2012-05-24 15:36:03
από το Γραφείο Τύπου
Η Αριστερά δέχεται μια συκοφαντική εκστρατεία λάσπης από τις ηττημένες δυνάμεις του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα στηρίγματα του Μνημονίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Δυστυχώς, από την πλευρά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, οι προσαρμογές στις πιέσεις είναι ραγδαίες, με την αποδοχή της επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές πάντα εντός του ευρώ, αντί για την μονομερή κατάργηση των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων και τη διαγραφή του ληστρικού χρέους.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, από την άλλη, αντί να επιμένει στην ενότητα των εργαζομένων, στους στόχους ανατροπής και την οργάνωση της πάλης, κατευθύνει τα βέλη της σε βάρος της υπόλοιπης Αριστεράς.
Σήμερα, η διέξοδος από την σκοπιά των εργαζομένων περνά από το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα για μια άμεση απάντηση με τη διαγραφή του χρέους, την παύση πληρωμών, την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και την έξοδο από ευρώ και ΕΕ. Σε αυτή τη βάση μπορούν να συσπειρωθούν οι δυνάμεις που τοποθετούνται ξεκάθαρα ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση σε όλη την γραμμή του μετώπου, στην ΕΕ, στον ιμπεριαλισμό, στη διαχείριση, στην ενσωμάτωση, αλλά και στην περιχαράκωση.
Στη βάση αυτή επιβάλλεται ο διάλογος, η κριτική και η αντιπαράθεση εντός της Αριστεράς, αλλά με αρχές και όχι με συκοφαντίες.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε στόχος συκοφαντικής επίθεσης σε άρθρα του Ριζοσπάστη στις 23 και 24/5, όπου εμφανίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ σαν... 13η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ! Με επιλεκτικά αποσπάσματα από κείμενα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οργανώσεων που συμμετέχουν στο μέτωπο και με αθέμιτη στοχοποίηση απευθείας κατά αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ο συντάκτης του Ριζοσπάστη προσπαθεί να «αποδείξει» τα αναπόδεικτα Κι επειδή δεν μελέτησε καλά την απόφαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 13 Μάη παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα, για το τι πραγματικά λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
«Η οποιαδήποτε συμμετοχή της αριστεράς σε κυβέρνηση κάτω από τον έλεγχο και μέσα στα όρια της τρόικα, της ΕΕ, των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, με επαναδιαπραγμάτευση και όχι ριζική ανατροπή και καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, των Μνημονίων και των ασφυκτικών ορίων που θέτουν «το σύμφωνο για το ευρώ» και η γενικότερη πολιτική της ΕΕ, θα την οδηγήσει αργά ή γρήγορα, σε ενσωμάτωση και ήττα. Θα διαψεύσει τις λαϊκές προσδοκίες και ελπίδες. Η Αριστερά πρέπει να στοχεύει στην διεκδίκηση της πολιτικής και κυβερνητικής εξουσίας, από ένα ανατρεπτικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα. Με θεσμούς λαϊκής εξουσίας και εργατικού ελέγχου, με σύνδεση του ερωτήματος της κυβερνητικής εξουσίας με μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, με ρήξη με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι ικανό να επιβάλει τη δική του εξουσία και κυβέρνηση».
Και παρακάτω: «Τα αδιέξοδα της ευρωλαγνείας, του κυβερνητισμού και της αναπαλαίωσης της σοσιαλδημοκρατίας από τη μια, της αποφυγής-αναβολής κάθε σημαντικής ταξικής και πολιτικής σύγκρουσης μέχρι τη δεύτερη παρουσία της… ‘’Λαϊκής Εξουσίας’’ απ’ την άλλη, αλλά και τα αδιέξοδα των μοναχικών δρόμων της ‘’καθαρότητας’’, επιβάλλουν την αποφασιστική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Κατά τους συντάκτες του Ριζοσπάστη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αναδεικνύει το «σοσιαλδημοκρατικό σχέδιο της αστικής τάξης». Αντιγράφουμε από την απόφαση: «Οι δυνάμεις του συστήματος με την στήριξη του «διεθνούς παράγοντα» δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα, αλλά θα επιμείνουν στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τους συσχετισμούς που αποτυπώθηκαν στο εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη. Θα αξιοποιήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση κάθε μέσο. Από την πίεση στις δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς για την συμμόρφωσή τους σε μια γραμμή «διόρθωσης» των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης εντός του ευρώ και της ΕΕ, έως τους ανοικτούς εκβιασμούς, την απειλή της «χρεοκοπίας» και της πείνας, της «εξόδου από το ευρώ», την αξιοποίηση της φασιστικής ακροδεξιάς. Το επόμενο διάστημα θα είναι περίοδος κοινωνικής πόλωσης και όξυνσης της ταξικής πάλης, όχι ανέμελων κυβερνητικών λύσεων». Απλώς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκτός από το σχέδιο ενσωμάτωσης, βλέπει και το σχέδιο ανοιχτής αντιπαράθεσης και συντριβής του λαϊκού κινήματος και της όποια αμφισβήτησης, γιατί το κύριο μέτωπό της είναι προς το «μαύρο μέτωπο» ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, και όχι προς τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αυτό μάλλον δεν αρέσει στον Ριζοσπάστη.
