2017-10-06 13:03:09
AP Photo/Petros GiannakourisΣυντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος
Είπε ο από την κρατική τηλεόραση παραιτηθείς πρόεδρος Διονύσης Τσακνής: «Σφίγγω το χέρι στους εκατοντάδες εργαζόμενους της ΕΡΤ, που πορευτήκαμε μαζί και τους εύχομαι να πάρουν την τύχη της εταιρείας στα χέρια τους». Μάλλον είναι αργά να συμβεί κάτι τέτοιο, παρότι το άνοιγμά της, μετά το θλιβερό «μαύρο» που επέβαλε η Νέα Δημοκρατία, είχε τεράστιες προοπτικές για την πορεία της προς ένα αυτοτελές, αυτοδιαχειριζόμενο σχηματισμό, με βαθιά ερείσματα στην κοινωνία.
Είχαν μεσολαβήσει δυο χρόνια που «λειτούργησε» με τέτοιο σχήμα και τα αποτελέσματα ήσαν όχι μόνο ενθαρρυντικά αλλά και πρωτοφανή, για το πώς δηλαδή η τηλεόραση από κρατική μπορούσε να γίνει πραγματικά δημόσια στην ενημέρωση και την επιμόρφωση των πολιτών, δίπλα στην πηγή των γεγονότων αλλά και πολύ κοντά στα προβλήματα της περιφέρειας.
Αλλες, όμως, ήσαν οι βουλές της αριστερής κυβέρνησης: επιστροφή στα γνωστά, ήγουν αυστηρή, κάθετη ιεραρχία, στελέχωση με δικά της παιδιά, υπάκουα και άβουλα -μια εξουσιαστική πυραμίδα ελεγχόμενη μόνο από τον υψηλό προϊστάμενο-υπουργό ο οποίος και καθoρίζει την πολιτική της «εταιρείας», διοικητική τε και ιδεολογική (πολιτισμική και λοιπά, μπας και πνεύσει κάνας αέρας ανεξαρτησίας..
. και μετά δεν μπορούσαν να τον συμμαζέψουν).
Πώς ακριβώς δηλαδή συμπορεύτηκαν ο παραιτηθείς πρόεδρος και οι εργαζόμενοι; Τι πορεία χάραξαν; Μία από τα ίδια; Χαιρόμαστε. Περπάτησαν στον ίδιο δρόμο που έχουν χαράξει εδώ και δεκαετίες οι προηγούμενες κυβερνήσεις από τις πράξεις των οποίων η δημόσια συχνότητα είχε καταντήσει κτήμα τους και ιδοκτησία τους -ένα φέουδο, με άλλα λόγια, στο οποίο ανθούσε η εκάστοτε κυβερνητική προπαγάνδα και όπου ακούγονταν πανελληνίως ασυγκράτητοι αίνοι για το κυβερνητικό έργο (το συνήθως προβληματικό, ελλιπές είτε και ανύπαρκτο).
Δεν είδαμε σε αυτά τα δύο χρόνια μια ριζοσπαστική πολιτική βασισμένη στο συνεργατικό ή συνεταιριστικό πνεύμα, μια εξάπλωση προς την περιφέρεια της χώρας, μια κριτική στα κυβερνητικά λάθη (που δεν ήσαν και λίγα).
Με προθέσεις μόνο, έστω και αγνές και τίμιες, δεν αλλάζουν δομές που έχουν χτιστεί με μεθοδικότητα και κατεργάρικη επιμέλεια επί πολλά χρόνια· το τηλεοπτικό κατεστημένο είναι από τα πιο ισχυρά στην ελληνική διοίκηση και όφειλε να το ξέρει αυτό ο εξαναγκασμένος σε παραίτηση πρόεδρος όταν ανέλαβε την ευθύνη(;) να φτιάξει μια καινούργια δημόσια τηλεόραση -τι να τις κάνεις τώρα τις ευχές του, τα λόγια του τα γλυκερά;
Δεν είχε διαβάσει το νομοσχέδιο για την επανίδρυση της ΕΡΤ που είχε καταθέσει ο τότε υπουργός Επικρατείας και νυν Ψηφιακής Πολιτικής, Επικοινωνιών και Ενημέρωσης; Δεν είχε ψυχανεμιστεί έστω πόσο αδίστακτος είναι στις αποφάσεις του και πόσο φθονερός απέναντι σε αυτοδιοικητικούς οργανισμούς;
Αλλα λόγια, αγαπητέ Διονύση, ν’ αγαπιόμαστε -είναι αργά για δάκρυα ή καταγγελλίες. Είναι δικαίωμα του καθενός να υπερασπίζεται τις πράξεις του παρελθόντος, αλλά δεν παύει να είναι παρά μία απλή εκλογίκευση, άνοστες δικαιολογίες δηλαδή και κουραστικές επαναλήψεις ανάλογων περιπτώσεων (και είναι πολλές οι αναθεματισμένες...).
