2017-09-22 11:00:42
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η δήλωση που είχε κάνει ο συγγραφέας William Powell για το βιβλίο του ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού». Πρόκειται για ένα βιβλίο που μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα ελληνικά το 1982. Αυτό το κατασκεύασμα, που δεν έχει ούτε ίχνος αναρχικής απελευθερωτικής προοπτικής, καταχωρήθηκε σαν αναρχικό. Υπήρξαν, βέβαια, αρκετές αντιδράσεις από την εποχή της έκδοσής του. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και η αρνητική διαφήμιση έκανε καλά την προπαγανδιστική δουλειά της.
Ανεξάρτητα από τους λόγους (δεν αποδέχεται «ότι η βία είναι ένα θεμιτό μέσο για την πολιτική αλλαγή») για τους οποίους ο William Powell έχει αποκηρύξει το βιβλίο που είχε γράψει, το κατασκεύασμα αυτό, που προπαγανδίζει τις ναρκωτικές ουσίες και τη χρήση τους ενώ, συνάμα, περιέχει μια σύνοψη εγχειριδίων για τις ειδικές δυνάμεις (τα ειδικά σώματα δολοφόνων που κατασκευάζει κάθε κράτος) δεν έχει κάποια σχέση με την αναρχία.
Στο τέλος του εισαγωγικού κειμένου του βιβλίου ο συγγραφέας αναφέρει πως το βιβλίο δεν είναι για μωρά και ξεμωραμένους (ηλίθιους). Εννοείται πως δεν θα υποστηρίξουμε την άποψη του συγγραφέα που θέλει να αποσυρθεί το βιβλίο. Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν προσφέρει τίποτα. Υπάρχουν ήδη άπειρα επαναστατικά βιβλία και εκδόσεις που απευθύνονται σε μωρά για να κατασκευάσουν ηλίθιους.
Ο William Powell για τον «Τσελεμεντέ του Αναρχικού»:
Πρόσφατα έπεσαν στην αντίληψή μου διάφορες ιστοσελίδες που εστιάζουν στον «Τσελεμεντέ του Αναρχικού». Σαν συγγραφέας της αρχικής έκδοσης πριν από 30 και πλέον χρόνια, είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνω ένα σχόλιο.
Ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού» γράφτηκε ανάμεσα στο 1968 και το 1969, μόλις αποφοίτησα από το λύκειο. Εκείνο τον καιρό, ήμουν 19 χρονών και ο Πόλεμος του Βιετνάμ και το λεγόμενο «κίνημα αντι-κουλτούρας» ήταν στο ζενίθ. Συμμετείχα στο αντι-πολεμικό κίνημα και παρακολούθησα αμέτρητες κινητοποιήσεις υπέρ της ειρήνης και διαδηλώσεις. Το βιβλίο, από πολλές απόψεις, ήταν ένα παραπλανημένο προϊόν του νεανικού θυμού μου, αφού επρόκειτο να καταταγώ και να σταλώ στο Βιετνάμ για να πολεμήσω σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν πίστευα.
Έκανα την έρευνα για το χειρόγραφο μόνος μου, αρχικά στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης. Τα πιο πολλά από τα περιεχόμενα σταχυολογήθηκαν από Εγχειρίδια Στρατιωτικών και Ειδικών Δυνάμεων. Δεν ήμουν μέλος κάποιας ριζοσπαστικής ομάδας ή κάποιας αριστερής ή δεξιάς πεποίθησης.
Υπέβαλα το χειρόγραφο κατευθείαν σε έναν αριθμό εκδοτών χωρίς τη βοήθεια ή τη συμβουλή κάποιου πράκτορα. Τελικά, το δέχθηκαν στη Lyle Stuart Inc. και εκδόθηκε αυτολεξεί –χωρίς επεξεργασία– στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει συνήθως, τα δικαιώματα χρήσης του βιβλίου τα κράτησε ο εκδότης και όχι ο συγγραφέας. Τότε δεν είχα εκτιμήσει τη σημασία του γεγονότος και θα το καταλάβαινα μόνο μερικά χρόνια αργότερα, όταν ζήτησα να αποσυρθεί το βιβλίο.
Η κεντρική ιδέα του βιβλίου ήταν ότι η βία είναι ένα θεμιτό μέσο για την πολιτική αλλαγή. Πλέον δε συμφωνώ μ’ αυτό.
Προφανώς τα τελευταία χρόνια, ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού» έχει εκδοθεί σε πολλές τροποποιημένες εκδόσεις, συχνά με παρόμοιους τίτλους («Αναρχικός Τσελεμεντές» ΙΙ, ΙΙΙ κτλ.). Δεν έχω σχέση με αυτές τις εκδόσεις και δε μπορώ να τις σχολιάσω. Μπορώ να πω ότι η αυθεντική έκδοση του «Τσελεμεντέ» δεν έχει αναθεωρηθεί ή τροποποιηθεί από μένα από τότε που πρωτο-εκδόθηκε.
