2017-09-20 09:44:42
Ο π.Ιγνάτιος Καζάκος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Των Ποιμένων στην Αγία Γη, καταθέτει τον προβληματισμό του για τα σημεία των καιρών.
Χωρίς να είμαι αυθεντία σε θέματα πνευματικά και θεολογικά, απλά εκφράζοντας την προσωπική μου γνώμη, ήθελα να μοιραστώ το εξής μαζί σας, επειδή ερωτήθηκα.
Όλα μου τα χρόνια γνώρισα πλήθος χαρακτήρων και προσωπικοτήτων.
Γνώρισα άτομα με αξίες, πλήθος γνώσεων, πολύγλωσσοι, πτυχιούχοι, διδάκτορες, με ατέλειωτη μόρφωση και παιδεία σε τίτλους. Ξέρουν να εκφραστούν υπέροχα, είναι μελίρρυτοι, ακόμα και κληρικοί υψηλόβαθμοι, αλλά…με απώθησε φοβερά από κοντά τους, αυτή η έκδηλη έπαρση. Άλλοι προσπαθούν να καλύψουν με μάσκα, σε προσωπείο, αυτό το «σαράκι», αλλά ξεπηδά έντονα, παρόλο κρύβοντάς τον επιμελώς,…ο εγωισμός τους! Αμάν…αυτή η υπερηφάνεια!
Κι εσύ δίπλα τους να φαντάζεις, σαν…ελάχιστο θρόισμα ανέμου, ένα μηδέν, ένα τίποτα, που να απαξιούν και να σε ατενίσουν και μόνον,λες και θα μιανθούν!
Σου δημιουργεί, μια τέτοια συμπεριφορά, μόνον αποστροφή.
Θέλεις να φύγεις.
Δεν αναπαύεσαι κοντά τους, βρε παιδί μου.
Δεν θέλεις να ακους λέξη από το στόμα τους, κι ας είναι κορυφές…των Άλπεων!
Μακρυά!
Αντιθέτως, γνώρισα άτομα με λάθη, πάθη, έστω και αμαρτίες σημαντικές, αλλά με καρδιά απλοική, καρδιά μικρού παιδιού, που νιώθουν τις αδυναμίες τους. Κάνουν μια προσπάθεια να αποβάλλουν το κάθε τους ξεραδάκι. Δεν τα καταφέρνουν πάντα, αλλά αγωνίζονται, και το σημαντικότερο; παίρνουν από κουβέντα.
Ακούνε μια συμβουλή, δέχονται ένα λόγο δικό σου, μια διόρθωση.
Ξεχωρίζεις σε αυτούς μια γλυκειά απλότητα, μια ταπείνωση, που οι ίδιοι δεν την νιώθουν, γιατί αν την ένιωθαν, δεν θα ήταν ταπεινότητα,αλλά ψευτοταπεινοφροσύνη, ή και ταπεινολογία, αν οι ίδιοι την διαφήμιζαν σε λέξεις τους και εκφράσεις του προσώπου τους, και χειρονομίες τους.
Σε αυτούς τελικά αισθάνεσαι να αναπαύεσαι κοντά τους.
Μπορείς άνετα να τους κάνεις παρέα, ενώ τους πρώτους με τίποτα!
Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί ο Χριστός μας έτρωγε συχνά, και συνευρισκόταν με τελώνες, πόρνες και αμαρτωλούς, ενώ σπανίως με διανοουμένους και επιφανείς της εποχής εκείνης.
Το απλό ταπεινό φρόνημα, η αληθινή ταπείνωση σε κερδίζουν τελικά.
Ενώ η αλαζονεία και το εωσφορικό «εγώ» σε απομακρύνουν.
Η ταπείνωση ανοίγει τους ουρανούς, ενώ ο εγωισμός κλείνει πόρτες, και ανοίγει τα κατάβαθα της γης!
