2017-10-04 12:46:17
Για να προοδεύσει ένα παιδί στη ζωή του σήμερα, λένε οι ειδικοί, πρέπει σίγουρα να γνωρίζει καλά Αγγλικά –μεγαλώνοντας, βέβαια, χρειάζεται και μία δεύτερη ξένη γλώσσα. Για να βρίσκεται «μέσα στα πράγματα», αναφορικά με τις ανερχόμενες επιστήμες και τα επαγγέλματα με υψηλή ζήτηση, καλό είναι να ασχοληθεί από νωρίς με τη Ρομποτική. Οι πιο έξυπνοι άνθρωποι, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν σπουδάσει ως παιδιά Μουσική. Τα κορίτσια είναι καλό από μικρά να κάνουν Μπαλέτο, για να αποκτήσουν ολόισια πλάτη και κομψό περπάτημα, ενώ για τα αγόρια συνιστάται η Κολύμβηση.
Αν όσο διαβάζατε τις παραπάνω γραμμές, είχατε από δίπλα και ένα κουμπιουτεράκι και αθροίζατε τα μηνιαία κόστη των συνδρομών για όλες αυτές δραστηριότητες -που είναι κάποιες μόνο από αυτές που κάνει ένα παιδί σήμερα- θα σας «έβγαινε» χοντρικά ένα 200ευρω τον μήνα –για το ένα παιδί. Υπολογίστε κάτι λιγότερο από τα διπλά ένα έχετε δύο παιδιά
. Και θα πέφτατε έξω –γιατί για τις ξένες γλώσσες χρειάζονται βιβλία, για το Ωδείο πρέπει να αγοράσετε το όργανο, για το Μπαλέτο απαιτείται κορμάκι και μπαλαρίνες (για να μη φτάσουμε στο πόσο μπορεί να κοστίζει η στολή αλλά και το εισιτήριο για την παράσταση της σχολής, στο τέλος του χρόνου) και ειδικό μαγιό με σκουφάκι χρειάζεται στην Κολύμβηση. Και πάλι, δεν τα έχετε υπολογίσει όλα: Βενζίνη! Ατελείωτα λίτρα βενζίνης για την καθημερινή μεταφορά των παιδιών πότε στη μία και πότε στην άλλη δραστηριότητα. Και κούραση και άγχος μη τυχόν καθυστερήσει, και μελέτη στο σπίτι, για κάποιες από αυτές τις δραστηριότητες, επιπλέον του διαβάσματος που έτσι κι αλλιώς έχει για το σχολείο. Κερασάκι στην τούρτα η μίνι (έως και μάξι) κατάθλιψη που περνά το παιδί (και εμείς μαζί), όταν κάτι από όλα αυτά δεν πάει καλά!
Ας μείνουμε, όμως, στο κόστος όλων αυτών που θεωρούμε τόσο απαραίτητα να κάνει το παιδί μας. Σκοπός δεν είναι να μην τα κάνει –μη βιαστείτε να μας κατηγορήσετε, ότι βαλθήκαμε να ισοπεδώσουμε όλες τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Προς Θεού! Σκοπός είναι να σκεφτούμε μήπως έχουμε παρασυρθεί από όλο αυτό το κύμα υπερφόρτωσης του παιδιού μας με γνώσεις, ταλέντα και ικανότητες, με αποτέλεσμα να ασφυκτιούμε οικονομικά οικογενειακώς και -δευτερευόντως- να εξαντλούμαστε μέρα με τη μέρα.