Τα χρόνια που ακολούθησαν την έκδοσή του, εγώ πήγα στο πανεπιστήμιο, παντρεύτηκα, έγινα πατέρας και δάσκαλος σε ανήλικους μαθητές. Αυτές οι εξελίξεις στη ζωή μου είχαν μια έντονη ηθική και πνευματική επίδραση επάνω μου. Ανακάλυψα ότι δεν συμφωνούσα, πλέον, με αυτά που είχα γράψει νωρίτερα και μου ήταν ιδιαίτερα άβολο το ότι έβαλα το όνομά μου σ’ αυτό.
Το 1976 έγινα Αγγλικανός Χριστιανός και λίγο αργότερα έγραψα στην Lyle Stuart Inc., εξηγώντας ότι δεν είχα τις απόψεις που εκφράζονταν στο βιβλίο και ζήτησα να αποσυρθεί από την κυκλοφορία ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού». Η απάντηση του εκδότη ήταν ότι τα πνευματικά δικαιώματα ήταν στο όνομά του και, έτσι, ήταν στο χέρι του να πάρει μια τέτοια απόφαση και όχι στο χέρι του συγγραφέα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τα δικαιώματα του βιβλίου πουλήθηκαν σε έναν άλλο εκδότη. Δεν είχα επαφή μ’ αυτόν τον εκδότη (πέρα από το να ζητήσω να αποσυρθεί το βιβλίο) και δεν εισπράττω δικαιώματα απ’ αυτό.
Δυστυχώς, το βιβλίο συνεχίζει να κυκλοφορεί και με την έλευση του ίντερνετ πολλές ιστοσελίδες έχουν εμφανιστεί να το διακινούν.
Θέλω να δηλώσω κατηγορηματικά ότι δε συμφωνώ με τα περιεχόμενα του «Τσελεμεντέ του Αναρχικού» και θα χαιρόμουν ιδιαίτερα (και θα ανακουφιζόμουν) αν διακοπεί η περαιτέρω έκδοσή του. Θεωρώ ότι είναι μια έκδοση που δίνει λαθεμένους προσανατολισμούς και πως είναι δυνητικά επικίνδυνη και γι’ αυτό θα έπρεπε να αποσυρθεί.
William Powell
http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0974458902/boingboing
http://www.boingboing.net/2010/09/15/10-years-ago-the-ana.html
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 98, Οκτώβριος 2010
https://anarchypress.wordpress.com/2017/09/18/%ce%bf-%cf%84%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%ad%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d/
olalathos
Ανεξάρτητα από τους λόγους (δεν αποδέχεται «ότι η βία είναι ένα θεμιτό μέσο για την πολιτική αλλαγή») για τους οποίους ο William Powell έχει αποκηρύξει το βιβλίο που είχε γράψει, το κατασκεύασμα αυτό, που προπαγανδίζει τις ναρκωτικές ουσίες και τη χρήση τους ενώ, συνάμα, περιέχει μια σύνοψη εγχειριδίων για τις ειδικές δυνάμεις (τα ειδικά σώματα δολοφόνων που κατασκευάζει κάθε κράτος) δεν έχει κάποια σχέση με την αναρχία.
Στο τέλος του εισαγωγικού κειμένου του βιβλίου ο συγγραφέας αναφέρει πως το βιβλίο δεν είναι για μωρά και ξεμωραμένους (ηλίθιους). Εννοείται πως δεν θα υποστηρίξουμε την άποψη του συγγραφέα που θέλει να αποσυρθεί το βιβλίο. Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν προσφέρει τίποτα. Υπάρχουν ήδη άπειρα επαναστατικά βιβλία και εκδόσεις που απευθύνονται σε μωρά για να κατασκευάσουν ηλίθιους.
Ο William Powell για τον «Τσελεμεντέ του Αναρχικού»:
Πρόσφατα έπεσαν στην αντίληψή μου διάφορες ιστοσελίδες που εστιάζουν στον «Τσελεμεντέ του Αναρχικού». Σαν συγγραφέας της αρχικής έκδοσης πριν από 30 και πλέον χρόνια, είναι η κατάλληλη στιγμή να κάνω ένα σχόλιο.
Ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού» γράφτηκε ανάμεσα στο 1968 και το 1969, μόλις αποφοίτησα από το λύκειο. Εκείνο τον καιρό, ήμουν 19 χρονών και ο Πόλεμος του Βιετνάμ και το λεγόμενο «κίνημα αντι-κουλτούρας» ήταν στο ζενίθ. Συμμετείχα στο αντι-πολεμικό κίνημα και παρακολούθησα αμέτρητες κινητοποιήσεις υπέρ της ειρήνης και διαδηλώσεις. Το βιβλίο, από πολλές απόψεις, ήταν ένα παραπλανημένο προϊόν του νεανικού θυμού μου, αφού επρόκειτο να καταταγώ και να σταλώ στο Βιετνάμ για να πολεμήσω σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν πίστευα.
