους, την αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αφού θα γίνουν οι πολυτιμότεροι σύμμαχοι όλων αυτών των σημαντικών χωρών της Μ.Ανατολής.
Τα στρατηγικά αντίποινα Ισραήλ και, κυρίως, ΗΠΑ προς Τουρκία θα είναι σοβαρά αλλά η Άγκυρα έχει πάψει εδώ και καιρό να νοιάζεται για την Δύση. Ήδη έχει δώσει σοβαρά δείγματα πως η «Ευρωπαϊκή Προοπτική» της ήταν ένα κακόγουστο ανέκδοτο του παρελθόντος...
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με φιλικούς δεσμούς τόσο με τους Κούρδους, κανείς δεν τους έχει στηρίξει όσο εμείς στο δίκαιο αγώνα τους για ανεξαρτησία, όσο και με τους Άραβες της Μεσογείου, κυρίως Σύριους και Αιγυπτίους. Θα πρέπει από κοινού με την Αίγυπτο να προβούμε σε ενέργειες ώστε να αποτρέψουμε τον πόλεμο του Συριακού Στρατού με τις δυνάμεις των Κούρδων της Συρίας. Ήδη στο παρελθόν έχουν γίνει κάποιες συγκούσεις βέβαια, αλλά θα πρέπει να τονιστεί και στις δύο πλευρές πως τυχόν πόλεμος θα θέσει και τις δύο παρατάξεις κάτω από το έλεος της Άγκυρας. Πως ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της διαμάχης θα είναι ο θανάσιμος αντίπαλος και των δύο, οι επεκτατικές βλέπεις της Νέας Οθωμανίας.
Το δόγμα που ανέπτυξε ο Νταβούτογλου έχει πολλές προοπτικές και εναλλακτικές, αυτό είναι άλλωστε το κριτήριο που ξεχωρίζει τις απλές γεωπολιτικές επιδιώξεις με τις μεγαλοφυείς. Έχουμε δυστυχώς μια Λερναία Ύδρα απέναντι και η δική μας γενιά θα κληθεί να την αντιμετωπίσει.
Χρειαζόμαστε τρεις παράγοντες για να είναι επιτυχής η προσπάθεια μας: Αποφασιστικότητα, Εξυπνάδα και Συμμάχους. Η αδράνεια των προηγούμενων Κυβερνήσεων να καταγγείλουν έστω την «αραβική άνοιξη» γιγάντωσε τις βλέψεις των Νεοθωμανών. Ας μην επαναλάβουμε το ίδιο λάθος να μην συγκρουστούμε με τη μεγαλύτερη απειλή που θα αντιμετωπίσει ο Ελληνισμός από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων.
Nίκος Τοπούζης για το Geopolitics and Daily News
==========================================
Ιδιοκτησία πνευματικών δικαιωμάτων του Geopolitics & Daily News - © 2017. Το περιεχόμενο του site αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του Geopolitics & Daily News. Οποιαδήποτε πληροφορία (κείμενο, εικόνες, γραφικά) περιέχεται στο site μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για προσωπική, μη εμπορική χρήση. Είναι παράνομη η αντιγραφή, αναπαραγωγή, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, μέρους ή του συνόλου των περιεχομένων του site χωρίς προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση ή αναφορά της σελίδας
geopolitics
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί δεν έχουν όλες οι χώρες τον ίδιο τύπο πρίζας;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
