2017-10-19 11:17:20
Έχει χιούμορ, είναι εξωστρεφής, φιλικός και πολύ πιο λαμπερός απο τους σκοτεινούς ήρωες του. Το εκδοτικό φαινόμενο Jo Nesbo, ο άνθρωπος πίσω απο το Χάρι Χόλε, τα 11 βιβλία, τα 33.000.000 αντίτυπα, μεταφρασμένα σε περισσότερες απο 40 γλώσσες, συνεχίζει εδω και 20 χρόνια να παίζει με τους φόβους μας. Και όλα ξεκίνησαν απο ένα τραυματισμό. Γιατί το δικό του μεγάλο όνειρο ήταν να γίνει ποδοσφαιριστής και μάλιστα της Τότεναμ.
«Αυτοί οι τύποι», Die derre, είναι το όνομα του συγκροτήματος του..Αυτός ο τύπος, λοιπόν, γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1960 στο Όσλο. Στα17 του χρόνια έπαιζε στην πρώτη εθνική του νορβηγικού πρωταθλήματος με τη Μόλντε -την ομάδα της πόλης που μεγάλωσε- και ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιρικό αστέρι της Τότεναμ και όταν το όνειρο έσβησε αποφάσισε να σπουδάσει οικονομικά («η μοναδική επιλογή που έχεις όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις») εργάστηκε πρώτα ως δημοσιογράφος και μετά ως χρηματιστής, συνεργάστηκε με τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή εταιρεία της Νορβηγίας και τελικά τον κέρδισε η συγγραφή.
Το 1997 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Η νυχτερίδα», το πρώτο της σειράς με πρωταγωνιστή τον ντετέκτιβ Χάρι Χόλε που του χάρισε το βραβείο Riverton για το καλύτερο αστυνομικό Μυθιστόρημα στη Νορβηγία.
Την ιστορία την εμπνεύστηκε στη διάρκεια μιας αεροπορικής πτήσης από το Όσλο στο Σίδνεϊ και έτσι γεννήθηκε ο θρυλικός Χάρι Χόλε, ένας αυτοκαταστροφικός, αντιδραστικός σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, αλκοολικός επιθεωρητής της νορβηγικής αστυνομίας που ακούει Sex Pistols και Neil Young και είναι ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα.
Ακολούθησαν (όλα με ήρωα τον Χάρι Χόλε) Οι κατσαρίδες (1998), Ο κοκκινολαίμης (2000), Νέμεσις (2002), Το αστέρι του διαβόλου (2003), Ο λυτρωτής (2005), Ο χιονάνθρωπος (2007), Η λεοπάρδαλη (2009), Ο φαντομάς (2011), Αστυνομία (2013), Η Δίψα (2017)- το 11ο βιβλίο με ήρωα το Χάρι Χόλε που κυκλοφορεί-όπως και όλα τα προηγούμενα- απο τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Έχει γράψει επίσης τα μυθιστορήματα Κυνηγοί κεφαλών (2008), Ο Γιος (2014), Αίμα στο χιόνι (2014), Περισσότερο αίμα (2015), παιδικά βιβλία με πρωταγωνιστή τον Δόκτορα Πορδαλό (2007, 2008, 2010, 2012), σενάρια για ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Έχει τιμηθεί με τα πιο έγκυρα βραβεία και με τις υψηλότερες διακρίσεις στη χώρα του και η Νέμεσις, ήταν υποψήφια για το βραβείο Edgar Allan Poe (2010). Ο Nesbo συμμετέχει στο The Hogarth Shakespeare Project, στο οποίο τα πιο αγαπημένα έργα του μεγαλύτερου δραματουργού όλων των εποχών ξαναγράφονται από σπουδαίους συγγραφείς όλου του κόσμου. Ο ίδιος ξαναγράφει τον Μάκμπεθ μετατρέποντάς τον σε ψυχολογικό θρίλερ (θα κυκλοφορήσει το 2018).
Το 2011 κυκλοφόρησε η ταινία Κυνηγοί κεφαλών βασισμένη στο μυθιστόρημα του. Ο Χιονάνθρωπος, που προβάλλεται στις αίθουσες, είναι η δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά βιβλίο του Nesbo.
Ακόμα αυτός ο τύπος...
