2017-10-18 10:00:01
• Η επί 40 ετών άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων μέχρι το 2014, οι οποίες δεν αξιοποίησαν ουσιαστικά τη δυνατότητα των Α.Ω, προς όφελος της ελληνικής οικονομίας, και το παράδειγμα της Τουρκίας.
• Η πολιτική ηγεσία πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που συνεπάγεται η διαπραγμάτευση για την προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού.
• Νέες θέσεις εργασίας, ανάπτυξη της τεχνογνωσίας και βελτίωση της εξαγωγικής δραστηριότητας είναι κάποια από τα κέρδη για την ελληνική οικονομία, αν αξιοποιηθούν τα αντισταθμιστικό ωφελήματα.
Στην κατηγορία αμυντικών προμηθειών υψηλής επικινδυνότητας (high risk) ανήκουν τα μείζονα οπλικά συστήματα (αεροπλάνα, πλοία, άρματα μάχης κ.λπ.) και υποσυστήματα (κατευθυνόμενα βλήματα, συστήματα διεύθυνσης βολής κ.λπ.), οι κατασκευάστριες χώρες (όπως οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία κ.λπ.) επιδιώκουν τη σύναψη διακρατικών συμφωνιών με τις αγοράστριες χώρες, στις οποίες προσφέρονται Αντισταθμιστικό Ωφελήματα (offsets). Τα Α/Ω είναι βιομηχανικές και εμπορικές πρακτικές αντιστάθμισης του συνολικού μέσω:
• Συμπαραγωγής στη χώρα του αγοραστή.
• Αδειοδότησης παραγωγής στη χώρα του αγοραστή.
• Παραγωγής με υπεργολαβία στη χώρα του αγοραστή.
• Μεταφορά Τεχνολογίας και Τεχνογνωσίας.
• Επενδύσεις.
• Αντιπραγματισμός, εμπόριο με ανταλλαγή προϊόντων (Barter/Countertrade).
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι από τις ανωτέρω μεθόδους Α/Ω η επωφελέστερη για την τεχνολογική και οικονομική ανάπτυξη της αγοράστριας χώρας είναι η πρώτη (Συμπαραγωγή), καθώς μεγιστοποιεί τη μεταφορά τεχνολογίας και τεχνογνωσίας στην εγχώρια βιομηχανική υποδομή, την υποστήριξη και αναβάθμιση του συστήματος καθόλη τη διάρκεια της ωφέλιμης ζωής του, ενώ έχει άμεσα οικονομικά οφέλη, καθώς ένα τμήμα του κόστους προμήθειας ανακυκλώνεται στην ίδια τη χώρα, με πολλαπλασιαστικά οφέλη στην ανάπτυξη της οικονομίας της. Αντιδιαμετρικά με την πρώτη μέθοδο βρίσκεται η έκτη, δηλ. ο αντιπραγματισμός προϊόντων, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να ελεγχθεί η ροή προϊόντων και χρημάτων, μεγάλο μέρος των οποίων χρησιμοποιείται για τη διαφθορά πολιτικού προσωπικού και υπηρεσιακών παραγόντων.
Οποιαδήποτε άλλη παροχή, η οποία συνδέεται με Α/Ω, αλλά δεν αφορά τη συμπαραγωγή τού υπό προμήθεια εξοπλισμού (π.χ. δωρεές σε άσχετες υποδομές, που όμως ενδιαφέρουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά επ' ουδενί δεν συνδέονται με την υπόψη προμήθεια), έχει αμελητέες συνέπειες στην εγχώρια οικονομία.
Επί 40 χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι το 2014 δεν αξιοποίησαν ουσιαστικά τη δυνατότητα των Α/Ω προς όφελος της ελληνικής βιομηχανίας και κατ' επέκταση της ελληνικής οικονομίας. Αντίθετα υπάρχουν παραδείγματα άλλων χωρών της περιοχής μας, οι οποίες όχι μόνο αξιοποίησαν τις δυνατότητες των Α/Ω, κυρίως μέσω συμπαραγωγών, για την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη επιστροφή χρημάτων στην αγοράστρια χώρα, αλλά ανέπτυξαν και την εγχώρια αμυντική βιομηχανία τους, έχοντας πολλαπλά οφέλη τόσο σε επίπεδα απασχόλησης υψηλής εκπαίδευσης εργατικού δυναμικού αλλά και αύξησης των εξαγωγών τους προς όφελος της οικονομίας τους.