Ας ξεκινήσουμε, για παράδειγμα, από τα Αγγλικά –αναμφίβολα απαραίτητα για το κάθε παιδί, δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία εισήχθησαν στο πρόγραμμα της Α' και Β' τάξης του δημοτικού σχολείου, με μία ώρα την εβδομάδα. Δοκιμάστε να ρωτήσετε, όμως, την δασκάλα Αγγλικών του παιδιού σας: πότε να ξεκινήσει φροντιστήριο; Το πιθανότερο είναι, ότι θα σας πει «αργότερα». Γιατί το παιδί πρέπει να έχει κατακτήσει πρώτα καλά την ελληνική γλώσσα, για να μπορέσει μετά με άνεση να μάθει και την αγγλική. Είναι, λοιπόν, πραγματικά τόσο απαραίτητο να πηγαίνει ένα παιδί σε φροντιστήριο Αγγλικών από τα… 3;
Για κάποιους γονείς είναι –δεν τους κατηγορώ. Ο καθένας έχει το προσωπικό του κριτήριο ως προς το τι είναι σημαντικό να μάθει το παιδί του και τι όχι. Δεν χρειάζεται, όμως, να νιώθετε άσχημα αν δεν έχετε αυτή την οικονομική δυνατότητα.
Μια άκρως οικονομική εναλλακτική, αν θέλετε το παιδί σας να ξεκινήσει στο δημοτικό την σε βάθος ενασχόληση με τα Αγγλικά, είναι συμμετέχοντας στα εκπαιδευτικά προγράμματα των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών στα σχολεία της περιοχής σας. Οι δραστηριότητες που προσφέρονται εκεί, περιλαμβάνουν μία σειρά εκπαιδευτικών και ψυχαγωγικών προγραμμάτων (Αγγλικά, Μουσική, Εικαστικά, Ρομποτική, Αθλητισμός κ.α.), απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών και είναι εντελώς δωρεάν. Μήπως έχει έρθει η ώρα να δείξουμε λίγη παραπάνω εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς του δημοσίου σχολείου;
Όσο για τις δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με τέχνες, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι το Μπαλέτο δίνει στην κίνηση του κοριτσιού ασύγκριτη χάρη; Από την άλλη, ποιος μπορεί να δίνει κάθε μήνα 70 ευρώ για το μάθημα; Και περί τα 150 ευρώ για τις στολές των παραστάσεων κάθε τόσο; (Τα ποσά προέρχονται από προσωπική πείρα). Αντίστοιχο, ίσως δε λίγο υψηλότερο είναι το κόστος των διδάκτρων του Ωδείου –ένα καλό παιδικό βιολί, αν αυτό το όργανο επιλέξει το παιδί, κοστίζει περί τα 200 ευρώ. Και χρειάζεται αντικατάσταση κάθε τόσο, όσο το παιδί μεγαλώνει και το χέρι του μακραίνει. Πώς μπορείς να το αρνηθείς στο παιδί, όμως, όταν δείχνει να το αγαπά και να έχει κλίση;
Η αλήθεια είναι, ότι δεν μπορείς. Στο σημείο αυτό, λοιπόν, χρειάζεται να κάνουμε μια πολύ σοβαρή συζήτηση με το παιδί, ως προς το τι πραγματικά θέλει να κάνει, αλλά να κρίνουμε κι εμείς οι ίδιοι ως γονείς πού έχει κλίση και ειλικρινές ενδιαφέρον. Και στη συνέχεια, πρέπει να βάλουμε μια ιεραρχία στις δραστηριότητες.
Όταν, για παράδειγμα, είδα ότι η κόρη μου δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Μπαλέτο, έπειτα από δύο συνεχόμενες χρονιές, συζητήσαμε οικογενειακώς σοβαρά και αποφασίσαμε, ότι δεν είχε νόημα να δίνουμε τόσα χρήματα για κάτι που κι εκείνη δεν την ενθουσίαζε. Εξάλλου, τι θέλαμε κι εμείς ως γονείς; Να γυμνάζεται και να αποκτήσει ευθυτενές σώμα. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να κάνει ρυθμική. Αποδείχτηκε, ότι της ταίριαζε περισσότερο και το μηνιαίο κόστος ήταν σχεδόν στο ένα τρίτο του μπαλέτου. Αντίστοιχα, νομίζω, πρέπει να σκεφτεί κανείς και για το Ωδείο: αφενός αν αρέσει πραγματικά στο παιδί και αφετέρου αν υπάρχει κάποια οικονομικότερη εναλλακτική που να το χαροποιεί εξίσου. Ψάξτε το!