Έκανα την έρευνα για το χειρόγραφο μόνος μου, αρχικά στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης. Τα πιο πολλά από τα περιεχόμενα σταχυολογήθηκαν από Εγχειρίδια Στρατιωτικών και Ειδικών Δυνάμεων. Δεν ήμουν μέλος κάποιας ριζοσπαστικής ομάδας ή κάποιας αριστερής ή δεξιάς πεποίθησης.
Υπέβαλα το χειρόγραφο κατευθείαν σε έναν αριθμό εκδοτών χωρίς τη βοήθεια ή τη συμβουλή κάποιου πράκτορα. Τελικά, το δέχθηκαν στη Lyle Stuart Inc. και εκδόθηκε αυτολεξεί –χωρίς επεξεργασία– στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει συνήθως, τα δικαιώματα χρήσης του βιβλίου τα κράτησε ο εκδότης και όχι ο συγγραφέας. Τότε δεν είχα εκτιμήσει τη σημασία του γεγονότος και θα το καταλάβαινα μόνο μερικά χρόνια αργότερα, όταν ζήτησα να αποσυρθεί το βιβλίο.
Η κεντρική ιδέα του βιβλίου ήταν ότι η βία είναι ένα θεμιτό μέσο για την πολιτική αλλαγή. Πλέον δε συμφωνώ μ’ αυτό.
Προφανώς τα τελευταία χρόνια, ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού» έχει εκδοθεί σε πολλές τροποποιημένες εκδόσεις, συχνά με παρόμοιους τίτλους («Αναρχικός Τσελεμεντές» ΙΙ, ΙΙΙ κτλ.). Δεν έχω σχέση με αυτές τις εκδόσεις και δε μπορώ να τις σχολιάσω. Μπορώ να πω ότι η αυθεντική έκδοση του «Τσελεμεντέ» δεν έχει αναθεωρηθεί ή τροποποιηθεί από μένα από τότε που πρωτο-εκδόθηκε.
Τα χρόνια που ακολούθησαν την έκδοσή του, εγώ πήγα στο πανεπιστήμιο, παντρεύτηκα, έγινα πατέρας και δάσκαλος σε ανήλικους μαθητές. Αυτές οι εξελίξεις στη ζωή μου είχαν μια έντονη ηθική και πνευματική επίδραση επάνω μου. Ανακάλυψα ότι δεν συμφωνούσα, πλέον, με αυτά που είχα γράψει νωρίτερα και μου ήταν ιδιαίτερα άβολο το ότι έβαλα το όνομά μου σ’ αυτό.
Το 1976 έγινα Αγγλικανός Χριστιανός και λίγο αργότερα έγραψα στην Lyle Stuart Inc., εξηγώντας ότι δεν είχα τις απόψεις που εκφράζονταν στο βιβλίο και ζήτησα να αποσυρθεί από την κυκλοφορία ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού». Η απάντηση του εκδότη ήταν ότι τα πνευματικά δικαιώματα ήταν στο όνομά του και, έτσι, ήταν στο χέρι του να πάρει μια τέτοια απόφαση και όχι στο χέρι του συγγραφέα. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τα δικαιώματα του βιβλίου πουλήθηκαν σε έναν άλλο εκδότη. Δεν είχα επαφή μ’ αυτόν τον εκδότη (πέρα από το να ζητήσω να αποσυρθεί το βιβλίο) και δεν εισπράττω δικαιώματα απ’ αυτό.
Δυστυχώς, το βιβλίο συνεχίζει να κυκλοφορεί και με την έλευση του ίντερνετ πολλές ιστοσελίδες έχουν εμφανιστεί να το διακινούν.
Θέλω να δηλώσω κατηγορηματικά ότι δε συμφωνώ με τα περιεχόμενα του «Τσελεμεντέ του Αναρχικού» και θα χαιρόμουν ιδιαίτερα (και θα ανακουφιζόμουν) αν διακοπεί η περαιτέρω έκδοσή του. Θεωρώ ότι είναι μια έκδοση που δίνει λαθεμένους προσανατολισμούς και πως είναι δυνητικά επικίνδυνη και γι’ αυτό θα έπρεπε να αποσυρθεί.
William Powell
http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/0974458902/boingboing
http://www.boingboing.net/2010/09/15/10-years-ago-the-ana.html
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 98, Οκτώβριος 2010
https://anarchypress.wordpress.com/2017/09/18/%ce%bf-%cf%84%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%ad%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d/
olalathos
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Κούτρης μπορεί να δώσει πολύτιμες λύσεις στον Ολυμπιακό
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