Η Τουρκία
Πολύ διαφορετική ήταν η αντιμετώπιση στην Τουρκία που:
■ Επί σειρά ετών, αξιοποιώντας τα Α/Ω, πέτυχε την εγχώρια παραγωγή με πολύ υψηλό ποσοστό συμπαραγωγής μείζονων οπλικών συστημάτων, αεροσκάφη F-16, τεθωρακισμένα οχήματα διάφορων τύπων, ελικόπτερα Blackhawk, υποβρύχια τύπου 209, φρεγάτες ΜΕΚΟ, ηλεκτρονικά συστήματα διάφορων τύπων, φορητό εξοπλισμό κ.λπ.).
■ Μέσω διακρατικών συμφωνιών δίνει τη δυνατότητα σε τουρκικές βιομηχανίες αμυντικού εξοπλισμού να αναπτύξουν εγχώρια εξοπλιστικά συστήματα όπως:
- Άρμα Altay σε συνεργασία με Ν. Κορέα.
- Επιθετικό ελικόπτερο Τ-129 Atak σε συνεργασία με Ιταλία.
- Aυτοκινούμενο πυροβοΛο Τ-155 Firtina σε συνεργασία με Ν Κορέα.
- Κορβέτες σε συνεργασία με Γερμανία.
- Αεροπλάνα F-16 σε συνεργασία με ΗΠΑ.
Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών είναι ότι η Τουρκία το 2016 είχε εξαγωγές αμυντικού υλικού, συνολικού ύψους περίπου 2 δισ, δολ.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρας που αξιοποίησε τη συμμετοχή των βιομηχανιών της στις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν η Πολωνία. Συγκεκριμένα στις προμήθειες:
- Συστήματος Αεράμυνας σε συνεργασία με ΗΠΑ (Patriot).
- Μεταφορικά και επιθετικά ελικόπτερα σε συνεργασία με Airbus.
- Άρματα Μάχης σε συνεργασία με Γερμανία (Leopard).
Πέτυχε, ύστερα από επίπονες διαπραγματεύσεις, τη συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας της σε ποσοστό άνω του 50%. Τον Νοέμβριο του 2016, κατόπιν εισήγησης του υφυπουργού κ. Βίτσα στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της ελληνικής Βουλής, εγκρίθηκε η πρόταση της κυβέρνησης για την εθνική αμυντική και βιομηχανική στρατηγική.
Στόχος της εν λόγω πρότασης είναι η ελληνική αμυντική βιομηχανία να μετατραπεί σε βασικό πυλώνα της εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής μέσω εξωστρέφειας (εξαγωγών), καινοτομίας,
συμπράξεων κρατικών-ιδιωτικών βιομηχανιών, αύξησης της συμμετοχής των ελληνικών βιομηχανιών στην κάλυψη αμυντικών αναγκών, στροφής και σε προϊόντα πολιτικής (πέραν της στρατιωτικής) χρήσης.
Για να υλοποιηθεί ο στόχος της ως άνω εθνικής στρατηγικής είναι επιτακτική ανάγκη η πολιτική ηγεσία να αναλάβει την ευθύνη που συνεπάγεται η πολιτική διαπραγμάτευση για την προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού υψηλής επικινδυνότητας, ώστε να εξασφαλιστούν μέσω των επικείμενων διακρατικών συμφωνιών προμήθειας αμυντικού εξοπλισμού τα εχέγγυα για τη μέγιστη (άνω του 30%) συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας, ώστε:
- να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης,
- να παραμείνουν στην Ελλάδα από το δυνατόν μεγαλύτερα τμήματα των κεφαλαίων που θα καταβληθούν για την πραγματοποίηση των προμηθειών,
- να αυξηθεί η τεχνογνωσία της Ελλάδας στον συγκεκριμένο τομέα.
- να αυξηθεί η αυτονομία της χώρας στην κατασκευή και τεχνολογική υποστήριξη των εν λόγω συστημάτων,
- να βελτιωθεί η εξαγωγική δραστηριότητα της Ελλάδας,
- να βελτιωθεί η δυνατότητα ανάκαμψης της οικονομίας της.
