ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Σπηλιά του Παρασκευά: Το πιο in μαγαζι των 50's ήταν στην Καστέλα [video]

Το καλύτερο νυχτερινό μαγαζί την δεκαετία του ’50 ήταν η Σπηλιά του Παρασκευά στην Καστέλα. Το «Σηγάγγιο» όπως είναι η κανονική ονομασία της σπηλιάς ήταν το καλύτερο νυχτερινό κοσμικό κέντρο των Αθηνών όπου τραγουδούσαν τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής.

Από την «Σπηλιά του Παρασκευά» έχουν περάσει ο Μανώλης Χιώτης και η Μαίρη Λίντα, η Ρένα Βλαχοπούλου ο Τώνης Μαρούδας, , η Γεωργία Βασιλειάδου, το Τριο Μπελκάντο, η Μάγια Μελάγια , ο Βαγγέλης Σειληνός , η Ελένη Προκοπίου κ.α. Το μαγαζί ονομάστηκε από το όνομα της οικογένειας Παρασκευά ενώ υπεύθυνος ήταν ο Δημήτρης Παρασκευάς (ή Μήτσος ή Νέγκους) ένας μορφωμένος, πολυταξιδεμένος, με ρίζες κοσμοπολίτικες και αριστοκρατικούς τρόπους ο οποίος είχε και αξιόλογο λογοτεχνικό ταλέντο και έγραφε ωραία χρονογραφήματα στην τοπική εφημερίδα "θάρρος" του Χαραλάμπους (σύμφωνα με το βιβλίο "Πειραϊκές και Φυσιολατρικές Μνήμες" του Γιάννη Σωτηρίου).

Από την «Σπηλιά του Παρασκευά» έχουν περάσει τα μεγαλύτερα ονόματα της κοσμοπολίτικης Αθήνας αλλα και του κόσμου.

Το 1961 ο πρίγκιπας Ρενιέ του Μονακό (πατέρας του Αλβέρτου του Μονακό) και η πανέμορφη σύζυγος του και πρώην ηθοποιός Γκρέις Κέλι ήταν προσκεκλημένοι του Ωνάση και της τότε συντρόφου του Μαρία Κάλλας στην Ελλάδα για διακοπές.

Η πανέμορφη Γκρέης Κέλι εξέφρασε την επιθυμία να δει «μπουζούκια» και το πιο in μαγαζί της εποχής ήταν η «Σπηλιά του Παρασκευά» στην Καστέλα όπου τραγουδούσε τότε ο Χιώτης με την Λίντα. Χαρακτηριστικό του πόσο καλά περάσανε εκείνο το βράδυ , εκτός από τον τεράστιο λογαριασμό που έκανε ο Ωνάσης ήταν και η επιθυμία της πριγκίπισσας να γνωρίσει τον Χιώτη και την Λίντα όπου τους συνάντησε με μεταφράστρια την τεράστια Μαρία Κάλλας.

Σύμφωνα με τον βιογράφο του Αριστοτέλη Ωνάση τον δημοσιογράφο Δ. Λυμπερόπουλο η συνομιλία είχε ως εξής.

Χιώτης: Μεγάλη μας τιμή κυρία Κάλλας, δεν έχω λόγια να σας ευχαριστήσω.

Κάλλας: δική μου τιμή κύριε Χιώτη, γιατί πιστέψτε με ότι η αποψινή βραδιά ήταν η πιό ευχάριστη ψυχαγωγικά της ζωής μου. Σας εκφράζω και τα συγχαρητήρια της πριγκίπισσας που με έβαζε κατά την διάρκεια των τραγουδιών να της μεταφράζω τα λόγια στα αγγλικά

Χιώτης: Αυτό με φοβίζει Κάλλας: Να μη σας φοβίζει, γιατί η πριγκίπισσα είναι ερωτευμένη γυναίκα και μου εξέφρασε τον θαυμασμό της όχι μόνο για την δεξιοτεχνία σας και τη φωνή της κυρίας Λίντα, αλλά και για κάποιους στίχους που προσπάθησα να τους μεταφράσω όσο σωστότερα μπορούσα.

Σύμφωνα με τον κ. Λυμπερόπουλο η Γκρέις Κέλι ρώτησε τον Μανώλη Χιώτη σε τι διαφέρει το μπουζούκι του από τις ηλεκτρικές κιθάρες των Beatles με τον αξέχαστο Χιώτη να δίνει μια μοναδική απάντηση.

Χιώτης: Κυρία Κάλλας παρακαλώ εξηγείστε στην πριγκίπισσα ότι οι χορδές της ηλεκτρικής κιθάρας δονούνται από την πρίζα και οι χορδές του μπουζουκιού κατευθείαν από την καρδιά.

Το νυχτερινό κέντρο έκλεισε λιγα χρόνια μετά ο τότε δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης.

Ιστορικά η «Σπηλιά του Παρασκευά» ή σωστότερα το Σηράγγιο είναι ένα υπόγειο σπήλαιο, στην Καστέλα του Πειραιά. Πρόκειται για μία σπηλαιώδη κατασκευή, που ανακαλύφθηκε το 1897. Το φυσικό κοίλωμα του Σηραγγίου προϋπήρχε αλλά αξιοποιήθηκε, με την εκτέλεση ορισμένων έργων από τους Μινύες(αρχαίοι κάτοικοι του Πειραιά).

Η Σπηλιά του Παρασκευά βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Καστέλας σε μία απότομη βραχώδη ακτή πάνω από τη θάλασσα, στη θέση που είναι σήμερα η πλαζ "Βοτσαλάκια", η άλλοτε "παραλία του Παρασκευά". Η στοά του Σπηλαίου εισχωρεί 12 μέτρα μέσα στο βράχο, κάτω από τη λεωφόρο Φαλήρου (Βασ. Παύλου), όπου βρίσκονται και δύο αρχαίοι τάφοι. Πιθανότατα ήταν ιερό, αφιερωμένο στον τοπικό ήρωα Σήραγγο. Μέσα στο σπήλαιο βρέθηκε και ο βωμός του Αποτρόπαιου Απόλλωνα.

H αίθουσα έχει κυκλικό σχήμα και κοσμείται με διάφορα ψηφιδωτά. Το σπήλαιο αυτό είχε πολλά υπόγεια διαμερίσματα, κατασκευασμένα με δεξιοτεχνία. Στις δύο πλευρές της εισόδου του, υπάρχουν δύο ψηφιδωτά το ένα αναπαριστά την Σκύλλα και το άλλο έναν νέο σε τέθριππο άρμα, που κατά τον Ι. Δραγάτση είναι ο ήρωας Σήραγγος. Τα σωζόμενα μωσαϊκά αποδεικνύουν πως ο χώρος είχε υποστείμετατροπές στη Ρωμαϊκή περίοδο. Από τον Ισαίο μαθαίνουμε, πως το Σηράγγιο κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. ανήκε στον Ευκτήμονα που το πούλησε στους Αντιφάνη και Αριστόλοχο αντί 3.000 δραχμών.

Στους αρχαίους χρόνους δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήθηκε ως «Ασκληπιείο» και ως «Πορφυρείο», για την κατεργασία των πορφυρούχων κοχυλιών που αφθονούσαν στην Πειραϊκή ακτή. Αργότερα στους Ρωμαϊκούς χρόνους το Σηράγγιο λειτούργησε ως δημόσιο λουτρό και τότε κατασκευάστηκαν τα δύο ψηφιδωτά, που υπήρχαν εκεί κι εξαφανίστηκαν στην περίοδο της Δικτατορίας (1967 - 1974).
7news.gr