Όταν ήταν 13 ετών, η δασκάλα του στο σχολείο τους έβαλε να γράψουν μια έκθεση με θέμα «Περίπατος στο δάσος». Τα περισσότερα παιδιά έγραψαν για πικ νικ στο γρασίδι, ρυάκια και πουλιά. Η δική του έκθεση είχε τσεκούρια, μαχαίρια,τόξα και κανένας από τους ήρωες του δεν γύριζε πίσω..
Όταν έπαιζε ποδόσφαιρο κάθε φορά που σκόραρε φιλούσε τη μπάλα που έμπαινε τα δίχτυα- το είχε δει απο τον Πελέ και του άρεσε. Έχει επηρεαστεί στο γράψιμο απο τους Χεμινγουέι, Ναμπόκοφ, Μαρκ Τουέιν, Μπουκόφσκι. Έγραψε το πρώτο του παιδικό βιβλίο, ύστερα απο επιθυμία της κόρης του. Συμμετέχει στο The Hogarth Shakespeare Project, στο οποίο τα πιο αγαπημένα έργα του Σαίξπηρ ξαναγράφονται από σπουδαίους συγγραφείς όλου του κόσμου. Ο ίδιος ξαναγράφει τον Μάκμπεθ μετατρέποντάς τον σε ψυχολογικό θρίλερ (θα κυκλοφορήσει το 2018). Αποφεύγει να μιλάει για πολιτική, « Όχι επειδή δεν έχω πολιτικές απόψεις που μπορώ να υπερασπίσω, αλλά επειδή δεν θεωρώ ότι οι δικές μου θέσεις είναι πιο σημαντικές από οποιουδήποτε άλλου πολίτη».
«Δεν φοβάμαι τους δικούς μου εφιάλτες»
Έχει παραδεχθεί ότι απο παιδί είχε διάφορους φόβους. Τον ρώτησα αν το γράψιμο τον βοηθάει να διαχειριστεί ή και να καταπολεμήσει τους φόβους, τους δαίμονες τα «φαντάσματα» η δημιουργεί περισσότερα; Και γιατί αγάπησε την Τότεναμ;
Το δεύτερο είναι εύκολο, μου απάντησε και ξεκίνησε με το πρώτο. «Δεν γράφω για ψυχοθεραπευτικούς λόγους, μικρός έκανα διάφορα επικίνδυνα πράγματα, αλλά φοβόμουν και πολλά πράγματα, δε μπορούσα να βλέπω θρίλερ, έκλεινα τα μάτια στο σινεμά αλλά στο κεφάλι μου είχα χειρότερες εικόνες. Πάντα είχα εφιάλτες και ακόμα τους έχω, αλλά δεν φοβάμαι τους δικούς μου εφιάλτες. Ο φόβος είναι το καύσιμο μου για τα βιβλία μου, τον χρησιμοποιώ για τα βιβλία μου.»
Όσο για την επιλογή της Τότεναμ ήταν ο νόμος του μεγάλου αδερφού. «Εγώ μικρός υποστήριζα την Άρσεναλ, με είδε μια μέρα ο αδερφός μου να κοιτάζω τι φανέλες της Άρσεναλ, ήμουν οκτώ χρονών τότε και μου είπε τέρμα θα γίνεις Τότεναμ και έχεις χρόνο μέχρι τη Δευτέρα να μάθεις όλη την 11αδα..Έτσι και ο ανιψιός μου, ήταν Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αναγκάστηκε να γίνει Τότεναμ.»
Σ αυτή την κλειστή συνάντηση που έγινε στον Πολυχώρο Μεταίχμιο το βράδυ της Δευτέρας (μια ημέρα πριν απο την εκδήλωση στην κεντρική σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση) ο Jo Nesbo ήρθε κατευθείαν απο αναρρίχηση στην Αττική. Την παραμονή είχε έρθει απο την Κάλυμνο, όπου πηγαίνει τα τελευταία χρόνια, για αναρρίχηση και φέτος άρχισε να γράφει το καινούργιο του βιβλίο. Στη συζήτηση με δημοσιογράφους και nesbomaniacs (υπάρχει λέσχη των φανατικών οπαδών του ...) ρωτήθηκε, μεταξύ άλλων, γιατί ο Χάρι Χόλε αργεί τόσο-μετά την 100η σελίδα—να εμφανιστεί στη Δίψα.