Αρχ.Ιγνάτιος Καζάκος, Ηγούμενος Ι. Μ. Των Ποιμένων Αγία Γη
Πηγή
paraklisi
Χωρίς να είμαι αυθεντία σε θέματα πνευματικά και θεολογικά, απλά εκφράζοντας την προσωπική μου γνώμη, ήθελα να μοιραστώ το εξής μαζί σας, επειδή ερωτήθηκα.
Όλα μου τα χρόνια γνώρισα πλήθος χαρακτήρων και προσωπικοτήτων.
Γνώρισα άτομα με αξίες, πλήθος γνώσεων, πολύγλωσσοι, πτυχιούχοι, διδάκτορες, με ατέλειωτη μόρφωση και παιδεία σε τίτλους. Ξέρουν να εκφραστούν υπέροχα, είναι μελίρρυτοι, ακόμα και κληρικοί υψηλόβαθμοι, αλλά…με απώθησε φοβερά από κοντά τους, αυτή η έκδηλη έπαρση. Άλλοι προσπαθούν να καλύψουν με μάσκα, σε προσωπείο, αυτό το «σαράκι», αλλά ξεπηδά έντονα, παρόλο κρύβοντάς τον επιμελώς,…ο εγωισμός τους! Αμάν…αυτή η υπερηφάνεια!
Κι εσύ δίπλα τους να φαντάζεις, σαν…ελάχιστο θρόισμα ανέμου, ένα μηδέν, ένα τίποτα, που να απαξιούν και να σε ατενίσουν και μόνον,λες και θα μιανθούν!
Σου δημιουργεί, μια τέτοια συμπεριφορά, μόνον αποστροφή.
Θέλεις να φύγεις.
Δεν αναπαύεσαι κοντά τους, βρε παιδί μου.
Δεν θέλεις να ακους λέξη από το στόμα τους, κι ας είναι κορυφές…των Άλπεων!
Μακρυά!
Αντιθέτως, γνώρισα άτομα με λάθη, πάθη, έστω και αμαρτίες σημαντικές, αλλά με καρδιά απλοική, καρδιά μικρού παιδιού, που νιώθουν τις αδυναμίες τους. Κάνουν μια προσπάθεια να αποβάλλουν το κάθε τους ξεραδάκι. Δεν τα καταφέρνουν πάντα, αλλά αγωνίζονται, και το σημαντικότερο; παίρνουν από κουβέντα.
Ακούνε μια συμβουλή, δέχονται ένα λόγο δικό σου, μια διόρθωση.
Ξεχωρίζεις σε αυτούς μια γλυκειά απλότητα, μια ταπείνωση, που οι ίδιοι δεν την νιώθουν, γιατί αν την ένιωθαν, δεν θα ήταν ταπεινότητα,αλλά ψευτοταπεινοφροσύνη, ή και ταπεινολογία, αν οι ίδιοι την διαφήμιζαν σε λέξεις τους και εκφράσεις του προσώπου τους, και χειρονομίες τους.
Σε αυτούς τελικά αισθάνεσαι να αναπαύεσαι κοντά τους.
Μπορείς άνετα να τους κάνεις παρέα, ενώ τους πρώτους με τίποτα!
Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί ο Χριστός μας έτρωγε συχνά, και συνευρισκόταν με τελώνες, πόρνες και αμαρτωλούς, ενώ σπανίως με διανοουμένους και επιφανείς της εποχής εκείνης.
Το απλό ταπεινό φρόνημα, η αληθινή ταπείνωση σε κερδίζουν τελικά.
Ενώ η αλαζονεία και το εωσφορικό «εγώ» σε απομακρύνουν.
Η ταπείνωση ανοίγει τους ουρανούς, ενώ ο εγωισμός κλείνει πόρτες, και ανοίγει τα κατάβαθα της γης!
Αρχ.Ιγνάτιος Καζάκος, Ηγούμενος Ι. Μ. Των Ποιμένων Αγία Γη
Πηγή
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αγιασμός στο Κοινωνικό Φροντιστήριο Αγίου Γεωργίου Γιαννιτσών (2017)
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η θεολογία της γκρίνιας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