Η ευκαιρία για μια ΕΡΤ-στήριγμα των μικρών και αδυνάτων, των αγροτών και των περιθωριακών καλλιτεχνικών σχημάτων πέταξε μακριά και πολλοί συνέβαλαν σε αυτό με τη στάση τους ή την αδυναμία τους. Τι να λέμε... Χάθηκε η άνοιξη της ΕΡΤ.
http://www.efsyn.gr/arthro/i-hameni-anoixi-tis-kratikis-tileorasis
Είπε ο από την κρατική τηλεόραση παραιτηθείς πρόεδρος Διονύσης Τσακνής: «Σφίγγω το χέρι στους εκατοντάδες εργαζόμενους της ΕΡΤ, που πορευτήκαμε μαζί και τους εύχομαι να πάρουν την τύχη της εταιρείας στα χέρια τους». Μάλλον είναι αργά να συμβεί κάτι τέτοιο, παρότι το άνοιγμά της, μετά το θλιβερό «μαύρο» που επέβαλε η Νέα Δημοκρατία, είχε τεράστιες προοπτικές για την πορεία της προς ένα αυτοτελές, αυτοδιαχειριζόμενο σχηματισμό, με βαθιά ερείσματα στην κοινωνία.
Είχαν μεσολαβήσει δυο χρόνια που «λειτούργησε» με τέτοιο σχήμα και τα αποτελέσματα ήσαν όχι μόνο ενθαρρυντικά αλλά και πρωτοφανή, για το πώς δηλαδή η τηλεόραση από κρατική μπορούσε να γίνει πραγματικά δημόσια στην ενημέρωση και την επιμόρφωση των πολιτών, δίπλα στην πηγή των γεγονότων αλλά και πολύ κοντά στα προβλήματα της περιφέρειας.
Αλλες, όμως, ήσαν οι βουλές της αριστερής κυβέρνησης: επιστροφή στα γνωστά, ήγουν αυστηρή, κάθετη ιεραρχία, στελέχωση με δικά της παιδιά, υπάκουα και άβουλα -μια εξουσιαστική πυραμίδα ελεγχόμενη μόνο από τον υψηλό προϊστάμενο-υπουργό ο οποίος και καθoρίζει την πολιτική της «εταιρείας», διοικητική τε και ιδεολογική (πολιτισμική και λοιπά, μπας και πνεύσει κάνας αέρας ανεξαρτησίας..
Πώς ακριβώς δηλαδή συμπορεύτηκαν ο παραιτηθείς πρόεδρος και οι εργαζόμενοι; Τι πορεία χάραξαν; Μία από τα ίδια; Χαιρόμαστε. Περπάτησαν στον ίδιο δρόμο που έχουν χαράξει εδώ και δεκαετίες οι προηγούμενες κυβερνήσεις από τις πράξεις των οποίων η δημόσια συχνότητα είχε καταντήσει κτήμα τους και ιδοκτησία τους -ένα φέουδο, με άλλα λόγια, στο οποίο ανθούσε η εκάστοτε κυβερνητική προπαγάνδα και όπου ακούγονταν πανελληνίως ασυγκράτητοι αίνοι για το κυβερνητικό έργο (το συνήθως προβληματικό, ελλιπές είτε και ανύπαρκτο).
Δεν είδαμε σε αυτά τα δύο χρόνια μια ριζοσπαστική πολιτική βασισμένη στο συνεργατικό ή συνεταιριστικό πνεύμα, μια εξάπλωση προς την περιφέρεια της χώρας, μια κριτική στα κυβερνητικά λάθη (που δεν ήσαν και λίγα).
Με προθέσεις μόνο, έστω και αγνές και τίμιες, δεν αλλάζουν δομές που έχουν χτιστεί με μεθοδικότητα και κατεργάρικη επιμέλεια επί πολλά χρόνια· το τηλεοπτικό κατεστημένο είναι από τα πιο ισχυρά στην ελληνική διοίκηση και όφειλε να το ξέρει αυτό ο εξαναγκασμένος σε παραίτηση πρόεδρος όταν ανέλαβε την ευθύνη(;) να φτιάξει μια καινούργια δημόσια τηλεόραση -τι να τις κάνεις τώρα τις ευχές του, τα λόγια του τα γλυκερά;
Δεν είχε διαβάσει το νομοσχέδιο για την επανίδρυση της ΕΡΤ που είχε καταθέσει ο τότε υπουργός Επικρατείας και νυν Ψηφιακής Πολιτικής, Επικοινωνιών και Ενημέρωσης; Δεν είχε ψυχανεμιστεί έστω πόσο αδίστακτος είναι στις αποφάσεις του και πόσο φθονερός απέναντι σε αυτοδιοικητικούς οργανισμούς;
Αλλα λόγια, αγαπητέ Διονύση, ν’ αγαπιόμαστε -είναι αργά για δάκρυα ή καταγγελλίες. Είναι δικαίωμα του καθενός να υπερασπίζεται τις πράξεις του παρελθόντος, αλλά δεν παύει να είναι παρά μία απλή εκλογίκευση, άνοστες δικαιολογίες δηλαδή και κουραστικές επαναλήψεις ανάλογων περιπτώσεων (και είναι πολλές οι αναθεματισμένες...).
Η ευκαιρία για μια ΕΡΤ-στήριγμα των μικρών και αδυνάτων, των αγροτών και των περιθωριακών καλλιτεχνικών σχημάτων πέταξε μακριά και πολλοί συνέβαλαν σε αυτό με τη στάση τους ή την αδυναμία τους. Τι να λέμε... Χάθηκε η άνοιξη της ΕΡΤ.
http://www.efsyn.gr/arthro/i-hameni-anoixi-tis-kratikis-tileorasis
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΙ: ΜΑΤΑΙΩΝΟΥΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΟΦΕΙΛΕΤΩΝ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