Σε γενικές γραμμές, πάντως, αναφορικά με το κόστος των δραστηριοτήτων, ό,τι έχει να κάνει με τέχνη, κοστίζει κάπως παραπάνω από τα αθλήματα. Βάλτε, λοιπόν, την δική σας ιεραρχία στο τι κρίνετε σημαντικό να κάνει το παιδί, τι αγαπά το ίδιο και σε ποιον τομέα έχει τα φόντα να προοδεύσει. Επιπλέον, ενημερωθείτε ενδελεχώς για τα προγράμματα των Δήμων που απευθύνονται σε παιδιά –πολλά από αυτά είναι δωρεάν, π.χ. μαθήματα κολύμβησης, δημοτικοί χοροί κ.ο.κ. Αν έχετε μικρά παιδιά, κάντε την αρχή σε αυτά και στη συνέχεια, εφόσον δείτε ότι το παιδί σας πραγματικά προοδεύει, σκεφτείτε κατά πόσο θέλετε και μπορείτε να το στηρίξετε οικονομικά στο χόμπι του.
Πάνω απ’όλα, όμως, μην «πελαγώνετε» και μην απελπίζεστε. Οι καιροί είναι τέτοιοι που απαιτούν τα παιδιά μας να μεταμορφωθούν σε μικρούς υπερ-ήρωες. Προσπαθήστε, όμως, αν όχι να κοιτάξετε πίσω στα δικά σας παιδικά χρόνια (που ήταν εντελώς διαφορετικά), να δείτε τα πράγματα σε προοπτική. Αργά η γρήγορα το παιδί θα χρειαστεί ενίσχυση στα μαθήματα του σχολείου, ενδεχομένως φροντιστήρια για τα διπλώματα των ξένων γλωσσών και για τις Πανελλήνιες. Λίγο αργότερα, όλα αυτά θα πρέπει να τα επαναλάβει και το δεύτερο ή τρίτο παιδί σας. Αναγκαστικά, λοιπόν, κάτι απ’όλα θα πρέπει να μείνει πίσω –πίσω θα έχουν μείνει και οι «καταθέσεις» σας. Οι γονείς μου ξόδεψαν μία περιουσία για να μάθω Γερμανικά. Μέχρι το Λύκειο μιλούσα άπταιστα. Στην πορεία δεν τα χρησιμοποίησα ποτέ. Πλέον θυμάμαι αμυδρά κάποιες λέξεις. Πόσο κρίμα Είναι πράγματι υπέροχο να μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας νέες εμπειρίες, νέες γνώσεις και εικόνες –είναι σίγουρα προτιμότερο από το να τους προσφέρουμε διαρκώς υλικά αγαθά. Το να συμμετέχει το παιδί σε μία ομάδα και να ασχολείται με τον αθλητισμό και τις τέχνες, μόνο οφέλη έχει να του προσφέρει: δοκιμάζει το σώμα και το μυαλό του, τα «ανοίγει», τα εξελίσσει, γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του και τις ικανότητές του, μπορεί να διακριθεί σε αυτά και να τραβήξει μία τέτοια πορεία ζωής, αναγνωρίζει τη θέση του στο κοινωνικό σύνολο, αντιλαμβάνεται την αξία της ομάδας, αποκτά σχέσεις, φιλίες αλλά και έχθρες πού και πού, τις οποίες καλείται να διαχειριστεί, μαζί με όλα τα δύσκολα συναισθήματα της ενδεχόμενης αποτυχίας… η λίστα θα μπορούσε να συνεχίζεται για πολύ ακόμα, ειδικά αν προσθέταμε πόσο εμείς απολαμβάνουμε να παρακολουθούμε το παιδί σας καθώς συμμετέχει σε όλα αυτά. Ωστόσο, κάθε πραγματική προσπάθεια απαιτεί θυσίες. Τόσο εμείς όσο και το παιδί έχουμε ένα όριο, τόσο στα χρήματα όσο και στον χρόνο/κόπο που είμαστε διατεθειμένοι να ξοδέψουμε. Και είμαστε εμείς, οι γονείς, που οφείλουμε να αποφασίσουμε πού θα τραβήξουμε την γραμμή αυτού του ορίου.