Η σπίλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συγκεκριμένων αγωνιστών δεν περνά. Οι τάσεις της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, που σήμερα αγωνίζονται μέσα από τις γραμμές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχουν πει το δικό τους σταθερό και διαχρονικό «Όχι!» σε κάθε λογική διαχείρισης του συστήματος, κυβερνητικής ενσωμάτωσης και υποταγής, και το 1989 και έκτοτε. Αντιστάθηκαν και αντιστέκονται έμπρακτα σε κάθε προσπάθεια επιβολής ή εκβιασμού της «συναίνεσης» της Αριστεράς σε ιστορικές στιγμές.
Στις κρίσιμες μάχες που έρχονται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παλέψει για να μπολιάσει το λαϊκό και εργατικό κίνημα με μια ανατρεπτική αντικαπιταλιστική λογική, ενάντια στην ΕΕ και τον ιμπεριαλισμό, χωρίς να περιμένει «στη γωνία» να δει την ήττα της κοινωνικής αντίστασης ή τον ευνουχισμό της από τις φιλοΕΕ διαχειριστικές αντιλήψεις. Σε μια περίοδο που η συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους για το ποια πρέπει να είναι η απάντηση στην ολοκληρωτική επίθεση κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ έχει φουντώσει, η συκοφαντία δεν πάει μακριά. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν μπορεί να αποφύγει την ανάγκη ουσιαστικού διαλόγου και ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος και της Αριστεράς.
Tromaktiko
Η Αριστερά δέχεται μια συκοφαντική εκστρατεία λάσπης από τις ηττημένες δυνάμεις του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα στηρίγματα του Μνημονίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Δυστυχώς, από την πλευρά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, οι προσαρμογές στις πιέσεις είναι ραγδαίες, με την αποδοχή της επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές πάντα εντός του ευρώ, αντί για την μονομερή κατάργηση των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων και τη διαγραφή του ληστρικού χρέους.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, από την άλλη, αντί να επιμένει στην ενότητα των εργαζομένων, στους στόχους ανατροπής και την οργάνωση της πάλης, κατευθύνει τα βέλη της σε βάρος της υπόλοιπης Αριστεράς.
Σήμερα, η διέξοδος από την σκοπιά των εργαζομένων περνά από το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα για μια άμεση απάντηση με τη διαγραφή του χρέους, την παύση πληρωμών, την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και την έξοδο από ευρώ και ΕΕ. Σε αυτή τη βάση μπορούν να συσπειρωθούν οι δυνάμεις που τοποθετούνται ξεκάθαρα ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση σε όλη την γραμμή του μετώπου, στην ΕΕ, στον ιμπεριαλισμό, στη διαχείριση, στην ενσωμάτωση, αλλά και στην περιχαράκωση.
Στη βάση αυτή επιβάλλεται ο διάλογος, η κριτική και η αντιπαράθεση εντός της Αριστεράς, αλλά με αρχές και όχι με συκοφαντίες.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έγινε στόχος συκοφαντικής επίθεσης σε άρθρα του Ριζοσπάστη στις 23 και 24/5, όπου εμφανίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ σαν... 13η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ! Με επιλεκτικά αποσπάσματα από κείμενα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οργανώσεων που συμμετέχουν στο μέτωπο και με αθέμιτη στοχοποίηση απευθείας κατά αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς ο συντάκτης του Ριζοσπάστη προσπαθεί να «αποδείξει» τα αναπόδεικτα Κι επειδή δεν μελέτησε καλά την απόφαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 13 Μάη παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα, για το τι πραγματικά λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
«Η οποιαδήποτε συμμετοχή της αριστεράς σε κυβέρνηση κάτω από τον έλεγχο και μέσα στα όρια της τρόικα, της ΕΕ, των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, με επαναδιαπραγμάτευση και όχι ριζική ανατροπή και καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, των Μνημονίων και των ασφυκτικών ορίων που θέτουν «το σύμφωνο για το ευρώ» και η γενικότερη πολιτική της ΕΕ, θα την οδηγήσει αργά ή γρήγορα, σε ενσωμάτωση και ήττα. Θα διαψεύσει τις λαϊκές προσδοκίες και ελπίδες. Η Αριστερά πρέπει να στοχεύει στην διεκδίκηση της πολιτικής και κυβερνητικής εξουσίας, από ένα ανατρεπτικό πολιτικό και κοινωνικό κίνημα. Με θεσμούς λαϊκής εξουσίας και εργατικού ελέγχου, με σύνδεση του ερωτήματος της κυβερνητικής εξουσίας με μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, με ρήξη με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι ικανό να επιβάλει τη δική του εξουσία και κυβέρνηση».
