2017-09-22 13:48:48
Οι μονές της Μεγαλονήσου που στήριξαν τους εθνικούς αγώνες αλλά και τον τοπικό πολιτισμό
H Εκκλησία της Κρήτης από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της έως τις μέρες μας είχε τη δική της πορεία που δεν έχει καμία σχέση με αυτή της υπόλοιπης Ελλάδας. Άλλωστε επισήμως είναι «Ημιαυτόνομος έχουσα την κανονικήν εξάρτησιν αυτής εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου».
Αυτή η σχέση την έχει καταστήσει σημαντική για το Φανάρι αλλά και για την Ελλάδα. Ανεξάρτητα όμως από το καθεστώς που διέπει τις σχέσεις της με το Πατριαρχείο, εντός των ορίων της Αρχιεπισκοπής Κρήτης υπάρχουν δεκάδες μοναστήρια τα οποία έχουν ταυτιστεί με την τοπική κοινωνία διατηρώντας στο έπακρο τα χαρακτηριστικά των κατοίκων του νησιού που έχουν να κάνουν με την παλικαριά, τους αγώνες του έθνους αλλά και το σύγχρονο πνεύμα συμμετοχής στην ανάπτυξη.
Από το Αρκάδι ώς τη Μονή Τοπλού τα μοναστήρια της Κρήτης παραμένουν ζωντανοί θρύλοι της Ορθοδοξίας στη Μεσόγειο. Ο πρώτος πυρήνας, σύμφωνα με τον καθηγητή Θεόδωρο Δετοράκη, δημιουργήθηκε το 64 μ.Χ. από τον Απόστολο Παύλο κατά την γ΄ περιοδεία του. Οι πρώτοι κήρυκες όμως του Χριστιανισμού στη νήσο ήταν οι Εβραιοκρήτες, που παραβρέθηκαν στο κήρυγμα του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής στα Ιεροσόλυμα.
Το έργο του Αποστόλου Παύλου για τον εκχριστιανισμό της Κρήτης ανέλαβε να συνεχίσει ο μαθητής του Τίτος, που έγινε και ο πρώτος της επίσκοπος. Οι αντιδράσεις πολλές με αποκορύφωμα «τον διωγμό του Δεκίου (249-251 μ.Χ.) η Κρήτη προσέφερε τους Δέκα Καλλίνικους μάρτυρες, που είναι εφεξής και η μεγάλη δόξα της. Οι Βυζαντινοί συγγραφείς, οσάκις αναφέρονται στην Κρήτη, δεν παραλείπουν να μνημονεύσουν και τους Δέκα Καλλίνικους μάρτυρες ως ύψιστο τίτλο τιμής για τη νήσο». Σιγά - σιγά όμως η Κρητική Εκκλησία απέκτησε προκαθήμενο και επισκόπους, που αποτέλεσαν την τοπική σύνοδο. Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κρήτης έφερε τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου και η Κρήτη ήταν μία από τις δώδεκα Αρχιεπισκοπές του Ιλλυρικού (όπως ονομαζόταν τότε η Βαλκανική Χερσόνησος).
Διαβάστε περισσότερα »
paraklisi
H Εκκλησία της Κρήτης από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της έως τις μέρες μας είχε τη δική της πορεία που δεν έχει καμία σχέση με αυτή της υπόλοιπης Ελλάδας. Άλλωστε επισήμως είναι «Ημιαυτόνομος έχουσα την κανονικήν εξάρτησιν αυτής εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου».
Αυτή η σχέση την έχει καταστήσει σημαντική για το Φανάρι αλλά και για την Ελλάδα. Ανεξάρτητα όμως από το καθεστώς που διέπει τις σχέσεις της με το Πατριαρχείο, εντός των ορίων της Αρχιεπισκοπής Κρήτης υπάρχουν δεκάδες μοναστήρια τα οποία έχουν ταυτιστεί με την τοπική κοινωνία διατηρώντας στο έπακρο τα χαρακτηριστικά των κατοίκων του νησιού που έχουν να κάνουν με την παλικαριά, τους αγώνες του έθνους αλλά και το σύγχρονο πνεύμα συμμετοχής στην ανάπτυξη.
Από το Αρκάδι ώς τη Μονή Τοπλού τα μοναστήρια της Κρήτης παραμένουν ζωντανοί θρύλοι της Ορθοδοξίας στη Μεσόγειο. Ο πρώτος πυρήνας, σύμφωνα με τον καθηγητή Θεόδωρο Δετοράκη, δημιουργήθηκε το 64 μ.Χ. από τον Απόστολο Παύλο κατά την γ΄ περιοδεία του. Οι πρώτοι κήρυκες όμως του Χριστιανισμού στη νήσο ήταν οι Εβραιοκρήτες, που παραβρέθηκαν στο κήρυγμα του Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής στα Ιεροσόλυμα.
Το έργο του Αποστόλου Παύλου για τον εκχριστιανισμό της Κρήτης ανέλαβε να συνεχίσει ο μαθητής του Τίτος, που έγινε και ο πρώτος της επίσκοπος. Οι αντιδράσεις πολλές με αποκορύφωμα «τον διωγμό του Δεκίου (249-251 μ.Χ.) η Κρήτη προσέφερε τους Δέκα Καλλίνικους μάρτυρες, που είναι εφεξής και η μεγάλη δόξα της. Οι Βυζαντινοί συγγραφείς, οσάκις αναφέρονται στην Κρήτη, δεν παραλείπουν να μνημονεύσουν και τους Δέκα Καλλίνικους μάρτυρες ως ύψιστο τίτλο τιμής για τη νήσο». Σιγά - σιγά όμως η Κρητική Εκκλησία απέκτησε προκαθήμενο και επισκόπους, που αποτέλεσαν την τοπική σύνοδο. Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κρήτης έφερε τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου και η Κρήτη ήταν μία από τις δώδεκα Αρχιεπισκοπές του Ιλλυρικού (όπως ονομαζόταν τότε η Βαλκανική Χερσόνησος).
Διαβάστε περισσότερα »
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
