2017-10-17 20:51:16
Το θρυλικό θωρηκτό γεμάτο Ελλάδα, Ορθοδοξία και στιγμές ηρωισμού
Ρίγη συγκίνησης, ανατριχίλα, περηφάνια, ιερότητα, πατριωτισμός. Αυτά τα συναισθήματα κατακλύζουν τους [Η εκκλησία του θωρηκτού και κάτω, ο κουβάς ενός ναύτη με χαραγμένη την μορφή αγίου] περισσότερους επισκέπτες, κάθε ηλικίας, του θρυλικού θωρηκτού «Αβέρωφ», το οποίο βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιώντας το πρώτο ταξίδι του στο Αιγαίο έπειτα από 72 χρόνια! Η «δημοκρατία» βρέθηκε στο «θωρηκτό της νίκης» και ξεναγήθηκε στους χώρους του.
Όλο το πλοίο είναι γεμάτο από Ιστορία: Από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, οι οποίοι αποτελούν την πλέον ένδοξη περίοδο του θωρηκτού, αλλά και από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Όμως, ενδεχομένως, το ιστορικότερο σημείο του πλοίου-μουσείου είναι η γέφυρά του: Εκεί όπου, όπως περιγράφει ο κυβερνήτης του θωρηκτού, αρχιπλοίαρχος Σωτήριος Χαραλαμπόπουλος, ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, έχοντας στα χέρια του έναν ξύλινο σταυρό, βγήκε ακάλυπτος στη γέφυρα του πλοίου, χωρίς να φοβάται τα τουρκικά βλήματα που έπεφταν κατά χιλιάδες, έχοντας πίστη στον Θεό ότι θα δώσει τη νίκη στους Έλληνες - όπως και έγινε
. Η απελευθέρωση των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου από τον ελληνικό στόλο και η νίκη στις ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου είχαν ως αποτέλεσμα το «Αβέρωφ» να αποκτήσει διαστάσεις συμβόλου στη λαϊκή μνήμη. Ενας μύθος είχε πια γεννηθεί!
«Το πλοίο είναι ζωντανό, είναι ιερό, μπορεί να σηκώσει όρθιους τους Έλληνες. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Πρέπει να είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, πρέπει να είμαστε περήφανοι για την Ιστορία μας. Ο πατριωτισμός είναι στο DNA μας» λέει ο αρχιπλοίαρχος.
Διέταξε αυτοβύθιση
Άλλο σημείο-σταθμός στην ιστορία του πλοίου αποτέλεσε ο Β' Παγκόσμιος. «Μετά την κατάρρευση του μετώπου, τον Απρίλιο του 1941, το υπουργείο Ναυτικών διέταξε την αυτοβύθιση του θωρηκτού προκειμένου να μην περιέλθει στα χέρια του εχθρού. Ο αρχιμανδρίτης Παπανικολόπουλος, με έναν σταυρό στο χέρι και με πύρινο λόγο, ρωτούσε το πλήρωμα: “Θα βυθίσουμε την Ιστορία μας;” Στην καρδιά και στο φρόνημα των ελληνικών πληρωμάτων, η αναχώρηση των εναπομεινάντων πλοίων του στόλου προς την Αλεξάνδρεια ήταν αδιανόητο να γίνει χωρίς την προστασία του “Μπαρμπα-Γιώργη”, όπως ήταν συνηθισμένο να ονομάζεται από τα πληρώματα το ηρωικό θωρηκτό. Οι άντρες τού “Αβέρωφ” δεν υπάκουσαν και, με πρωτοβουλία τους, απέπλευσαν προς τη Μέση Ανατολή» εξιστορεί ο κυβερνήτης του πλοίου μουσείου.
Το θωρηκτό είναι γεμάτο από Ορθοδοξία - είναι το μοναδικό πολεμικό που έχει εκκλησάκι. Επίσης, στα εκθέματα υπάρχει ένας μεταλλικός κουβάς ενός ναύτη, ο οποίος υπηρέτησε την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων. Στον κουβά αυτόν εμφανίστηκε και υπάρχει ακόμα και σήμερα η μορφή ενός αγίου με το φωτοστέφανό του.
Βρήκαμε την εγγονή του ναυάρχου Κουντουριώτη
Συνάντηση-έκπληξη είχε η «δημοκρατία» στο «θωρηκτό της νίκης» με τη σύζυγο του εγγονού του ναυάρχου Κουντουριώτη, Μάντη.
Ο σύζυγός της και εγγονός του ναυάρχου είχε υπηρετήσει στο πλοίο ως κυβερνήτης, είχε αποστρατευτεί και το 1982 ανακάλεσαν την αποστρατεία του, προκειμένου να ηγηθεί στην προσπάθεια αναγέννησης του θωρηκτού, που βρισκόταν επί 27 χρόνια παραμελημένο στον Πόρο.
«Σάπιζε»
«Το πλοίο μαράζωνε. Έζησα από κοντά την αναγέννησή του, μαζί με τον σύζυγό μου, που δυστυχώς δεν ζει πια. Εργάστηκα στο πλοίο, μαγείρεψα, καθώς η αναγέννησή του έγινε με έρανο κι εγώ προσπαθούσα να ευχαριστήσω τους εφοπλιστές που διέθεταν χρήματα» περιγράφει η κυρία Κουντουριώτη.
Σήμερα λέει ότι νιώθει το πλοίο σαν σπίτι της και δηλώνει ευτυχής που το επισκέπτονται παιδιά. «Τα παιδιά βάλλονται αντεθνικά. Όμως, η επίσκεψή τους στο θωρηκτό λειτουργεί σαν σπόρος αγάπης για την πατρίδα» λέει.