Του EIΔIΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
(ΕΘΝΟΣ-17/10/2017)
ΠΗΓΗ: http://staratalogia.blogspot.gr/2017/10/blog-post_560.html
• Η πολιτική ηγεσία πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που συνεπάγεται η διαπραγμάτευση για την προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού.
• Νέες θέσεις εργασίας, ανάπτυξη της τεχνογνωσίας και βελτίωση της εξαγωγικής δραστηριότητας είναι κάποια από τα κέρδη για την ελληνική οικονομία, αν αξιοποιηθούν τα αντισταθμιστικό ωφελήματα.
Στην κατηγορία αμυντικών προμηθειών υψηλής επικινδυνότητας (high risk) ανήκουν τα μείζονα οπλικά συστήματα (αεροπλάνα, πλοία, άρματα μάχης κ.λπ.) και υποσυστήματα (κατευθυνόμενα βλήματα, συστήματα διεύθυνσης βολής κ.λπ.), οι κατασκευάστριες χώρες (όπως οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία κ.λπ.) επιδιώκουν τη σύναψη διακρατικών συμφωνιών με τις αγοράστριες χώρες, στις οποίες προσφέρονται Αντισταθμιστικό Ωφελήματα (offsets). Τα Α/Ω είναι βιομηχανικές και εμπορικές πρακτικές αντιστάθμισης του συνολικού μέσω:
• Συμπαραγωγής στη χώρα του αγοραστή.
• Αδειοδότησης παραγωγής στη χώρα του αγοραστή.
• Παραγωγής με υπεργολαβία στη χώρα του αγοραστή.
• Μεταφορά Τεχνολογίας και Τεχνογνωσίας.
• Επενδύσεις.
• Αντιπραγματισμός, εμπόριο με ανταλλαγή προϊόντων (Barter/Countertrade).
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι από τις ανωτέρω μεθόδους Α/Ω η επωφελέστερη για την τεχνολογική και οικονομική ανάπτυξη της αγοράστριας χώρας είναι η πρώτη (Συμπαραγωγή), καθώς μεγιστοποιεί τη μεταφορά τεχνολογίας και τεχνογνωσίας στην εγχώρια βιομηχανική υποδομή, την υποστήριξη και αναβάθμιση του συστήματος καθόλη τη διάρκεια της ωφέλιμης ζωής του, ενώ έχει άμεσα οικονομικά οφέλη, καθώς ένα τμήμα του κόστους προμήθειας ανακυκλώνεται στην ίδια τη χώρα, με πολλαπλασιαστικά οφέλη στην ανάπτυξη της οικονομίας της. Αντιδιαμετρικά με την πρώτη μέθοδο βρίσκεται η έκτη, δηλ. ο αντιπραγματισμός προϊόντων, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να ελεγχθεί η ροή προϊόντων και χρημάτων, μεγάλο μέρος των οποίων χρησιμοποιείται για τη διαφθορά πολιτικού προσωπικού και υπηρεσιακών παραγόντων.
Οποιαδήποτε άλλη παροχή, η οποία συνδέεται με Α/Ω, αλλά δεν αφορά τη συμπαραγωγή τού υπό προμήθεια εξοπλισμού (π.χ. δωρεές σε άσχετες υποδομές, που όμως ενδιαφέρουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά επ' ουδενί δεν συνδέονται με την υπόψη προμήθεια), έχει αμελητέες συνέπειες στην εγχώρια οικονομία.
Επί 40 χρόνια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι το 2014 δεν αξιοποίησαν ουσιαστικά τη δυνατότητα των Α/Ω προς όφελος της ελληνικής βιομηχανίας και κατ' επέκταση της ελληνικής οικονομίας. Αντίθετα υπάρχουν παραδείγματα άλλων χωρών της περιοχής μας, οι οποίες όχι μόνο αξιοποίησαν τις δυνατότητες των Α/Ω, κυρίως μέσω συμπαραγωγών, για την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη επιστροφή χρημάτων στην αγοράστρια χώρα, αλλά ανέπτυξαν και την εγχώρια αμυντική βιομηχανία τους, έχοντας πολλαπλά οφέλη τόσο σε επίπεδα απασχόλησης υψηλής εκπαίδευσης εργατικού δυναμικού αλλά και αύξησης των εξαγωγών τους προς όφελος της οικονομίας τους.