Και παρακάτω: «Τα αδιέξοδα της ευρωλαγνείας, του κυβερνητισμού και της αναπαλαίωσης της σοσιαλδημοκρατίας από τη μια, της αποφυγής-αναβολής κάθε σημαντικής ταξικής και πολιτικής σύγκρουσης μέχρι τη δεύτερη παρουσία της… ‘’Λαϊκής Εξουσίας’’ απ’ την άλλη, αλλά και τα αδιέξοδα των μοναχικών δρόμων της ‘’καθαρότητας’’, επιβάλλουν την αποφασιστική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Κατά τους συντάκτες του Ριζοσπάστη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αναδεικνύει το «σοσιαλδημοκρατικό σχέδιο της αστικής τάξης». Αντιγράφουμε από την απόφαση: «Οι δυνάμεις του συστήματος με την στήριξη του «διεθνούς παράγοντα» δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα, αλλά θα επιμείνουν στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τους συσχετισμούς που αποτυπώθηκαν στο εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη. Θα αξιοποιήσουν σε αυτήν την κατεύθυνση κάθε μέσο. Από την πίεση στις δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς για την συμμόρφωσή τους σε μια γραμμή «διόρθωσης» των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης εντός του ευρώ και της ΕΕ, έως τους ανοικτούς εκβιασμούς, την απειλή της «χρεοκοπίας» και της πείνας, της «εξόδου από το ευρώ», την αξιοποίηση της φασιστικής ακροδεξιάς. Το επόμενο διάστημα θα είναι περίοδος κοινωνικής πόλωσης και όξυνσης της ταξικής πάλης, όχι ανέμελων κυβερνητικών λύσεων». Απλώς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εκτός από το σχέδιο ενσωμάτωσης, βλέπει και το σχέδιο ανοιχτής αντιπαράθεσης και συντριβής του λαϊκού κινήματος και της όποια αμφισβήτησης, γιατί το κύριο μέτωπό της είναι προς το «μαύρο μέτωπο» ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, και όχι προς τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αυτό μάλλον δεν αρέσει στον Ριζοσπάστη.
Η σπίλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συγκεκριμένων αγωνιστών δεν περνά. Οι τάσεις της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, που σήμερα αγωνίζονται μέσα από τις γραμμές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχουν πει το δικό τους σταθερό και διαχρονικό «Όχι!» σε κάθε λογική διαχείρισης του συστήματος, κυβερνητικής ενσωμάτωσης και υποταγής, και το 1989 και έκτοτε. Αντιστάθηκαν και αντιστέκονται έμπρακτα σε κάθε προσπάθεια επιβολής ή εκβιασμού της «συναίνεσης» της Αριστεράς σε ιστορικές στιγμές.
Στις κρίσιμες μάχες που έρχονται η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα παλέψει για να μπολιάσει το λαϊκό και εργατικό κίνημα με μια ανατρεπτική αντικαπιταλιστική λογική, ενάντια στην ΕΕ και τον ιμπεριαλισμό, χωρίς να περιμένει «στη γωνία» να δει την ήττα της κοινωνικής αντίστασης ή τον ευνουχισμό της από τις φιλοΕΕ διαχειριστικές αντιλήψεις. Σε μια περίοδο που η συζήτηση μέσα στους εργαζόμενους για το ποια πρέπει να είναι η απάντηση στην ολοκληρωτική επίθεση κεφαλαίου - ΕΕ - ΔΝΤ έχει φουντώσει, η συκοφαντία δεν πάει μακριά. Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν μπορεί να αποφύγει την ανάγκη ουσιαστικού διαλόγου και ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος και της Αριστεράς.
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Ανάκληση άδειας μόνο για λόγους δημοσίου συμφέροντος»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Ελλάδα μπορεί να ανακάμψει μετά από χρεοκοπία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