«Έπαιζα με τις προσμονές του κοινού»
Για το νέο του μυθιστόρημα « δεν θέλω να αποκαλύψω τίποτα γιατί είναι κανόνας στη σκανδιναβική λογοτεχνία και γιατί δε θέλω να το γρουσουζέψω». Απάντησε ότι ο λόγος που συμφώνησε στην κινηματογραφική μεταφορά του «Χιονάνθρωπου» ήταν ο Μάρτιν Σκορτσέζε
παραδέχθηκε πως υπάρχουν φορές που ζηλεύει τον Χάρι Χόλε, γιατί είναι πιο διάσημος από τον ίδιο, άλλες που θέλει να απαλλαγεί από την παρουσία του «είναι σαν να έχεις ένα φίλο να περνάς μαζί του το σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα δεν θέλεις να σου τηλεφωνήσεις. στις μεγάλες σχέσεις πάντα χρειάζεσαι ένα διάλειμμα, μια απόσταση»
Σε ερώτηση για την τρομοκρατία είπε: «Εγώ μεγάλωσα τη δεκαετία του ’70 και τότε, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται, περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν από τρομοκρατικά χτυπήματα, απ’ ότι πεθαίνουν σήμερα. Αυτό που τώρα διαφέρει είναι η ύπαρξη των μίντια. Η τηλεόραση και το διαδίκτυο έχει πλέον άμεση πρόσβαση στο εκάστοτε τρομοκρατικό χτύπημα κι εμείς με τη σειρά μας έχουμε μεγαλύτερη έκθεση σε τέτοιες εικόνες. Η στατιστική μας λέει ότι τα ποσοστά των ανθρώπων που σκοτώνουν άλλους ανθρώπους είναι μεγαλύτερα στο παρελθόν και μικρότερα στις μέρες μας. Είναι θέμα οπτικής. . Δεν υποστηρίζω ότι έχουμε φτάσει στο ιδεατό, όμως θέλω να πιστεύω ότι οδηγούμαστε σταθερά προς έναν πιο φωτεινό δρόμο. Έγω επιλέγω να είμαι αισιόδοξος.»
Η τελευταία ερώτηση ήταν αν φοβάται μήπως κάποτε ξεμείνει απο έμπνευση: «Όχι. Όταν είμαι στο αεροπλάνο και είναι άσχημη πτήση, με πολλές αναταράξεις λέω αυτο είναι, κρίμα που δε θα προλάβω να γράψω άλλα 10 βιβλία.»
Πηγή
Tromaktiko
«Αυτοί οι τύποι», Die derre, είναι το όνομα του συγκροτήματος του..Αυτός ο τύπος, λοιπόν, γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1960 στο Όσλο. Στα17 του χρόνια έπαιζε στην πρώτη εθνική του νορβηγικού πρωταθλήματος με τη Μόλντε -την ομάδα της πόλης που μεγάλωσε- και ονειρευόταν να γίνει ποδοσφαιρικό αστέρι της Τότεναμ και όταν το όνειρο έσβησε αποφάσισε να σπουδάσει οικονομικά («η μοναδική επιλογή που έχεις όταν δεν ξέρεις τι να κάνεις») εργάστηκε πρώτα ως δημοσιογράφος και μετά ως χρηματιστής, συνεργάστηκε με τη μεγαλύτερη χρηματιστηριακή εταιρεία της Νορβηγίας και τελικά τον κέρδισε η συγγραφή.
Το 1997 κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Η νυχτερίδα», το πρώτο της σειράς με πρωταγωνιστή τον ντετέκτιβ Χάρι Χόλε που του χάρισε το βραβείο Riverton για το καλύτερο αστυνομικό Μυθιστόρημα στη Νορβηγία.
Την ιστορία την εμπνεύστηκε στη διάρκεια μιας αεροπορικής πτήσης από το Όσλο στο Σίδνεϊ και έτσι γεννήθηκε ο θρυλικός Χάρι Χόλε, ένας αυτοκαταστροφικός, αντιδραστικός σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, αλκοολικός επιθεωρητής της νορβηγικής αστυνομίας που ακούει Sex Pistols και Neil Young και είναι ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα.