(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 17/10/2017 - Ντόνια Κανιτσάκη)
staratalogia
Ρίγη συγκίνησης, ανατριχίλα, περηφάνια, ιερότητα, πατριωτισμός. Αυτά τα συναισθήματα κατακλύζουν τους [Η εκκλησία του θωρηκτού και κάτω, ο κουβάς ενός ναύτη με χαραγμένη την μορφή αγίου] περισσότερους επισκέπτες, κάθε ηλικίας, του θρυλικού θωρηκτού «Αβέρωφ», το οποίο βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιώντας το πρώτο ταξίδι του στο Αιγαίο έπειτα από 72 χρόνια! Η «δημοκρατία» βρέθηκε στο «θωρηκτό της νίκης» και ξεναγήθηκε στους χώρους του.
Όλο το πλοίο είναι γεμάτο από Ιστορία: Από τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, οι οποίοι αποτελούν την πλέον ένδοξη περίοδο του θωρηκτού, αλλά και από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Όμως, ενδεχομένως, το ιστορικότερο σημείο του πλοίου-μουσείου είναι η γέφυρά του: Εκεί όπου, όπως περιγράφει ο κυβερνήτης του θωρηκτού, αρχιπλοίαρχος Σωτήριος Χαραλαμπόπουλος, ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, έχοντας στα χέρια του έναν ξύλινο σταυρό, βγήκε ακάλυπτος στη γέφυρα του πλοίου, χωρίς να φοβάται τα τουρκικά βλήματα που έπεφταν κατά χιλιάδες, έχοντας πίστη στον Θεό ότι θα δώσει τη νίκη στους Έλληνες - όπως και έγινε
«Το πλοίο είναι ζωντανό, είναι ιερό, μπορεί να σηκώσει όρθιους τους Έλληνες. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Πρέπει να είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, πρέπει να είμαστε περήφανοι για την Ιστορία μας. Ο πατριωτισμός είναι στο DNA μας» λέει ο αρχιπλοίαρχος.
Διέταξε αυτοβύθιση
Άλλο σημείο-σταθμός στην ιστορία του πλοίου αποτέλεσε ο Β' Παγκόσμιος. «Μετά την κατάρρευση του μετώπου, τον Απρίλιο του 1941, το υπουργείο Ναυτικών διέταξε την αυτοβύθιση του θωρηκτού προκειμένου να μην περιέλθει στα χέρια του εχθρού. Ο αρχιμανδρίτης Παπανικολόπουλος, με έναν σταυρό στο χέρι και με πύρινο λόγο, ρωτούσε το πλήρωμα: “Θα βυθίσουμε την Ιστορία μας;” Στην καρδιά και στο φρόνημα των ελληνικών πληρωμάτων, η αναχώρηση των εναπομεινάντων πλοίων του στόλου προς την Αλεξάνδρεια ήταν αδιανόητο να γίνει χωρίς την προστασία του “Μπαρμπα-Γιώργη”, όπως ήταν συνηθισμένο να ονομάζεται από τα πληρώματα το ηρωικό θωρηκτό. Οι άντρες τού “Αβέρωφ” δεν υπάκουσαν και, με πρωτοβουλία τους, απέπλευσαν προς τη Μέση Ανατολή» εξιστορεί ο κυβερνήτης του πλοίου μουσείου.
Το θωρηκτό είναι γεμάτο από Ορθοδοξία - είναι το μοναδικό πολεμικό που έχει εκκλησάκι. Επίσης, στα εκθέματα υπάρχει ένας μεταλλικός κουβάς ενός ναύτη, ο οποίος υπηρέτησε την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων. Στον κουβά αυτόν εμφανίστηκε και υπάρχει ακόμα και σήμερα η μορφή ενός αγίου με το φωτοστέφανό του.
Βρήκαμε την εγγονή του ναυάρχου Κουντουριώτη
Συνάντηση-έκπληξη είχε η «δημοκρατία» στο «θωρηκτό της νίκης» με τη σύζυγο του εγγονού του ναυάρχου Κουντουριώτη, Μάντη.
Ο σύζυγός της και εγγονός του ναυάρχου είχε υπηρετήσει στο πλοίο ως κυβερνήτης, είχε αποστρατευτεί και το 1982 ανακάλεσαν την αποστρατεία του, προκειμένου να ηγηθεί στην προσπάθεια αναγέννησης του θωρηκτού, που βρισκόταν επί 27 χρόνια παραμελημένο στον Πόρο.
«Σάπιζε»
«Το πλοίο μαράζωνε. Έζησα από κοντά την αναγέννησή του, μαζί με τον σύζυγό μου, που δυστυχώς δεν ζει πια. Εργάστηκα στο πλοίο, μαγείρεψα, καθώς η αναγέννησή του έγινε με έρανο κι εγώ προσπαθούσα να ευχαριστήσω τους εφοπλιστές που διέθεταν χρήματα» περιγράφει η κυρία Κουντουριώτη.
Σήμερα λέει ότι νιώθει το πλοίο σαν σπίτι της και δηλώνει ευτυχής που το επισκέπτονται παιδιά. «Τα παιδιά βάλλονται αντεθνικά. Όμως, η επίσκεψή τους στο θωρηκτό λειτουργεί σαν σπόρος αγάπης για την πατρίδα» λέει.
(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 17/10/2017 - Ντόνια Κανιτσάκη)
staratalogia
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Tα γνωστότερα επίθετα και προσωνυμία του Δία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