Όσο για τα πολύ υψηλά κόστη ορισμένων δραστηριοτήτων, αφενός θα έπρεπε να κάνουν κάποιους επιχειρηματίες να τα ξανασκεφτούν, αφετέρου θα μπορούσαν να δώσουν καλή αφορμή στους Δήμους, για ακόμα περισσότερες και οικονομικότερες αντιπροτάσεις.
Πηγή Tromaktiko
Αν όσο διαβάζατε τις παραπάνω γραμμές, είχατε από δίπλα και ένα κουμπιουτεράκι και αθροίζατε τα μηνιαία κόστη των συνδρομών για όλες αυτές δραστηριότητες -που είναι κάποιες μόνο από αυτές που κάνει ένα παιδί σήμερα- θα σας «έβγαινε» χοντρικά ένα 200ευρω τον μήνα –για το ένα παιδί. Υπολογίστε κάτι λιγότερο από τα διπλά ένα έχετε δύο παιδιά
Ας μείνουμε, όμως, στο κόστος όλων αυτών που θεωρούμε τόσο απαραίτητα να κάνει το παιδί μας. Σκοπός δεν είναι να μην τα κάνει –μη βιαστείτε να μας κατηγορήσετε, ότι βαλθήκαμε να ισοπεδώσουμε όλες τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Προς Θεού! Σκοπός είναι να σκεφτούμε μήπως έχουμε παρασυρθεί από όλο αυτό το κύμα υπερφόρτωσης του παιδιού μας με γνώσεις, ταλέντα και ικανότητες, με αποτέλεσμα να ασφυκτιούμε οικονομικά οικογενειακώς και -δευτερευόντως- να εξαντλούμαστε μέρα με τη μέρα.
Ας ξεκινήσουμε, για παράδειγμα, από τα Αγγλικά –αναμφίβολα απαραίτητα για το κάθε παιδί, δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία εισήχθησαν στο πρόγραμμα της Α' και Β' τάξης του δημοτικού σχολείου, με μία ώρα την εβδομάδα. Δοκιμάστε να ρωτήσετε, όμως, την δασκάλα Αγγλικών του παιδιού σας: πότε να ξεκινήσει φροντιστήριο; Το πιθανότερο είναι, ότι θα σας πει «αργότερα». Γιατί το παιδί πρέπει να έχει κατακτήσει πρώτα καλά την ελληνική γλώσσα, για να μπορέσει μετά με άνεση να μάθει και την αγγλική. Είναι, λοιπόν, πραγματικά τόσο απαραίτητο να πηγαίνει ένα παιδί σε φροντιστήριο Αγγλικών από τα… 3;
Για κάποιους γονείς είναι –δεν τους κατηγορώ. Ο καθένας έχει το προσωπικό του κριτήριο ως προς το τι είναι σημαντικό να μάθει το παιδί του και τι όχι. Δεν χρειάζεται, όμως, να νιώθετε άσχημα αν δεν έχετε αυτή την οικονομική δυνατότητα.
