2017-10-15 21:28:07
Χτυπάει πάλι το ρημάδι το ξυπνητήρι Έχει έρθει η ώρα να πας στη δουλειά. Πατάς αναβολή και γυρίζεις απ’ την άλλη. Εσύ παρέα με το μαξιλάρι σου.
Άλλο ένα πρωινό που παλεύεις με το πάπλωμα. Είναι βαρύ ανάθεμά το, μα πιο βαριά είναι η καρδιά σου απ’ την άδεια θέση δίπλα σου, απ’ τα κρύα σεντόνια στην άλλη άκρη του κρεβατιού. Είναι δύσκολο να ξυπνάς παρέα με τη μοναξιά σου.
Δεν είναι ότι δεν έχεις συνηθίσει τόσο καιρό, ούτε ότι με όλους τους ανθρώπους που πέρασαν απ’ τη ζωή σου τα πήγαινες τέλεια και σου ‘χουν λείψει. Απλώς είναι κάποιες στιγμές, ειδικά τα πρωινά, που σου λείπει ένα φιλί και μια καλημέρα. Πόσο διαφορετικά αρχίζει τη μέρα του ο άνθρωπος όταν ξυπνά σε μια ζεστή αγκαλιά, ένα χέρι είναι τυλιγμένο πάνω του για να αισθάνεται το δέσιμο και μια ανάσα προδίδει όνειρα στο αυτί του. Είναι όμορφο να ξυπνάς δίπλα σε κάποιον που σ’ αγαπά ή έστω μοιράζεστε κάποιες στιγμές τρυφερότητας και πάθους.
Ένα φιλί να σου διεγείρει τις αισθήσεις και να σου θυμίζει ότι κάποιος σε νοιάζεται. Μια «καλημέρα» που αποτελεί την πρώτη ευχή για να ξεκινήσεις με όμορφα συναισθήματα την ημέρα σου. Μία καλημέρα που μπορεί να ειπωθεί με λόγια και να μετουσιωθεί σε πράξη. Τι δύναμη, τι χαμόγελο και πόση ενέργεια σου μεταδίδουν αυτή η καλημέρα και το πρώτο, πρωινό φιλί!
Φανταστείτε πόσο μπορεί να λείπει αυτή η στιγμή τρυφερότητας και νοιαξίματος απ’ τη ζωή κάποιων ανθρώπων. Σ’ αυτούς λοιπόν τους ήρωες της καθημερινότητας που παλεύουν με τους δαίνονές τους ολομόναχοι, χωρίς έναν άνθρωπο-στήριγμα δίπλα τους να τους χαρίζει το πρώτο φιλί της ημέρας, σ’ αυτούς λοιπόν αξίζει το μεγαλύτερο μπράβο.
Ένα μπράβο για το κουράγιο τους κάθε μέρα να σηκώνονται απ’ το κρεβάτι με την ελπίδα η ημέρα να είναι καλύτερη απ’ τη χθεσινή. Μπράβο για το ότι στηρίζονται μόνο στον εαυτό τους για να ομορφύνουν τις στιγμές της μέρας τους και πάντα ζωγραφίζουν μόνοι ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους, λες και δε λείπει τίποτα απ’ τη ζωή τους. Άλλωστε, οι άνθρωποι αυτοί έχουν σταθμίσει τα σημαντικά και δίνουν έμφαση σ’ αυτά που έχουν κι όχι σε όσα τους λείπουν.
Είναι εκείνοι που αγαπούν τον έpωτα και χαίρονται με τη χαρά των άλλων. Δε ζηλεύουν τα ζευγάρια γύρω τους, μήτε βγάζουν πικρία. Έρχεται η ώρα όμως που ξαπλώνουν για ύπνο και κλείνοντας τα μάτια, εύχονται αύριο ίσως να είναι διαφορετικά τα πράγματα και πού ξέρεις, να ξυπνήσουν αλλιώς.
Η ελπίδα κι η προσμονή είναι δύσκολες εpωμένες και δεν τις κατακτούν όλοι. Είναι πολύ δύσκολο να κοιμάσαι και να ξυπνάς μόνος σου, χωρίς να έχεις δεσμευτεί τη μοναξιά, αλλά και χωρίς να την αποποιείσαι. Την έχεις μάθει και συμβιβάστηκες μαζί της με τον καιρό.
Οι άνθρωποι λοιπόν που ξυπνάνε μόνοι έχουν ανάγκη να νιώσουν την αγάπη από επιλογή, όχι από λύπηση, να αισθανθούν ότι ανήκουν χωρίς κτητικότητα, αλλά με σύμπνοια, να σφίξει μια αγκαλιά γύρω τους και να κολλήσει ό,τι ραγισμένο υπάρχει. Εκείνοι, οι δυνατοί δε δείχνουν τίποτα, απλώς περιμένουν.
Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς δίπλα στον άνθρωπό σου και παίρνεις ένα φιλί κι ακούς μια καλημέρα έχεις ένα σημαντικό προνόμιο που δεν το έχουν όλοι. Αυτά τα απλά και καθημερινά, που συνήθως δεν εκτιμώνται απ’ όσους τα έχουν, κάποιοι τα αναζητούν ως θαύματα. Κι αυτά αργούν να έρθουν.