Ακολούθησαν (όλα με ήρωα τον Χάρι Χόλε) Οι κατσαρίδες (1998), Ο κοκκινολαίμης (2000), Νέμεσις (2002), Το αστέρι του διαβόλου (2003), Ο λυτρωτής (2005), Ο χιονάνθρωπος (2007), Η λεοπάρδαλη (2009), Ο φαντομάς (2011), Αστυνομία (2013), Η Δίψα (2017)- το 11ο βιβλίο με ήρωα το Χάρι Χόλε που κυκλοφορεί-όπως και όλα τα προηγούμενα- απο τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Έχει γράψει επίσης τα μυθιστορήματα Κυνηγοί κεφαλών (2008), Ο Γιος (2014), Αίμα στο χιόνι (2014), Περισσότερο αίμα (2015), παιδικά βιβλία με πρωταγωνιστή τον Δόκτορα Πορδαλό (2007, 2008, 2010, 2012), σενάρια για ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Έχει τιμηθεί με τα πιο έγκυρα βραβεία και με τις υψηλότερες διακρίσεις στη χώρα του και η Νέμεσις, ήταν υποψήφια για το βραβείο Edgar Allan Poe (2010). Ο Nesbo συμμετέχει στο The Hogarth Shakespeare Project, στο οποίο τα πιο αγαπημένα έργα του μεγαλύτερου δραματουργού όλων των εποχών ξαναγράφονται από σπουδαίους συγγραφείς όλου του κόσμου. Ο ίδιος ξαναγράφει τον Μάκμπεθ μετατρέποντάς τον σε ψυχολογικό θρίλερ (θα κυκλοφορήσει το 2018).
Το 2011 κυκλοφόρησε η ταινία Κυνηγοί κεφαλών βασισμένη στο μυθιστόρημα του. Ο Χιονάνθρωπος, που προβάλλεται στις αίθουσες, είναι η δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά βιβλίο του Nesbo.
Ακόμα αυτός ο τύπος...
Όταν ήταν 13 ετών, η δασκάλα του στο σχολείο τους έβαλε να γράψουν μια έκθεση με θέμα «Περίπατος στο δάσος». Τα περισσότερα παιδιά έγραψαν για πικ νικ στο γρασίδι, ρυάκια και πουλιά. Η δική του έκθεση είχε τσεκούρια, μαχαίρια,τόξα και κανένας από τους ήρωες του δεν γύριζε πίσω..
Όταν έπαιζε ποδόσφαιρο κάθε φορά που σκόραρε φιλούσε τη μπάλα που έμπαινε τα δίχτυα- το είχε δει απο τον Πελέ και του άρεσε. Έχει επηρεαστεί στο γράψιμο απο τους Χεμινγουέι, Ναμπόκοφ, Μαρκ Τουέιν, Μπουκόφσκι. Έγραψε το πρώτο του παιδικό βιβλίο, ύστερα απο επιθυμία της κόρης του. Συμμετέχει στο The Hogarth Shakespeare Project, στο οποίο τα πιο αγαπημένα έργα του Σαίξπηρ ξαναγράφονται από σπουδαίους συγγραφείς όλου του κόσμου. Ο ίδιος ξαναγράφει τον Μάκμπεθ μετατρέποντάς τον σε ψυχολογικό θρίλερ (θα κυκλοφορήσει το 2018). Αποφεύγει να μιλάει για πολιτική, « Όχι επειδή δεν έχω πολιτικές απόψεις που μπορώ να υπερασπίσω, αλλά επειδή δεν θεωρώ ότι οι δικές μου θέσεις είναι πιο σημαντικές από οποιουδήποτε άλλου πολίτη».
«Δεν φοβάμαι τους δικούς μου εφιάλτες»
Έχει παραδεχθεί ότι απο παιδί είχε διάφορους φόβους. Τον ρώτησα αν το γράψιμο τον βοηθάει να διαχειριστεί ή και να καταπολεμήσει τους φόβους, τους δαίμονες τα «φαντάσματα» η δημιουργεί περισσότερα; Και γιατί αγάπησε την Τότεναμ;
Το δεύτερο είναι εύκολο, μου απάντησε και ξεκίνησε με το πρώτο. «Δεν γράφω για ψυχοθεραπευτικούς λόγους, μικρός έκανα διάφορα επικίνδυνα πράγματα, αλλά φοβόμουν και πολλά πράγματα, δε μπορούσα να βλέπω θρίλερ, έκλεινα τα μάτια στο σινεμά αλλά στο κεφάλι μου είχα χειρότερες εικόνες. Πάντα είχα εφιάλτες και ακόμα τους έχω, αλλά δεν φοβάμαι τους δικούς μου εφιάλτες. Ο φόβος είναι το καύσιμο μου για τα βιβλία μου, τον χρησιμοποιώ για τα βιβλία μου.»