Η Τουρκία
Πολύ διαφορετική ήταν η αντιμετώπιση στην Τουρκία που:
■ Επί σειρά ετών, αξιοποιώντας τα Α/Ω, πέτυχε την εγχώρια παραγωγή με πολύ υψηλό ποσοστό συμπαραγωγής μείζονων οπλικών συστημάτων, αεροσκάφη F-16, τεθωρακισμένα οχήματα διάφορων τύπων, ελικόπτερα Blackhawk, υποβρύχια τύπου 209, φρεγάτες ΜΕΚΟ, ηλεκτρονικά συστήματα διάφορων τύπων, φορητό εξοπλισμό κ.λπ.).
■ Μέσω διακρατικών συμφωνιών δίνει τη δυνατότητα σε τουρκικές βιομηχανίες αμυντικού εξοπλισμού να αναπτύξουν εγχώρια εξοπλιστικά συστήματα όπως:
- Άρμα Altay σε συνεργασία με Ν. Κορέα.
- Επιθετικό ελικόπτερο Τ-129 Atak σε συνεργασία με Ιταλία.
- Aυτοκινούμενο πυροβοΛο Τ-155 Firtina σε συνεργασία με Ν Κορέα.
- Κορβέτες σε συνεργασία με Γερμανία.
- Αεροπλάνα F-16 σε συνεργασία με ΗΠΑ.
Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών είναι ότι η Τουρκία το 2016 είχε εξαγωγές αμυντικού υλικού, συνολικού ύψους περίπου 2 δισ, δολ.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρας που αξιοποίησε τη συμμετοχή των βιομηχανιών της στις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν η Πολωνία. Συγκεκριμένα στις προμήθειες:
- Συστήματος Αεράμυνας σε συνεργασία με ΗΠΑ (Patriot).
- Μεταφορικά και επιθετικά ελικόπτερα σε συνεργασία με Airbus.
- Άρματα Μάχης σε συνεργασία με Γερμανία (Leopard).
Πέτυχε, ύστερα από επίπονες διαπραγματεύσεις, τη συμμετοχή της εγχώριας βιομηχανίας της σε ποσοστό άνω του 50%. Τον Νοέμβριο του 2016, κατόπιν εισήγησης του υφυπουργού κ. Βίτσα στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της ελληνικής Βουλής, εγκρίθηκε η πρόταση της κυβέρνησης για την εθνική αμυντική και βιομηχανική στρατηγική.
Στόχος της εν λόγω πρότασης είναι η ελληνική αμυντική βιομηχανία να μετατραπεί σε βασικό πυλώνα της εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής μέσω εξωστρέφειας (εξαγωγών), καινοτομίας,
συμπράξεων κρατικών-ιδιωτικών βιομηχανιών, αύξησης της συμμετοχής των ελληνικών βιομηχανιών στην κάλυψη αμυντικών αναγκών, στροφής και σε προϊόντα πολιτικής (πέραν της στρατιωτικής) χρήσης.
Για να υλοποιηθεί ο στόχος της ως άνω εθνικής στρατηγικής είναι επιτακτική ανάγκη η πολιτική ηγεσία να αναλάβει την ευθύνη που συνεπάγεται η πολιτική διαπραγμάτευση για την προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού υψηλής επικινδυνότητας, ώστε να εξασφαλιστούν μέσω των επικείμενων διακρατικών συμφωνιών προμήθειας αμυντικού εξοπλισμού τα εχέγγυα για τη μέγιστη (άνω του 30%) συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας, ώστε:
- να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης,
- να παραμείνουν στην Ελλάδα από το δυνατόν μεγαλύτερα τμήματα των κεφαλαίων που θα καταβληθούν για την πραγματοποίηση των προμηθειών,
- να αυξηθεί η τεχνογνωσία της Ελλάδας στον συγκεκριμένο τομέα.
- να αυξηθεί η αυτονομία της χώρας στην κατασκευή και τεχνολογική υποστήριξη των εν λόγω συστημάτων,
- να βελτιωθεί η εξαγωγική δραστηριότητα της Ελλάδας,
- να βελτιωθεί η δυνατότητα ανάκαμψης της οικονομίας της.
Του EIΔIΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
(ΕΘΝΟΣ-17/10/2017)
ΠΗΓΗ: http://staratalogia.blogspot.gr/2017/10/blog-post_560.html
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το καλύτερο γήπεδο στον κόσμο για το 2017
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