Μια άκρως οικονομική εναλλακτική, αν θέλετε το παιδί σας να ξεκινήσει στο δημοτικό την σε βάθος ενασχόληση με τα Αγγλικά, είναι συμμετέχοντας στα εκπαιδευτικά προγράμματα των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών στα σχολεία της περιοχής σας. Οι δραστηριότητες που προσφέρονται εκεί, περιλαμβάνουν μία σειρά εκπαιδευτικών και ψυχαγωγικών προγραμμάτων (Αγγλικά, Μουσική, Εικαστικά, Ρομποτική, Αθλητισμός κ.α.), απευθύνονται σε παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών και είναι εντελώς δωρεάν. Μήπως έχει έρθει η ώρα να δείξουμε λίγη παραπάνω εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς του δημοσίου σχολείου;
Όσο για τις δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με τέχνες, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι το Μπαλέτο δίνει στην κίνηση του κοριτσιού ασύγκριτη χάρη; Από την άλλη, ποιος μπορεί να δίνει κάθε μήνα 70 ευρώ για το μάθημα; Και περί τα 150 ευρώ για τις στολές των παραστάσεων κάθε τόσο; (Τα ποσά προέρχονται από προσωπική πείρα). Αντίστοιχο, ίσως δε λίγο υψηλότερο είναι το κόστος των διδάκτρων του Ωδείου –ένα καλό παιδικό βιολί, αν αυτό το όργανο επιλέξει το παιδί, κοστίζει περί τα 200 ευρώ. Και χρειάζεται αντικατάσταση κάθε τόσο, όσο το παιδί μεγαλώνει και το χέρι του μακραίνει. Πώς μπορείς να το αρνηθείς στο παιδί, όμως, όταν δείχνει να το αγαπά και να έχει κλίση;
Η αλήθεια είναι, ότι δεν μπορείς. Στο σημείο αυτό, λοιπόν, χρειάζεται να κάνουμε μια πολύ σοβαρή συζήτηση με το παιδί, ως προς το τι πραγματικά θέλει να κάνει, αλλά να κρίνουμε κι εμείς οι ίδιοι ως γονείς πού έχει κλίση και ειλικρινές ενδιαφέρον. Και στη συνέχεια, πρέπει να βάλουμε μια ιεραρχία στις δραστηριότητες.
Όταν, για παράδειγμα, είδα ότι η κόρη μου δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Μπαλέτο, έπειτα από δύο συνεχόμενες χρονιές, συζητήσαμε οικογενειακώς σοβαρά και αποφασίσαμε, ότι δεν είχε νόημα να δίνουμε τόσα χρήματα για κάτι που κι εκείνη δεν την ενθουσίαζε. Εξάλλου, τι θέλαμε κι εμείς ως γονείς; Να γυμνάζεται και να αποκτήσει ευθυτενές σώμα. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να κάνει ρυθμική. Αποδείχτηκε, ότι της ταίριαζε περισσότερο και το μηνιαίο κόστος ήταν σχεδόν στο ένα τρίτο του μπαλέτου. Αντίστοιχα, νομίζω, πρέπει να σκεφτεί κανείς και για το Ωδείο: αφενός αν αρέσει πραγματικά στο παιδί και αφετέρου αν υπάρχει κάποια οικονομικότερη εναλλακτική που να το χαροποιεί εξίσου. Ψάξτε το!
Σε γενικές γραμμές, πάντως, αναφορικά με το κόστος των δραστηριοτήτων, ό,τι έχει να κάνει με τέχνη, κοστίζει κάπως παραπάνω από τα αθλήματα. Βάλτε, λοιπόν, την δική σας ιεραρχία στο τι κρίνετε σημαντικό να κάνει το παιδί, τι αγαπά το ίδιο και σε ποιον τομέα έχει τα φόντα να προοδεύσει. Επιπλέον, ενημερωθείτε ενδελεχώς για τα προγράμματα των Δήμων που απευθύνονται σε παιδιά –πολλά από αυτά είναι δωρεάν, π.χ. μαθήματα κολύμβησης, δημοτικοί χοροί κ.ο.κ. Αν έχετε μικρά παιδιά, κάντε την αρχή σε αυτά και στη συνέχεια, εφόσον δείτε ότι το παιδί σας πραγματικά προοδεύει, σκεφτείτε κατά πόσο θέλετε και μπορείτε να το στηρίξετε οικονομικά στο χόμπι του.