Για όλους τους ήρωες που ακόμη περιμένουν ένα φιλί και μια καλημέρα. Tromaktiko
Άλλο ένα πρωινό που παλεύεις με το πάπλωμα. Είναι βαρύ ανάθεμά το, μα πιο βαριά είναι η καρδιά σου απ’ την άδεια θέση δίπλα σου, απ’ τα κρύα σεντόνια στην άλλη άκρη του κρεβατιού. Είναι δύσκολο να ξυπνάς παρέα με τη μοναξιά σου.
Δεν είναι ότι δεν έχεις συνηθίσει τόσο καιρό, ούτε ότι με όλους τους ανθρώπους που πέρασαν απ’ τη ζωή σου τα πήγαινες τέλεια και σου ‘χουν λείψει. Απλώς είναι κάποιες στιγμές, ειδικά τα πρωινά, που σου λείπει ένα φιλί και μια καλημέρα. Πόσο διαφορετικά αρχίζει τη μέρα του ο άνθρωπος όταν ξυπνά σε μια ζεστή αγκαλιά, ένα χέρι είναι τυλιγμένο πάνω του για να αισθάνεται το δέσιμο και μια ανάσα προδίδει όνειρα στο αυτί του. Είναι όμορφο να ξυπνάς δίπλα σε κάποιον που σ’ αγαπά ή έστω μοιράζεστε κάποιες στιγμές τρυφερότητας και πάθους.
Ένα φιλί να σου διεγείρει τις αισθήσεις και να σου θυμίζει ότι κάποιος σε νοιάζεται. Μια «καλημέρα» που αποτελεί την πρώτη ευχή για να ξεκινήσεις με όμορφα συναισθήματα την ημέρα σου. Μία καλημέρα που μπορεί να ειπωθεί με λόγια και να μετουσιωθεί σε πράξη. Τι δύναμη, τι χαμόγελο και πόση ενέργεια σου μεταδίδουν αυτή η καλημέρα και το πρώτο, πρωινό φιλί!
Φανταστείτε πόσο μπορεί να λείπει αυτή η στιγμή τρυφερότητας και νοιαξίματος απ’ τη ζωή κάποιων ανθρώπων. Σ’ αυτούς λοιπόν τους ήρωες της καθημερινότητας που παλεύουν με τους δαίνονές τους ολομόναχοι, χωρίς έναν άνθρωπο-στήριγμα δίπλα τους να τους χαρίζει το πρώτο φιλί της ημέρας, σ’ αυτούς λοιπόν αξίζει το μεγαλύτερο μπράβο.
Ένα μπράβο για το κουράγιο τους κάθε μέρα να σηκώνονται απ’ το κρεβάτι με την ελπίδα η ημέρα να είναι καλύτερη απ’ τη χθεσινή. Μπράβο για το ότι στηρίζονται μόνο στον εαυτό τους για να ομορφύνουν τις στιγμές της μέρας τους και πάντα ζωγραφίζουν μόνοι ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους, λες και δε λείπει τίποτα απ’ τη ζωή τους. Άλλωστε, οι άνθρωποι αυτοί έχουν σταθμίσει τα σημαντικά και δίνουν έμφαση σ’ αυτά που έχουν κι όχι σε όσα τους λείπουν.
Είναι εκείνοι που αγαπούν τον έpωτα και χαίρονται με τη χαρά των άλλων. Δε ζηλεύουν τα ζευγάρια γύρω τους, μήτε βγάζουν πικρία. Έρχεται η ώρα όμως που ξαπλώνουν για ύπνο και κλείνοντας τα μάτια, εύχονται αύριο ίσως να είναι διαφορετικά τα πράγματα και πού ξέρεις, να ξυπνήσουν αλλιώς.
Η ελπίδα κι η προσμονή είναι δύσκολες εpωμένες και δεν τις κατακτούν όλοι. Είναι πολύ δύσκολο να κοιμάσαι και να ξυπνάς μόνος σου, χωρίς να έχεις δεσμευτεί τη μοναξιά, αλλά και χωρίς να την αποποιείσαι. Την έχεις μάθει και συμβιβάστηκες μαζί της με τον καιρό.
Οι άνθρωποι λοιπόν που ξυπνάνε μόνοι έχουν ανάγκη να νιώσουν την αγάπη από επιλογή, όχι από λύπηση, να αισθανθούν ότι ανήκουν χωρίς κτητικότητα, αλλά με σύμπνοια, να σφίξει μια αγκαλιά γύρω τους και να κολλήσει ό,τι ραγισμένο υπάρχει. Εκείνοι, οι δυνατοί δε δείχνουν τίποτα, απλώς περιμένουν.
Εσύ που κάθε μέρα ξυπνάς δίπλα στον άνθρωπό σου και παίρνεις ένα φιλί κι ακούς μια καλημέρα έχεις ένα σημαντικό προνόμιο που δεν το έχουν όλοι. Αυτά τα απλά και καθημερινά, που συνήθως δεν εκτιμώνται απ’ όσους τα έχουν, κάποιοι τα αναζητούν ως θαύματα. Κι αυτά αργούν να έρθουν.
Για όλους τους ήρωες που ακόμη περιμένουν ένα φιλί και μια καλημέρα. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί δεν πρέπει να τραβάμε ένα παιδί από τα χέρια
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του Λύκου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