Όσο για την επιλογή της Τότεναμ ήταν ο νόμος του μεγάλου αδερφού. «Εγώ μικρός υποστήριζα την Άρσεναλ, με είδε μια μέρα ο αδερφός μου να κοιτάζω τι φανέλες της Άρσεναλ, ήμουν οκτώ χρονών τότε και μου είπε τέρμα θα γίνεις Τότεναμ και έχεις χρόνο μέχρι τη Δευτέρα να μάθεις όλη την 11αδα..Έτσι και ο ανιψιός μου, ήταν Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αναγκάστηκε να γίνει Τότεναμ.»
Σ αυτή την κλειστή συνάντηση που έγινε στον Πολυχώρο Μεταίχμιο το βράδυ της Δευτέρας (μια ημέρα πριν απο την εκδήλωση στην κεντρική σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση) ο Jo Nesbo ήρθε κατευθείαν απο αναρρίχηση στην Αττική. Την παραμονή είχε έρθει απο την Κάλυμνο, όπου πηγαίνει τα τελευταία χρόνια, για αναρρίχηση και φέτος άρχισε να γράφει το καινούργιο του βιβλίο. Στη συζήτηση με δημοσιογράφους και nesbomaniacs (υπάρχει λέσχη των φανατικών οπαδών του ...) ρωτήθηκε, μεταξύ άλλων, γιατί ο Χάρι Χόλε αργεί τόσο-μετά την 100η σελίδα—να εμφανιστεί στη Δίψα.
«Έπαιζα με τις προσμονές του κοινού»
Για το νέο του μυθιστόρημα « δεν θέλω να αποκαλύψω τίποτα γιατί είναι κανόνας στη σκανδιναβική λογοτεχνία και γιατί δε θέλω να το γρουσουζέψω». Απάντησε ότι ο λόγος που συμφώνησε στην κινηματογραφική μεταφορά του «Χιονάνθρωπου» ήταν ο Μάρτιν Σκορτσέζε
παραδέχθηκε πως υπάρχουν φορές που ζηλεύει τον Χάρι Χόλε, γιατί είναι πιο διάσημος από τον ίδιο, άλλες που θέλει να απαλλαγεί από την παρουσία του «είναι σαν να έχεις ένα φίλο να περνάς μαζί του το σαββατοκύριακο και τη Δευτέρα δεν θέλεις να σου τηλεφωνήσεις. στις μεγάλες σχέσεις πάντα χρειάζεσαι ένα διάλειμμα, μια απόσταση»
Σε ερώτηση για την τρομοκρατία είπε: «Εγώ μεγάλωσα τη δεκαετία του ’70 και τότε, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται, περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν από τρομοκρατικά χτυπήματα, απ’ ότι πεθαίνουν σήμερα. Αυτό που τώρα διαφέρει είναι η ύπαρξη των μίντια. Η τηλεόραση και το διαδίκτυο έχει πλέον άμεση πρόσβαση στο εκάστοτε τρομοκρατικό χτύπημα κι εμείς με τη σειρά μας έχουμε μεγαλύτερη έκθεση σε τέτοιες εικόνες. Η στατιστική μας λέει ότι τα ποσοστά των ανθρώπων που σκοτώνουν άλλους ανθρώπους είναι μεγαλύτερα στο παρελθόν και μικρότερα στις μέρες μας. Είναι θέμα οπτικής. . Δεν υποστηρίζω ότι έχουμε φτάσει στο ιδεατό, όμως θέλω να πιστεύω ότι οδηγούμαστε σταθερά προς έναν πιο φωτεινό δρόμο. Έγω επιλέγω να είμαι αισιόδοξος.»
Η τελευταία ερώτηση ήταν αν φοβάται μήπως κάποτε ξεμείνει απο έμπνευση: «Όχι. Όταν είμαι στο αεροπλάνο και είναι άσχημη πτήση, με πολλές αναταράξεις λέω αυτο είναι, κρίμα που δε θα προλάβω να γράψω άλλα 10 βιβλία.»
Πηγή
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αποκεφαλισμένες καρέτα- καρέτα ξεβράζει η θάλασσα στην Ελούντα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έρευνα: κοινωνικά δίκτυα και κατάθλιψη
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