Πάνω απ’όλα, όμως, μην «πελαγώνετε» και μην απελπίζεστε. Οι καιροί είναι τέτοιοι που απαιτούν τα παιδιά μας να μεταμορφωθούν σε μικρούς υπερ-ήρωες. Προσπαθήστε, όμως, αν όχι να κοιτάξετε πίσω στα δικά σας παιδικά χρόνια (που ήταν εντελώς διαφορετικά), να δείτε τα πράγματα σε προοπτική. Αργά η γρήγορα το παιδί θα χρειαστεί ενίσχυση στα μαθήματα του σχολείου, ενδεχομένως φροντιστήρια για τα διπλώματα των ξένων γλωσσών και για τις Πανελλήνιες. Λίγο αργότερα, όλα αυτά θα πρέπει να τα επαναλάβει και το δεύτερο ή τρίτο παιδί σας. Αναγκαστικά, λοιπόν, κάτι απ’όλα θα πρέπει να μείνει πίσω –πίσω θα έχουν μείνει και οι «καταθέσεις» σας. Οι γονείς μου ξόδεψαν μία περιουσία για να μάθω Γερμανικά. Μέχρι το Λύκειο μιλούσα άπταιστα. Στην πορεία δεν τα χρησιμοποίησα ποτέ. Πλέον θυμάμαι αμυδρά κάποιες λέξεις. Πόσο κρίμα Είναι πράγματι υπέροχο να μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας νέες εμπειρίες, νέες γνώσεις και εικόνες –είναι σίγουρα προτιμότερο από το να τους προσφέρουμε διαρκώς υλικά αγαθά. Το να συμμετέχει το παιδί σε μία ομάδα και να ασχολείται με τον αθλητισμό και τις τέχνες, μόνο οφέλη έχει να του προσφέρει: δοκιμάζει το σώμα και το μυαλό του, τα «ανοίγει», τα εξελίσσει, γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό του και τις ικανότητές του, μπορεί να διακριθεί σε αυτά και να τραβήξει μία τέτοια πορεία ζωής, αναγνωρίζει τη θέση του στο κοινωνικό σύνολο, αντιλαμβάνεται την αξία της ομάδας, αποκτά σχέσεις, φιλίες αλλά και έχθρες πού και πού, τις οποίες καλείται να διαχειριστεί, μαζί με όλα τα δύσκολα συναισθήματα της ενδεχόμενης αποτυχίας… η λίστα θα μπορούσε να συνεχίζεται για πολύ ακόμα, ειδικά αν προσθέταμε πόσο εμείς απολαμβάνουμε να παρακολουθούμε το παιδί σας καθώς συμμετέχει σε όλα αυτά. Ωστόσο, κάθε πραγματική προσπάθεια απαιτεί θυσίες. Τόσο εμείς όσο και το παιδί έχουμε ένα όριο, τόσο στα χρήματα όσο και στον χρόνο/κόπο που είμαστε διατεθειμένοι να ξοδέψουμε. Και είμαστε εμείς, οι γονείς, που οφείλουμε να αποφασίσουμε πού θα τραβήξουμε την γραμμή αυτού του ορίου.
Όσο για τα πολύ υψηλά κόστη ορισμένων δραστηριοτήτων, αφενός θα έπρεπε να κάνουν κάποιους επιχειρηματίες να τα ξανασκεφτούν, αφετέρου θα μπορούσαν να δώσουν καλή αφορμή στους Δήμους, για ακόμα περισσότερες και οικονομικότερες αντιπροτάσεις.
Πηγή Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η πιο τραγανή και εύκολη ζαμπονοκασερόπιτα (video)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
